🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
ထင်ထင် ခုဆို အမေ့ကြောင့် ဟိုလူကြီးပိုင်တဲ့စင်တာမှာအလုပ်လုပ်ဖြစ်နေတာ ၂လလောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။ အလုပ်ဝင်စနေ့ကလွဲပြီး ခုချိန်ထိ ဟိုလူကြီး မလာတော့တာမို့ သူမတွက်တော့ အတော်အဆင်ပြေနေမိသည်။
"ထင်ထင်ရေ မောင်လေး...."
"ဟုတ်ကဲ့ မမ"
"အေး ဒီပစ္စည်းထုပ်ကို အပေါ်နှစ်လွှာက B165အခန်းကိုသွားပို့ပေးပါကွယ် အရေးကြီးတယ်နော်မောင်လေး...."
"ဟုတ်မမ"
ထင်ထင် ပြောလည်းပြော လုပ်လက်စအလုပ်တွေချပြီး ချက်ခြင်းအထုပ်ထမ်းပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။
"မခိုင် သူကဖင်တော့ပေါ့သားနော်... အဟွန်း... နောက် မိန်းမချော ချောတာနော်..."
ခိုင်မာ တုန်းလွန်းတဲ့ နွယ်ကြောင့်
"အဟွန်း... နွယ်ရယ်.... နင်အဲ့လောက်တောင်ပဲ တုန်းရလား... သူကယောက်ျားလေးမဟုတ်ဘူး မိန်းကလေး..."
"ဟယ် ဘယ်လို.... မိန်းကလေး... အမယ်လေး..."
မနွယ်ဖြစ်သွားတဲ့ပုံကို ဘေးကကောင်မလေးတွေကကြည့်ပြီး ဟားတိုက်ရယ်ကာ
"ဟားးးဟားးး မနွယ်တို့တော့ ရှသွားပြီထင်တယ် မခိုင်ရေ... အဟွန်း.. ဟိုကယောက်ျားလေးလို့ထင်ရအောင် ကျွန်မတို့ကိုယ်လုံးတောင်အရှုံးပေးရတဲ့ဟာ... ဒါကိုဘယ်လိုကြည့်ပြီး ယောက်ျားလေးထင်လည်းမသိဘူး အဟွန်း..."
"အေးအေး ပြောထားကြ နင်တို့ကိုချိန်ထားတဲ့ တစ်ဝိုင်းစာငပ်ပြီးမှတ်"
"ဟယ် မနွယ် မလုပ်ပါနဲ့နော်..အဟွန်း..."
ခိုင်မာ သူမလက်အောက်က ဝန်ထမ်းတွေကိုကြည့်ပြီး ထင်ထင်လေးသာ မိန်းကလေးဆန်ဆန်နေရင် ကြီးမိဘယ်လောက်ဝမ်းသာလိုက်မလည်းလို့တွေးနေမိတော့သည်။
>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် အထုပ်ထမ်းရပ်နဲ့ပဲ ဓာတ်လှေကားထဲဝင်လိုက်သည်။ တော်သေးသည်တစ်ယောက်ထဲမို့ တပြင့်ဆို အထုပ်နဲ့မို့ ဟိုမလွတ်ဒီမလွတ်နဲ့ အားနာနေရအုန်းမည်။ ထင်ထင် ထမ်းလာတဲ့ အထုပ်ကို ချလိုက်ပြီး အမောဖြေနေမိသည်။
"ဟူး.... အ့ ကျွတ် ကျွတ်"
အခုတလော ခုလိုအလေးပင်တွေမရင် ခါးဆက်ကကိုက်ကိုက်နေတာ ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ လေးလေးကြီးနဲ့ တစ်မျိုးကြီးပင်။ ထင်ထင် ခါးလေးကော့ပြီး ခါးနောက်ဘက်ကို လက်သီးစုပ်လေးနဲ့ ခက်နာနာထုနေမိသည်။ ခါတိုင်းဖြစ်နေကြလိုမဟုတ်ပဲ ခုကဆိုးဆိုးရွာရွာကြီးအောင့်လာတာ ဗိုက်တပြင်လုံးလိုလိုပင်
"ကျစ် တင်....."
ထင်ထင် စုပ်သက်ညီးညူနေတုန်း ဓာတ်လှေကားပွင့်သွားတာမို့ ခါးလေးကော့နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး အထုပ်ကိုပြန်မလိုက်တယ်ဆို ရိုင်ကနဲဆိုတဲ့ခံစားချက်နဲ့အတူ...
"အ့ အ့ နာ နာတယ် ဟင့် အ့"
ဇိုင်း ဓာတ်လှေကားပွင့်တယ်ဆို ဟိုကောင်မလေးကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့ မျက်နှာပြန်လွှဲမို့လုပ်တုန်း ဗိုက်ကိုဖိပြီး ထိုင်ကျသွားတဲ့ သူမလေးကြောင့် ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ အကျင့်ဖြစ်နေတဲ့ လက်တို့က လှမ်းထိန်းလိုက်ရင်း...
"ဟာ! ဟေ့! ဟေ့! ဟေ့ သတိထားအုန်းလေး... ဟာ....."
ဇိုင်း သူလက်ပေါ်မှာတင်ပျော့ခွေကျသွားတဲ့ကောင်မလေးကြောင့်
"ကျစ် jame ခုချက်ခြင်း ဆေးပေးခန်းကိုအလွှာကိုသွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
တော်သေးသည် ဇိုင်း စင်တာထည်းမှာ ဝယ်သူတွေ ခုလိုaccidentတစ်ခုခုဖြစ်ရင် အရေးပေါ်ကုသဖို့ ဆေးပေးခန်းနဲ့ဆရာဝန်တွေထား ထားပေးလို့ ခုလိုချိန်နဲ့ အံကိုက်သွားတာဖြစ်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ လူနာက abortဖြစ်မလိုဖြစ်သွားတာပါ"
"ဗျာ!"
အသံထွက်လာသူက ကုတင်ထက်က ထင်ထင်ပါ
ဇိုင်း ဒီလို Tonboyလေးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတယ်ဆိုတာ သူ့နားသူမယုံနိုင်သလိုဖြစ်သွားပင်မယ့် သူနဲ့မဆိုင်တာမို့ နားပဲထောင်နေလိုက်သည်။ ဒါကို ကိုယ်လုပ်ထားတဲ့ကိစ္စ ကိုယ်မသိသလိုနဲ့ ထပြီးအံ့သြပြနေတဲ့ ကောင်မလေးကြောင့် အမြင်တောင်ကပ်မိသေးသည်။ သူထင်ထားသလို မအေးဘူးပဲ။
"ဆ ဆရာ... ကျွန် ကျွန်တော်မှာ......"
"ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျာ... ဒီက ညမ အဲ့.."
"ထင်ထင်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒီက ထင်ထင် မိန်းကလေးကိစ္စမလာတာ ဘယ်နှစ်လရှိနေပြီလည်းဗျ"
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယောက်ျားလေးလို့ ခံယူထားတဲ့ ထင်ထင်တစ်ယောက် ဆရာဝန်အမေးကြောင့် မျက်နှာပူထူသွားပြီး ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်တောင်မေ့ခြင်သွားသည်။ နောက်မှ
"ဟို နှစ်လ"
"အဟွန်း... ဒါဆို ကိုယ်ဝန်က နှစ်လလောက်ရှိပါပြီး"
"ဟင့် အဟင့် ဟီး....... အဲ့ဒါခင်ဗျားကြီးကြောင့်! ဟီး...."
