ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
"တူး....... တူး........ ဟယ်လို သမီးချစ်လွန်းပြော"
ရေပြင် အောက်ထက်ကိုရောက်တယ်ဆို မာမီရဲ့ဖုန်းသံကြောင့် ခြေလှမ်းတုန့်ခနဲဖြစ်သွားမိသည်။
"အော် အေးအေးသမီး... မီးလေးရေ....! မီးလေး...!"
"လာပြီမာမီ!..... လာပြီ...! ဒုန်း.... ဒုန်း.... ဒုန်း.... ဒုန်း... ဟင်! ကိုကို"
ခခ ချစ်လွန်းဖုန်းဆက်မယ်ဆိုတာသိနေတာမို့ အောက်ထက်က ဖုန်းသံကြားကတည်းက ပြေးထွက်လာတာ အရှိန်နဲ့ပြေးဆင်းလာပြီးမှ လှေကားထိတ်က ခက်တည်တည်နဲ့ကြည့်နေတဲ့ကိုကိုကြောင့် မနဲအရှိန်သက်လိုက်ပြီး
"ကိုကို အပြင်သွားမို့ဆို သွားသေးဘူးလား...."
"ချစ်လွန်းက ဘာလို့ဖုန်းဆက်တာလည်း..."
ခခ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်ပင်မယ့် ကိုကိုကတည့်တည့်ကြီးမေးလာတာမို့ ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ပဲ
"ဟီး... ဟုတ်တယ် ချစ်လွန်းနဲ့ဖုန်းပြောမို့ချိန်ထားလို့ အဟွန်း..."
"ဖုန်းပြောဖို့ပဲလား အပြင်သွားမှာတို့ဘာတို့မပါဘူးလား"
"ဟင် အဲ့ဒါက ဟို မတွေ့တာကြာပြီလေ ကိုကိုကလည်း... သူတို့လည်း ဆေးမှတ်မှီတယ်တဲ့ အဲ့ဒါ ချစ်လွန်မေမေက ခခတို့ကို မုန့်ဟင်းခါးချက်ကျွေးမို့တဲ့ အဲ့ဒါ... ခခသွားခြင်တယ် နော်ကိုကို..."
"အစကတည်းက ဘာလို့မပြောတာလည်း..."
"ဟို... ကိုကိုခွင့်မပြုမှာဆိုးလို့"
ရေပြင်ညီ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး သူမလေးအကျင့်တိုင်း ချောင်းသေးသေးလေးတွေကုပ်နေပြီး ခြေမလေးတစ်ခုနဲ့တစ်ခု ပွတ်တိုက်နေတာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဘယ်ချိန်ပြန်လာမှာလည်း..."
"ဟင်! ဒါဆို ဟို... ညနေပြန်လာမှာကိုကို ဟီး..."
ရေပြင်ညီ ခုနကညှိုးငယ်နေတဲ့မျက်နှာလေးက ချက်ခြင်းဆိုသလို အပြုံးအရယ်တွေနဲ့ပြန်ဖြစ်သွားတဲ့ သူမလေးမျက်နှာကြောင့် သူပြုံးလိုက်ခြင်ပင်မယ့်လည်း တည်တင်းစွာဖြင့်
"ညနေထိမနေနဲ့ ခု၈နာရီဆိုတော့ နေ့လယ်၁နာရီဆိုလာခေါ်မယ်"
ရေပြင်ညီပြောလိုက်တယ်ဆို သွားတန်းလေးတွေပေါ်သည်အထိရယ်ပြနေတဲ့ခခတစ်ယောက် ချက်ခြင်းဆူပုပ်ပုပ်လေးဖြစ်သွားပြီး
"ကိုကိုကလည်း... တစ်နာရီဆိုတာကြီးကျ... စားမှာ သောက်မှာနဲ့ဆို ပြည့်သွားမှာကြီးကို....."
"အဲ့ဒါကြောင့်မို့ကို တမင်တစ်နာရီပြောတာ မရှည်နဲ့ငါကဒါဆိုဒါပဲ မေ့လယ်တစ်နာရီလာကြ်ုမယ်"
ခခ သူ့ကိုပြောပြီးတာနဲ့ ထွက်သွားတဲ့ကိုကိုကျောပြင်ကို မကြည်ကြည့်လေးနဲ့ကြည့်နေလိုက်ပြီး
"သူကြီးကျ ဘယ့သွားမယ်ဆိုတာပြောမသွားပဲနဲ့ဝတ်သွားတာကလည်း ရှိုးစမိုးနဲ့ ဟွန့်"
"မီးလေးရေ......"
"ရှင် လာပြီမာမီ"
"ဖုန်းကကျသွားပြီမီးလေးရဲ့ ခုလာခဲ့ပါတော့တဲ့ လူစုံနေပါပြီတဲ့ရှင် သားဘာပြောသွားလည်းမီးလေး.."
"ဟွန့် သွားတဲ့"
"ဟယ် သွားလို့ပြောတာ ဘာလို့ဒီလိုမျက်နှာလေးဖြစ်နေရတာတုန်း.."
"ဟွန့် နေ့လယ်တစ်နာရီပြန်လာရမယ်တဲ့"
"အော်... ဒါကြောင့်ကို အဟွန်း တစ်နာရီဆိုတော့လည်းတစ်နာရီပြန်လာလိုက်ပါမီးလေးရယ်.. သွား သွား အိမ်ရှေ့မှာ ကားပြင်ခိုင်းထားတယ်"
"ဟုတ် မီး အင်္ကျီသွားလဲအုံးမယ်"
"အွန်း အွန်း လှလှလေးရွေးဝတ်ခဲ့"
"ဟီး... ဟုတ် ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဂါဝန်လေးဝတ်သွားလိုက်မယ်မာမီ"
"အို အဲ့ဒါက အရမ်းကလေးဆန်နေမလားလို့သမီးရဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပဲဝတ်သွားလိုက်လေ"
"အင်းနော်မာမီ... ဟီး... ဒါလည်းရတာပဲ ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဂျင်းနဲ့တီရှပ်လေးဝတ်သွားလိုက်မယ် ခိ အဲ့ဒါလေး မီးအရမ်းကြိုက်တာ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ခုမှသတိရတယ်ကြည့်စမ်း... ကျေးဇူးပဲမာမီ ရွှတ် မီးသွားလည်းလိုက်အုန်းမယ် ဟီး.."
"အဟွန်း... ဟုတ်ပါပြီ မယ်ရှက်ပြာလေးရယ်..."
ဒေါ်မေမီ အိမ်ပေါ်ထက်ကို တဒုန်းပြေးတက်သွားတဲ့ မီးလေးကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းရမ်းနေမိသည်။ မီးလေးက သားပေါ်ကို ကိစ္စသေးသေးလေးကအစ သတိထား ချစ်တက်သလောက် သားကတော့သိုဝှက်စွာ... ဒီကလေး ဘယ်တော့မှ ပွင့်အံလာမည်မသိ နေပါစေအုန်း.. ကျောင်းတက်ရင် မီးလေးကို အပျက်ဆင်ပေးရမယ် ဒါမှ....
"အဟွန်း.."
ဒေါ်မေမီတစ်ယောက် သူမအတွေးနဲ့သူမနဲ့တော့ဟုတ်နေကာ ခေါင်းဆက်ရယ်နေမိတော့သည်။
>>>>>>>>>>>>
"ရေပြင် နောက်ကျလိုက်တာကွာ... ဒီမှာ ကျောင်းသားတွေမင်းကိုစောင့်နေတာကြာပြီကွ လာ လာ"
ရေပြင် နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသားတွေ စာမေးပွဲပြီး ပျော်ပွဲစားထွက်မယ်ပဲ ပူစာလွန်းလို့ ပျော်ပွဲစားအစား ခုလို မိတ်ဆုံစားပွဲပဲလုပ်ခိုင်းလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ဒါတောင် နောက်ဆုံးနှစ်တွေက သိပ်မကျေနပ်ခြင်ပါ။
"ဆရာ အသားကြိုက်လားဟင် ခရေ အသားမှာလိုက်မယ်နော်"
ရေပြင် အတန်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်သလို သိပ်သူ့ကိုရင်းနှီးပြနေတဲ့ ခရေဆိုတဲ့ ကောင်မလေးအမေးကို ဖြေမနေပဲ သူ့စီနီယာဆရာတွေဘက်လှည့်လိုက်ပြီး
"ကျွန်တော်နောက်ကျသွားလို့ တောင်းပန်းပါတယ်တီချယ်တို့ ကျွန်တော် အိမ်မှာ ကိစ္စလေးနည်းနည်းကြောင့် ကြာသွားတာပါ"
"အဟွန်း... ရပါတယ်သားရယ်.... တီချယ်တို့လည်း သိပ်မစောင့်လိုက်ရပါဘူး ထိုင်ထိုင်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဟို ကြိုက်တာမှာကြပါ ဒီနေ့တွက် ကျွန်တော်ရှင်းပါ့မယ်"
"ဟေးးးးးးးး ဝေးးးး ဒါမှ ငါဆို့ဆရာကွ! အဟေး..."
