🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
ထင်ထင် ဒီနေ့မှ ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိ တစ်မနက်လုံး ဗိုက်ထဲမှာ ရစ်နေသလိုကြီးနဲ့ ရေအိမ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်က ဘယ်နခေါက်မှန်းပင်မသိတော့ပါ။
"ကျစ် မနေ့က ဂဏန်မဆလာစားလိုက်လို့ထင်တယ်..."
ထင်ထင် ဗိုက်လေးထောက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ခက်နွဲ့နွဲ့လေးထိုင်နေမိသည်။ ဗိုက်က တဖြေးဖြေးပိုနာလာတာမို့ ကြောက်လာမိသည်။ ဟိုတစ်ခါဝမ်းသွားတုန်းကတောင် သူမအရမ်းခံလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ခါဆိုမလွယ်ပါ။
"အ့ ကျစ် ကျစ်"
ဇိုင်း အခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး ဗိုက်လေးနှိပ်ပြီး ငြီးနေတဲ့ သူမလေးကြောင့်
"ဟင် ထင်ထင် ဘာဖြစ်တာလည်း..."
"အ့ ဟို ဗိုက် ဗိုက်က ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး ဟင့်"
"ဟမ် နာတာလား... ဒါဆို မွေးခြင်နေပြီနဲ့တူတယ် ခဏလေး ခဏလေးနော်... ကိုယ် ကိုယ်ဖုန်းဆက်လိုက်အုန်းမယ်.. ဒေါ်ထား! ဒေါ်ထား! မြန်မြန်လာပါအုန်း...! ဒေါ်ထား...!"
ဇိုင်း ဒေါ်ထားကိုခေါ်လည်းခေါ် ဖုန်းကလည်းတစ်ဖက်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ရောက်ယက်ခက်နေမိသည်။
"အေး ငှက်မည်း... ခေါ်လာလိုက်တော့"
"........"
"ကျစ် သိတယ် တစ်ယောက်မှမရှိစေရဘူး.. 5လွှာကိုခေါ်လာခဲ့"
"........."
"အေး.. အွန်း..."
ဇိုင်း ဖုန်းကျသွားတာနဲ့
"ဒေါ်ထား..."
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး.."
"အိမ်ထဲမှာ တစ်ယောက်မှမကျန်စေနဲ့ အကုန်jameနောက်လိုက်သွား ကျွန်တော်စီစဉ်ထားတဲ့တိုက်မှာ ခဏသွားနေပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ok ရပြီ"
ထင်ထင် သူမရှေ့မှာ အပြေးအလွှားလုပ်နေကြတဲ့ လူတွေကြောင့် သူမပိုပြီးလန့်နေမိသည်။ သူမတကယ်ကြီး မွေးရတော့မှာလား ခုတောင် ဗိုက်ထဲက ဒီလောက်နာနေတာ ဒီထက်နာအုန်းမှာလား...' ဟင့်အင်း မမွေးခြင်တော့ဘူး... ' ထင်ထင် ကြောက်စိတ်နဲ့ ခြေဆီလက်ဆီတွေပါထွက်လာတော့သည်။
ဇိုင်း အားလုံးစီးစဉ်ပြီးလို့ သူမေလးကို ပွေ့မို့လာတယ်ဆို မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ ခြွေးတွေရွှဲနစ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့်
"ခလေး.... ထင်ထင် အရမ်းကြောက်နေတာလား... စိတ်မပူနဲ့ အတက်နိုင်ဆုံး မနာမကျင်ရအောင် ကိုယ်စီစဉ်ပေးထားတယ်"
ထင်ထင် သူကြီးပြောလိုက်တော့မှ ပိုကြောက်သလိုဖြစ်သွားပြီး
"ဟင့် အဟင့် ဟီး...... မမွေးခြင်တော့ဘူး! မမွေးတော့ဘူး..!.. ကိုယ့်ပါသာမွေးတော့! ကျွန်တော် မမွေးခြင်တော့ဘူးလို့!... ဟီး...."
ဇိုင်း သူကိုယ်တိုင်လည်း အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေပင်မယ့် သူမလေးရဲ့ မျက်ရည်အသွယ်သွယ်နဲ့ အရမ်းတုန်လှုပ်နေတဲ့မျက်နှာလေးကြောင့် နွေးထွေးစွာ ထွေးပွေ့လိုက်ရင်း
"ကျစ် ဘာတွေရှောက်ပြောနေတာလည်းကွာ... အဲ့လောက်မကြောက်ရဘူးလေ ကိုယ်ပြထားတဲ့ vedioတွေကိုသိတယ်မဟုတ်လား.. ဘာမှကြောက်စရာမလိုဘူး တအောင့်နေရင် ကိုယ်တို့ရဲ့ရင်သွေးလေးတွေ အပြင်လောကထဲကိုရောက်လာတော့မှာ သူတို့ခုဆို အရမ်းထွက်ခြင်နေလောက်ပြီ ခလေးကပေးမထွက်တော့ဘယ်လိုလုပ်မလည်း.. သူတို့လည်း...."
"အ့ အ့ နာတယ်... ဟင့် ဟီး.... အရမ်းနာတယ် အ့ နာလာပြီလို့ ဟီး..... ထွက်တော့မှာလားမသိဘူး အား....!"
ဇိုင်း သူ့စကားမဆုံးခင် ထွန့်ထွန့်လူးနာလာတဲ့သူမလေးကြောင့် သူခက်မြန်မြန်ပွေ့လိုပြီး
"ခဏလေး.. ခဏေလး ခလေး.. ခဏလေးပဲ..."
"အား... မြန်မြန် မြန်မြန်သွားပါလို့... အား.... ဟင့် ဟီး..... အား...!..."
"အင်း အင်း ရောက်ပြီ ရောက်ပြီခလေး.."
ဇိုင်း သူအိမ်ထဲမှာပဲစီစဉ်ထားတဲ့ မွေးခန်းနားရောက်တာနဲ့ အခန်းအပြင်မှာ ငှက်မည်းကိုတွေ့လိုက်တာမို့ ရောက်နေပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။ ခွဲခန်းတံခါးကို ငှက်မည်းကဖွင့်ပေးလိုက်တယ်ဆို အခန်းထဲမှာ ခွဲစိတ်ဝတ်စုံပြည့်နေနဲ့ရပ်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကြောင့် သူသေချာကြည့်လိုက်ပြီး
"သေချာဂရိုစိုက်ပေးပါ"
"Ok"
"ခွဲစိတ်ဖို့ တစ်ယောက်တည်း အဆင်ပြေရဲ့လား.."
"မင်းကိုဘယ်သူက ခွဲမွေးမယ်ပြောလို့လည်း.."
"ဘာ!"
ဇိုင်း နီးမှထပြောတဲ့ စကားကြောင့် အလန့်တကြားဖြစ်သွားမိသည်။ သူမလေးက ရိုးရိုးမွေးဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့သူမဟုတ်လား...
"အဟွန်း... မင်းခုသွားလိုက်တာ အခြေနေပိုကောင်းမယ်"
ဇိုင်း ခုလိုချိန်မှ ဘာမှပြင်ဆင်ချိန်မရှိတော့တာမို့ ဒေါသတို့က အထွက်ထိပ်သို့ရောက်နေသူပီပီ အံကြိပ်သံနှင့်
"လွဲချော်သွားကြည့် ခင်ဗျား တစ်သက်လုံးရှင်လျှက်နဲ့သေစေရမယ်"
"အဟွန်း.. Ok"
"ဒုန်း"
ဇိုင်း တံခါးကိုစောင့်ပိတ်လိုက်ပြီး ဘေးက ငှက်မည်းဆီကို....
