🎭မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
ထင်ထင်အောက်ထက်မှာ အသံတွေဆူလွန်းတာမို့ သူကြီးမဆင်းခိုင်းတဲ့ကြားက ဆင်းလာလိုက်သည်။ ဗိုက်ကအတော်ပူနေတာမို့ အရင်လို့သူမဖုံးဖိထားလို့ရတဲ့ ပိတ်စထူထူတွေလည်းပတ်လို့မရတော့တာကြောင့် အမို့အဝိုက်အရှိုက်အဝန်းတို့က ပေါ်လွင်လှသည်။ သူကြီးဝယ်ပေးထားတဲ့ ဟာကြီးတွေဝတ်ဖို့လုပ်လိုက်တိုင်းလည်း ကိုင်ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကရင်ဖြစ်လာတာမို့ ဂါဝန်ပေါ်က အပေါ်ထက်လေးထက်ပြီးဆင်းလာလိုက်သည်။ ထင်ထင် ဓာတ်လေးကားပွင့်သွားတာနဲ့ ပစ္စည်းတွေသယ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်နေကြတဲ့သူတွေကြောင့် သူမအိမ်ပြင်ဘက်ထွက်လာလိုက်သည်။
ဇိုင်း ပစ္စည်တွေကို သူကိုယ်တိုင် စီစဥ်ပေးနေတုန်း မျက်လုံးထောင့်က အဖြူရောင် အရိပ်လေးကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို သူဝယ်ပေးထားတဲ့ ဒူးကျဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီလေးနဲ့အပေါ်ထက် အနက်လေးဝတ်ထားတဲ့သူမလေးကြောင့် ခဏတော့ငေးသွားမိပင်မယ့် ချက်ခြင်း မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်ပြီး ခြေလှမ်းကျဲတို့နှင့်...
"ကျစ် ထင်ထင် မင်းကို အပေါ်မှာနေလို့ပြောနေတယ်လေ ဘာလို့ အပြင်ထွက်လာတာလည်း.. ဒီလောက်လူတွေရှုပ်နေတာကို သွား အပေါ်တက်တော့ ဒေါ်ထား.... ဒေါ်ထား...."
ထင်ထင် အပြင်လောကနဲ့အဆက်ပျက်နေတာ ကြာနေသူပီပီ ခနလေးရပ်ကြည့်နေတာကို အတင်းအာပြဲနေတဲ့ လူကြီးကြောင့်
"ကျစ် ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလည်း.. ကျွန်တော်ခဏနေအုန်းမယ်"
ဇိုင်း ထင်ထင်ကိုကြည့်ပြီး စိတ်တိုနေမိသည်။ ဒီလောက်ဘာတွေကြည့်စရာရှိနေလို့ နေခြင်နေရတာလည်း ဒီနေ့မှ ပိုလှခြင်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူဒေါသပို့ထွက်မိသည်။ ပစ္စည်သယ်နေတဲ့သူတွေမျက်လုံးက သူမလေးဘက်ကို တစ်ချက်တောင်မကြည့်ရဲကပင်မယ့် သူဘာကိုစိတ်တိုနေမှန်းမသိ။ ဇိုင်း နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေရင်း သူမလေးကိုယ်ပေါ်က တစ်နေရာကိုအကြည့်အရောက် မျက်လုံးပါပြူးခြင်သွားပြီး
"တောက်! မင်းလာခဲ့"
ထင်ထင် ရုပ်တရက်အပွေ့ခံလိုက်ရတာမို့
"ဟာ! ခင်ဗျား.. ဘာ ဘာလုပ်တာလည်း... ချပေး!... ဇိုင်း ခင်ဗျားကိုပြောနေတယ်လေ! ဘုန်း! ဘုန်း! ဇိုင်း!"
ထင်ထင် ဗိုက်နဲ့မို့ အရင်ကလို လှုပ်ရွကော့လန်ချလို့လည်းမရတော့ပါ သူ့ကိုရိုက်ထုနေရင်နဲ့ပဲ ပစ္စည်သယ်နေတဲ့သူတွေကိုကြည့်ရင်း ရှက်နေမိသည်။ သူလုပ်ခြင်လာရင် တားမရတဲ့သူကြီး....
ဇိုင်း အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ခက်ဖြေဖြေချပေးလိုက်ပြီး
"ကဲ ပြော ဘာလို့ ဘာမှမဝတ်ပဲ အောက်ဆင်းလာရတာလည်း... ဘာလည်း အလှူကြီးပေးနေတာလား.."
"ဟာ ခင်ဗျား..."
ဇိုင်း သူပြောမှ အပေါ်ထက်လေးကို ရင်ဘက်လေးလုံအောင်ဆွဲစိနေတဲ့ သူမလေးကြောင့်
"လုပ်မနေနဲ့ မြင်ပြီးလောက်ပြီ ကျစ် မင်းကိုကိုယ်ပြောပါအုန်းမယ်... မင်းကိုယ်မင်း... တကယ်ပဲ ယောက်ျားလို့ခံယူထားတာလား..."
ထင်ထင် သူမရှေ့မှာ တကယ်ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ခါးထောက်ပြီး လာမေးနေတဲ့ သူကြီးကြောင့် မျက်နှာတည်တည်နဲ့ပဲ
"ဘယ်လိုခံယူယူပေါ့"
"မရဘူး... ဘယ်လိုခံယူယူလို့ကိုမရတော့ဘူး.. မင်းကိုယ်မင်း ယောက်ျားလေးလို့ခံယူထားလို့ နေခြင်သလိုနေလို့ရပင်မယ့် မင်းကငါ့အပိုင် မင်းရက်ရောနေလည်း ငါတစ်ဦးတည်းအတွက်ပဲ အဲ့ဒါမို့ မင်းကိုယ်မင်း ဘာကြီးပဲခံယူယူ မင်းကိုယ်မင်းတော့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေ ကိုယ်ထက်ပြီး သတိမပေးခြင်ဘူး"
ထင်ထင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်မပိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့သူကြီးစကားကြောင့် ဝမ်းနည်းတာရော ခံပြင်းတာပါပေါင်းပြီး
"မပေးနဲ့ပေါ့! ဘယ်သူကရောပေးခိုင်းနေလို့လည်း..!. ကိုယ့်ကိုယ်နဲ့ကိုယ် ဘယ်လိုနေနေ ခင်ဗျားကြီးအပူမပါဘူး..!.. ကျွန်တော့်ပါသာ နေခြင်သလိုနေမယ် လာမပြောနဲ့!"
ဇိုင်း သူ့ကိုပြောပြီးတာနဲ့ တံခါးဘက်ကိုဦးတည်လိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် လှမ်းပွေ့လိုက်ရင်း....
"တောက်! ထင်ထင် မင်း....!..... တောက်! မင်းတော့ကွာ..... ဒီထဲက ခြေတစ်လှမ်းထွက်ကြည့် ထွက်တဲ့ခြေထောက် ရိုက်ချိုးပစ်မယ် ငါမချိုးဘူးထင်ရင် မင်းထွက်ကြည့်လိုက် တောက်! အလကားမိန်းမ! ဒုန်း!"
