🎭မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အောက်သိုးသိုးအနံ့တို့ရနေတဲ့ ဝါကျင့်ကျင့်မီးရောင်အောက်က အခန်းတစ်ခုရဲ့ တစ်နေရာမှာ စူးရဲသောမျက်လုံးအစုံတို့နဲ့ ဒူးချိတ်ထိုင်နေသူက ဇိုင်း သွေးအေးမှူနဲ့ရက်စက်မှူတို့ပြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်ဝန်းတွေက ရဲရဲပင်မကြည့်ရဲပါ။ သူ့ရှေ့တွင်တော့...
"ခွပ်! ဘုန်း! ပြော! မင်းကိုဘယ်သူခိုင်းလည်း!"
"............."
"ဟာကွာ..... တောက်! ခွပ်! အ့ ဘုန်း! အင့် ခွပ်! ခွပ်! ဘုန်း! အဟွတ်! အဟွတ်! အွတ် အဟွတ်"
လက်နှစ်ဖက်ကို ကြိုးတို့ဖြင့်ချည်နှောင်ထားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အပ်ကျစရာမရှိအောင် သွေးတို့ဖြင့် ချင်းချင်းနီနေပြီး ပါးစပ်မှာ သွေးတို့သည်လည်း ဗွက်ခနဲပင်။
Jame ဒီပုံတိုင်းဆို အဖြေမရခင်သေတော့မှာမို့ သူ့တပည့်ကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်ပြီး ဇိုင်းဘက်လှည့်ကာ
"Boss ဒီတိုင်း ဆက်မေးနေရင်း....."
ဇိုင်း Jameစကားမဆုံးခင်ပဲ ဆေးလိပ်မီးညှိလိုက်ပြီး တစ်ချက်ခက်ပျင်းပျင်းရှိုက်လိုက်ကာ....
"ရှီး......... မင်းရဲ့အဖွားနဲ့မင်းညီနှစ်တန်းက အခုအိမ်မှာနော်...."
ဇိုင်းပြောလိုက်တယ်ဆို ကြိုးတုပ်ထားတဲ့လူက ခေါင်မထောင်နိုင်တဲ့ကြားက အတင်းထောင်လာပြီး
"မ အ့ မလုပ်ပါနဲ့ ဟင်း... ဟင်း.... အ့ ကျွန် ကျွန်တော့်ကို... သက် သက်လိုက်ပါ.... အ့ ဟင်း....."
"အဟက် မင်းကိုသက်လိုက်လို့ ခွေးတောင်မစားဘူး ပြော! နောက်ကွယ်ကဘယ်သူလည်း..!"
ဇိုင်းရဲ့ နောက်ဆုံးအသံတို့က အံကြိပ်မှူတို့နဲ့အတူ မျက်ဝန်းတို့က ပိုတောက်လာခဲ့သည်။
"မ မပြော အ့ မပြောပါရစေနဲ့ ဟင်း...."
"ဟားးးဟားးးးဟားးးးးးး Jame ပွောလိုကျတော့"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဇိုင်းပြောလိုက်တာနဲ့ jame ချက်ခြင်းခေါင်းညိမ့်လိုက်ပြီး နားထဲက ဆက်သွယ်ကိရိယာကို ဖိလိုက်ပြီး
"လုပ်...."
"မလုပ်ပါနဲ့! သ သခင်ကြီးပါ! သခင်ကြီးခိုင်းလို့ လုပ်ရတာပါ! မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ.... ဟီး.... ကျွန်တော် ကျွန်တော့်ကို ချိန်း...."
"ရပြီး jame သူ့ကို သူ့အိမ်ကိုသေချာပြန်ပို့ပေးလိုက် တစ်မိသားစုလုံးကို အစဖျောက်ပေးလိုက် အိမ်ကိုပါလက်စပျောက်လိုက်"
"ကျေး ကျေးဇူးပါဗျာ.... ကျွန် ကျွန်တော် တစ်သက်မမေ့ပါဘူးဗျာ.... ကျေးဇူးပါ.... ကျေးဇူးပါbosss....."
ဇိုင်း နောက်မှာဘာဖြစ်ကျန်နေခဲ့တယ်ဆိုတာ မကြည့်တော့ပဲ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ စိတ်တို့က အိမ်ဆီသာ......
ဇိုင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည၁နာရီရှိနေပြီမို့ သူ့ကိုထိုင်စောင့်နေတဲ့ ဒေါ်ထားကိုလည်း ပြန်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမလေးအခြေနေက အတော်တော့စိုးရိမ်စရာဖြစ်သွားတယ်တဲ့ အခက်မသင့်ရင် ကိုယ်ဝန်ပါ ပျက်ကျနိုင်တယ်တဲ့လေ နောက်တစ်ခုကိုတော့ ဒေါ်ထားက သူမလေးကိုမေးပါတဲ့ ပြုံးပြီးပြောသွားပုံအရ ဘာပါလိမ့် ဇိုင်း သိခြင်ဇောတွေနဲ့ ဓာတ်လှေခါးကပဲကြာနေသလိုပင်။
"ကျစ်"
ဇိုင်း စိတ်တိုစွာ စုပ်သက်လိုက်ပြီး ပွင့်သွားတယ်ဆို အခန်းဘက်အပြေးတပိုင်းလာရင် အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို မီးရောင်မှိန်မှိန်ကြားမှာ ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေတဲ့သူမလေး... ဇိုင်း အနားကို ခက်မြန်မြန်သွားလိုက်ပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာဘာမှမမြင်တော့ပဲ သိခြင်ဇောတို့နဲ့
"ထင်ထင် ထင်ထင် ဟေ့ ထင်ထင်"
ထင်ထင် မလှုပ်ခြင်လောက်အောင် မှုးနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုအတင်းလှုပ်နှိုးလိုက်တာမို့ မျက်လုံးတို့ကို အတင်းအားယူပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမရှေ့က အပြုံးတို့နဲ့ သူပင်
"ကျစ် ဘာလို့လာနှိုးနေတာလည်း...."
ဇိုင်း သူ့မှာသာအရမ်းသိခြင်စိတ်တို့ရှိနေပြီး သူမလေးက ပြန်အိပ်ဖို့လုပ်နေတာမို့ ပြန်လှုပ်နှိုးလိုက်ပြီး
"ထင်ထင် မအိပ်နဲ့အုန်း... ဟေ့ ကိုယ့်ကိုပြောပြအုန်း... ဒေါ်ထားပြောတယ် ဆရာဝန်က ဘာပြောသွားတာလည်း... ဟေ့"
ထင်ထင် သူမခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနါကိုမမေးပဲ သူလိုရာကိုအရမေးနေတဲ့ လူကြီးကြောင့် ခံပြင်းမိပင်မယ့် ဒါသူပိုင်တဲ့အရာပဲမို့ မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ
"ဟုတ်တယ် ဗိုက်ထဲမှာ ကလေးကနှစ်ယောက်တဲ့ မနက်ဘာဆိုလားအဲ့ဒါလာရိုက်တဲ့"
"ဘယ် ဘယ်လို..... နှစ် နှစ်ယောက် ဟား... ပျော် ပျော်လိုက်တာကွာ..... အဟား... ကိုယ့် ကိုယ့်ကိုပြပါအုန်း...."
