ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
"အား.....! ပျော်လို့သေတော့မယ်!... ကိုကို့! ကိုကိုရေပြင်ညီကြီးရေ!..... ကိုကိုရေ....! ဒုန်း! ကိုကို့! ဟင်!"
"ဟ့! ကျစ်! တစ်အိမ်လုံးလည်းဆူညံနေတာပဲကွာ... ဘာဖြစ်လာတာလည်း...."
ခခ သူပါသူလောကြီးပြီး တံခါးဖွင့်လိုက်ပြီးမှ ရေလဲတပတ်ရှည်သာပတ်ထားတဲ့ ရေဆက်လက် ရေပြင်ညီကိုတွေလိုက်ရတာမို့ မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး ကြောင်ကြည့်နေပြီး...
"ဟို ဟို မီး မီးဆေးကျောင်းမှီတယ်ကိုကို ဟို ကိုကိုတို့ကျောင်းကိုလည်းမှီတယ်သိလား ဟီး... အဲ့ဒါလာပြောတာ"
ရေပြင်ညီ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်ကတည်းကသိပြီးသားကိစ္စမို့ သူ့အတွက် မထူးဆန်းတော့တာကြောင့်
"ကျစ် အဲ့ဒါ ဖြေးဖြေးလာပြောပါလား မတော်လို့လှေကားပေါ်ကပြုပ်ကျမှ ကျစ် အဲ့ဒါပဲမဟုတ်လား ပြီးရင်သွားတော့"
ခခ သူမပြောလိုက်တာနဲ့ ပျော်သွားပြီး သူမကိုချီးကျူးမယ်ထင်ထားတဲ့ကိုကိုက သွေးအေးအေးကြီးနဲ့ပြောပြီး သူမကိုနှင်တောင်ထုပ်လိုက်သေးတာမို့ ခခအလိုမကျစွာ စိတ်ထဲဝမ်းနည်းသွားသလိုကြီးပါ။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကျောင်းကြောင်းပြောလိုက်ရင် အမြဲထစိတ်တိုနေတက်တဲ့ ကိုကိုကြောင့် သူမနှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ တိုးလျှလျှအသံလေးဖြင့်
"ဟွန့် အမြဲအဲ့လိုကြီးပဲ သူများက သူကြီးကို အရင်သိစေခြင်လို့ လာပြောပြတာကို...."
ရေပြင်ညီ သူ့ရှေ့မှာအလိုမကျစွာ ခြေချောင်းသေးသေးလေးတွေ တစ်ခုနဲ့တစ်ခု ကုပ်ပြောနေတဲ့ သူမလေးကို သေချာကြည့်လိုက်ပြီး ရေသုပ်လက်စကို ဆက်သုပ်လိုက်ကာ
"ပြောပြမနေနဲ့ ငါသိပြီးတာ အရင်နှစ်ရက်လောက်ကတည်းက"
"ဟင် တ တကယ်... အီး.... ကိုကိုအကျင့်မကောင်းဘူး.... မီးဒီလောက်သိခြင်နေတာကို ပြောမပြဘူး ကိုကိုတကယ်အကျင့်မကောင်ဘူး ဟင့်"
"ကျစ် တမင်ကိုမပြောတာ နောက်ပြီး ငါ့ဆေးကျောင်းလည်းတက်ရမယ်မထင်နဲ့ တက်ခြင်ရင် တပြင့်ဆေးကျောင်းတက်"
"ဟင်! ဘာလို့လည်း... မီးက ကိုကိုနဲ့ပဲ..."
"တော်! ငါကဒါဆိုဒါလုပ်လိုက်လေခခ မင်းနဲ့သင့်တော်တဲ့နေရာကို ငါသေချာပို့ပေးမှာ စိတ်မပူနဲ့ ဆေး၂ကိုမင်းသွားမှာ အဲ့က ငါ့အသိတီချယ်တွေကိုတောင် ပြောထားပြီးပြီ".
ခခ ရေပြင်စကားကြောင့် မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီး
"ဟင့်အင်း.. ဟင့်အင်းကိုကို မီး အဲ့ကျောင်းမှာမတက်ခြင်ဘူး မီးက ကိုကိုရှိတဲ့ကျောင်း..."
"ကျစ် တော်လိုက်တော့ခခ မင်းအဲ့လို ငါရှိမှ ငါရှိမှဆိကတာတွေ လုပ်နေတာရပ်လိုက်တော့ မင်းအဲ့လိုငါရှိမှဆို ငါမရှိတဲ့တစ်နေ့.."