ထင်ထင် သူမကိုပြောဆိုပြီး တံခါးကိုခက်ကြမ်းကြမ်းပိတ်ကာ ထွက်သွားတဲ့သူကြီးကြောင့် သူမမျက်ရည်တို့ဝေ့သီလာကာ ဘာမှပြန်မလုပ်နိုင်တဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဒေါသထွက်မိသည်။ မျက်ရည်မကျပါနဲ့တဲ့ သူကြီးကြောင့်ပဲ အမြဲကျနေရတာ မသိလို့လား... သူမအမေ့ကိုလွမ်းတယ် ဘာကြောင့်မှန်းမသိပင်မယ် သူမအငိုလွယ်လာတယ် တစ်ခုခုဆို ခံစားလွယ်လာတယ် အထူးသဖြင့်သူကြီးကြောင့် ပိုခံစားလာရတယ်။
"ဟင့် အဟင့် ဟင့် အဟင့် ဟင့်"
ထင်ထင် အသံမထွက်အောင် ကြိပ်ငိုနေရင်း မျက်လုံးတို့က သူမဗိုက်နေရာကိုအကြည့်ရောက်သွားပြီး လက်လေးအသာတင်ထားမိသည်။ ခုတလော သူမကြောက်နေမိသည်။ ဒီဗိုက်ပူပူကြီးထဲက ဘယ်လိုတွေထွက်လာကြမှာလည်း.. အရမ်းနာကျင်မှာလား... သူမအရင်ကကြည့်တဲ့ vedioတွေထဲမှာဆို အတင်းအော်နေကြတာ ရှက်လည်းမရှက်ကြတော့ဘူး သူမရော အဲ့လိုဖြစ်လာမှာလား ခုချိန်မှာတော့ သူမ သူမရဲ့ခုလိုပုံကိုအသိမိတ်ဆွေတွေမြင်မှာတောင် ကြောက်ရှက်နေမိတာ အဲ့ချိန်ကျ ဘယ်လိုလုပ်ရမလည်း... ဒါဟာသူမညတိုင်တွေးနေကြအရာတစ်ခုပါ။ ဒါတွေကို သူကြီးဘာသိလည်း သူမကို အားပေးဖော် စကားပြောဖော်တစ်ခုရခဲ့လို့လား အမြဲကလေး ကလေး အမြဲတန်းကလေးတွေအတွက်သာ တစ်ခါတစ်လေ ပြောဖို့စိတ်ကူးကြည့်ပင်မယ့် ညရောက်လာတိုင်း ဗိုက်ထဲက ကလေးတွေနဲ့စကားပြောနေရလို့ သူမနဲ့စကားပြောဖို့ အချိန်မရပါ။ ကြာလာတော့လည်း သူမကျင့်သားရနေပါပြီ အိပ်မပျော်တာကို အိပ်ပျော်ခြင်ယောင်ဆောင်ရတာသူမတွက် မခက်ခဲတော့ပါ။
>>>>>>>>>>>>>>>>
ဇိုင်း တစ်နေ့လုံး ကလေးတွေအတွက် ပစ္စည်းတွေနဲ့ သူမလေး အထိအခိုက်မဖြစ်အောင် အိမ်တစ်ခုလုံးရဲ့ကြမ်းပြင်မှန်သမျှ ဆိုဖာအထူသားကပ်ထူတွေလိုက်ခင်းနေရတာ ခုမိုးချုပ်တဲ့အထိပင်။ အလုပ်သမားတွေပြန်သွားပြီမို့ စိတ်တိုင်းကျလိုက်ကြည့်ပြီးမှ အပေါ်တက်လာလိုက်သည်။
ဇိုင်း အခန်းထဲဝင်တော့ အခန်းထဲမှာလည်း မရှိတာမို့ မျက်မှောင်တစ်ချက်တွန့်သွားမိသည်။ ပုံမှန် ဒီလိုချိန်ဆို သူမလေးအိပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ရေချိုးခန်း အဝတ်လဲခန်းအပြင် ရှိသမျှအခန်းတွေအကုန်လိုက်ကြည့်နေမိတာ အပြေးတပိုင်း နောက်ဆုံး ဝရန်တာပဲရှိတော့တာမို့ ခက်မြန်မြန်ပြေးဖွင့်လိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ ဂါဝန်ဖြူဖြူလေးနဲ့ ပြာလဲ့လဲ့ ဝရန်တာမီးရောင်အောက်မှာ လှခြင်တိုင်းလှနေတဲ့သူမလေး
"အဟွန်း.. ဒါများ ယောက်ျားလေးလုပ်ခြင်နေသေးတယ်"
ဇိုင်း ကိုယ်ကြားရုံတီးတိုးဆိုပြီး ခက်ဖွဖွခြေလှမ်းတို့နဲ့ အနားသွားလိုက်ကာ
"ဟင်"
ထင်ထင် ရုပ်တရက် ခါးကိုခက်ဖွဖွအဖက်ခံလိုက်ရတာမို့ လန့်ပြီးနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့သူပင်။ ပြုံးအီနေတဲ့မျက်နှာက နေ့ခင်းကသူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပင်။
"ညလေကအေးတယ်ကွ အအေးပတ်လိုက်မယ် အထဲဝင်ရအောင်"
"ဟင့်အင်း မဝင်ခြင်သေးဘူး"
ဇိုင်း ပြေပြေပစ်ပစ်ပြန်ပြောလာတဲ့သူမလေးကြောင့် သူပဲနားကြားမှားလားလို့ သူ့ရှေ့က မျက်နှာလေးကိုငုံ့ကြည့်နေမိသည်။
ထင်ထင် သူမမျက်နှာကို လိုက်ငုံ့ကြည့်နေတာသိပင်မယ့် သူကြီးနဲ့ရန်ဖြစ်ဖို့ စိတ်ကုန်နေသလိုရှိနေတဲ့သူမစိတ်ကြောင့် ခက်ဝေးဝေးကိုပဲကြည့်နေလိုက်သည်။
ဇိုင်း ပုံမှန်ဆို သူခုလိုဖက်ထားရင် တီတွန့်သလို အတင်းရုန်းကန်နေတဲ့သူမလေးက ညိမ်ချက်သားကောင်းပြီး တွေတွေလေးဖြစ်နေတာမို့
"ဘာဖြစ်လို့လည်း နေမကောင်းဘူးလား.... မျက်နှာလည်းမကောင်းဘူး..."
ထင်ထင် သူမနားသယ်ဆက်နားကို ရောက်ရောက်လာတဲ့ သူ့လေငွေ့တွေကြောင့် ကြက်သီးထခြင်သလိုလိုဖြစ်လာကာ
"ကျစ် ခင်ဗျားဘာသာအေးဆေးနေဗျာ..."
