🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး(OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
"ဒေါက် ဒေါက် ထင်ထင် ဒေါက် ဒေါက် ထင်ထင်! ဟဲ့! မိထင်ထင်! ညည်းနိုးနေတာကျုပ်သိတယ်နော်! ထွက်လာခဲ့တော့.!.. ဒီမှာ မောင်ဇိုင်း စောင့်နေတယ် မင်္ဂလာဝတ်စုံသွားယူရမယ်တဲ့... ထနော် မဟုတ်ရင် ကျုပ်နဲ့အတွေ့ပဲ"
ထင်ထင် အခန်းရှေ့က အမေထွက်သွားပြီဆိုတော့မှ ကုတင်ပေါ်မှာ နားပိတ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင်ရပ်လေးနဲ့
"အား... ဘုန်း! ဘုန်း! စိတ်ရှုပ်တယ် ဘယ်သူမင်္ဂလာဆောင်မယ်ပြောလို့လည်းလို့ မဝတ်ဘူး အဲ့ဒါကြီးတွေဝတ်ပြီး ဘယ်တော့မှ မဆောင်ဘူး... ဘုန်း! ဘုန်း!"
"မဆောင်ခြင်လို့ရမလားကွ ဆောင်ရမှာပဲ"
"ဟင် ဟာ! ခင် ခင်ဗျား..! ဘာ ဘာလို့ဝင်လာတာလည်း..."
ဇိုင်း သူ့ရှေ့မှာပဲခက်မြန်မြန်ထထိုင်လိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် ဗိုက်ကိုစိုးရိမ်သွားပြီ သူရှေ့တို့မိသွားကာ..
"ကျစ် မင်းဘယ်လိုနေနေတာလည်း ထင်ထင် အထည်းမှာကလေးနဲ့လေး နေခြင်သလိုနေလို့မရတော့ဘူး.... "
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး.. အချိန်တန်ရင် အဲ့ကောင်ထွက်လာလိုက်မယ် ပူမနေနဲ့"
"ဟာ ကျစ် ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလည်းကွ... မင်း... ကျစ်"
ဇိုင်းပြောဖို့ပြင်ပြီးမှ စိတ်ရှော့လိုက်ပြီး စုပ်သက်ခြင်းနဲ့ပဲအဆုံးသက်လိုက်သည်။
"ဘာလည်း... လာပြီး ဆရာကြီးလုပ်မနေနဲ့ လုပ်ခြင် သူမွေးလာမှ သူ့ကိုဆရာလုပ်လိုက် ခုဒီအခန်းထဲကိုဘာလာလုပ်တာလည်းပဲပြော.."
ဇိုင်း ဒေါသထွက်ခြင်ပင်မယ့် ပြန်မြိုသိပ်လိုက်ခါ
"ငါအပြင်ကစောင့်နေမယ် မင်းမထွက်လာမှာဆိုးလို့ အန်တီလာခေါ်ခိုင်းတာ ပြီးရင်းသွားမယ်"
"ကျစ် နေအုန်း.."
ဇိုင်း သူ့ကိုနေအုန်းပြောပြီး သူ့ရှေ့မှာ ဆံပင်တွေထိုးဖွပြီး မဲ့ရှုံ့နေတဲ့မျက်နှာလေးကြောင့် သူမလေးဘာကိုအလိုမကျနေတယ်ဆိုတာသိသည်။ သို့သော် သူလိုဂိုဏ်ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ခမ်းခမ်းနားနားတော့ဆောင်သင့်တယ်မဟုတ်လား.....
"ဆို"
"ခင်ဗျားခုမှ ဘာအရူးထပြီး ရှောက်လုပ်နေတာလည်း ခင်ဗျားကိုလက်ထပ်တယ်ဆိုတာအမေ့ကြောင့်နဲ့ ဒီဗိုက်ကြောင့်ဆိုတာသဘောပေါက် ကျန်တာအပိုတွေလိုက်လုပ်မနေနဲ့ တင့်တယ်တာတွေ မတယ်တာတွေလည်း တွေးမနေနဲ့ ကျွန်တော်ကရတယ် ပြီလည်းကိုယ့်ဘဝကိုယ်ကြောင်းမယ့်ဟာ"
"ဟာ! မင်း....."
"လုပ်မနေနဲ့ ယူပြီးကွဲကြမှာပဲဟာ မပူနဲ့ခင်ဗျားကလေးခင်ဗျားကိုထည့်ပေးလိုက်မှာ"
"တောက်! မင်း!... မပူနဲ့! မင်းတစ်သက်လုံးငါနဲ့နေရမှာ!... မင်းပြီးရင် ထွက်ခဲ့ ဒုန်း!"
"ဟ! တောက်! ဘုန်း! ဘုန်း!"
ထင်ထင် ပြောခြင်တာပြောပြီး ထွက်သွားတဲ့လူကြီးကြောင့် ဒေါသတို့ကို ကုတင်ထက်သာ ပုံချလိုက်သည်။
ဇိုင်း သူမလေးကားပေါ်ရောက်သည်အထိ သူ့ကိုလည်းစကားမပြောသလို သူကလည်း မပြောပါ။ သူခုထိနားလည်ရခင်နေတာက တကယ်ပဲ ကလေးပေါ် သံယောဇဉ်မရှိတာလား ယောက်ျားစိတ်ပဲ တကယ်ကြီးဝင်နေလေသလား...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"မဝတ်ဘူး" " မကြိုက်ဘူး" "အဲ့လိုတွေမကြိုက်ဘူး"
ဇိုင်း သူမလေးအဲ့လိုတွေဂျီကျမှာဆိုတာ သိနေလို့ တမင်း အရံ၄စုံမှာထားတာဖြစ်သည်။ ဒါကိုလည်း တစ်ခုမှမကြိုက်ဘူးပဲ ထိုင်ရပ်နဲ့ညင်းနေသည်။ ဝတ်လာတော့လည်း ဒူးကျဘောင်းဘီပွပွနဲ့ အပေါ်တီရှပ်အနက်နဲ့ပင် ဒါကိုပဲ စုပ်လုံးကပါနေသေးသည်။ အားလုံးက ဟိုတစ်စဒီတစ်စပြောနေကြပင်မယ့် သူ့အရှိန်ကြောင့် မပြောရဲကြပါ။
"ကျစ် မင်းဒါတွေမဝတ်ရင် ဘာဝတ်မလည်း..."