"ဟင့်အင်း မရှိဘူး အဲ့လိုနေ့ ဘယ်တော့မှ ရောက်မလာဘူး... ဟင့် ခခ ခခကို ကိုကိုက ဘယ်တော့မှ ထားသွားမှာမဟုတ်ဘူး... ဟင့် ကိုကိုနားကလည်း ခခဘယ်တော့မှ ထွက်သွားမှာမဟုတ်ဘူး ဟင့်"
ရေပြင်ညီ သူဒီလောက်လေးပြောလိုက်တာတောင် သူ့ကို မျက်ရည်ပေါက်လေးတွေကြားကပြန်ပြောနေတဲ့ နုနယ်လွန်းတဲ့သူမကြောင့် သူအဲ့လိုတွေမကြိုက်တာဖြစ်သည်။ အရာရာကို အဲ့လိုနုနယ်နေလို့မရတာမို့
"ကျစ် အဲ့မှာမင်းခံယူချက် စမှားတာခခက လူတစ်ယောက်ဆိုတာ မွေးဖွားလာကတည်းက တစ်ယောက်ထဲပဲ ကိုယ့်လုံ့လနဲ့ကိုယ်အပြင်လောကရောက်အောင်ကြိုးစာရသလို ဘဝကိုဖြတ်သန်းတဲ့အခါမှာလည်း မင်းတစ်ယေညက်ထဲ ရပ်တည်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ် အချိန်ပြည့်ငါရှိနေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ကျစ် ထားတော့ မင်းဆေး၂ကိုသွားရမယ်"
"ဟင့်အင်း မသွားဘူး! မီးမသွားဘူး! မီးကိုကိုကျောင်းမှာပဲတက်မှာ! မီးသိတယ်! ကိုကို မီးကိုမချစ်တော့ဘူး! ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူ..... ကိုကို ကိုကိုက.... မီး မီးကို အစကတည်းကမချစ်ခဲ့တာ...."
"ကျစ် မဟုတ်ဘူးခခ"
"ဟင့်အင်း မီးမယုံဘူး... ကိုကိုမီးကို မချစ်လို့ မီးနဲ့အဝေးဆုံးမှာပဲ ကိုကိုနေခြင်နေတာလေ မီးသိတယ်သိလား... ဟင့် ခုကတည်းက ပြောပြီးသား မီးကိုကို့ကျောင်းမှာပဲတက်မှာ မီးကို မချစ်လည်း မီးကလိုက်ချစ်နေမှာပဲ ကိုကို့မို့လို့ကို ချစ်နေတာသိရဲ့လားလို့ ရှင်ကြီးရဲ့! ... ဟီး.... ဒုန်း!"
"ဟေ့! ကျစ်"
ရေပြင်ညီ သူ့ကိုပြောခြင်တာတွေပြောပြီး ငိုရိုထွက်သွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူအခန်းပြင်ဘက် ပြေးထွက်လိုက်ပင်မယ့် ရေလည်းဝတ်တစ်ထည်တည်းနဲ့မို့ စိတ်ရှော့လိုက်ရသည်။ ချစ်တယ်တဲ့ ကိုကို့မို့လို့ကိုချစ်တာတဲ့ မင်းသိတယ်အချစ်က ကိုယ့်အချစ်ထက်စာရင် တကယ်သေးငယ်ပါသေးတယ် ကလေးရယ် မင်းလို့ အဖြူထည်လေးကို အရောင်တွေအများကြီးရှိတဲ့နေရာကိုမပို့ခြင်ဘူး၊ အတ္တကြီးတယ်ပဲပြောပြော ဖြစ်နိုင်ရင် မာယာများတဲ့လောကကြီးနဲ့မထိတွေ့ဖို့ လှောင်ချိုက်လေးနဲ့တောင် ပိတ်ထားလိုက်ခြင်သည်။
>>>>>>>>>>>>
"မြေးရယ်... ဒါကတော့ ဖြစ်နိုင်မယ်မထင်ဘူးနော်... မြေးမလေးက မြေးကျောင်းမှာ သျပ်တက်ခြင်နေရှာတာ ဆယ်တန်းတုန်းကတောင် မင်းကျောင်းသွားရင် သူအမြဲလိုက်ခြင်လို့ဆိုပြီး စာကြိုးစားခဲ့တာလေ ခုလိုချိန်ရောက်မှဆိုတော့ မြေးမလေးသနားပါတယ်ကွယ်..."
