🎭မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
ထင်ထင် သူမရင်ဘက်ပေါ်က ခက်လေးလေးအရာကြီးကြောင့် အသက်ရှူကျက်လာပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို ကုတင်ဘေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မျက်စိရောက်သွားပြီး သူမညကဝင်ခဲ့တဲ့အခန်းပဲဆိုတဲ့အသိနဲ့ ပြန်မှိတ်မို့လုပ်ပြီးမှ ခါးနေရာက တင်းခနဲ့ခံစားချက်ကြောင့်
"အမလေး... ဟင်"
ထင်ထင် သူမဘေးမှာ သူမကိုဖက်ရပ်နဲ့အိပ်ပျော်နေတဲ့ လူကြီးကြောင့် အိပ်ခြင်နေတဲ့ မျက်လုံးပင်ပြူးကျယ်သွားပြီး နောက် သူမရင်ဘက်ပေါ်ကိုအကြည့်ရောက်သွားတယ်ဆို
"အားးးးး!းးးးးး ဘုန်း! ဒုန်း! အ့! ဟ့! မင်း မင်း အ့! ထင်ထင် ဘာလိုလုပ်လိုက်တာလည်း.... အ့ ကျစ်"
တစ်ခဏလေးအတော်တွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ ကိစ္စတွေကမြန်ဆန်လွန်းပြီး ထင်ထင် မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီးအားကုန်ကန်ချလိုက်တာ အောက်မှာဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီဆိုတာမသိ ရင်ဘက်ကစောင်စကိုင်ကမျက်လုံးမှိတ်ထားဆဲပင်။
ဇိုင်း သူ့မှာ မနေ့ကနှာခေါင်းဒဏ်ရာရော ကိုယ်လက်နာနေတာပါရောပြီး အခုလိုကုတင်ပေါ်ကခြေပစ်လက်ပစ်ပြုပ်ကျတာမို့ ပိုအခြေနေဆိုးသွားသည်။ ဒါကိုပဲ မျက်လုံးကိုအသေမှိတ်ကာ သူ့ရှေ့မှာလုပ်ပြနေတဲ့ သူမလေးကြောင့်
"ကျစ် ထင်ထင်!"
"ခင် ခင်ဗျားကြီး ဘာလို့.... ဟာ! အားးးးးးးးးးးး သွား သွား ခုထွက်သွား..... ခင်ဗျားတကယ်အရှက်မရှိတာပဲ"
ဇိုင်း သူ့ကိုစကားပြောမို့ကြည့်ရင်း မျက်လုံးပြန်မှိတ်ပြီး စွတ်အော်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူထလိုက်တယ်ဆို
"ဟေ့! မင်း... ဟင် ဟာ!"
ဇိုင်းထရပ်လိုက်တယ်ဆို အောက်ပိုင်းကအေးဆက်ဆက်ခံစားချက်ကြောင့် သူမျက်နှာတစ်ခုလုံးပူထူသွားပြီး တပတ်ကိုရှာလိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာမို့ သွားလိုက်တယ်ဆို.....
"သွား... အနား အနားမလားနဲ့ လူယုပ်မာ ခင်ဗျားကတကယ့်လူယုပ်မာ ည ညကခင်ဗျား..... ဒီမှာဗိုက်ထဲတစ်ယောက်နဲ့တောင် အနေခက်နေပါပြီဆို နောက်တစ်ယောက်ထပ်ပေးတဲ့သူကြီး ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်မကျေနပ်ဘူး........ ခင်ဗျား သေပြီမှတ်....."
ဇိုင်း ထင်ခြင်သလိုထင် ပြောခြင်တာပြောနေတဲ့ စောင်ပုံကြားကနေ ပြေးထွက်လာတဲ့ သူမလေးကြောင့် တပတ်စကိုခက်မြန်မြန်ဆွဲပတ်လိုက်ပြီး မပြီးလိုက်ခင်မှာပဲ
"ခွပ်! ဘုန်း! ဘုန်း..!..ဟေ့! မင်းလွန်းလာပြီ အ့ ဟေ့ မင်းကိုပြော အ့ အာ...... မင်းကကြမ်းမှရမှာ လာခဲ့စမ်း.. ဘုန်း"
ထင်ထင် သူမထိုးကြိပ်နေရင်းက သူမကိုယ်ကိုမလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်တာမို့
"ဟာ! ခင်ဗျား! အင် ဘုန်း... လွှတ် ခင်ဗျားကြီးလွှတ်လိုက်နော်... အ့ မလွယ်ဘူးမှတ်.... ဟား.... အင့်... ခင်ဗျားနော်..."
ဇိုင်း သူ့ကိုလိုက်ထိုးနေတဲ့လက်တွေကို လိုက်ချုပ်နေရင်း... တကယ်သူ့ကိုသဲကြီးမဲကြီး သက်ပုပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူအကြမ်းနည်းသုံးရင်ရပင်မယ့် ဗိုက်ထဲမှာကလေးရှိနေတာမို့ နောက်ဆုံးမရတော့တဲ့အဆုံး မနည်းချုပ်နှောင်ပြီး စောင်နဲ့လုံးတွေပတ်ထားလိုက်တော့သည်။
"ဟူး................ အဟက်"
ထင်ထင် ခေါင်းလေးဖော်ပေးထားပြီး လှုပ်မရအောင် စောင်ကြီးနဲ့ပတ်ထားခံရတဲ့သူမအဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး ရယ်နေတဲ့သူကြီးကြောင့် အသဲယားလာကာ လူလိမ့်ပြီး
"အင်း... လွှတ်ပေးနော်... ခုဖြေပေးလိုက် မဟုတ်ရင်ခင်ဗျားသေးပြီပဲ ခင်ဗျားက သောက်ကျင့်တစက်တောင်မကောင်းတဲ့လူကြီး... အသက်ကြီးပြီး အချိန်မစီးတဲ့သူကြီး...."