ရေပြင့်စကားကြောင့် အခြားဝိုင်းက တပည့်တွေအပါအဝင် ဆရာတွေပါ ဝိုင်းသြဘာပေးနေကြတော့သည်။ ထိုထဲတွင် ခရေ့ညီမ ညိုမီကတော့
"မမ မီနဲ့မိတ်ဆက်ပေးအုန်းလေ"
"ကျစ် ငါသိတယ်မီ ခနနေအုန်းလေ ခုချိန်သွားပြောလိုက်လို့ကောင်းမလား..."
"ဒါနဲ့ ခရေ... ဒါနင့်ညီမလေးလား ဘာလို့ခေါ်လာတာလည်း ဒါတို့တွေကြီးပဲကို"
ခရေတို့ညီမ တီးတိုးပြောနေတုန်း ယောက်ျားလေးဝိုင်းက ထမေးလိုက်တာမို့ ခရေ အားလုံး သတိထားသွားပြီဆိုတာသိလိုက်တာကြောင့် သူမအားလုံးကိုပြုံးပြလိုက်ရင်း
"အဟွန်း... ဟို အားလုံးကိုတောင်း.."
"မီ့နာမည်က ညိုမီပါရှင့် နောက်တစ်ပတ်စတက်ရတော့မယ့် ဒီကအကိုတို့ဆေးကျောင်းရဲ့ ပထမနှစ်ဖြစ်မယ့်သူပါ ဒီကိုလိုက်လာကလည်း ဂုဏ်သတင်းကြီးလွန်းတဲ့ သူတစ်ယောက်ကြောင့် လိုက်လာခဲ့ရတာပါ"
ခရေစကားမဆုံးခင် ချက်ချက်ချာချာ အပြုံးမပျက်ရှင်းပြသွားတဲ့ ညိုမီစကားကြောင့် အများစုကမကြိုက်သလို မျက်နှာပျက်သွားသလို ယောက်ျားလေးအချို့ကလည်း ကြိုက်နှစ်သက်တဲ့ပုံစံနဲ့ ခေါင်းဆက်နေကြသည်။ ထိုထဲတွင် ညိုမီကြည့်နေတဲ့ ရေပြင်ကတော့ သူမထံအာရုံမလာတဲ့ပုံမို့ သူမမျက်နှာလေးတည်သွားမိသည်။
"ကဲ ကဲ ဒါဆို မှာထားတာတွေချခိုင်းလိုက်တော့မယ်ဟေ့! မင်းတို့မစားသေးရင်လည်းရတယ် ငါကတော့မရတော့ဘူး အဟွန်း..."
"အာ.... ဆရာကတော့လုပ်ပြီ ကျွန်တော်တို့က စားခြင်တာကြာပြီဗျ"
"ဟားးးးဟားးးးဟားးးး ဒါဆိုချမယ်ဟေ့!"
စည်သူရဲ့အသံကျယ်ကျယ်ကြားတော့မှပဲ အားလုံးလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားပြီး အားလုံးပုံမှန်လိုပြန်ဖြစ်သွားတော့သည်။ ထိုထဲတွင် ရေပြင်နဲ့ ညိုမီဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတော့မပါပါ။
ရေပြင် သူ့မကြည့်ပဲနေနေတာတောင် ဆရာဆိုတဲ့ကြောက်စိတ်တောင်မရှိ ရဲတင်းလွန်းတဲ့ ကလေးမလေးအကြည့်ကြောင့် သူမျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး ပြန်ကြည့်လိုက်ကာ
"မင်းရဲ့ ဆရာဖြစ်လာမယ့်သူကို အဲ့လောက်ထိ ရိုင်းပြမနေသင့်ဘူးညိုမီ"
ရေပြင် အာရုံလွင့်နေတာအခွင့်ကောင်းယူပြီး သူ့ရှေ့ကကောင်မလေးကို တီးတိုးဆိုလိုက်မိတယ်ဆို
"အဟွန်း.. ဦးအဲ့လိုဖြစ်နေလို့ကို ချစ်ဖို့ကောင်းတာသိလား.."
ရေပြင်ညီတစ်ယောက် ညိုမီစကားကြောင့် ချက်ခြင်းဆိုသလို ဒေါသတို့အထွတ်ထိပ်ရောက်သွားပင်မယ့် ထပေါက်ကွဲလိုက်ခြင်ပင်မယ့် မပျက်စီးစေလိုတဲ့ ပွဲလေးကြောင့် သူ့ဒေါသတို့ကို ထိန်းချုပ်လိုက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>
"အာ.... ခခလာပြီ... လာ လာ နင်ဘာလို့ငါဖုန်းဆက်တာမလာတာလည်း.. နင့်ကိုသတင်းထူးပြောစရာရှိလို့ အရေးကြီးတယ် လာ လာ"
ခခ သူမကားပေါ်ကဆင်းတုန်းရှိသေး ချစ်လွန်းတစ်ယောက် ပြာလောက်ခက်ပြီး သူမကိုအတင်းဆွဲခေါ်သွားတာ ခလုပ်တိုက်မတက်
"ဟဲ့ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါချစ်လွန်းမရယ်... မရောက်မှာကျနေတာပဲ"
"ဟီး... လာပါဟာ... ဟိုမှာတွေ့လား... ငါ့အကိုဘေးနားက အသားဖွေးဖွေးနဲ့တစ်ယောက်လေ တွေ့လား.."
ခခ ဧည့်ခန်းအကွယ်မှာ သူမကိုရပ်ခိုင်ပြီး အသားဖြူဖြူနဲ့လူကိုပြနေတာကြောင့် သူမလည်း ပြီးပြီးရော
"အင်း တွေ့တယ်လေ"
"ခိ အဲ့ဒါနင်ရှာနေတဲ့ နင့်ကိကယ်တဲ့သူလေ"
"ဘယ်လို!"
ခခရဲ့ အသံကြောင့် ခက်လှမ်းလှမ်းရှိ ဧည့်ခန်းကသူတွေပါလှည့်လာတာတာကြောင့် ချစ်လွန်းအသံတိုးတိုးဖြင့်
"ဟဲ့ မိခ တိုးတိုးလေဟယ်.. ဟိုမှာ အကုန်ကြည်ကုန်ကြပြီး နင့်ပြောပြမိကာမှ ဒုက္ခပါပဲ..."
"ဟယ် ဘယ် ဘယ်လိုလုပ်မလည်းဟင်"
"ကျစ် ခုမှတော့ ထားလိုက်တော့ လာ ငါမိတ်ဆက်ပေးမယ်..."
"ဟင် မိတ်ဆက်ပေးတော့ငါကဘာပြောရမှာလည်းဟင်"
"အာ.. သေလိုက်တော့ခခရယ်... ဒီတိုင်းမိတ်ဆက်ပေးတာပဲဟာ ပြန်နှုတ်ဆက်ပေါ့ဟ့ နောက် နင့်ကို ကယ်ထားလို့ ကျေးဇူးတင်ခြင်နေတာမဟုတ်လား ပြောလိုက်ပေါ့ဟ့"
"ဟင် အော် အေးအေး"
"အွန်း လာ..."
"ခခ ငါ့ညီမက မတွေ့တာကြာလို့တယ်လှ လာပါလား..."
"အာ... လှတယ်ဆို ယောက်ျားရသွားတာကို ကိုကိုရဲ့ အဟွန်း..."
ချစ်လွန်းအပြောကြောင့် မျက်နှာ ပျက်သွားသူက မဟာပင်။
"ဟုတ်ပါ့ ငါ့ညီမမင်္ဂလာဆောင်တောင်မလာလိုက်နိုင်ဘူး လာ မီးလေး... လာတုန်း တစ်နေကုန်နေသွားအုန်း.."