"ဟုတ်တယ်သားရယ်... တပြင့်ကျောင်းထက် သားကျောင်းဆိုတော့ အသွားအလာလည်းအဆင်းပြေသလို မီးလေးတွက်လည်း ပိုလုံခြုံမယ်မဟုတ်လား... ဗေဒါလေးရော ဘယ်လိုထင်လည်း"
"ဟုတ် ဗေဒါကတော့ အဲ့ကိစ္စတွေ သိပ်မသိတော့ မပြောတက်ဘူးမေ မေတို့ကောင်မယ်ထင်တဲ့ကျောင်းကိုပဲပို့ပါ"
"အွန်း... အကောင်းဆုံးက ဖွားထင်တာတော့ မြေးကျောင်ူက ပို့သင့်မယ်ကွယ်... မြေးကဘာလို့ ဒီလောက်အသည်းသန်ညင်းနေရတာလည်း... အဆင်ပြေရင်လည်း မြေးမလေးကို တက်ခွင့်ပေးလိုက်ပါကွယ်..."
ရေပြင်ညီ သူဘယ်လိုစည်းရုံးစည်းရုံး သူ့ဘက်မှာ ဘယ်သူမှာမရှိတာမို့ သူစိတ်အတော်ညစ်နေမိသည်။ မာမီပြောတာလည်း ဟုတ်သည်။ သူရှိနေတာကမှ ပိုလုံခြုံမှာပါ။ ထို့ကြောင့် သူ့ဘက်ကပဲ
"ကျစ် ဖွားတို့သဘောပဲ ဒီကောင်မလေးနောက်မှ ထိန်းမရဖြစ်ရင် ကျွန်တော့်ကိုအပြစ်လာမတင်ကြနဲ့"
ဒေါ်မေမီတို့ သူမတို့ကိုပြောပြီးတာနဲ့ ထွက်သွားတဲ့သားဖြစ်သူကြောင့်
"ဟဲ့ အော် ဒီကလေး..... ထားမှာလား မထားဘူးလာတောင် သေချာမပြောသွားဘူး... ဘယ်လိုကောင်လေးလည်းမသိဘူး.."
"အော် မေမီရယ်ညည်းလည်း ကျုပ်ထက်တုန်းနေပါလား... ဖွားတို့သဘောဆိုမှတော့ ကျုပ်တို့သဘောပေါ့အေ့"
"ဟယ် ဟုတ်သား... အဟွန်း ဟွန်း... မေမီသတိမထားမိလိုက်လို့ပါမယ်မယ်ကြီး အဟွန်း.."
"အွန်း အဓိကစကားဆိုမကြားနဲ့"
>>>>>>>>>>>>>
"ကိုကို့ မီးဘက်ကိုလှည့်ပါအုန်းကိုကိုရယ်... မီးနောက်ကျောကြီးအေးနေသလိုပဲသိလား ဟင့် နောက်ကတစ်ယောက်ယောက်ကြည့်နေတာထင်တယ်သိလား... ဟင့်"
ရေပြင်ညီ သူတမင်ဆန္ဒပြတဲ့အနေနဲ့ ညတိုင်းအကြောက်ကြီးလွန်းတဲ့သူမလေးဘက်လှည့်အိပ်ပေးနေရတာ ဒီနေ့ သူတမင်ကျောပေးအိပ်နေလိုက်တာဖြစ်သည်။ ဒါကိုနောက်ကနေ ဂျစ်တိုက်ကာ အတင်းလှည့်ခိုင်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူပြုံးတော့ပြုံနေမိသည်။ တကယ့် ငဂျစ်လေး....
"ကိုကိုရေ.... ကိုကိုရေလို့! ဟင့် မီးတကယ်ကြီးကြောက်နေတာသိလား... မီး မီးအေကြာက်လွန်ပြီး ဖွားပြောသလို မိးလိပ်ပြာလေးလွင့်သွားပြီး မီးသေသွားတော့မလားမသိဘူးနော်... ဟင့် အဟင့် ကိုကိုရက်စက်ကြီး.... အကျင့်ပုပ်ကြီး.... မနက်မိုးလင်းရင် နှာခေါင်းကြီးရှည်ထွက်နေပါစေ ဟင့် အဟင့် အီး..... ဒီလောက်ပြောနေတာကို မလှည့်ဘူး.... အီး... အင့်! ဟင် ကိုကို"
"မင်း ခုလိုဂျစ်တိုက်နေတာတွေ ရပ်ဖို့ ငါဘာလုပ်သင့်တယ်ထင်လည်း..."