ဇိုင်း စောင်ဖြူဖြူကြားက မျက်နှာဖြူဖြူသေးသေးလေးထက် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးနဲ့ရန်တွေ့နေတဲ့သူမလေးကြောင့်
"ကျစ် ရိုင်းလိုက်တာကွာ.... မင်းအဲ့လိုရိုင်းနေရင် ဗိုက်ထဲကကလေးဘယ်လိုလုပ်မလည်း.... မိခင်က"
"တော်! ထက်မပြောနဲ့ သူ့ပါသူအချိန်တန်ထွက်လာလိမ့်မယ်"
"ဟ့ ဟုတ်မလား... မိခင်ကလည်း သေချာကြပ်မှတ်နေရမယ်လေ"
"လုပ်မနေနဲ့ ဒေါ်ကုလားမဆို သားသမီးတွေ ကျွန်တော့်ရှေ့တင်မွေးလာတာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး... ကျစ် ခင်ဗျား.. လမ်းကြောင်းမလွှဲနဲနော်.... ခုဖြေပေး... အင့် ကျစ် ဖြေပေးဗျာ... ကျွန်တော်ကျေနပ်နေတာမဟုတ်ဘူးနော်..."
"အဟား.... အသည်းယားလိုက်တာကွာ.... ဒီနှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးကို....."
ထင်ထင်သူမကိုပြောပြီး ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်ရပ်ထိုင်လိုက်တာမို့ မျက်လုံးပြူးသွားကာ...
"ဘာ ဘာလာလုပ်တာလည်း... ခင် ခင်ဗျားနော်...."
"အဟွန်း... မင်းဘားမှမလုပ်နိုင်ပါဘူး... မင်းမလုပ်နိုင်တုန်း.. ငါလုပ်မို့"
"ဘာ!!"
"ဟ့! လန့်တာကွာ...."
"ခင်ဗျားကြီးနော်.... မဟုတ်တရုပ်တွေလာမပြောနဲ့ သွား ခုသွား အွန့်.... ဟာ.... ခင်ဗျား......"
ထင်ထင် သူမနှုတ်ခမ်းကို ရုပ်တရက်ကုန်းနမ်းလိုက်တဲ့လူကြီးကြောင့် ဒေါသတို့ကအဆမတန်ထွက်လာကာ
"အားးးးး! ခင်ဗျား! သေ သေပြီမှတ်! ခုဖြေပေး! ဖြေပေးနော်!"
ဇိုင်း သူ့ရှေ့မျာ မျောက်မီခဲဖင်ထိုင်မိသလိုဖြသ်နေတဲ့ သူမလေးကြောင့်အသည်းယားယားနဲ့
"အွန်း"
"ဟာ...! ခင်ဗျား... အား....! လွန်လာပြီနော် မသာကောင်ကြီး.... အွန်း..."
ထင်ထင် တတိယကြိမ်အနမ်းတို့က ခဏလေးတင်မဟုတ်ပဲ သူမနှုတ်ခမ်းကို အတွေ့ထိကြီးတစ်ခုပုံစံနမ်းလာတာမို့ တစ်ချိန်ကညကိုသတိရလာပြီး မျက်ရည်တို့ဝေ့သည်လာကာ အတင်းခေါင်းလွှဲရုံးရင်း.....
"ဟီး..... ခွေးသားကြီး.... မသာကောင်ကြီး.... သေနာကြီး..... နှာဖူးကြီး..... ဟီး........"
"ဟားးးးးဟားးးးးဟားးးးးး ထငထွငကွှာ....."
ဇိုင်း သူနမ်းလိုက်လို့ ဘူးသီးလုံးလောက်မျက်ရည်နဲ့ငိုပြီး အကြိုက်ဆဲနေတဲ့သူမလေးကြောင့် အသည်းယားပြီး ရယ်ဖို့ပဲအားသန်နေမိသည်။
ထင်ထင် သူမမှာပြန်မလုပ်နိုင်တဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒေါသထွက်နေရတဲ့အထည်း.. သူမရှေ့ လာရယ်ပြနေတဲ့သူကြီးကြောင့် ဒေါသတို့ကအထိမ်ကွက်မဲ့ကာ....
"@$&@#$@&#$@$@&@$#$"
"ဟားးးးဟားးးဟားးးးး အကြိုက်ဆဲတော်မူပါ မိန်းမလေးရေ ကိုယ်တော့အရေးကြီးလို့သွားပြီး"
ထင်ထင် သူမကိုပြောပြီတာနဲ့ထွက်သွားတဲ့သူကြီးကြောင့် နောက်ဆုံးပိတ် အားမလိုအားမရမှူတွေနဲ့
"အားးးးးးး!းးးးးးးး"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဇိုင်း jameနဲ့ချိန်းထားတာမို့ သူခက်မြန်မြန်ပဲဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့မင်္ဂလာဦးမနက်ခင်ကတော့ သူမလေးရဲ့ဆဲသံတွေနဲ့ပြည့်စုံသွားပြီမို့ပါ
"အဟွန်း.."
ဒေါ်ထား ဓာတ်လှေကားထဲကထွက်လာတဲ့အကိုလေးမျက်နှာက အပြုံးတို့နဲ့မို့ သူမလည်းပြုံးမိသွားရင်း...
"သခင်လေး မနက်စာ ဒေါ်ထားပြင်ထားတယ်"
"အင်း... ကျွန်တော်ထွက်သွားပြီးရင် အပေါ်ကိုသွားလိုက်ပါအုန်း မနက်စာကို ကျွန်တော်ပြောထားတဲ့ဟာတွေပဲ သူ့ကိုကျွေးလိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"တအောင့်နေ jolyလာလိုက်မယ် သူ့နဲ့ပေးမတွေ့ပါနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဇိုင်း သူမလေးနဲ့Jolyပေးတွေ့လို့မဖြစ် jolyစိတ်ကိုသိသလို သူမလေးရဲ့ မခံခြင်စိတ်ကိုလည်းသိနေလို့ဖြစ်သည်။
"Boss ရှာခိုင်းထားတဲ့သူရဲ့ အချက်လက်တွေရပါပြီBoss"
"ထားခဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>
"ဟားးးးးဟားးးးးးဟားးးးးး မြေးခွေးမ နင်မသေသေးဘူးပဲ..... ငှက်မဲ!"
"..........."
"အဲ့ကိုခုချက်ခြင်းလိုက်သွား...... သူတို့ထပ်ခြေတစ်လှမ်းသာနေမှဖြစ်မယ် ချက်ခြင်းခေါ်လာခဲ့"
"..........."
"မင်းသိဖို့ အချိန်စောသေးတယ်ကလေး...."