ထင်ထင် ပြောလည်းပြော သူမဗိုက်ကို အတင်းလှမ်နေတဲ့သူကြီးကြောင့် သူမမူးနေတာပင်သတိမရတော့ပဲ လန့်ဖြန့်ကာ... အတင်းထထိုင်းပြီး
"ခင် ခင်ဗျား... ဘာဖြစ်နေတာလည်း.... ကျွန်တော် နေမကောင်းဘူးနော်.. ကျွန်တော့်ကိုစိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်နေတာလား..."
"ကျစ် ကိုယ်သိပါတယ်ကွာ.... ကိုယ် ခဏလေးပဲ ကိုင်ကြည့်ခြင်လို့ပါ တကယ်ခဏလေးပါကွာ.. နော် လုပ်ပါကွာ..."
ထင်ထင် ခေါင်းကလည်းမူးသလို အိပ်ကလည်းအိပ်အိပ်ခြင်နေပြီးမို့ မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့ပဲ ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။ တပြင့်ဆို အတော်နဲ့အိပ်ရမှာမဟုတ်ပါ....
ဇိုင်း မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့ တဖက်လွှဲနေတဲ့ သူမလေးကြောင့် အသည်းတော့အတော်ယားနေပြီဖြစ်သည်။ ဒါမယ့် ခုချိန် စိတ်ညစ်အောင်သွားလုပ်လိုက်ရင် ရနေတဲ့အခွင့်ရေးပါ ဆုံးရှုံးသွားမှာပင်။
ထင်ထင် အတော်နဲ့မပြီးပဲ သေချာကိုင်ကြည့်လိုက် နားနဲ့ကပ်နားထောင်လိုက်လုပ်နေတာကြောင့် လူကထိုင်ရက်နဲ့ ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုမှီထားရတာမို့ မသက်သာလှပါ။မျက်လုံးတို့ကလည်း သူမစကားနားမထောင်တော့တာမို့ သူကြီးပါသာ ဘာလုပ်လုပ်ဆိုပြီး အိပ်ချလိုက်တော့သည်။
"သားသားရေ.... မီးမီးလေးရောဒီထဲမှာလား... ဖေကြီးအခေါ်မှာရင် စိတ်မဆိုကြပါနဲ့ကွာ... နော်... အဟက် မြန်မြန်ထွက်လာကြတော့ကွာ.... မင်းတို့မေမေလေးက သိပ်စိတ်ချရတာမဟုတ်ဘူးကွ ငါသတိတစ်ချက်လွတ်တာနဲ့ မင်းတို့မေမေက တစ်ခုမွှေနေပြီ သိလား... အဟား.... ရွှတ် ထင်ထင် ဟာ... အဟွန်း..."
ဇိုင်း သူမလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ကိုခေါင်းမှီပြီး အိပ်နေတာကြောင့် သူအခုမှသေချာကြည့်မိသည်။ သူစတွေ့တုန်းကလို့ မျက်နှာလေးကသိပ်မဖောင်းတော့ပဲ မျက်တွင်းတောင်နည်းနည်းကျနေပြီဖြစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးက အရင်ကလောက်မရဲတော့ပင်မယ့် အနည်းငယ်လောက်တော့ရဲသေးသည်။ ဇိုင်း သိသိသာသာပိန်းကျသွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူစိတ်ထဲတော့မကောင်းပါ ခလေးမုန်းရင်လည်း မုန်းသင့်ပါတယ်...
ဇိုင်း နေရာတကျပြန်ချပေးပြီး စောင်သေချာခြုံပေးကာ သူပါတစ်ဖက်မှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး အနည်းငယ်ပွင့်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ထိရုံမျှနမ်းလိုက်ရင်း... ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့နာရီပိုင်းလောက်ကဇိုင်းက သူမရှေ့ရောက်ရင် အလိုလိုညွှတ်ကွေးခရသွားတက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် အသိဝင်လာတာနဲ့ သူမနှာခေါင်းထဲကရနေတဲ့ ရင်နှီးတဲ့ရနံတစ်ခုကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို ဟိုလူကြီးရင်ခွင်ထဲရောက်နေတာမို့ အပေါ်ကိုဖျက်ခနဲကြည့်လိုက်တော့ အိပ်နေတုန်းမို့ ခက်မြန်မြန် နောက်ဆုပ်လိုက်တယ်ဆို
"အစောကြီးရှိသေးတယ် ဗိုက်ကလေးရယ်... အိပ်ပါအုန်း... ကိုယ်အိပ်ခြင်သေးလို့ နော်"
ထင်ထင် သူမကိုခေါ်တဲ့နာမည်တစ်ခုပါပြောင်းသွားတာမို့ မျက်နှာပိုတင်သွားပြီး
"အ့ ဟ့ ထင်ထင် ကျစ် မင်းကွာ... ကိုယ့်ယောက်ျားကိုသေကြောင်းကြံနေတာလား.. ဟား... ကျစ်ကျစ် အောင့်သွားတာပဲကွာ..."
ဇိုင်း တံတောင်နဲ့ ရင်ဝကိုတွတ်ခံလိုက်တာမို့ အသံရှူတောင်မှားမတက်ပင်။ သူမလေးလက်စကမသေး...
ထင်ထင် မနေကနာကြီးမှူကအရှိန်မသေသေးတာမို့ ကုတင်ထက်မှာ ရင်ဘက်ကိုင်ပြီး တမင်နားကြောင်းပြတဲ့လူကြီးကိုလှည့်မကြည့်ပဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။
ဇိုင်း တီရှပ်ပွပွကြီးနဲ့ဘောင်းဘီရှည်ပွပွကြီးဝတ်ပြီး ယောက်ျားလေးလိုလမ်းရှောက်သွားတဲ့ သူမလေးကိုကြည့်ပြီး တကယ်ဘယ်လိုလေးမှန်းမသိပေ။ ကြည့်ရတာ ကို့လို့ကန့်လန့်ပင်။ ဗိုက်လေးကော့လန်ကော့လန်နဲ့ တကယ်ဘယ်လိုဟာလေးမှန်းမသိ။ ဇိုင်း ပြုံးလိုက်ရင်း ရေချိုးခန်းနားသွားကာ
"ဟေ့ မြန်မြန်လုပ်နော် ငနောင်နဲ့သွားပြရအုန်းမှာ အဟွန်း.."
ထင်ထင် သွားတိုက်နေရင်း အပြင်ကလှမ်းအော်နေတဲ့သူကြီးကြောင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး
"အလကားလူ အ့"
ထင်ထင် ဗိုက်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်သွားတာမို့ ဗိုက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဟေ့ အဲ့လောက်ချစ်နေရင်လည်း သူ့ဗိုက်ထဲနေပါလား... ငါ့ဗိုက်ထဲဘာလို့လာနေသေးလည်း.. တကယ်ပဲ ကျစ်"
ဇိုင်း မနက်စာဝိုင်းကိုသေချာသွားစစ်ပြီး မှာစရာရှိတာတွေ သေချာမှာနေရသေးသည်။ သူမလေးပြီးလောက်ပြီဆိုမှ အပေါ်ခက်မြန်မြန်တက်သွားရသည်။ ဇိုင်းလှုပ်ရှားသမျှကို အိမ်စေကောင်မလေးတွေကလိုက်ကြည့်ရင်း..
