🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
"ထင်ထင်..!... ထင်ထင်ရေ..!....... ဟဲ့! ငါခေါ်နေတယ်နော်...!... မိထင်ထင်...!.!...."
ထင်ထင် အိမ်ရှေ့မှာ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ညိမ့်နေတုန်း သူမတွက် နားဝင်ဆိုးလှတဲ့ နာမည်ကြီးကြောင့် ဖုန်းကိုစောင့်ချလိုက်ပြီး
"ဟာ..!.. အမေတို့ကလည်းဗျာ...!.. ကျွန်တော့်ကိုအဲ့လိုမခေါ်နဲ့လို့! အမေ့ကိုပြောထားတယ်လေဗျာ.... ကျစ်"
ထင်ထင်စကားကြောင့် ဒေါ်မိမိ လုပ်လက်စ ငါးကိုစောင့်ချလိုက်ပြီး
"ဖြန်း... ဖြန်း....ကဲဟယ် အဲ့ဒါမကြိုက်အုန်း မကြိုက်အုန်း ကဲဟယ် ဖြန်း.."
"အား.... အ့ မေ့ ကျွန်တော်နာလာပြီနော်... အ့ မေ့! အ့ လက်ပုပ်တော့မယ်ဗျ... အားလားလား... ကျွတ်"
"အဲ့ဒါမှတ်ထား နောက်တစ်ခါထက်ပြောကြည့်! ဘယ့်နဲ့တော်... အဖေဖြစ်သူ သွားလေသူကြီးက ဒင်းကိုချစ်လွန်းလို့ ထင်ထင်လင်းလင်း ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ဖြစ်အောင် ထင်ထင်လို့ပေးထားပါတယ် အရပ်ကပေးထားတဲ့ ကျော်ကြီးဆိုတဲ့ ကလေကခြေနာမည်ကိုမှ ဒင်းကကြိုက်နေလေရဲ့ သွားလေသူကြီးရေ..... တော်ကြားရဲ့လား......"
"ဟား... အမေတို့အလွမ်းကောင်းချက် ကျွန်တော်တို့အိမ် ဝင်ငွေတက်အောင် မေ အေးရင်ကျူးမလား..."
"ဟမ် ဘာ! သေနာလေး... လာခဲ့စမ်း....!... ထင်ထင်!..."
"ပြေးပြီဗျို့.... ဟားးးဟားးးးဟားးးး"
"ဟဲ့ ဟဲ့ နေအုန်း ငါ့ကို ငါးလှမ်းပေးသွားအုန်း... ဟဲ့"
"......."
"အမယ်လေး... ငါ့မလည်းနော်... သမီးလေးတစ်ယောက်မွေးထားလို့ အားကိုးရမလားမှတ်တယ် ဟိုမရောက်ဒီမရောက် အမယ်လေး.... သွားလေးသူ... ဟယ် ဟိုကြောင် ဝုန်း ဒုန်း ဂလွမ်...."
ဒေါ်မိမိတို့သားသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ တစ်နေ့တာအစမနက်ခင်းကဤသို့ပင်။ ဦးသူတော်ရဲ့ မသေခင်ထားခဲ့တဲ့ တစ်ထက်တိုက်ပုလေးရယ် ဘဏ်တိုးလေးနဲ့ ဒေါ်မိမိပေးထားတဲ့ ငွေးတိုးလေးနဲ့ စားနေရတာဖြစ်သည်။ ခုလို အမေတစ်ခု သမီးတစ်ခုဘဝမှာတောင် အမေကိုသူငယ်ချင်းပေါင်းပေါင်းနေတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့် ဒေါ်မိမိမှာ ရင်မအေးစရာ
>>>>>>>>>>>>>>>>
"ကျော်ကြီး.... ငါနေရာကောင်းတစ်ခုတွေ့ထားတယ်ဟျောင် အဲ့နေရာမှာ စော်လေးတွေက တကယ်လန်းလန်းကွ"
ထင်ထင် ပါးစပ်မှာတေ့ထားတဲ့ အေအးပိုက္ကို လွှတ်လိုက်ရင်း
"မင်းသွားဖူးလို့လား....."
"အဟား.... ငါပါကွ"
"ဒါဆို သွားဖူးတယ်ပေါ့"
"ဟင့်အင်း သူများပြောတာ"
"သောက် ချီး... မင်းပဲတွေ့ဖူးသလိုလိုနဲ့"
"ဟျောင် ငါကသတင်းအခိုင်လုံရထားတာနော်.... အဲ့clubက တကယ်ဂိုဏ်စတားပိုင်တာတဲ့ကွ အဲ့မှာ အလုပ်ဝင်ဖို့တောင် တော်ယုံမရဘူးနော် အနည်းဆုံး အင်္ဂလိပ်ကျွမ်းရမှာ"
"အဟား... သောက်ပိုတွေပါကွာ... အဲ့လိုကျွမ်းမှဖြင့် clubမှာ လုပ်မလားကွ အဟက်"
ထင်ထင်က အထင်မကြီးတဲ့ပုံနဲ့ အအေးကိုဆက်သောက်နေလိုက်သည်။ အတင်းပြောရမယ်ဆို မနေနိုင်တဲ့ ငမျိုးကတော့ မရိုးမရွနဲ့
"ဟျောင် ငါအတည်ပြောနေကွ အဲ့ကကောင်မလေးတွေက တကယ့်ဂရိတ်တွေတဲ့ကွ ဒါမယ့် သူတို့ဆန္ဒမပါပဲနဲ့တော့ သွားထိလို့မရဘူးနော် အဲ့လိုဖြစ်ရင် အဲ့မှာတင် လက်စသက်သွားမှာ"
"အဟား... အဲ့လောက်တောင်ပဲလား...."
"ငါ မဟုတ်ပဲပြောမလားကွ အဲ့ကိုအုပ်ချုပ်တဲ့ ဂိုဏ်နာမည်တောင် ငါပိုက်ဆံအတော်ပေးပြီး မေးလာခဲ့ရတာ မင်းသိခြင်လား.."
"အဟား... ရူးတာကွာ..."
"ဒါဆို မသိခြင်ဘူးပေါ့"
"ကျစ် မင်းအတော် အကြောရှည်ပါလား ပြောမှာပြော"
"အဟား ဒါဆို အရှေ့နည်းနည်းတိုး အကျယ်ကြီးပြောလို့မကောင်းဘူးကွ"
"ကျစ် ကဲပြော"
"........"
"ဘာ! Blackeye"
"ဟာ...!... တိုးတိုးပြောပါဆိုကွာ...... ကျော်ကြီးရာ....."
"မင်းပထွေးမို့ အဲ့လောက်ကြောက်တာလား... အဟက်"
"အေး ပထွေးကမှ ပိုကောင်းနေအုန်းမယ်ကွ"
"ဟားးးဟားးးးဟားးးးး မင်းကလည်းကွာ..... အဲ့လောက်တောင်ပဲလား.... ဟားးးဟားးးဟားးးးး"
"အေးပါ မင်းပြောထား ဒီညသွားရင် မင်းသိရမယ်"
"ဟားဟားဟား အေးပါ ငမျိုးရာ...."
>>>>>>>>>>>>>>>>
9PM
ဖြူလွှလွှကုတင်တစ်ခုပေါ်တွင် တပတ်စောင်တစ်ထည်ပတ်ကာ ဝိုင်ခွပ်ကိုင်ပြီး ခက်မက်မက်လဲလျောင်းနေတဲ့သူတစ်ယောက်၊ ဝိုင်းကို မျက်လုံးမှိတ်ကာ အရသာခံသောက်နေတဲ့သူရဲ့မျက်နှာသွင်ပြင်က ပါးမြိုင်းမွှေးရေးရေးတို့နဲ့ မှိတ်ထားတဲ့မျက်ဝန်းတို့မှ မျက်တောင်တို့သည် ယောက်ျားတန်မဲ့ ထူပိန်းရှည်လျားလွန်းသည်။ ထိုသူရဲ့ ရင်ဘက်ထက်တွက်တော့....