ဇိုင်း ရုပ်တရက် သူ့ကို လက်ညိုးကြီးထိုးပြီး စိတ်ဆိုးသလိုလို ထအော်ငိုလိုက်တဲ့ ကောင်မလေးကြောင့် ဘေးနားမှာလည်းဆရာဝန်တွေရှိနေတာမို့ သူလည်း မျက်နှာပူသွားပြီး
"ဘာ! တောက်! မင်းကိစ္စမင်းရှင်းပါလား... ငါနဲ့ဘာဆိုင်လိုလည်း... တောက်! Jame ပြန်မယ်"
"ဟင့် မသာကောင်ကြီး.... သူလုပ်တုန်းကတော့ သူများကို......."
"ဟေ့! မင်းခုတိပ်လိုက်နော်!... ငါကတွေ့ကရာလူနဲ့ဖြစ်ခြင်တိုင်းဖြစ်ရအောင်! မင်းလိုမဟုတ်ဘူး.!.. တောက်!"
"ဟေ့လူ!"
ဇိုင်း လှည့်ထွက်မယ်အလုပ် သူပုခုံးကိုဆွဲလှည့်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ
"ခွပ်"
"ဟာ!"
ဇိုင်း မျက်နှာလည်ထွက်သွားခြင်းနဲ့အတူ ပူထူသွားတဲ့ ပါးစောင်နေရာကြောင့် စူးရဲသောမျက်လုံးတို့နဲ့ပြန်လှည့်လာကာ...
"တောက်! မင်းလာခဲ့!"
ထင်ထင် ရုပ်တရက် လက်ကောက်ဝတ်ကိုကိုင်ပြီး အတင်းဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရတာမို့
"အ့! လွှတ်! ခင်ဗျား! ဘုန်း! အ့! ဗိုက်! ဗိုက်နာလို့! အ့! ဟင် ဟာ.. အား... ခင် ခင်ဗျား!.."
ထင်ထင် ဗိုက်နာတယ်လို့ပြောကာမှ လွှတ်မပေးတဲ့အပြင် သူမကိုပါပွေ့ခေါ်သွားတာမို့ အတင်းရုန်းကံအော်ဟစ်နေမိသည်။ ထင်ထင် သူမအော်ဟစ်သံတွေကြောင့်လာမသိ လမ်းတစ်လျှောက်ကလူတွေက ဝိုင်းကြည့်နေကြတာအတော်ရှက်ဖို့ကောင်းသည်။ သူမမှာသာရှက်နေပင်မယ့် ဟိုလူကြီးကတော့ ခြေလှမ်းကြဲကြီးနဲ့ နီရဲခက်ထန်နေတဲ့မျက်နှာကြီးက ဘီလူးတစ်ကောင်လိုပင်။
"ဘုပ်! အ့! ဟင့် ဖယ်! ကျွန်တော်သွားမယ်!... အ့!"
ထင်ထင် ကားထည်းကိုစောင့်ထည့်ခံလိုက်ရတာမို့ အတင်းကျုံးထပြီး ထွက်မယ်အလုပ် ပြန်တွန်းချခံလိုက်ရပြီး
"တောက်! မင်းညိမ်ညိမ်နေလိုက်နော်... မဟုတ်ရင် မင်းဒီနေရာမှာတင်အသက်ထွက်သွားမယ်..! တောက်!"
ထင်ထင် သူမကို အံ့ကျိပ်သံကြီးနဲ့ပြောပြီး သူပါကားထည်းဝင်ကာ တရကြမ်းမောင်သွားတာမို့ ထင်ထင်လန့်နေမိသည်။ ငါ့ကို နှုတ်ပိတ်မို့များလား..... ဟင့်အင်း အဲ့လိုတော့မရဘူး.... မရဘူး...
"ဒီမှာ ခင်ဗျား ခုကားရပ်လိုက်နော်... မဟုတ်ရင် ကျွန်တော်ခုန်ချလိုက်မှာ"
"ခုန်ချလိုက်လေ ငါလက်စတုန်းစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့"
ထင်ထင် ဇိုင်းစကားကြောင့် ပိုမျက်လုံးပြူးသွားပြီး သေချာတယ် သူ သူငါ့ကိုသက်မို့ပဲ... ဟင့်အင်း ငါ ငါ ဒီ ဒီလိုတော့မသေနိုင်ဘူး....
"ဟင့်အင်း..."
ဇိုင်း တစ်ယောက်ထဲ ခေါင်းတွေခါပြီး ဟင့်အင်းလုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေးကိုကြည့်ပြီး
"ဘာလည်း... ခုမှ... ဟာ! ဟေ့! မင်းသေခြင်နေတာလား... ဟေ့! ဟာကွာ... တောက် ဟေ့!"
ဇိုင်း မလုပ်လောက်ဘူးထင်ထားပင်မယ့် ကားတံခါးကိုအတင်းတွန်းဖွင့်နေတဲ့ သူမလေးကြောင့် ကားကလည်းရပ်လို့မရတာမို့ သူအတင်းဆွဲထားရကာ
"ဟေ့! မင်းရပ်လိုက်နော် ဟေ့!"
ထင်ထင် လက်နှစ်ဖက်ကို ရုန်းမရအောင် အတင်းဆွဲထားတဲ့သူကြီးကြောင့် အတင်းရုန်းကန်နေကာ...
"ဟင့်အင်း... လွှတ် ခင်ဗျားကိုလွှတ်လို့ပြောနေတယ်နော် ကျွန်တော်ငတုန်းမဟုတ်ဘူး... ခင်ဗျားလက်ထဲမှာတော့အသေမခံနိုင်ဘူး လွှတ် တာဝန်မယူခြင်တဲ့ခွေးသား... လွှတ်လိုက်နော် ဟျောင်!"
ဇိုင်း ဘာမှပြန်ပြောမနေပဲ လက်ကိုသာ အားကုန်ချုပ်ထားပြီး မြို့စွန်ဘက်ထိမောင်းလာလိုက်သည်။
"ကျွီ ဒုန်း... အ့ ဖယ်! ဆင်းမယ်!"
ဇိုင်း သူကားရပ်လိုက်တာနဲ့ အတင်းရုန်းကန်ကာ ထွက်ဖို့လုပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် မရတော့တဲ့အဆုံး တွန့်လိမ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ချုပ်နှောင်လိုက်ပြီး
"ကဲ ထွက်ခြင်သေးလား... ပြော မင်းငါ့ဂုဏ်သိက္ခာတွေတစ်စမကျန်အောင် ချနင်းပြီးမှ ထွက်ပြေးဖို့မစဥ်းစားနဲ့ ပြော! ခုပြောလို့ရပြီ မင်းနဲ့ငါ ဘယ်ချိန်က ဘာဖြစ်လိုက်တာလည်း... မင်းနဲ့ငါတွေ့တာ ဒါနဲ့မှ သုံးခါပဲ ဒါကိုမင်းရဲ့ဗိုက်က ငါ့ဟာဆိုတာဖြစ်နိုင်မလား.. ပြော"
"ထွီး"
ဇိုင်း သူ့မျက်နှာကို တတွေးနဲ့ထွေးခံလိုက်ရတာကြောင့် အံ့သြတာရော ဒေါသပါပေါင်းပြီး
"တောက်! မင်း တွေ့မယ်... လာစမ်း!"