"ဟင် ဟို နေလို့မရလောက်ဘူးထင်တယ်ကိုကြီး ဟို ကိုကိုက နေ့လည်၁နာရီ လာခေါ်မယ်တဲ့"
"အဟား.... ဟုတ်နေရောဟေ့ ငါ့ညီမတို့က ယောက်ျားရကံကောင်းပုံရတယ်ဟေ့ ယောက်ျားက ချစ်နေလိုက်တာ"
"အမယ်လေး.... သူများသူငယ်ချင်းလို ချောချောလှလှ နုနုထွပ်ထွပ်လေးကိုရတဲ့သူကမှ ကံကောင်းတာပါနော် ဟုတ်တယ်မှတ်လားခခ"
"ဟင် အင်း... အယ်"
"ဟားးးးဟားးးဟားးး ဟုတ်နေတာပဲဟေ့ ကဲကဲ မီးလေး ဒါကိုကြီးနဲ့usမှာတွေ့ပြီးသူငယ်ချင်းဖြစ်သွားတဲ့ အသက်မတူသူငယ်ချင်းကြီးပေါ့ အဟွန်း... နာမည်က မဟာတဲ့ မီးလေးတို့ကျောင်းရဲ့ အနာဂတ်မှာ အမွေဆက်ခံမယ့်သူကြီးပေါ့ မဟာ.. ဒါက ဒီနှစ်မှ ဆေးကျောင်းတက်မယ့် နာမည်အရင်းကတေယ့ ပန်းမြိုင်လယ်ပေါ့ကွာ အိမ်ခေါ်က ခခရော မီးလေးရော ရှုပ်နေတာပါပဲကွာ.. ကြိုက်တာသာခေါ်တော့"
"အဟွန်း... ဟုတကဲ့ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ပန်းမြိုင်လယ်"
ခခ ပန်းမြိုင်လယ်ဆိုတဲ့ သူမနာမည်လေးကို မကြားရတာကြာပြီမို့ စိမ်းသလိုရှိနေပင်မယ့် သူမရှေ့က လက်လှန်းနေသူကို ပြန်ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် အကိုမဟော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ကဲ ကဲ ဒါဆို မိတ်ဆွေတွေဖြစ်သွားကြပြီနော်.... နောက်ကျောင်းလည်းတူတူတက်ရမှာဆိုတော့ အခုကတည်းက ချစ်လွန်းတို့ အဖွဲ့သစ်တိုးတာပေါ့"
ခခ ချစ်လွန်းအကိုရဲ့ ကျောင်းတူတူတက်ရမယ်ဆိုတဲ့စကားကြောင့် အံသြသလိုလေးကြည့်လိုက်ပြီး
"ဟို အကိုမဟော်က မီးတို့နဲ့ တူတူတက်ရမှာလားကိုကြီး.."
"ကဲ ငါမပြောဘူးလား မဟော် မင်းအသက်အရွယ်နဲ့ firstyearတဲ့ကွာ.. ဒီမှာ လက်တွေ့နော်ဟျောင်"
"အဟွန်း... သူတစ်ယောက်ထဲ အံသြတာပါ ကျန်တဲ့သူတွေကတော့ ကျွန်တော့်ကို welcomeပဲ"
"အွန်း... ဒါလည်းဟုတ်တာပဲ ဒါကလည်း မင်းရုပ်ရည်ကြောင့်ပါ ကဲပါ လာ လာ သွားကူရအောင် မူပို တိပ်နေလို့ပါလား... လာလေ"
"ဟီး... ကိုကြီးဘယ်တော့အဲ့လိုပြောမလည်း စောင့်နေတာ"
"ဟဲ့ မူပိုမ နင်နော် ငါ့ကိုကြီးကို"
မူပို သူမနားတီးတိုးကပ်ပြောလိုက်တဲ့ ချစ်လွန်းကြောင့် မျက်နှာလေးရဲသွားပြီး
"နင်နော် ကိုကြီးကြားသွားအုန်းမယ်.."
"အမယ်လေးဟယ်.. ကြားပါစေ ကိုကြီးရေ...! ဒီမှာ မူပိုမကို ခေါ်ပါအုန်း.."
"လာဟေ့ မူပို မြန်မြန်"
" နင် နင်တွေ့မယ် ချစ်လွန်းမ"
ခခနဲ့ချစ်လွန်း အပြေးတပိုင်းပြေးထွက်သွားတဲ့ မူပိုကိုကြည့်ပြီး ကြိပ်ရယ်နေမိကြသည်။
"ချစ်လွန်း မူပိုက နင်ပြောတော့ အကိုမဟာကိုဆို"
"ခိ သူက ကြုံကြိုက်လေ"
"ဟင် ဘာလည်းကြုံကြိုက်"
"ကြုံတဲ့သူကို ကြိုက်လိုက်တာလေ ခိ"
"ဟယ် ချစ်လွန်း.. ငါ့သူငယ်ချင်းကို နင်နော်.."
"ဟားးဟားး ဘာဖြစ်လည်း ပြောတယ်ဟယ် ဟားးဟားး"
"အေး အေး နင့်လှည့်ကျတွေ့မယ်"
"တွေ့ပါစေ တွေ့ တွေ့နဲ့တောင် နေသေး.."
"အေး အေး အေးပါ တွေ့မယ်.."
>>>>>>>>>>>>>
"ဟ့! သွားတော့မို့လား ငါ့ကောင်ကြီးရ ဒီတိုင်းပဲထားခဲ့တော့မို့လား.."
ရေပြင် အပြင်ဝိုင်းရှင်းပြီးတယ်ဆို စည်သူအချွန်နဲ့အမကောင်းလို့ ကျောင်းသူတွေမပါပဲ ဆရာတွေနဲ့ကျောင်းသားတွေကြီး သက်သက်တစ်ဝိုင်းစီစဥ်ပေးနေရတာဖြစ်သည်။ ဒါကို ပြီးတဲ့ထိဆွဲနေတဲ့ စည်သူကြောင့်
"မရတော့ဘူး ခခကိုသွားကြိုရအုန်းမှာ အချိန်တောင်နောက်ကျနေပြီ သွားပြီ"
"ဟာ! ဒီကောင် ကျစ် အေး မင်းလုပ်ထား ကျောင်းရောက်မှတွေ့မယ်..."
ရေပြင် နောက်ကျောက ရေချိန်ကိုက်နေပြီဖြစ်တဲ့ စည်သူ့အသံကြောင့် သူခေါင်းယမ်းနေမိသည်။ ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့တော့ ရအုန်းမည်။
ရေပြင် အတော်ကြာအောင် မောင်းပြီးတယ်ဆို ချစ်လွန်းတို့ခြံရှေ့ရောက်တာနဲ့
"တီးးးးးး ပွမ်! ပွမ်! "
"ဆရာလေး ခြံထဲဝင်လိုက်ပါလား.."
ရေပြင်ညီ တံခါးဖွင့်ရပ်နဲ့ သူ့ကို ခြံထဲဝင်ခိုင်နေတဲ့ ကောင်လေးကိ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဒီကပဲစောင့်လိုက်မယ်"
"ဗျာ ဟုတ်ကဲ့ဆရာလေး.."
"ဟယ် ကိုကိုလာပြီနဲ့တူတယ် မူပိုငါပြန်ပြီသိလား ချစ်လွန်းပြန်ပြီနော်.."
"ဟဲ့ ဟဲ့ မိခ ငါစကားတန်းလန်းကြီးလေ အာ... တွေ့လား.. နေအုန်း... ငါတို့လိုက်ပို့မယ်.."
"ရတယ် ရတယ် ငါသွားပြီသိလား.."
မူပိုနဲ့ချစ်လွန်း စကားပြောနေကြတာကအကောင်း ဟွန်းသံကြားလိုက်တာနဲ့ အတင်းပြေးထွက်သွားတဲ့ခခကြောင့် သူမတို့လည်း အတင်းအပြူးပြဲပြေးလိုက်ရတော့သည်။
ခခ ချက်ခြင်းခေါ်လ်ု့မရောက်ရင် နောက်မလာခိုင်းမှာဆိုးတာကြောင့် ခက်မြန်မြန် အိမ်ထဲက ပြေးထွက်လာပြီး ဖိနပ်ချွတ်တဲ့နေရာအရောက် သူမပြေးအထွက် အိပ်ကွယ်ခြမ်းက ရုပ်တရက် ဝင်လာတဲ့အရိပ်တစ်ခုကြောင့်
"အမယ်လေး...! ဟ! ဟင်"
ရေပြင်ညီ သူကြည့်နေတုန်းမှာပဲ ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူ့မျက်စိရှေ့တင် ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့မြင်ကွင်ကြောင့် ချက်ခြင်းဆိုသလို ဒေါသတို့စောင့်တင်သွားပြီး
"တောက်! ဘုန်း! ခခ!"