"ဟိုမှာတွေ့လား.. ခင်ဗျားလိုဝတ်စုံပဲဝတ်မှာ ဆင်တူပေါ့"
"ဟ့! ရမလား... မင်းကမိန်းကလေးလေ ဒါကို..."
ဇိုင်းစကားမဆုံးလိုက်ခင်ပဲ
"ကျစ် ခင်ဗျားထပ်ပြောရင် ခင်ဗျားကိုလက်မထပ်တော့ဘူး..."
ဇိုင်း သူ့အနေနဲ့ဒီလိုအခြေနေမျိုးကို ရှက်တာရော ကိုယ့်လက်အောက်ငယ်သားရှေ့မှာ ခုလိုတွေပြောခံနေရတာကြောင့် ရှက်ဒေါသတို့ဖြင့်
"တောက်! မင်းမယူရင် မင်းဗိုက်ထဲက ကလေးကဘယ်သူ့ကိုအဖေခေါ်ရမလည်း... မင်းကြိုက်တာရွေး မင်းသဘော လက်မထပ်လည်းရတယ် မင်းတောင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အဖေမဲ့ခဲ့ရတာ မင်းဗိုက်ထဲက ကလေးက မွေးကတည်းက အဖေမရှိရင် မင်းဘာသာစဥ်းစား ကားပေါ်ကစောင့်နေမယ်"
ထင်ထင် မထင်မှတ်ထားတဲ့ အချိန်မှာ မထင်မှတ်ထားတဲ့ စကားတွေနဲ့ပြောသွားတဲ့လူကြီးကြောင့် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သူမမျက်ရည်စို့လာမိသည်။ ရင်ဘက်တစ်နေရာက ကျင်ခဲနေတာကလည်း မခံစားနိုင်ပါ။
>>>>>>>>>>>>>
ဇိုင်း ဒေါသထွက်လွန်းလို့ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့စကားတွေကို ကားပေါ်ရောက်မှ သူမှားသွားသလားလို့ တွေးနေမိသည်။ သူပြောနေချိန်တုန်းက သူ့ကိုမျက်ဝန်းအဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်နေတဲ့သူမမျက်ဝန်းလေးတွေကို အတွေးထဲကမထုပ်နိုင်သေးပါ။ ခုရော ဝတ်ကြည့်နေရဲ့လား... တစ်ယောက်ထဲအဆင်ပြေပါ့မလားလို့တွေးနေမိသည်။
"ကျစ်"
ဇိုင်းစုပ်သက်လိုက်ပြီးမှ သူကိုယ်သူပြန်သုန်းသက်နေမိသည်။ သူမလေးကိုချစ်နေတာလား...
"ဒေါက်ဒေါက်"
ဇိုင်း သူတွေးနေတုန်း ဘေးကမှန်တံခါးကိုခေါက်လိုက်တာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ စူပုပ်ပုပ်လေးနဲ့သူမလေးပါ။ ဇိုင်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ခက်တည်တည်ပဲနေလိုက်သည်။
ဇိုင်း သူ့ကိုစကားပြောမယ်ထင်ထားပင်မယ့် ကားမောင်းလာပြီး သူမလေးအိမ်နားရောက်ခံနီးထိ သူ့ဘက်ကိုတောင်မလှည့်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူမနေနိုင်တော့ပဲ
"ဘယ်အစုံကိုယူလည်း......"
"ပထမ"
ဇိုင်း ချက်ခြင်းပြန်ဖြေလိုက်တဲ့ သူမလေးကြောင့် တုံးတိတိစကားပင်မယ့် စိတ်ထည်းတော့ကျေနပ်မိသည်။ ဘာပဲပြောပြော ဝတ်ရင်တော်ပြီ
ထင်ထင် နာရီကြည့်တော့ ၁၁ထိုးနေပြီမို့ မအိပ်ခြင်သေးတဲ့မျက်လုံးကြောင့် ဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့်နဲ့လုပ်နေမိသည်။ နေ့ခင်းက သူပြောထားတဲ့စကားတွေကို နားထဲက ခုထိမထွက်သေးပါ။ စိတ်ထဲမှာ နာသလို ရှက်သလိုလိုဖြစ်နေတာကြောင့် ပြန်မပြောမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဒေါသထွက်မိသည်။ နောက် ခုလိုတွေဖြစ်လာတာ ဒီဗိုက်ကြောင့် ဒီဗိုက်သာ ရှိမနေရင် ဒါတွေဖြစ်လာစရာအကြောင်းမရှိပါ။ ခုတော့.......