ထင်ထင် သူမကို နာကြီးစရာတွေပြောနေတာ
မို့ မခံနိုင်တဲ့အဆုံး ချုပ်ခံထားရတဲ့ ကိုယ်လုံးက ပြန်ခုခံလို့မရတာမို့ တတွေးနဲ့ထွေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကို အနီရောင် ပြေလုလုသူ့မျက်နှာကြီးက ပြန်နီလာကာ သူမကိုယ်ကို အတင်းတိုးဖက်လိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းကို ဦးတည်လာတာကြောင့်
"အား... ခင်ဗျား... ခင်ဗျား... အွန်း... လွှတ် လွှတ်လိုက်တော့နော်... ဟ့ ခွေးကြီး.... ခွေးကြီးလို့.. ဟ့ အင့် ခင်ဗျား... ဟင့်"
ထင်ထင် ရုန်းကန်နေတာကြောင့် မေ့ဖျားရောက်သွားလိုက် နားသယ်စပ်ရောက်လိုက်နဲ့ သူ့အနမ်းတွေကြောင့် တစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့ ဝမ်းနည်းစိတ်တို့နဲ့အတူ ပြန်မလုပ်နိုင်တဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကြောင့် ဝမ်းနည်းလာကာ... ညိမ်ပေးလိုက်ပြီး
"ကြိုက်သလိုလုပ် နောက်တစ်ခါထပ်ပြီး ယူခြင်သေးလည်းယူ ခင်ဗျားကျေနပ်ပြီဆိုရင်ပြော အဲ့တော့မှ ကျွန်တော်ပြန်မယ်..."
ဇိုင်း ရုန်းကန်နေတာတွေ ညိမ်ကျသွားပြီး မျက်ရည်တွေနဲ့အတူ သူ့ကိုအရှုံးပေးနေတဲ့ ကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီး သူတစ်ချက်တော့တွေသွားမိသည်။ နောက် ခေါင်းထည်းရောက်လာတာက လွန်ခဲ့တဲ့ လလောက်က သူဆေးခက်ခံရတာ.... နောက် ဒေါ်ထားပြောတဲ့ ယောက်ျားလေးပါဆိုတဲ့ စကား...
"ကျစ်"
ဇိုင်း စုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ ပြန်လွှတ်လိုက်ကာ...
"မင်း ငါ့အိမ်ကိုရောက်ဖူးလား...."
ထင်ထင် သူမကို မသိလို့မေးနေတာလားဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်ပေးလိုက်သည်။
"Ok ပြောခြင်တာက အတည်ပြုခြင်တာ ငါကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘယ်သူနဲ့မှားမှန်းကိုမသိတာ"
"ဟ့ ခင်ဗျားက ဒါတော့ စားပြီးနားမလည်း...လုပ်..."
"ဟိုးဟိုး ခဏနေအုန်း... အဲ့တုန်းကငါကိုယ်တိုင်လည်း အိမ်ဘယ်လိုပြန်ရောက်မှန်မသိခဲ့ဘူး မနက်ဒေါ်ထားမေးတော့လည်း ကောင်လေးတစ်ယောက်လာပို့တာဆိုတော့ အိမ်မက်နဲ့ နောက်တစ်ခုဖြစ်နိုင်တာက ဆေးခက်ပြီး ငါတစ်ယောက်ယောက်နဲ့အိပ်ခဲ့တယ်ပေါ့"
"ကျစ် ထားလိုက်တော့"
ဇိုင်း ပြောပြီး တံခါးကိုလက်လှမ်းနေတဲ့သူမလေးကြောင့် စုပ်သက်ပြီး ပြန်ဆွဲထားတာ
"ကျစ် မင်းဘာလုပ်နေတာလည်း... မင်းပဲ တာဝန်ယူဆို တာဝန်ယူနိုင်အောင် မင်းသေချာရှင်းပြရမယ်လေ"
"ဟ့ ဒီကိစ္စကြီးကို သေချာရှင်းပြနေရအောင် ခင်ဗျားက မူးလားရင် ချီးကြွေးစားလား..."
ဇိုင်း ဒေါ်ထားပြောတဲ့ စကားပြောရိုင်းတယ်ဆိုတာပြန်ကြားယောင်နေပြီး သေချာသလောက်ရှိနေပြီမို့
"အဟက် ok ထားလိုက်တော့ မင်းကို ကိုယ်လက်ထပ်မှာပါ"
"ဘာ!"
"ဟ့ ဘာဖြစ်တာလည်း..."
"ခင်ဗျား ဘယ်သူက လက်ထပ်မယ်ပြောလို့လည်း.. ခင်ဗျားကို လက်မထပ်ဘူး..."
"ဟ့ ရမလားကွ မင်းပဲတာဝန်ယူခိုင်းပြီး လက်မထပ်လို့တော့ရမလား..."
"ရတယ် ဒီကလေးကိုပဲတာဝန်ယူခိုင်းတာ နောက် လက်တလောဖြေရှင်းဖို့ အမေမေးရင်မဖြေတက်ဘူး..."
ဇိုင်း သူ့ရှေ့မှာ ဘာအပူပင်မှမရှိပဲ စိတ်ထည်းရှိတာပြောနေတဲ့ မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့ သူမလေးကြောင့် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဒါဆို အစကတည်းက ဘာလို့မဖြေရှင်းခဲ့တာလည်း...."
"ဘာကိုဖြေရှင်းရမှာလည်း..."
ဇိုင်း တကယ့်အဖြူထည်လေးမို့ ပြုံးလိုက်ပြီး
"Sorry ဒါဆို မင်းခု မင်းအိမ်ကိုပြန်မယ်မဟုတ်လား.."
"ကျစ် အဲ့ဒါကိုပြောနေတာ အိမ်ရောက်ရင် မသိမသာနေလိုက်လို့ရတယ် လကြာလာရင် ဒီဗိုက်ကပူလာအုန်းမှာ အဲ့မှာသေပြီပဲ"
ဇိုင်း တကယ် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ သူမလေးဖြစ်နေတဲ့ အခက်အခဲတွေကို လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ပြောပြနေတာကြောင့်
"အဟက် အဟွန်း.. ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ မင်းကိုလက်ထက်မယ်လို့"
"ဟား..... ယောက်ျားမလိုခြင်ဘူးလို့ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်ပြောပြီးပြီလေ ကျစ်"
တကယ် ပြောရလက်ပေါက်ကျပ်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူပဲအရှော့ပေးလိုက်ရသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်းနားမလည်တော့ပါ စကားတစ်ခွန်းကနှစ်ခွန်းဆို စိတ်တိုတက်တဲ့သူ့မှာ ခုဆို ဘယ်နခွန်းမြောက်မှန်းမသိ
"Ok ဒါဆို မင်းကမိန်းမယူမှာပေါ့"
"ဟာဗျာ.. ယူစရာလား... ကျစ်"
"အဟွန်း.. ok ok မင်းပြောခြင်တာနားလည်းပြီး ခုလောလောဆယ် မင်းအခက်ခဲကိုဖြေရှင်းနိုင်အောင် မင်းအိမ်ကိုခေါ်သွားပေး"
"ခင်ဗျားတကယ်နော် နောက်မှ ယီးတီးယားတားမလုပ်နဲ့"
"ဟားးးဟားးးး အေးပါကှာ...."