"ကိုဇိုင်း..... ကိုဇိုင်းလို့....... July ခေါ်နေတယ်လို့....."
Julyအသံကြောင့် မှိတ်ထားဆဲမျက်ဝန်းတို့က တွန့်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းထက်ကဝိုင်ခွပ်ကိုခွာလိုက်ကာ...
"ကျစ်"
"အဟွန်း.... စိတ်ညစ်သွားပြီလားဟင်... နောက်လည်း လိုရင်jolyကိုခေါ်ပါနော်....."
jolyရဲ့ နောက်ထပ်တောင်းဆိုမှူတစ်ခုရောက်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ လက်ထဲကဝိုင်ခွက်ကိုစောင့်ချလိုက်ပြီး
"ဒေါက် ကျစ် Joly မင်းမသိလို့ပြောနေတာလား သိသိရဲ့နဲ့ပြောနေတာလား.... ခုမင်းသွားလို့ရပြီ မင်းအကောင့်ထဲကို jameငွေလွှဲပေးလိုက်မယ်"
"ဟွန့် ကိုဇိုင်း...... ဟင်!"
Joly သူမခါးဘေးကို အေးဆက်မာချောတဲ့ အရာတစ်ခု လာထောက်လိုက်တာမို့ သူမသိလိုက်ပါပြီ။
"အဟွန်း... ok ok Jolyပြန်ပြီနော်... ဘိုင့်"
Joly ထွက်သွားပြီးပြီဆိုတာနဲ့
"ကျစ် ရွံဖို့ကောင်းတဲ့မိန်းမတွေ အားလုံးမာယာတွေနဲ့ပဲ"
"ဒီးးးးးဒီးးးးဒီးးးးးး"
ဇိုင်း တီးတိုးရေရွတ်ပြီးတယ်ဆို ခုံပေါ်က တုန်မြည်လာတဲ့ ဖုန်းသံကြောင့် ကိုင်လိုက်တယ်ဆို
"သခင်လေး No.2clubမှာ ဝံနက်ဂိုဏ်ရောက်နေတယ်"
"Ok ခုလာပြီ"
"သခင်လေး..."
"ကျစ်"
"မာယာများတယ်နော်"
"အဟက် ဝံပုလွေဆိုမှတော့ မာယာများမှာပေါ့ကွ"
"ဟုတ်ကဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>>
10Mp
ပုံစံမျိုးစုံဝတ်စားထားတဲ့ clubထဲတွင် မီးရောင်စုံတို့ကြားတီးလုံးနဲ့အပြိုင် အားလုံးကိုယ်စီ စီးမျောနေကြသည်။ တစ်နေရာတွင်တော့ ဒူကျ စတိုင်ပင်ပွပွနဲ့ တီရှက်ပွပွကိုဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် သူ့စတိုင်အတိုင်း ခက်ငိုက်ငိုက်လျှာထိုးဦးထုပ်ကိုစောင်းထားပြီး နားရွက်ကျော်ရုံ အရှည်မညီတဲ့ ဆံပင်လေးတွေက လှန်နေသေးသည်။
"ဟျောင် ဟိုမှာတွေ့လား... ဟိုစော်လေး... အလန်းနော်... အဟွန်း..."
ထင်ထင် ခန္ဓာကိုယ်ကိုလှုပ်ရမ်းနေရင်း ငမျိုးပြတဲ့ ဘားဘက်ကို အကြည့်ရောက်သွားမိသည်။ အင်္ကျီဝတ်ထားတာလား ကိုယ်တုံးလုံးပဲလားလို့ မနည်းခွဲယူရအောင် အသားရောင် ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်အကပ်ကိုဝတ်ထားတာမို့ ထင်ထင်တစ်ချက်တော့ မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။ သူ့အကြိုက်မဟုတ်ပင်မယ့်လည်း.....
ငမျိုး သူပြလိုက်တယ်ဆို သွားဖို့ပြင်လိုက်တဲ့ ထင်ထင်ကြောင့်
"ဟျောင့် ကျော်ကြီး မသွားနဲ့အုန်း အခြေနေကြည့်အုန်းကွ"
"ကျစ် မင်းအသာနေစမ်းပါ မလိုက်ရဲရင် ဒီကနေအခြေအနေကို ရှိုးနေလိုက်"
ငမျိုး သူ့ကိုပြောပြီးပြီးခြင်း ထွက်သွားတဲ့ထင်ထင်ကြောင့် သူခေါင်းကုပ်နေမိသည်။ ကြီးမိက သူနဲ့စိတ်ချလို့ ထည့်လိုက်တာမို့ ပြဿနာဖြစ်လို့မဖြစ် သို့ပင်မယ့် ဒီငယ်နိုင်အပေါ်မှာလည်း မလွန်ဆန်နိုင်တာမို့ နီးရာခုံမှာသာဝင်ထိုင်နေလိုက်သည်။
ထင်ထင် နှုတ်ခမ်းနီမလေးရဲ့ဘေးခြင်းကပ်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး
"ကော့တေးone"
ထင်ထင် ပါးစပ်ကသာမှာလိုက်ပင်မယ့် သူ့ဘဝမှာ တစ်ခါမှလည်း သောက်ဖူးသူမဟုတ်၊ ထင်ထင် အတော်ကြာအောင် ဘေးကမိန်းမလှလေးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။
"ရောက်ပါပြီခင်ဗျ"
"ကျေးဇူး"
ထင်ထင် ဘာက စပြောရမှန်းမသိတာရော အကြံမရတာကြောင့် ရှေ့မှာလာချပေးထားတဲ့ အရည်ကို တစ်ခြိုက်တည်းမော့လိုက်တယ်ဆို...
"ဖူး.... ဖလူး... အား.... ရှီး..... အော့... အဟမ်း..."
"ဟေ့ you အဟွန်း... မသောက်နိုင်ရင်မသောက်နဲ့လေ ကော့တေးလေးတောင် မသောက်နိုင်ဘူးလား.... အဟွန်း..."
ထင်ထင် ဘေးနားက နှုတ်ခမ်းနီမလေးက စကားစလိုက်လို့ ပြောမယ်ရှိသေး ကိုယ့်ကိုအထင်သေးသလို စကားဆိုလာတာကြောင့် မခံခြင်စိတ်နဲ့ ပြန်ချထားတဲ့ ကော့တေးကို တစ်ချက်တည်းမော့ချလိုက်ကာ...
"ဒေါက် ကဲ ဘယ်လိုလည်း..... အမိ"
Joly သူမရှေ့က ဖြူဖြူလုံးလုံးသေးသေးကောင်လေးကိုကြည့်ပြီး သူမပြုံးလိုက်မိသည်။ သူမဒီလောကမှာ ကြင်လည်လာတာ ကြာပြီမို့ သူမလေးက ဘာဆိုတာသိသည်။ မျက်ဝန်းတို့က ရင်ဘက်နားလောက်မှ ရပ်လိုက်ပြီး
"အဟွန်း... တော်တာပေါ့ကွ ဒါနဲ့youက ဒီကိုပထမဆုံးရောက်ဖူးတာလား... တစ်ယောက်တည်းလား..."
"အဟက် မေးခွန်းတွေများလိုက်တာကွာ...."
ထင်ထင်ရဲ့စကားကြောင့် jolyမဲ့ပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း... အလာကြီးပါလားကွ"
"ဒီက nameက"
"အိုး.... အဟွန်း... မင်းကတယ်လာတာပဲကွ တို့ကjoly you name"
"ကျော်ကြီး"'
"အဟွန်း... နာမည်ရင်းတော့ ဟုတ်ပုံမပေါ်ဘူးနော်"
"ဆိုပါတော့"
"တို့ဒိုးပြီးနော် ကိစ္စသေးသေးလေးရှိလို့"
ထင်ထင် ဇာတ်လမ်းစမို့လုပ်တုန်း ပတ်ပြေးသွားတဲ့ ကောင်မလေးကြောင့် စုပ်တသက်သက်နှင့် ထလာလိုက်သည်။
ငမိုးကိုထားခဲ့တဲ့နေရာရောက်တော့ ငမိုးကိုမတွေ့တော့တာကြောင့်
"တော် ခွေးသား... ပြန်သုပ်သွားပြီထင်တယ် တောက်!"