ဇိုင်း သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့ သူမလေးကြောင့် ခက်တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားလိုက်ပြီး
"Sorry နေ့ခင်းက ကိုယ်ဒေါသကို ထိန်းမရလိုက်လို့"
'ဘယ်တုန်းကရောထိန်းလို့ရလို့လည်း' ထင်ထင် စိတ်ထဲကသာပြောလိုက်ပြီး
"ဖယ် ကျွန်တော်အထဲဝင်တော့မယ်"
"တကယ်sorry မင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားလိုက်မယ်လို့ ကိုယ်မထင်ခဲ့လို့"
"ကျစ် ဘာတွေလာပြောနေတာလည်း... ခင်ဗျားကောင်မလေးတွေပဲသွားပြော ကျွန်တော်ကယောက်ျား လာမပြောနဲ့ ဖယ်"
ဇိုင်း သူလက်ကိုအတင်းပုတ်ထုပ်ပြီး ကြွေးကျော်သွားတဲ့သူမလေးကြောင့်
"ဟားးးးဟားးးးဟားးးး ယောက်ျားပါ မီးပုံးပျံရာ"
ထင်ထင် ကုတင်နားရောက်တော့မှ သူ့နောက်ကအသံကြီးကြောင့်
"တောက်! လူကိုမီးပုံးပျံတဲ့ အဲ့ဒါနင်တို့လေးတွေကြောင့်သိလား...."
"ဘယ်သူ့ကို သွားမဲနေတာလည်း..."
"အမယ်လေး.."
"ဟားးဟားး အသည်းငယ်လိုက်တာကွာ.. ဒါများယောက်ျာတဲ့"
"ဟ့ ခင်ဗျားက အနားလာပြီးပြော.... အွန့်"
ထင်ထင် နောက်ကိုလှည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်ဆို ရုပ်တရက် သူမနှုတ်ခမ်းပေါ်ကျရောက်လာတဲ့ သူ့အနမ်းတွေကြောင့် မျက်လုံးလေးပြူးပြီး တောင့်တောင့်လေးဖြစ်သွားမိသည်။
ဇိုင်း သူ့စိတ်ကြိုက်နမ်းပြီမှ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း... goodnight မနက်ကျရင် အန်တီမိအိမ်သွားမယ်"
ထင်ထင် သူမသတိဝင်လာချိန်မှာ သူကြီးကစောင်တောင်ခြုံနေပြီမို့
"ခင် ခင်ဗျား... သေပြီမှတ် သေနာကြီး.... ဘုန်း! ဘုန်း! အ့! ဟေ့! မင်းနော်! သေနာကြီး ဒီမှာ သူ့ဟာလေးတွေကိုသယ်ထားရတဲ့အထည်း ဘုန်း! သူကနှာဖူးထခြင်သေးတယ် အင် အင် ဟေ့! မင်းနော်... ဒါလေးကို...."
>>>>>>>>>>>>>>>
"ဇိုင်း ငါအဓိကပြောခြင်တာကတော့ မင်းမိန်းမက ရိုးရိုးမွေးဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး... ကလေးတွေက တအားကြီးနေတယ် ခွဲမွေးဖို့ကျ မေ့ဆေးနဲ့မတည့်တဲ့လက္ခဏာတွေ တွေ့နေရတယ် တကယ်လို့ အခက်မသင့်ရင် ကိုမာဝင်သွားနိုင်တယ်"
ဇိုင်း ဖုန်းကိုင်ထားရင် ငနိုင်ရဲ့စကားတွေကြောင့် အတော်ကြာအောင်ညိမ်သက်နေမိသည်။
"မင်း ဘယ်လိုလုပ်မယ်စိတ်ကူးထားလည်း ဇိုင်း"
"အေး..င.."
"ဇိုင်း! သွားမယ်လေဗျာ... စောင့်နေရတာအတော်ကြပြီ"
ဇိုင်း သူပြောမို့လုပ်တုန်း နောက်က သူမလေးအသံစာစာကြောင့်
"ငနောင် ဒါပဲကွာ.. နောက်မှဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်မယ်"
"အေးအေး"
ထင်ထင် ခုထိလက်စမသက်နိုင်သေးတဲ့ သူကြီးကြောင့် စိတ်တိုနေမိသည်။ အမေ့အိမ်ဒီနေ့သွားရမှာမို့ ပြင်ဆင်ပြီးတာ တစ်နာရီလောက်ရှိလောက်ပြီ ဒါတောင် သူမလာမပြောရင် စကားကြောကပျက်မည်မထင်ပေ။
ဇိုင်း သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စကားဝါရောင်ဂါဝန်လေးဝတ်ထားပြီး ဂုတ်ထောက်နေတဲ့ ဆံပင်လန်လန်လေးနဲ့ ဆူပုပ်ပုပ်လေး ရပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူအလိုလိုပြုံးမိသွားပြီး
"စိတ်ဆိုးသွားပြီ မီးပုံးပျံလေး..."
"ခင်ဗျားနော်..."
"အဟား... စတာပါကွာ... မဟုတ်လို့လား..."
"ဟာ ခင်ဗျား.. ဇိုင်း"
"ဟားးးဟားးးးဟားးးးး"
ဇိုင်း သူမလေးကိုစနောက်ရင်း ရယ်နေရပင်မယ့် ရင်ထဲမှာတော့ အပူမီးတောက်နေပြီဖြစ်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် အမေ့အိမ်ရောက်ကတည်းက တစ်ချိန်လုံးမှိုင်နေပြီး သူမနဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင်မိမှသာ အစွမ်းကုန်ပြုံးပြနေတက်သည်။ ထင်ထင် စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်နေတာမို့ သူရှိတဲ့ နောက်ဖေးဘက်ကို ခက်မြန်မြန်ထွက်လာလိုက်ပြီး
"ဇိုင်း.!..."
"ဟ့! လန့်တာကွာ... ဖြေးဖြေးခေါ်ပါကွ"
ဇိုင်း လက်တွေကသာ လှုပ်ရှားနေပင်မယ့် အတွေးတို့က တစ်နေရာရောက်နေတာမို့ ရုပ်တရက်သူမလေးအသံကြောင့် တကယ်လန့်မိသွားတာတော့အမှန်ပါ။
"လုပ်မနေနဲ့ မှန်မှန်ပြော ခင်ဗျား ကျွန်တော့်အိမ်လာရတာ မပျော်ဘူး မဟုတ်လား..."
ဇိုင်း သူမလေးစကားကြောင့် လှုပ်ရှားမှူတွေရပ်သွားပြီး သူမလေး သူမျက်နှာပျက်နေတာသိသွားပြီထင်သည်။
"ကျစ် ပေါက်ကရကွာ... မဟုတ်ပါဘူး... ပျော်လွန်းလို့ ကတောင်ကခြင်တယ်"
"ကျစ် ခင်ဗျားအပိုတွေလုပ်မနေနဲ့ ကျွန်တော်လိမ်တာတွေမုန်းတယ်နော်"
"ဟားးးဟားးး မင်းကတော့ကွာ..... ကဲ ဒါဆို မင်းအဲ့လိုထင်နေရင်တော့ ကိုယ်ဒီညဒီမှာ အိပ်မယ့်အစီစဥ်ကိုဖျက်လိုက်တော့မယ် ဘယ်လိုလည်း.."
ဇိုင်းပြောလိုက်တယ်ဆို ထင်ထင် မျက်နှာလေးဝင်းသွားပြီး မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့
"တကယ်လား... တကယ်လားဇိုင်း.."
"အဟွန်း... တကယ်ပေါ့ကွ ဒါမယ်.... မင်းက ငါ့ကို စွတ်စွဲနေမှတော့......."