"ဒေါ်ဒေါ်ထား.... သခင်လေးက မမလေးကို တကယ်သည်းသည်းလှုပ်တာနေတာပဲနော်... အဟွန်း... မမလေးကကံကောင်းလိုက်တာ"
ဒေါ်ထား သူမဘေးနားကကောင်မလေးအပြောကြောင့် မျက်နှာမကောင်းစွာ ပြုံးလိုက်ရင်း...
"တကယ်တော့ သခင်လေးက သူချစ်တဲ့သူတွေကို သူ့ထက်ပိုပြီး ဂရုစိုက်ပါတယ် ဒါမယ့် သူချစ်တဲ့သူတွေအကုန်လုံးက သူချစ်တာကို မမြင်နိုင်ကြဘူးလေ"
>>>>>>>>>>>>>
"မဝတ်ဘူး... မဝတ်ခြင်ဘူး..... ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလည်း.... အရင်ကလည်း ဒါပဲဝတ်နေတာကို"
ထင်ထင် drဆီကပြန်လာပြီး သမီးတစ်ယောက်သားတစ်ယောက်ဆိုတာနဲ့ ရူးနေတဲ့သူကြီးကို သူမအမြင်ကပ်မိသည်။ ခုလည်း သူ့ကလေးတွေ နေရတာကျင်းတယ်ကျပ်တယ်နဲ့ ဂါဝန်ကြီးတွေလာဝတ်ခိုင်းနေတာဖြစ်သည်။
"မဝတ်လို့မရဘူး.. ကျစ် ထင်ထင် ဝတ်လိုက်ပါကွာ... နော် မင်းကအကောင်သေးရတဲ့အထည်း မင်းဗိုက်လေးကသေးသေးလေးလေ သူတို့နေရမှာ ကျင်းတာပေါ့ကွနော်... မင်းခုလိုတီရှပ်တွေဝတ်နေတော့ သူတို့ပိုပြီး စိတ်ကျင်းကျပ်တာပေါ့"
"အာ... ဘာမှမသိနေသေးတဲ့ကလေးက စိတ်ဘယ်လိုကျင်းကျပ်မလည်း.. ကျစ်"
"ကျစ် မရဘူး.. ဝတ်ဆိုဝတ်လိုက်"
ထင်ထင် အမိန်ဆန်နေတဲ့စကားကြောင့် သူမပိုစိတ်တိုပြီး
"မဝတ်ဘူး"
"တောက် ရတယ် ငါပဲဝတ်ပေးလိုက်မယ်"
ထင်ထင် တကယ်လည်း အင်္ကျီကိုင်ပြီး အနားလာတဲ့သူကြီးကြောင့်
"ဟာ ခင်ဗျား.... ကျစ် ဘာဖြစ်နေတာလည်း... မဝတ်ဘူးနော်.. ကျွန်တော်အဲ့ဒါကြီးတွေမဝတ်ခြင်ဘူး... သွားနော်"
ထင်ထင် ကုတင်နောက်ကိုပြေးပြီး လက်တကာကာနဲ့ငိုမဲ့မဲ့လေးပြောနေမိသည်။ သူမတစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် စိတ်ကူထဲတောင်မရှိတဲ့ ဒီဟာကြီးတွေမဝတ်ခြင်ပါ ဝတ်လိုက်ရင် သူမရှက်လို့သေလိမ့်မည်။
ဇိုင်း ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့ အတင်းပြေးကပ်နေတဲ့ သူမလေးကြောင့် သူဆက်မသွားပဲ
"ထင်ထင် ဝတ်လိုက်ပါကွာ... ငနောင်လည်းပြောလိုက်တယ်လေ ဒီအချိန်က ဝတ်သင့်နေပြီတဲ့ ဝတ်လိုက်ပါကွာ နော်"
"ဟင့် အဟင့် ဟီး..... မဝတ်ခြင်ပါဘူးဆို ဒါပဲဘာဝတ်ခိုင်းနေတယ် မဝတ်ဘူး မဝတ်ဘူးခြင်ဘူးလို့ ဟီး......"
ဇိုင်း သူ့ရှေ့မှာ ရုပ်တရက် မျက်စိစုံမှိတ်ပြီးငိုချလိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပင်မယ့် မဝတ်လို့လည်းမရတာမို့ မျက်နှာတင်းတင်းကိုမရှော့ပဲ
"ကျစ် ငိုနေလည်း အရှော့ပေးမှာမဟုတ်ဘူးနော်.. ခုချက်ခြင်းတိပ်လိုက်ပြီး ဒါလာလဲလိုက် မဟုတ်ရင် ငါလာလဲပေးမယ်"
"........."
ဇိုင်း မတိပ်ပဲဆက်ငိုနေတာမို့
"အဟွန်း... လဲပေးစေခြင်တာနဲ့တူတယ်... ဒါတဆိုလည်း..."
"အားးးး!းးး ခင်ဗျား.!... ခင်ဗျားကြီး တကယ် စောက်ကျင့်မကောင်းတာပဲ လူကိုအနိုင်ကျင့်နေတာတွေများပြီသိလား... ကျွန်တော့် ဒီဗိုက်နဲ့မို့ ပြန်မလုပ်နိုင်တာ ဒီဗိုက်မရှိတော့ရင် ခင်ဗျားသေပြီမှတ်"
"ဟားးဟားးး တော်သေးတာပေါ့ကွာ.. ဗိုက်နဲ့မို့ အရှော့ပေးပေလို့ မဟုတ်ရင် ငါလည်း ခေါင်းမှာ နောက်တစ်ခေါင်းထွက်နေလောက်ပြီ"
ထင်ထင် သူမကိုပိုစိတ်တိုအောင်ပြောနေတဲ့သူကြီးကြောင့် လက်သီးကျစ်ကျစ်စုပ်ပြီး
"ခင်ဗျား..!.."
"ဟေ့! ဟေ့! ဟိုးထားနော် မင်းဒေါသကြီးရင် ငါ့ကလေးတွေ မျက်လုံးပြူးလိုက်မယ် ရော့ ကောင်းကောင်းပြောတုန်း ဝတ်လိုက်"
ထင်ထင် ထိုလူကြီးမျက်နှာကို လက်သီးနဲ့ ဆင့်ထိုးခြင်နေတာ ပြောမပြတက်အောင်ပင် သို့သော် သူမရှေ့ကို ထိုးပေးနေတဲ့ ဂါဝန်ဖြူဖြူကြောင့်
"ဇိုင်း.... ခင်ဗျားစဥ်းစားကြည့်လေဗျာ...."