>>>>>>>>>>>>>>>>
"အ့ ကြပ်လိုက်တာ ဘာလို့အတင်းဆွဲနေရတာလည်းဗျ ဒီမှာသေတော့မယ် ကျစ်"
"ခုလိုကြပ်ကြပ်လေးမှ ခါးပိုပေါ်အောင်ပါ သည်းခံပါနော်"
ဇိုင်း ဒီအခန်းထဲကိုမဝင်သင့်ဘူးဆိုတာသိပင်မယ့် မနေနိုင်လွန်းလို့ ဝင်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ သူ့ရှေ့မှာ ဒဇိုင်နာလုပ်သမျှ စိတ်တိုနေတဲ့ သူမလေးကိုကြည့်ပြီးပြုံးမိသည်။ သူ့ဘက်ကိုကျောပေးထားတာမို့ မျက်နှာအနေထားဘယ်လိုဆိုတာမသိပင်မယ့် ပုံမှန် သူမလေးချနေကျဆံပင်လန်လန်လေးတွေကို ပိုပျော့ပိုနက်သွားသလို ဟိုလန်ဒီလန်လေးလုပ်ထားသည်။ နောက် ခေါင်းထက်မှာ ပန်းပွင့်သေးသေးလေးတွေနဲ့သစ်ကိုင်းလေးကိုကတ်ခွေထားတဲ့အရာတစ်ခုရောက်နေသည်။ ဒါ ကမ်းခြေမှာဆောင်မှာမို့ freeစတိုင်လုပ်ထားပုံရသည်။ ဂါဝန်ရင်ပျက်မို့ တစ်ခါမှသူမတွေ့ဘူးတဲ့ ကျောပြင်ဝင်းနှစ်နှစ်လေးက ပြောင်ပြောင်လေးဖြစ်နေသည်။ ဇိုင်း မျက်နှာအနေထားကို သွားကြည့်လိုရပင်မယ့် ပြန်လှည့်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ မျက်နှာထက်က အပြုံးတို့က ဖုံးဖိမရ...
"ဒီးးးးးးးဒီးးးးးးးဒီးးးးးးးး"
ဇိုင်း သူ့အခန်းထဲပြန်မရောက်ခင် အိတ်ကပ်ထဲကဖုန်းကြောင့် ထုပ်လိုက်တယ်ဆို နံပါတ်စိမ်းကြောင့် ဘယ်သူဆိုတာသိလိုက်တာမို့
"ကျစ်"
စုပ်သက်ခြင်နဲ့အတူ ဖုန်းချလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။
"ဒီးးးးးးးဒီးးးးးးးဒီးးးးးးး"
အခန်းထဲရောက်တယ်ဆို ပြန်ဝင်လာတဲ့ ဖုန်းကြောင့်
"တောက်!"
ဇိုင်းရဲ့မျက်နှာကအခြေနေက ချက်ခြင်းရဲတက်လာပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်တယ်ဆို ဇိုင်းမပြောခင်ပဲ ဖုန်းထဲက အသံတစ်ခု ထွက်ကျလာသည်။
"ကလေး..... မင်းအတွက် ၁နာရီအချိန်ရမယ် မင်းပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့အရာတွေမှာ ငါ့ရဲ့ ကလေးလေးတွေတပ်ထားလိုက်တယ် နောက်ကျသွားတာနဲ့ အဲ့အရာတွေအားလုံး......... ဆုံးရှုံးသွားမယ် ဒါက...... မင်းငါ့ကိုဖီဆန်လို့အပြစ်ပေးတာ.... တီး...."
ဇိုင်းကျသွားတယ်ဆိုတာနဲ့ အပေါ်က သတိုးသားကုပ်ဖြူကိုချွတ်လိုက်ပြီး ခြေလှမ်းကြဲများနဲ့ အခန်းတံခါးဆီလှမ်းလာလိုက်သည် ထို့နောက် သူမဖွင့်ခင်ပဲ တံခါးကအရင်ပွင့်သွားပြီး ဝင်လာသူကjame
"Boss မင်္ဂလာအချိန်စတော့မှာမို့....."
ဇိုင်း Jameစကားကို ဆုံးအောင်နားမထောင်နိုင်တော့ပဲ
"မင်းဒီမှာနေခဲ့ အချိန်ကိုနောက်၁ခွဲထိ ဆွဲထားပေး ငါသွားပြီး..."
"ဟာ boss....."
jame သူ့ကိုပြောပြီးတာနဲ့ ပြေးထွက်သွားတဲ့ဇိုင်းကြောင့် အကြောင်သားရပ်နေမိပြီး နောက်မှ မင်္ဂလာပွဲကိုသတိရသွားပြီး ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။
အမြဲစကားနည်းပြီး လူရှေ့မထွက်ခဲတဲ့ jameတစ်ယောက် နဖူးစပ်မှာခြွေးစို့နေပြီး ရှောက်လမ်းဖြူဖြူကြီးအဆုံး မင်္ဂလာဆင်မြင့်ထက်ကို ကြည့်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူခါ ခက်မက်မက်လှမ်းသွားလိုက်သည်။ ရင်တုန်းနှုန်းက တစ်နာရီကို မိုင်တစ်ရာ.....
Jame ဆင်မြင့်ထက်ရောက်တာနဲ့ များပြားလှတဲ့ အဖြူရောင်လူထုကြီးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ကိုတင်းလိုက်ကာ...
"ဟုတ်ကဲ့ ဂုဏ်သရေရှိ လူကြီးမင်းအပေါင်းတို့ခင်ဗျာ မင်္ဂလာရှိတဲ့ မင်္ဂလာမနက်ခင်းလေးပါ"
Jame သူပြောလိုက်တယ်ဆို လူအားလုံးသူ့ဘက်လှည့်လာတာမို့ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားမိသည်။ ခုလိုချိန်မှာ bossက လူအယောက်တစ်ထောင်ကိုသက်ပြပါဆို ပြေးသက်လိုက်ခြင်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ ခုလိုမင်္ဂလာရှိတဲ့ အချိန်ကို ကျွန်တော်ကတော့ မြန်မြန်မကုန်ဆုံးစေခြင်ဘူးဗျ ဒါကြောင့် အစီစဥ်လေးတစ်ခု ဖန်တီးထားပါတယ်ခင်ဗျာ ဒါကတော့ ကျွန်တော်တို့ blackeyeရဲ့ရှယ်ယာအနည်းငယ်ကို လူကြီးမင်းတို့ကို မဲဖောက်ပေးမှာပဲ ဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ"
jameပြောလိုက်တယ်ဆို လူတွေအားလုံးလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားပြီး
"ဟဲ့ တကယ်ကြီးလား..." "အဆန်းကြီးနော်" "ဇိုင်းတို့မင်္ဂလာပွဲက ရင်မတုန်ရရင်မထူးဆန်းတော့ဘူးဟေ့"
Jame လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားတဲ့ လူထုကြီးကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီးလိုက်ပြီး လက်ဖျောက်တီးလိုက်တယ်ဆို မဲထည့်ထားတဲ့ ဖန်လေးထောင့်boxကြီးနဲ့အတူ အနက်ဝတ်စုံနဲ့လူတွေထွက်လာကြပြီး လူတွေအားလုံး အာရုံပြောင်းသွားကြသည်။
"ဒီလောက်တော့ရင်းရမှာပဲ"
>>>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် ရင်ဘက်ကြီးက ရှင်းရှင်းကြီးကဖြစ်နေလို့ စိတ်ကျင်းကြပ်ရတဲ့အထည်း အခန်းတံခါးဝကနေသွားကြည့်လိုက် အခန်းထည်းလျှောက်လိုက်လုပ်နေတဲ့ အမေကြောင့် စိတ်ညစ်လာပြီး
"အမေ ဘာဖြစ်နေတာလည်းဗျာ... စိတ်ညစ်ရတဲ့အထဲ..."