"ခွပ် ခွပ် ခွပ် အာ..... ဝုန်း! တောက်! တစ်ခုခုဖြစ်ကြည့် မင်းရော မင်းသခင်ကြီးရော ဒီနေရာကနေ အသက်ရှင်လျှက်နဲ့ ပြန်ထွက်သွားရမယ်မထင်နဲ့ တောက်! ဝုန်း! ဒုန်း!"
ငှက်မည်း ခုံတွေကြား ဇိုင်းထိုးထားတဲ့ဒဏ်ရာတွေနဲ့ လုံးတွေကျသွားပြီး မနည်းအားတင်းပြီပြန်ထနေရသည်။ ခုလို သခင်လေး သူ့ကိုထိုးတာ ဒါပထမဦးဆုံးပါ။ သခင်လေးတွက် အရေးကြီးဆုံးသူရှိလာပြီမို့ သူပျော်မိပါသည်။ သခင်လေးကို သခင်ကြီးလိုအထီးမကျန်စေခြင်ပါ။
"အားးးး!းးးးးး အ့ အီးးးးးးး! ဟင်း.... ဟင်း.... မရတော့ဘူး..... ဟင့်အင်း... ဒီထက်မရတော့ဘူး...."
"ထက်ညှစ် မရရင် မင်းသေမှာနော်"
ဇိုင်း အပြင်ကကြားနေရတဲ့ အသံတွေကြောင့်
"ဒုန်း! ဒုန်း! ခင်ဗျားသောက်ပါးစပ်ကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပြောလို့မရဘူးလား... ခင်ဗျားသေခြင်နေပြီလား..... တောက်! ဒုန်း!"
ဇိုင်း သူမလေးအော်သံကြားလေ လူကနေမထိထိုင်မသာဖြစ်လေပါ မရတဲ့အဆုံး ငနောင်ဆို့ကိုခေါ်ဖိုလည်း သူစီစဉ်ထားပြီသား ဒါကို ညင်ညင်သာသာမပြောပဲ မွေးခိုင်းနေတဲ့လူကြောင့် အပြင်မှာ လူသက်ခြင်စိတ်ပေါက်နေမိသည်။
"မင်း တကယ်လို့ မမွေးနိုင်ရင် မင်းသေရမှာပဲ မင်းသေမှာအပြင် မင်းကလေးတွေပါသေမယ် မင်းမှာခွန်အားတွေရှိပါတယ် ထက်ကြိုးစားကြည့် ငါ့အထင်တော့ ကောင်လေးကအရင်ထွက်မယ်ထင်တယ် မင်ထက်ကြိုးစားကြည့်ပါ။
ထင်ထင် သူမနာကျင်လွန်းလို့ အသက်ပင်မရှင်ခြင်တော့ပါ သူမခြေရင်းကလူက သူမကိုအားပေးနေသောအကြည့်တွေနဲ့ပြုံးပြနေပြီး သားဆိုတဲ့ စကားလုံးလေးက သူမကိုပိုပြီး အားရှိစေသလိုပင်။
"ထင်ထင် ထင်ထင် ခလေး.... နည်းနည်းလောက်အားစိုက်လိုက်ပါကွာ... နော်... ကိုယ် ကိုယ်လေ ကိုယ်ကွာ...."
ထင်ထင် ပင်ပန်းလွန်းလို့မျက်လုံးတို့မဖွင့်နိုင်ပင်မယ့် သူကြီးရဲ့စကားသံတွေနားထဲမှာကြားနေရသည်။ သူကြီးငိုနေတာလား...
"အ့ ဟင့်"
ထင်ထင် စိတ်အာရုံတွေစုစည်းပေးလိုက်သလို ဗိုက်ထဲက အတင်းတိုးနေတဲ့အရာလေးကြောင့်
"အ့ အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အငျးးးးးးးးးးးးးးးးး"
"ဟာ ထွက်လာပြီ ထွက်လာပြီ ထက်ညှစ်ပေး ထက်ပြီးနောက်တစ်ခါပဲ"
"အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
"အင့် အဲ့ အဲ့ အဲ........ အဲ့"
ဇိုင်း အပြင်က ကလေးသံလေးလိုလိုကြားလိုက်ရတာမို့ မျက်ဝန်းတို့အရောင်လဲ့သွားပြီး
"ဟမ် မွေး မွေးပြီလား... မွေးသွားတာလား... ဘာ ဘာလေး... အာ.. သား... သားအရင်ထွက်လာတာလား..."
ထင်ထင် နားထဲမှာ ကလေးသံလိုလိုကြားလိုက်တာမို့ နှုတ်ခမ်းထက်က နွမ်းလျှသောအပြုံးလေးဖြစ်ထွန်းသွားမိသည်။
"မင်း သားလေးအရင်မွေးတယ် မင်းထက်ပြီးအားစိုက်လိုက်ရင် မင်းရဲ့သမီးငယ်လေးရောက်လာအုန်းမှာ ထက်ပြီးအားစိုက်လိုက်အုန်း..."
ဇိုင်း အထဲက သူမေးတာလည်းမဖြေ ဘာသံမှမကြားရတော့တာမို့ ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားလာကာ ဖြစ်နိုင်ရင် အထဲသားပြေးဝင်သွားလိုက်ခြင်သည်။ ပေါက်ထွက်မတက်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးအစုံကလည်း ပြုပ်ထွက်မတက်ပင်။ ကတိတည်ရမယ်ဆိုတဲ့စိတ်တစ်ခုတည်းနဲ့ အပြင်မှာသာ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်ရှောက်နေမိသည်။
"ငှက်မည်း... ခုနက ကလေးသံကြားလိုက်တယ်မဟုတ်လား.."
"ဟုတ်ကဲ့"
"ဟုတ်တယ် တစ်ယောက်ထဲထွက်သွားတာလား နှစ်ယောက်လုံးထွက်သွားတာလားမသိဘူး အသံလေးကလည်းကွာ... တိုးလိုက်တာ သူများကလေးတွေလို ထွက်လာရင် ဆူညံနေအောင်အော်ပါလား... ကျစ် ခလေးရောအဆင်ပြေရဲ့လားမသိ...."
"အူဝဲ..... အူဝဲ...... အူဝဲ.... အူဝဲ.... ငဲ...... အူဝဲ...."
ဇိုင်း သူစကားပြောတုန်း ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံစူးစူးလေးကြောင့်
"ဟာ! မွေးပြီ"
"သခင်လေး..!."
ငှက်မည်း အထဲဝက်ဖို့လုပ်လိုက်တဲ့ဇိုင်းကြောင့် ခက်မြန်မြန်ရှေ့ကပိတ်ရပ်လိုက်ပြီး
"တအောင့်နေတွေ့ရမှာပါ"
ဇိုင်း အထဲဝက်ခြင်လွန်းတာ ရူးမတက်ပါ ဒါကိုရှေ့က ပိတ်ရပ်နေပြီး သတိပေးနေသလိုရှိတဲ့ ငှက်မည်းကြောင့် အားမလိုအားမရနဲ့
"ကျစ် တောက်! ခုထိမပြီးသေးဘူးလားကွာ... ငါခလေးနဲ့ကလေးတွေကိုကြည့်ခြင်နေပြီကွ အဆင်ပြေရဲ့လားမသိဘူး"
"သခင်ကြီးက ယုံကြည်ရတဲ့သူပါ"
ဇိုင်း ဆက်ပြောမနေတော့ပဲ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်ပဲ လမ်းရှောက်နေမိသည်။ ထိုင်မရထမရနဲ့ ခုမှအချိန်တွေက ကြာနေသလိုပင်။
"ရှက်, ဒီမှာမင်းကလေးတွေ"
ဇိုင်း ရုပ်တရက်တံခါးပွင့်လာပြီး အနှီးဖြူဖြူလေးတွေကြောင့်
"ဟင်!"
