🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေ (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
"အ့ ကျစ် ကျစ် "
ဇိုင်း ခန္ဓာကိုယ်မှာ အသိကပ်လိုက်တာနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်ကိုက်ခဲပြီး အဆိုးဆုံးက ခေါင်းတွေထိုးကိုက်နေတာပင်။ နောက် ကျောဘက်က မာကျောကျောဖြစ်နေတာမို့ ဘေးဘီဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာမဟုတ်ပဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပင်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီတွေကလည်း တစ်နေရာစီကျဲပြန့်နေတာကြောင့် ညကတစ်ခုခုဖြစ်လိုက်ပြီကိုသိလိုက်တာမို့
"ကျစ်"
ဇိုင်း စုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ ထလိုက်ပြီး ဆက်သွယ်ရေးခလုပ်ကိုနှိပ်လိုက်ကာ
"jame အပေါ်တက်ခဲ့အုန်း"
ဇိုင်း ပြောပြီးတာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။ ရေပန်းတို့ကြားမှာ မျက်နှာမောနေတဲ့အနေထားနဲ့ ခေါင်းထည်းရှုပ်နေသမျှကို ဆေးကြောနေလိုက်သည်။ ရေစက်တို့ကြား မျက်ဝန်းတို့ပိတ်ထားရင်း ညကအဖြစ်တွေရဲ့ တစ်စွန်းတစ်စကို ပြန်မြင်လာခဲ့သည်။
ညက ဝံနက်ဂိုဏ်းရဲ့ သစ္စာဖောက်ခံလိုက်ရတာမို့ သူ့လူတွေအတော်ဆုံးရှုံးသွားသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း သတိလေးတစ်ချက်လစ်သွားတာနဲ့ ခုလိုခြေနေထိဖြစ်လာခဲ့သည်။
ညက အဖြစ်တွေအတော်များများကိုမှတ်မိပါသည်။ သူနဲ့တစ်ယောက်ယောက်တူတူအိပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာလည်း မှတ်မိတယ်။ သို့သော် ဒါဟာဖြစ်နေကြပဲမို့ ခေါင်းခါထုပ်လိုက်ပြီး အောက်ထပ်ရောက်မှ ဒေါ်ထားကိုပဲမေးတော့မည်။
ဇိုင်း ဘယ်လောက်အရေးကြီးကြီး ဒေါ်ထားရဲ့ မနက်စာကိုတော့ စားသွားနေကြမို့ အောက်ဆုံးထပ်ကိုဆင်းလာလိုက်သည်။
ဒေါ်ထား မနက်စာဝိုင်းမှာ သေချာပြင်ဆင်ပြီးတယ်ဆို သခင်လေးကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့
"ဟယ် သခင်လေးတောင်လာပြီ ဒေါ်ထား သခင်လေးအကြိုက် ထမင်းနဲ့ပဲပြုပ်ကြော်ထားတယ် အရံဟင်းလေးတွေလည်းပါတယ်"
ဒီမနက်စာက ဇိုင်းဘဝမှာ မမေ့နိုင်စရာတွေနဲ့ အရမ်းကြိုက်ခဲ့ရတဲ့ အရာမို့ ဇိုင်းပြုံးပြလိုက်ပြီး ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"ဒေါ်ထား... ညက ကျွန်တော့်ကိုဘယ်သူလာပို့တာလည်းဗျ"
ဇိုင်းက အားလုံးထည်းမှာ ဒေါ်ထားနဲ့jameကိုစကားကောင်းပြောတက်သူမို့ အိမ်စေတွေအဖို့တော့ မထူးစမ်းတော့ပါ
"ကောင်လေးတစ်ယောက်ပါ သခင်လေး စကားပြောတော့ရိုင်းတယ်"
"ကောင်လေးလား.. အဖော်ကောင်မလေးဘာလေးတွေ့မိလား..."
"မတွေ့မိဘူး သခင်လေး... ဘာဖြစ်လိုလည်း..."
"ထားတော့"
ဇိုင်းဆိုတာ ဤသို့ပါ တစ်ဖက်က ဘယ်လောက်အလေးနက်ထားပြောပြော သူစိတ်ထည်းအလိုမကျမှူဖြစ်သွားရင် စကားပင်ဟဟမပြောတော့ပါ။
ဇိုင်း jameနဲ့ကားပေါ်ရောက်တဲ့ထိ တွေဝေနေဆဲပါ သူရေချိုးခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတော့ တီရှပ်အနက်ပွပွလေးတစ်ထည်တွေ့လို့ ဘာရယ်မဟုတ် ကောက်သိမ်းထားလိုက်မိသေးသည်။ ဘယ်သူပါလိမ့်..
"ကျစ်"
jame စုပ်သက်ပြီး ခေါင်းခါထုပ်လိုက်တဲ့ bossကြောင့်
"Boss ညက ဆေးများသွားလို့ထင်တယ် Jolyကို ခေါ်ဖြေမလား..."
"မလိုတော့ဘူး ရပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့ ညကတွက် တောင်းပန်ပါတယ်boss"
ဇိုင်း စိတ်ရှုပ်နေရတဲ့အထည်း အတည်လိုက်ပြုနေတဲ့ Jameကြောင့် စိတ်မရှည်တော့ပဲ
"မင်းအသံ နောက်တစ်ခါထွက်လာရင် မင်းဒီနေရာမှာ ရှိနေဖို့မမျှော်လင့်နဲ့တော့"
"......"
ဇိုင်းပြောလိုက်တယ်ဆို ကားတစ်စီးလုံး တိပ်ဆိပ်မှူတို့ လွှမ်းခြုံသွားတော့သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် ခြံရှေ့ထိ ဆိုင်ကယ်မောင်းလာပြီးမှ ခြံထဲဝင်ဖို့တွန့်ဆုပ်နေတာကြောင့် ခြံရှေ့မှာ ခဏရပ်နေမိသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အလိုလိုကျခြင်နေတဲ့ မျက်ရည်ကြောင့် သူမကိုယ်သူမလည်းဒေါသထွက်မိသည်။ အမေ့ကိုပြောပြရင်ကောင်းမလား......