ဒေါ်မိမိ ပုံမှန်မင်္ဂလာချိန်ထက်အတော်နောက်ကျနေပြီမျု့ ရင်တုန်နေတာဖြစ်သည်။ သူမမှာသာ ဒင်းလေးကိုမပြောခြင်လို့ ကိုယ့်ပါသာ ကြိပ်ဖြစ်နေရတာကို ဒင်းကပဲ ပြန်ပြီးပြောနေတာကြောင့် စိတ်တိုတိုနဲ့ပဲ
"အေး ညည်းညစ်တာထက်ပိုတယ်အေ့ ပိုတယ် တကယ်ပဲ တိပ်တိပ်လေးနေစမ်းပါ"
"ကျစ် အမေတစ်ခုခုဖြစ်နေရင်လည်းပြောလေဗျာ... ကျွန်တော်မျက်စိနောက်လာပြီ"
"အေး ပြောမယ် ပြောမယ် ညည်းကောင်ကဘယ်ကလည်း ဘယ်မှာနေတာလည်း ဘာအလုပ်လုပ်လည်း..."
"ဟားးးဟားးး ဟားးးဟားး အမေရာ... လက်ပဲထက်တော့မယ် ခုမှဒါတွေလာမေးနေတယ် ဘာလုပ်မို့တုန်း.."
"ဘာလုပ်ရမှာလည်း... ညည်းကောင်ကဘယ်သူမှန်လည်းညည်းမသိဘူးမဟုတ်လား... ဟမ်!"
"သိစရာမှ မလိုတာအမေရာ ပြီးရင် သူ့ကလေးကိုပြန်ထည့်ပေးပြီး ကိုယ်ပါကိုယ်နေကြမှာပဲဟာ"
"ဘယ် ဘယ်လို..... ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ် ထင်ထင်"
"ဟုတ်တယ်လေ.... အချိန်တန်ကွဲမှာပဲဟာ..."
ဒေါ်မိမိပေါ့တိပေါ့ပျက်ပြောနေတဲ့ သမီးဖြစ်သူကြောင့် ဒေါသထွက်ကလည်းထွက် အသားတွေဆက်ဆက်တုန်ကာ
"မိထင်ထင်! ညည်း! ညည်းတို့.!...."
"ကလစ် အော် အန်တီပါရောက်နေတာလား....."
"ဟင် မောင်ဇိုင်း..."
"Sorry အန်တီ ကျွန်တော် နည်းနည်းနောက်ကျသွားလို့ အရေးကြီးကိစ္စလေးပေါ်လာလို့ပါ"
ဒေါ်မိမိ ခုမှ ရင်ထည်းကအလုံးကြီးကျသလိုဖြစ်သွားပြီးမှ ပြန်တည်လိုက်ကာ...
"ထင်ထင်ပြောတယ် မင်းတို့က ကလေးမွေးပြီးတာနဲ့ ကွဲမှာဆို...."
ဒေါ်မိမိစကားကြောင့် ဇိုင်းအကြည့်စူးစူးတစ်ချက် ထင်ထင်ဆီရောက်သွားမိသည်။ အကြည့်ရောက်ရောက်ခြင်းအံ့သြသလို ဖြစ်သွားပြီး ခဏမျှကြည့်နေပြီးမှ
"အဟွန်း... သူကျွန်တော့်ကိုစိတ်ဆိုးနေလို့ပါအန်တီ အဲ့လိုကိစ္စကဘယ်တော့မှမဖြစ်လာပါဘူး ခင်ဗျ"
"အေးအေး အေးကွယ်... ဒီကောင်မလေးသိပ်ဆိုးတာ သွား သွား သွားတော့ အချိန်နောက်ကျနေပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>
"ဟေ့ ငါ့လက်ကို ချိတ်ထားလေ"
"မချိတ်နိုင်ဘူး"
"မင်းကိုချိတ်လို့ပြောနေရင်ချိတ်လိုက်နော် မဟုတ်ရင် ဟိုတစ်ခါကားထဲမှာထက်ဆိုးသွားမယ်..."
"တောက်! ခင်ဗျား..."
ပြောပြောဆိုဆို သူ့လက်ကို စောင့်ပြီးဆွဲချိတ်လိုက်တာမို့ စောနကမှလောလောလက်လက်ဒဏ်ရာတို့သည်။
"အ့ ဖြေးဖြေးကွ ကျစ်"
"Noပဲ"
"အေး မင်းနဲ့နောက်မှတွေ့ အ့ မင်းနော်...."