"မစဥ်းစားနိုင်ဘူး"
ဇိုင်း သူ့ကိုလာပြီးအချိုသက်နေတာသိတာမို့ ခက်ပျက်ပျက်ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ထင်ထင် သူမဒေါသကိုမနည်းထိန်းပြီးပြောနေရတဲ့ကြားက သူမကိုခက်ပျက်ပျက်ပြန်ပြောလိုက်တဲ့သူကြီးကြောင့် သူမလည်းဒေါသထွက်ပြီး
"မစဥ်းစားနဲ့ဗျာ ကျွန်တော်လည်း မဝတ်ခြင်ဘူး.. တစ်သက်လုံး ဒါတွေနဲ့ပဲနေလာ... ဟာ! ခင်ဗျား..! ဘာလုပ်! အား....! သွား!.. သွား...! လွှတ်! အား....!."
ထင်ထင် သူမဟိုဘက်လှည့်ပြီးပြောနေတုန်း ဘယ်လိုအနားရောက်လာတယ်မသိ သူမအင်္ကျီကိုအတင်းဆွဲလှမ်ပြီး အတင်းချွတ်နေတာမို့ ငယ်သန်ပါအောင်အော်နေမိတော့သည်။
ဇိုင်း ဒီလိုမှမလုပ်ရင် မရမှာမို့ သူမလေးကိုအထုထောင်းခံပြီး လဲပေးလိုက်သည်။
အားလုံးပြီးဆုံးသွားချိန်မှာတော့ အခန်းထောင့်မှာ မျက်နှာက အညိုကွက်တွေကို ဖိနေတဲ့ ဇိုင်းနဲ့ ကုတင်ထက်မှာ စောင်ခြုံပြီး ကျိမ်ဆဲနေဆဲဖြစ်တဲ့ ထင်ထင်
"သေနာကြီး... စောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့သူကြီး.... နှာဖူးကြီး.... ခွေးကြီး.... ဟင့်.... ခွေးတောင်မှ ရိုးရိုးခွေးမဟုတ်ဘူး... နှာဖူးခွေး... ဟင့် ခင်ဗျားကြီးကြားလား...! ခင်ဗျားကြီးကိုပြောနေတာ! ဟီး....."
ဇိုင်း ဆဲနည်းပေါင်းစုံနဲ့ဆဲနေရင်း မကျေနပ်သေးရင် ခုလို ထထအော်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် စိတ်ကျေနပ်အောင်ပဲ
"အေး ကြားတယ် ထက်ဆဲ"
"ဟီး..... ခင်ဗျားကြီးကို သက်ခြင်နေတာသိလား... နှာဖူးကောင်... ဟီး.... သေနာကြီး.... @#$&%@$#&@%#&@$#&"
အခန်းအပြင်ဘက်က ထမင်းစာဖို့လာခေါ်တဲ့ ဒေါ်ထားတို့ကတော့
"ခိ ခ်ခ် ခိ အဟိ ဒေါ်ဒေါ်ထား... သခင်လေးတေယ့ ဘယ်လိုဖြသ်နေပြီလည်းမသိဘူးနော် ခိ"
ဒေါ်ထား သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ရယ်ခြင်နေပင်မယ့်
"တယ်.... ဒီကောင်မလေးတွေ... လာ လာ သွားမယ်"
"ခိ ဟုတ်ကဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>>>
"သခင်ကြီး သခင်လေးလာတွေ့ပါတယ်"
"ဟားးဟားးး မလာစဖူးအလာထူးလို့ပါလား... ဟားးဟားးး ဝငခွဲ့"
"ဒုန်း! ခင်ဗျားဘာလို့ကျွန်တော်နဲ့ဇယားလိုက်ရှုပ်နေတာလည်း..."
"အဟား... ဖြေးဖြေးပေါ့ကွာ.... အေးဆေးပြောပါကွ"
ဇိုင်း အမှောင်ဘက်ခြမ်းမှာ ထိုင်နေတယ်ထင်ရတဲ့ သူ့ရဲ့တစ်ချိန်ကမွေးစားအဖေကို ခက်စူးစူးကြည့်လိုက်ရင်း
"ခင်ဗျား တည့်ပြောလို့ရတယ် ဘာကိစ္စလိုက်နှောက်ရှက်နေတာလည်း.."
"အဟွန်း... မင်းငါ့လက်အောက်ရောက်လာဖို့လေ"
"သေတာတောင် ဖြစ်မလားဘူး...."
"အဟား... မင်းကတစ်နေ့တစ်ခြား မင်းအမေနဲ့တူလာတာပဲ"
"ခင်ဗျားကြီး ပါးစပ်တိပ်တိပ်နေလိုက်! ထက်မပြောနဲ့!"
ဇိုင်း ဒီလူကြီးရှေ့ရောက်ရင် အမြဲစိတ်လှုပ်ရှားဆဲပါ။
"ဟားးးဟားးးးဟားးးးး တူလို့ တူတယ်ပြောတာကွာ... မျက်လုံးလေးတွေဆို...."
"အာ.....!.......... ခင်ဗျား!"
"ဟားးးးးဟားးးးဟားးးးး စိတ်ရှော့ကောင်လေး.... နောက်တစ်ခုထက်ပြောလိုက်မယ် မင်းရဲ့ရှာဖွေရေးအစီစဥ်တွေကိုရက်လိုက်ပါ မဟုတ်ရင် မင်းပိုင်ဆိုင်တဲ့အရာတွေ ငါ့ဆီရောက်လာလိုက်မယ်နော်"
"တောက်! ခင်ဗျား..."
"အဟွန်း... ဒါပဲဆို သွားလို့ရပြီ"
"တောက်!"
"မင်းကိုပြောခဲ့ပါတယ် ဒီလောကမှာကျင်လည်ခြင်ရင် အားနည်းချက်ရှိလို့မရဘူးလို့"
"အဟွန်း... ခင်ဗျားမှားနေပြီ လူဖြစ်လာပြီဆိုကတည်းက ရှင်သန်ခြင်ရဲ့အရသာက ကိုယ့်အားနည်းချက်တွေကို လိုက်ကာကွယ်ရင်းနဲ့ မရိုးနိုင်အောင် နေထိုင်ဖို့ပဲ ခင်ဗျားလို အထီးကျန်နေတဲ့သူအတွက် ဒီအရာတွေက နားလည်းဖို့တော့ခက်လိုက်မယ် အဟွန်း..."
"အဟွန်း... မင်းမှားနေပြီ ငါ့အားနည်းချက်က ရှာနေစရာမလိုဘူး... ဘာလို့ဆို မင်းဆီမှာမို့လို့ပဲ"
ဇိုင်း အိမ်ပြန်လမ်းခရီးတစ်ခုလုံးမှာ အတွေးတို့နဲ့ လောင်မြိုက်ဆဲပါ။ ဘာကြောင့် အဲ့လိုပြောနိုင်ရတာလည်း.....