>>>>>>>>>>>>>>>
ဇိုင်း သူမလေးအိမ်ကို သွားတဲ့လမ်းတစ်ရှောက်လုံး အတွေးတို့ထည်းနစ်ဝင်နေမိသည်။ သူတကယ်ပဲ လက်ထပ်မှာလား... သခင်ကြီးက သူနဲ့jolyကိုလက်ထပ်ပေးမို့လုပ်တာတောင် သူအပျက်သက်ညင်းခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဘာကြောင့် ခုမှ အလွယ်တကူလက်ထပ်ခြင်သွားရတာလည်း... ရင်သွေးကြောင့်လား.... ဒါလည်းမသေခြာပေ ဒါဆို အတွေ့အထိသာယာမှူလား... ဒီလိုဆိုလည်း သူနဲ့အိပ်ခြင်တဲ့မိန်းမတွေပုံလို့ပါ... ဒါဆိုဘာကြောင့်လည်း..... တာဝန်ယူခြင်စိတ်လား....
"ဟေ့လူ! ဟေ့လူ!"
"ဟမ် အင်းပြော..."
"ကျစ် အိမ်ကျော်သွားပြီဗျ တကယ်ပဲ ဘာတွေအတွေးလွန်နေလည်းမသိဘူး"
"Ok Ok ဘယ်အိမ်လည်း..."
"နောက်ကို ပြန်စုပ် အင်း... အင်း... ရပြီ ရပြီ ဟိုးတော့ ဒါကျွန်တော်အိမ်"
ဇိုင် သူမလေးရပ်ခိုင်တဲ့အိမ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူထင်ထားသလောက်မဆိုးပါ တစ်ထပ်တိုက်လေးကိုခရမ်းရောင်လေးသုပ်ထားတာ သေသေသက်သက်မို့ ကြည့်ကောင်းသည်။ ဇိုင်း အိမ်လေးကိုကြည့်ပြီး ခြံထဲမောင်းဝင်လာလိုက်သည်။
ဒေါ်မိမိ ပန်းပင်တွေ ရေလိုက်ပတ်နေတုန်း... ကားခက်ကြီးကြီးတစ်စီး သူမလမ်းသေးသေးကို ဝင်လာတာကြောင့် ပန်းပင်တွေကြိပ်တော့မယ့်အရေးပြေးထွက်လာကာ
"ဟဲ့ ဟဲ့ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလည်း... ကုန်ပါပြီ.... ငါ့အပင်တွေတော့ကုန်ပါပြီဟဲ့ မဆံ့အင်္ဂါဝင်ရလား ကုန်ပါပြီတော် ကုန်ပါပြီ..."
"အမေကလည်းဗျာ..... ကျစ်"
"ဟင် မိထင် နင် ဟယ်...."
ဒေါ်မိမိ ကားပေါ်က အရင်ဆင်းလာတဲ့ သမီးဖြစ်သူမြင်လို့ အံ့သြလို့မဆုံးသေး နောက်သန့်သန့်ခန့်ခန့် နိုင်ငံခြားမင်းသားလို့ဆင်းလာတဲ့ လူရွယ်တစ်ယောက်ကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ဖြစ်နေမိသည်။
ထင်ထင် ကိုယ့်အမေရဲ့အဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းကုပ်မိကာ အနားသွားကာ ခက်ကြိပ်ကြိပ်ဖြင့်
"အမေ့ အမေ့"
"ဟင် အယ် အေး..."
"ကျစ် အဲ့လောက်မကြည့်နဲ့လေဗျာ... သူက တာဝန်ယူမယ့်လူ"
"ဘာကို တာဝန်ယူမှာလည်းအေ့"
ဒေါ်မိမိ သမီးဖြစ်သူ တိုးတိုးပြောသလို သူလည်းလိုက်ပြီး တိုးတိုးမေးလိုက်မိသည်။
"ကျစ် ကျွန်တော့်ကိုဗျ"
"ဟေ မင်းဘာပြဿနာရှာလာပြန်ပြီလည်း..."
"မဟုတ်ဘူး... ကျစ် ကျွန်တော်ဗိုက်ကြီးလို့ဗျ"
"ဟမ် ဘာ! နင်! နင်ဗိုက်ကြီးလို့! ဟဲ့ မိထင်! နင်ငါကိုနောက်စမှတ်နေလား ဟမ်!"
ဇိုင်း သားမိနှစ်ယောက် တိုးတိုးတိုးတိုးပြောနေရာက ဘာပြောလိုက်လို့မှန်းမသိ အန်တီကြီးက ထပေါက်ကွဲတော့သည်။
"ကျစ် အမေ တိုးတိုးပြောပါဗျာ.. ကတယ်ပဲ ဟုတ်တယ် ကျွန်တော်ဗိုက်ကြီးလို့... သူ....."
"ဖြန်း"
"ဟာ!"
"ဟင် အမေ....."
"နင် နင်တော်တော် အရှက်မရှိတဲ့ဟာမပဲ ဟမ်! ဗိုက်ထွက်မှ ငါ့အသိပေးရအောင် ငါကဘာလည်း ဟမ်! ကဲဟယ် ကဲဟယ်....."
"အာ... အန် အန်တီ နေ နေပါအုန်း... ခဏ ခဏ ကျွန် ကျွန်တော် တာဝန်ယူမှာပါ အားလုံး ကျွန်တော်အပြစ်တွေပါ ကျွန်တော်က အတင်းအဓမ္မပြုမိလို့ပါ"
"ဘာ!!"
ဇိုင်းစကားကြောင့် ဒေါ်မိမိ ထင်ထင်ကို တွန်းဆွဲနေတာတွေရပ်တန့်လိုက်ပြီး
"ဘယ်လို"
"ဟုတ်ပါတယ်..."
"ဖြန်း!"
"ဟာ... အမေ"
ဇိုင်း သူ့ဘဝမှာ ပါးရိုက်ခံရတာ မစမ်းတော့ပင်မယ့် မရိုက်ခံရတာကြာပြီဖြစ်တော့ သားမိနှစ်ယောက်လက်သံက ပြောင်မြောက်လှသည်။
"မင်း ငါ့သမီးကို ခမ်းခမ်းနားနားလက်ထပ်ယူပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် သူ့စိတ်တိုင်းကျဖြစ်အောင် အားလုံးသေချာပြင်ဆင်ပေးပါ"
"ဟာ မဟုတ်ဘူး...."
"မိထင်! ညည်းထက်မပြောနဲ့"
ထင်ထင် သူမကို အံကြိပ်သံနဲကြိမ်းလိုက်နဲ့အမေကြောင့် ထပ်မပြောရဲတော့ပါ ခေါင်းငုံ့လိုက်ပင်မယ့် မကျေနပ်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေက ထိုလူကြီးဆီမှာသာ....
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ငါ့ဇိုင်းလေးတော့ ပါးကျိုးပါပြီ မိထင်မရယ် 😭
လက်ထပ်ဖြစ်ကြတော့မယ်ဆိုတော့ လက်ထပ်ပြီးသွားရင် ရင်တုန်စရာ ရယ်စရာ စိတ်ဝင်စားစရာတွေကို စောင့်မျှော်ဖတ်ရှူပေးကြပါအုန်းနော်😁
အရေးသားနဲ့စာလုံးပေါင်းမှားရင် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာချစ်သူ တစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ
🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အပိုင်း (၄)
ထင်ထင် ခုဆို အမေ့ကြောင့် ဟိုလူကြီးပိုင်တဲ့စင်တာမှာအလုပ်လုပ်ဖြစ်နေတာ ၂လလောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။ အလုပ်ဝင်စနေ့ကလွဲပြီး ခုချိန်ထိ ဟိုလူကြီး မလာတော့တာမို့ သူမတွက်တော့ အတော်အဆင်ပြေနေမိသည်။
"ထင်ထင်ရေ မောင်လေး...."