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
တင်တာနောက်ကျသွားလို့ ခွင့်လွှတ်ပါနော် အချိန်မလေးစားရာရောက်လို့ပါ🙏
မင်္ငလာဆောင်ပြီးပြီဆိုတော့....😁 ပြီးပြီပေါ့နော်
အရေးသားနဲ့ စာလုံးပေါင်းမှားရင်ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာချစ်သူတစ်ဦးခြင်းဆီကို ကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ
🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး(OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အပိုင်း (၅)
"ဒေါက် ဒေါက် ထင်ထင် ဒေါက် ဒေါက် ထင်ထင်! ဟဲ့! မိထင်ထင်! ညည်းနိုးနေတာကျုပ်သိတယ်နော်! ထွက်လာခဲ့တော့.!.. ဒီမှာ မောင်ဇိုင်း စောင့်နေတယ် မင်္ဂလာဝတ်စုံသွားယူရမယ်တဲ့... ထနော် မဟုတ်ရင် ကျုပ်နဲ့အတွေ့ပဲ"
ထင်ထင် အခန်းရှေ့က အမေထွက်သွားပြီဆိုတော့မှ ကုတင်ပေါ်မှာ နားပိတ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင်ရပ်လေးနဲ့
"အား... ဘုန်း! ဘုန်း! စိတ်ရှုပ်တယ် ဘယ်သူမင်္ဂလာဆောင်မယ်ပြောလို့လည်းလို့ မဝတ်ဘူး အဲ့ဒါကြီးတွေဝတ်ပြီး ဘယ်တော့မှ မဆောင်ဘူး... ဘုန်း! ဘုန်း!"
"မဆောင်ခြင်လို့ရမလားကွ ဆောင်ရမှာပဲ"
"ဟင် ဟာ! ခင် ခင်ဗျား..! ဘာ ဘာလို့ဝင်လာတာလည်း..."
ဇိုင်း သူ့ရှေ့မှာပဲခက်မြန်မြန်ထထိုင်လိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် ဗိုက်ကိုစိုးရိမ်သွားပြီ သူရှေ့တို့မိသွားကာ..
"ကျစ် မင်းဘယ်လိုနေနေတာလည်း ထင်ထင် အထည်းမှာကလေးနဲ့လေး နေခြင်သလိုနေလို့မရတော့ဘူး.... "
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး.. အချိန်တန်ရင် အဲ့ကောင်ထွက်လာလိုက်မယ် ပူမနေနဲ့"
"ဟာ ကျစ် ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလည်းကွ... မင်း... ကျစ်"
ဇိုင်းပြောဖို့ပြင်ပြီးမှ စိတ်ရှော့လိုက်ပြီး စုပ်သက်ခြင်းနဲ့ပဲအဆုံးသက်လိုက်သည်။
"ဘာလည်း... လာပြီး ဆရာကြီးလုပ်မနေနဲ့ လုပ်ခြင် သူမွေးလာမှ သူ့ကိုဆရာလုပ်လိုက် ခုဒီအခန်းထဲကိုဘာလာလုပ်တာလည်းပဲပြော.."
ဇိုင်း ဒေါသထွက်ခြင်ပင်မယ့် ပြန်မြိုသိပ်လိုက်ခါ
"ငါအပြင်ကစောင့်နေမယ် မင်းမထွက်လာမှာဆိုးလို့ အန်တီလာခေါ်ခိုင်းတာ ပြီးရင်းသွားမယ်"
"ကျစ် နေအုန်း.."
ဇိုင်း သူ့ကိုနေအုန်းပြောပြီး သူ့ရှေ့မှာ ဆံပင်တွေထိုးဖွပြီး မဲ့ရှုံ့နေတဲ့မျက်နှာလေးကြောင့် သူမလေးဘာကိုအလိုမကျနေတယ်ဆိုတာသိသည်။ သို့သော် သူလိုဂိုဏ်ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ခမ်းခမ်းနားနားတော့ဆောင်သင့်တယ်မဟုတ်လား.....
"ဆို"
"ခင်ဗျားခုမှ ဘာအရူးထပြီး ရှောက်လုပ်နေတာလည်း ခင်ဗျားကိုလက်ထပ်တယ်ဆိုတာအမေ့ကြောင့်နဲ့ ဒီဗိုက်ကြောင့်ဆိုတာသဘောပေါက် ကျန်တာအပိုတွေလိုက်လုပ်မနေနဲ့ တင့်တယ်တာတွေ မတယ်တာတွေလည်း တွေးမနေနဲ့ ကျွန်တော်ကရတယ် ပြီလည်းကိုယ့်ဘဝကိုယ်ကြောင်းမယ့်ဟာ"
"ဟာ! မင်း....."
"လုပ်မနေနဲ့ ယူပြီးကွဲကြမှာပဲဟာ မပူနဲ့ခင်ဗျားကလေးခင်ဗျားကိုထည့်ပေးလိုက်မှာ"
"တောက်! မင်း!... မပူနဲ့! မင်းတစ်သက်လုံးငါနဲ့နေရမှာ!... မင်းပြီးရင် ထွက်ခဲ့ ဒုန်း!"
"ဟ! တောက်! ဘုန်း! ဘုန်း!"
ထင်ထင် ပြောခြင်တာပြောပြီး ထွက်သွားတဲ့လူကြီးကြောင့် ဒေါသတို့ကို ကုတင်ထက်သာ ပုံချလိုက်သည်။
ဇိုင်း သူမလေးကားပေါ်ရောက်သည်အထိ သူ့ကိုလည်းစကားမပြောသလို သူကလည်း မပြောပါ။ သူခုထိနားလည်ရခင်နေတာက တကယ်ပဲ ကလေးပေါ် သံယောဇဉ်မရှိတာလား ယောက်ျားစိတ်ပဲ တကယ်ကြီးဝင်နေလေသလား...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"မဝတ်ဘူး" " မကြိုက်ဘူး" "အဲ့လိုတွေမကြိုက်ဘူး"
ဇိုင်း သူမလေးအဲ့လိုတွေဂျီကျမှာဆိုတာ သိနေလို့ တမင်း အရံ၄စုံမှာထားတာဖြစ်သည်။ ဒါကိုလည်း တစ်ခုမှမကြိုက်ဘူးပဲ ထိုင်ရပ်နဲ့ညင်းနေသည်။ ဝတ်လာတော့လည်း ဒူးကျဘောင်းဘီပွပွနဲ့ အပေါ်တီရှပ်အနက်နဲ့ပင် ဒါကိုပဲ စုပ်လုံးကပါနေသေးသည်။ အားလုံးက ဟိုတစ်စဒီတစ်စပြောနေကြပင်မယ့် သူ့အရှိန်ကြောင့် မပြောရဲကြပါ။
"ကျစ် မင်းဒါတွေမဝတ်ရင် ဘာဝတ်မလည်း..."