"ဟယ်.... မိထင်ထင် အမယ်လေး.... ကျုပ်မှာတော့စိတ်ပူလိုက်ရတာအေ.... လာစမ်း!"
ထင်ထင် သူမအတွေးတို့မဆုံးခင် အမေဖြစ်သူက အိမ်အဝင်ဝကအော်ခေါ်နေတာမို့ ဆိုင်ကယ်စက်နှိုးပြီး အထည်းဆက်ဝင်လာလိုက်သည်။
"ထင်ထင် ညည်းနဲ့အေ... ငမျိုးတို့အိမ်မှာညအိပ်မယ်ဆိုလည်း ကျုပ်ကို ဖုန်းလေးဘာလေးဆက်ပေါ့အေ့ ခုတော့ ကျုပ်မှာ ညင့်နက်တဲ့ထိ ငုပ်တုပ်ထိုင်စောင့်နေရတယ် တော်သေးတာပေါ့ ငမျိုးဖုန်းဆက်လို့ တပြင့်ဆို ကျုပ်ဆက်စောင့်နေရမှာ... ညည်းမလည်းအေ... တစ်ခါတစ်လေလောက် ကျုပ်စကာနားထောင်ပြီး ညဘက်အပြင်လေးဘာလေးများမထွက်ပါနဲ့လားအေး..."
"ကျွန်တော် နောက်နေ့ကစပြီး မထွက်တော့ပါဘူး..."
"ဟေ"
ထင်ထင်ကသာ ပြောပြီးအပေါ်တက်သွားပင်မယ့် ဒေါ်မိမိမှ အံ့သြကျန်နေခဲ့တုန်းပင်။ နောက်မှ သတိဝင်လာပြီး ခါးထောက်ကာ
"ဟဲ့ ညည်းကျုပ်ကို ရွဲ့နေတာလား မိထင်ထင် ဟမ်!"
"မရွဲ့ဘူးအမေရေ!!!"
ဒေါ်မိမိ အခန်းထဲကပြန်အော်လိုက်တဲ့ ထင်ထင်ကြောင့်
"ဒီကောင်မလေး မရိုးဘူး တစ်ခုခုပဲ ဟယ် ခုမှသတိပြုမိတယ် သွားတုန်းက အဲ့အင်္ကျီမဟုတ်ပါဘူး... မိထင်ထင် မိထင်ထင် ဘာတွေ ဇာတ်ရှုပ်လာပြန်ပြီလည်းမသိဘူး...."
ထင်ထင် အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အိပ်ယာပေါ် ဘုန်းကနည်းနေအောင် လှဲချလိုက်ပြီး တော်သေးသည် ငမျိုး သူ့အိမ်မှာလို့ ဖုန်းဆက်ပေးလို့
"ဟူး...."
ထင်ထင် သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်ပင်မယ့် ဟိုလူကြီးပုံရိပ်တွေပြန်ရောက်လာတာမို့ ဆက်ခနည်းပြန်ထကာ ရေချိုးဖို့လုပ်လိုက်သည်။ အဝတ်လည်းတော့ သူမကိုယ်ပေါ်က သူကြီးအင်္ကျီကိုတွေ့ပြီး ပြန်သတိရသွားပြန်သည်။ ဒီကိုလာခမ်နီး သူမတီရှပ်ရှာမတွေ့တာကြောင့် သူ့အခန်းထဲက တွေ့တယ် အင်္ကျီတစ်ထည် ကောက်စွတ်လာလိုက်တာဖြစ်သည်။ ထင်ထင် အတွေးတို့က သတိပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားတာမို့ အင်္ကျီကိုမြန်မြန်ချွတ်ပြီး အဝတ်တောင်းထည်းပြစ်လိုက်သည်။
ရေချိုးခန်းထဲရောက်တယ်ဆို တံခါးလော့ချပြီးတာနဲ့ နေရာမှာတင်ထိုင်ချမိလိုက်သည်။ သူ့ဘဝက ဘယ်လိုပဲ ယောက်ျားလေးလိုခံယူထားပါစေ ခုလိုချိန်မှာ ဘယ်ကသူမှန်းမသိတဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနှိုင်းကျင့်ခြင်းကိုခံထားရသည်။ သူမကိုယ်တိုင်က ကိုယ်ခံပညာအနည်းကျင်းတက်ပါရဲ့နဲ့ အမေပြောသလို တကယ့်လက်တွေ့မှာ မလွယ်လှပါ။ ဒါဟာ သူမအမေ့စကားမနားထောင်ခဲ့မိလို့လား...... ထင်ထင် အတွေးတို့က ဟိုတစ်စဒီစနဲ့ ထိုလူကြီးနဲ့ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေပြန်မြင်လာကာ
"ဟင့် အဟင့် ဟင့် ဟီး..... အီး.... သွား....! ခွေးမသား..!. သေနာကြီး..!.. ဟီး..... မင်းကိုငါ ထောင်ချမယ်သိလား...!.. ဟီး......"
ထင်ထင် စိတ်ကြိုက်ဆဲဆိုကာ ငိုလိုဝမှ ရေထချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးတယ်ဆို တီရှပ်ပဲဝတ်တက်တဲ့ထင်ထင်မှာ သူကြီးကောင်းမှူနဲ့ ရှပ်အင်္ကျီသာဝတ်လိုက်ရသည်။ မှန်ရှေ့မှာရပ်ရင်း လည်ပင်းထိပ်ကြယ်သီးကိုတပ်တော့
"တောက်! ခွေးဝဲစား... ခွေး!..."
"ဒေါက် ဒေါက် ထင်ထင် မိထင်ထင် .!.."
"ဗျာ..."