ကားတံခါးပိတ်လိုက်ခြင်းနဲ့ခေါ်သံက တထက်ထဲကျရောက်သွားပြီး ခခ ကိုကို့အသံကြားလိုက်တာနဲ့ သူမကိုလေးကို မဟာရင်ခွင်ထဲက ပြန်မတ်လိုက်ပြီး
" လာ လာပြီကိုကို ခဏလေး.. ခခဖိနပ်စီး.... အ့ ဟင် ကိုကို အ့ ကိုကို ခခဖိနပ်မစီးရသေးဘူး.. အ့ အမယ်လေး..."
လျှင်မြန်လွန်းလှတဲ့အဖြစ်ပျက်တွေကြောင့် ရေပြင်သူမလေးလက်ကို ဆွဲခေါ်ရာကနေ ပွေ့ပြီးပဲ ခေါ်လာလိုက်တော့သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ ဒေါသမီးတို့က မညိမ်းနိုင်
"ဘုတ်! အ့! ဘုန်း! ဝူး....အမယ်လေး..."
ခခ သူမကိုကားထဲပစ်ထည့်ပြီး ချက်ခြင်းဆိုသလို မောင်သူနေရာထိုင်ပြီး ခက်ကြမ်းကြမ်းမောင်းထွက်သွားတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမအတော်တော့လန့်မိသွားတာအမှန်ပါ။ သူမခေါ်တယ်ဆို ချက်ခြင်းမရောက်လာလို့ စိတ်ဆိုးသွားတာများလား....
>>>>>>>>>>
"ဝူး.. ကျွိ.... ဘုန်း! လာခဲ့! "
"ဟင်! အမယ်လေး... ကိုကို...."
ခခ ကားရပ်လိုက်တယ်တိုတာနဲ့ သူမဘက်ခြမ်းရောက်လာပြီး ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူမကို ကောက်ပွေ့ခေါ်ထုပ်လိုက်တဲ့ ကိုကိုကြောင့် သူမအလန့်တကြား ကိုကို့အင်္ကျီစလေးကို စုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ တစ်လမ်းလုံးတိပ်ဆိပ်လာတဲ့ကိုကို ရွာမယ့်မို့က လေညိမ်နေတယ်ဆိုသလို.....
"ဟယ် သားတို့ပြန်လာပြီ ဟယ် မီးလေး ဘာဖြစ်လာလို့လည်းသား...."
"......."
"ဟင့်အင်း မီးဘာမှ..."
"မင်း တိပ်တိပ်နေလိုက်ခခ!"
"ဟင်!"
ဒေါ်မေမီ သူမမေးတာမဖြေသလို ပြန်ဖြေတဲ့ မီးလေးကိုပါ ဟောက်ပြီး ဒေါသတကြီး အပေါ်ထက်တက်သွားတဲ့သားဖြစ်သူကြောင့် အကြောင်းစုံမသ်ရသူပီပီ ကြောင်အ့စွာ ကျန်နေခဲ့လျှက်
"ဒုန်း! ဘုန်! ချက် ဘုတ်! အင့်! ဖြေစမ်း! မင်းသွားခြင်တာ အဲ့ကောင်နဲ့တွေ့ရမယ်ဆိုလို့လားခခ"
ခခ ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူမကိုကုတင်ထက်ပစ်ချပြီး ဘေးမှ ခါးထောက်ပြီး ဒေါသတကြီးမေးနေတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမကြောင်အ့နေမိကာ
"ဘယ် ဘယ်ကောင်လည်း ကိုကို မီး မီးချစ်လွန်းတို့အိမ်သွားတာလေ..."
"ထပ်မပြောနဲ့! မင်းရဲ့ပါးစပ်လေးက! အလိန်ညာတွေ ထပ်မပြောနဲ့! မင်းအရမ်းသိခြင်နေတဲ့ အဲ့ကောင်ကိုအခုတွေ့လိုက်ရပြီမဟုတ်လား... ဘာတွေထူးသွားလည်း... အဟက် ထူးမှာပါ... တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကာကွယ်ပေးနေရတဲ့အထိ"
ခခ ကိုကိုစကားအရ ကိုကိုဘာကိုဆိုလိုခြင်တယ်ဆိုတာ သူမနားလည်လိုက်ပြီမို့ သူမမျက်နှာလေးရဲတက်သွားကာ
"ကိုကို့!!!"
ရေပြင်ညီ သူ့ကိုပြန်မအော်စဖူး ပြန်အော်လိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူလှောင်ပြုံးနေရင် တည်သွားကာ
"မအော်နဲ့! မင်းငါ့ကိုအော်စရာမလိုဘူးခခ! မင်းငါမေးတာပဲမင်းဖြေရမှာ မင်းအဲ့ကိုသွားတာ အဲ့ကောင်ကိုတွေ့ဖို့လား..."
ခခ တစ်ခါမှမတွေ့ဘူးတဲ့ ကိုကိုရဲ့မျက်နှာရဲရဲကြီးနဲ့ သူမကို တရားခံစစ်သလိုစစ်မေးနေတဲ့စကားလုံးတွေကြောင့် သူမကြောက်ရွံလာသလို ဝမ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်တို့ ပြည့်အိုင်လာပြီး
"မီး မီးကို မီးကိုအဲ့လိုကြီးမကြည့်ပါနဲ့ကိုကို ဟင့် မီး မီးအဲ့လိုမိန်းမမျိုးမဟုတ်ဘူး မီး မီးကြောက်လို့ ကြောက်လွန်းလို့ အဲ့လိုကြီးမကြည့်ပါနဲ့ကိုကိုရယ်.... ဟင့် အဟင့် အီး.... မီး မီးကြောက်လို့ အဲ့လိုကြီးမကြည့်ပါနဲ့နော်... မီး မီးချစ်လွန်းတို့ဆီသွားတာ သူ သူရှိနေမှန်းမသိခဲ့ပါဘူး... မီး မီးတကယ်ပြောတာပါကိုကိုရယ်... ဟင့် မီးမညာပါဘူး... မီး မီးသူရှိနေတာကို တကယ်မသိတာပါ... မီးကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်... အဲ့လိုသံကြီးနဲ့မပြောပါနဲ့ကိုကိုရယ်...နော်... ဟင့်"
ရေပြင်ညီ သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်လေးတုန်နေအောင် သူ့ကိုကြောက်နေပြီး ရှင်းပြချက်တွေအပြီး သူနှလုံးသားက နာကျင်နေရတဲ့ခံစားချက်နဲ့ ဒေါသတို့က သူမလေးမျက်ရည်တွေနဲ့အတူ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး သူကိုယ်တိုင်မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ သူမလေးကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ နစ်မြုပ်သညအထိ ထွေးပွေ့လိုက်ပြီး
"Sorryကလေး.... ကိုယ် ကိုယ်မခံစားနိုင်လို့ ကိုယ် ကိုယ်တကယ်တောင်းပန်းပါတယ် နောက် ကိုယ့်ကြောင့် မင်းမျက်ရည် ထက်မကျစေရဘူး"
ခခ ကိုကို့ရင်ခွင်နွေးနွေးနဲ့ ကိုကို့စကားတွေကြားမှ ပိုတိုးပြီးငိုခြင်လာကာ ကိုကို့အင်္ကျီစလေးကို ကျစ်နေအောင်စုပ်လိုက်ပြီး
"မီး ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်ကိုကို ဘာကြောင့်ချစ်တာလည်းဆိုတာ မပြောပြတက်ပင်မယ့် ကိုကို့မို့လို့ကို ချစ်နေတာ..."
ရေပြင် ခခစကားကြောင့် မျက်ရည်ရိပ်သန်းနေတဲ့ မျက်ဝန်းတို့မှ အပြုံးတို့ဖြတ်သန်းပြီး နှုတ်မှ ထွက်ဖို့ခက်ခဲနေတဲ့အရာတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ အကြိမ်ကြိမ်ရွတ်ဆိုနေမိသည်။ ဒါက... ' ကလေးကို အသက်ထက်ပိုမြတ်နိုးတယ်....'