"ဟိုမှာတွေ့လား.. ခင်ဗျားလိုဝတ်စုံပဲဝတ်မှာ ဆင်တူပေါ့"
"ဟ့! ရမလား... မင်းကမိန်းကလေးလေ ဒါကို..."
ဇိုင်းစကားမဆုံးလိုက်ခင်ပဲ
"ကျစ် ခင်ဗျားထပ်ပြောရင် ခင်ဗျားကိုလက်မထပ်တော့ဘူး..."
ဇိုင်း သူ့အနေနဲ့ဒီလိုအခြေနေမျိုးကို ရှက်တာရော ကိုယ့်လက်အောက်ငယ်သားရှေ့မှာ ခုလိုတွေပြောခံနေရတာကြောင့် ရှက်ဒေါသတို့ဖြင့်
"တောက်! မင်းမယူရင် မင်းဗိုက်ထဲက ကလေးကဘယ်သူ့ကိုအဖေခေါ်ရမလည်း... မင်းကြိုက်တာရွေး မင်းသဘော လက်မထပ်လည်းရတယ် မင်းတောင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အဖေမဲ့ခဲ့ရတာ မင်းဗိုက်ထဲက ကလေးက မွေးကတည်းက အဖေမရှိရင် မင်းဘာသာစဉ်းစား ကားပေါ်ကစောင့်နေမယ်"
ထင်ထင် မထင်မှတ်ထားတဲ့ အချိန်မှာ မထင်မှတ်ထားတဲ့ စကားတွေနဲ့ပြောသွားတဲ့လူကြီးကြောင့် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သူမမျက်ရည်စို့လာမိသည်။ ရင်ဘက်တစ်နေရာက ကျင်ခဲနေတာကလည်း မခံစားနိုင်ပါ။
>>>>>>>>>>>>>
ဇိုင်း ဒေါသထွက်လွန်းလို့ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့စကားတွေကို ကားပေါ်ရောက်မှ သူမှားသွားသလားလို့ တွေးနေမိသည်။ သူပြောနေချိန်တုန်းက သူ့ကိုမျက်ဝန်းအဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်နေတဲ့သူမမျက်ဝန်းလေးတွေကို အတွေးထဲကမထုပ်နိုင်သေးပါ။ ခုရော ဝတ်ကြည့်နေရဲ့လား... တစ်ယောက်ထဲအဆင်ပြေပါ့မလားလို့တွေးနေမိသည်။
"ကျစ်"
ဇိုင်းစုပ်သက်လိုက်ပြီးမှ သူကိုယ်သူပြန်သုန်းသက်နေမိသည်။ သူမလေးကိုချစ်နေတာလား...
"ဒေါက်ဒေါက်"
ဇိုင်း သူတွေးနေတုန်း ဘေးကမှန်တံခါးကိုခေါက်လိုက်တာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ စူပုပ်ပုပ်လေးနဲ့သူမလေးပါ။ ဇိုင်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ခက်တည်တည်ပဲနေလိုက်သည်။
ဇိုင်း သူ့ကိုစကားပြောမယ်ထင်ထားပင်မယ့် ကားမောင်းလာပြီး သူမလေးအိမ်နားရောက်ခံနီးထိ သူ့ဘက်ကိုတောင်မလှည့်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူမနေနိုင်တော့ပဲ
"ဘယ်အစုံကိုယူလည်း......"
"ပထမ"
ဇိုင်း ချက်ခြင်းပြန်ဖြေလိုက်တဲ့ သူမလေးကြောင့် တုံးတိတိစကားပင်မယ့် စိတ်ထည်းတော့ကျေနပ်မိသည်။ ဘာပဲပြောပြော ဝတ်ရင်တော်ပြီ
ထင်ထင် နာရီကြည့်တော့ ၁၁ထိုးနေပြီမို့ မအိပ်ခြင်သေးတဲ့မျက်လုံးကြောင့် ဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့်နဲ့လုပ်နေမိသည်။ နေ့ခင်းက သူပြောထားတဲ့စကားတွေကို နားထဲက ခုထိမထွက်သေးပါ။ စိတ်ထဲမှာ နာသလို ရှက်သလိုလိုဖြစ်နေတာကြောင့် ပြန်မပြောမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဒေါသထွက်မိသည်။ နောက် ခုလိုတွေဖြစ်လာတာ ဒီဗိုက်ကြောင့် ဒီဗိုက်သာ ရှိမနေရင် ဒါတွေဖြစ်လာစရာအကြောင်းမရှိပါ။ ခုတော့.......