"မနက်စာစားမယ် ထွက်လာခဲ့တော့"
"ဗျာ ဟုတ်ကဲ့"
ထင်ထင် မနက်စာဝိုင်းရောက်တော့ သူမကိုကြည့်လွန်းနေတဲ့ အမေကြောင့် သူမနေရခက်လာကာ
"အမေ့ အဲ့လောက်ကြည့်မနေနဲ့လေဗျာ... ကျွန်တော်မနေတက်ဘူးဗျ"
"အမယ်လေး...ဟယ်... နင်ကအရှက်တော့ရှိသေးတယ်ပေါ့"
အမေပြောနေကျစကားပင်မယ့် ထင်ထင်ရင်ထဲ မျက်ခနဲတော့ဖြစ်သွားမိသည်။
"နင့်ကို ကြည့်ခြင်လို့ကြည့်နေတာမဟုတ်ဘူး ဘယ့်နယ့် ပူကပူ လက်ရှည်ကြီးကြီးနဲ့ ဒီနေ့မှ ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေတာလည်း ထင်ထင်"
ထင်ထင်မေမေက ဒီတိုင်းပြောလိုက်ပင်မယ့် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လက်ဖျားတွေအေးလာကာ
"ဟင် ဘာ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဟို အေးလို့ ရေချိုးပြီးကာစအေးလို့လေ အဟွန်း..."
"အော်.... ဒီကလေးနဲ့ မနက်စောကြီးရေချိုးရလား.... သွား စားပြီးရင် ဆေးသောက်ထားလိုက်"
ထင်ထင် အမေ့ရှေ့ကထဖို့အခွင့်ရပြီမို့ ခက်မြန်မြန်ပဲ
"ဟုတ် ဟို ဒါဆို ကျွန်တော်သွားပြီနော်..."
ဒေါ်မိမိ ကမူးရှူးတိုးထထွက်သွားတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့်
"ဟဲ့ ကုန်အောင် စားသွားအုန်းလေ အော်... ခက်တာပဲ... ဒီကောင်မလေး တစ်ခုခုကိုဖြစ်နေတာပါ.... မဟုတ်မှ..... ငမျိုးနဲ့များအကြောင်းပါသွားလို့လား...."
ထင်ထင် နံရံကွယ်ကနေနားထောင်နေရင် လွတ်လပ်စွာ သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည်။ငမျိုးနဲ့ ရည်းစားလို့ထင်ခြင်လည်းထင်ပါစေတော့ အခုအဖြစ်ထပ်တော့ အကြောင်းမဆိုးနိုင်ပါ။
>>>>>>>>>>>>>>>
"အခြေနေ"
ဇိုင်း စီးကရက်ကိုနှုတ်ခမ်းကမခွာပဲ မေးငေါ့မေးလိုက်သည်။
jame ခါးညွှတ်လိုက်ကာ
"ဟုတ်ကဲ့ Boss အောင်မြင်ခဲ့ပါတယ် အဖွဲ့ထည်းမှာပါဝင်ခဲ့တဲ့လူအားလုံးအဆုံးသက်ပြီးပါပြီ ရဲတွေအနံ့မခံနိုင်လောက်တဲ့ထိ သေချာခဲ့ပါတယ်Boss"
jameရဲ့ ကျေနပ်စရာအဖြေကို စီကရက်တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး
"Ok ခု ကုန်တိုက်ကိုသွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဇိုင်း ညကကိစ္စကို ခေါင်းထည်းကထုပ်ထားလိုက်တာမို့ jameကိုလည်း မရှာခိုင်းတော့ပါ။
ဇိုင်းတို့ ခြံထဲက ကားထွက်လိုက်တယ်ဆို ရှေ့က ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဖြတ်သွားလိုက်တာမို့ ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ဇိုင်း ဘက်မှန်ကနေကြည့်နေမိလိုက်သည်။
ထင်ထင် အစကတော့ ဟိုလူကြီးများထွက်လာမလားလို့ တစ်မနက်လုံးနေပူခံပြီး ခြံရှေ့မှာစောင့်နေတာဖြစ်သည်။ ထွက်လာရင် ဆိုင်ကယ်နဲ့ တိုက်ပြီး မောင်းပြေးမို့ဖြစ်သည်။ တကယ်လည်းထွက်လာရော အထည်းတောင်မမြင်ရတဲ့ ကားနက်အရှည်ပြားပြားကြီးကြောင့် ဆိုင်ကယ်ကိုရှေ့ဆက်မောင်းသွားလိုက်ရသည်။ ခက်လှမ်းလှမ်း အအေးဆိုင်တစ်ခုရောက်မှ ရပ်လိုက်ပြီး
"တောက်! မကျေနပ်ဘူး ခွေးသား ဒင်းကတော့ ကားနဲ့ညိမ့်နေတယ်..."
ထင်ထင် အအေးတောင်မမှာနိုင်ပဲ ခုံမှာထိုင်လိုက်တယ်ဆို မြည်တွန်တောက်တီးနေမိသည်။ နောက်မှ ငမျိုးကိုသတိရသွားပြီး
"တူး... တူး.... တူး... အေး ကျော်ကြီးပြောဟျောင်"
"အေး.. (.......) အဲ့လမ်းက စိမ့်အေး အအေးဆိုင်ကိုလာခဲ့ အခုချက်ခြင်း"
"ဟာ.. ဟျောင်....."
ထင်ထင် ငမျိုးစကားကိုစောင့်မနေတော့ပဲ ဖုန်းချလိုက်ကာ
"တောက်! ခွေးဝဲစား..."
ထင်ထင် သူဝင်ကတည်းက ဆဲဆိုနေတာကို သူစားပွဲဝိုင်းနဲ့ ခက်လှမ်းလှမ်းက ဝိုင်းတစ်ခုမှ ယောက်ျားသုံးယောက်ထလာကာ
"ဟျောင်! မင်းကသောက်ဆင့်ရှိလို့ လာဖြဲနေတာလည်း..."