>>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် ဟိုလူကြီးထွက်သွားပြီး အန်တီကြီးတစ်ယောက်ဝင်လာကာ သူမကိုသေချာဖြေပေးပြီး ကောင်မလေးတစ်ယောက်ထားခဲ့သေးသည်။ အပိုအနေနဲ့ အပြင်မထွက်ပါနဲ့တဲ့ ခုမှသူမဘဝက ထောင်ကျနေသလိုပင်။ အဖော်လာထာယပေးသွားတဲ့ ကောင်မလေးကလည်း သူအကြိုက်ပုံစံမဟုတ် တုန်းတုန်းအအ
"ကျစ် ဟေ့"
"အမ် ရှင် မမလေး... ဘာလို"
"တော် ငါ့ကိုအဲ့လိုမခေါ်နဲ့ ကျော်ကြီးပဲခေါ် ရတယ်"
"ရှမ်"
"မင်းနားတော့ကောင်းပါတယ်နော်"
"ဟင် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"
"ဒေါက်ဒေါက် ဟေ့!ထွက်ခဲ့စမ်း"
"မမလေးjolyရှင့် မလုပ်ပါနဲ့ ဒေါ်ထားကို သခင်လေးစူမှာမို့ပါ"
"သူကဘာကောင်မမို့ ကျွန်မကတွေ့လို့မရတာလည်း...."
ထင်ထင် တံခါးအပြင်ဘက်က အသံမျိုးစုံတို့ကြောင့် တံခါးနားရောက်သွားပြီ ဖွင့်လိုက်တယ်ဆို
"မရဘူး ဝင်မယ်........ ဟင် မင်း...."
"ဟာ....."
ထင်ထင် ကလပ်မှာတွေ့ခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးမို့ အဲ့တုန်းက ဘာရယ်မဟုတ်ပဲလိုက်ကပ်မိပင်မယ့် ခုလိုပြန်တွေ့ရတော့ အတော် အံ့သြသွားမိသည်။
Joly သူမရှေ့ကဘဲကွဲလေးကိုကြည့်ပြီး
"အဟွန်း.... ဇိုင်းကကွာ.... ဒီလောက်အလန်းတွေကြားမှာ ဘာလို့ ဒီလိုဘဲကွဲကိုမှယူရပါလိမ့် အဟွန်း...."
ထင်ထင် သူနှုတ်ဆက်မိလုပ်ပြီးမှ သူကြည့်ဖူးတဲ့ကားတွေထည်းက မြေခွေးမတွေလိုလာရယ်ပြပြီး ဗီလိန်ရုပ်နဲ့မို့ နှုတ်ဆက်ဖို့အစီစဥ်မရှိတော့ပဲ
"အဟွန်း...... ဘဲကွဲဘယ်လောက်ကောင်းလည်း ဒီက sexygirlလေး လာကြည့်သွားပါလား..."
"ဘာကွ!"
"အဟက် မင်းကိုတွေ့တုန်းက ခုလိုsexyလေးဖြစ်နေလို့ တို့ကချဥ်းကပ်ခဲ့တာ ဒါမယ့် ငါလို့ဘဲကွဲတောင်မကြိုက်တာ ဟိုကောင်ဇိုင်းဆိုပိုဆိုးပေါ့"
"နင် နင် ကဲဟယ် အ့"
ထင်ထင် သူမပါးထပ်ရောက်လာတော့မယ် လက်တစ်ဖက်ကို လှန်းဖမ်းလိုက်ပြီး မျက်ထောက်နီနဲ့ကြည့်ကာ..
"လင်လုပြမနေနဲ့ နင်နဲ့တွဲလုဖို့ စိတ်မဝင်စားဘူး.."
"အ့!"
Joly သူမလက်ကိုစောင့်လွှတ်လိုပ်ပြီး ဘေးကိုထွက်သွားတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့် အသားတဆက်ဆက်တုန်ကာ
"အားးးးးးးးး!"
"မမ မမလေးjoly"
ထင်ထင် နောက်မှာ ဖြစ်ပျက်ကြံနေခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးကိုကြည့်ပြီး
"ကျစ် မိန်းမတွေများ တကယ်နားလည်းရခက်တယ် ဘာလုပ်ဖို့ ဒီနှာဖူးကောင်ကိုများကြိုက်နေလည်းမသိဘူး..."
ဘယ်လိုပဲအပြစ်တင်နေပါစေ ထင်ထင် ခုနအန်တီကြီးခေါ်လိုက်တဲ့ jolyဆိုတဲ့နာမည်နဲ့အမကိုကျေးဇူးတင်မိသည်။ ဘာလို့ဆို သူမ ခု အပြင်ရောက်ခဲ့ပြီလေ။
Joly ထင်ထင်ပြောသွားတာတွေ အခဲမကျေနိုင်တာမို့ အိမ်ထဲကမထွက်ခင်ပဲ ဇိုင်းကိုဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
"အေးပြော joly"
"ဟဲ့ နင့်ဘဲကွဲမကို နင်ကြည့်ထိန်းထား... ငါ့ကိုလင်တယူလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ စွတ်ဆွဲသွားတယ် လူကြည့်တော့ မလောက်လေးမလောက်စားနဲ့"
ဇိုင်း တစ်ဖက်ကjolyသံအနေထားကိုကြည့်ပြီး သူမလေးနဲ့တွေ့ပြီး အတော်ဖြစ်ခဲ့ပြီဆိုတာသဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူနဲ့jolyက ကုတင်တစ်ခုပေါ်မှာသာအတူအိပ်မယ် တကယ်တန်းတော့မချစ်ကြပါ သခင်ကြီးလက်ထပ်ပေးတုန်းကလည်း jolyကိုယ်တိုင်လည်း လက်မခံခြင်ပါ။ jolyရဲ့ ကုတင်ထက်ကအသံက ဘာ်လိုပင်ဖြသ်နေပါစေ Jolyစိတ်ဝင်စားတာ သူမဟုတ် jameပင်။
"အဲ့မလောက်လေးမလောက်စားကောင်လောက်ကိုပဲ နင်ခံလာခဲ့ရပြီမဟုတ်လား..."
"ဇိုင်း!"
"ကျစ် တော်ပြီ ဘာမဟုတ်တာလေးနဲ့အချိန်ကုန်တယ်"
"အေးအချိန်ကုန်တယ်လုပ်ထား... ဒီမှာ ဒေါ်ထားကပြောခိုင်းနေတယ် နင်ဘဲကွဲ အပြင်ထွက်သွားတယ်တဲ့"
"ဘာ!"
"အရေးမကြီးလို့ ဒါပဲ"
"တောက်! ဘာတွေပတ်မွှေမလည်းမသိဘူး..."