>>>>>>>>>>>>>>>>
"အ့ ကြပ်လိုက်တာ ဘာလို့အတင်းဆွဲနေရတာလည်းဗျ ဒီမှာသေတော့မယ် ကျစ်"
"ခုလိုကြပ်ကြပ်လေးမှ ခါးပိုပေါ်အောင်ပါ သည်းခံပါနော်"
ဇိုင်း ဒီအခန်းထဲကိုမဝင်သင့်ဘူးဆိုတာသိပင်မယ့် မနေနိုင်လွန်းလို့ ဝင်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ သူ့ရှေ့မှာ ဒဇိုင်နာလုပ်သမျှ စိတ်တိုနေတဲ့ သူမလေးကိုကြည့်ပြီးပြုံးမိသည်။ သူ့ဘက်ကိုကျောပေးထားတာမို့ မျက်နှာအနေထားဘယ်လိုဆိုတာမသိပင်မယ့် ပုံမှန် သူမလေးချနေကျဆံပင်လန်လန်လေးတွေကို ပိုပျော့ပိုနက်သွားသလို ဟိုလန်ဒီလန်လေးလုပ်ထားသည်။ နောက် ခေါင်းထက်မှာ ပန်းပွင့်သေးသေးလေးတွေနဲ့သစ်ကိုင်းလေးကိုကတ်ခွေထားတဲ့အရာတစ်ခုရောက်နေသည်။ ဒါ ကမ်းခြေမှာဆောင်မှာမို့ freeစတိုင်လုပ်ထားပုံရသည်။ ဂါဝန်ရင်ပျက်မို့ တစ်ခါမှသူမတွေ့ဘူးတဲ့ ကျောပြင်ဝင်းနှစ်နှစ်လေးက ပြောင်ပြောင်လေးဖြစ်နေသည်။ ဇိုင်း မျက်နှာအနေထားကို သွားကြည့်လိုရပင်မယ့် ပြန်လှည့်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ မျက်နှာထက်က အပြုံးတို့က ဖုံးဖိမရ...
"ဒီးးးးးးးဒီးးးးးးးဒီးးးးးးးး"
ဇိုင်း သူ့အခန်းထဲပြန်မရောက်ခင် အိတ်ကပ်ထဲကဖုန်းကြောင့် ထုပ်လိုက်တယ်ဆို နံပါတ်စိမ်းကြောင့် ဘယ်သူဆိုတာသိလိုက်တာမို့
"ကျစ်"
စုပ်သက်ခြင်နဲ့အတူ ဖုန်းချလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။
"ဒီးးးးးးးဒီးးးးးးးဒီးးးးးးး"
အခန်းထဲရောက်တယ်ဆို ပြန်ဝင်လာတဲ့ ဖုန်းကြောင့်
"တောက်!"
ဇိုင်းရဲ့မျက်နှာကအခြေနေက ချက်ခြင်းရဲတက်လာပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်တယ်ဆို ဇိုင်းမပြောခင်ပဲ ဖုန်းထဲက အသံတစ်ခု ထွက်ကျလာသည်။
"ကလေး..... မင်းအတွက် ၁နာရီအချိန်ရမယ် မင်းပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့အရာတွေမှာ ငါ့ရဲ့ ကလေးလေးတွေတပ်ထားလိုက်တယ် နောက်ကျသွားတာနဲ့ အဲ့အရာတွေအားလုံး......... ဆုံးရှုံးသွားမယ် ဒါက...... မင်းငါ့ကိုဖီဆန်လို့အပြစ်ပေးတာ.... တီး...."
ဇိုင်းကျသွားတယ်ဆိုတာနဲ့ အပေါ်က သတိုးသားကုပ်ဖြူကိုချွတ်လိုက်ပြီး ခြေလှမ်းကြဲများနဲ့ အခန်းတံခါးဆီလှမ်းလာလိုက်သည် ထို့နောက် သူမဖွင့်ခင်ပဲ တံခါးကအရင်ပွင့်သွားပြီး ဝင်လာသူကjame
"Boss မင်္ဂလာအချိန်စတော့မှာမို့....."
ဇိုင်း Jameစကားကို ဆုံးအောင်နားမထောင်နိုင်တော့ပဲ
"မင်းဒီမှာနေခဲ့ အချိန်ကိုနောက်၁ခွဲထိ ဆွဲထားပေး ငါသွားပြီး..."
"ဟာ boss....."
jame သူ့ကိုပြောပြီးတာနဲ့ ပြေးထွက်သွားတဲ့ဇိုင်းကြောင့် အကြောင်သားရပ်နေမိပြီး နောက်မှ မင်္ဂလာပွဲကိုသတိရသွားပြီး ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။
အမြဲစကားနည်းပြီး လူရှေ့မထွက်ခဲတဲ့ jameတစ်ယောက် နဖူးစပ်မှာခြွေးစို့နေပြီး ရှောက်လမ်းဖြူဖြူကြီးအဆုံး မင်္ဂလာဆင်မြင့်ထက်ကို ကြည့်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူခါ ခက်မက်မက်လှမ်းသွားလိုက်သည်။ ရင်တုန်းနှုန်းက တစ်နာရီကို မိုင်တစ်ရာ.....
Jame ဆင်မြင့်ထက်ရောက်တာနဲ့ များပြားလှတဲ့ အဖြူရောင်လူထုကြီးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ကိုတင်းလိုက်ကာ...
"ဟုတ်ကဲ့ ဂုဏ်သရေရှိ လူကြီးမင်းအပေါင်းတို့ခင်ဗျာ မင်္ဂလာရှိတဲ့ မင်္ဂလာမနက်ခင်းလေးပါ"
Jame သူပြောလိုက်တယ်ဆို လူအားလုံးသူ့ဘက်လှည့်လာတာမို့ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားမိသည်။ ခုလိုချိန်မှာ bossက လူအယောက်တစ်ထောင်ကိုသက်ပြပါဆို ပြေးသက်လိုက်ခြင်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ ခုလိုမင်္ဂလာရှိတဲ့ အချိန်ကို ကျွန်တော်ကတော့ မြန်မြန်မကုန်ဆုံးစေခြင်ဘူးဗျ ဒါကြောင့် အစီစဉ်လေးတစ်ခု ဖန်တီးထားပါတယ်ခင်ဗျာ ဒါကတော့ ကျွန်တော်တို့ blackeyeရဲ့ရှယ်ယာအနည်းငယ်ကို လူကြီးမင်းတို့ကို မဲဖောက်ပေးမှာပဲ ဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ"
jameပြောလိုက်တယ်ဆို လူတွေအားလုံးလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားပြီး
"ဟဲ့ တကယ်ကြီးလား..." "အဆန်းကြီးနော်" "ဇိုင်းတို့မင်္ဂလာပွဲက ရင်မတုန်ရရင်မထူးဆန်းတော့ဘူးဟေ့"
Jame လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားတဲ့ လူထုကြီးကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီးလိုက်ပြီး လက်ဖျောက်တီးလိုက်တယ်ဆို မဲထည့်ထားတဲ့ ဖန်လေးထောင့်boxကြီးနဲ့အတူ အနက်ဝတ်စုံနဲ့လူတွေထွက်လာကြပြီး လူတွေအားလုံး အာရုံပြောင်းသွားကြသည်။
"ဒီလောက်တော့ရင်းရမှာပဲ"
>>>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် ရင်ဘက်ကြီးက ရှင်းရှင်းကြီးကဖြစ်နေလို့ စိတ်ကျင်းကြပ်ရတဲ့အထည်း အခန်းတံခါးဝကနေသွားကြည့်လိုက် အခန်းထည်းလျှောက်လိုက်လုပ်နေတဲ့ အမေကြောင့် စိတ်ညစ်လာပြီး
"အမေ ဘာဖြစ်နေတာလည်းဗျာ... စိတ်ညစ်ရတဲ့အထဲ..."