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
စာလုံးပေါင်း အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ကြပါနော်🙏
သည်းခံဖက်ပေးကြတဲ့ စားချစ်သူတစ်ဦးခြင်းဆီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ
🎭မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အပိုင်း (၁၀)
အောက်သိုးသိုးအနံ့တို့ရနေတဲ့ ဝါကျင့်ကျင့်မီးရောင်အောက်က အခန်းတစ်ခုရဲ့ တစ်နေရာမှာ စူးရဲသောမျက်လုံးအစုံတို့နဲ့ ဒူးချိတ်ထိုင်နေသူက ဇိုင်း သွေးအေးမှူနဲ့ရက်စက်မှူတို့ပြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်ဝန်းတွေက ရဲရဲပင်မကြည့်ရဲပါ။ သူ့ရှေ့တွင်တော့...
"ခွပ်! ဘုန်း! ပြော! မင်းကိုဘယ်သူခိုင်းလည်း!"
"............."
"ဟာကွာ..... တောက်! ခွပ်! အ့ ဘုန်း! အင့် ခွပ်! ခွပ်! ဘုန်း! အဟွတ်! အဟွတ်! အွတ် အဟွတ်"
လက်နှစ်ဖက်ကို ကြိုးတို့ဖြင့်ချည်နှောင်ထားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အပ်ကျစရာမရှိအောင် သွေးတို့ဖြင့် ချင်းချင်းနီနေပြီး ပါးစပ်မှာ သွေးတို့သည်လည်း ဗွက်ခနဲပင်။
Jame ဒီပုံတိုင်းဆို အဖြေမရခင်သေတော့မှာမို့ သူ့တပည့်ကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်ပြီး ဇိုင်းဘက်လှည့်ကာ
"Boss ဒီတိုင်း ဆက်မေးနေရင်း....."
ဇိုင်း Jameစကားမဆုံးခင်ပဲ ဆေးလိပ်မီးညှိလိုက်ပြီး တစ်ချက်ခက်ပျင်းပျင်းရှိုက်လိုက်ကာ....
"ရှီး......... မင်းရဲ့အဖွားနဲ့မင်းညီနှစ်တန်းက အခုအိမ်မှာနော်...."
ဇိုင်းပြောလိုက်တယ်ဆို ကြိုးတုပ်ထားတဲ့လူက ခေါင်မထောင်နိုင်တဲ့ကြားက အတင်းထောင်လာပြီး
"မ အ့ မလုပ်ပါနဲ့ ဟင်း... ဟင်း.... အ့ ကျွန် ကျွန်တော့်ကို... သက် သက်လိုက်ပါ.... အ့ ဟင်း....."
"အဟက် မင်းကိုသက်လိုက်လို့ ခွေးတောင်မစားဘူး ပြော! နောက်ကွယ်ကဘယ်သူလည်း..!"
ဇိုင်းရဲ့ နောက်ဆုံးအသံတို့က အံကြိပ်မှူတို့နဲ့အတူ မျက်ဝန်းတို့က ပိုတောက်လာခဲ့သည်။
"မ မပြော အ့ မပြောပါရစေနဲ့ ဟင်း...."
"ဟားးးဟားးးးဟားးးးးးး Jame ပြောလိုက်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဇိုင်းပြောလိုက်တာနဲ့ jame ချက်ခြင်းခေါင်းညိမ့်လိုက်ပြီး နားထဲက ဆက်သွယ်ကိရိယာကို ဖိလိုက်ပြီး
"လုပ်...."
"မလုပ်ပါနဲ့! သ သခင်ကြီးပါ! သခင်ကြီးခိုင်းလို့ လုပ်ရတာပါ! မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ.... ဟီး.... ကျွန်တော် ကျွန်တော့်ကို ချိန်း...."
"ရပြီး jame သူ့ကို သူ့အိမ်ကိုသေချာပြန်ပို့ပေးလိုက် တစ်မိသားစုလုံးကို အစဖျောက်ပေးလိုက် အိမ်ကိုပါလက်စပျောက်လိုက်"
"ကျေး ကျေးဇူးပါဗျာ.... ကျွန် ကျွန်တော် တစ်သက်မမေ့ပါဘူးဗျာ.... ကျေးဇူးပါ.... ကျေးဇူးပါbosss....."
ဇိုင်း နောက်မှာဘာဖြစ်ကျန်နေခဲ့တယ်ဆိုတာ မကြည့်တော့ပဲ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ စိတ်တို့က အိမ်ဆီသာ......
ဇိုင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည၁နာရီရှိနေပြီမို့ သူ့ကိုထိုင်စောင့်နေတဲ့ ဒေါ်ထားကိုလည်း ပြန်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမလေးအခြေနေက အတော်တော့စိုးရိမ်စရာဖြစ်သွားတယ်တဲ့ အခက်မသင့်ရင် ကိုယ်ဝန်ပါ ပျက်ကျနိုင်တယ်တဲ့လေ နောက်တစ်ခုကိုတော့ ဒေါ်ထားက သူမလေးကိုမေးပါတဲ့ ပြုံးပြီးပြောသွားပုံအရ ဘာပါလိမ့် ဇိုင်း သိခြင်ဇောတွေနဲ့ ဓာတ်လှေခါးကပဲကြာနေသလိုပင်။
"ကျစ်"
ဇိုင်း စိတ်တိုစွာ စုပ်သက်လိုက်ပြီး ပွင့်သွားတယ်ဆို အခန်းဘက်အပြေးတပိုင်းလာရင် အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို မီးရောင်မှိန်မှိန်ကြားမှာ ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေတဲ့သူမလေး... ဇိုင်း အနားကို ခက်မြန်မြန်သွားလိုက်ပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာဘာမှမမြင်တော့ပဲ သိခြင်ဇောတို့နဲ့
"ထင်ထင် ထင်ထင် ဟေ့ ထင်ထင်"
ထင်ထင် မလှုပ်ခြင်လောက်အောင် မှုးနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုအတင်းလှုပ်နှိုးလိုက်တာမို့ မျက်လုံးတို့ကို အတင်းအားယူပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမရှေ့က အပြုံးတို့နဲ့ သူပင်
"ကျစ် ဘာလို့လာနှိုးနေတာလည်း...."
ဇိုင်း သူ့မှာသာအရမ်းသိခြင်စိတ်တို့ရှိနေပြီး သူမလေးက ပြန်အိပ်ဖို့လုပ်နေတာမို့ ပြန်လှုပ်နှိုးလိုက်ပြီး
"ထင်ထင် မအိပ်နဲ့အုန်း... ဟေ့ ကိုယ့်ကိုပြောပြအုန်း... ဒေါ်ထားပြောတယ် ဆရာဝန်က ဘာပြောသွားတာလည်း... ဟေ့"
ထင်ထင် သူမခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနါကိုမမေးပဲ သူလိုရာကိုအရမေးနေတဲ့ လူကြီးကြောင့် ခံပြင်းမိပင်မယ့် ဒါသူပိုင်တဲ့အရာပဲမို့ မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ
"ဟုတ်တယ် ဗိုက်ထဲမှာ ကလေးကနှစ်ယောက်တဲ့ မနက်ဘာဆိုလားအဲ့ဒါလာရိုက်တဲ့"
"ဘယ် ဘယ်လို..... နှစ် နှစ်ယောက် ဟား... ပျော် ပျော်လိုက်တာကွာ..... အဟား... ကိုယ့် ကိုယ့်ကိုပြပါအုန်း...."