ခခ ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူမကိုအင့်ကနဲနေအောင် ဖက်လိုက်ပြီး ကိုကို့ရဲ့အမေးကြောင့် သူမကြောင်အ့သွားကာ မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့
"ဟင် ဟင့်အင်း မီး မီးမသိဘူး..."
ရေပြင်ညီ ပြာလဲ့လဲ့မီးရောင်အောက်မှာ အရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးလေးကို ရီဝေစွာကြည့်နေရင်း...
"အဟွန်း မသိရင်ပြောပြမယ်.."
"ဟုတ် အင်!"
"အဟွန်း.. ဘယ်လိုလည်း အဲ့ဒါပထမဆုံးအမြည်းပြတာ"
ခခ သူမနှုတ်ခမ်းကို ထိရုံမျှနမ်းပြီးပြောလိုက်တဲ့ ကိုကိုကြောင့် သူမရင်ဘက်ကြီးတစ်ခုလုံးတုန်ရင်နေကာ
"ဟို ဟုတ် ဟုတ် သိ သိပြီ မီးသိပြီ မီး မီးအိပ်တော့မယ်သိလား.."
"အဟွန်း.. ခုမှ အနမ်းရဲ့အစပဲပြရသေးတာလေ နောက် လာရအုန်းမှာ.."
"ဟင်!"
ခခ ကိုကိုရဲ့ ဒီမျက်လုံး ဒီအကြည့် ဒီစကားတွေအရ တစ်ခါပြင်ဖူးသင်ဘူးနားလည်ဆိုသလို အတိပ်တစ်ချို့က သူမအနမ်းတွေပြန်မြင်ယောင်လာကာ
"ဟင့်အင်း... မီး မီးသိပြီ မီးအိပ်တော့မယ်ကိုကို မ မနက်ဖွားနဲ့ စွမ်းထကပ်ရမှာ အဲ့ဒါ အဲ့ဒါမို့..."
"အဟွန်း.... မရဘူး.... ကိုယ်အိပ်နေတုန်းကတော့ အိပ်မရအောင် ဂျစ်တိုက်နေပြီး ခုမှ အကြောင်းပြချက်တွေလာမပြနဲ့မရတော့ဘူး.."
ခခ ပုံမှန်ဆို မျက်နှာတည်တည်ကြီးနဲ့ကိုကိုက ခုလိုသူလိုခြင်တာရှိရင် ကွာခြားလွန်းသွားတဲ့ မျက်နှာကြောင့် သူမနှုတ်ခမ်းလေးဆူသွားကာ
"အဲ့ဆို မာမီတို့မ့တို့နမ်းသလိုနမ်း အင့် အဲ့မှာ"
ရေပြင်ညီ ကလေးဆန်စွာ မာမီတို့နမ်းသလိုနမ်းဆိုပြီးနှုတ်းခမ်းဆူပြီး ပါးဖောင်းဖောင်းလေးအတင်းထိုးပေးနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူအသည်းယားကာ
"အဟွန်း မရတော့ဘူး..."
"ဟင်! အာ.. အင့်! အွန်း.... အင့် အွန်း..."
ခခတစ်ယောက် ရေပြင်ညီခေါ်ဆောင်သွားတဲ့ အနမ်းနယ်မြေထဲကို အလူးသာမလွန့်သာရောက်ဖြစ်အောင်ရောက်သွားတော့သည်။
>>>>>>>>>>>
"သား... ပန်းမြိုင်လယ်ဆိုတဲ့ကောင်မလေးကို မတွေ့တွေ့အောင်ရှာပါ ဒါဟာ မင်းရဲ့ အနာဂတ် ဇနီးလောင်းပဲ..... တစ်ချိန်ချိန်မှာ ဖေတို့ရဲ့အပြစ်ကျွေးတွေကို မင်းဆက်နိုင်ဖို့ ဖေမျှော်လင့်တယ်သား..."