"ဟုတ်ကဲ့ မမ"
"အေး ဒီပစ္စည်းထုပ်ကို အပေါ်နှစ်လွှာက B165အခန်းကိုသွားပို့ပေးပါကွယ် အရေးကြီးတယ်နော်မောင်လေး...."
"ဟုတ်မမ"
ထင်ထင် ပြောလည်းပြော လုပ်လက်စအလုပ်တွေချပြီး ချက်ခြင်းအထုပ်ထမ်းပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။
"မခိုင် သူကဖင်တော့ပေါ့သားနော်... အဟွန်း... နောက် မိန်းမချော ချောတာနော်..."
ခိုင်မာ တုန်းလွန်းတဲ့ နွယ်ကြောင့်
"အဟွန်း... နွယ်ရယ်.... နင်အဲ့လောက်တောင်ပဲ တုန်းရလား... သူကယောက်ျားလေးမဟုတ်ဘူး မိန်းကလေး..."
"ဟယ် ဘယ်လို.... မိန်းကလေး... အမယ်လေး..."
မနွယ်ဖြစ်သွားတဲ့ပုံကို ဘေးကကောင်မလေးတွေကကြည့်ပြီး ဟားတိုက်ရယ်ကာ
"ဟားးးဟားးး မနွယ်တို့တော့ ရှသွားပြီထင်တယ် မခိုင်ရေ... အဟွန်း.. ဟိုကယောက်ျားလေးလို့ထင်ရအောင် ကျွန်မတို့ကိုယ်လုံးတောင်အရှုံးပေးရတဲ့ဟာ... ဒါကိုဘယ်လိုကြည့်ပြီး ယောက်ျားလေးထင်လည်းမသိဘူး အဟွန်း..."
"အေးအေး ပြောထားကြ နင်တို့ကိုချိန်ထားတဲ့ တစ်ဝိုင်းစာငပ်ပြီးမှတ်"
"ဟယ် မနွယ် မလုပ်ပါနဲ့နော်..အဟွန်း..."
ခိုင်မာ သူမလက်အောက်က ဝန်ထမ်းတွေကိုကြည့်ပြီး ထင်ထင်လေးသာ မိန်းကလေးဆန်ဆန်နေရင် ကြီးမိဘယ်လောက်ဝမ်းသာလိုက်မလည်းလို့တွေးနေမိတော့သည်။
>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် အထုပ်ထမ်းရပ်နဲ့ပဲ ဓာတ်လှေကားထဲဝင်လိုက်သည်။ တော်သေးသည်တစ်ယောက်ထဲမို့ တပြင့်ဆို အထုပ်နဲ့မို့ ဟိုမလွတ်ဒီမလွတ်နဲ့ အားနာနေရအုန်းမည်။ ထင်ထင် ထမ်းလာတဲ့ အထုပ်ကို ချလိုက်ပြီး အမောဖြေနေမိသည်။
"ဟူး.... အ့ ကျွတ် ကျွတ်"
အခုတလော ခုလိုအလေးပင်တွေမရင် ခါးဆက်ကကိုက်ကိုက်နေတာ ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ လေးလေးကြီးနဲ့ တစ်မျိုးကြီးပင်။ ထင်ထင် ခါးလေးကော့ပြီး ခါးနောက်ဘက်ကို လက်သီးစုပ်လေးနဲ့ ခက်နာနာထုနေမိသည်။ ခါတိုင်းဖြစ်နေကြလိုမဟုတ်ပဲ ခုကဆိုးဆိုးရွာရွာကြီးအောင့်လာတာ ဗိုက်တပြင်လုံးလိုလိုပင်
"ကျစ် တင်....."
ထင်ထင် စုပ်သက်ညီးညူနေတုန်း ဓာတ်လှေကားပွင့်သွားတာမို့ ခါးလေးကော့နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး အထုပ်ကိုပြန်မလိုက်တယ်ဆို ရိုင်ကနဲဆိုတဲ့ခံစားချက်နဲ့အတူ...
"အ့ အ့ နာ နာတယ် ဟင့် အ့"
ဇိုင်း ဓာတ်လှေကားပွင့်တယ်ဆို ဟိုကောင်မလေးကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့ မျက်နှာပြန်လွှဲမို့လုပ်တုန်း ဗိုက်ကိုဖိပြီး ထိုင်ကျသွားတဲ့ သူမလေးကြောင့် ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ အကျင့်ဖြစ်နေတဲ့ လက်တို့က လှမ်းထိန်းလိုက်ရင်း...
"ဟာ! ဟေ့! ဟေ့! ဟေ့ သတိထားအုန်းလေး... ဟာ....."
ဇိုင်း သူလက်ပေါ်မှာတင်ပျော့ခွေကျသွားတဲ့ကောင်မလေးကြောင့်
"ကျစ် jame ခုချက်ခြင်း ဆေးပေးခန်းကိုအလွှာကိုသွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
တော်သေးသည် ဇိုင်း စင်တာထည်းမှာ ဝယ်သူတွေ ခုလိုaccidentတစ်ခုခုဖြစ်ရင် အရေးပေါ်ကုသဖို့ ဆေးပေးခန်းနဲ့ဆရာဝန်တွေထား ထားပေးလို့ ခုလိုချိန်နဲ့ အံကိုက်သွားတာဖြစ်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ လူနာက abortဖြစ်မလိုဖြစ်သွားတာပါ"
"ဗျာ!"
အသံထွက်လာသူက ကုတင်ထက်က ထင်ထင်ပါ
ဇိုင်း ဒီလို Tonboyလေးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတယ်ဆိုတာ သူ့နားသူမယုံနိုင်သလိုဖြစ်သွားပင်မယ့် သူနဲ့မဆိုင်တာမို့ နားပဲထောင်နေလိုက်သည်။ ဒါကို ကိုယ်လုပ်ထားတဲ့ကိစ္စ ကိုယ်မသိသလိုနဲ့ ထပြီးအံ့သြပြနေတဲ့ ကောင်မလေးကြောင့် အမြင်တောင်ကပ်မိသေးသည်။ သူထင်ထားသလို မအေးဘူးပဲ။
"ဆ ဆရာ... ကျွန် ကျွန်တော်မှာ......"
"ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျာ... ဒီက ညမ အဲ့.."
"ထင်ထင်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒီက ထင်ထင် မိန်းကလေးကိစ္စမလာတာ ဘယ်နှစ်လရှိနေပြီလည်းဗျ"
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယောက်ျားလေးလို့ ခံယူထားတဲ့ ထင်ထင်တစ်ယောက် ဆရာဝန်အမေးကြောင့် မျက်နှာပူထူသွားပြီး ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်တောင်မေ့ခြင်သွားသည်။ နောက်မှ
"ဟို နှစ်လ"
"အဟွန်း... ဒါဆို ကိုယ်ဝန်က နှစ်လလောက်ရှိပါပြီး"
"ဟင့် အဟင့် ဟီး....... အဲ့ဒါခင်ဗျားကြီးကြောင့်! ဟီး...."