"အာ... နောက်တာ အဟွန်း... နောက်တာသိလား.. ခင်ဗျားကလည်း ခင်ဗျားနောက်ရင်တော့ကောင်းတယ် ကျွန်တော်နောက်ရင်တော့မကောင်းဘူး"
ဇိုင်း သူ့ကိုစိတ်ဆိုးသလိုလေး နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောနေတဲ့သူမလေးကြောင့်
"ကိုယ် အသည်းယားလာပြီနော်.."
ထင်ထင် သူမကိုပြောလည်းပြော ရှေ့ကိုတစ်လှမ်းတိုးလိုက်တဲ့သူကြီးကြောင့် ခက်မြန်မြန်နောက်ဆုပ်ပြီး
"အယ်... သွား သွားပြီ အဟွန်း.. ညစာကောင်းကောင်းချက်နော် သွားပြီသိလား.. ဟီး.."
ဇိုင်း သူ့ကိုအပီပြင် မျက်လုံးလေးတွေပိတ်သည်အထိရယ်ပြသွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူပါလိုက်ပြုံနေမိသည်။ 'မင်းလေးကို အမြဲဒုက္ခပေးနေတဲ့သူက ကိုယ်ပဲဘာကြောင့်ဖြစ်နေရတာလည်းကွာ....' ရင်ထဲက တိုးတိပ်စွာရေရွတ်ရင်း ဇိုင်းရဲ့မျက်လုံးအိမ်တို့က ငွေ့ရည်ဖွဲ့နေလျှက်
>>>>>>>>>>>>>
"မရဘူး... အမေနဲ့ပဲအိပ်မှာ"
"ကျစ် မိထင် အရင်ကလည်း ညည်းကျုပ်နဲ့အိပ်တာမဟုတ်ပဲနဲ့ အပိုလုပ်မနေနဲ့ မောင်ဇိုင်းနဲ့ပဲသွားအိပ် သွား..."
"အာ... မေကလည်း.. သူနဲ့ကနေ့တိုင်အိပ်နေရတာကြီးကို တစ်ခါတစ်လေ အမေနဲ့အိပ်ခြင်လို့ပေါ့ နော် နော်လို့"
"မိထင် ညည်းနဲ့တော့အေ....."
ဇိုင်း သူ့ခွင့်ပြုချက်ကိုစောင့်နေမှန်းသိတာမို့ ခွဲမအိပ်စေခြင်ပင်မယ့်လည်း..
"ဟို ရပါတယ်အန်တီ အိပ်ခွင့်ပေးလိုက်ပါ ထင်ထင်လည်း အန်တီနဲ့ခွဲနေရတာကြာပြီဆိုတော့... အဟွန်း"
ဒေါ်မိမိ ဇိုင်းပြောလိုက်တော့မှပဲ
"အေးကွယ်.... ဒီကောင်မလေး အတော်ဆိုးနေတာ ကဲ လာလာ သွားအိပ်မယ် အချိန်မရှိဘူး"
"ဟီး.. ဟုတ်"
ဇိုင်း သူ့ကိုတောင် နှုတ်ဆက်မသွားပဲ ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူဘာရယ်မဟုတ်ပဲ စိတ်မကောင်ဖြစ်သွားမိသည်။
"ကျစ်"
ဇိုင်းခေါင်းခါထုပ်လိုက်ရင်း သူ့အိပ်ခန်းဆီထွက်လာလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်ပြီး အတော်ကြာသည်အထိ သူအတွေးတို့နယ်ချဲ့ရင်း အိပ်မပျော်ပါ။ နှစ်နဲ့ချီပြီး တစ်ယောက်ထဲအိပ်လာတဲ့သူက လပိုင်းလောက် သူမလေးနဲ့အိပ်လိုက်တယ်ဆို အကျင့်ပျက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဇိုင်း ဟိုဘက်လှိမ့်လိုက် ဒီဘက်လှိမ့်လိုက်နှင့် မရတော့တဲ့အဆုံးထလိုက်ပြီး နာရီကြည့်တော့ ၁နာရီပင်။
ဇိုင်း သူမလေးအခန်းရှေ့ရောက်နေတာ အတော်ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ လက်ရွယ်ပြီးမှ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်လိုက်နဲ့ ပြန်ချလိုက် ခေါက်မို့လုပ်လိုက်နဲ့ အတော်ကြာအောင်နေပြီတော့မှ
"ဒေါက် ဒေါက် အန်တီမိ အန်တီမိ"
"ရှက်, ကဲပြော ဒီတစ်ယောက်လည်း ဘာလာလုပ်ပြန်ပြီလည်း... ဒီမှာလည်း မအိပ်ဘူး လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ကြားထဲက ငါအိပ်ရေးပျက်တယ် ထင်ထင် သွား ဟိုမှာသွားအိပ်လိုက်တော့"
"ဟို အမေ့"
"လုပ်မနေနဲ့ သွား"
ဇိုင်း သူမလေးကိုကြည့်ရတာလည်း အိပ်ထားတဲ့ပုံမပေါ်တာကြောင့် သူစိတ်ထဲကြည်နူးမိသွားသည်။ သူမလေးလည်း သူ့လိုပဲလား...
ဇိုင်း ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီး သူ့ဘက်ကိုကျောပေးအိပ်နေတဲ့ သူမလေးကြောင့် မအိပ်ဘူးဆိုတာသိနေတာမို့ အနားကို ခက်ဖြေးဖြေးတိုးသွားလိုက်ပြီး ခါးပေါ်ကိုလက်လှမ်းလိုက်တယ်ဆို
"ကျစ် ကိုယ့်ပါသာအိပ်နော်"
ဇိုင်း မအိပ်တာ ပိုသေချာသွားတာမို့ ပြုံးလိုက်ပြီး ခက်ဖွဖွဖက်လိုက်ကာ
"အဟွန်း... ကိုယ်အကျင့်ပျက်နေပြီသိလား... ခုလိုမအိပ်ရရင်မနေနိုင်တော့ဘူး..."