ထင်ထင် ပါလာသမျှပိုက်ဆံကလည်း ဝင်ကျေးနဲ့ကိုယ်သောက်လိုက်တဲ့ ခွက်သေးသေးလေးတစ်ခွက်နဲ့တင် ကုန်သွားတာကြောင့် စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ခေါင်းကိုသာထိုးဖွနေမိသည်။ ပါကင်ရောက်တော့မှ ဆိုင်ကယ်ပေါ်လွှားကနည်းတက်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ကို မေးချိတ်နေတုန်း... နောက်က ညိမ့်ကနည်းဆိုတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ သူမပုခုံးပေါ်တင်လာတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့အတူ
"မောင်း! မြန်မြန်မောင်း!"
"ဟင်"
ထင်ထင် သူမဆိုင်ကယ်နောက်က အသံခက်သြသြကြီးကြောင့် လန့်သွားပြီး နောက်လှည့်မယ်လုပ်တုန်း သူမကျောဘက်ကို ခက်မာမာတစ်ခုထောက်လာပြီး
"မောင်းလိုက်!"
ထင်ထင် ဒီလိုနေရာမှာ ခုလိုကိစ္စကဘာဆိုတာသိလိုက်ပြီးမို့
"မင်းမှာ ခြေတွေလက်တွေအကောင်းကြီး လိုခြင်ရင် ရအောင်ဝယ်စီးပေါ့ကွ ခုငါ့ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းလိုက် မဟုတ်ရင် မင်းနာသွားမယ်နော်"
ဇိုင်း ဆေးမိလာသူမို့ စံအိမ်အမြန်ရောက်မှဖြစ်မည်။ ဒါကို ရှေ့က အပိုစကားတွေပြောနေတဲ့ ကောင်ကြောင့်
"ကျစ် မင်းမမောင်းရင် ဒီမှာတွေ့လား... (........)အဲ့လမ်းကိုမောင်း ရော့ ကယ်ရီခအတွက်"
ထင်ထင် သူမကို သနပ်လည်းပြသေး လမ်းပါပြပြီး ချက်လက်မှတ်တစ်ခုပါ ထုပ်ပေးလိုက်တာကြောင့် သနပ်စစ်တာမစစ်တာ မသိပင်မယ့် ချက်လက်မှတ်ကအတည်ကြီးကြောင့်
"လက်မှတ်ကတော့စစ်ပါတယ်နော်"
"ဟာကွာ... တောက်! မင်းဆင်း! ငါမောင်းမယ်!"
ဇိုင်း သူ့ဘဝမှာ ခုလောက် စိတ်မရှည်ဘူးတာမို့ ဆင်းမယ်အလုပ်
"ဟ့! ဟ့! နေပါ.... ကျွန်တော်မောင်းမယ် Ok Ok"
"........"
ထင်ထင် တုန့်ပြန်သံမကြားရတော့တာမို့ ဆိုင်ကယ်စက်နိုးပြီး မောင်းလာလိုက်သည်။ မောင်းလာတဲ့ လမ်းတစ်လျှောက် အတွေးတို့သည်... ဒီလူကြည့်ရတာ အတော်ချမ်းသားမယ့်ပုံပဲ ပိုတောင်းမှ
"အဟွန်း..."
ထင်ထင် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ပြုံးနေပြီး သူပြောတဲ့ နေရာကို မောင်းလာလိုက်သည်။ ညလေက ဆိုင်ကယ်အရှိန်ကြောင့် ပိုတိုက်ပိုအေးလာတာမို့ သူမသောက်ထားတဲ့ကော့တေးအစွမ်းတွေက ပြနေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဝေ ဝေသွားတဲ့ မျက်လုံးတို့ကို ခေါင်းခါပြီး မနည်းပြူးနေရသည်။ တော်သေးသည် မွေးကတည်းက ဆိုင်ကယ်ဖက်မောင်းလာလို့။ ထင်ထင် လမ်းထဲဝင်လိုက်တယ် သူမပေါ် ပိုအိကျလာတဲ့ကိုယ်ကြီးကြောင့်
"ဟေ့လူ! ခင်ဗျား နောက်နည်းနည်းဆုပ်အုန်းလေ ကျုပ်ပြုပ်ကျတော့မယ်"
"........"
ထင်ထင် တုန့်ပြန်သံလည်းမကြားရသလို သူ့ကိုယ်အကြီးကြီးကအုပ်မိုးပိုကျလာတာမို့ သူမကိုယ်သေးသေးလေးက သူကြီးကိုယ်ထည်းမှာ နှစ်မြုပ်နေသည်။ ဒါကို မသိတဲ့သူတွေက ဘာလိုလိုအကြည့်နဲ့ ပြုံးကြည့်သွားကြသေးသည်။
"ဘာဖြစ်လည်း ဘယ်လို့ဂရုစိုက်ရမှာလည်း... ငါလည်းယောက်ျားပဲဟာ..."
ထင်ထင် ယောက်ျားလို့ပြောနေပင်မယ့် သူမနားသယ်ဆက်မှာ ထိုသူကြီးရဲ့လေငွေ့လာလာရိုက်နေတာကြောင့် ကြက်သီးတော့ထမိသည်။
"ဝါး..... မိုက်တာ"
ထင်ထင် ထိုသူကြီးပြတဲ့ အိမ်နံပါတ်တိုင်းရပ်လိုက်တော့ အိမ်မြင်ရဖို့နေနေသာသာ ကြီးမားမြင့်လွန်းတဲ့ ခြံတံခါးကြီးကြောင့် အသံပင်ထွက်မိသည်အထိပင်။ ထင်ထင် ခနမှင်သက်နေပြီးမှ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၁၂ ကျော်ပြီးမို့
"ကျစ် ဒီချိန် ဒေါ်မိမိတော့ ဖင်မီးခဲထိုင်နေရပြီ ဟေ့လူ! ဟေ့လူ! ဟေ့!"
"ဟင်"
ထင်ထင် ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်နဲ့မို့ ဇက်သိပ်စောင်းမရတာကြောင့် ထိုလူမျက်လုံးဖွင့်နေလား မသိနိုင်တာမို့
"ကျစ် ထတော့လေဗျာ.. ခင်ဗျားအိမ်ရောက်ပြီ ဆင်းတော့ အော်... မေ့လို့ ခင်ဗျား ပိုက်ဆံပိုပေးရမယ်နော် ကျွန်တော် ကျောတောင်အောင့်တဲ့ထိ ခင်ဗျားမှီလာလို့"
"........."
ထင်ထင်သူမသာ အားတက်သရောပြောနေတာ တက်ဖက်က တိပ်ဆိတ်နေဆဲမို့ စိတ်မရှည်တော့ပဲ သူမထရပ်လိုက်တယ်ဆို
"ဟာ!... ခင် ခင်ဗျာ...."
ထင်ထင်ထရပ်လိုက်တော့ သူမခါးကို ခက်တင်းတင်းဖက်လိုက်ပြီး ခေါင်းကြီးနဲ့မှီးထားကြောင့် လန့်ပြီးအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ဟေ့လူ! ဟေ့လူလို့....!! ဟာ... ဒီလူသေနေပြီလားမသိဘူး ကိုယ့်ကြည့်တော့ ဂိုဏ်စတားလိုလို လူမိုက်လိုလိုနဲ့ ခုချိန် ငါသက်ရင်တောင်သေလောက်တယ် တောက်!"