ဇိုင်း ရုပ်တရက် သူ့ကို လက်ညိုးကြီးထိုးပြီး စိတ်ဆိုးသလိုလို ထအော်ငိုလိုက်တဲ့ ကောင်မလေးကြောင့် ဘေးနားမှာလည်းဆရာဝန်တွေရှိနေတာမို့ သူလည်း မျက်နှာပူသွားပြီး
"ဘာ! တောက်! မင်းကိစ္စမင်းရှင်းပါလား... ငါနဲ့ဘာဆိုင်လိုလည်း... တောက်! Jame ပြန်မယ်"
"ဟင့် မသာကောင်ကြီး.... သူလုပ်တုန်းကတော့ သူများကို......."
"ဟေ့! မင်းခုတိပ်လိုက်နော်!... ငါကတွေ့ကရာလူနဲ့ဖြစ်ခြင်တိုင်းဖြစ်ရအောင်! မင်းလိုမဟုတ်ဘူး.!.. တောက်!"
"ဟေ့လူ!"
ဇိုင်း လှည့်ထွက်မယ်အလုပ် သူပုခုံးကိုဆွဲလှည့်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ
"ခွပ်"
"ဟာ!"
ဇိုင်း မျက်နှာလည်ထွက်သွားခြင်းနဲ့အတူ ပူထူသွားတဲ့ ပါးစောင်နေရာကြောင့် စူးရဲသောမျက်လုံးတို့နဲ့ပြန်လှည့်လာကာ...
"တောက်! မင်းလာခဲ့!"
ထင်ထင် ရုပ်တရက် လက်ကောက်ဝတ်ကိုကိုင်ပြီး အတင်းဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရတာမို့
"အ့! လွှတ်! ခင်ဗျား! ဘုန်း! အ့! ဗိုက်! ဗိုက်နာလို့! အ့! ဟင် ဟာ.. အား... ခင် ခင်ဗျား!.."
ထင်ထင် ဗိုက်နာတယ်လို့ပြောကာမှ လွှတ်မပေးတဲ့အပြင် သူမကိုပါပွေ့ခေါ်သွားတာမို့ အတင်းရုန်းကံအော်ဟစ်နေမိသည်။ ထင်ထင် သူမအော်ဟစ်သံတွေကြောင့်လာမသိ လမ်းတစ်လျှောက်ကလူတွေက ဝိုင်းကြည့်နေကြတာအတော်ရှက်ဖို့ကောင်းသည်။ သူမမှာသာရှက်နေပင်မယ့် ဟိုလူကြီးကတော့ ခြေလှမ်းကြဲကြီးနဲ့ နီရဲခက်ထန်နေတဲ့မျက်နှာကြီးက ဘီလူးတစ်ကောင်လိုပင်။
"ဘုပ်! အ့! ဟင့် ဖယ်! ကျွန်တော်သွားမယ်!... အ့!"
ထင်ထင် ကားထည်းကိုစောင့်ထည့်ခံလိုက်ရတာမို့ အတင်းကျုံးထပြီး ထွက်မယ်အလုပ် ပြန်တွန်းချခံလိုက်ရပြီး
"တောက်! မင်းညိမ်ညိမ်နေလိုက်နော်... မဟုတ်ရင် မင်းဒီနေရာမှာတင်အသက်ထွက်သွားမယ်..! တောက်!"
ထင်ထင် သူမကို အံ့ကျိပ်သံကြီးနဲ့ပြောပြီး သူပါကားထည်းဝင်ကာ တရကြမ်းမောင်သွားတာမို့ ထင်ထင်လန့်နေမိသည်။ ငါ့ကို နှုတ်ပိတ်မို့များလား..... ဟင့်အင်း အဲ့လိုတော့မရဘူး.... မရဘူး...
"ဒီမှာ ခင်ဗျား ခုကားရပ်လိုက်နော်... မဟုတ်ရင် ကျွန်တော်ခုန်ချလိုက်မှာ"
"ခုန်ချလိုက်လေ ငါလက်စတုန်းစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့"
ထင်ထင် ဇိုင်းစကားကြောင့် ပိုမျက်လုံးပြူးသွားပြီး သေချာတယ် သူ သူငါ့ကိုသက်မို့ပဲ... ဟင့်အင်း ငါ ငါ ဒီ ဒီလိုတော့မသေနိုင်ဘူး....
"ဟင့်အင်း..."
ဇိုင်း တစ်ယောက်ထဲ ခေါင်းတွေခါပြီး ဟင့်အင်းလုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေးကိုကြည့်ပြီး
"ဘာလည်း... ခုမှ... ဟာ! ဟေ့! မင်းသေခြင်နေတာလား... ဟေ့! ဟာကွာ... တောက် ဟေ့!"
ဇိုင်း မလုပ်လောက်ဘူးထင်ထားပင်မယ့် ကားတံခါးကိုအတင်းတွန်းဖွင့်နေတဲ့ သူမလေးကြောင့် ကားကလည်းရပ်လို့မရတာမို့ သူအတင်းဆွဲထားရကာ
"ဟေ့! မင်းရပ်လိုက်နော် ဟေ့!"
ထင်ထင် လက်နှစ်ဖက်ကို ရုန်းမရအောင် အတင်းဆွဲထားတဲ့သူကြီးကြောင့် အတင်းရုန်းကန်နေကာ...
"ဟင့်အင်း... လွှတ် ခင်ဗျားကိုလွှတ်လို့ပြောနေတယ်နော် ကျွန်တော်ငတုန်းမဟုတ်ဘူး... ခင်ဗျားလက်ထဲမှာတော့အသေမခံနိုင်ဘူး လွှတ် တာဝန်မယူခြင်တဲ့ခွေးသား... လွှတ်လိုက်နော် ဟျောင်!"
ဇိုင်း ဘာမှပြန်ပြောမနေပဲ လက်ကိုသာ အားကုန်ချုပ်ထားပြီး မြို့စွန်ဘက်ထိမောင်းလာလိုက်သည်။
"ကျွီ ဒုန်း... အ့ ဖယ်! ဆင်းမယ်!"
ဇိုင်း သူကားရပ်လိုက်တာနဲ့ အတင်းရုန်းကန်ကာ ထွက်ဖို့လုပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် မရတော့တဲ့အဆုံး တွန့်လိမ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ချုပ်နှောင်လိုက်ပြီး
"ကဲ ထွက်ခြင်သေးလား... ပြော မင်းငါ့ဂုဏ်သိက္ခာတွေတစ်စမကျန်အောင် ချနင်းပြီးမှ ထွက်ပြေးဖို့မစဉ်းစားနဲ့ ပြော! ခုပြောလို့ရပြီ မင်းနဲ့ငါ ဘယ်ချိန်က ဘာဖြစ်လိုက်တာလည်း... မင်းနဲ့ငါတွေ့တာ ဒါနဲ့မှ သုံးခါပဲ ဒါကိုမင်းရဲ့ဗိုက်က ငါ့ဟာဆိုတာဖြစ်နိုင်မလား.. ပြော"
"ထြီး"
ဇိုင်း သူ့မျက်နှာကို တတွေးနဲ့ထွေးခံလိုက်ရတာကြောင့် အံ့သြတာရော ဒေါသပါပေါင်းပြီး
"တောက်! မင်း တွေ့မယ်... လာစမ်း!"