ဦးအဂ္ဂဇိုင်း သူ့ရှေ့က ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး အဓိပ္ပါယ်မျိုးစုံတို့ထွက်နေတဲ့အပြုံးတို့နဲ့ကြည့်နေမိသည်။
ဇိုင်း အနှီးထုပ်လေးနှစ်ခုကို မချီရသေးပဲ အပြုံးတို့နဲ့မျက်ရည်ဝဲလျှက် ကြည့်နေမိသည်။ ကလေးနှစ်ယောက်လုံးက ကြည့်လိုက်တာနဲ့ မတူကြတာသိသာသည်။ မျက်လုံးမပွင့်ပဲ တစ်ချက်ချက်ပြုံးမလိုဖြစ်သွားတဲ့ မျက်နှာလုံးသေးသေးလေးက သူစိတ်ထဲမှာ အလိုလိုနေရင်း သားလို့ကောက်ချက်ချနေမိသည်။ ဘေးနားက အာခေါင်ခြစ်အော်ငိုနေတဲ့ သမီးလေးကြောင့် မျက်ရည်တို့နဲ့ပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း... အမေတိုင်းပဲ"
"မင်းလည်း အကြာမြင်ရလာပြီပဲ"
"အဟွန်း... စိတ်ကအလိုလိုသိနေတာပါ"
"မချီတော့ဘူးလား..."
ဇိုင်း ဦအဂ္ဂဇိုင်းပေးတော့မှ သူကြိုလေ့ကျင့်ထားတဲ့အတိုင်း ကလေးတွေကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချီလိုက်ပြီး
"ခလေးကိုဝင်ကြည့်လို့ရလား..."
ဇိုင်းစကားကြောင့် ဦးအဂ္ဂပြုံးလိုက်ရင်း
"မင်းလက်ထဲမှာလေ ကလေးတွေက"
ဇိုင်း ဦးအဂ္ဂစကားကြောင့် ပြုံးမလိုဖြစ်သွားပြီး
"ကျွန်တော့်မိန်းမကိုပြောတာ"
"အဟွန်း.. ရပြီ ဒါမယ့် ပင်ပန်းနေလို့ အိပ်ပျော်သွားပြီ သူနိုးလာရင် ကလေးတွေကိုနို့တိုက်လိုက်အုန်း.. မင်းသမီးက မရတော့ဘူး.."
ဇိုင်း ဦအဂ္ဂစကားကြောင့် မျက်နှာလေးနီတွတ်နေတဲ့ထိ စိတ်ကြီးနေတဲ့သမီးလေးကိုကြည့်ပြီး တစ်ချက်တော့ရယ်မိလိုက်သည်။ ဘာပဲပြောပြော သူဘဝက ပြီးပြည့်စုံသွားပါပြီ ခုလိုမိသားစုဘဝလေးကိုတောင်းတခဲ့ရတာ နေရက်နာရီမနည်းခဲ့ပါ။ ဇိုင်း ကျေးဇူးတင်သောအပြုံးတို့နဲ့အတူ
"ကျေးဇူးပါ ခင်ဗျားလက်အောက်မှာ ကျွန်တော်တစ်ချိန်လုံးရှိနေမှာပါ အဲ့အတွက်လည်း ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှ နောင်တမရပါဘူး...."
ဇိုင်းစကားကြောင့် ဦးအဂ္ဂမျက်ဝန်းတို့က မျက်ရည်ရောင်လဲ့သလိုဖြစ်သွားပြီး
"မင်းသဘောပါ ဒါက မင်းအပေါ်တင်နေတဲ့ အကြွေးတွေကို ဆက်လိုက်တဲ့သဘောပဲ ငါ့လက်အောက်မှာနေဖို့ကတော့ မင်ဆန္ဒရှိမှပါ ငှက်မည်း! သွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး"
ဇိုင်း ဦးအဂ္ဂထွက်သွားသည်အထိ ဦးအဂ္ဂပြောတဲ့ သူ့အပေါ်တင်နေတဲ့အကြွေးဆိုတာကို စဥ်းစားနေမိသည်။ နောက်မှ သတိဝင်လာပြီး ကုတင်ထက်က ခလေးအနားကိုတိုးသွားလိုက်မိသည်။ တစ်ဖက်က သားကိုချပေးလိုက်တော့ အနည်းငယ်သာတွန့်သွားပြီ ညိမ်နေတဲ့သားကြောင့်ဘသူတစ်ချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။ သမီးလေးကို ထက်ငိုမှာဆိုးတာကြောင့် လက်ထဲကမချပဲ ပွေ့ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကုတင်ထက်က ခြွေးစတို့အနည်းငယ် ခိုတွယ်နေတဲ့ သူမလေးနဖူးထက်ကို နုညံ့ညင်သာလွန်းသော မြတ်နိုးလွန်းသော အဓိပ္ပါယ်မျိုးစုံပေါင်းစုံနေတဲ့ အနမ်းတစ်ခုကို ခြွေချရင်း
"အရာရာတိုင်းတွက် ကျေးဇူးပါခလေး.. ဒီနေ့ကစပြီး မင်းနဲ့ကလေးတွေအတွက် ထီးတစ်ချောင်းလိုအမြဲကာရံလုံခြုံပေးနေမှာမို့ စိတ်ချစွာ ကိုယ်အနားမှာပဲ အမြဲနေပေးပါ အားလုံးတွက်ကျေးဇူးပါခလေးရယ်... ပြွတ်"
ဇိုင်း နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ဖြူရော်ရော်ရှိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးထက်ကို အနမ်းတစ်ခုကိုကျေနပ်စွာခြွေယူလိုက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် သူမနိုးလာတော့ ဘေးနားမှာ သူကြီးအပါအဝင် ဒေါ်ထားရော ငနောင်ဆိုတဲ့ဆရာဝန်ပါရှိနေတာမို့ သူမအသက်ရှင်နေသေးတာပါလားလို့ သက်ပြင်ချလိုက်မိသည်။ သူမကိုယ်သူမ သေပြီလို့တွက်ထားပင်မယ့် ခုလိုအသက်ရှင်နေတာ သူမပျော်မိပါသည်။ ထင်ထင် သက်ပြင်းချအပြီး သူမကလေးလေးတွေကို သတိရသွားကာ
"ကလေး.... ကလေးလေးတွေရော...."
ဇိုင်း သူတို့ကို အတော်ကြာအောင်တစ်ပတ်ကြည့်ပြီးမှ ပထမဆုံးသူမစကားသံက ကလေးလေးတွေရောတဲ့ သူကြည်နူးမိပါသည်။ သူမလေးဆီမှာ မိခင်စိတ်ဆိုတာ အပြည့်အဝခိုတွယ်နေလို့
"ဘေးမှာလေခလေးရဲ့ ခလေးနိုးလာရင်ကြည့်ရအောင် ခြင်းထဲတောင်မထားဘူး ဘေးနားမှာ"
ထင်ထင် သူမကိုအပြုံးတွေနဲ့ပြောနေတဲ့ သူကြီးကိုအားအင်မဲ့စွာပြန်ကြည့်ရင်း ဘေးစောင်းဖို့တောင် လှည့်ဖို့အားမရှိတော့တာမို့ မျက်နှာအနည်းငယ်စောင်းပြီး ကလေးလေးတွေကိုကြည့်နေမိသည်။ အနှီးဖြူဖြူလေးတွေမဟုတ်ပဲ ဂွမ်းစပုံအဖြူစလေးနဲ့ပတ်ထားတဲ့ကလေးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကလှုပ်ရွနေပင်မယ့် တစ်ယောက်က ညိမ်သက်နေသည်။ ဖြူဖွေးလွန်းတဲ့အသားရည်နဲ့ မျက်ခုံးထူထူလေးတွေကြောင့် သူမပြုံးမိလိုက်သည်။ ဒါကိုဘေးက ကြည့်နေသူကြီးက အမိအရမှတ်တမ်းတစ်ခုအနေနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်နေမိသည်။
"ခလေးဘေးနားက ကပ်နေတာက သမီးလေးလေး သူကနောက်မှမွေးတာ ဟိုဘက်ကအညိမ်လေးကတော့ သားကြီးလေး... အဟွန်း... နှစ်ယောက်လုံးက ကိုယ့်အတိုင်းပဲ"
ထင်ထင် သူကြီးစကားကြောင့်ညပြန်မပြောနို်ငပင်မယ့် စိတ်ထဲအလိုမကျစွာ မျင်စောင်းရွယ်လိုက်မိသည်။ 'သူမမွေးတာ သူမနဲ့ကျမတူဘူးလား...'