ထင်ထင် ဒီတိုင်းလည်းမဖြစ်တာမို့ သူမနောက်က ကိုယ်ကြီးကို ထိန်းလည်းထိန် သူမလည်းဆိုင်ကယ်ပေါ်က မနည်းဆင်းရသည်။ ခြံရှေ့ရောက်အောင် မနည်းတွဲလာရတာ သူမလည်း အတော်မောနေပြီဖြစ်သည်။ ခြံရှေ့ရောက်တော့ ခေါ်ရင်လည်းကြားမယ့်ပုံမရှိတဲ့ခြံနဲ့ ဘဲလ်တောင်မရှိတဲ့ခြံကြောင့် ထင်ထင် စိတ်အတော်လေသွားသည်။ နောက်ဆုံးသူမတွဲထားတဲ့ လူကြီးကို ပြစ်ချလိုပြီး အောက်မှာခွေကျနေတဲ့ထိ မကြည့်ပဲ
"တောက် ငါကိုက စောက်ကြောရှည်တာ ခံလေ အဲ့မှာငွေမက်ခြင်အုန်းကျော်ကြီးရေ....."
ထင်ထင်ပြောလည်းပြော ဝင်လို့ရမယ့်နေရာရှာကြည့်တော့ မှန်လိုလို လက်ဗွေနှိပ်လို့ရတဲ့နေရာလိုလို အပြားကြီးတွေ့တော့
"လက်ဗွေနဲ့ လုပ်ထားတာလားမသိဘူး..."
ထင်ထင် မြေကြီးပေါ်မှာ ကိုယ့်အင်္ကျီကိုယ်ပြန်ချွတ်နေတဲ့သူကြီးဆီအမြန်ပြန်ပြေးရပြီး အတင်းတွဲကာ လက်ဗွေနှိပ်ကြည့်တော့
"ဂျိမ်း..............."
"ဟ့! လန့်တာ"
ထင်ထင် ရုပ်တရပ်ပွင့်သွားတဲ့ တံခါးကြောင့် နောက်ကိုယောင်ပြီး ဆုပ်မိသည်အထိပင်။ နောက်မှဟိုလူကြီးကိုတဲဲပြီး ခက်မြန်မြန်ဝင်လိုက်သည်။ အထည်းရောက်တော့မှ အန်တီကြီးတစ်ယောက် ခက်သုပ်သုပ်ပြေးလာပြီး
"ဟယ်... သခင်လေး... သခင်လေး ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလည်း..."
"ကျွန်တော်လည်းမသိဘူး ဒီမှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူးလား... ခင်ဗျားနဲ့ဆိုရင်တော့ သူနဲ့ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး"
ဒေါ်ထား သူမရှေ့က ကောင်လေးရဲ့ ခက်ရိုင်းရိုင်းစကားကြောင့် ကြောင်သွားပြီးမှ
"အင်း ဟို......"
"ဒါဆို ကျွန်တော်ပို့လိုက်မယ်"
"ဟင် အော်... အင်းအင်း လာလာ ကောင်လေး အိမ်ထဲရောက်ဖို့ဆို အရမ်းကြာမှာ ဒီထည်းဝင်လိုက်"
ထင်ထင်ခုမှတွေ့သည်။ ခြံတံခါးဘေးမှာ လေးထောင့်ပုံမသိရင် လူသေရင်ထည့်တဲ့ အခေါင်းအကျယ်ထက် နည်းနည်းတော့ကျယ်မည်ဖြစ်သည်။
"ဟင် ဒါဘာကြီးလည်း..."
"ဝင်သွားကောင်လေး အန်တီနဲ့ဆို မဆန့်ဖြစ်လိုက်မယ် Roll-9ကိုနှိပ်လိုက်နော် သခင်လေးအခန်းတန်းရောက်တယ် ပြီးတာနဲ့ချက်ခြင်းပြန်ဆင်းခဲ့ပါနော်"
"အင်း"
ထင်ထင် အထဲဝင်သွားပြီး တံခါးပိတ်သွားပြီးမှ
"ဒီနိုင်ငံမှာလည်း ဒီလိုတွေရှိတာပဲလား... အဟက် နိုင်ငံခြားကားတွေထဲပဲမြင်ဖူးတာ ဟန်ကျတာပဲ ငမျိုးကိုကြွားရမယ်... ဂျိမ်း!"
ရုပ်တရက် ရပ်သွားတဲ့အရာကြီးနဲ့အတူ တံခါးပွင့်လာတယ်ဆို....
"ဝါး..... မိုက်တာ..... ငါ ငါအမြင်များမှားလား..."
ထင်ထင် သူမသည်လာတဲ့သူရဲ့ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို မတွေ့ပဲ အထဲလှမ်းဝင်ရင်း မီးဆိုင်း ပန်းခက်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့အခန်းကြီးကိုကြည့်နေပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့လိုက်ကြည့်နေမိသည်။ နောက်..
"ငါတောင်းတာ နည်းများသွားသလား အဟွန်း... ဟင်! ဟာ.. ခင် ခင်ဗျား... ဘာ ဘာလုပ်နေတာလည်း... ဟ့!"
ထင်ထင် သူမတွဲထားတဲ့အထည်းက သူမလည်တိုင်တွေကိုလိုက်နမ်းနေပြီး သူမပုခုံးပေါ်ကသူ့လက်တွေက သူမတီရှပ်ထဲကိုဝင်မလိုလုပ်နေတာကြောင့် လန့်ပြီး တွန်းထုပ်လိုက်တယ်ဆို သူမကိုပါ ဆွဲခေါ်သွားတာကြောင့်.....
"ဟာ... ခင်ဗျား... လွှတ်စမ်း!... ကျုပ်ပြောနေတယ်နော်... ဟ့! ခွက်"
"ပြီးရင်း ပိုက်ဆံပေးမယ် ခဏပဲ"
ထင်ထင် သူမ မမှီမှီရာ လှမ်းထိုးပင်မယ့် သူမပေါ်က စီးမိုးထားတဲ့သူကြီးက မဖြုံ နောက်ပိုက်ဆံပေးမယ်တဲ့ ဘာတွေလည်း... မကြုံဖူးသူမို့ ခုလိုချိန်မှာ ကိုယ့်ဘဝကို ကိုယ်ပြန်မှတ်မိလာပြီး အကြောက်အကန်ညင်းနေမိသည်။
"လွှတ်! ခင်ဗျာ... ဟ့ အ့ လွှတ်နော်.... ဟ့! ဟင့် ဟေ့! လူကြီး..!"
ထင်ထင် သူမလည်တိုင်တွေကို အတင်းစုပ်နမ်းနေတာမို့ နာလည်းနား ခုလိုခံစားရတာကြီးကြောင့် ရင်တွေတုန်ကာ လက်တွေပင် လေးခြင်လာသည်။
"ခင်ဗျား... အ့ လွှတ်နော်... ကျွန်တော်ပြောနေတယ်... အ့ ဟင့် နာလာပြီဗျ! အ့! ခင်ဗျားကြီး! ကျွန်... ဟင် ဟင့်အ... အွန်းးးးးးးးးးး"
ထင်ထင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်လို့မရအောင် ချုပ်ထားသလို သူမနှုတ်ခမ်းတို့ကိုပါ အပိုင်စီးလိုက်တာမို့ ခုချိန်မှာ မေ့စကားတွေကြားယောင်ကာ မျက်ရည်တို့ကျလာမိသည်။
ထင်ထင်သာ မျက်ရည်ကျနေပင်မယ့် အပေါ်က သူကြီးမှာတော့ ပန်းတစ်ပွင့်ကိုပေါ် သက်ညှာခြင်မရှိ ခြွေခူးနေလေတော့သည်။
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ခုဇာတ်လမ်းလေးကိုကြိုက်ကြရဲ့လားဟင် တကယ်ရင်တုန်နေမိတယ် စာဖတ်သူတွေအကြိုက်နဲ့တွေ့ပါ့မလားလို့
စာလုံးပေါင်းနဲ့အရေးသားမကောင်းရင် ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကို ကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ
Uni+ZG
ZG အောက်မှာရှိပါတယ်နော်
🎭 မာဖီးယားရဲ့ ဇနီးဆိုးလေး (OR)
ကျွန်တော့်ဇနီး ကောင်ဆိုးလေး🎭
အပိုင်း (၁)
"ထင်ထင်..!... ထင်ထင်ရေ..!....... ဟဲ့! ငါခေါ်နေတယ်နော်...!... မိထင်ထင်...!.!...."