ဇိုင်း သူမလေးကိုအပြင်မထွက်စေခြင်တာ အရင်ကာရိုက်တာအတိုင်းဆက်လုပ်နေမှာဆိုးလို့ပါ ပုံမှန်တိုင်းသွားလာနေရင် သူပုံစံပြောင်းပေးဖို့ဆိုတာမလွယ်ပေ။ နောက်သူမလေးတွဲနေတာတွေက မိန်းကလေးတစ်ယောက်မှမပါပေ။ သူ့လိုလူနဲ့သာတွေ့ခဲ့ရင်း....
"ကျစ် jame မင်းဒီမှာနေခဲ့လိုက် ကားငါယူသွားပြီ"
"Boss အစည်းဝေး..."
"မင်းတက်လိုက်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ထင်ထင် ညည်းပြောတော့ လှည့်မကြည့်ဘူးဆို ခုတစ်ရက်မကူးသေးဘူး ကျုပ်အိမ်ပေါ်ရောက်လာပြီ"
"ကျစ် မေတို့ကလည်းဗျာ... ၁၈နှစ်ထိမွေးကျွေးထားရတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဒီဗိုက်လေးပြဿနာနဲ့ သူများလက်ထဲထိုးအပ်စရာလား..."
"ဟဲ့ မအပ်လို့ရမလား.. ညည်းကမြင်း..... ဟင်း.... ထင်ထင်နော်... ကျုပ်ဒေါသမထွက်ခြင်ဘူး..."
"ဟာ ဟျောင်ကျော်ကြီး မင်းရောက်နေတာလား..."
ဒေါ်မိမိတို့ စကားပြောတုန်း အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ ငမျိုးကြောင့်
"မင်းလက်ထဲက ချိုက်ကဘာတွေလည်း..."
"နန်းကြီးသုပ်ကွ"
"ဟာ... ပွတာပဲ တစ်ခါတည်းစားသွားမယ်"
ငမျိုး နန်းကြီးသုပ်ဆို မကြိုက်တက်တဲ့ ထင်ထင်က စားမယ်ဆိုတာကြောင့် မျက်လုံးပြူးပြီး
"ဘယ်လို မင်းစားမို့ ဟျောင့် ကြည့်လည်းလုပ်ပါအုန်းကွာ... မုန့်တွေအလကားဖြစ်ကုန်ပါ့မယ်"
ငမျိုးအပြောကို ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ ထင်ထင် ထရပ်လိုက်ပြီး
"ပေး အရင်ကမကြိုက်လည်း ခုကြိုက်လို့ပေါ့ကွာ"
ငမျိုး သူလက်ထဲက ကြိုက်ကိုဆွဲယူပြီး နောက်ဘေးဘက်ထွက်သွားတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့် ဒေါ်မိမိကိုကြည့်လိုက်တယ်ဆို...
"အဟွန်း... ပေးလိုက်သားရယ် သူမကြိုက်လည်း သူ့ဗိုက်ထဲကငါ့မြေးကြိုက်လို့နေမှာ"
ငမျိုး ရုပ်တရက်မို့ သူ့နားကြားမှားသွားလားအောင်းမေ့ရအောင် အံ့သြသွားပြီး
"ဗျာ ဟို ကျော်ကြီးမှာ....."
"အဟွန်း... ဟုတ်တယ် ၂လကေျာ်ပြီတဲ့"
"ဗျာ!"
"ဟဲ့! ဘာဖြစ်တာလည်း ငမျိုးရယ်.... ငါ့နဲ့နော်..."
"ဟို ဟို မနေ့ကမှ မင်္ဂလာဆောင်တာမဟုတ်ဘူးလားဗျ"
ဒေါ်မိမိ အကျောရှည်လွန်းတဲ့ ငမျိုးကြောင့် စိတ်မရှည်တော့ပဲ
"အေးဟေ့ အဲ့မတိုင်ခင်ကြီးလို့ သိပြီလား...ဘတကယ်ပဲ"
"ဗျာ... အော် ဟုတ် ဟုတ်"
"ဘာတွေ ဟုတ်နေတာလည်းဟျောင် လာသွားမယ် ငါနဲ့လိုက်ခဲ့စမ်းပါ"
ငမျိုး ရုပ်တရပ်နှုတ်ခမ်းသက်ပြီး ထွက်လာတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့်
"မင်းစားမယ်ဆို စားအုန်းလေ"
"စားပြီးပြီလေ ဝသွားလို့လာတာ"
"ဟ့ ခုပဲဝင်သွားတာ"
"ကျစ် စားမယ့်အစားကို မြန်မြန်စားတော့ အချိန်ကုန်မသက်သာဘူးလား..."
"ဟမ် အော်အေးပါကွာ..."
ငမျိုး စပရိုက်တွေကြီးပဲဖစ်နေလို့ နားမလည်နိုင်လွန်းတဲ့သူပဲ ယောင်နနနဲ့ခေါင်းညိမ့်မိနေသည်။
"ကဲ လာ သွားမယ် ချိုက်ကို မေပို့လိုက်မယ် မင်းငါနဲ့လိုက်ခဲ့"
"ဘယ်ကိုလည်း"
"ကျစ် လိုက်မှာသာလိုက်ခဲ့စမ်းပါ"
ဒေါ်မိမိ သူမမကြားအောင် တီးတိုးပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားတာကြောင့် တံခါးဝမှ
"ဟဲ့ မိထင် ဘယ်သွားအုန်းမှာလည်း... ညည်းအပျိုမဟုတ်တော့ဘူးနော်..."
ထင်ထင် ခြံဝရောက်နေပင်မယ့် ကျယ်လွန်းတဲ့အမေ့အသံကြောင့်
"သိတယ်အမေရေ... ကျွန်တော် အပျိုမဟုတ်တာ...ကျစ် တကယ်ပဲ"
"ဟျောင် မင်းကဘယ်သွားမှာလည်း..."
"ညစ်နေလို့ကွာ... ကလပ်သွားမို့"
"ဘာ!"