ဇိုင်း တမင်နောက်လိုက်တာကို တကယ်မျက်စောင်းထိုးတဲ့သူမလေးကြောင့် မတည်နိုင်တော့ပဲ
" အဟွန်း... ဟွန်း... ဟားးးးဟားးးးဟားးးးးး "
"အို သခင်လေး... မမလေးလန့်သွားပါအုန်းမယ်.."
"အဟား... မျက်စောင်းတော့ထိုးနိုင်သားကွ ဟားးဟားးဟားး"
ဒီလိုကြည်နူးစရာအချိန်လေးကို သေချာမှတ်တမ်းတင်ပေးနေသူက jameပင်။
>>>>>>>>>>>>>
"ခလေး... ကလေးတွေကိုနို့တိုက်လိုက်အုန်းလေးကွာ...."
ထင်ထင်ပြောခြင်စိတ်မရှိလို့ ငြိမ်နေတာကို ဒေါ်ထားတို့ရှေ့လည်းမရှောင်ခေါ်နေတဲ့ သူကြီးကြောင့်
"ကျစ် ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလည်း.... မရှက်ဘူးလား.. သူများတွေနဲ့"
"အဟွန်း... ကြိုက်လို့ခေါ်တာကွာ ကိုယ့်မိန်းမကိုယ်ခေါ်တာဘာဖြစ်လည်း.."
"မခေါ်နဲ့ မကြိုက်ဘူး"
"အဟွန်း.. ကဲပါ ကလေးတွေကိုနို့တိုက်လိုက်အုန်း ဟိုမှာသမီးကိုကြည့်အုန်း"
"သူက အမြဲအဲ့လိုဖြစ်နေတာလေ ခဏခဏတိုက်နေရတာ စိတ်တိုလာပြီ"
"ဟောဗျာ... ကလေးပဲကွာ... သူစာလို့နေမှာပါ တိုက်လိုက်ပါ"
ထင်ထင် သူမတိုက်ကတာ သူမအသိဆုံးပါ အချိန်ပြည့်တိုက်နေရတာ လူလည်းသေခြင်စော်နံနေပြီဖြစ်သည်။ သားက နိုးတာနဲ့တစ်ချိန်လောက်သောက်ပြီး နေ့လည်လောက်ထိနေသည်။ သမီးကအဲ့လိုမဟုတ်ပါ နိုးလာတာနဲ့ ငိုပြီဖြစ်သည်။ ဟိုလူကြီးကလည်း သူ့သမီးငိုတာနဲ့ ရောက်တဲ့နေရာကနေ ဘယ်လိုအရောက်လာသည်မသိ ခုလည်း ငိုသံကြားလို့ အပြေးတပိုင်းနဲ့ လူကိုလာအမိန့်ပေးနေတာဖြစ်သည်။
ထင်ထင် ဘုကြည့် ကြည့်ပြီး
"ကျစ် ခင်ဗျားမတိုက်ကတိုင်း ပြောမနေနဲ့ သူတို့က လူလေးတွေမဟုတ်ဘူး ဝက်ပေါက်လေးတွေ"
ဇိုင်း သူ့ကိုနှုတ်ခမ်းဆူပြီးပြောနေတာ တကယ်ကလေးတွေနဲ့အပြိုင်ကောက်စိန်လေးပါ။
"အဟွန်း.... ဝက်ပေါက်လေးတွေတော့မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ.... တော်ကြာ ကိုယ်တို့ပါ ဝက်ဖေဖေနဲ့ဝက်မေမေဖြစ်နေပါအုန်းမယ်"
"အာ ခင်ဗျားနော်..."
"အဟွန်း... တိုက်လိုက်တော့ပါကွာ... ဟိုမှာကြည့်အုန်း... မင်းကိုကြည့်နေတယ်တွေ့လား... သနားပါတယ်ကွာ တိုက်လိုက်ပါ"
ထင်ထင် ဘာမှနားမလည်သေးတဲ့ကလေးကို အတင်းကြီးနားလည်သလိုပြေနေတာကြောင့် သူကြီးကို စူပုပ်ပုပ်လေးနဲ့ပဲကြည့်လိုက်သည်။
"အဟွန်း.... သမီးရေ... မေမေကတိုက်မှာပါကွာ.... နော်.... အဟား.... ဖေကြီိးက သမီးတို့အဝတ်တွေသွားရှော်ရအုန်းမှာကွ နော်.... လိမ္မာတယ် မငိုနဲ့တော့နော်... တော်ကြာ မေမေက ချိုချိုမတိုက်ပဲနေလိုက်မယ် ဟုတ်ပြီလား.."
ထင်ထင် သူမရှေ့မှာ အမြင်ကပ်စရာကောင်းနေတဲ့လူကြီးကြောင့်
"သွားတော့ဗျာ... နားပူလာပြီ တိုက်လိုက်မယ် သွားတော့"
"အဟား... ချစ်လိုက်တာကွာ... ရွှတ်"
"ဟာ ခင်ဗျား...."
"အချစ်တွေက..... အမြဲတမ်းသစ်လွင်ဆဲပဲချစ်သူ..........."
ထင်ထင် သူမစိတ်တိုတာကို မသိခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး သီချင်းဆိုသွားတဲ့သူကြီးကြောင့် နှုတ်ခမ်းဆူပြီး မျက်စောင်းတို့က သမီးဆီသာ...
"အချိန်ပြည့် သောက်ခြင်နေသိလား... ကြာရင် ငါ သားလေးပဲချစ်လိုက်မှာနော်"
"အဲ့ အဲ့"
ထင်ထင် သူမပြောလိုက်တယ်ဆို နားလည်သလိုမျိုးနဲ့ မဲ့မဲ့ပြီးငိုပြနေတဲ့သမီးလေးကြောင့် ပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း... မေ အဲ...."
ထင်ထင် သူမပါးစပ်က မေမေလို့ထွက်ရမှာ ရှက်နေသလိုကြီးပါ နောက်မှ ဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတဲ့အသိနဲ့
"မေမေကတိုက်မှာပေါ့ သမီးလေးရဲ့ လာလာ ကိုကို့ကိုကြည့်စမ်း... ငြိမ်နေတာပဲတွေ့လား... သမီးလေးမဆိုးရဘူးနော်... ကိုကို့လို လိမ္မာရမယ်ကြားလား..."
"အဲ့ အဲ့ အဲ့"
ထင်ထင် သူပြောမှထကိုချလိုက်တဲ့ သမီးဖြစ်သူကြောင့်
"အယ်... မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး အဟွန်း... မေ့သမီးလေးက အလိမ္မာဆုံးလေး ဟုတ်ပြီလား... အဟွန်း..."
တံခါးလေးဟပြီးကြည့်နေတဲ့ ဇိုင်းမျက်နှာကတော့ ပြုံးအီနေလို့ပါ သူမလေးကိုခုလိုဖြစ်စေခြင်တာကြာပါပြီ ကြာရင်တော့ မိန်းမပီသလာမှာပါ....