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ရှည်ကြီးရေးပေးလိုက်တယ်နော် အရမ်းနောက်ကျသွားလို့ အနူးညွှန့်တောင်းပန်းပါတယ်ရှင့် အားလုံးပဲ မင်္ဂလာညချမ်းလေးပါနော် အိမ်မက်လှလှလေးတွေပိုင်ဆိုင်နိုင်ကြပါစေရှင့်🙏
စာလုံးပေါင်းမစစ်တော့ဘူးနော် နောက်ကျနေလို့😁
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏
#မြူခိုးဝေဝေ
ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
အပိုင်း (၉)
"တူး....... တူး........ ဟယ်လို သမီးချစ်လွန်းပြော"
ရေပြင် အောက်ထက်ကိုရောက်တယ်ဆို မာမီရဲ့ဖုန်းသံကြောင့် ခြေလှမ်းတုန့်ခနဲဖြစ်သွားမိသည်။
"အော် အေးအေးသမီး... မီးလေးရေ....! မီးလေး...!"
"လာပြီမာမီ!..... လာပြီ...! ဒုန်း.... ဒုန်း.... ဒုန်း.... ဒုန်း... ဟင်! ကိုကို"
ခခ ချစ်လွန်းဖုန်းဆက်မယ်ဆိုတာသိနေတာမို့ အောက်ထက်က ဖုန်းသံကြားကတည်းက ပြေးထွက်လာတာ အရှိန်နဲ့ပြေးဆင်းလာပြီးမှ လှေကားထိတ်က ခက်တည်တည်နဲ့ကြည့်နေတဲ့ကိုကိုကြောင့် မနဲအရှိန်သက်လိုက်ပြီး
"ကိုကို အပြင်သွားမို့ဆို သွားသေးဘူးလား...."
"ချစ်လွန်းက ဘာလို့ဖုန်းဆက်တာလည်း..."
ခခ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်ပင်မယ့် ကိုကိုကတည့်တည့်ကြီးမေးလာတာမို့ ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ပဲ
"ဟီး... ဟုတ်တယ် ချစ်လွန်းနဲ့ဖုန်းပြောမို့ချိန်ထားလို့ အဟွန်း..."
"ဖုန်းပြောဖို့ပဲလား အပြင်သွားမှာတို့ဘာတို့မပါဘူးလား"
"ဟင် အဲ့ဒါက ဟို မတွေ့တာကြာပြီလေ ကိုကိုကလည်း... သူတို့လည်း ဆေးမှတ်မှီတယ်တဲ့ အဲ့ဒါ ချစ်လွန်မေမေက ခခတို့ကို မုန့်ဟင်းခါးချက်ကျွေးမို့တဲ့ အဲ့ဒါ... ခခသွားခြင်တယ် နော်ကိုကို..."
"အစကတည်းက ဘာလို့မပြောတာလည်း..."
"ဟို... ကိုကိုခွင့်မပြုမှာဆိုးလို့"
ရေပြင်ညီ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး သူမလေးအကျင့်တိုင်း ချောင်းသေးသေးလေးတွေကုပ်နေပြီး ခြေမလေးတစ်ခုနဲ့တစ်ခု ပွတ်တိုက်နေတာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဘယ်ချိန်ပြန်လာမှာလည်း..."
"ဟင်! ဒါဆို ဟို... ညနေပြန်လာမှာကိုကို ဟီး..."
ရေပြင်ညီ ခုနကညှိုးငယ်နေတဲ့မျက်နှာလေးက ချက်ခြင်းဆိုသလို အပြုံးအရယ်တွေနဲ့ပြန်ဖြစ်သွားတဲ့ သူမလေးမျက်နှာကြောင့် သူပြုံးလိုက်ခြင်ပင်မယ့်လည်း တည်တင်းစွာဖြင့်
"ညနေထိမနေနဲ့ ခု၈နာရီဆိုတော့ နေ့လယ်၁နာရီဆိုလာခေါ်မယ်"
ရေပြင်ညီပြောလိုက်တယ်ဆို သွားတန်းလေးတွေပေါ်သည်အထိရယ်ပြနေတဲ့ခခတစ်ယောက် ချက်ခြင်းဆူပုပ်ပုပ်လေးဖြစ်သွားပြီး
"ကိုကိုကလည်း... တစ်နာရီဆိုတာကြီးကျ... စားမှာ သောက်မှာနဲ့ဆို ပြည့်သွားမှာကြီးကို....."
"အဲ့ဒါကြောင့်မို့ကို တမင်တစ်နာရီပြောတာ မရှည်နဲ့ငါကဒါဆိုဒါပဲ မေ့လယ်တစ်နာရီလာကြ်ုမယ်"
ခခ သူ့ကိုပြောပြီးတာနဲ့ ထွက်သွားတဲ့ကိုကိုကျောပြင်ကို မကြည်ကြည့်လေးနဲ့ကြည့်နေလိုက်ပြီး
"သူကြီးကျ ဘယ့သွားမယ်ဆိုတာပြောမသွားပဲနဲ့ဝတ်သွားတာကလည်း ရှိုးစမိုးနဲ့ ဟွန့်"
"မီးလေးရေ......"
"ရှင် လာပြီမာမီ"
"ဖုန်းကကျသွားပြီမီးလေးရဲ့ ခုလာခဲ့ပါတော့တဲ့ လူစုံနေပါပြီတဲ့ရှင် သားဘာပြောသွားလည်းမီးလေး.."
"ဟွန့် သွားတဲ့"
"ဟယ် သွားလို့ပြောတာ ဘာလို့ဒီလိုမျက်နှာလေးဖြစ်နေရတာတုန်း.."
"ဟွန့် နေ့လယ်တစ်နာရီပြန်လာရမယ်တဲ့"
"အော်... ဒါကြောင့်ကို အဟွန်း တစ်နာရီဆိုတော့လည်းတစ်နာရီပြန်လာလိုက်ပါမီးလေးရယ်.. သွား သွား အိမ်ရှေ့မှာ ကားပြင်ခိုင်းထားတယ်"
"ဟုတ် မီး အင်္ကျီသွားလဲအုံးမယ်"
"အွန်း အွန်း လှလှလေးရွေးဝတ်ခဲ့"
"ဟီး... ဟုတ် ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဂါဝန်လေးဝတ်သွားလိုက်မယ်မာမီ"
"အို အဲ့ဒါက အရမ်းကလေးဆန်နေမလားလို့သမီးရဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပဲဝတ်သွားလိုက်လေ"
"အင်းနော်မာမီ... ဟီး... ဒါလည်းရတာပဲ ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဂျင်းနဲ့တီရှပ်လေးဝတ်သွားလိုက်မယ် ခိ အဲ့ဒါလေး မီးအရမ်းကြိုက်တာ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ခုမှသတိရတယ်ကြည့်စမ်း... ကျေးဇူးပဲမာမီ ရွှတ် မီးသွားလည်းလိုက်အုန်းမယ် ဟီး.."
"အဟွန်း... ဟုတ်ပါပြီ မယ်ရှက်ပြာလေးရယ်..."
ဒေါ်မေမီ အိမ်ပေါ်ထက်ကို တဒုန်းပြေးတက်သွားတဲ့ မီးလေးကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းရမ်းနေမိသည်။ မီးလေးက သားပေါ်ကို ကိစ္စသေးသေးလေးကအစ သတိထား ချစ်တက်သလောက် သားကတော့သိုဝှက်စွာ... ဒီကလေး ဘယ်တော့မှ ပွင့်အံလာမည်မသိ နေပါစေအုန်း.. ကျောင်းတက်ရင် မီးလေးကို အပျက်ဆင်ပေးရမယ် ဒါမှ....
"အဟွန်း.."
ဒေါ်မေမီတစ်ယောက် သူမအတွေးနဲ့သူမနဲ့တော့ဟုတ်နေကာ ခေါင်းဆက်ရယ်နေမိတော့သည်။
>>>>>>>>>>>>
"ရေပြင် နောက်ကျလိုက်တာကွာ... ဒီမှာ ကျောင်းသားတွေမင်းကိုစောင့်နေတာကြာပြီကွ လာ လာ"
ရေပြင် နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသားတွေ စာမေးပွဲပြီး ပျော်ပွဲစားထွက်မယ်ပဲ ပူစာလွန်းလို့ ပျော်ပွဲစားအစား ခုလို မိတ်ဆုံစားပွဲပဲလုပ်ခိုင်းလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ဒါတောင် နောက်ဆုံးနှစ်တွေက သိပ်မကျေနပ်ခြင်ပါ။
"ဆရာ အသားကြိုက်လားဟင် ခရေ အသားမှာလိုက်မယ်နော်"
ရေပြင် အတန်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်သလို သိပ်သူ့ကိုရင်းနှီးပြနေတဲ့ ခရေဆိုတဲ့ ကောင်မလေးအမေးကို ဖြေမနေပဲ သူ့စီနီယာဆရာတွေဘက်လှည့်လိုက်ပြီး
"ကျွန်တော်နောက်ကျသွားလို့ တောင်းပန်းပါတယ်တီချယ်တို့ ကျွန်တော် အိမ်မှာ ကိစ္စလေးနည်းနည်းကြောင့် ကြာသွားတာပါ"
"အဟွန်း... ရပါတယ်သားရယ်.... တီချယ်တို့လည်း သိပ်မစောင့်လိုက်ရပါဘူး ထိုင်ထိုင်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဟို ကြိုက်တာမှာကြပါ ဒီနေ့တွက် ကျွန်တော်ရှင်းပါ့မယ်"
"ဟေးးးးးးးး ဝေးးးး ဒါမှ ငါဆို့ဆရာကွ! အဟေး..."