ဒေါ်မိမိ ပုံမှန်မင်္ဂလာချိန်ထက်အတော်နောက်ကျနေပြီမျု့ ရင်တုန်နေတာဖြစ်သည်။ သူမမှာသာ ဒင်းလေးကိုမပြောခြင်လို့ ကိုယ့်ပါသာ ကြိပ်ဖြစ်နေရတာကို ဒင်းကပဲ ပြန်ပြီးပြောနေတာကြောင့် စိတ်တိုတိုနဲ့ပဲ
"အေး ညည်းညစ်တာထက်ပိုတယ်အေ့ ပိုတယ် တကယ်ပဲ တိပ်တိပ်လေးနေစမ်းပါ"
"ကျစ် အမေတစ်ခုခုဖြစ်နေရင်လည်းပြောလေဗျာ... ကျွန်တော်မျက်စိနောက်လာပြီ"
"အေး ပြောမယ် ပြောမယ် ညည်းကောင်ကဘယ်ကလည်း ဘယ်မှာနေတာလည်း ဘာအလုပ်လုပ်လည်း..."
"ဟားးးဟားးး ဟားးးဟားး အမေရာ... လက်ပဲထက်တော့မယ် ခုမှဒါတွေလာမေးနေတယ် ဘာလုပ်မို့တုန်း.."
"ဘာလုပ်ရမှာလည်း... ညည်းကောင်ကဘယ်သူမှန်လည်းညည်းမသိဘူးမဟုတ်လား... ဟမ်!"
"သိစရာမှ မလိုတာအမေရာ ပြီးရင် သူ့ကလေးကိုပြန်ထည့်ပေးပြီး ကိုယ်ပါကိုယ်နေကြမှာပဲဟာ"
"ဘယ် ဘယ်လို..... ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ် ထင်ထင်"
"ဟုတ်တယ်လေ.... အချိန်တန်ကွဲမှာပဲဟာ..."
ဒေါ်မိမိပေါ့တိပေါ့ပျက်ပြောနေတဲ့ သမီးဖြစ်သူကြောင့် ဒေါသထွက်ကလည်းထွက် အသားတွေဆက်ဆက်တုန်ကာ
"မိထင်ထင်! ညည်း! ညည်းတို့.!...."
"ကလစ် အော် အန်တီပါရောက်နေတာလား....."
"ဟင် မောင်ဇိုင်း..."
"Sorry အန်တီ ကျွန်တော် နည်းနည်းနောက်ကျသွားလို့ အရေးကြီးကိစ္စလေးပေါ်လာလို့ပါ"
ဒေါ်မိမိ ခုမှ ရင်ထည်းကအလုံးကြီးကျသလိုဖြစ်သွားပြီးမှ ပြန်တည်လိုက်ကာ...
"ထင်ထင်ပြောတယ် မင်းတို့က ကလေးမွေးပြီးတာနဲ့ ကွဲမှာဆို...."
ဒေါ်မိမိစကားကြောင့် ဇိုင်းအကြည့်စူးစူးတစ်ချက် ထင်ထင်ဆီရောက်သွားမိသည်။ အကြည့်ရောက်ရောက်ခြင်းအံ့သြသလို ဖြစ်သွားပြီး ခဏမျှကြည့်နေပြီးမှ
"အဟွန်း... သူကျွန်တော့်ကိုစိတ်ဆိုးနေလို့ပါအန်တီ အဲ့လိုကိစ္စကဘယ်တော့မှမဖြစ်လာပါဘူး ခင်ဗျ"
"အေးအေး အေးကွယ်... ဒီကောင်မလေးသိပ်ဆိုးတာ သွား သွား သွားတော့ အချိန်နောက်ကျနေပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>
"ဟေ့ ငါ့လက်ကို ချိတ်ထားလေ"
"မချိတ်နိုင်ဘူး"
"မင်းကိုချိတ်လို့ပြောနေရင်ချိတ်လိုက်နော် မဟုတ်ရင် ဟိုတစ်ခါကားထဲမှာထက်ဆိုးသွားမယ်..."
"တောက်! ခင်ဗျား..."
ပြောပြောဆိုဆို သူ့လက်ကို စောင့်ပြီးဆွဲချိတ်လိုက်တာမို့ စောနကမှလောလောလက်လက်ဒဏ်ရာတို့သည်။
"အ့ ဖြေးဖြေးကွ ကျစ်"
"Noပဲ"
"အေး မင်းနဲ့နောက်မှတွေ့ အ့ မင်းနော်...."
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
မင်္ငလာဆောင်ပြီးပြီဆိုတော့....😁 ပြီးပြီပေါ့နော်
အရေးသားနဲ့ စာလုံးပေါင်းမှားရင်ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာချစ်သူတစ်ဦးခြင်းဆီကို ကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