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
သားသားမီးမီးလေးတွေ ကြီးတဲ့ထိ ဖတ်ခြင်လားဟင်😁
ဒီနေ့စောစောတင်ပေးလိုက်တယ်နော် new yearပွဲရှိလို့😁😁
စာလုံးပေါင်းအမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပါနော်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ
🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အပိုင်း (၁၃)
ထင်ထင် ဒီနေ့မှ ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိ တစ်မနက်လုံး ဗိုက်ထဲမှာ ရစ်နေသလိုကြီးနဲ့ ရေအိမ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်က ဘယ်နခေါက်မှန်းပင်မသိတော့ပါ။
"ကျစ် မနေ့က ဂဏန်မဆလာစားလိုက်လို့ထင်တယ်..."
ထင်ထင် ဗိုက်လေးထောက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ခက်နွဲ့နွဲ့လေးထိုင်နေမိသည်။ ဗိုက်က တဖြေးဖြေးပိုနာလာတာမို့ ကြောက်လာမိသည်။ ဟိုတစ်ခါဝမ်းသွားတုန်းကတောင် သူမအရမ်းခံလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ခါဆိုမလွယ်ပါ။
"အ့ ကျစ် ကျစ်"
ဇိုင်း အခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး ဗိုက်လေးနှိပ်ပြီး ငြီးနေတဲ့ သူမလေးကြောင့်
"ဟင် ထင်ထင် ဘာဖြစ်တာလည်း..."
"အ့ ဟို ဗိုက် ဗိုက်က ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး ဟင့်"
"ဟမ် နာတာလား... ဒါဆို မွေးခြင်နေပြီနဲ့တူတယ် ခဏလေး ခဏလေးနော်... ကိုယ် ကိုယ်ဖုန်းဆက်လိုက်အုန်းမယ်.. ဒေါ်ထား! ဒေါ်ထား! မြန်မြန်လာပါအုန်း...! ဒေါ်ထား...!"
ဇိုင်း ဒေါ်ထားကိုခေါ်လည်းခေါ် ဖုန်းကလည်းတစ်ဖက်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ရောက်ယက်ခက်နေမိသည်။
"အေး ငှက်မည်း... ခေါ်လာလိုက်တော့"
"........"
"ကျစ် သိတယ် တစ်ယောက်မှမရှိစေရဘူး.. 5လွှာကိုခေါ်လာခဲ့"
"........."
"အေး.. အွန်း..."
ဇိုင်း ဖုန်းကျသွားတာနဲ့
"ဒေါ်ထား..."
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး.."
"အိမ်ထဲမှာ တစ်ယောက်မှမကျန်စေနဲ့ အကုန်jameနောက်လိုက်သွား ကျွန်တော်စီစဉ်ထားတဲ့တိုက်မှာ ခဏသွားနေပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ok ရပြီ"
ထင်ထင် သူမရှေ့မှာ အပြေးအလွှားလုပ်နေကြတဲ့ လူတွေကြောင့် သူမပိုပြီးလန့်နေမိသည်။ သူမတကယ်ကြီး မွေးရတော့မှာလား ခုတောင် ဗိုက်ထဲက ဒီလောက်နာနေတာ ဒီထက်နာအုန်းမှာလား...' ဟင့်အင်း မမွေးခြင်တော့ဘူး... ' ထင်ထင် ကြောက်စိတ်နဲ့ ခြေဆီလက်ဆီတွေပါထွက်လာတော့သည်။
ဇိုင်း အားလုံးစီးစဉ်ပြီးလို့ သူမေလးကို ပွေ့မို့လာတယ်ဆို မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ ခြွေးတွေရွှဲနစ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့်
"ခလေး.... ထင်ထင် အရမ်းကြောက်နေတာလား... စိတ်မပူနဲ့ အတက်နိုင်ဆုံး မနာမကျင်ရအောင် ကိုယ်စီစဉ်ပေးထားတယ်"
ထင်ထင် သူကြီးပြောလိုက်တော့မှ ပိုကြောက်သလိုဖြစ်သွားပြီး
"ဟင့် အဟင့် ဟီး...... မမွေးခြင်တော့ဘူး! မမွေးတော့ဘူး..!.. ကိုယ့်ပါသာမွေးတော့! ကျွန်တော် မမွေးခြင်တော့ဘူးလို့!... ဟီး...."
ဇိုင်း သူကိုယ်တိုင်လည်း အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေပင်မယ့် သူမလေးရဲ့ မျက်ရည်အသွယ်သွယ်နဲ့ အရမ်းတုန်လှုပ်နေတဲ့မျက်နှာလေးကြောင့် နွေးထွေးစွာ ထွေးပွေ့လိုက်ရင်း
"ကျစ် ဘာတွေရှောက်ပြောနေတာလည်းကွာ... အဲ့လောက်မကြောက်ရဘူးလေ ကိုယ်ပြထားတဲ့ vedioတွေကိုသိတယ်မဟုတ်လား.. ဘာမှကြောက်စရာမလိုဘူး တအောင့်နေရင် ကိုယ်တို့ရဲ့ရင်သွေးလေးတွေ အပြင်လောကထဲကိုရောက်လာတော့မှာ သူတို့ခုဆို အရမ်းထွက်ခြင်နေလောက်ပြီ ခလေးကပေးမထွက်တော့ဘယ်လိုလုပ်မလည်း.. သူတို့လည်း...."
"အ့ အ့ နာတယ်... ဟင့် ဟီး.... အရမ်းနာတယ် အ့ နာလာပြီလို့ ဟီး..... ထွက်တော့မှာလားမသိဘူး အား....!"
ဇိုင်း သူ့စကားမဆုံးခင် ထွန့်ထွန့်လူးနာလာတဲ့သူမလေးကြောင့် သူခက်မြန်မြန်ပွေ့လိုပြီး
"ခဏလေး.. ခဏေလး ခလေး.. ခဏလေးပဲ..."
"အား... မြန်မြန် မြန်မြန်သွားပါလို့... အား.... ဟင့် ဟီး..... အား...!..."
"အင်း အင်း ရောက်ပြီ ရောက်ပြီခလေး.."
ဇိုင်း သူအိမ်ထဲမှာပဲစီစဉ်ထားတဲ့ မွေးခန်းနားရောက်တာနဲ့ အခန်းအပြင်မှာ ငှက်မည်းကိုတွေ့လိုက်တာမို့ ရောက်နေပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။ ခွဲခန်းတံခါးကို ငှက်မည်းကဖွင့်ပေးလိုက်တယ်ဆို အခန်းထဲမှာ ခွဲစိတ်ဝတ်စုံပြည့်နေနဲ့ရပ်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကြောင့် သူသေချာကြည့်လိုက်ပြီး
"သေချာဂရိုစိုက်ပေးပါ"
"Ok"
"ခွဲစိတ်ဖို့ တစ်ယောက်တည်း အဆင်ပြေရဲ့လား.."
"မင်းကိုဘယ်သူက ခွဲမွေးမယ်ပြောလို့လည်း.."
"ဘာ!"
ဇိုင်း နီးမှထပြောတဲ့ စကားကြောင့် အလန့်တကြားဖြစ်သွားမိသည်။ သူမလေးက ရိုးရိုးမွေးဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့သူမဟုတ်လား...
"အဟွန်း... မင်းခုသွားလိုက်တာ အခြေနေပိုကောင်းမယ်"
ဇိုင်း ခုလိုချိန်မှ ဘာမှပြင်ဆင်ချိန်မရှိတော့တာမို့ ဒေါသတို့က အထွက်ထိပ်သို့ရောက်နေသူပီပီ အံကြိပ်သံနှင့်
"လွဲချော်သွားကြည့် ခင်ဗျား တစ်သက်လုံးရှင်လျှက်နဲ့သေစေရမယ်"
"အဟွန်း.. Ok"
"ဒုန်း"
ဇိုင်း တံခါးကိုစောင့်ပိတ်လိုက်ပြီး ဘေးက ငှက်မည်းဆီကို....