"မင်းမလိုက်ခြင်လည်းနေခဲ့ သွားပြီ"
"ဟာ ဟျောင် နေ နေအုန်လေ.. ငါ့မှာဆိုင်ကယ်ပါတယ်"
"အင်း"
ငမျိုး ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်တာသွားရတယ် လန့်တော့လန့်နေမိသည်။ ဒီကောင်ဘာမွှေအုန်းမလည်းမသိ။
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ကဲ ကလပ်သွားပြီတဲ့နော် ဇိုင်းနဲ့တော့တွေ့ပြီ😁
အရေးသားနဲ့စာလုံးပေါင်းမှားရင် ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကို ကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ
🎭မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အပိုင်း (၇)
ထင်ထင် သူမရင်ဘက်ပေါ်က ခက်လေးလေးအရာကြီးကြောင့် အသက်ရှူကျက်လာပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို ကုတင်ဘေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မျက်စိရောက်သွားပြီး သူမညကဝင်ခဲ့တဲ့အခန်းပဲဆိုတဲ့အသိနဲ့ ပြန်မှိတ်မို့လုပ်ပြီးမှ ခါးနေရာက တင်းခနဲ့ခံစားချက်ကြောင့်
"အမလေး... ဟင်"
ထင်ထင် သူမဘေးမှာ သူမကိုဖက်ရပ်နဲ့အိပ်ပျော်နေတဲ့ လူကြီးကြောင့် အိပ်ခြင်နေတဲ့ မျက်လုံးပင်ပြူးကျယ်သွားပြီး နောက် သူမရင်ဘက်ပေါ်ကိုအကြည့်ရောက်သွားတယ်ဆို
"အားးးးး!းးးးးး ဘုန်း! ဒုန်း! အ့! ဟ့! မင်း မင်း အ့! ထင်ထင် ဘာလိုလုပ်လိုက်တာလည်း.... အ့ ကျစ်"
တစ်ခဏလေးအတော်တွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ ကိစ္စတွေကမြန်ဆန်လွန်းပြီး ထင်ထင် မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီးအားကုန်ကန်ချလိုက်တာ အောက်မှာဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီဆိုတာမသိ ရင်ဘက်ကစောင်စကိုင်ကမျက်လုံးမှိတ်ထားဆဲပင်။
ဇိုင်း သူ့မှာ မနေ့ကနှာခေါင်းဒဏ်ရာရော ကိုယ်လက်နာနေတာပါရောပြီး အခုလိုကုတင်ပေါ်ကခြေပစ်လက်ပစ်ပြုပ်ကျတာမို့ ပိုအခြေနေဆိုးသွားသည်။ ဒါကိုပဲ မျက်လုံးကိုအသေမှိတ်ကာ သူ့ရှေ့မှာလုပ်ပြနေတဲ့ သူမလေးကြောင့်
"ကျစ် ထင်ထင်!"
"ခင် ခင်ဗျားကြီး ဘာလို့.... ဟာ! အားးးးးးးးးးးး သွား သွား ခုထွက်သွား..... ခင်ဗျားတကယ်အရှက်မရှိတာပဲ"
ဇိုင်း သူ့ကိုစကားပြောမို့ကြည့်ရင်း မျက်လုံးပြန်မှိတ်ပြီး စွတ်အော်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူထလိုက်တယ်ဆို
"ဟေ့! မင်း... ဟင် ဟာ!"
ဇိုင်းထရပ်လိုက်တယ်ဆို အောက်ပိုင်းကအေးဆက်ဆက်ခံစားချက်ကြောင့် သူမျက်နှာတစ်ခုလုံးပူထူသွားပြီး တပတ်ကိုရှာလိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာမို့ သွားလိုက်တယ်ဆို.....
"သွား... အနား အနားမလားနဲ့ လူယုပ်မာ ခင်ဗျားကတကယ့်လူယုပ်မာ ည ညကခင်ဗျား..... ဒီမှာဗိုက်ထဲတစ်ယောက်နဲ့တောင် အနေခက်နေပါပြီဆို နောက်တစ်ယောက်ထပ်ပေးတဲ့သူကြီး ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်မကျေနပ်ဘူး........ ခင်ဗျား သေပြီမှတ်....."
ဇိုင်း ထင်ခြင်သလိုထင် ပြောခြင်တာပြောနေတဲ့ စောင်ပုံကြားကနေ ပြေးထွက်လာတဲ့ သူမလေးကြောင့် တပတ်စကိုခက်မြန်မြန်ဆွဲပတ်လိုက်ပြီး မပြီးလိုက်ခင်မှာပဲ
"ခွပ်! ဘုန်း! ဘုန်း..!..ဟေ့! မင်းလွန်းလာပြီ အ့ ဟေ့ မင်းကိုပြော အ့ အာ...... မင်းကကြမ်းမှရမှာ လာခဲ့စမ်း.. ဘုန်း"
ထင်ထင် သူမထိုးကြိပ်နေရင်းက သူမကိုယ်ကိုမလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်တာမို့
"ဟာ! ခင်ဗျား! အင် ဘုန်း... လွှတ် ခင်ဗျားကြီးလွှတ်လိုက်နော်... အ့ မလွယ်ဘူးမှတ်.... ဟား.... အင့်... ခင်ဗျားနော်..."
ဇိုင်း သူ့ကိုလိုက်ထိုးနေတဲ့လက်တွေကို လိုက်ချုပ်နေရင်း... တကယ်သူ့ကိုသဲကြီးမဲကြီး သက်ပုပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူအကြမ်းနည်းသုံးရင်ရပင်မယ့် ဗိုက်ထဲမှာကလေးရှိနေတာမို့ နောက်ဆုံးမရတော့တဲ့အဆုံး မနည်းချုပ်နှောင်ပြီး စောင်နဲ့လုံးတွေပတ်ထားလိုက်တော့သည်။
"ဟူး................ အဟက်"
ထင်ထင် ခေါင်းလေးဖော်ပေးထားပြီး လှုပ်မရအောင် စောင်ကြီးနဲ့ပတ်ထားခံရတဲ့သူမအဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး ရယ်နေတဲ့သူကြီးကြောင့် အသဲယားလာကာ လူလိမ့်ပြီး
"အင်း... လွှတ်ပေးနော်... ခုဖြေပေးလိုက် မဟုတ်ရင်ခင်ဗျားသေးပြီပဲ ခင်ဗျားက သောက်ကျင့်တစက်တောင်မကောင်းတဲ့လူကြီး... အသက်ကြီးပြီး အချိန်မစီးတဲ့သူကြီး...."
