" အို ... ဘုရားသခင် ကယ်တော်မူပါ "
" အို .." ဘီနာတို့ လေးဦးသည် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ကိုယ်စီ ဘုရားတမိလျက် ခြေလှမ်းများကို ရှေ့သို့ မဆက်နိုင်ကြဘဲ မြင်ကွင်းကို မင်သက်စွာရပ်တန့်ငေးမောကြည့်နေမိကြလေသည်။မြင်ကွင်းသည် မြူမှုန်များ အတန်ငယ်ပါးသွားပြီဖြစ်သောကြောင့် ရှင်းလင်း၍နေလေ ၏။ဘီနာတို့လူစု မြင်ကွင်းကို မြင်နေရသည်မှာ သူတို့ ကြည့်ဖူးနေကြအက်ရှင်ကားများကဲ့သို့ ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းလှပေသည်။
လူငယ်တစ်ယောက်သည် တန်လျားခေါင်းမိုးများပေါ်တွင် အသက်လု၍ လျင်လျင်မြန်မြန်ပင် ပြေးလွှားနေလေသည်။ထိုလူငယ်၏ နောက်ပါးဆီမှ လူအချို့သည် ညာသံပေး၍ လိုက်နေကြလေသည်။ဤသို့ တန်းလျားခေါင်းမိုးထက်တွင် လူအချို့ပြေးလွှားနေသည်ကို ကြည့်ရသည်မှာ ခြေဖဝါးများထဲမှ ကျိမ်းစက်စက် ခံစားနေရသကဲ့သို့ သည်းထိတ်ရင်ဖိုရှိလှပေသည်။အချို့လည်း ကြည်နေစဉ်မှာပင် မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျကြလေသည်။တွေ့မြင်ရသည်မှာ ရှေ့ဆုံးမှ ပြေးနေသူရော နောက်မှ လိုက်နေသူများပါ အသွေးအရောင်တူရုံမျှမက ဝတ်ဆင်ထားသော အဝတ်အစားများမှာလည်း ဆင်တူဖြစ်သောကြောင့် ပြေးသူရောလိုက်သူများပါ စက်ရုံထဲမှ ဘ၀တူ အလုပ်သမားများဖြစ်ပုံရလေသည်။သို့ပါလျက် အဘယ်ကြောင့် ဤမျှ သဲကြီးမဲကြီး လိုက်လံဖမ်းဆီး နေကြသည်ကို ရပ်ကြည့်နေမိကြသော ဘီနာတို့ လူစုမှာ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိကြလေသည်။အဘယ်တွက်ကြောင့် လိုက်လံဖမ်းဆီးနေကြသည်ဖြစ်စေ အများနှင့်တစ်ယောက်သမားမို့ ထိုတစ်ယောက်ကို လွတ်မြောက်စေချင်မိကြလေသည်။