"အဲ့ဆိုလည်း မအိပ်နဲ့ပေါ့"
"ရက်စက်လိုက်တဲ့ မိန်းမလေး"
"ကျစ် အိပ်တော့ဗျာ... ကျွန်တော်အိပ်ခြင်နေပြီ"
"အင်းအင်း အိပ်အိပ် ကိုယ်ဖက်ထားပေးမယ်"
ထင်ထင် သူမကိုတိုးဖက်လိုက်တာ ဗိုက်သာမရှိရင် သူ့ရင်ခွင်ထဲ နစ်မြုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထင်ထင် ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ခွင့်ပြုနေမိတာ ဘာကြောင့်ပါလိမ့်
ဇိုင်း ငြိမ်ကျသွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ နွေးထွေးစွာ မြတ်နိုးမဝထွေးပွေ့ထားရင်း တိုးတိပ်စွာ မျက်ရည်ကျနေမိသည်။
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ဒီနေ့နောက်ကျသွားတာ အနူးညွှန့်တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်🙏😔 ရေးပြီတာက ကြာနေပင်မယ့် တင်ဖို့အချိန်ကတော်တော်နဲ့မရလို့ပါနော် ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏❤
စာလုံးပေါင်းအမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏❤
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ
🎭မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အပိုင်း (၁၁)
ထင်ထင်အောက်ထက်မှာ အသံတွေဆူလွန်းတာမို့ သူကြီးမဆင်းခိုင်းတဲ့ကြားက ဆင်းလာလိုက်သည်။ ဗိုက်ကအတော်ပူနေတာမို့ အရင်လို့သူမဖုံးဖိထားလို့ရတဲ့ ပိတ်စထူထူတွေလည်းပတ်လို့မရတော့တာကြောင့် အမို့အဝိုက်အရှိုက်အဝန်းတို့က ပေါ်လွင်လှသည်။ သူကြီးဝယ်ပေးထားတဲ့ ဟာကြီးတွေဝတ်ဖို့လုပ်လိုက်တိုင်းလည်း ကိုင်ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကရင်ဖြစ်လာတာမို့ ဂါဝန်ပေါ်က အပေါ်ထက်လေးထက်ပြီးဆင်းလာလိုက်သည်။ ထင်ထင် ဓာတ်လေးကားပွင့်သွားတာနဲ့ ပစ္စည်းတွေသယ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်နေကြတဲ့သူတွေကြောင့် သူမအိမ်ပြင်ဘက်ထွက်လာလိုက်သည်။
ဇိုင်း ပစ္စည်တွေကို သူကိုယ်တိုင် စီစဉ်ပေးနေတုန်း မျက်လုံးထောင့်က အဖြူရောင် အရိပ်လေးကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို သူဝယ်ပေးထားတဲ့ ဒူးကျဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီလေးနဲ့အပေါ်ထက် အနက်လေးဝတ်ထားတဲ့သူမလေးကြောင့် ခဏတော့ငေးသွားမိပင်မယ့် ချက်ခြင်း မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်ပြီး ခြေလှမ်းကျဲတို့နှင့်...
"ကျစ် ထင်ထင် မင်းကို အပေါ်မှာနေလို့ပြောနေတယ်လေ ဘာလို့ အပြင်ထွက်လာတာလည်း.. ဒီလောက်လူတွေရှုပ်နေတာကို သွား အပေါ်တက်တော့ ဒေါ်ထား.... ဒေါ်ထား...."
ထင်ထင် အပြင်လောကနဲ့အဆက်ပျက်နေတာ ကြာနေသူပီပီ ခနလေးရပ်ကြည့်နေတာကို အတင်းအာပြဲနေတဲ့ လူကြီးကြောင့်
"ကျစ် ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလည်း.. ကျွန်တော်ခဏနေအုန်းမယ်"
ဇိုင်း ထင်ထင်ကိုကြည့်ပြီး စိတ်တိုနေမိသည်။ ဒီလောက်ဘာတွေကြည့်စရာရှိနေလို့ နေခြင်နေရတာလည်း ဒီနေ့မှ ပိုလှခြင်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူဒေါသပို့ထွက်မိသည်။ ပစ္စည်သယ်နေတဲ့သူတွေမျက်လုံးက သူမလေးဘက်ကို တစ်ချက်တောင်မကြည့်ရဲကပင်မယ့် သူဘာကိုစိတ်တိုနေမှန်းမသိ။ ဇိုင်း နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေရင်း သူမလေးကိုယ်ပေါ်က တစ်နေရာကိုအကြည့်အရောက် မျက်လုံးပါပြူးခြင်သွားပြီး
"တောက်! မင်းလာခဲ့"
ထင်ထင် ရုပ်တရက်အပွေ့ခံလိုက်ရတာမို့
"ဟာ! ခင်ဗျား.. ဘာ ဘာလုပ်တာလည်း... ချပေး!... ဇိုင်း ခင်ဗျားကိုပြောနေတယ်လေ! ဘုန်း! ဘုန်း! ဇိုင်း!"
ထင်ထင် ဗိုက်နဲ့မို့ အရင်ကလို လှုပ်ရွကော့လန်ချလို့လည်းမရတော့ပါ သူ့ကိုရိုက်ထုနေရင်နဲ့ပဲ ပစ္စည်သယ်နေတဲ့သူတွေကိုကြည့်ရင်း ရှက်နေမိသည်။ သူလုပ်ခြင်လာရင် တားမရတဲ့သူကြီး....
ဇိုင်း အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ခက်ဖြေဖြေချပေးလိုက်ပြီး
"ကဲ ပြော ဘာလို့ ဘာမှမဝတ်ပဲ အောက်ဆင်းလာရတာလည်း... ဘာလည်း အလှူကြီးပေးနေတာလား.."
"ဟာ ခင်ဗျား..."
ဇိုင်း သူပြောမှ အပေါ်ထက်လေးကို ရင်ဘက်လေးလုံအောင်ဆွဲစိနေတဲ့ သူမလေးကြောင့်
"လုပ်မနေနဲ့ မြင်ပြီးလောက်ပြီ ကျစ် မင်းကိုကိုယ်ပြောပါအုန်းမယ်... မင်းကိုယ်မင်း... တကယ်ပဲ ယောက်ျားလို့ခံယူထားတာလား..."
ထင်ထင် သူမရှေ့မှာ တကယ်ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ခါးထောက်ပြီး လာမေးနေတဲ့ သူကြီးကြောင့် မျက်နှာတည်တည်နဲ့ပဲ
"ဘယ်လိုခံယူယူပေါ့"
"မရဘူး... ဘယ်လိုခံယူယူလို့ကိုမရတော့ဘူး.. မင်းကိုယ်မင်း ယောက်ျားလေးလို့ခံယူထားလို့ နေခြင်သလိုနေလို့ရပင်မယ့် မင်းကငါ့အပိုင် မင်းရက်ရောနေလည်း ငါတစ်ဦးတည်းအတွက်ပဲ အဲ့ဒါမို့ မင်းကိုယ်မင်း ဘာကြီးပဲခံယူယူ မင်းကိုယ်မင်းတော့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေ ကိုယ်ထက်ပြီး သတိမပေးခြင်ဘူး"
ထင်ထင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်မပိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့သူကြီးစကားကြောင့် ဝမ်းနည်းတာရော ခံပြင်းတာပါပေါင်းပြီး
"မပေးနဲ့ပေါ့! ဘယ်သူကရောပေးခိုင်းနေလို့လည်း..!. ကိုယ့်ကိုယ်နဲ့ကိုယ် ဘယ်လိုနေနေ ခင်ဗျားကြီးအပူမပါဘူး..!.. ကျွန်တော့်ပါသာ နေခြင်သလိုနေမယ် လာမပြောနဲ့!"
ဇိုင်း သူ့ကိုပြောပြီးတာနဲ့ တံခါးဘက်ကိုဦးတည်လိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် လှမ်းပွေ့လိုက်ရင်း....
"တောက်! ထင်ထင် မင်း....!..... တောက်! မင်းတော့ကွာ..... ဒီထဲက ခြေတစ်လှမ်းထွက်ကြည့် ထွက်တဲ့ခြေထောက် ရိုက်ချိုးပစ်မယ် ငါမချိုးဘူးထင်ရင် မင်းထွက်ကြည့်လိုက် တောက်! အလကားမိန်းမ! ဒုန်း!"