ထင်ထင် ကိုယ်ကစိတ်တိုနေရတဲ့အထည်း လာပြီးဖြဲနေတဲ့ ယောက်ျားရင့်မာကြီးတွေကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဖြဲတော့ဘာဖြစ်လည်းကွာ...."
"အဟ့ မင်းကအကောင်သာသေးတာ ဘယ်ဆိုလို့လည်းကွ ဒါမယ့် မင်းနယ်မှာ မင်းသွားလုပ်လိုက် ဒီမှာလာပြီးအမောက်ထောင်မနေနဲ့"
ထင်ထင် ထိန်းထားသော်လည်း ပိုတိုခြင်လာအောင်လုပ်နေတဲ့ ဘဲကြီးတွေကြောင့် ဒေါသတို့ကို သူတို့အပေါ်သွန်ချလိုက်ပြီး ခုမှမှာထားတဲ့ အအေးဖန်ပုလင်းနဲ့
"ထောင်တော့ဘာဖြစ်လည်းကွာ.... ခွမ်း..!...."
"ဟာ... မင်း... မင်း..."
"ခွပ် အ့ ခွပ် ဒုန်း... ဝုန်း..ဖြောင်း..."
ထင်ထင်ထိုင်နေတဲ့ စာပွဲက ကားလမ်းမဆက်မှာမို့ သူတပြန်ကိုယ်တပြန်ချရင်း လမ်းမပေါ်ရောက်သွားတော့သည်။ ထိုချိန်း...
"တီးးးးးးးးး တီးးးးးးးး တီးးးးးးးးး"
ဇိုင်း အရေးကြီးတဲ့ စာချုပ်ကျန်နေခဲ့လို ပြန်ယူခါမှ အချိန်ကြာအောင် လမ်းမှာရန်ပွဲနဲ့တိုးနေတာမို့ ဟွန်းသံပေးခိုင်းလိုက်သည်။ ဒါကို အလေးမထားပဲ ဆက်ဖြစ်နေကြတာကြောင့် ဖြတ်တိုက်သွားခိုင်းရင်ရပင်မယ့် ကားမှန်ချခိုင်းလိုက်ပြီး
"ဟေ့! မင်းတို့ဖြစ်ခြင်ရင် တပြင်နေရာမှာသွားဖြစ် လမ်းလယ်ကောင်မှာလာမဖြစ်နဲ့ ကျစ်"
ထင်ထင် သူမနဲ့ချနေတဲ့သူကရပ်သွားတာမို့ သူမလည်းရပ်လိုက်ပြီး ကြည့်မိတယ်ဆို ဟိုလူကြီးဖြစ်နေတာမို့ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်နေမိသည်။
ဇိုင်း သူတို့ကားထွက်လာသည်အထိ သူတို့ကားကိုကြောင်ပြီးကြည့်နေတဲ့ ကောင်လေးကို သူလည်းဘာရယ်မဟုတ် ဘက်မှန်ကနေကြည့်နေမိသည်။ နှုတ်ခမ်းထောင်ကသွေးစတို့နဲ့ ပါးတစ်ဖက်မှာလည်း ညိုနေတာမို့ သူစုပ်သက်မိသည်။ မသကာရှိ ၁၈ပေါ့ တစ်ချိန်က ဒီလိုချိန်မှာ သူလည်းခုလိုဒဏ်ရာတွေနဲ့ပါ။
ဇိုင်းဘာရယ်မဟုတ်ပဲ သူ့အတိပ်ကိုပြန်သတိရသွားတာမို့ လက်ကြားထည်းအမြဲညှပ်ထားတဲ့ စီးကရက်ကို ခက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဖွာလိုက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>>
"အ့ ကျစ် အမေကလည်း ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဗျာ..."
"အောင်းမာ... နင်ခုလိုစကားတောင်ပြောနိုင်နေတာ ဘာလို့ဖြေးဖြေးလုပ်ရမှာလည်း... ဖြစ်တုန်းကဖြစ်ပြီးတော့ ဘယ့်နဲ့တော်... ငါ့တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ရဲစခန်းမရောက်ဖူးပါဘူး မိထင်ထင် ဒါတွေညည်းကြောင့်! ညည်းကြောင့်! သိလား..."
"အ့! အ့! ပြောတာလည်းပြောပါမေရာ... လက်ကတော့မပါနဲ့လေဗျာ.. ဒီမှာဖြစ်နေတာကိုကြည့်"
"မကြည့်ဘူး... ရော့! ရပြီ ဆေးသောက်အိပ် မနက်အဖျားဝင်မယ်..."
"အွန်းပါ...."
"ပြောမပြောခြင်ဘူး... သွားလေသူကြီးရေ.... ရှင်သမီးကို မြင်ရဲ့လား...... ဒုန်း!"
ထင်ထင် အမေဖြစ်သူရဲ့ ဓာတ်ပြားဟောင်းကို မနားထောင်ခြင်တော့တာမို့ တံခါးပိတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ဝမ်းယားမှောက်နေလိုက်သည်။ ပါးနဲ့ခေါင်းအုန်းထိသွားတာမို့ နာသွားပင်မယ့် ကြိပ်ခံနေလိုက်ပြီး နေ့ခင်းကအဖြစ်တွေကို သတိရသွားကာ မွေ့ယာကို လက်သီးနဲ့ထုနေမိသည်။
"တောက်! ဖြစ်ခြင်တဲ့နေရာမှ ရွေးဖြစ်ရအောင် ဒေါသက ခလုပ်တက်ထားတဲ့အရာမှမဟုတ်တာ တောက်! ဘုန်း!"
ထင်ထင်ရဲ့ အကျေနပ်ခြင်းတို့က မွေးယာဆီသို့သာ....