ထင်ထင် အိမ်ရှေ့မှာ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ညိမ့်နေတုန်း သူမတွက် နားဝင်ဆိုးလှတဲ့ နာမည်ကြီးကြောင့် ဖုန်းကိုစောင့်ချလိုက်ပြီး
"ဟာ..!.. အမေတို့ကလည်းဗျာ...!.. ကျွန်တော့်ကိုအဲ့လိုမခေါ်နဲ့လို့! အမေ့ကိုပြောထားတယ်လေဗျာ.... ကျစ်"
ထင်ထင်စကားကြောင့် ဒေါ်မိမိ လုပ်လက်စ ငါးကိုစောင့်ချလိုက်ပြီး
"ဖြန်း... ဖြန်း....ကဲဟယ် အဲ့ဒါမကြိုက်အုန်း မကြိုက်အုန်း ကဲဟယ် ဖြန်း.."
"အား.... အ့ မေ့ ကျွန်တော်နာလာပြီနော်... အ့ မေ့! အ့ လက်ပုပ်တော့မယ်ဗျ... အားလားလား... ကျွတ်"
"အဲ့ဒါမှတ်ထား နောက်တစ်ခါထက်ပြောကြည့်! ဘယ့်နဲ့တော်... အဖေဖြစ်သူ သွားလေသူကြီးက ဒင်းကိုချစ်လွန်းလို့ ထင်ထင်လင်းလင်း ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ဖြစ်အောင် ထင်ထင်လို့ပေးထားပါတယ် အရပ်ကပေးထားတဲ့ ကျော်ကြီးဆိုတဲ့ ကလေကခြေနာမည်ကိုမှ ဒင်းကကြိုက်နေလေရဲ့ သွားလေသူကြီးရေ..... တော်ကြားရဲ့လား......"
"ဟား... အမေတို့အလွမ်းကောင်းချက် ကျွန်တော်တို့အိမ် ဝင်ငွေတက်အောင် မေ အေးရင်ကျူးမလား..."
"ဟမ် ဘာ! သေနာလေး... လာခဲ့စမ်း....!... ထင်ထင်!..."
"ပြေးပြီဗျို့.... ဟားးးဟားးးးဟားးးး"
"ဟဲ့ ဟဲ့ နေအုန်း ငါ့ကို ငါးလှမ်းပေးသွားအုန်း... ဟဲ့"
"......."
"အမယ်လေး... ငါ့မလည်းနော်... သမီးလေးတစ်ယောက်မွေးထားလို့ အားကိုးရမလားမှတ်တယ် ဟိုမရောက်ဒီမရောက် အမယ်လေး.... သွားလေးသူ... ဟယ် ဟိုကြောင် ဝုန်း ဒုန်း ဂလွမ်...."
ဒေါ်မိမိတို့သားသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ တစ်နေ့တာအစမနက်ခင်းကဤသို့ပင်။ ဦးသူတော်ရဲ့ မသေခင်ထားခဲ့တဲ့ တစ်ထက်တိုက်ပုလေးရယ် ဘဏ်တိုးလေးနဲ့ ဒေါ်မိမိပေးထားတဲ့ ငွေးတိုးလေးနဲ့ စားနေရတာဖြစ်သည်။ ခုလို အမေတစ်ခု သမီးတစ်ခုဘဝမှာတောင် အမေကိုသူငယ်ချင်းပေါင်းပေါင်းနေတဲ့ ထင်ထင်ကြောင့် ဒေါ်မိမိမှာ ရင်မအေးစရာ
>>>>>>>>>>>>>>>>
"ကျော်ကြီး.... ငါနေရာကောင်းတစ်ခုတွေ့ထားတယ်ဟျောင် အဲ့နေရာမှာ စော်လေးတွေက တကယ်လန်းလန်းကွ"
ထင်ထင် ပါးစပ်မှာတေ့ထားတဲ့ အေအးပိုက္ကို လွှတ်လိုက်ရင်း
"မင်းသွားဖူးလို့လား....."
"အဟား.... ငါပါကွ"
"ဒါဆို သွားဖူးတယ်ပေါ့"
"ဟင့်အင်း သူများပြောတာ"
"သောက် ချီး... မင်းပဲတွေ့ဖူးသလိုလိုနဲ့"
"ဟျောင် ငါကသတင်းအခိုင်လုံရထားတာနော်.... အဲ့clubက တကယ်ဂိုဏ်စတားပိုင်တာတဲ့ကွ အဲ့မှာ အလုပ်ဝင်ဖို့တောင် တော်ယုံမရဘူးနော် အနည်းဆုံး အင်္ဂလိပ်ကျွမ်းရမှာ"
"အဟား... သောက်ပိုတွေပါကွာ... အဲ့လိုကျွမ်းမှဖြင့် clubမှာ လုပ်မလားကွ အဟက်"
ထင်ထင်က အထင်မကြီးတဲ့ပုံနဲ့ အအေးကိုဆက်သောက်နေလိုက်သည်။ အတင်းပြောရမယ်ဆို မနေနိုင်တဲ့ ငမျိုးကတော့ မရိုးမရွနဲ့
"ဟျောင် ငါအတည်ပြောနေကွ အဲ့ကကောင်မလေးတွေက တကယ့်ဂရိတ်တွေတဲ့ကွ ဒါမယ့် သူတို့ဆန္ဒမပါပဲနဲ့တော့ သွားထိလို့မရဘူးနော် အဲ့လိုဖြစ်ရင် အဲ့မှာတင် လက်စသက်သွားမှာ"
"အဟား... အဲ့လောက်တောင်ပဲလား...."
"ငါ မဟုတ်ပဲပြောမလားကွ အဲ့ကိုအုပ်ချုပ်တဲ့ ဂိုဏ်နာမည်တောင် ငါပိုက်ဆံအတော်ပေးပြီး မေးလာခဲ့ရတာ မင်းသိခြင်လား.."
"အဟား... ရူးတာကွာ..."
"ဒါဆို မသိခြင်ဘူးပေါ့"
"ကျစ် မင်းအတော် အကြောရှည်ပါလား ပြောမှာပြော"
"အဟား ဒါဆို အရှေ့နည်းနည်းတိုး အကျယ်ကြီးပြောလို့မကောင်းဘူးကွ"
"ကျစ် ကဲပြော"
"........"
"ဘာ! Blackeye"
"ဟာ...!... တိုးတိုးပြောပါဆိုကွာ...... ကျော်ကြီးရာ....."
"မင်းပထွေးမို့ အဲ့လောက်ကြောက်တာလား... အဟက်"
"အေး ပထွေးကမှ ပိုကောင်းနေအုန်းမယ်ကွ"
"ဟားးးဟားးးးဟားးးးး မင်းကလည်းကွာ..... အဲ့လောက်တောင်ပဲလား.... ဟားးးဟားးးဟားးးးး"
"အေးပါ မင်းပြောထား ဒီညသွားရင် မင်းသိရမယ်"
"ဟားဟားဟား အေးပါ ငမျိုးရာ...."
>>>>>>>>>>>>>>>>
9PM
ဖြူလွှလွှကုတင်တစ်ခုပေါ်တွင် တပတ်စောင်တစ်ထည်ပတ်ကာ ဝိုင်ခွပ်ကိုင်ပြီး ခက်မက်မက်လဲလျောင်းနေတဲ့သူတစ်ယောက်၊ ဝိုင်းကို မျက်လုံးမှိတ်ကာ အရသာခံသောက်နေတဲ့သူရဲ့မျက်နှာသွင်ပြင်က ပါးမြိုင်းမွှေးရေးရေးတို့နဲ့ မှိတ်ထားတဲ့မျက်ဝန်းတို့မှ မျက်တောင်တို့သည် ယောက်ျားတန်မဲ့ ထူပိန်းရှည်လျားလွန်းသည်။ ထိုသူရဲ့ ရင်ဘက်ထက်တွက်တော့....