ရေပြင့်စကားကြောင့် အခြားဝိုင်းက တပည့်တွေအပါအဝင် ဆရာတွေပါ ဝိုင်းသြဘာပေးနေကြတော့သည်။ ထိုထဲတွင် ခရေ့ညီမ ညိုမီကတော့
"မမ မီနဲ့မိတ်ဆက်ပေးအုန်းလေ"
"ကျစ် ငါသိတယ်မီ ခနနေအုန်းလေ ခုချိန်သွားပြောလိုက်လို့ကောင်းမလား..."
"ဒါနဲ့ ခရေ... ဒါနင့်ညီမလေးလား ဘာလို့ခေါ်လာတာလည်း ဒါတို့တွေကြီးပဲကို"
ခရေတို့ညီမ တီးတိုးပြောနေတုန်း ယောက်ျားလေးဝိုင်းက ထမေးလိုက်တာမို့ ခရေ အားလုံး သတိထားသွားပြီဆိုတာသိလိုက်တာကြောင့် သူမအားလုံးကိုပြုံးပြလိုက်ရင်း
"အဟွန်း... ဟို အားလုံးကိုတောင်း.."
"မီ့နာမည်က ညိုမီပါရှင့် နောက်တစ်ပတ်စတက်ရတော့မယ့် ဒီကအကိုတို့ဆေးကျောင်းရဲ့ ပထမနှစ်ဖြစ်မယ့်သူပါ ဒီကိုလိုက်လာကလည်း ဂုဏ်သတင်းကြီးလွန်းတဲ့ သူတစ်ယောက်ကြောင့် လိုက်လာခဲ့ရတာပါ"
ခရေစကားမဆုံးခင် ချက်ချက်ချာချာ အပြုံးမပျက်ရှင်းပြသွားတဲ့ ညိုမီစကားကြောင့် အများစုကမကြိုက်သလို မျက်နှာပျက်သွားသလို ယောက်ျားလေးအချို့ကလည်း ကြိုက်နှစ်သက်တဲ့ပုံစံနဲ့ ခေါင်းဆက်နေကြသည်။ ထိုထဲတွင် ညိုမီကြည့်နေတဲ့ ရေပြင်ကတော့ သူမထံအာရုံမလာတဲ့ပုံမို့ သူမမျက်နှာလေးတည်သွားမိသည်။
"ကဲ ကဲ ဒါဆို မှာထားတာတွေချခိုင်းလိုက်တော့မယ်ဟေ့! မင်းတို့မစားသေးရင်လည်းရတယ် ငါကတော့မရတော့ဘူး အဟွန်း..."
"အာ.... ဆရာကတော့လုပ်ပြီ ကျွန်တော်တို့က စားခြင်တာကြာပြီဗျ"
"ဟားးးးဟားးးးဟားးးး ဒါဆိုချမယ်ဟေ့!"
စည်သူရဲ့အသံကျယ်ကျယ်ကြားတော့မှပဲ အားလုံးလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားပြီး အားလုံးပုံမှန်လိုပြန်ဖြစ်သွားတော့သည်။ ထိုထဲတွင် ရေပြင်နဲ့ ညိုမီဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတော့မပါပါ။
ရေပြင် သူ့မကြည့်ပဲနေနေတာတောင် ဆရာဆိုတဲ့ကြောက်စိတ်တောင်မရှိ ရဲတင်းလွန်းတဲ့ ကလေးမလေးအကြည့်ကြောင့် သူမျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး ပြန်ကြည့်လိုက်ကာ
"မင်းရဲ့ ဆရာဖြစ်လာမယ့်သူကို အဲ့လောက်ထိ ရိုင်းပြမနေသင့်ဘူးညိုမီ"
ရေပြင် အာရုံလွင့်နေတာအခွင့်ကောင်းယူပြီး သူ့ရှေ့ကကောင်မလေးကို တီးတိုးဆိုလိုက်မိတယ်ဆို
"အဟွန်း.. ဦးအဲ့လိုဖြစ်နေလို့ကို ချစ်ဖို့ကောင်းတာသိလား.."
ရေပြင်ညီတစ်ယောက် ညိုမီစကားကြောင့် ချက်ခြင်းဆိုသလို ဒေါသတို့အထွတ်ထိပ်ရောက်သွားပင်မယ့် ထပေါက်ကွဲလိုက်ခြင်ပင်မယ့် မပျက်စီးစေလိုတဲ့ ပွဲလေးကြောင့် သူ့ဒေါသတို့ကို ထိန်းချုပ်လိုက်သည်။
>>>>>>>>>>>>>>
"အာ.... ခခလာပြီ... လာ လာ နင်ဘာလို့ငါဖုန်းဆက်တာမလာတာလည်း.. နင့်ကိုသတင်းထူးပြောစရာရှိလို့ အရေးကြီးတယ် လာ လာ"
ခခ သူမကားပေါ်ကဆင်းတုန်းရှိသေး ချစ်လွန်းတစ်ယောက် ပြာလောက်ခက်ပြီး သူမကိုအတင်းဆွဲခေါ်သွားတာ ခလုပ်တိုက်မတက်
"ဟဲ့ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါချစ်လွန်းမရယ်... မရောက်မှာကျနေတာပဲ"
"ဟီး... လာပါဟာ... ဟိုမှာတွေ့လား... ငါ့အကိုဘေးနားက အသားဖွေးဖွေးနဲ့တစ်ယောက်လေ တွေ့လား.."
ခခ ဧည့်ခန်းအကွယ်မှာ သူမကိုရပ်ခိုင်ပြီး အသားဖြူဖြူနဲ့လူကိုပြနေတာကြောင့် သူမလည်း ပြီးပြီးရော
"အင်း တွေ့တယ်လေ"
"ခိ အဲ့ဒါနင်ရှာနေတဲ့ နင့်ကိကယ်တဲ့သူလေ"
"ဘယ်လို!"
ခခရဲ့ အသံကြောင့် ခက်လှမ်းလှမ်းရှိ ဧည့်ခန်းကသူတွေပါလှည့်လာတာတာကြောင့် ချစ်လွန်းအသံတိုးတိုးဖြင့်
"ဟဲ့ မိခ တိုးတိုးလေဟယ်.. ဟိုမှာ အကုန်ကြည်ကုန်ကြပြီး နင့်ပြောပြမိကာမှ ဒုက္ခပါပဲ..."
"ဟယ် ဘယ် ဘယ်လိုလုပ်မလည်းဟင်"
"ကျစ် ခုမှတော့ ထားလိုက်တော့ လာ ငါမိတ်ဆက်ပေးမယ်..."
"ဟင် မိတ်ဆက်ပေးတော့ငါကဘာပြောရမှာလည်းဟင်"
"အာ.. သေလိုက်တော့ခခရယ်... ဒီတိုင်းမိတ်ဆက်ပေးတာပဲဟာ ပြန်နှုတ်ဆက်ပေါ့ဟ့ နောက် နင့်ကို ကယ်ထားလို့ ကျေးဇူးတင်ခြင်နေတာမဟုတ်လား ပြောလိုက်ပေါ့ဟ့"
"ဟင် အော် အေးအေး"
"အွန်း လာ..."
"ခခ ငါ့ညီမက မတွေ့တာကြာလို့တယ်လှ လာပါလား..."
"အာ... လှတယ်ဆို ယောက်ျားရသွားတာကို ကိုကိုရဲ့ အဟွန်း..."
ချစ်လွန်းအပြောကြောင့် မျက်နှာ ပျက်သွားသူက မဟာပင်။
"ဟုတ်ပါ့ ငါ့ညီမမင်္ဂလာဆောင်တောင်မလာလိုက်နိုင်ဘူး လာ မီးလေး... လာတုန်း တစ်နေကုန်နေသွားအုန်း.."