ထင်ထင် ပြောလည်းပြော သူမဗိုက်ကို အတင်းလှမ်နေတဲ့သူကြီးကြောင့် သူမမူးနေတာပင်သတိမရတော့ပဲ လန့်ဖြန့်ကာ... အတင်းထထိုင်းပြီး
"ခင် ခင်ဗျား... ဘာဖြစ်နေတာလည်း.... ကျွန်တော် နေမကောင်းဘူးနော်.. ကျွန်တော့်ကိုစိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်နေတာလား..."
"ကျစ် ကိုယ်သိပါတယ်ကွာ.... ကိုယ် ခဏလေးပဲ ကိုင်ကြည့်ခြင်လို့ပါ တကယ်ခဏလေးပါကွာ.. နော် လုပ်ပါကွာ..."
ထင်ထင် ခေါင်းကလည်းမူးသလို အိပ်ကလည်းအိပ်အိပ်ခြင်နေပြီးမို့ မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့ပဲ ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။ တပြင့်ဆို အတော်နဲ့အိပ်ရမှာမဟုတ်ပါ....
ဇိုင်း မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့ တဖက်လွှဲနေတဲ့ သူမလေးကြောင့် အသည်းတော့အတော်ယားနေပြီဖြစ်သည်။ ဒါမယ့် ခုချိန် စိတ်ညစ်အောင်သွားလုပ်လိုက်ရင် ရနေတဲ့အခွင့်ရေးပါ ဆုံးရှုံးသွားမှာပင်။
ထင်ထင် အတော်နဲ့မပြီးပဲ သေချာကိုင်ကြည့်လိုက် နားနဲ့ကပ်နားထောင်လိုက်လုပ်နေတာကြောင့် လူကထိုင်ရက်နဲ့ ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုမှီထားရတာမို့ မသက်သာလှပါ။မျက်လုံးတို့ကလည်း သူမစကားနားမထောင်တော့တာမို့ သူကြီးပါသာ ဘာလုပ်လုပ်ဆိုပြီး အိပ်ချလိုက်တော့သည်။
"သားသားရေ.... မီးမီးလေးရောဒီထဲမှာလား... ဖေကြီးအခေါ်မှာရင် စိတ်မဆိုကြပါနဲ့ကွာ... နော်... အဟက် မြန်မြန်ထွက်လာကြတော့ကွာ.... မင်းတို့မေမေလေးက သိပ်စိတ်ချရတာမဟုတ်ဘူးကွ ငါသတိတစ်ချက်လွတ်တာနဲ့ မင်းတို့မေမေက တစ်ခုမွှေနေပြီ သိလား... အဟား.... ရွှတ် ထင်ထင် ဟာ... အဟွန်း..."
ဇိုင်း သူမလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ကိုခေါင်းမှီပြီး အိပ်နေတာကြောင့် သူအခုမှသေချာကြည့်မိသည်။ သူစတွေ့တုန်းကလို့ မျက်နှာလေးကသိပ်မဖောင်းတော့ပဲ မျက်တွင်းတောင်နည်းနည်းကျနေပြီဖြစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးက အရင်ကလောက်မရဲတော့ပင်မယ့် အနည်းငယ်လောက်တော့ရဲသေးသည်။ ဇိုင်း သိသိသာသာပိန်းကျသွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူစိတ်ထဲတော့မကောင်းပါ ခလေးမုန်းရင်လည်း မုန်းသင့်ပါတယ်...
ဇိုင်း နေရာတကျပြန်ချပေးပြီး စောင်သေချာခြုံပေးကာ သူပါတစ်ဖက်မှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး အနည်းငယ်ပွင့်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ထိရုံမျှနမ်းလိုက်ရင်း... ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့နာရီပိုင်းလောက်ကဇိုင်းက သူမရှေ့ရောက်ရင် အလိုလိုညွှတ်ကွေးခရသွားတက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>>
ထင်ထင် အသိဝင်လာတာနဲ့ သူမနှာခေါင်းထဲကရနေတဲ့ ရင်နှီးတဲ့ရနံတစ်ခုကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို ဟိုလူကြီးရင်ခွင်ထဲရောက်နေတာမို့ အပေါ်ကိုဖျက်ခနဲကြည့်လိုက်တော့ အိပ်နေတုန်းမို့ ခက်မြန်မြန် နောက်ဆုပ်လိုက်တယ်ဆို
"အစောကြီးရှိသေးတယ် ဗိုက်ကလေးရယ်... အိပ်ပါအုန်း... ကိုယ်အိပ်ခြင်သေးလို့ နော်"
ထင်ထင် သူမကိုခေါ်တဲ့နာမည်တစ်ခုပါပြောင်းသွားတာမို့ မျက်နှာပိုတင်သွားပြီး
"အ့ ဟ့ ထင်ထင် ကျစ် မင်းကွာ... ကိုယ့်ယောက်ျားကိုသေကြောင်းကြံနေတာလား.. ဟား... ကျစ်ကျစ် အောင့်သွားတာပဲကွာ..."
ဇိုင်း တံတောင်နဲ့ ရင်ဝကိုတွတ်ခံလိုက်တာမို့ အသံရှူတောင်မှားမတက်ပင်။ သူမလေးလက်စကမသေး...
ထင်ထင် မနေကနာကြီးမှူကအရှိန်မသေသေးတာမို့ ကုတင်ထက်မှာ ရင်ဘက်ကိုင်ပြီး တမင်နားကြောင်းပြတဲ့လူကြီးကိုလှည့်မကြည့်ပဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။
ဇိုင်း တီရှပ်ပွပွကြီးနဲ့ဘောင်းဘီရှည်ပွပွကြီးဝတ်ပြီး ယောက်ျားလေးလိုလမ်းရှောက်သွားတဲ့ သူမလေးကိုကြည့်ပြီး တကယ်ဘယ်လိုလေးမှန်းမသိပေ။ ကြည့်ရတာ ကို့လို့ကန့်လန့်ပင်။ ဗိုက်လေးကော့လန်ကော့လန်နဲ့ တကယ်ဘယ်လိုဟာလေးမှန်းမသိ။ ဇိုင်း ပြုံးလိုက်ရင်း ရေချိုးခန်းနားသွားကာ
"ဟေ့ မြန်မြန်လုပ်နော် ငနောင်နဲ့သွားပြရအုန်းမှာ အဟွန်း.."