ထင်ထင် သူမကို နာကြီးစရာတွေပြောနေတာ
မို့ မခံနိုင်တဲ့အဆုံး ချုပ်ခံထားရတဲ့ ကိုယ်လုံးက ပြန်ခုခံလို့မရတာမို့ တတွေးနဲ့ထွေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကို အနီရောင် ပြေလုလုသူ့မျက်နှာကြီးက ပြန်နီလာကာ သူမကိုယ်ကို အတင်းတိုးဖက်လိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းကို ဦးတည်လာတာကြောင့်
"အား... ခင်ဗျား... ခင်ဗျား... အွန်း... လွှတ် လွှတ်လိုက်တော့နော်... ဟ့ ခွေးကြီး.... ခွေးကြီးလို့.. ဟ့ အင့် ခင်ဗျား... ဟင့်"
ထင်ထင် ရုန်းကန်နေတာကြောင့် မေ့ဖျားရောက်သွားလိုက် နားသယ်စပ်ရောက်လိုက်နဲ့ သူ့အနမ်းတွေကြောင့် တစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့ ဝမ်းနည်းစိတ်တို့နဲ့အတူ ပြန်မလုပ်နိုင်တဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကြောင့် ဝမ်းနည်းလာကာ... ညိမ်ပေးလိုက်ပြီး
"ကြိုက်သလိုလုပ် နောက်တစ်ခါထပ်ပြီး ယူခြင်သေးလည်းယူ ခင်ဗျားကျေနပ်ပြီဆိုရင်ပြော အဲ့တော့မှ ကျွန်တော်ပြန်မယ်..."
ဇိုင်း ရုန်းကန်နေတာတွေ ညိမ်ကျသွားပြီး မျက်ရည်တွေနဲ့အတူ သူ့ကိုအရှုံးပေးနေတဲ့ ကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီး သူတစ်ချက်တော့တွေသွားမိသည်။ နောက် ခေါင်းထည်းရောက်လာတာက လွန်ခဲ့တဲ့ လလောက်က သူဆေးခက်ခံရတာ.... နောက် ဒေါ်ထားပြောတဲ့ ယောက်ျားလေးပါဆိုတဲ့ စကား...
"ကျစ်"
ဇိုင်း စုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ ပြန်လွှတ်လိုက်ကာ...
"မင်း ငါ့အိမ်ကိုရောက်ဖူးလား...."
ထင်ထင် သူမကို မသိလို့မေးနေတာလားဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်ပေးလိုက်သည်။
"Ok ပြောခြင်တာက အတည်ပြုခြင်တာ ငါကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘယ်သူနဲ့မှားမှန်းကိုမသိတာ"
"ဟ့ ခင်ဗျားက ဒါတော့ စားပြီးနားမလည်း...လုပ်..."
"ဟိုးဟိုး ခဏနေအုန်း... အဲ့တုန်းကငါကိုယ်တိုင်လည်း အိမ်ဘယ်လိုပြန်ရောက်မှန်မသိခဲ့ဘူး မနက်ဒေါ်ထားမေးတော့လည်း ကောင်လေးတစ်ယောက်လာပို့တာဆိုတော့ အိမ်မက်နဲ့ နောက်တစ်ခုဖြစ်နိုင်တာက ဆေးခက်ပြီး ငါတစ်ယောက်ယောက်နဲ့အိပ်ခဲ့တယ်ပေါ့"
"ကျစ် ထားလိုက်တော့"
ဇိုင်း ပြောပြီး တံခါးကိုလက်လှမ်းနေတဲ့သူမလေးကြောင့် စုပ်သက်ပြီး ပြန်ဆွဲထားတာ
"ကျစ် မင်းဘာလုပ်နေတာလည်း... မင်းပဲ တာဝန်ယူဆို တာဝန်ယူနိုင်အောင် မင်းသေချာရှင်းပြရမယ်လေ"
"ဟ့ ဒီကိစ္စကြီးကို သေချာရှင်းပြနေရအောင် ခင်ဗျားက မူးလားရင် ချီးကြွေးစားလား..."
ဇိုင်း ဒေါ်ထားပြောတဲ့ စကားပြောရိုင်းတယ်ဆိုတာပြန်ကြားယောင်နေပြီး သေချာသလောက်ရှိနေပြီမို့
"အဟက် ok ထားလိုက်တော့ မင်းကို ကိုယ်လက်ထပ်မှာပါ"
"ဘာ!"
"ဟ့ ဘာဖြစ်တာလည်း..."
"ခင်ဗျား ဘယ်သူက လက်ထပ်မယ်ပြောလို့လည်း.. ခင်ဗျားကို လက်မထပ်ဘူး..."
"ဟ့ ရမလားကွ မင်းပဲတာဝန်ယူခိုင်းပြီး လက်မထပ်လို့တော့ရမလား..."
"ရတယ် ဒီကလေးကိုပဲတာဝန်ယူခိုင်းတာ နောက် လက်တလောဖြေရှင်းဖို့ အမေမေးရင်မဖြေတက်ဘူး..."
ဇိုင်း သူ့ရှေ့မှာ ဘာအပူပင်မှမရှိပဲ စိတ်ထည်းရှိတာပြောနေတဲ့ မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့ သူမလေးကြောင့် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဒါဆို အစကတည်းက ဘာလို့မဖြေရှင်းခဲ့တာလည်း...."
"ဘာကိုဖြေရှင်းရမှာလည်း..."
ဇိုင်း တကယ့်အဖြူထည်လေးမို့ ပြုံးလိုက်ပြီး
"Sorry ဒါဆို မင်းခု မင်းအိမ်ကိုပြန်မယ်မဟုတ်လား.."
"ကျစ် အဲ့ဒါကိုပြောနေတာ အိမ်ရောက်ရင် မသိမသာနေလိုက်လို့ရတယ် လကြာလာရင် ဒီဗိုက်ကပူလာအုန်းမှာ အဲ့မှာသေပြီပဲ"
ဇိုင်း တကယ် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ သူမလေးဖြစ်နေတဲ့ အခက်အခဲတွေကို လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ပြောပြနေတာကြောင့်
"အဟက် အဟွန်း.. ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ မင်းကိုလက်ထက်မယ်လို့"
"ဟား..... ယောက်ျားမလိုခြင်ဘူးလို့ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်ပြောပြီးပြီလေ ကျစ်"
တကယ် ပြောရလက်ပေါက်ကျပ်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူပဲအရှော့ပေးလိုက်ရသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်းနားမလည်တော့ပါ စကားတစ်ခွန်းကနှစ်ခွန်းဆို စိတ်တိုတက်တဲ့သူ့မှာ ခုဆို ဘယ်နခွန်းမြောက်မှန်းမသိ
"Ok ဒါဆို မင်းကမိန်းမယူမှာပေါ့"
"ဟာဗျာ.. ယူစရာလား... ကျစ်"
"အဟွန်း.. ok ok မင်းပြောခြင်တာနားလည်းပြီး ခုလောလောဆယ် မင်းအခက်ခဲကိုဖြေရှင်းနိုင်အောင် မင်းအိမ်ကိုခေါ်သွားပေး"
"ခင်ဗျားတကယ်နော် နောက်မှ ယီးတီးယားတားမလုပ်နဲ့"
"ဟားးးဟားးးး အေးပါကွာ...."