"ကိုဇိုင်း..... ကိုဇိုင်းလို့....... July ခေါ်နေတယ်လို့....."
Julyအသံကြောင့် မှိတ်ထားဆဲမျက်ဝန်းတို့က တွန့်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းထက်ကဝိုင်ခွပ်ကိုခွာလိုက်ကာ...
"ကျစ်"
"အဟွန်း.... စိတ်ညစ်သွားပြီလားဟင်... နောက်လည်း လိုရင်jolyကိုခေါ်ပါနော်....."
jolyရဲ့ နောက်ထပ်တောင်းဆိုမှူတစ်ခုရောက်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ လက်ထဲကဝိုင်ခွက်ကိုစောင့်ချလိုက်ပြီး
"ဒေါက် ကျစ် Joly မင်းမသိလို့ပြောနေတာလား သိသိရဲ့နဲ့ပြောနေတာလား.... ခုမင်းသွားလို့ရပြီ မင်းအကောင့်ထဲကို jameငွေလွှဲပေးလိုက်မယ်"
"ဟွန့် ကိုဇိုင်း...... ဟင်!"
Joly သူမခါးဘေးကို အေးဆက်မာချောတဲ့ အရာတစ်ခု လာထောက်လိုက်တာမို့ သူမသိလိုက်ပါပြီ။
"အဟွန်း... ok ok Jolyပြန်ပြီနော်... ဘိုင့်"
Joly ထွက်သွားပြီးပြီဆိုတာနဲ့
"ကျစ် ရွံဖို့ကောင်းတဲ့မိန်းမတွေ အားလုံးမာယာတွေနဲ့ပဲ"
"ဒီးးးးးဒီးးးးဒီးးးးးး"
ဇိုင်း တီးတိုးရေရွတ်ပြီးတယ်ဆို ခုံပေါ်က တုန်မြည်လာတဲ့ ဖုန်းသံကြောင့် ကိုင်လိုက်တယ်ဆို
"သခင်လေး No.2clubမှာ ဝံနက်ဂိုဏ်ရောက်နေတယ်"
"Ok ခုလာပြီ"
"သခင်လေး..."
"ကျစ်"
"မာယာများတယ်နော်"
"အဟက် ဝံပုလွေဆိုမှတော့ မာယာများမှာပေါ့ကွ"
"ဟုတ်ကဲ့"
>>>>>>>>>>>>>>>>
10Mp
ပုံစံမျိုးစုံဝတ်စားထားတဲ့ clubထဲတွင် မီးရောင်စုံတို့ကြားတီးလုံးနဲ့အပြိုင် အားလုံးကိုယ်စီ စီးမျောနေကြသည်။ တစ်နေရာတွင်တော့ ဒူကျ စတိုင်ပင်ပွပွနဲ့ တီရှက်ပွပွကိုဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် သူ့စတိုင်အတိုင်း ခက်ငိုက်ငိုက်လျှာထိုးဦးထုပ်ကိုစောင်းထားပြီး နားရွက်ကျော်ရုံ အရှည်မညီတဲ့ ဆံပင်လေးတွေက လှန်နေသေးသည်။
"ဟျောင် ဟိုမှာတွေ့လား... ဟိုစော်လေး... အလန်းနော်... အဟွန်း..."
ထင်ထင် ခန္ဓာကိုယ်ကိုလှုပ်ရမ်းနေရင်း ငမျိုးပြတဲ့ ဘားဘက်ကို အကြည့်ရောက်သွားမိသည်။ အင်္ကျီဝတ်ထားတာလား ကိုယ်တုံးလုံးပဲလားလို့ မနည်းခွဲယူရအောင် အသားရောင် ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်အကပ်ကိုဝတ်ထားတာမို့ ထင်ထင်တစ်ချက်တော့ မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။ သူ့အကြိုက်မဟုတ်ပင်မယ့်လည်း.....
ငမျိုး သူပြလိုက်တယ်ဆို သွားဖို့ပြင်လိုက်တဲ့ ထင်ထင်ကြောင့်
"ဟျောင့် ကျော်ကြီး မသွားနဲ့အုန်း အခြေနေကြည့်အုန်းကွ"
"ကျစ် မင်းအသာနေစမ်းပါ မလိုက်ရဲရင် ဒီကနေအခြေအနေကို ရှိုးနေလိုက်"
ငမျိုး သူ့ကိုပြောပြီးပြီးခြင်း ထွက်သွားတဲ့ထင်ထင်ကြောင့် သူခေါင်းကုပ်နေမိသည်။ ကြီးမိက သူနဲ့စိတ်ချလို့ ထည့်လိုက်တာမို့ ပြဿနာဖြစ်လို့မဖြစ် သို့ပင်မယ့် ဒီငယ်နိုင်အပေါ်မှာလည်း မလွန်ဆန်နိုင်တာမို့ နီးရာခုံမှာသာဝင်ထိုင်နေလိုက်သည်။
ထင်ထင် နှုတ်ခမ်းနီမလေးရဲ့ဘေးခြင်းကပ်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး
"ကော့တေးone"
ထင်ထင် ပါးစပ်ကသာမှာလိုက်ပင်မယ့် သူ့ဘဝမှာ တစ်ခါမှလည်း သောက်ဖူးသူမဟုတ်၊ ထင်ထင် အတော်ကြာအောင် ဘေးကမိန်းမလှလေးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။
"ရောက်ပါပြီခင်ဗျ"
"ကျေးဇူး"
ထင်ထင် ဘာက စပြောရမှန်းမသိတာရော အကြံမရတာကြောင့် ရှေ့မှာလာချပေးထားတဲ့ အရည်ကို တစ်ခြိုက်တည်းမော့လိုက်တယ်ဆို...
"ဖူး.... ဖလူး... အား.... ရှီး..... အော့... အဟမ်း..."
"ဟေ့ you အဟွန်း... မသောက်နိုင်ရင်မသောက်နဲ့လေ ကော့တေးလေးတောင် မသောက်နိုင်ဘူးလား.... အဟွန်း..."
ထင်ထင် ဘေးနားက နှုတ်ခမ်းနီမလေးက စကားစလိုက်လို့ ပြောမယ်ရှိသေး ကိုယ့်ကိုအထင်သေးသလို စကားဆိုလာတာကြောင့် မခံခြင်စိတ်နဲ့ ပြန်ချထားတဲ့ ကော့တေးကို တစ်ချက်တည်းမော့ချလိုက်ကာ...
"ဒေါက် ကဲ ဘယ်လိုလည်း..... အမိ"
Joly သူမရှေ့က ဖြူဖြူလုံးလုံးသေးသေးကောင်လေးကိုကြည့်ပြီး သူမပြုံးလိုက်မိသည်။ သူမဒီလောကမှာ ကြင်လည်လာတာ ကြာပြီမို့ သူမလေးက ဘာဆိုတာသိသည်။ မျက်ဝန်းတို့က ရင်ဘက်နားလောက်မှ ရပ်လိုက်ပြီး
"အဟွန်း... တော်တာပေါ့ကွ ဒါနဲ့youက ဒီကိုပထမဆုံးရောက်ဖူးတာလား... တစ်ယောက်တည်းလား..."
"အဟက် မေးခွန်းတွေများလိုက်တာကွာ...."
ထင်ထင်ရဲ့စကားကြောင့် jolyမဲ့ပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း... အလာကြီးပါလားကွ"
"ဒီက nameက"
"အိုး.... အဟွန်း... မင်းကတယ်လာတာပဲကွ တို့ကjoly you name"
"ကျော်ကြီး"'
"အဟွန်း... နာမည်ရင်းတော့ ဟုတ်ပုံမပေါ်ဘူးနော်"
"ဆိုပါတော့"
"တို့ဒိုးပြီးနော် ကိစ္စသေးသေးလေးရှိလို့"
ထင်ထင် ဇာတ်လမ်းစမို့လုပ်တုန်း ပတ်ပြေးသွားတဲ့ ကောင်မလေးကြောင့် စုပ်တသက်သက်နှင့် ထလာလိုက်သည်။
ငမိုးကိုထားခဲ့တဲ့နေရာရောက်တော့ ငမိုးကိုမတွေ့တော့တာကြောင့်
"တော် ခွေးသား... ပြန်သုပ်သွားပြီထင်တယ် တောက်!"