"ဟင် ဟို နေလို့မရလောက်ဘူးထင်တယ်ကိုကြီး ဟို ကိုကိုက နေ့လည်၁နာရီ လာခေါ်မယ်တဲ့"
"အဟား.... ဟုတ်နေရောဟေ့ ငါ့ညီမတို့က ယောက်ျားရကံကောင်းပုံရတယ်ဟေ့ ယောက်ျားက ချစ်နေလိုက်တာ"
"အမယ်လေး.... သူများသူငယ်ချင်းလို ချောချောလှလှ နုနုထွပ်ထွပ်လေးကိုရတဲ့သူကမှ ကံကောင်းတာပါနော် ဟုတ်တယ်မှတ်လားခခ"
"ဟင် အင်း... အယ်"
"ဟားးးးဟားးးဟားးး ဟုတ်နေတာပဲဟေ့ ကဲကဲ မီးလေး ဒါကိုကြီးနဲ့usမှာတွေ့ပြီးသူငယ်ချင်းဖြစ်သွားတဲ့ အသက်မတူသူငယ်ချင်းကြီးပေါ့ အဟွန်း... နာမည်က မဟာတဲ့ မီးလေးတို့ကျောင်းရဲ့ အနာဂတ်မှာ အမွေဆက်ခံမယ့်သူကြီးပေါ့ မဟာ.. ဒါက ဒီနှစ်မှ ဆေးကျောင်းတက်မယ့် နာမည်အရင်းကတေယ့ ပန်းမြိုင်လယ်ပေါ့ကွာ အိမ်ခေါ်က ခခရော မီးလေးရော ရှုပ်နေတာပါပဲကွာ.. ကြိုက်တာသာခေါ်တော့"
"အဟွန်း... ဟုတကဲ့ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ပန်းမြိုင်လယ်"
ခခ ပန်းမြိုင်လယ်ဆိုတဲ့ သူမနာမည်လေးကို မကြားရတာကြာပြီမို့ စိမ်းသလိုရှိနေပင်မယ့် သူမရှေ့က လက်လှန်းနေသူကို ပြန်ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် အကိုမဟော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ကဲ ကဲ ဒါဆို မိတ်ဆွေတွေဖြစ်သွားကြပြီနော်.... နောက်ကျောင်းလည်းတူတူတက်ရမှာဆိုတော့ အခုကတည်းက ချစ်လွန်းတို့ အဖွဲ့သစ်တိုးတာပေါ့"
ခခ ချစ်လွန်းအကိုရဲ့ ကျောင်းတူတူတက်ရမယ်ဆိုတဲ့စကားကြောင့် အံသြသလိုလေးကြည့်လိုက်ပြီး
"ဟို အကိုမဟော်က မီးတို့နဲ့ တူတူတက်ရမှာလားကိုကြီး.."
"ကဲ ငါမပြောဘူးလား မဟော် မင်းအသက်အရွယ်နဲ့ firstyearတဲ့ကွာ.. ဒီမှာ လက်တွေ့နော်ဟျောင်"
"အဟွန်း... သူတစ်ယောက်ထဲ အံသြတာပါ ကျန်တဲ့သူတွေကတော့ ကျွန်တော့်ကို welcomeပဲ"
"အွန်း... ဒါလည်းဟုတ်တာပဲ ဒါကလည်း မင်းရုပ်ရည်ကြောင့်ပါ ကဲပါ လာ လာ သွားကူရအောင် မူပို တိပ်နေလို့ပါလား... လာလေ"
"ဟီး... ကိုကြီးဘယ်တော့အဲ့လိုပြောမလည်း စောင့်နေတာ"
"ဟဲ့ မူပိုမ နင်နော် ငါ့ကိုကြီးကို"
မူပို သူမနားတီးတိုးကပ်ပြောလိုက်တဲ့ ချစ်လွန်းကြောင့် မျက်နှာလေးရဲသွားပြီး
"နင်နော် ကိုကြီးကြားသွားအုန်းမယ်.."
"အမယ်လေးဟယ်.. ကြားပါစေ ကိုကြီးရေ...! ဒီမှာ မူပိုမကို ခေါ်ပါအုန်း.."
"လာဟေ့ မူပို မြန်မြန်"
" နင် နင်တွေ့မယ် ချစ်လွန်းမ"
ခခနဲ့ချစ်လွန်း အပြေးတပိုင်းပြေးထွက်သွားတဲ့ မူပိုကိုကြည့်ပြီး ကြိပ်ရယ်နေမိကြသည်။
"ချစ်လွန်း မူပိုက နင်ပြောတော့ အကိုမဟာကိုဆို"
"ခိ သူက ကြုံကြိုက်လေ"
"ဟင် ဘာလည်းကြုံကြိုက်"
"ကြုံတဲ့သူကို ကြိုက်လိုက်တာလေ ခိ"
"ဟယ် ချစ်လွန်း.. ငါ့သူငယ်ချင်းကို နင်နော်.."
"ဟားးဟားး ဘာဖြစ်လည်း ပြောတယ်ဟယ် ဟားးဟားး"
"အေး အေး နင့်လှည့်ကျတွေ့မယ်"
"တွေ့ပါစေ တွေ့ တွေ့နဲ့တောင် နေသေး.."
"အေး အေး အေးပါ တွေ့မယ်.."
>>>>>>>>>>>>>
"ဟ့! သွားတော့မို့လား ငါ့ကောင်ကြီးရ ဒီတိုင်းပဲထားခဲ့တော့မို့လား.."
ရေပြင် အပြင်ဝိုင်းရှင်းပြီးတယ်ဆို စည်သူအချွန်နဲ့အမကောင်းလို့ ကျောင်းသူတွေမပါပဲ ဆရာတွေနဲ့ကျောင်းသားတွေကြီး သက်သက်တစ်ဝိုင်းစီစဉ်ပေးနေရတာဖြစ်သည်။ ဒါကို ပြီးတဲ့ထိဆွဲနေတဲ့ စည်သူကြောင့်
"မရတော့ဘူး ခခကိုသွားကြိုရအုန်းမှာ အချိန်တောင်နောက်ကျနေပြီ သွားပြီ"
"ဟာ! ဒီကောင် ကျစ် အေး မင်းလုပ်ထား ကျောင်းရောက်မှတွေ့မယ်..."
ရေပြင် နောက်ကျောက ရေချိန်ကိုက်နေပြီဖြစ်တဲ့ စည်သူ့အသံကြောင့် သူခေါင်းယမ်းနေမိသည်။ ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့တော့ ရအုန်းမည်။
ရေပြင် အတော်ကြာအောင် မောင်းပြီးတယ်ဆို ချစ်လွန်းတို့ခြံရှေ့ရောက်တာနဲ့
"တီးးးးးး ပွမ်! ပွမ်! "
"ဆရာလေး ခြံထဲဝင်လိုက်ပါလား.."
ရေပြင်ညီ တံခါးဖွင့်ရပ်နဲ့ သူ့ကို ခြံထဲဝင်ခိုင်နေတဲ့ ကောင်လေးကိ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဒီကပဲစောင့်လိုက်မယ်"
"ဗျာ ဟုတ်ကဲ့ဆရာလေး.."
"ဟယ် ကိုကိုလာပြီနဲ့တူတယ် မူပိုငါပြန်ပြီသိလား ချစ်လွန်းပြန်ပြီနော်.."
"ဟဲ့ ဟဲ့ မိခ ငါစကားတန်းလန်းကြီးလေ အာ... တွေ့လား.. နေအုန်း... ငါတို့လိုက်ပို့မယ်.."
"ရတယ် ရတယ် ငါသွားပြီသိလား.."
မူပိုနဲ့ချစ်လွန်း စကားပြောနေကြတာကအကောင်း ဟွန်းသံကြားလိုက်တာနဲ့ အတင်းပြေးထွက်သွားတဲ့ခခကြောင့် သူမတို့လည်း အတင်းအပြူးပြဲပြေးလိုက်ရတော့သည်။
ခခ ချက်ခြင်းခေါ်လ်ု့မရောက်ရင် နောက်မလာခိုင်းမှာဆိုးတာကြောင့် ခက်မြန်မြန် အိမ်ထဲက ပြေးထွက်လာပြီး ဖိနပ်ချွတ်တဲ့နေရာအရောက် သူမပြေးအထွက် အိပ်ကွယ်ခြမ်းက ရုပ်တရက် ဝင်လာတဲ့အရိပ်တစ်ခုကြောင့်
"အမယ်လေး...! ဟ! ဟင်"
ရေပြင်ညီ သူကြည့်နေတုန်းမှာပဲ ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူ့မျက်စိရှေ့တင် ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့မြင်ကွင်ကြောင့် ချက်ခြင်းဆိုသလို ဒေါသတို့စောင့်တင်သွားပြီး
"တောက်! ဘုန်း! ခခ!"