"ကျစ်"
မဟာတစ်ယောက် သူငယ်စဥ်ကတည်းက ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ ဖေဖေ့ရဲ့ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးကို အကြိမ်ကြိမ်ယူဖတ်မိနေတာ ဒီနေ့ထိပင်။ တစ်သက်မှာ တစ်ခါသာ အပျော်သင်္ဘောထွက်မောင်းဖူးတဲ့ဖေဖေ သူအပျော်တွေမဆုံးလိုက်ပါ။ သူထိုအချိန်က ၄နှစ်သားသာသာမို့ အကြောင်းရာတစ်ချို့ကို မှတ်မိနေဆဲပါ။ သူကိုယ်တိုင် ဖေ့ဖေ့သင်္ဘောနောက်မလိုက်ကလို့ငိုနေခဲ့တာ သိပ်မကြာခင်အချိန်မှာပဲ ဖေဖေသင်္ဘောမှောက်လို့တဲ့ နောက် ဖေဖေအိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ဖေဖေလမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး သူများအကူညီမပါပဲ မထနိုင်တော့ဘူး ဒီလိုဒုက္ခတွေကြားထဲက ပန်းမြိုင်လယ်ဆိုတဲ့မိန်းကလေးနဲ့ဗေဒါဆိုတဲ့မိန်းကလေးကိုလိုက်ရှာဖို့ အကြိမ်ကြိမ်သူ့ကိုမှာသွားခဲ့သေးသည်။ ဖေဖေက သူမသေခင် ဘဝတစ်လျှောက်လုံး နောင်တတစ်ချို့နဲ့သေခဲ့ရပင်မယ့်။ သူကတော့ ဒီလိုဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ဖေ့ဖေ့အတွက် သူဘယ်တော့မှမကျေနပ်နိုင်ပါ။
"အဟက် မင်းအနားကိုရောက်ဖို့မဝေးတော့ဘူး ပန်းမြိုင်လယ်..."
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
သည်းခံစောင့်မျှော်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါနော် စာတိုသွားလို့လည်း အထူးကိုတောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်🙏
ဒီက အကြံလေးတစ်ခုတောင်းခြင်ပါတယ်ရှင့် စာကောင်းကောင်းရှည်ရှည်လေးနဲ့ ခုလိုညင့်မနက်ပဲတင်နိုင်အောင် တစ်ရက်ခြားတင်ပေးရမလာရှင့် ဒါမယ့် စာဖတ်သူတွေက နေ့တိုင်းတ်ုလည်းနေ့တိုင်းရေးပေးမှာပါ အကောင်ုဆံးပဲရေးပေးမှာပါရှင့် ဒါမယ့် လောလောနဲ့ရေးရလို့ တစ်ချို့နေရာလေးတွေလစ်ဟာမှုရှိနေတက်ပါတယ် ဒါမယ့်ကြိုးစားရေးပေးနေပါတယ်ရှင့်☺ စာဖတ်သူတွေသဘောပြောခဲ့ပါနော်🙏
စာဖတ်သူများကို အစဥ်လေးစားလျှက်
#မြူခိုးဝေဝေ
ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
အပိုင်း (၈)
"အား.....! ပျော်လို့သေတော့မယ်!... ကိုကို့! ကိုကိုရေပြင်ညီကြီးရေ!..... ကိုကိုရေ....! ဒုန်း! ကိုကို့! ဟင်!"
"ဟ့! ကျစ်! တစ်အိမ်လုံးလည်းဆူညံနေတာပဲကွာ... ဘာဖြစ်လာတာလည်း...."
ခခ သူပါသူလောကြီးပြီး တံခါးဖွင့်လိုက်ပြီးမှ ရေလဲတပတ်ရှည်သာပတ်ထားတဲ့ ရေဆက်လက် ရေပြင်ညီကိုတွေလိုက်ရတာမို့ မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး ကြောင်ကြည့်နေပြီး...
"ဟို ဟို မီး မီးဆေးကျောင်းမှီတယ်ကိုကို ဟို ကိုကိုတို့ကျောင်းကိုလည်းမှီတယ်သိလား ဟီး... အဲ့ဒါလာပြောတာ"
ရေပြင်ညီ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်ကတည်းကသိပြီးသားကိစ္စမို့ သူ့အတွက် မထူးဆန်းတော့တာကြောင့်
"ကျစ် အဲ့ဒါ ဖြေးဖြေးလာပြောပါလား မတော်လို့လှေကားပေါ်ကပြုပ်ကျမှ ကျစ် အဲ့ဒါပဲမဟုတ်လား ပြီးရင်သွားတော့"
ခခ သူမပြောလိုက်တာနဲ့ ပျော်သွားပြီး သူမကိုချီးကျူးမယ်ထင်ထားတဲ့ကိုကိုက သွေးအေးအေးကြီးနဲ့ပြောပြီး သူမကိုနှင်တောင်ထုပ်လိုက်သေးတာမို့ ခခအလိုမကျစွာ စိတ်ထဲဝမ်းနည်းသွားသလိုကြီးပါ။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကျောင်းကြောင်းပြောလိုက်ရင် အမြဲထစိတ်တိုနေတက်တဲ့ ကိုကိုကြောင့် သူမနှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ တိုးလျှလျှအသံလေးဖြင့်
"ဟွန့် အမြဲအဲ့လိုကြီးပဲ သူများက သူကြီးကို အရင်သိစေခြင်လို့ လာပြောပြတာကို...."