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ကဲ ကျွန်မရဲ့အားဆေးလေးတွေရေ ဖတ်ပြီးသွားရင် likeလေးပေးခဲ့ကြပါအုန်းနော် နောက်ရေးဖို့အားရှိအောင်ပါ please😔
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ
🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေ (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အပိုင်း (၂)
"အ့ ကျစ် ကျစ် "
ဇိုင်း ခန္ဓာကိုယ်မှာ အသိကပ်လိုက်တာနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်ကိုက်ခဲပြီး အဆိုးဆုံးက ခေါင်းတွေထိုးကိုက်နေတာပင်။ နောက် ကျောဘက်က မာကျောကျောဖြစ်နေတာမို့ ဘေးဘီဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာမဟုတ်ပဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပင်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီတွေကလည်း တစ်နေရာစီကျဲပြန့်နေတာကြောင့် ညကတစ်ခုခုဖြစ်လိုက်ပြီကိုသိလိုက်တာမို့
"ကျစ်"
ဇိုင်း စုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ ထလိုက်ပြီး ဆက်သွယ်ရေးခလုပ်ကိုနှိပ်လိုက်ကာ
"jame အပေါ်တက်ခဲ့အုန်း"
ဇိုင်း ပြောပြီးတာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။ ရေပန်းတို့ကြားမှာ မျက်နှာမောနေတဲ့အနေထားနဲ့ ခေါင်းထည်းရှုပ်နေသမျှကို ဆေးကြောနေလိုက်သည်။ ရေစက်တို့ကြား မျက်ဝန်းတို့ပိတ်ထားရင်း ညကအဖြစ်တွေရဲ့ တစ်စွန်းတစ်စကို ပြန်မြင်လာခဲ့သည်။
ညက ဝံနက်ဂိုဏ်းရဲ့ သစ္စာဖောက်ခံလိုက်ရတာမို့ သူ့လူတွေအတော်ဆုံးရှုံးသွားသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း သတိလေးတစ်ချက်လစ်သွားတာနဲ့ ခုလိုခြေနေထိဖြစ်လာခဲ့သည်။
ညက အဖြစ်တွေအတော်များများကိုမှတ်မိပါသည်။ သူနဲ့တစ်ယောက်ယောက်တူတူအိပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာလည်း မှတ်မိတယ်။ သို့သော် ဒါဟာဖြစ်နေကြပဲမို့ ခေါင်းခါထုပ်လိုက်ပြီး အောက်ထပ်ရောက်မှ ဒေါ်ထားကိုပဲမေးတော့မည်။
ဇိုင်း ဘယ်လောက်အရေးကြီးကြီး ဒေါ်ထားရဲ့ မနက်စာကိုတော့ စားသွားနေကြမို့ အောက်ဆုံးထပ်ကိုဆင်းလာလိုက်သည်။
ဒေါ်ထား မနက်စာဝိုင်းမှာ သေချာပြင်ဆင်ပြီးတယ်ဆို သခင်လေးကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့
"ဟယ် သခင်လေးတောင်လာပြီ ဒေါ်ထား သခင်လေးအကြိုက် ထမင်းနဲ့ပဲပြုပ်ကြော်ထားတယ် အရံဟင်းလေးတွေလည်းပါတယ်"
ဒီမနက်စာက ဇိုင်းဘဝမှာ မမေ့နိုင်စရာတွေနဲ့ အရမ်းကြိုက်ခဲ့ရတဲ့ အရာမို့ ဇိုင်းပြုံးပြလိုက်ပြီး ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"ဒေါ်ထား... ညက ကျွန်တော့်ကိုဘယ်သူလာပို့တာလည်းဗျ"
ဇိုင်းက အားလုံးထည်းမှာ ဒေါ်ထားနဲ့jameကိုစကားကောင်းပြောတက်သူမို့ အိမ်စေတွေအဖို့တော့ မထူးစမ်းတော့ပါ
"ကောင်လေးတစ်ယောက်ပါ သခင်လေး စကားပြောတော့ရိုင်းတယ်"
"ကောင်လေးလား.. အဖော်ကောင်မလေးဘာလေးတွေ့မိလား..."
"မတွေ့မိဘူး သခင်လေး... ဘာဖြစ်လိုလည်း..."
"ထားတော့"
ဇိုင်းဆိုတာ ဤသို့ပါ တစ်ဖက်က ဘယ်လောက်အလေးနက်ထားပြောပြော သူစိတ်ထည်းအလိုမကျမှူဖြစ်သွားရင် စကားပင်ဟဟမပြောတော့ပါ။
ဇိုင်း jameနဲ့ကားပေါ်ရောက်တဲ့ထိ တွေဝေနေဆဲပါ သူရေချိုးခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတော့ တီရှပ်အနက်ပွပွလေးတစ်ထည်တွေ့လို့ ဘာရယ်မဟုတ် ကောက်သိမ်းထားလိုက်မိသေးသည်။ ဘယ်သူပါလိမ့်..
"ကျစ်"
jame စုပ်သက်ပြီး ခေါင်းခါထုပ်လိုက်တဲ့ bossကြောင့်
"Boss ညက ဆေးများသွားလို့ထင်တယ် Jolyကို ခေါ်ဖြေမလား..."
"မလိုတော့ဘူး ရပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့ ညကတွက် တောင်းပန်ပါတယ်boss"
ဇိုင်း စိတ်ရှုပ်နေရတဲ့အထည်း အတည်လိုက်ပြုနေတဲ့ Jameကြောင့် စိတ်မရှည်တော့ပဲ
"မင်းအသံ နောက်တစ်ခါထွက်လာရင် မင်းဒီနေရာမှာ ရှိနေဖို့မမျှော်လင့်နဲ့တော့"
"......"