ဇိုင်း စောင်ဖြူဖြူကြားက မျက်နှာဖြူဖြူသေးသေးလေးထက် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးနဲ့ရန်တွေ့နေတဲ့သူမလေးကြောင့်
"ကျစ် ရိုင်းလိုက်တာကွာ.... မင်းအဲ့လိုရိုင်းနေရင် ဗိုက်ထဲကကလေးဘယ်လိုလုပ်မလည်း.... မိခင်က"
"တော်! ထက်မပြောနဲ့ သူ့ပါသူအချိန်တန်ထွက်လာလိမ့်မယ်"
"ဟ့ ဟုတ်မလား... မိခင်ကလည်း သေချာကြပ်မှတ်နေရမယ်လေ"
"လုပ်မနေနဲ့ ဒေါ်ကုလားမဆို သားသမီးတွေ ကျွန်တော့်ရှေ့တင်မွေးလာတာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး... ကျစ် ခင်ဗျား.. လမ်းကြောင်းမလွှဲနဲနော်.... ခုဖြေပေး... အင့် ကျစ် ဖြေပေးဗျာ... ကျွန်တော်ကျေနပ်နေတာမဟုတ်ဘူးနော်..."
"အဟား.... အသည်းယားလိုက်တာကွာ.... ဒီနှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးကို....."
ထင်ထင်သူမကိုပြောပြီး ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်ရပ်ထိုင်လိုက်တာမို့ မျက်လုံးပြူးသွားကာ...
"ဘာ ဘာလာလုပ်တာလည်း... ခင် ခင်ဗျားနော်...."
"အဟွန်း... မင်းဘားမှမလုပ်နိုင်ပါဘူး... မင်းမလုပ်နိုင်တုန်း.. ငါလုပ်မို့"
"ဘာ!!"
"ဟ့! လန့်တာကွာ...."
"ခင်ဗျားကြီးနော်.... မဟုတ်တရုပ်တွေလာမပြောနဲ့ သွား ခုသွား အွန့်.... ဟာ.... ခင်ဗျား......"
ထင်ထင် သူမနှုတ်ခမ်းကို ရုပ်တရက်ကုန်းနမ်းလိုက်တဲ့လူကြီးကြောင့် ဒေါသတို့ကအဆမတန်ထွက်လာကာ
"အားးးးး! ခင်ဗျား! သေ သေပြီမှတ်! ခုဖြေပေး! ဖြေပေးနော်!"
ဇိုင်း သူ့ရှေ့မျာ မျောက်မီခဲဖင်ထိုင်မိသလိုဖြသ်နေတဲ့ သူမလေးကြောင့်အသည်းယားယားနဲ့
"အွန်း"
"ဟာ...! ခင်ဗျား... အား....! လွန်လာပြီနော် မသာကောင်ကြီး.... အွန်း..."
ထင်ထင် တတိယကြိမ်အနမ်းတို့က ခဏလေးတင်မဟုတ်ပဲ သူမနှုတ်ခမ်းကို အတွေ့ထိကြီးတစ်ခုပုံစံနမ်းလာတာမို့ တစ်ချိန်ကညကိုသတိရလာပြီး မျက်ရည်တို့ဝေ့သည်လာကာ အတင်းခေါင်းလွှဲရုံးရင်း.....
"ဟီး..... ခွေးသားကြီး.... မသာကောင်ကြီး.... သေနာကြီး..... နှာဖူးကြီး..... ဟီး........"
"ဟားးးးးဟားးးးးဟားးးးးး ထင်ထင်ကွာ....."
ဇိုင်း သူနမ်းလိုက်လို့ ဘူးသီးလုံးလောက်မျက်ရည်နဲ့ငိုပြီး အကြိုက်ဆဲနေတဲ့သူမလေးကြောင့် အသည်းယားပြီး ရယ်ဖို့ပဲအားသန်နေမိသည်။
ထင်ထင် သူမမှာပြန်မလုပ်နိုင်တဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒေါသထွက်နေရတဲ့အထည်း.. သူမရှေ့ လာရယ်ပြနေတဲ့သူကြီးကြောင့် ဒေါသတို့ကအထိမ်ကွက်မဲ့ကာ....
"@$&@#$@&#$@$@&@$#$"
"ဟားးးးဟားးးဟားးးးး အကြိုက်ဆဲတော်မူပါ မိန်းမလေးရေ ကိုယ်တော့အရေးကြီးလို့သွားပြီး"
ထင်ထင် သူမကိုပြောပြီတာနဲ့ထွက်သွားတဲ့သူကြီးကြောင့် နောက်ဆုံးပိတ် အားမလိုအားမရမှူတွေနဲ့
"အားးးးးးး!းးးးးးးး"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဇိုင်း jameနဲ့ချိန်းထားတာမို့ သူခက်မြန်မြန်ပဲဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့မင်္ဂလာဦးမနက်ခင်ကတော့ သူမလေးရဲ့ဆဲသံတွေနဲ့ပြည့်စုံသွားပြီမို့ပါ
"အဟွန်း.."
ဒေါ်ထား ဓာတ်လှေကားထဲကထွက်လာတဲ့အကိုလေးမျက်နှာက အပြုံးတို့နဲ့မို့ သူမလည်းပြုံးမိသွားရင်း...
"သခင်လေး မနက်စာ ဒေါ်ထားပြင်ထားတယ်"
"အင်း... ကျွန်တော်ထွက်သွားပြီးရင် အပေါ်ကိုသွားလိုက်ပါအုန်း မနက်စာကို ကျွန်တော်ပြောထားတဲ့ဟာတွေပဲ သူ့ကိုကျွေးလိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"တအောင့်နေ jolyလာလိုက်မယ် သူ့နဲ့ပေးမတွေ့ပါနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဇိုင်း သူမလေးနဲ့Jolyပေးတွေ့လို့မဖြစ် jolyစိတ်ကိုသိသလို သူမလေးရဲ့ မခံခြင်စိတ်ကိုလည်းသိနေလို့ဖြစ်သည်။
"Boss ရှာခိုင်းထားတဲ့သူရဲ့ အချက်လက်တွေရပါပြီBoss"
"ထားခဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>
"ဟားးးးးဟားးးးးးဟားးးးးး မြေးခွေးမ နင်မသေသေးဘူးပဲ..... ငှက်မဲ!"
"..........."
"အဲ့ကိုခုချက်ခြင်းလိုက်သွား...... သူတို့ထပ်ခြေတစ်လှမ်းသာနေမှဖြစ်မယ် ချက်ခြင်းခေါ်လာခဲ့"
"..........."
"မင်းသိဖို့ အချိန်စောသေးတယ်ကလေး...."