"ခွပ် ခွပ် ခွပ် အာ..... ဝုန်း! တောက်! တစ်ခုခုဖြစ်ကြည့် မင်းရော မင်းသခင်ကြီးရော ဒီနေရာကနေ အသက်ရှင်လျှက်နဲ့ ပြန်ထွက်သွားရမယ်မထင်နဲ့ တောက်! ဝုန်း! ဒုန်း!"
ငှက်မည်း ခုံတွေကြား ဇိုင်းထိုးထားတဲ့ဒဏ်ရာတွေနဲ့ လုံးတွေကျသွားပြီး မနည်းအားတင်းပြီပြန်ထနေရသည်။ ခုလို သခင်လေး သူ့ကိုထိုးတာ ဒါပထမဦးဆုံးပါ။ သခင်လေးတွက် အရေးကြီးဆုံးသူရှိလာပြီမို့ သူပျော်မိပါသည်။ သခင်လေးကို သခင်ကြီးလိုအထီးမကျန်စေခြင်ပါ။
"အားးးး!းးးးးး အ့ အီးးးးးးး! ဟင်း.... ဟင်း.... မရတော့ဘူး..... ဟင့်အင်း... ဒီထက်မရတော့ဘူး...."
"ထက်ညှစ် မရရင် မင်းသေမှာနော်"
ဇိုင်း အပြင်ကကြားနေရတဲ့ အသံတွေကြောင့်
"ဒုန်း! ဒုန်း! ခင်ဗျားသောက်ပါးစပ်ကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပြောလို့မရဘူးလား... ခင်ဗျားသေခြင်နေပြီလား..... တောက်! ဒုန်း!"
ဇိုင်း သူမလေးအော်သံကြားလေ လူကနေမထိထိုင်မသာဖြစ်လေပါ မရတဲ့အဆုံး ငနောင်ဆို့ကိုခေါ်ဖိုလည်း သူစီစဉ်ထားပြီသား ဒါကို ညင်ညင်သာသာမပြောပဲ မွေးခိုင်းနေတဲ့လူကြောင့် အပြင်မှာ လူသက်ခြင်စိတ်ပေါက်နေမိသည်။
"မင်း တကယ်လို့ မမွေးနိုင်ရင် မင်းသေရမှာပဲ မင်းသေမှာအပြင် မင်းကလေးတွေပါသေမယ် မင်းမှာခွန်အားတွေရှိပါတယ် ထက်ကြိုးစားကြည့် ငါ့အထင်တော့ ကောင်လေးကအရင်ထွက်မယ်ထင်တယ် မင်ထက်ကြိုးစားကြည့်ပါ။
ထင်ထင် သူမနာကျင်လွန်းလို့ အသက်ပင်မရှင်ခြင်တော့ပါ သူမခြေရင်းကလူက သူမကိုအားပေးနေသောအကြည့်တွေနဲ့ပြုံးပြနေပြီး သားဆိုတဲ့ စကားလုံးလေးက သူမကိုပိုပြီး အားရှိစေသလိုပင်။
"ထင်ထင် ထင်ထင် ခလေး.... နည်းနည်းလောက်အားစိုက်လိုက်ပါကွာ... နော်... ကိုယ် ကိုယ်လေ ကိုယ်ကွာ...."
ထင်ထင် ပင်ပန်းလွန်းလို့မျက်လုံးတို့မဖွင့်နိုင်ပင်မယ့် သူကြီးရဲ့စကားသံတွေနားထဲမှာကြားနေရသည်။ သူကြီးငိုနေတာလား...
"အ့ ဟင့်"
ထင်ထင် စိတ်အာရုံတွေစုစည်းပေးလိုက်သလို ဗိုက်ထဲက အတင်းတိုးနေတဲ့အရာလေးကြောင့်
"အ့ အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အင်းးးးးးးးးးးးးးးးး"
"ဟာ ထွက်လာပြီ ထွက်လာပြီ ထက်ညှစ်ပေး ထက်ပြီးနောက်တစ်ခါပဲ"
"အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
"အင့် အဲ့ အဲ့ အဲ........ အဲ့"
ဇိုင်း အပြင်က ကလေးသံလေးလိုလိုကြားလိုက်ရတာမို့ မျက်ဝန်းတို့အရောင်လဲ့သွားပြီး
"ဟမ် မွေး မွေးပြီလား... မွေးသွားတာလား... ဘာ ဘာလေး... အာ.. သား... သားအရင်ထွက်လာတာလား..."
ထင်ထင် နားထဲမှာ ကလေးသံလိုလိုကြားလိုက်တာမို့ နှုတ်ခမ်းထက်က နွမ်းလျှသောအပြုံးလေးဖြစ်ထွန်းသွားမိသည်။
"မင်း သားလေးအရင်မွေးတယ် မင်းထက်ပြီးအားစိုက်လိုက်ရင် မင်းရဲ့သမီးငယ်လေးရောက်လာအုန်းမှာ ထက်ပြီးအားစိုက်လိုက်အုန်း..."
ဇိုင်း အထဲက သူမေးတာလည်းမဖြေ ဘာသံမှမကြားရတော့တာမို့ ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားလာကာ ဖြစ်နိုင်ရင် အထဲသားပြေးဝင်သွားလိုက်ခြင်သည်။ ပေါက်ထွက်မတက်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးအစုံကလည်း ပြုပ်ထွက်မတက်ပင်။ ကတိတည်ရမယ်ဆိုတဲ့စိတ်တစ်ခုတည်းနဲ့ အပြင်မှာသာ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်ရှောက်နေမိသည်။
"ငှက်မည်း... ခုနက ကလေးသံကြားလိုက်တယ်မဟုတ်လား.."
"ဟုတ်ကဲ့"
"ဟုတ်တယ် တစ်ယောက်ထဲထွက်သွားတာလား နှစ်ယောက်လုံးထွက်သွားတာလားမသိဘူး အသံလေးကလည်းကွာ... တိုးလိုက်တာ သူများကလေးတွေလို ထွက်လာရင် ဆူညံနေအောင်အော်ပါလား... ကျစ် ခလေးရောအဆင်ပြေရဲ့လားမသိ...."
"အူဝဲ..... အူဝဲ...... အူဝဲ.... အူဝဲ.... ငဲ...... အူဝဲ...."
ဇိုင်း သူစကားပြောတုန်း ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံစူးစူးလေးကြောင့်
"ဟာ! မွေးပြီ"
"သခင်လေး..!."
ငှက်မည်း အထဲဝက်ဖို့လုပ်လိုက်တဲ့ဇိုင်းကြောင့် ခက်မြန်မြန်ရှေ့ကပိတ်ရပ်လိုက်ပြီး
"တအောင့်နေတွေ့ရမှာပါ"
ဇိုင်း အထဲဝက်ခြင်လွန်းတာ ရူးမတက်ပါ ဒါကိုရှေ့က ပိတ်ရပ်နေပြီး သတိပေးနေသလိုရှိတဲ့ ငှက်မည်းကြောင့် အားမလိုအားမရနဲ့
"ကျစ် တောက်! ခုထိမပြီးသေးဘူးလားကွာ... ငါခလေးနဲ့ကလေးတွေကိုကြည့်ခြင်နေပြီကွ အဆင်ပြေရဲ့လားမသိဘူး"
"သခင်ကြီးက ယုံကြည်ရတဲ့သူပါ"
ဇိုင်း ဆက်ပြောမနေတော့ပဲ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်ပဲ လမ်းရှောက်နေမိသည်။ ထိုင်မရထမရနဲ့ ခုမှအချိန်တွေက ကြာနေသလိုပင်။
"ရှက်, ဒီမှာမင်းကလေးတွေ"
ဇိုင်း ရုပ်တရက်တံခါးပွင့်လာပြီး အနှီးဖြူဖြူလေးတွေကြောင့်
"ဟင်!"