ထင်ထင် ပါလာသမျှပိုက်ဆံကလည်း ဝင်ကျေးနဲ့ကိုယ်သောက်လိုက်တဲ့ ခွက်သေးသေးလေးတစ်ခွက်နဲ့တင် ကုန်သွားတာကြောင့် စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ခေါင်းကိုသာထိုးဖွနေမိသည်။ ပါကင်ရောက်တော့မှ ဆိုင်ကယ်ပေါ်လွှားကနည်းတက်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ကို မေးချိတ်နေတုန်း... နောက်က ညိမ့်ကနည်းဆိုတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ သူမပုခုံးပေါ်တင်လာတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့အတူ
"မောင်း! မြန်မြန်မောင်း!"
"ဟင်"
ထင်ထင် သူမဆိုင်ကယ်နောက်က အသံခက်သြသြကြီးကြောင့် လန့်သွားပြီး နောက်လှည့်မယ်လုပ်တုန်း သူမကျောဘက်ကို ခက်မာမာတစ်ခုထောက်လာပြီး
"မောင်းလိုက်!"
ထင်ထင် ဒီလိုနေရာမှာ ခုလိုကိစ္စကဘာဆိုတာသိလိုက်ပြီးမို့
"မင်းမှာ ခြေတွေလက်တွေအကောင်းကြီး လိုခြင်ရင် ရအောင်ဝယ်စီးပေါ့ကွ ခုငါ့ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းလိုက် မဟုတ်ရင် မင်းနာသွားမယ်နော်"
ဇိုင်း ဆေးမိလာသူမို့ စံအိမ်အမြန်ရောက်မှဖြစ်မည်။ ဒါကို ရှေ့က အပိုစကားတွေပြောနေတဲ့ ကောင်ကြောင့်
"ကျစ် မင်းမမောင်းရင် ဒီမှာတွေ့လား... (........)အဲ့လမ်းကိုမောင်း ရော့ ကယ်ရီခအတွက်"
ထင်ထင် သူမကို သနပ်လည်းပြသေး လမ်းပါပြပြီး ချက်လက်မှတ်တစ်ခုပါ ထုပ်ပေးလိုက်တာကြောင့် သနပ်စစ်တာမစစ်တာ မသိပင်မယ့် ချက်လက်မှတ်ကအတည်ကြီးကြောင့်
"လက်မှတ်ကတော့စစ်ပါတယ်နော်"
"ဟာကွာ... တောက်! မင်းဆင်း! ငါမောင်းမယ်!"
ဇိုင်း သူ့ဘဝမှာ ခုလောက် စိတ်မရှည်ဘူးတာမို့ ဆင်းမယ်အလုပ်
"ဟ့! ဟ့! နေပါ.... ကျွန်တော်မောင်းမယ် Ok Ok"
"........"
ထင်ထင် တုန့်ပြန်သံမကြားရတော့တာမို့ ဆိုင်ကယ်စက်နိုးပြီး မောင်းလာလိုက်သည်။ မောင်းလာတဲ့ လမ်းတစ်လျှောက် အတွေးတို့သည်... ဒီလူကြည့်ရတာ အတော်ချမ်းသားမယ့်ပုံပဲ ပိုတောင်းမှ
"အဟွန်း..."
ထင်ထင် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ပြုံးနေပြီး သူပြောတဲ့ နေရာကို မောင်းလာလိုက်သည်။ ညလေက ဆိုင်ကယ်အရှိန်ကြောင့် ပိုတိုက်ပိုအေးလာတာမို့ သူမသောက်ထားတဲ့ကော့တေးအစွမ်းတွေက ပြနေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဝေ ဝေသွားတဲ့ မျက်လုံးတို့ကို ခေါင်းခါပြီး မနည်းပြူးနေရသည်။ တော်သေးသည် မွေးကတည်းက ဆိုင်ကယ်ဖက်မောင်းလာလို့။ ထင်ထင် လမ်းထဲဝင်လိုက်တယ် သူမပေါ် ပိုအိကျလာတဲ့ကိုယ်ကြီးကြောင့်
"ဟေ့လူ! ခင်ဗျား နောက်နည်းနည်းဆုပ်အုန်းလေ ကျုပ်ပြုပ်ကျတော့မယ်"
"........"
ထင်ထင် တုန့်ပြန်သံလည်းမကြားရသလို သူ့ကိုယ်အကြီးကြီးကအုပ်မိုးပိုကျလာတာမို့ သူမကိုယ်သေးသေးလေးက သူကြီးကိုယ်ထည်းမှာ နှစ်မြုပ်နေသည်။ ဒါကို မသိတဲ့သူတွေက ဘာလိုလိုအကြည့်နဲ့ ပြုံးကြည့်သွားကြသေးသည်။
"ဘာဖြစ်လည်း ဘယ်လို့ဂရုစိုက်ရမှာလည်း... ငါလည်းယောက်ျားပဲဟာ..."
ထင်ထင် ယောက်ျားလို့ပြောနေပင်မယ့် သူမနားသယ်ဆက်မှာ ထိုသူကြီးရဲ့လေငွေ့လာလာရိုက်နေတာကြောင့် ကြက်သီးတော့ထမိသည်။
"ဝါး..... မိုက်တာ"
ထင်ထင် ထိုသူကြီးပြတဲ့ အိမ်နံပါတ်တိုင်းရပ်လိုက်တော့ အိမ်မြင်ရဖို့နေနေသာသာ ကြီးမားမြင့်လွန်းတဲ့ ခြံတံခါးကြီးကြောင့် အသံပင်ထွက်မိသည်အထိပင်။ ထင်ထင် ခနမှင်သက်နေပြီးမှ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၁၂ ကျော်ပြီးမို့
"ကျစ် ဒီချိန် ဒေါ်မိမိတော့ ဖင်မီးခဲထိုင်နေရပြီ ဟေ့လူ! ဟေ့လူ! ဟေ့!"
"ဟင်"
ထင်ထင် ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်နဲ့မို့ ဇက်သိပ်စောင်းမရတာကြောင့် ထိုလူမျက်လုံးဖွင့်နေလား မသိနိုင်တာမို့
"ကျစ် ထတော့လေဗျာ.. ခင်ဗျားအိမ်ရောက်ပြီ ဆင်းတော့ အော်... မေ့လို့ ခင်ဗျား ပိုက်ဆံပိုပေးရမယ်နော် ကျွန်တော် ကျောတောင်အောင့်တဲ့ထိ ခင်ဗျားမှီလာလို့"
"........."
ထင်ထင်သူမသာ အားတက်သရောပြောနေတာ တက်ဖက်က တိပ်ဆိတ်နေဆဲမို့ စိတ်မရှည်တော့ပဲ သူမထရပ်လိုက်တယ်ဆို
"ဟာ!... ခင် ခင်ဗျာ...."
ထင်ထင်ထရပ်လိုက်တော့ သူမခါးကို ခက်တင်းတင်းဖက်လိုက်ပြီး ခေါင်းကြီးနဲ့မှီးထားကြောင့် လန့်ပြီးအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ဟေ့လူ! ဟေ့လူလို့....!! ဟာ... ဒီလူသေနေပြီလားမသိဘူး ကိုယ့်ကြည့်တော့ ဂိုဏ်စတားလိုလို လူမိုက်လိုလိုနဲ့ ခုချိန် ငါသက်ရင်တောင်သေလောက်တယ် တောက်!"