ထင်ထင် သူမကိုပြောဆိုပြီး တံခါးကိုခက်ကြမ်းကြမ်းပိတ်ကာ ထွက်သွားတဲ့သူကြီးကြောင့် သူမမျက်ရည်တို့ဝေ့သီလာကာ ဘာမှပြန်မလုပ်နိုင်တဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဒေါသထွက်မိသည်။ မျက်ရည်မကျပါနဲ့တဲ့ သူကြီးကြောင့်ပဲ အမြဲကျနေရတာ မသိလို့လား... သူမအမေ့ကိုလွမ်းတယ် ဘာကြောင့်မှန်းမသိပင်မယ် သူမအငိုလွယ်လာတယ် တစ်ခုခုဆို ခံစားလွယ်လာတယ် အထူးသဖြင့်သူကြီးကြောင့် ပိုခံစားလာရတယ်။
"ဟင့် အဟင့် ဟင့် အဟင့် ဟင့်"
ထင်ထင် အသံမထွက်အောင် ကြိပ်ငိုနေရင်း မျက်လုံးတို့က သူမဗိုက်နေရာကိုအကြည့်ရောက်သွားပြီး လက်လေးအသာတင်ထားမိသည်။ ခုတလော သူမကြောက်နေမိသည်။ ဒီဗိုက်ပူပူကြီးထဲက ဘယ်လိုတွေထွက်လာကြမှာလည်း.. အရမ်းနာကျင်မှာလား... သူမအရင်ကကြည့်တဲ့ vedioတွေထဲမှာဆို အတင်းအော်နေကြတာ ရှက်လည်းမရှက်ကြတော့ဘူး သူမရော အဲ့လိုဖြစ်လာမှာလား ခုချိန်မှာတော့ သူမ သူမရဲ့ခုလိုပုံကိုအသိမိတ်ဆွေတွေမြင်မှာတောင် ကြောက်ရှက်နေမိတာ အဲ့ချိန်ကျ ဘယ်လိုလုပ်ရမလည်း... ဒါဟာသူမညတိုင်တွေးနေကြအရာတစ်ခုပါ။ ဒါတွေကို သူကြီးဘာသိလည်း သူမကို အားပေးဖော် စကားပြောဖော်တစ်ခုရခဲ့လို့လား အမြဲကလေး ကလေး အမြဲတန်းကလေးတွေအတွက်သာ တစ်ခါတစ်လေ ပြောဖို့စိတ်ကူးကြည့်ပင်မယ့် ညရောက်လာတိုင်း ဗိုက်ထဲက ကလေးတွေနဲ့စကားပြောနေရလို့ သူမနဲ့စကားပြောဖို့ အချိန်မရပါ။ ကြာလာတော့လည်း သူမကျင့်သားရနေပါပြီ အိပ်မပျော်တာကို အိပ်ပျော်ခြင်ယောင်ဆောင်ရတာသူမတွက် မခက်ခဲတော့ပါ။
>>>>>>>>>>>>>>>>
ဇိုင်း တစ်နေ့လုံး ကလေးတွေအတွက် ပစ္စည်းတွေနဲ့ သူမလေး အထိအခိုက်မဖြစ်အောင် အိမ်တစ်ခုလုံးရဲ့ကြမ်းပြင်မှန်သမျှ ဆိုဖာအထူသားကပ်ထူတွေလိုက်ခင်းနေရတာ ခုမိုးချုပ်တဲ့အထိပင်။ အလုပ်သမားတွေပြန်သွားပြီမို့ စိတ်တိုင်းကျလိုက်ကြည့်ပြီးမှ အပေါ်တက်လာလိုက်သည်။
ဇိုင်း အခန်းထဲဝင်တော့ အခန်းထဲမှာလည်း မရှိတာမို့ မျက်မှောင်တစ်ချက်တွန့်သွားမိသည်။ ပုံမှန် ဒီလိုချိန်ဆို သူမလေးအိပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ရေချိုးခန်း အဝတ်လဲခန်းအပြင် ရှိသမျှအခန်းတွေအကုန်လိုက်ကြည့်နေမိတာ အပြေးတပိုင်း နောက်ဆုံး ဝရန်တာပဲရှိတော့တာမို့ ခက်မြန်မြန်ပြေးဖွင့်လိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ ဂါဝန်ဖြူဖြူလေးနဲ့ ပြာလဲ့လဲ့ ဝရန်တာမီးရောင်အောက်မှာ လှခြင်တိုင်းလှနေတဲ့သူမလေး
"အဟွန်း.. ဒါများ ယောက်ျားလေးလုပ်ခြင်နေသေးတယ်"
ဇိုင်း ကိုယ်ကြားရုံတီးတိုးဆိုပြီး ခက်ဖွဖွခြေလှမ်းတို့နဲ့ အနားသွားလိုက်ကာ
"ဟင်"
ထင်ထင် ရုပ်တရက် ခါးကိုခက်ဖွဖွအဖက်ခံလိုက်ရတာမို့ လန့်ပြီးနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့သူပင်။ ပြုံးအီနေတဲ့မျက်နှာက နေ့ခင်းကသူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပင်။
"ညလေကအေးတယ်ကွ အအေးပတ်လိုက်မယ် အထဲဝင်ရအောင်"
"ဟင့်အင်း မဝင်ခြင်သေးဘူး"
ဇိုင်း ပြေပြေပစ်ပစ်ပြန်ပြောလာတဲ့သူမလေးကြောင့် သူပဲနားကြားမှားလားလို့ သူ့ရှေ့က မျက်နှာလေးကိုငုံ့ကြည့်နေမိသည်။
ထင်ထင် သူမမျက်နှာကို လိုက်ငုံ့ကြည့်နေတာသိပင်မယ့် သူကြီးနဲ့ရန်ဖြစ်ဖို့ စိတ်ကုန်နေသလိုရှိနေတဲ့သူမစိတ်ကြောင့် ခက်ဝေးဝေးကိုပဲကြည့်နေလိုက်သည်။
ဇိုင်း ပုံမှန်ဆို သူခုလိုဖက်ထားရင် တီတွန့်သလို အတင်းရုန်းကန်နေတဲ့သူမလေးက ညိမ်ချက်သားကောင်းပြီး တွေတွေလေးဖြစ်နေတာမို့
"ဘာဖြစ်လို့လည်း နေမကောင်းဘူးလား.... မျက်နှာလည်းမကောင်းဘူး..."
ထင်ထင် သူမနားသယ်ဆက်နားကို ရောက်ရောက်လာတဲ့ သူ့လေငွေ့တွေကြောင့် ကြက်သီးထခြင်သလိုလိုဖြစ်လာကာ
"ကျစ် ခင်ဗျားဘာသာအေးဆေးနေဗျာ..."