>>>>>>>>>>>>>>>
ဇိုင်း သူမလေးအိမ်ကို သွားတဲ့လမ်းတစ်ရှောက်လုံး အတွေးတို့ထည်းနစ်ဝင်နေမိသည်။ သူတကယ်ပဲ လက်ထပ်မှာလား... သခင်ကြီးက သူနဲ့jolyကိုလက်ထပ်ပေးမို့လုပ်တာတောင် သူအပျက်သက်ညင်းခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဘာကြောင့် ခုမှ အလွယ်တကူလက်ထပ်ခြင်သွားရတာလည်း... ရင်သွေးကြောင့်လား.... ဒါလည်းမသေခြာပေ ဒါဆို အတွေ့အထိသာယာမှူလား... ဒီလိုဆိုလည်း သူနဲ့အိပ်ခြင်တဲ့မိန်းမတွေပုံလို့ပါ... ဒါဆိုဘာကြောင့်လည်း..... တာဝန်ယူခြင်စိတ်လား....
"ဟေ့လူ! ဟေ့လူ!"
"ဟမ် အင်းပြော..."
"ကျစ် အိမ်ကျော်သွားပြီဗျ တကယ်ပဲ ဘာတွေအတွေးလွန်နေလည်းမသိဘူး"
"Ok Ok ဘယ်အိမ်လည်း..."
"နောက်ကို ပြန်စုပ် အင်း... အင်း... ရပြီ ရပြီ ဟိုးတော့ ဒါကျွန်တော်အိမ်"
ဇိုင် သူမလေးရပ်ခိုင်တဲ့အိမ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူထင်ထားသလောက်မဆိုးပါ တစ်ထပ်တိုက်လေးကိုခရမ်းရောင်လေးသုပ်ထားတာ သေသေသက်သက်မို့ ကြည့်ကောင်းသည်။ ဇိုင်း အိမ်လေးကိုကြည့်ပြီး ခြံထဲမောင်းဝင်လာလိုက်သည်။
ဒေါ်မိမိ ပန်းပင်တွေ ရေလိုက်ပတ်နေတုန်း... ကားခက်ကြီးကြီးတစ်စီး သူမလမ်းသေးသေးကို ဝင်လာတာကြောင့် ပန်းပင်တွေကြိပ်တော့မယ့်အရေးပြေးထွက်လာကာ
"ဟဲ့ ဟဲ့ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလည်း... ကုန်ပါပြီ.... ငါ့အပင်တွေတော့ကုန်ပါပြီဟဲ့ မဆံ့အင်္ဂါဝင်ရလား ကုန်ပါပြီတော် ကုန်ပါပြီ..."
"အမေကလည်းဗျာ..... ကျစ်"
"ဟင် မိထင် နင် ဟယ်...."
ဒေါ်မိမိ ကားပေါ်က အရင်ဆင်းလာတဲ့ သမီးဖြစ်သူမြင်လို့ အံ့သြလို့မဆုံးသေး နောက်သန့်သန့်ခန့်ခန့် နိုင်ငံခြားမင်းသားလို့ဆင်းလာတဲ့ လူရွယ်တစ်ယောက်ကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ဖြစ်နေမိသည်။
ထင်ထင် ကိုယ့်အမေရဲ့အဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းကုပ်မိကာ အနားသွားကာ ခက်ကြိပ်ကြိပ်ဖြင့်
"အေမ့ အေမ့"
"ဟင် အယ် အေး..."
"ကျစ် အဲ့လောက်မကြည့်နဲ့လေဗျာ... သူက တာဝန်ယူမယ့်လူ"
"ဘာကို တာဝန်ယူမှာလည်းအေ့"
ဒေါ်မိမိ သမီးဖြစ်သူ တိုးတိုးပြောသလို သူလည်းလိုက်ပြီး တိုးတိုးမေးလိုက်မိသည်။
"ကျစ် ကျွန်တော့်ကိုဗျ"
"ဟေ မင်းဘာပြဿနာရှာလာပြန်ပြီလည်း..."
"မဟုတ်ဘူး... ကျစ် ကျွန်တော်ဗိုက်ကြီးလို့ဗျ"
"ဟမ် ဘာ! နင်! နင်ဗိုက်ကြီးလို့! ဟဲ့ မိထင်! နင်ငါကိုနောက်စမှတ်နေလား ဟမ်!"
ဇိုင်း သားမိနှစ်ယောက် တိုးတိုးတိုးတိုးပြောနေရာက ဘာပြောလိုက်လို့မှန်းမသိ အန်တီကြီးက ထပေါက်ကွဲတော့သည်။
"ကျစ် အမေ တိုးတိုးပြောပါဗျာ.. ကတယ်ပဲ ဟုတ်တယ် ကျွန်တော်ဗိုက်ကြီးလို့... သူ....."
"ဖြန်း"
"ဟာ!"
"ဟင် အမေ....."
"နင် နင်တော်တော် အရှက်မရှိတဲ့ဟာမပဲ ဟမ်! ဗိုက်ထွက်မှ ငါ့အသိပေးရအောင် ငါကဘာလည်း ဟမ်! ကဲဟယ် ကဲဟယ်....."
"အာ... အန် အန်တီ နေ နေပါအုန်း... ခဏ ခဏ ကျွန် ကျွန်တော် တာဝန်ယူမှာပါ အားလုံး ကျွန်တော်အပြစ်တွေပါ ကျွန်တော်က အတင်းအဓမ္မပြုမိလို့ပါ"
"ဘာ!!"
ဇိုင်းစကားကြောင့် ဒေါ်မိမိ ထင်ထင်ကို တွန်းဆွဲနေတာတွေရပ်တန့်လိုက်ပြီး
"ဘယ်လို"
"ဟုတ်ပါတယ်..."
"ဖြန်း!"
"ဟာ... အမေ"
ဇိုင်း သူ့ဘဝမှာ ပါးရိုက်ခံရတာ မစမ်းတော့ပင်မယ့် မရိုက်ခံရတာကြာပြီဖြစ်တော့ သားမိနှစ်ယောက်လက်သံက ပြောင်မြောက်လှသည်။
"မင်း ငါ့သမီးကို ခမ်းခမ်းနားနားလက်ထပ်ယူပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် သူ့စိတ်တိုင်းကျဖြစ်အောင် အားလုံးသေချာပြင်ဆင်ပေးပါ"
"ဟာ မဟုတ်ဘူး...."
"မိထင်! ညည်းထက်မပြောနဲ့"
ထင်ထင် သူမကို အံကြိပ်သံနဲကြိမ်းလိုက်နဲ့အမေကြောင့် ထပ်မပြောရဲတော့ပါ ခေါင်းငုံ့လိုက်ပင်မယ့် မကျေနပ်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေက ထိုလူကြီးဆီမှာသာ....
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ငါ့ဇိုင်းလေးတော့ ပါးကျိုးပါပြီ မိထင်မရယ် 😭
လက်ထပ်ဖြစ်ကြတော့မယ်ဆိုတော့ လက်ထပ်ပြီးသွားရင် ရင်တုန်စရာ ရယ်စရာ စိတ်ဝင်စားစရာတွေကို စောင့်မျှော်ဖတ်ရှူပေးကြပါအုန်းနော်😁
အရေးသားနဲ့စာလုံးပေါင်းမှားရင် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာချစ်သူ တစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