ရေပြင်ညီ သူ့ရှေ့မှာအလိုမကျစွာ ခြေချောင်းသေးသေးလေးတွေ တစ်ခုနဲ့တစ်ခု ကုပ်ပြောနေတဲ့ သူမလေးကို သေချာကြည့်လိုက်ပြီး ရေသုပ်လက်စကို ဆက်သုပ်လိုက်ကာ
"ပြောပြမနေနဲ့ ငါသိပြီးတာ အရင်နှစ်ရက်လောက်ကတည်းက"
"ဟင် တ တကယ်... အီး.... ကိုကိုအကျင့်မကောင်းဘူး.... မီးဒီလောက်သိခြင်နေတာကို ပြောမပြဘူး ကိုကိုတကယ်အကျင့်မကောင်ဘူး ဟင့်"
"ကျစ် တမင်ကိုမပြောတာ နောက်ပြီး ငါ့ဆေးကျောင်းလည်းတက်ရမယ်မထင်နဲ့ တက်ခြင်ရင် တပြင့်ဆေးကျောင်းတက်"
"ဟင်! ဘာလို့လည်း... မီးက ကိုကိုနဲ့ပဲ..."
"တော်! ငါကဒါဆိုဒါလုပ်လိုက်လေခခ မင်းနဲ့သင့်တော်တဲ့နေရာကို ငါသေချာပို့ပေးမှာ စိတ်မပူနဲ့ ဆေး၂ကိုမင်းသွားမှာ အဲ့က ငါ့အသိတီချယ်တွေကိုတောင် ပြောထားပြီးပြီ".
ခခ ရေပြင်စကားကြောင့် မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီး
"ဟင့်အင်း.. ဟင့်အင်းကိုကို မီး အဲ့ကျောင်းမှာမတက်ခြင်ဘူး မီးက ကိုကိုရှိတဲ့ကျောင်း..."
"ကျစ် တော်လိုက်တော့ခခ မင်းအဲ့လို ငါရှိမှ ငါရှိမှဆိကတာတွေ လုပ်နေတာရပ်လိုက်တော့ မင်းအဲ့လိုငါရှိမှဆို ငါမရှိတဲ့တစ်နေ့.."
"ဟင့်အင်း မရှိဘူး အဲ့လိုနေ့ ဘယ်တော့မှ ရောက်မလာဘူး... ဟင့် ခခ ခခကို ကိုကိုက ဘယ်တော့မှ ထားသွားမှာမဟုတ်ဘူး... ဟင့် ကိုကိုနားကလည်း ခခဘယ်တော့မှ ထွက်သွားမှာမဟုတ်ဘူး ဟင့်"
ရေပြင်ညီ သူဒီလောက်လေးပြောလိုက်တာတောင် သူ့ကို မျက်ရည်ပေါက်လေးတွေကြားကပြန်ပြောနေတဲ့ နုနယ်လွန်းတဲ့သူမကြောင့် သူအဲ့လိုတွေမကြိုက်တာဖြစ်သည်။ အရာရာကို အဲ့လိုနုနယ်နေလို့မရတာမို့
"ကျစ် အဲ့မှာမင်းခံယူချက် စမှားတာခခက လူတစ်ယောက်ဆိုတာ မွေးဖွားလာကတည်းက တစ်ယောက်ထဲပဲ ကိုယ့်လုံ့လနဲ့ကိုယ်အပြင်လောကရောက်အောင်ကြိုးစာရသလို ဘဝကိုဖြတ်သန်းတဲ့အခါမှာလည်း မင်းတစ်ယေညက်ထဲ ရပ်တည်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ် အချိန်ပြည့်ငါရှိနေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ကျစ် ထားတော့ မင်းဆေး၂ကိုသွားရမယ်"
"ဟင့်အင်း မသွားဘူး! မီးမသွားဘူး! မီးကိုကိုကျောင်းမှာပဲတက်မှာ! မီးသိတယ်! ကိုကို မီးကိုမချစ်တော့ဘူး! ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူ..... ကိုကို ကိုကိုက.... မီး မီးကို အစကတည်းကမချစ်ခဲ့တာ...."