ဇိုင်း သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့ သူမလေးကြောင့် ခက်တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားလိုက်ပြီး
"Sorry နေ့ခင်းက ကိုယ်ဒေါသကို ထိန်းမရလိုက်လို့"
'ဘယ်တုန်းကရောထိန်းလို့ရလို့လည်း' ထင်ထင် စိတ်ထဲကသာပြောလိုက်ပြီး
"ဖယ် ကျွန်တော်အထဲဝင်တော့မယ်"
"တကယ်sorry မင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားလိုက်မယ်လို့ ကိုယ်မထင်ခဲ့လို့"
"ကျစ် ဘာတွေလာပြောနေတာလည်း... ခင်ဗျားကောင်မလေးတွေပဲသွားပြော ကျွန်တော်ကယောက်ျား လာမပြောနဲ့ ဖယ်"
ဇိုင်း သူလက်ကိုအတင်းပုတ်ထုပ်ပြီး ကြွေးကျော်သွားတဲ့သူမလေးကြောင့်
"ဟားးးးဟားးးးဟားးးး ယောက်ျားပါ မီးပုံးပျံရာ"
ထင်ထင် ကုတင်နားရောက်တော့မှ သူ့နောက်ကအသံကြီးကြောင့်
"တောက်! လူကိုမီးပုံးပျံတဲ့ အဲ့ဒါနင်တို့လေးတွေကြောင့်သိလား...."
"ဘယ်သူ့ကို သွားမဲနေတာလည်း..."
"အမယ်လေး.."
"ဟားးဟားး အသည်းငယ်လိုက်တာကွာ.. ဒါများယောက်ျာတဲ့"
"ဟ့ ခင်ဗျားက အနားလာပြီးပြော.... အွန့်"
ထင်ထင် နောက်ကိုလှည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်ဆို ရုပ်တရက် သူမနှုတ်ခမ်းပေါ်ကျရောက်လာတဲ့ သူ့အနမ်းတွေကြောင့် မျက်လုံးလေးပြူးပြီး တောင့်တောင့်လေးဖြစ်သွားမိသည်။
ဇိုင်း သူ့စိတ်ကြိုက်နမ်းပြီမှ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း... goodnight မနက်ကျရင် အန်တီမိအိမ်သွားမယ်"
ထင်ထင် သူမသတိဝင်လာချိန်မှာ သူကြီးကစောင်တောင်ခြုံနေပြီမို့
"ခင် ခင်ဗျား... သေပြီမှတ် သေနာကြီး.... ဘုန်း! ဘုန်း! အ့! ဟေ့! မင်းနော်! သေနာကြီး ဒီမှာ သူ့ဟာလေးတွေကိုသယ်ထားရတဲ့အထည်း ဘုန်း! သူကနှာဖူးထခြင်သေးတယ် အင် အင် ဟေ့! မင်းနော်... ဒါလေးကို...."
>>>>>>>>>>>>>>>
"ဇိုင်း ငါအဓိကပြောခြင်တာကတော့ မင်းမိန်းမက ရိုးရိုးမွေးဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး... ကလေးတွေက တအားကြီးနေတယ် ခွဲမွေးဖို့ကျ မေ့ဆေးနဲ့မတည့်တဲ့လက္ခဏာတွေ တွေ့နေရတယ် တကယ်လို့ အခက်မသင့်ရင် ကိုမာဝင်သွားနိုင်တယ်"
ဇိုင်း ဖုန်းကိုင်ထားရင် ငနိုင်ရဲ့စကားတွေကြောင့် အတော်ကြာအောင်ညိမ်သက်နေမိသည်။
"မင်း ဘယ်လိုလုပ်မယ်စိတ်ကူးထားလည်း ဇိုင်း"
"အေး..င.."
"ဇိုင်း! သွားမယ်လေဗျာ... စောင့်နေရတာအတော်ကြပြီ"
ဇိုင်း သူပြောမို့လုပ်တုန်း နောက်က သူမလေးအသံစာစာကြောင့်
"ငနောင် ဒါပဲကွာ.. နောက်မှဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်မယ်"
"အေးအေး"
ထင်ထင် ခုထိလက်စမသက်နိုင်သေးတဲ့ သူကြီးကြောင့် စိတ်တိုနေမိသည်။ အမေ့အိမ်ဒီနေ့သွားရမှာမို့ ပြင်ဆင်ပြီးတာ တစ်နာရီလောက်ရှိလောက်ပြီ ဒါတောင် သူမလာမပြောရင် စကားကြောကပျက်မည်မထင်ပေ။
ဇိုင်း သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စကားဝါရောင်ဂါဝန်လေးဝတ်ထားပြီး ဂုတ်ထောက်နေတဲ့ ဆံပင်လန်လန်လေးနဲ့ ဆူပုပ်ပုပ်လေး ရပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူအလိုလိုပြုံးမိသွားပြီး
"စိတ်ဆိုးသွားပြီ မီးပုံးပျံလေး..."
"ခင်ဗျားနော်..."
"အဟား... စတာပါကွာ... မဟုတ်လို့လား..."
"ဟာ ခင်ဗျား.. ဇိုင်း"
"ဟားးးဟားးးးဟားးးးး"
ဇိုင်း သူမလေးကိုစနောက်ရင်း ရယ်နေရပင်မယ့် ရင်ထဲမှာတော့ အပူမီးတောက်နေပြီဖြစ်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် အမေ့အိမ်ရောက်ကတည်းက တစ်ချိန်လုံးမှိုင်နေပြီး သူမနဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင်မိမှသာ အစွမ်းကုန်ပြုံးပြနေတက်သည်။ ထင်ထင် စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်နေတာမို့ သူရှိတဲ့ နောက်ဖေးဘက်ကို ခက်မြန်မြန်ထွက်လာလိုက်ပြီး
"ဇိုင်း.!..."
"ဟ့! လန့်တာကွာ... ဖြေးဖြေးခေါ်ပါကွ"
ဇိုင်း လက်တွေကသာ လှုပ်ရှားနေပင်မယ့် အတွေးတို့က တစ်နေရာရောက်နေတာမို့ ရုပ်တရက်သူမလေးအသံကြောင့် တကယ်လန့်မိသွားတာတော့အမှန်ပါ။
"လုပ်မနေနဲ့ မှန်မှန်ပြော ခင်ဗျား ကျွန်တော့်အိမ်လာရတာ မပျော်ဘူး မဟုတ်လား..."
ဇိုင်း သူမလေးစကားကြောင့် လှုပ်ရှားမှူတွေရပ်သွားပြီး သူမလေး သူမျက်နှာပျက်နေတာသိသွားပြီထင်သည်။
"ကျစ် ပေါက်ကရကွာ... မဟုတ်ပါဘူး... ပျော်လွန်းလို့ ကတောင်ကခြင်တယ်"
"ကျစ် ခင်ဗျားအပိုတွေလုပ်မနေနဲ့ ကျွန်တော်လိမ်တာတွေမုန်းတယ်နော်"
"ဟားးးဟားးး မင်းကတော့ကွာ..... ကဲ ဒါဆို မင်းအဲ့လိုထင်နေရင်တော့ ကိုယ်ဒီညဒီမှာ အိပ်မယ့်အစီစဉ်ကိုဖျက်လိုက်တော့မယ် ဘယ်လိုလည်း.."
ဇိုင်းပြောလိုက်တယ်ဆို ထင်ထင် မျက်နှာလေးဝင်းသွားပြီး မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့
"တကယ်လား... တကယ်လားဇိုင်း.."