ထင်ထင် သွားတိုက်နေရင်း အပြင်ကလှမ်းအော်နေတဲ့သူကြီးကြောင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး
"အလကားလူ အ့"
ထင်ထင် ဗိုက်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်သွားတာမို့ ဗိုက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဟေ့ အဲ့လောက်ချစ်နေရင်လည်း သူ့ဗိုက်ထဲနေပါလား... ငါ့ဗိုက်ထဲဘာလို့လာနေသေးလည်း.. တကယ်ပဲ ကျစ်"
ဇိုင်း မနက်စာဝိုင်းကိုသေချာသွားစစ်ပြီး မှာစရာရှိတာတွေ သေချာမှာနေရသေးသည်။ သူမလေးပြီးလောက်ပြီဆိုမှ အပေါ်ခက်မြန်မြန်တက်သွားရသည်။ ဇိုင်းလှုပ်ရှားသမျှကို အိမ်စေကောင်မလေးတွေကလိုက်ကြည့်ရင်း..
"ဒေါ်ဒေါ်ထား.... သခင်လေးက မမလေးကို တကယ်သည်းသည်းလှုပ်တာနေတာပဲနော်... အဟွန်း... မမလေးကကံကောင်းလိုက်တာ"
ဒေါ်ထား သူမဘေးနားကကောင်မလေးအပြောကြောင့် မျက်နှာမကောင်းစွာ ပြုံးလိုက်ရင်း...
"တကယ်တော့ သခင်လေးက သူချစ်တဲ့သူတွေကို သူ့ထက်ပိုပြီး ဂရုစိုက်ပါတယ် ဒါမယ့် သူချစ်တဲ့သူတွေအကုန်လုံးက သူချစ်တာကို မမြင်နိုင်ကြဘူးလေ"
>>>>>>>>>>>>>
"မဝတ်ဘူး... မဝတ်ခြင်ဘူး..... ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလည်း.... အရင်ကလည်း ဒါပဲဝတ်နေတာကို"
ထင်ထင် drဆီကပြန်လာပြီး သမီးတစ်ယောက်သားတစ်ယောက်ဆိုတာနဲ့ ရူးနေတဲ့သူကြီးကို သူမအမြင်ကပ်မိသည်။ ခုလည်း သူ့ကလေးတွေ နေရတာကျင်းတယ်ကျပ်တယ်နဲ့ ဂါဝန်ကြီးတွေလာဝတ်ခိုင်းနေတာဖြစ်သည်။
"မဝတ်လို့မရဘူး.. ကျစ် ထင်ထင် ဝတ်လိုက်ပါကွာ... နော် မင်းကအကောင်သေးရတဲ့အထည်း မင်းဗိုက်လေးကသေးသေးလေးလေ သူတို့နေရမှာ ကျင်းတာပေါ့ကွနော်... မင်းခုလိုတီရှပ်တွေဝတ်နေတော့ သူတို့ပိုပြီး စိတ်ကျင်းကျပ်တာပေါ့"
"အာ... ဘာမှမသိနေသေးတဲ့ကလေးက စိတ်ဘယ်လိုကျင်းကျပ်မလည်း.. ကျစ်"
"ကျစ် မရဘူး.. ဝတ်ဆိုဝတ်လိုက်"
ထင်ထင် အမိန်ဆန်နေတဲ့စကားကြောင့် သူမပိုစိတ်တိုပြီး
"မဝတ်ဘူး"
"တောက် ရတယ် ငါပဲဝတ်ပေးလိုက်မယ်"
ထင်ထင် တကယ်လည်း အင်္ကျီကိုင်ပြီး အနားလာတဲ့သူကြီးကြောင့်
"ဟာ ခင်ဗျား.... ကျစ် ဘာဖြစ်နေတာလည်း... မဝတ်ဘူးနော်.. ကျွန်တော်အဲ့ဒါကြီးတွေမဝတ်ခြင်ဘူး... သွားနော်"
ထင်ထင် ကုတင်နောက်ကိုပြေးပြီး လက်တကာကာနဲ့ငိုမဲ့မဲ့လေးပြောနေမိသည်။ သူမတစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် စိတ်ကူထဲတောင်မရှိတဲ့ ဒီဟာကြီးတွေမဝတ်ခြင်ပါ ဝတ်လိုက်ရင် သူမရှက်လို့သေလိမ့်မည်။
ဇိုင်း ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့ အတင်းပြေးကပ်နေတဲ့ သူမလေးကြောင့် သူဆက်မသွားပဲ
"ထင်ထင် ဝတ်လိုက်ပါကွာ... ငနောင်လည်းပြောလိုက်တယ်လေ ဒီအချိန်က ဝတ်သင့်နေပြီတဲ့ ဝတ်လိုက်ပါကွာ နော်"
"ဟင့် အဟင့် ဟီး..... မဝတ်ခြင်ပါဘူးဆို ဒါပဲဘာဝတ်ခိုင်းနေတယ် မဝတ်ဘူး မဝတ်ဘူးခြင်ဘူးလို့ ဟီး......"
ဇိုင်း သူ့ရှေ့မှာ ရုပ်တရက် မျက်စိစုံမှိတ်ပြီးငိုချလိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပင်မယ့် မဝတ်လို့လည်းမရတာမို့ မျက်နှာတင်းတင်းကိုမရှော့ပဲ
"ကျစ် ငိုနေလည်း အရှော့ပေးမှာမဟုတ်ဘူးနော်.. ခုချက်ခြင်းတိပ်လိုက်ပြီး ဒါလာလဲလိုက် မဟုတ်ရင် ငါလာလဲပေးမယ်"
"........."
ဇိုင်း မတိပ်ပဲဆက်ငိုနေတာမို့
"အဟွန်း... လဲပေးစေခြင်တာနဲ့တူတယ်... ဒါတဆိုလည်း..."
"အားးးး!းးး ခင်ဗျား.!... ခင်ဗျားကြီး တကယ် စောက်ကျင့်မကောင်းတာပဲ လူကိုအနိုင်ကျင့်နေတာတွေများပြီသိလား... ကျွန်တော့် ဒီဗိုက်နဲ့မို့ ပြန်မလုပ်နိုင်တာ ဒီဗိုက်မရှိတော့ရင် ခင်ဗျားသေပြီမှတ်"
"ဟားးဟားးး တော်သေးတာပေါ့ကွာ.. ဗိုက်နဲ့မို့ အရှော့ပေးပေလို့ မဟုတ်ရင် ငါလည်း ခေါင်းမှာ နောက်တစ်ခေါင်းထွက်နေလောက်ပြီ"
ထင်ထင် သူမကိုပိုစိတ်တိုအောင်ပြောနေတဲ့သူကြီးကြောင့် လက်သီးကျစ်ကျစ်စုပ်ပြီး
"ခင်ဗျား..!.."
"ဟေ့! ဟေ့! ဟိုးထားနော် မင်းဒေါသကြီးရင် ငါ့ကလေးတွေ မျက်လုံးပြူးလိုက်မယ် ရော့ ကောင်းကောင်းပြောတုန်း ဝတ်လိုက်"
ထင်ထင် ထိုလူကြီးမျက်နှာကို လက်သီးနဲ့ ဆင့်ထိုးခြင်နေတာ ပြောမပြတက်အောင်ပင် သို့သော် သူမရှေ့ကို ထိုးပေးနေတဲ့ ဂါဝန်ဖြူဖြူကြောင့်
"ဇိုင်း.... ခင်ဗျားစဉ်းစားကြည့်လေဗျာ...."