ဇိုင်းပြောလိုက်တယ်ဆို ကားတစ်စီးလုံး တိပ်ဆိပ်မှူတို့ လွှမ်းခြုံသွားတော့သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် ခြံရှေ့ထိ ဆိုင်ကယ်မောင်းလာပြီးမှ ခြံထဲဝင်ဖို့တွန့်ဆုပ်နေတာကြောင့် ခြံရှေ့မှာ ခဏရပ်နေမိသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အလိုလိုကျခြင်နေတဲ့ မျက်ရည်ကြောင့် သူမကိုယ်သူမလည်းဒေါသထွက်မိသည်။ အမေ့ကိုပြောပြရင်ကောင်းမလား......
"ဟယ်.... မိထင်ထင် အမယ်လေး.... ကျုပ်မှာတော့စိတ်ပူလိုက်ရတာအေ.... လာစမ်း!"
ထင်ထင် သူမအတွေးတို့မဆုံးခင် အမေဖြစ်သူက အိမ်အဝင်ဝကအော်ခေါ်နေတာမို့ ဆိုင်ကယ်စက်နှိုးပြီး အထည်းဆက်ဝင်လာလိုက်သည်။
"ထင်ထင် ညည်းနဲ့အေ... ငမျိုးတို့အိမ်မှာညအိပ်မယ်ဆိုလည်း ကျုပ်ကို ဖုန်းလေးဘာလေးဆက်ပေါ့အေ့ ခုတော့ ကျုပ်မှာ ညင့်နက်တဲ့ထိ ငုပ်တုပ်ထိုင်စောင့်နေရတယ် တော်သေးတာပေါ့ ငမျိုးဖုန်းဆက်လို့ တပြင့်ဆို ကျုပ်ဆက်စောင့်နေရမှာ... ညည်းမလည်းအေ... တစ်ခါတစ်လေလောက် ကျုပ်စကာနားထောင်ပြီး ညဘက်အပြင်လေးဘာလေးများမထွက်ပါနဲ့လားအေး..."
"ကျွန်တော် နောက်နေ့ကစပြီး မထွက်တော့ပါဘူး..."
"ဟေ"
ထင်ထင်ကသာ ပြောပြီးအပေါ်တက်သွားပင်မယ့် ဒေါ်မိမိမှ အံ့သြကျန်နေခဲ့တုန်းပင်။ နောက်မှ သတိဝင်လာပြီး ခါးထောက်ကာ
"ဟဲ့ ညည်းကျုပ်ကို ရွဲ့နေတာလား မိထင်ထင် ဟမ်!"
"မရွဲ့ဘူးအမေရေ!!!"
ဒေါ်မိမိ အခန်းထဲကပြန်အော်လိုက်တဲ့ ထင်ထင်ကြောင့်
"ဒီကောင်မလေး မရိုးဘူး တစ်ခုခုပဲ ဟယ် ခုမှသတိပြုမိတယ် သွားတုန်းက အဲ့အင်္ကျီမဟုတ်ပါဘူး... မိထင်ထင် မိထင်ထင် ဘာတွေ ဇာတ်ရှုပ်လာပြန်ပြီလည်းမသိဘူး...."
ထင်ထင် အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အိပ်ယာပေါ် ဘုန်းကနည်းနေအောင် လှဲချလိုက်ပြီး တော်သေးသည် ငမျိုး သူ့အိမ်မှာလို့ ဖုန်းဆက်ပေးလို့
"ဟူး...."
ထင်ထင် သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်ပင်မယ့် ဟိုလူကြီးပုံရိပ်တွေပြန်ရောက်လာတာမို့ ဆက်ခနည်းပြန်ထကာ ရေချိုးဖို့လုပ်လိုက်သည်။ အဝတ်လည်းတော့ သူမကိုယ်ပေါ်က သူကြီးအင်္ကျီကိုတွေ့ပြီး ပြန်သတိရသွားပြန်သည်။ ဒီကိုလာခမ်နီး သူမတီရှပ်ရှာမတွေ့တာကြောင့် သူ့အခန်းထဲက တွေ့တယ် အင်္ကျီတစ်ထည် ကောက်စွတ်လာလိုက်တာဖြစ်သည်။ ထင်ထင် အတွေးတို့က သတိပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားတာမို့ အင်္ကျီကိုမြန်မြန်ချွတ်ပြီး အဝတ်တောင်းထည်းပြစ်လိုက်သည်။
ရေချိုးခန်းထဲရောက်တယ်ဆို တံခါးလော့ချပြီးတာနဲ့ နေရာမှာတင်ထိုင်ချမိလိုက်သည်။ သူ့ဘဝက ဘယ်လိုပဲ ယောက်ျားလေးလိုခံယူထားပါစေ ခုလိုချိန်မှာ ဘယ်ကသူမှန်းမသိတဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနှိုင်းကျင့်ခြင်းကိုခံထားရသည်။ သူမကိုယ်တိုင်က ကိုယ်ခံပညာအနည်းကျင်းတက်ပါရဲ့နဲ့ အမေပြောသလို တကယ့်လက်တွေ့မှာ မလွယ်လှပါ။ ဒါဟာ သူမအမေ့စကားမနားထောင်ခဲ့မိလို့လား...... ထင်ထင် အတွေးတို့က ဟိုတစ်စဒီစနဲ့ ထိုလူကြီးနဲ့ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေပြန်မြင်လာကာ
"ဟင့် အဟင့် ဟင့် ဟီး..... အီး.... သွား....! ခွေးမသား..!. သေနာကြီး..!.. ဟီး..... မင်းကိုငါ ထောင်ချမယ်သိလား...!.. ဟီး......"
ထင်ထင် စိတ်ကြိုက်ဆဲဆိုကာ ငိုလိုဝမှ ရေထချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးတယ်ဆို တီရှပ်ပဲဝတ်တက်တဲ့ထင်ထင်မှာ သူကြီးကောင်းမှူနဲ့ ရှပ်အင်္ကျီသာဝတ်လိုက်ရသည်။ မှန်ရှေ့မှာရပ်ရင်း လည်ပင်းထိပ်ကြယ်သီးကိုတပ်တော့
"တောက်! ခွေးဝဲစား... ခွေး!..."