"အဟွန်း... တကယ်ပေါ့ကွ ဒါမယ်.... မင်းက ငါ့ကို စွတ်စွဲနေမှတော့......."
"အာ... နောက်တာ အဟွန်း... နောက်တာသိလား.. ခင်ဗျားကလည်း ခင်ဗျားနောက်ရင်တော့ကောင်းတယ် ကျွန်တော်နောက်ရင်တော့မကောင်းဘူး"
ဇိုင်း သူ့ကိုစိတ်ဆိုးသလိုလေး နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောနေတဲ့သူမလေးကြောင့်
"ကိုယ် အသည်းယားလာပြီနော်.."
ထင်ထင် သူမကိုပြောလည်းပြော ရှေ့ကိုတစ်လှမ်းတိုးလိုက်တဲ့သူကြီးကြောင့် ခက်မြန်မြန်နောက်ဆုပ်ပြီး
"အယ်... သွား သွားပြီ အဟွန်း.. ညစာကောင်းကောင်းချက်နော် သွားပြီသိလား.. ဟီး.."
ဇိုင်း သူ့ကိုအပီပြင် မျက်လုံးလေးတွေပိတ်သည်အထိရယ်ပြသွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူပါလိုက်ပြုံနေမိသည်။ 'မင်းလေးကို အမြဲဒုက္ခပေးနေတဲ့သူက ကိုယ်ပဲဘာကြောင့်ဖြစ်နေရတာလည်းကွာ....' ရင်ထဲက တိုးတိပ်စွာရေရွတ်ရင်း ဇိုင်းရဲ့မျက်လုံးအိမ်တို့က ငွေ့ရည်ဖွဲ့နေလျှက်
>>>>>>>>>>>>>
"မရဘူး... အမေနဲ့ပဲအိပ်မှာ"
"ကျစ် မိထင် အရင်ကလည်း ညည်းကျုပ်နဲ့အိပ်တာမဟုတ်ပဲနဲ့ အပိုလုပ်မနေနဲ့ မောင်ဇိုင်းနဲ့ပဲသွားအိပ် သွား..."
"အာ... မေကလည်း.. သူနဲ့ကနေ့တိုင်အိပ်နေရတာကြီးကို တစ်ခါတစ်လေ အမေနဲ့အိပ်ခြင်လို့ပေါ့ နော် နော်လို့"
"မိထင် ညည်းနဲ့တော့အေ....."
ဇိုင်း သူ့ခွင့်ပြုချက်ကိုစောင့်နေမှန်းသိတာမို့ ခွဲမအိပ်စေခြင်ပင်မယ့်လည်း..
"ဟို ရပါတယ်အန်တီ အိပ်ခွင့်ပေးလိုက်ပါ ထင်ထင်လည်း အန်တီနဲ့ခွဲနေရတာကြာပြီဆိုတော့... အဟွန်း"
ဒေါ်မိမိ ဇိုင်းပြောလိုက်တော့မှပဲ
"အေးကွယ်.... ဒီကောင်မလေး အတော်ဆိုးနေတာ ကဲ လာလာ သွားအိပ်မယ် အချိန်မရှိဘူး"
"ဟီး.. ဟုတ်"
ဇိုင်း သူ့ကိုတောင် နှုတ်ဆက်မသွားပဲ ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူဘာရယ်မဟုတ်ပဲ စိတ်မကောင်ဖြစ်သွားမိသည်။
"ကျစ်"
ဇိုင်းခေါင်းခါထုပ်လိုက်ရင်း သူ့အိပ်ခန်းဆီထွက်လာလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်ပြီး အတော်ကြာသည်အထိ သူအတွေးတို့နယ်ချဲ့ရင်း အိပ်မပျော်ပါ။ နှစ်နဲ့ချီပြီး တစ်ယောက်ထဲအိပ်လာတဲ့သူက လပိုင်းလောက် သူမလေးနဲ့အိပ်လိုက်တယ်ဆို အကျင့်ပျက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဇိုင်း ဟိုဘက်လှိမ့်လိုက် ဒီဘက်လှိမ့်လိုက်နှင့် မရတော့တဲ့အဆုံးထလိုက်ပြီး နာရီကြည့်တော့ ၁နာရီပင်။
ဇိုင်း သူမလေးအခန်းရှေ့ရောက်နေတာ အတော်ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ လက်ရွယ်ပြီးမှ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်လိုက်နဲ့ ပြန်ချလိုက် ခေါက်မို့လုပ်လိုက်နဲ့ အတော်ကြာအောင်နေပြီတော့မှ
"ဒေါက် ဒေါက် အန်တီမိ အန်တီမိ"
"ရှက်, ကဲပြော ဒီတစ်ယောက်လည်း ဘာလာလုပ်ပြန်ပြီလည်း... ဒီမှာလည်း မအိပ်ဘူး လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ကြားထဲက ငါအိပ်ရေးပျက်တယ် ထင်ထင် သွား ဟိုမှာသွားအိပ်လိုက်တော့"
"ဟို အေမ့"
"လုပ်မနေနဲ့ သွား"
ဇိုင်း သူမလေးကိုကြည့်ရတာလည်း အိပ်ထားတဲ့ပုံမပေါ်တာကြောင့် သူစိတ်ထဲကြည်နူးမိသွားသည်။ သူမလေးလည်း သူ့လိုပဲလား...
ဇိုင်း ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီး သူ့ဘက်ကိုကျောပေးအိပ်နေတဲ့ သူမလေးကြောင့် မအိပ်ဘူးဆိုတာသိနေတာမို့ အနားကို ခက်ဖြေးဖြေးတိုးသွားလိုက်ပြီး ခါးပေါ်ကိုလက်လှမ်းလိုက်တယ်ဆို
"ကျစ် ကိုယ့်ပါသာအိပ်နော်"
ဇိုင်း မအိပ်တာ ပိုသေချာသွားတာမို့ ပြုံးလိုက်ပြီး ခက်ဖွဖွဖက်လိုက်ကာ
"အဟွန်း... ကိုယ်အကျင့်ပျက်နေပြီသိလား... ခုလိုမအိပ်ရရင်မနေနိုင်တော့ဘူး..."
"အဲ့ဆိုလည်း မအိပ်နဲ့ပေါ့"
"ရက်စက်လိုက်တဲ့ မိန်းမလေး"
"ကျစ် အိပ်တော့ဗျာ... ကျွန်တော်အိပ်ခြင်နေပြီ"
"အင်းအင်း အိပ်အိပ် ကိုယ်ဖက်ထားပေးမယ်"
ထင်ထင် သူမကိုတိုးဖက်လိုက်တာ ဗိုက်သာမရှိရင် သူ့ရင်ခွင်ထဲ နစ်မြုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထင်ထင် ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ခွင့်ပြုနေမိတာ ဘာကြောင့်ပါလိမ့်
ဇိုင်း ငြိမ်ကျသွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ နွေးထွေးစွာ မြတ်နိုးမဝထွေးပွေ့ထားရင်း တိုးတိပ်စွာ မျက်ရည်ကျနေမိသည်။
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
စာလုံးပေါင်းအမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏❤
စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