ကားတံခါးပိတ်လိုက်ခြင်းနဲ့ခေါ်သံက တထက်ထဲကျရောက်သွားပြီး ခခ ကိုကို့အသံကြားလိုက်တာနဲ့ သူမကိုလေးကို မဟာရင်ခွင်ထဲက ပြန်မတ်လိုက်ပြီး
" လာ လာပြီကိုကို ခဏလေး.. ခခဖိနပ်စီး.... အ့ ဟင် ကိုကို အ့ ကိုကို ခခဖိနပ်မစီးရသေးဘူး.. အ့ အမယ်လေး..."
လျှင်မြန်လွန်းလှတဲ့အဖြစ်ပျက်တွေကြောင့် ရေပြင်သူမလေးလက်ကို ဆွဲခေါ်ရာကနေ ပွေ့ပြီးပဲ ခေါ်လာလိုက်တော့သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ ဒေါသမီးတို့က မညိမ်းနိုင်
"ဘုတ်! အ့! ဘုန်း! ဝူး....အမယ်လေး..."
ခခ သူမကိုကားထဲပစ်ထည့်ပြီး ချက်ခြင်းဆိုသလို မောင်သူနေရာထိုင်ပြီး ခက်ကြမ်းကြမ်းမောင်းထွက်သွားတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမအတော်တော့လန့်မိသွားတာအမှန်ပါ။ သူမခေါ်တယ်ဆို ချက်ခြင်းမရောက်လာလို့ စိတ်ဆိုးသွားတာများလား....
>>>>>>>>>>
"ဝူး.. ကျွိ.... ဘုန်း! လာခဲ့! "
"ဟင်! အမယ်လေး... ကိုကို...."
ခခ ကားရပ်လိုက်တယ်တိုတာနဲ့ သူမဘက်ခြမ်းရောက်လာပြီး ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူမကို ကောက်ပွေ့ခေါ်ထုပ်လိုက်တဲ့ ကိုကိုကြောင့် သူမအလန့်တကြား ကိုကို့အင်္ကျီစလေးကို စုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ တစ်လမ်းလုံးတိပ်ဆိပ်လာတဲ့ကိုကို ရွာမယ့်မို့က လေညိမ်နေတယ်ဆိုသလို.....
"ဟယ် သားတို့ပြန်လာပြီ ဟယ် မီးလေး ဘာဖြစ်လာလို့လည်းသား...."
"......."
"ဟင့်အင်း မီးဘာမှ..."
"မင်း တိပ်တိပ်နေလိုက်ခခ!"
"ဟင်!"
ဒေါ်မေမီ သူမမေးတာမဖြေသလို ပြန်ဖြေတဲ့ မီးလေးကိုပါ ဟောက်ပြီး ဒေါသတကြီး အပေါ်ထက်တက်သွားတဲ့သားဖြစ်သူကြောင့် အကြောင်းစုံမသ်ရသူပီပီ ကြောင်အ့စွာ ကျန်နေခဲ့လျှက်
"ဒုန်း! ဘုန်! ချက် ဘုတ်! အင့်! ဖြေစမ်း! မင်းသွားခြင်တာ အဲ့ကောင်နဲ့တွေ့ရမယ်ဆိုလို့လားခခ"
ခခ ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူမကိုကုတင်ထက်ပစ်ချပြီး ဘေးမှ ခါးထောက်ပြီး ဒေါသတကြီးမေးနေတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမကြောင်အ့နေမိကာ
"ဘယ် ဘယ်ကောင်လည်း ကိုကို မီး မီးချစ်လွန်းတို့အိမ်သွားတာလေ..."
"ထပ်မပြောနဲ့! မင်းရဲ့ပါးစပ်လေးက! အလိန်ညာတွေ ထပ်မပြောနဲ့! မင်းအရမ်းသိခြင်နေတဲ့ အဲ့ကောင်ကိုအခုတွေ့လိုက်ရပြီမဟုတ်လား... ဘာတွေထူးသွားလည်း... အဟက် ထူးမှာပါ... တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကာကွယ်ပေးနေရတဲ့အထိ"
ခခ ကိုကိုစကားအရ ကိုကိုဘာကိုဆိုလိုခြင်တယ်ဆိုတာ သူမနားလည်လိုက်ပြီမို့ သူမမျက်နှာလေးရဲတက်သွားကာ
"ကိုကို့!!!"
ရေပြင်ညီ သူ့ကိုပြန်မအော်စဖူး ပြန်အော်လိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူလှောင်ပြုံးနေရင် တည်သွားကာ
"မအော်နဲ့! မင်းငါ့ကိုအော်စရာမလိုဘူးခခ! မင်းငါမေးတာပဲမင်းဖြေရမှာ မင်းအဲ့ကိုသွားတာ အဲ့ကောင်ကိုတွေ့ဖို့လား..."
ခခ တစ်ခါမှမတွေ့ဘူးတဲ့ ကိုကိုရဲ့မျက်နှာရဲရဲကြီးနဲ့ သူမကို တရားခံစစ်သလိုစစ်မေးနေတဲ့စကားလုံးတွေကြောင့် သူမကြောက်ရွံလာသလို ဝမ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်တို့ ပြည့်အိုင်လာပြီး
"မီး မီးကို မီးကိုအဲ့လိုကြီးမကြည့်ပါနဲ့ကိုကို ဟင့် မီး မီးအဲ့လိုမိန်းမမျိုးမဟုတ်ဘူး မီး မီးကြောက်လို့ ကြောက်လွန်းလို့ အဲ့လိုကြီးမကြည့်ပါနဲ့ကိုကိုရယ်.... ဟင့် အဟင့် အီး.... မီး မီးကြောက်လို့ အဲ့လိုကြီးမကြည့်ပါနဲ့နော်... မီး မီးချစ်လွန်းတို့ဆီသွားတာ သူ သူရှိနေမှန်းမသိခဲ့ပါဘူး... မီး မီးတကယ်ပြောတာပါကိုကိုရယ်... ဟင့် မီးမညာပါဘူး... မီး မီးသူရှိနေတာကို တကယ်မသိတာပါ... မီးကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်... အဲ့လိုသံကြီးနဲ့မပြောပါနဲ့ကိုကိုရယ်...နော်... ဟင့်"
ရေပြင်ညီ သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်လေးတုန်နေအောင် သူ့ကိုကြောက်နေပြီး ရှင်းပြချက်တွေအပြီး သူနှလုံးသားက နာကျင်နေရတဲ့ခံစားချက်နဲ့ ဒေါသတို့က သူမလေးမျက်ရည်တွေနဲ့အတူ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး သူကိုယ်တိုင်မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ သူမလေးကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ နစ်မြုပ်သညအထိ ထွေးပွေ့လိုက်ပြီး
"Sorryကလေး.... ကိုယ် ကိုယ်မခံစားနိုင်လို့ ကိုယ် ကိုယ်တကယ်တောင်းပန်းပါတယ် နောက် ကိုယ့်ကြောင့် မင်းမျက်ရည် ထက်မကျစေရဘူး"
ခခ ကိုကို့ရင်ခွင်နွေးနွေးနဲ့ ကိုကို့စကားတွေကြားမှ ပိုတိုးပြီးငိုခြင်လာကာ ကိုကို့အင်္ကျီစလေးကို ကျစ်နေအောင်စုပ်လိုက်ပြီး
"မီး ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်ကိုကို ဘာကြောင့်ချစ်တာလည်းဆိုတာ မပြောပြတက်ပင်မယ့် ကိုကို့မို့လို့ကို ချစ်နေတာ..."
ရေပြင် ခခစကားကြောင့် မျက်ရည်ရိပ်သန်းနေတဲ့ မျက်ဝန်းတို့မှ အပြုံးတို့ဖြတ်သန်းပြီး နှုတ်မှ ထွက်ဖို့ခက်ခဲနေတဲ့အရာတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ အကြိမ်ကြိမ်ရွတ်ဆိုနေမိသည်။ ဒါက... ' ကလေးကို အသက်ထက်ပိုမြတ်နိုးတယ်....'
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
#မြူခိုးဝေဝေ