ဦးအဂ္ဂဇိုင်း သူ့ရှေ့က ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး အဓိပ္ပါယ်မျိုးစုံတို့ထွက်နေတဲ့အပြုံးတို့နဲ့ကြည့်နေမိသည်။
ဇိုင်း အနှီးထုပ်လေးနှစ်ခုကို မချီရသေးပဲ အပြုံးတို့နဲ့မျက်ရည်ဝဲလျှက် ကြည့်နေမိသည်။ ကလေးနှစ်ယောက်လုံးက ကြည့်လိုက်တာနဲ့ မတူကြတာသိသာသည်။ မျက်လုံးမပွင့်ပဲ တစ်ချက်ချက်ပြုံးမလိုဖြစ်သွားတဲ့ မျက်နှာလုံးသေးသေးလေးက သူစိတ်ထဲမှာ အလိုလိုနေရင်း သားလို့ကောက်ချက်ချနေမိသည်။ ဘေးနားက အာခေါင်ခြစ်အော်ငိုနေတဲ့ သမီးလေးကြောင့် မျက်ရည်တို့နဲ့ပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း... အမေတိုင်းပဲ"
"မင်းလည်း အကြာမြင်ရလာပြီပဲ"
"အဟွန်း... စိတ်ကအလိုလိုသိနေတာပါ"
"မချီတော့ဘူးလား..."
ဇိုင်း ဦအဂ္ဂဇိုင်းပေးတော့မှ သူကြိုလေ့ကျင့်ထားတဲ့အတိုင်း ကလေးတွေကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချီလိုက်ပြီး
"ခလေးကိုဝင်ကြည့်လို့ရလား..."
ဇိုင်းစကားကြောင့် ဦးအဂ္ဂပြုံးလိုက်ရင်း
"မင်းလက်ထဲမှာလေ ကလေးတွေက"
ဇိုင်း ဦးအဂ္ဂစကားကြောင့် ပြုံးမလိုဖြစ်သွားပြီး
"ကျွန်တော့်မိန်းမကိုပြောတာ"
"အဟွန်း.. ရပြီ ဒါမယ့် ပင်ပန်းနေလို့ အိပ်ပျော်သွားပြီ သူနိုးလာရင် ကလေးတွေကိုနို့တိုက်လိုက်အုန်း.. မင်းသမီးက မရတော့ဘူး.."
ဇိုင်း ဦအဂ္ဂစကားကြောင့် မျက်နှာလေးနီတွတ်နေတဲ့ထိ စိတ်ကြီးနေတဲ့သမီးလေးကိုကြည့်ပြီး တစ်ချက်တော့ရယ်မိလိုက်သည်။ ဘာပဲပြောပြော သူဘဝက ပြီးပြည့်စုံသွားပါပြီ ခုလိုမိသားစုဘဝလေးကိုတောင်းတခဲ့ရတာ နေရက်နာရီမနည်းခဲ့ပါ။ ဇိုင်း ကျေးဇူးတင်သောအပြုံးတို့နဲ့အတူ
"ကျေးဇူးပါ ခင်ဗျားလက်အောက်မှာ ကျွန်တော်တစ်ချိန်လုံးရှိနေမှာပါ အဲ့အတွက်လည်း ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှ နောင်တမရပါဘူး...."
ဇိုင်းစကားကြောင့် ဦးအဂ္ဂမျက်ဝန်းတို့က မျက်ရည်ရောင်လဲ့သလိုဖြစ်သွားပြီး
"မင်းသဘောပါ ဒါက မင်းအပေါ်တင်နေတဲ့ အကြွေးတွေကို ဆက်လိုက်တဲ့သဘောပဲ ငါ့လက်အောက်မှာနေဖို့ကတော့ မင်ဆန္ဒရှိမှပါ ငှက်မည်း! သွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး"
ဇိုင်း ဦးအဂ္ဂထွက်သွားသည်အထိ ဦးအဂ္ဂပြောတဲ့ သူ့အပေါ်တင်နေတဲ့အကြွေးဆိုတာကို စဉ်းစားနေမိသည်။ နောက်မှ သတိဝင်လာပြီး ကုတင်ထက်က ခလေးအနားကိုတိုးသွားလိုက်မိသည်။ တစ်ဖက်က သားကိုချပေးလိုက်တော့ အနည်းငယ်သာတွန့်သွားပြီ ညိမ်နေတဲ့သားကြောင့်ဘသူတစ်ချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။ သမီးလေးကို ထက်ငိုမှာဆိုးတာကြောင့် လက်ထဲကမချပဲ ပွေ့ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကုတင်ထက်က ခြွေးစတို့အနည်းငယ် ခိုတွယ်နေတဲ့ သူမလေးနဖူးထက်ကို နုညံ့ညင်သာလွန်းသော မြတ်နိုးလွန်းသော အဓိပ္ပါယ်မျိုးစုံပေါင်းစုံနေတဲ့ အနမ်းတစ်ခုကို ခြွေချရင်း
"အရာရာတိုင်းတွက် ကျေးဇူးပါခလေး.. ဒီနေ့ကစပြီး မင်းနဲ့ကလေးတွေအတွက် ထီးတစ်ချောင်းလိုအမြဲကာရံလုံခြုံပေးနေမှာမို့ စိတ်ချစွာ ကိုယ်အနားမှာပဲ အမြဲနေပေးပါ အားလုံးတွက်ကျေးဇူးပါခလေးရယ်... ပြွတ်"
ဇိုင်း နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ဖြူရော်ရော်ရှိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးထက်ကို အနမ်းတစ်ခုကိုကျေနပ်စွာခြွေယူလိုက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် သူမနိုးလာတော့ ဘေးနားမှာ သူကြီးအပါအဝင် ဒေါ်ထားရော ငနောင်ဆိုတဲ့ဆရာဝန်ပါရှိနေတာမို့ သူမအသက်ရှင်နေသေးတာပါလားလို့ သက်ပြင်ချလိုက်မိသည်။ သူမကိုယ်သူမ သေပြီလို့တွက်ထားပင်မယ့် ခုလိုအသက်ရှင်နေတာ သူမပျော်မိပါသည်။ ထင်ထင် သက်ပြင်းချအပြီး သူမကလေးလေးတွေကို သတိရသွားကာ
"ကလေး.... ကလေးလေးတွေရော...."
ဇိုင်း သူတို့ကို အတော်ကြာအောင်တစ်ပတ်ကြည့်ပြီးမှ ပထမဆုံးသူမစကားသံက ကလေးလေးတွေရောတဲ့ သူကြည်နူးမိပါသည်။ သူမလေးဆီမှာ မိခင်စိတ်ဆိုတာ အပြည့်အဝခိုတွယ်နေလို့
"ဘေးမှာလေခလေးရဲ့ ခလေးနိုးလာရင်ကြည့်ရအောင် ခြင်းထဲတောင်မထားဘူး ဘေးနားမှာ"
ထင်ထင် သူမကိုအပြုံးတွေနဲ့ပြောနေတဲ့ သူကြီးကိုအားအင်မဲ့စွာပြန်ကြည့်ရင်း ဘေးစောင်းဖို့တောင် လှည့်ဖို့အားမရှိတော့တာမို့ မျက်နှာအနည်းငယ်စောင်းပြီး ကလေးလေးတွေကိုကြည့်နေမိသည်။ အနှီးဖြူဖြူလေးတွေမဟုတ်ပဲ ဂွမ်းစပုံအဖြူစလေးနဲ့ပတ်ထားတဲ့ကလေးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကလှုပ်ရွနေပင်မယ့် တစ်ယောက်က ညိမ်သက်နေသည်။ ဖြူဖွေးလွန်းတဲ့အသားရည်နဲ့ မျက်ခုံးထူထူလေးတွေကြောင့် သူမပြုံးမိလိုက်သည်။ ဒါကိုဘေးက ကြည့်နေသူကြီးက အမိအရမှတ်တမ်းတစ်ခုအနေနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်နေမိသည်။
"ခလေးဘေးနားက ကပ်နေတာက သမီးလေးလေး သူကနောက်မှမွေးတာ ဟိုဘက်ကအညိမ်လေးကတော့ သားကြီးလေး... အဟွန်း... နှစ်ယောက်လုံးက ကိုယ့်အတိုင်းပဲ"
ထင်ထင် သူကြီးစကားကြောင့်ညပြန်မပြောနိုငပင်မယ့် စိတ်ထဲအလိုမကျစွာ မျင်စောင်းရွယ်လိုက်မိသည်။ 'သူမမွေးတာ သူမနဲ့ကျမတူဘူးလား...'