"ကျစ် မဟုတ်ဘူးခခ"
"ဟင့်အင်း မီးမယုံဘူး... ကိုကိုမီးကို မချစ်လို့ မီးနဲ့အဝေးဆုံးမှာပဲ ကိုကိုနေခြင်နေတာလေ မီးသိတယ်သိလား... ဟင့် ခုကတည်းက ပြောပြီးသား မီးကိုကို့ကျောင်းမှာပဲတက်မှာ မီးကို မချစ်လည်း မီးကလိုက်ချစ်နေမှာပဲ ကိုကို့မို့လို့ကို ချစ်နေတာသိရဲ့လားလို့ ရှင်ကြီးရဲ့! ... ဟီး.... ဒုန်း!"
"ဟေ့! ကျစ်"
ရေပြင်ညီ သူ့ကိုပြောခြင်တာတွေပြောပြီး ငိုရိုထွက်သွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူအခန်းပြင်ဘက် ပြေးထွက်လိုက်ပင်မယ့် ရေလည်းဝတ်တစ်ထည်တည်းနဲ့မို့ စိတ်ရှော့လိုက်ရသည်။ ချစ်တယ်တဲ့ ကိုကို့မို့လို့ကိုချစ်တာတဲ့ မင်းသိတယ်အချစ်က ကိုယ့်အချစ်ထက်စာရင် တကယ်သေးငယ်ပါသေးတယ် ကလေးရယ် မင်းလို့ အဖြူထည်လေးကို အရောင်တွေအများကြီးရှိတဲ့နေရာကိုမပို့ခြင်ဘူး၊ အတ္တကြီးတယ်ပဲပြောပြော ဖြစ်နိုင်ရင် မာယာများတဲ့လောကကြီးနဲ့မထိတွေ့ဖို့ လှောင်ချိုက်လေးနဲ့တောင် ပိတ်ထားလိုက်ခြင်သည်။
>>>>>>>>>>>>
"မြေးရယ်... ဒါကတော့ ဖြစ်နိုင်မယ်မထင်ဘူးနော်... မြေးမလေးက မြေးကျောင်းမှာ သျပ်တက်ခြင်နေရှာတာ ဆယ်တန်းတုန်းကတောင် မင်းကျောင်းသွားရင် သူအမြဲလိုက်ခြင်လို့ဆိုပြီး စာကြိုးစားခဲ့တာလေ ခုလိုချိန်ရောက်မှဆိုတော့ မြေးမလေးသနားပါတယ်ကွယ်..."
"ဟုတ်တယ်သားရယ်... တပြင့်ကျောင်းထက် သားကျောင်းဆိုတော့ အသွားအလာလည်းအဆင်းပြေသလို မီးလေးတွက်လည်း ပိုလုံခြုံမယ်မဟုတ်လား... ဗေဒါလေးရော ဘယ်လိုထင်လည်း"
"ဟုတ် ဗေဒါကတော့ အဲ့ကိစ္စတွေ သိပ်မသိတော့ မပြောတက်ဘူးမေ မေတို့ကောင်မယ်ထင်တဲ့ကျောင်းကိုပဲပို့ပါ"
"အွန်း... အကောင်းဆုံးက ဖွားထင်တာတော့ မြေးကျောင်ူက ပို့သင့်မယ်ကွယ်... မြေးကဘာလို့ ဒီလောက်အသည်းသန်ညင်းနေရတာလည်း... အဆင်ပြေရင်လည်း မြေးမလေးကို တက်ခွင့်ပေးလိုက်ပါကွယ်..."