"ဒေါက် ဒေါက် ထင်ထင် မိထင်ထင် .!.."
"ဗျာ..."
"မနက်စာစားမယ် ထွက်လာခဲ့တော့"
"ဗျာ ဟုတ်ကဲ့"
ထင်ထင် မနက်စာဝိုင်းရောက်တော့ သူမကိုကြည့်လွန်းနေတဲ့ အမေကြောင့် သူမနေရခက်လာကာ
"အမေ့ အဲ့လောက်ကြည့်မနေနဲ့လေဗျာ... ကျွန်တော်မနေတက်ဘူးဗျ"
"အမယ်လေး...ဟယ်... နင်ကအရှက်တော့ရှိသေးတယ်ပေါ့"
အမေပြောနေကျစကားပင်မယ့် ထင်ထင်ရင်ထဲ မျက်ခနဲတော့ဖြစ်သွားမိသည်။
"နင့်ကို ကြည့်ခြင်လို့ကြည့်နေတာမဟုတ်ဘူး ဘယ့်နယ့် ပူကပူ လက်ရှည်ကြီးကြီးနဲ့ ဒီနေ့မှ ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေတာလည်း ထင်ထင်"
ထင်ထင်မေမေက ဒီတိုင်းပြောလိုက်ပင်မယ့် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လက်ဖျားတွေအေးလာကာ
"ဟင် ဘာ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဟို အေးလို့ ရေချိုးပြီးကာစအေးလို့လေ အဟွန်း..."
"အော်.... ဒီကလေးနဲ့ မနက်စောကြီးရေချိုးရလား.... သွား စားပြီးရင် ဆေးသောက်ထားလိုက်"
ထင်ထင် အမေ့ရှေ့ကထဖို့အခွင့်ရပြီမို့ ခက်မြန်မြန်ပဲ
"ဟုတ် ဟို ဒါဆို ကျွန်တော်သွားပြီနော်..."
ဒေါ်မိမိ ကမူးရှူးတိုးထထွက်သွားတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့်
"ဟဲ့ ကုန်အောင် စားသွားအုန်းလေ အော်... ခက်တာပဲ... ဒီကောင်မလေး တစ်ခုခုကိုဖြစ်နေတာပါ.... မဟုတ်မှ..... ငမျိုးနဲ့များအကြောင်းပါသွားလို့လား...."
ထင်ထင် နံရံကွယ်ကနေနားထောင်နေရင် လွတ်လပ်စွာ သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည်။ငမျိုးနဲ့ ရည်းစားလို့ထင်ခြင်လည်းထင်ပါစေတော့ အခုအဖြစ်ထပ်တော့ အကြောင်းမဆိုးနိုင်ပါ။
>>>>>>>>>>>>>>>
"အခြေနေ"
ဇိုင်း စီးကရက်ကိုနှုတ်ခမ်းကမခွာပဲ မေးငေါ့မေးလိုက်သည်။
jame ခါးညွှတ်လိုက်ကာ
"ဟုတ်ကဲ့ Boss အောင်မြင်ခဲ့ပါတယ် အဖွဲ့ထည်းမှာပါဝင်ခဲ့တဲ့လူအားလုံးအဆုံးသက်ပြီးပါပြီ ရဲတွေအနံ့မခံနိုင်လောက်တဲ့ထိ သေချာခဲ့ပါတယ်Boss"
jameရဲ့ ကျေနပ်စရာအဖြေကို စီကရက်တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး
"Ok ခု ကုန်တိုက်ကိုသွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဇိုင်း ညကကိစ္စကို ခေါင်းထည်းကထုပ်ထားလိုက်တာမို့ jameကိုလည်း မရှာခိုင်းတော့ပါ။
ဇိုင်းတို့ ခြံထဲက ကားထွက်လိုက်တယ်ဆို ရှေ့က ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဖြတ်သွားလိုက်တာမို့ ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ဇိုင်း ဘက်မှန်ကနေကြည့်နေမိလိုက်သည်။
ထင်ထင် အစကတော့ ဟိုလူကြီးများထွက်လာမလားလို့ တစ်မနက်လုံးနေပူခံပြီး ခြံရှေ့မှာစောင့်နေတာဖြစ်သည်။ ထွက်လာရင် ဆိုင်ကယ်နဲ့ တိုက်ပြီး မောင်းပြေးမို့ဖြစ်သည်။ တကယ်လည်းထွက်လာရော အထည်းတောင်မမြင်ရတဲ့ ကားနက်အရှည်ပြားပြားကြီးကြောင့် ဆိုင်ကယ်ကိုရှေ့ဆက်မောင်းသွားလိုက်ရသည်။ ခက်လှမ်းလှမ်း အအေးဆိုင်တစ်ခုရောက်မှ ရပ်လိုက်ပြီး
"တောက်! မကျေနပ်ဘူး ခွေးသား ဒင်းကတော့ ကားနဲ့ညိမ့်နေတယ်..."
ထင်ထင် အအေးတောင်မမှာနိုင်ပဲ ခုံမှာထိုင်လိုက်တယ်ဆို မြည်တွန်တောက်တီးနေမိသည်။ နောက်မှ ငမျိုးကိုသတိရသွားပြီး
"တူး... တူး.... တူး... အေး ကျော်ကြီးပြောဟျောင်"
"အေး.. (.......) အဲ့လမ်းက စိမ့်အေး အအေးဆိုင်ကိုလာခဲ့ အခုချက်ခြင်း"
"ဟာ.. ဟျောင်....."
ထင်ထင် ငမျိုးစကားကိုစောင့်မနေတော့ပဲ ဖုန်းချလိုက်ကာ
"တောက်! ခွေးဝဲစား..."
ထင်ထင် သူဝင်ကတည်းက ဆဲဆိုနေတာကို သူစားပွဲဝိုင်းနဲ့ ခက်လှမ်းလှမ်းက ဝိုင်းတစ်ခုမှ ယောက်ျားသုံးယောက်ထလာကာ
"ဟျောင်! မင်းကသောက်ဆင့်ရှိလို့ လာဖြဲနေတာလည်း..."