>>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် ဟိုလူကြီးထွက်သွားပြီး အန်တီကြီးတစ်ယောက်ဝင်လာကာ သူမကိုသေချာဖြေပေးပြီး ကောင်မလေးတစ်ယောက်ထားခဲ့သေးသည်။ အပိုအနေနဲ့ အပြင်မထွက်ပါနဲ့တဲ့ ခုမှသူမဘဝက ထောင်ကျနေသလိုပင်။ အဖော်လာထာယပေးသွားတဲ့ ကောင်မလေးကလည်း သူအကြိုက်ပုံစံမဟုတ် တုန်းတုန်းအအ
"ကျစ် ဟေ့"
"အမ် ရှင် မမလေး... ဘာလို"
"တော် ငါ့ကိုအဲ့လိုမခေါ်နဲ့ ကျော်ကြီးပဲခေါ် ရတယ်"
"ရှမ်"
"မင်းနားတော့ကောင်းပါတယ်နော်"
"ဟင် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"
"ဒေါက်ဒေါက် ဟေ့!ထွက်ခဲ့စမ်း"
"မမလေးjolyရှင့် မလုပ်ပါနဲ့ ဒေါ်ထားကို သခင်လေးစူမှာမို့ပါ"
"သူကဘာကောင်မမို့ ကျွန်မကတွေ့လို့မရတာလည်း...."
ထင်ထင် တံခါးအပြင်ဘက်က အသံမျိုးစုံတို့ကြောင့် တံခါးနားရောက်သွားပြီ ဖွင့်လိုက်တယ်ဆို
"မရဘူး ဝင်မယ်........ ဟင် မင်း...."
"ဟာ....."
ထင်ထင် ကလပ်မှာတွေ့ခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးမို့ အဲ့တုန်းက ဘာရယ်မဟုတ်ပဲလိုက်ကပ်မိပင်မယ့် ခုလိုပြန်တွေ့ရတော့ အတော် အံ့သြသွားမိသည်။
Joly သူမရှေ့ကဘဲကွဲလေးကိုကြည့်ပြီး
"အဟွန်း.... ဇိုင်းကကွာ.... ဒီလောက်အလန်းတွေကြားမှာ ဘာလို့ ဒီလိုဘဲကွဲကိုမှယူရပါလိမ့် အဟွန်း...."
ထင်ထင် သူနှုတ်ဆက်မိလုပ်ပြီးမှ သူကြည့်ဖူးတဲ့ကားတွေထည်းက မြေခွေးမတွေလိုလာရယ်ပြပြီး ဗီလိန်ရုပ်နဲ့မို့ နှုတ်ဆက်ဖို့အစီစဉ်မရှိတော့ပဲ
"အဟွန်း...... ဘဲကွဲဘယ်လောက်ကောင်းလည်း ဒီက sexygirlလေး လာကြည့်သွားပါလား..."
"ဘာကြ!"
"အဟက် မင်းကိုတွေ့တုန်းက ခုလိုsexyလေးဖြစ်နေလို့ တို့ကချဉ်းကပ်ခဲ့တာ ဒါမယ့် ငါလို့ဘဲကွဲတောင်မကြိုက်တာ ဟိုကောင်ဇိုင်းဆိုပိုဆိုးပေါ့"
"နင် နင် ကဲဟယ် အ့"
ထင်ထင် သူမပါးထပ်ရောက်လာတော့မယ် လက်တစ်ဖက်ကို လှန်းဖမ်းလိုက်ပြီး မျက်ထောက်နီနဲ့ကြည့်ကာ..
"လင်လုပြမနေနဲ့ နင်နဲ့တွဲလုဖို့ စိတ်မဝင်စားဘူး.."
"အ့!"
Joly သူမလက်ကိုစောင့်လွှတ်လိုပ်ပြီး ဘေးကိုထွက်သွားတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့် အသားတဆက်ဆက်တုန်ကာ
"အားးးးးးးးး!"
"မမ မမလေးjoly"
ထင်ထင် နောက်မှာ ဖြစ်ပျက်ကြံနေခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးကိုကြည့်ပြီး
"ကျစ် မိန်းမတွေများ တကယ်နားလည်းရခက်တယ် ဘာလုပ်ဖို့ ဒီနှာဖူးကောင်ကိုများကြိုက်နေလည်းမသိဘူး..."
ဘယ်လိုပဲအပြစ်တင်နေပါစေ ထင်ထင် ခုနအန်တီကြီးခေါ်လိုက်တဲ့ jolyဆိုတဲ့နာမည်နဲ့အမကိုကျေးဇူးတင်မိသည်။ ဘာလို့ဆို သူမ ခု အပြင်ရောက်ခဲ့ပြီလေ။
Joly ထင်ထင်ပြောသွားတာတွေ အခဲမကျေနိုင်တာမို့ အိမ်ထဲကမထွက်ခင်ပဲ ဇိုင်းကိုဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
"အေးပြော joly"
"ဟဲ့ နင့်ဘဲကွဲမကို နင်ကြည့်ထိန်းထား... ငါ့ကိုလင်တယူလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ စွတ်ဆွဲသွားတယ် လူကြည့်တော့ မလောက်လေးမလောက်စားနဲ့"
ဇိုင်း တစ်ဖက်ကjolyသံအနေထားကိုကြည့်ပြီး သူမလေးနဲ့တွေ့ပြီး အတော်ဖြစ်ခဲ့ပြီဆိုတာသဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူနဲ့jolyက ကုတင်တစ်ခုပေါ်မှာသာအတူအိပ်မယ် တကယ်တန်းတော့မချစ်ကြပါ သခင်ကြီးလက်ထပ်ပေးတုန်းကလည်း jolyကိုယ်တိုင်လည်း လက်မခံခြင်ပါ။ jolyရဲ့ ကုတင်ထက်ကအသံက ဘ်ာလိုပင်ဖြသ်နေပါစေ Jolyစိတ်ဝင်စားတာ သူမဟုတ် jameပင်။
"အဲ့မလောက်လေးမလောက်စားကောင်လောက်ကိုပဲ နင်ခံလာခဲ့ရပြီမဟုတ်လား..."
"ဇိုင်း!"
"ကျစ် တော်ပြီ ဘာမဟုတ်တာလေးနဲ့အချိန်ကုန်တယ်"
"အေးအချိန်ကုန်တယ်လုပ်ထား... ဒီမှာ ဒေါ်ထားကပြောခိုင်းနေတယ် နင်ဘဲကွဲ အပြင်ထွက်သွားတယ်တဲ့"
"ဘာ!"
"အရေးမကြီးလို့ ဒါပဲ"
"တောက်! ဘာတွေပတ်မွှေမလည်းမသိဘူး..."