ထင်ထင် ဒီတိုင်းလည်းမဖြစ်တာမို့ သူမနောက်က ကိုယ်ကြီးကို ထိန်းလည်းထိန် သူမလည်းဆိုင်ကယ်ပေါ်က မနည်းဆင်းရသည်။ ခြံရှေ့ရောက်အောင် မနည်းတွဲလာရတာ သူမလည်း အတော်မောနေပြီဖြစ်သည်။ ခြံရှေ့ရောက်တော့ ခေါ်ရင်လည်းကြားမယ့်ပုံမရှိတဲ့ခြံနဲ့ ဘဲလ်တောင်မရှိတဲ့ခြံကြောင့် ထင်ထင် စိတ်အတော်လေသွားသည်။ နောက်ဆုံးသူမတွဲထားတဲ့ လူကြီးကို ပြစ်ချလိုပြီး အောက်မှာခွေကျနေတဲ့ထိ မကြည့်ပဲ
"တောက် ငါကိုက စောက်ကြောရှည်တာ ခံလေ အဲ့မှာငွေမက်ခြင်အုန်းကျော်ကြီးရေ....."
ထင်ထင်ပြောလည်းပြော ဝင်လို့ရမယ့်နေရာရှာကြည့်တော့ မှန်လိုလို လက်ဗွေနှိပ်လို့ရတဲ့နေရာလိုလို အပြားကြီးတွေ့တော့
"လက်ဗွေနဲ့ လုပ်ထားတာလားမသိဘူး..."
ထင်ထင် မြေကြီးပေါ်မှာ ကိုယ့်အင်္ကျီကိုယ်ပြန်ချွတ်နေတဲ့သူကြီးဆီအမြန်ပြန်ပြေးရပြီး အတင်းတွဲကာ လက်ဗွေနှိပ်ကြည့်တော့
"ဂျိမ်း..............."
"ဟ့! လန့်တာ"
ထင်ထင် ရုပ်တရပ်ပွင့်သွားတဲ့ တံခါးကြောင့် နောက်ကိုယောင်ပြီး ဆုပ်မိသည်အထိပင်။ နောက်မှဟိုလူကြီးကိုတဲပြီး ခက်မြန်မြန်ဝင်လိုက်သည်။ အထည်းရောက်တော့မှ အန်တီကြီးတစ်ယောက် ခက်သုပ်သုပ်ပြေးလာပြီး
"ဟယ်... သခင်လေး... သခင်လေး ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလည်း..."
"ကျွန်တော်လည်းမသိဘူး ဒီမှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူးလား... ခင်ဗျားနဲ့ဆိုရင်တော့ သူနဲ့ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး"
ဒေါ်ထား သူမရှေ့က ကောင်လေးရဲ့ ခက်ရိုင်းရိုင်းစကားကြောင့် ကြောင်သွားပြီးမှ
"အင်း ဟို......"
"ဒါဆို ကျွန်တော်ပို့လိုက်မယ်"
"ဟင် အော်... အင်းအင်း လာလာ ကောင်လေး အိမ်ထဲရောက်ဖို့ဆို အရမ်းကြာမှာ ဒီထည်းဝင်လိုက်"
ထင်ထင်ခုမှတွေ့သည်။ ခြံတံခါးဘေးမှာ လေးထောင့်ပုံမသိရင် လူသေရင်ထည့်တဲ့ အခေါင်းအကျယ်ထက် နည်းနည်းတော့ကျယ်မည်ဖြစ်သည်။
"ဟင် ဒါဘာကြီးလည်း..."
"ဝင်သွားကောင်လေး အန်တီနဲ့ဆို မဆန့်ဖြစ်လိုက်မယ် Roll-9ကိုနှိပ်လိုက်နော် သခင်လေးအခန်းတန်းရောက်တယ် ပြီးတာနဲ့ချက်ခြင်းပြန်ဆင်းခဲ့ပါနော်"
"အင်း"
ထင်ထင် အထဲဝင်သွားပြီး တံခါးပိတ်သွားပြီးမှ
"ဒီနိုင်ငံမှာလည်း ဒီလိုတွေရှိတာပဲလား... အဟက် နိုင်ငံခြားကားတွေထဲပဲမြင်ဖူးတာ ဟန်ကျတာပဲ ငမျိုးကိုကြွားရမယ်... ဂျိမ်း!"
ရုပ်တရက် ရပ်သွားတဲ့အရာကြီးနဲ့အတူ တံခါးပွင့်လာတယ်ဆို....
"ဝါး..... မိုက်တာ..... ငါ ငါအမြင်များမှားလား..."
ထင်ထင် သူမသည်လာတဲ့သူရဲ့ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို မတွေ့ပဲ အထဲလှမ်းဝင်ရင်း မီးဆိုင်း ပန်းခက်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့အခန်းကြီးကိုကြည့်နေပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့လိုက်ကြည့်နေမိသည်။ နောက်..
"ငါတောင်းတာ နည်းများသွားသလား အဟွန်း... ဟင်! ဟာ.. ခင် ခင်ဗျား... ဘာ ဘာလုပ်နေတာလည်း... ဟ့!"
ထင်ထင် သူမတွဲထားတဲ့အထည်းက သူမလည်တိုင်တွေကိုလိုက်နမ်းနေပြီး သူမပုခုံးပေါ်ကသူ့လက်တွေက သူမတီရှပ်ထဲကိုဝင်မလိုလုပ်နေတာကြောင့် လန့်ပြီး တွန်းထုပ်လိုက်တယ်ဆို သူမကိုပါ ဆွဲခေါ်သွားတာကြောင့်.....
"ဟာ... ခင်ဗျား... လွှတ်စမ်း!... ကျုပ်ပြောနေတယ်နော်... ဟ့! ခွက်"
"ပြီးရင်း ပိုက်ဆံပေးမယ် ခဏပဲ"
ထင်ထင် သူမ မမှီမှီရာ လှမ်းထိုးပင်မယ့် သူမပေါ်က စီးမိုးထားတဲ့သူကြီးက မဖြုံ နောက်ပိုက်ဆံပေးမယ်တဲ့ ဘာတွေလည်း... မကြုံဖူးသူမို့ ခုလိုချိန်မှာ ကိုယ့်ဘဝကို ကိုယ်ပြန်မှတ်မိလာပြီး အကြောက်အကန်ညင်းနေမိသည်။
"လွှတ်! ခင်ဗျာ... ဟ့ အ့ လွှတ်နော်.... ဟ့! ဟင့် ဟေ့! လူကြီး..!"
ထင်ထင် သူမလည်တိုင်တွေကို အတင်းစုပ်နမ်းနေတာမို့ နာလည်းနား ခုလိုခံစားရတာကြီးကြောင့် ရင်တွေတုန်ကာ လက်တွေပင် လေးခြင်လာသည်။
"ခင်ဗျား... အ့ လွှတ်နော်... ကျွန်တော်ပြောနေတယ်... အ့ ဟင့် နာလာပြီဗျ! အ့! ခင်ဗျားကြီး! ကျွန်... ဟင် ဟင့်အ... အွန်းးးးးးးးးးး"
ထင်ထင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်လို့မရအောင် ချုပ်ထားသလို သူမနှုတ်ခမ်းတို့ကိုပါ အပိုင်စီးလိုက်တာမို့ ခုချိန်မှာ မေ့စကားတွေကြားယောင်ကာ မျက်ရည်တို့ကျလာမိသည်။
ထင်ထင်သာ မျက်ရည်ကျနေပင်မယ့် အပေါ်က သူကြီးမှာတော့ ပန်းတစ်ပွင့်ကိုပေါ် သက်ညှာခြင်မရှိ ခြွေခူးနေလေတော့သည်။
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ခုဇာတ်လမ်းလေးကိုကြိုက်ကြရဲ့လားဟင် တကယ်ရင်တုန်နေမိတယ် စာဖတ်သူတွေအကြိုက်နဲ့တွေ့ပါ့မလားလို့
စာလုံးပေါင်းနဲ့အရေးသားမကောင်းရင် ခွင့်လွှတ်ပါရှင့်🙏
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကို ကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏❤
#မြူခိုးဝေဝေ