ထင်ထင် ကိုယ်ကစိတ်တိုနေရတဲ့အထည်း လာပြီးဖြဲနေတဲ့ ယောက်ျားရင့်မာကြီးတွေကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဖြဲတော့ဘာဖြစ်လည်းကွာ...."
"အဟ့ မင်းကအကောင်သာသေးတာ ဘယ်ဆိုလို့လည်းကွ ဒါမယ့် မင်းနယ်မှာ မင်းသွားလုပ်လိုက် ဒီမှာလာပြီးအမောက်ထောင်မနေနဲ့"
ထင်ထင် ထိန်းထားသော်လည်း ပိုတိုခြင်လာအောင်လုပ်နေတဲ့ ဘဲကြီးတွေကြောင့် ဒေါသတို့ကို သူတို့အပေါ်သွန်ချလိုက်ပြီး ခုမှမှာထားတဲ့ အအေးဖန်ပုလင်းနဲ့
"ထောင်တော့ဘာဖြစ်လည်းကွာ.... ခွမ်း..!...."
"ဟာ... မင်း... မင်း..."
"ခွပ် အ့ ခွပ် ဒုန်း... ဝုန်း..ဖြောင်း..."
ထင်ထင်ထိုင်နေတဲ့ စာပွဲက ကားလမ်းမဆက်မှာမို့ သူတပြန်ကိုယ်တပြန်ချရင်း လမ်းမပေါ်ရောက်သွားတော့သည်။ ထိုချိန်း...
"တီးးးးးးးးး တီးးးးးးးး တီးးးးးးးးး"
ဇိုင်း အရေးကြီးတဲ့ စာချုပ်ကျန်နေခဲ့လို ပြန်ယူခါမှ အချိန်ကြာအောင် လမ်းမှာရန်ပွဲနဲ့တိုးနေတာမို့ ဟွန်းသံပေးခိုင်းလိုက်သည်။ ဒါကို အလေးမထားပဲ ဆက်ဖြစ်နေကြတာကြောင့် ဖြတ်တိုက်သွားခိုင်းရင်ရပင်မယ့် ကားမှန်ချခိုင်းလိုက်ပြီး
"ဟေ့! မင်းတို့ဖြစ်ခြင်ရင် တပြင်နေရာမှာသွားဖြစ် လမ်းလယ်ကောင်မှာလာမဖြစ်နဲ့ ကျစ်"
ထင်ထင် သူမနဲ့ချနေတဲ့သူကရပ်သွားတာမို့ သူမလည်းရပ်လိုက်ပြီး ကြည့်မိတယ်ဆို ဟိုလူကြီးဖြစ်နေတာမို့ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်နေမိသည်။
ဇိုင်း သူတို့ကားထွက်လာသည်အထိ သူတို့ကားကိုကြောင်ပြီးကြည့်နေတဲ့ ကောင်လေးကို သူလည်းဘာရယ်မဟုတ် ဘက်မှန်ကနေကြည့်နေမိသည်။ နှုတ်ခမ်းထောင်ကသွေးစတို့နဲ့ ပါးတစ်ဖက်မှာလည်း ညိုနေတာမို့ သူစုပ်သက်မိသည်။ မသကာရှိ ၁၈ပေါ့ တစ်ချိန်က ဒီလိုချိန်မှာ သူလည်းခုလိုဒဏ်ရာတွေနဲ့ပါ။
ဇိုင်းဘာရယ်မဟုတ်ပဲ သူ့အတိပ်ကိုပြန်သတိရသွားတာမို့ လက်ကြားထည်းအမြဲညှပ်ထားတဲ့ စီးကရက်ကို ခက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဖွာလိုက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>>
"အ့ ကျစ် အမေကလည်း ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဗျာ..."
"အောင်းမာ... နင်ခုလိုစကားတောင်ပြောနိုင်နေတာ ဘာလို့ဖြေးဖြေးလုပ်ရမှာလည်း... ဖြစ်တုန်းကဖြစ်ပြီးတော့ ဘယ့်နဲ့တော်... ငါ့တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ရဲစခန်းမရောက်ဖူးပါဘူး မိထင်ထင် ဒါတွေညည်းကြောင့်! ညည်းကြောင့်! သိလား..."
"အ့! အ့! ပြောတာလည်းပြောပါမေရာ... လက်ကတော့မပါနဲ့လေဗျာ.. ဒီမှာဖြစ်နေတာကိုကြည့်"
"မကြည့်ဘူး... ရော့! ရပြီ ဆေးသောက်အိပ် မနက်အဖျားဝင်မယ်..."
"အွန်းပါ...."
"ပြောမပြောခြင်ဘူး... သွားလေသူကြီးရေ.... ရှင်သမီးကို မြင်ရဲ့လား...... ဒုန်း!"
ထင်ထင် အမေဖြစ်သူရဲ့ ဓာတ်ပြားဟောင်းကို မနားထောင်ခြင်တော့တာမို့ တံခါးပိတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ဝမ်းယားမှောက်နေလိုက်သည်။ ပါးနဲ့ခေါင်းအုန်းထိသွားတာမို့ နာသွားပင်မယ့် ကြိပ်ခံနေလိုက်ပြီး နေ့ခင်းကအဖြစ်တွေကို သတိရသွားကာ မွေ့ယာကို လက်သီးနဲ့ထုနေမိသည်။
"တောက်! ဖြစ်ခြင်တဲ့နေရာမှ ရွေးဖြစ်ရအောင် ဒေါသက ခလုပ်တက်ထားတဲ့အရာမှမဟုတ်တာ တောက်! ဘုန်း!"
ထင်ထင်ရဲ့ အကျေနပ်ခြင်းတို့က မွေးယာဆီသို့သာ....
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏
#မြူခိုးဝေဝေ