ဇိုင်း သူမလေးကိုအပြင်မထွက်စေခြင်တာ အရင်ကာရိုက်တာအတိုင်းဆက်လုပ်နေမှာဆိုးလို့ပါ ပုံမှန်တိုင်းသွားလာနေရင် သူပုံစံပြောင်းပေးဖို့ဆိုတာမလွယ်ပေ။ နောက်သူမလေးတွဲနေတာတွေက မိန်းကလေးတစ်ယောက်မှမပါပေ။ သူ့လိုလူနဲ့သာတွေ့ခဲ့ရင်း....
"ကျစ် jame မင်းဒီမှာနေခဲ့လိုက် ကားငါယူသွားပြီ"
"Boss အစည်းဝေး..."
"မင်းတက်လိုက်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ထင်ထင် ညည်းပြောတော့ လှည့်မကြည့်ဘူးဆို ခုတစ်ရက်မကူးသေးဘူး ကျုပ်အိမ်ပေါ်ရောက်လာပြီ"
"ကျစ် မေတို့ကလည်းဗျာ... ၁၈နှစ်ထိမွေးကျွေးထားရတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဒီဗိုက်လေးပြဿနာနဲ့ သူများလက်ထဲထိုးအပ်စရာလား..."
"ဟဲ့ မအပ်လို့ရမလား.. ညည်းကမြင်း..... ဟင်း.... ထင်ထင်နော်... ကျုပ်ဒေါသမထွက်ခြင်ဘူး..."
"ဟာ ဟျောင်ကျော်ကြီး မင်းရောက်နေတာလား..."
ဒေါ်မိမိတို့ စကားပြောတုန်း အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ ငမျိုးကြောင့်
"မင်းလက်ထဲက ချိုက်ကဘာတွေလည်း..."
"နန်းကြီးသုပ်ကွ"
"ဟာ... ပွတာပဲ တစ်ခါတည်းစားသွားမယ်"
ငမျိုး နန်းကြီးသုပ်ဆို မကြိုက်တက်တဲ့ ထင်ထင်က စားမယ်ဆိုတာကြောင့် မျက်လုံးပြူးပြီး
"ဘယ်လို မင်းစားမို့ ဟျောင့် ကြည့်လည်းလုပ်ပါအုန်းကွာ... မုန့်တွေအလကားဖြစ်ကုန်ပါ့မယ်"
ငမျိုးအပြောကို ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ ထင်ထင် ထရပ်လိုက်ပြီး
"ပေး အရင်ကမကြိုက်လည်း ခုကြိုက်လို့ပေါ့ကွာ"
ငမျိုး သူလက်ထဲက ကြိုက်ကိုဆွဲယူပြီး နောက်ဘေးဘက်ထွက်သွားတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့် ဒေါ်မိမိကိုကြည့်လိုက်တယ်ဆို...
"အဟွန်း... ပေးလိုက်သားရယ် သူမကြိုက်လည်း သူ့ဗိုက်ထဲကငါ့မြေးကြိုက်လို့နေမှာ"
ငမျိုး ရုပ်တရက်မို့ သူ့နားကြားမှားသွားလားအောင်းမေ့ရအောင် အံ့သြသွားပြီး
"ဗျာ ဟို ကျော်ကြီးမှာ....."
"အဟွန်း... ဟုတ်တယ် ၂လကျော်ပြီတဲ့"
"ဗျာ!"
"ဟဲ့! ဘာဖြစ်တာလည်း ငမျိုးရယ်.... ငါ့နဲ့နော်..."
"ဟို ဟို မနေ့ကမှ မင်္ဂလာဆောင်တာမဟုတ်ဘူးလားဗျ"
ဒေါ်မိမိ အကျောရှည်လွန်းတဲ့ ငမျိုးကြောင့် စိတ်မရှည်တော့ပဲ
"အေးဟေ့ အဲ့မတိုင်ခင်ကြီးလို့ သိပြီလား...ဘတကယ်ပဲ"
"ဗျာ... အော် ဟုတ် ဟုတ်"
"ဘာတွေ ဟုတ်နေတာလည်းဟျောင် လာသွားမယ် ငါနဲ့လိုက်ခဲ့စမ်းပါ"
ငမျိုး ရုပ်တရပ်နှုတ်ခမ်းသက်ပြီး ထွက်လာတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့်
"မင်းစားမယ်ဆို စားအုန်းလေ"
"စားပြီးပြီလေ ဝသွားလို့လာတာ"
"ဟ့ ခုပဲဝင်သွားတာ"
"ကျစ် စားမယ့်အစားကို မြန်မြန်စားတော့ အချိန်ကုန်မသက်သာဘူးလား..."
"ဟမ် အော်အေးပါကွာ..."
ငမျိုး စပရိုက်တွေကြီးပဲဖစ်နေလို့ နားမလည်နိုင်လွန်းတဲ့သူပဲ ယောင်နနနဲ့ခေါင်းညိမ့်မိနေသည်။
"ကဲ လာ သွားမယ် ချိုက်ကို မေပို့လိုက်မယ် မင်းငါနဲ့လိုက်ခဲ့"
"ဘယ်ကိုလည်း"
"ကျစ် လိုက်မှာသာလိုက်ခဲ့စမ်းပါ"
ဒေါ်မိမိ သူမမကြားအောင် တီးတိုးပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားတာကြောင့် တံခါးဝမှ
"ဟဲ့ မိထင် ဘယ်သွားအုန်းမှာလည်း... ညည်းအပျိုမဟုတ်တော့ဘူးနော်..."
ထင်ထင် ခြံဝရောက်နေပင်မယ့် ကျယ်လွန်းတဲ့အမေ့အသံကြောင့်
"သိတယ်အမေရေ... ကျွန်တော် အပျိုမဟုတ်တာ...ကျစ် တကယ်ပဲ"
"ဟျောင် မင်းကဘယ်သွားမှာလည်း..."
"ညစ်နေလို့ကွာ... ကလပ်သွားမို့"
"ဘာ!"
"မင်းမလိုက်ခြင်လည်းနေခဲ့ သွားပြီ"
"ဟာ ဟျောင် နေ နေအုန်လေ.. ငါ့မှာဆိုင်ကယ်ပါတယ်"
"အင်း"
ငမျိုး ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်တာသွားရတယ် လန့်တော့လန့်နေမိသည်။ ဒီကောင်ဘာမွှေအုန်းမလည်းမသိ။
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ကဲ ကလပ်သွားပြီတဲ့နော် ဇိုင်းနဲ့တော့တွေ့ပြီ😁
အရေးသားနဲ့စာလုံးပေါင်းမှားရင် ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကို ကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