"မစဉ်းစားနိုင်ဘူး"
ဇိုင်း သူ့ကိုလာပြီးအချိုသက်နေတာသိတာမို့ ခက်ပျက်ပျက်ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ထင်ထင် သူမဒေါသကိုမနည်းထိန်းပြီးပြောနေရတဲ့ကြားက သူမကိုခက်ပျက်ပျက်ပြန်ပြောလိုက်တဲ့သူကြီးကြောင့် သူမလည်းဒေါသထွက်ပြီး
"မစဉ်းစားနဲ့ဗျာ ကျွန်တော်လည်း မဝတ်ခြင်ဘူး.. တစ်သက်လုံး ဒါတွေနဲ့ပဲနေလာ... ဟာ! ခင်ဗျား..! ဘာလုပ်! အား....! သွား!.. သွား...! လွှတ်! အား....!."
ထင်ထင် သူမဟိုဘက်လှည့်ပြီးပြောနေတုန်း ဘယ်လိုအနားရောက်လာတယ်မသိ သူမအင်္ကျီကိုအတင်းဆွဲလှမ်ပြီး အတင်းချွတ်နေတာမို့ ငယ်သန်ပါအောင်အော်နေမိတော့သည်။
ဇိုင်း ဒီလိုမှမလုပ်ရင် မရမှာမို့ သူမလေးကိုအထုထောင်းခံပြီး လဲပေးလိုက်သည်။
အားလုံးပြီးဆုံးသွားချိန်မှာတော့ အခန်းထောင့်မှာ မျက်နှာက အညိုကွက်တွေကို ဖိနေတဲ့ ဇိုင်းနဲ့ ကုတင်ထက်မှာ စောင်ခြုံပြီး ကျိမ်ဆဲနေဆဲဖြစ်တဲ့ ထင်ထင်
"သေနာကြီး... စောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့သူကြီး.... နှာဖူးကြီး.... ခွေးကြီး.... ဟင့်.... ခွေးတောင်မှ ရိုးရိုးခွေးမဟုတ်ဘူး... နှာဖူးခွေး... ဟင့် ခင်ဗျားကြီးကြားလား...! ခင်ဗျားကြီးကိုပြောနေတာ! ဟီး....."
ဇိုင်း ဆဲနည်းပေါင်းစုံနဲ့ဆဲနေရင်း မကျေနပ်သေးရင် ခုလို ထထအော်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် စိတ်ကျေနပ်အောင်ပဲ
"အေး ကြားတယ် ထက်ဆဲ"
"ဟီး..... ခင်ဗျားကြီးကို သက်ခြင်နေတာသိလား... နှာဖူးကောင်... ဟီး.... သေနာကြီး.... @#$&%@$#&@%#&@$#&"
အခန်းအပြင်ဘက်က ထမင်းစာဖို့လာခေါ်တဲ့ ဒေါ်ထားတို့ကတော့
"ခိ ခ်ခ် ခိ အဟိ ဒေါ်ဒေါ်ထား... သခင်လေးတေယ့ ဘယ်လိုဖြသ်နေပြီလည်းမသိဘူးနော် ခိ"
ဒေါ်ထား သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ရယ်ခြင်နေပင်မယ့်
"တယ်.... ဒီကောင်မလေးတွေ... လာ လာ သွားမယ်"
"ခိ ဟုတ်ကဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>>>
"သခင်ကြီး သခင်လေးလာတွေ့ပါတယ်"
"ဟားးဟားးး မလာစဖူးအလာထူးလို့ပါလား... ဟားးဟားးး ဝင်ခဲ့"
"ဒုန်း! ခင်ဗျားဘာလို့ကျွန်တော်နဲ့ဇယားလိုက်ရှုပ်နေတာလည်း..."
"အဟား... ဖြေးဖြေးပေါ့ကွာ.... အေးဆေးပြောပါကွ"
ဇိုင်း အမှောင်ဘက်ခြမ်းမှာ ထိုင်နေတယ်ထင်ရတဲ့ သူ့ရဲ့တစ်ချိန်ကမွေးစားအဖေကို ခက်စူးစူးကြည့်လိုက်ရင်း
"ခင်ဗျား တည့်ပြောလို့ရတယ် ဘာကိစ္စလိုက်နှောက်ရှက်နေတာလည်း.."
"အဟွန်း... မင်းငါ့လက်အောက်ရောက်လာဖို့လေ"
"သေတာတောင် ဖြစ်မလားဘူး...."
"အဟား... မင်းကတစ်နေ့တစ်ခြား မင်းအမေနဲ့တူလာတာပဲ"
"ခင်ဗျားကြီး ပါးစပ်တိပ်တိပ်နေလိုက်! ထက်မပြောနဲ့!"
ဇိုင်း ဒီလူကြီးရှေ့ရောက်ရင် အမြဲစိတ်လှုပ်ရှားဆဲပါ။
"ဟားးးဟားးးးဟားးးးး တူလို့ တူတယ်ပြောတာကွာ... မျက်လုံးလေးတွေဆို...."
"အာ.....!.......... ခင်ဗျား!"
"ဟားးးးးဟားးးးဟားးးးး စိတ်ရှော့ကောင်လေး.... နောက်တစ်ခုထက်ပြောလိုက်မယ် မင်းရဲ့ရှာဖွေရေးအစီစဉ်တွေကိုရက်လိုက်ပါ မဟုတ်ရင် မင်းပိုင်ဆိုင်တဲ့အရာတွေ ငါ့ဆီရောက်လာလိုက်မယ်နော်"
"တောက်! ခင်ဗျား..."
"အဟွန်း... ဒါပဲဆို သွားလို့ရပြီ"
"တောက်!"
"မင်းကိုပြောခဲ့ပါတယ် ဒီလောကမှာကျင်လည်ခြင်ရင် အားနည်းချက်ရှိလို့မရဘူးလို့"
"အဟွန်း... ခင်ဗျားမှားနေပြီ လူဖြစ်လာပြီဆိုကတည်းက ရှင်သန်ခြင်ရဲ့အရသာက ကိုယ့်အားနည်းချက်တွေကို လိုက်ကာကွယ်ရင်းနဲ့ မရိုးနိုင်အောင် နေထိုင်ဖို့ပဲ ခင်ဗျားလို အထီးကျန်နေတဲ့သူအတွက် ဒီအရာတွေက နားလည်းဖို့တော့ခက်လိုက်မယ် အဟွန်း..."
"အဟွန်း... မင်းမှားနေပြီ ငါ့အားနည်းချက်က ရှာနေစရာမလိုဘူး... ဘာလို့ဆို မင်းဆီမှာမို့လို့ပဲ"
ဇိုင်း အိမ်ပြန်လမ်းခရီးတစ်ခုလုံးမှာ အတွေးတို့နဲ့ လောင်မြိုက်ဆဲပါ။ ဘာကြောင့် အဲ့လိုပြောနိုင်ရတာလည်း.....
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
စာလုံးပေါင်း အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ကြပါနော်
ချစ်သူတစ်ဦးခြင်းဆီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