ဇိုင်း တမင်နောက်လိုက်တာကို တကယ်မျက်စောင်းထိုးတဲ့သူမလေးကြောင့် မတည်နိုင်တော့ပဲ
" အဟွန်း... ဟွန်း... ဟားးးးဟားးးးဟားးးးးး "
"အို သခင်လေး... မမလေးလန့်သွားပါအုန်းမယ်.."
"အဟား... မျက်စောင်းတော့ထိုးနိုင်သားကွ ဟားးဟားးဟားး"
ဒီလိုကြည်နူးစရာအချိန်လေးကို သေချာမှတ်တမ်းတင်ပေးနေသူက jameပင်။
>>>>>>>>>>>>>
"ခလေး... ကလေးတွေကိုနို့တိုက်လိုက်အုန်းလေးကွာ...."
ထင်ထင်ပြောခြင်စိတ်မရှိလို့ ငြိမ်နေတာကို ဒေါ်ထားတို့ရှေ့လည်းမရှောင်ခေါ်နေတဲ့ သူကြီးကြောင့်
"ကျစ် ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလည်း.... မရှက်ဘူးလား.. သူများတွေနဲ့"
"အဟွန်း... ကြိုက်လို့ခေါ်တာကွာ ကိုယ့်မိန်းမကိုယ်ခေါ်တာဘာဖြစ်လည်း.."
"မခေါ်နဲ့ မကြိုက်ဘူး"
"အဟွန်း.. ကဲပါ ကလေးတွေကိုနို့တိုက်လိုက်အုန်း ဟိုမှာသမီးကိုကြည့်အုန်း"
"သူက အမြဲအဲ့လိုဖြစ်နေတာလေ ခဏခဏတိုက်နေရတာ စိတ်တိုလာပြီ"
"ဟောဗျာ... ကလေးပဲကွာ... သူစာလို့နေမှာပါ တိုက်လိုက်ပါ"
ထင်ထင် သူမတိုက်ကတာ သူမအသိဆုံးပါ အချိန်ပြည့်တိုက်နေရတာ လူလည်းသေခြင်စော်နံနေပြီဖြစ်သည်။ သားက နိုးတာနဲ့တစ်ချိန်လောက်သောက်ပြီး နေ့လည်လောက်ထိနေသည်။ သမီးကအဲ့လိုမဟုတ်ပါ နိုးလာတာနဲ့ ငိုပြီဖြစ်သည်။ ဟိုလူကြီးကလည်း သူ့သမီးငိုတာနဲ့ ရောက်တဲ့နေရာကနေ ဘယ်လိုအရောက်လာသည်မသိ ခုလည်း ငိုသံကြားလို့ အပြေးတပိုင်းနဲ့ လူကိုလာအမိန့်ပေးနေတာဖြစ်သည်။
ထင်ထင် ဘုကြည့် ကြည့်ပြီး
"ကျစ် ခင်ဗျားမတိုက်ကတိုင်း ပြောမနေနဲ့ သူတို့က လူလေးတွေမဟုတ်ဘူး ဝက်ပေါက်လေးတွေ"
ဇိုင်း သူ့ကိုနှုတ်ခမ်းဆူပြီးပြောနေတာ တကယ်ကလေးတွေနဲ့အပြိုင်ကောက်စိန်လေးပါ။
"အဟွန်း.... ဝက်ပေါက်လေးတွေတော့မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ.... တော်ကြာ ကိုယ်တို့ပါ ဝက်ဖေဖေနဲ့ဝက်မေမေဖြစ်နေပါအုန်းမယ်"
"အာ ခင်ဗျားနော်..."
"အဟွန်း... တိုက်လိုက်တော့ပါကွာ... ဟိုမှာကြည့်အုန်း... မင်းကိုကြည့်နေတယ်တွေ့လား... သနားပါတယ်ကွာ တိုက်လိုက်ပါ"
ထင်ထင် ဘာမှနားမလည်သေးတဲ့ကလေးကို အတင်းကြီးနားလည်သလိုပြေနေတာကြောင့် သူကြီးကို စူပုပ်ပုပ်လေးနဲ့ပဲကြည့်လိုက်သည်။
"အဟွန်း.... သမီးရေ... မေမေကတိုက်မှာပါကွာ.... နော်.... အဟား.... ဖေကြီိးက သမီးတို့အဝတ်တွေသွားရှော်ရအုန်းမှာကွ နော်.... လိမ္မာတယ် မငိုနဲ့တော့နော်... တော်ကြာ မေမေက ချိုချိုမတိုက်ပဲနေလိုက်မယ် ဟုတ်ပြီလား.."
ထင်ထင် သူမရှေ့မှာ အမြင်ကပ်စရာကောင်းနေတဲ့လူကြီးကြောင့်
"သွားတော့ဗျာ... နားပူလာပြီ တိုက်လိုက်မယ် သွားတော့"
"အဟား... ချစ်လိုက်တာကွာ... ရွှတ်"
"ဟာ ခင်ဗျား...."
"အချစ်တွေက..... အမြဲတမ်းသစ်လွင်ဆဲပဲချစ်သူ..........."
ထင်ထင် သူမစိတ်တိုတာကို မသိခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး သီချင်းဆိုသွားတဲ့သူကြီးကြောင့် နှုတ်ခမ်းဆူပြီး မျက်စောင်းတို့က သမီးဆီသာ...
"အချိန်ပြည့် သောက်ခြင်နေသိလား... ကြာရင် ငါ သားလေးပဲချစ်လိုက်မှာနော်"
"အဲ့ အဲ့"
ထင်ထင် သူမပြောလိုက်တယ်ဆို နားလည်သလိုမျိုးနဲ့ မဲ့မဲ့ပြီးငိုပြနေတဲ့သမီးလေးကြောင့် ပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း... မေ အဲ...."
ထင်ထင် သူမပါးစပ်က မေမေလို့ထွက်ရမှာ ရှက်နေသလိုကြီးပါ နောက်မှ ဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတဲ့အသိနဲ့
"မေမေကတိုက်မှာပေါ့ သမီးလေးရဲ့ လာလာ ကိုကို့ကိုကြည့်စမ်း... ငြိမ်နေတာပဲတွေ့လား... သမီးလေးမဆိုးရဘူးနော်... ကိုကို့လို လိမ္မာရမယ်ကြားလား..."
"အဲ့ အဲ့ အဲ့"
ထင်ထင် သူပြောမှထကိုချလိုက်တဲ့ သမီးဖြစ်သူကြောင့်
"အယ်... မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး အဟွန်း... မေ့သမီးလေးက အလိမ္မာဆုံးလေး ဟုတ်ပြီလား... အဟွန်း..."
တံခါးလေးဟပြီးကြည့်နေတဲ့ ဇိုင်းမျက်နှာကတော့ ပြုံးအီနေလို့ပါ သူမလေးကိုခုလိုဖြစ်စေခြင်တာကြာပါပြီ ကြာရင်တော့ မိန်းမပီသလာမှာပါ....
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
သားသားမီးမီးလေးတွေ ကြီးတဲ့ထိ ဖတ်ခြင်လားဟင်😁
စာလုံးပေါင်းအမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပါနော်🙏
စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