ရေပြင်ညီ သူဘယ်လိုစည်းရုံးစည်းရုံး သူ့ဘက်မှာ ဘယ်သူမှာမရှိတာမို့ သူစိတ်အတော်ညစ်နေမိသည်။ မာမီပြောတာလည်း ဟုတ်သည်။ သူရှိနေတာကမှ ပိုလုံခြုံမှာပါ။ ထို့ကြောင့် သူ့ဘက်ကပဲ
"ကျစ် ဖွားတို့သဘောပဲ ဒီကောင်မလေးနောက်မှ ထိန်းမရဖြစ်ရင် ကျွန်တော့်ကိုအပြစ်လာမတင်ကြနဲ့"
ဒေါ်မေမီတို့ သူမတို့ကိုပြောပြီးတာနဲ့ ထွက်သွားတဲ့သားဖြစ်သူကြောင့်
"ဟဲ့ အော် ဒီကလေး..... ထားမှာလား မထားဘူးလာတောင် သေချာမပြောသွားဘူး... ဘယ်လိုကောင်လေးလည်းမသိဘူး.."
"အော် မေမီရယ်ညည်းလည်း ကျုပ်ထက်တုန်းနေပါလား... ဖွားတို့သဘောဆိုမှတော့ ကျုပ်တို့သဘောပေါ့အေ့"
"ဟယ် ဟုတ်သား... အဟွန်း ဟွန်း... မေမီသတိမထားမိလိုက်လို့ပါမယ်မယ်ကြီး အဟွန်း.."
"အွန်း အဓိကစကားဆိုမကြားနဲ့"
>>>>>>>>>>>>>
"ကိုကို့ မီးဘက်ကိုလှည့်ပါအုန်းကိုကိုရယ်... မီးနောက်ကျောကြီးအေးနေသလိုပဲသိလား ဟင့် နောက်ကတစ်ယောက်ယောက်ကြည့်နေတာထင်တယ်သိလား... ဟင့်"
ရေပြင်ညီ သူတမင်ဆန္ဒပြတဲ့အနေနဲ့ ညတိုင်းအကြောက်ကြီးလွန်းတဲ့သူမလေးဘက်လှည့်အိပ်ပေးနေရတာ ဒီနေ့ သူတမင်ကျောပေးအိပ်နေလိုက်တာဖြစ်သည်။ ဒါကိုနောက်ကနေ ဂျစ်တိုက်ကာ အတင်းလှည့်ခိုင်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူပြုံးတော့ပြုံနေမိသည်။ တကယ့် ငဂျစ်လေး....
"ကိုကိုရေ.... ကိုကိုရေလို့! ဟင့် မီးတကယ်ကြီးကြောက်နေတာသိလား... မီး မီးအေကြာက်လွန်ပြီး ဖွားပြောသလို မိးလိပ်ပြာလေးလွင့်သွားပြီး မီးသေသွားတော့မလားမသိဘူးနော်... ဟင့် အဟင့် ကိုကိုရက်စက်ကြီး.... အကျင့်ပုပ်ကြီး.... မနက်မိုးလင်းရင် နှာခေါင်းကြီးရှည်ထွက်နေပါစေ ဟင့် အဟင့် အီး..... ဒီလောက်ပြောနေတာကို မလှည့်ဘူး.... အီး... အင့်! ဟင် ကိုကို"
"မင်း ခုလိုဂျစ်တိုက်နေတာတွေ ရပ်ဖို့ ငါဘာလုပ်သင့်တယ်ထင်လည်း..."
ခခ ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူမကိုအင့်ကနဲနေအောင် ဖက်လိုက်ပြီး ကိုကို့ရဲ့အမေးကြောင့် သူမကြောင်အ့သွားကာ မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့
"ဟင် ဟင့်အင်း မီး မီးမသိဘူး..."
ရေပြင်ညီ ပြာလဲ့လဲ့မီးရောင်အောက်မှာ အရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးလေးကို ရီဝေစွာကြည့်နေရင်း...
"အဟွန်း မသိရင်ပြောပြမယ်.."
"ဟုတ် အင်!"
"အဟွန်း.. ဘယ်လိုလည်း အဲ့ဒါပထမဆုံးအမြည်းပြတာ"
ခခ သူမနှုတ်ခမ်းကို ထိရုံမျှနမ်းပြီးပြောလိုက်တဲ့ ကိုကိုကြောင့် သူမရင်ဘက်ကြီးတစ်ခုလုံးတုန်ရင်နေကာ
"ဟို ဟုတ် ဟုတ် သိ သိပြီ မီးသိပြီ မီး မီးအိပ်တော့မယ်သိလား.."
"အဟွန်း.. ခုမှ အနမ်းရဲ့အစပဲပြရသေးတာလေ နောက် လာရအုန်းမှာ.."
"ဟင်!"
ခခ ကိုကိုရဲ့ ဒီမျက်လုံး ဒီအကြည့် ဒီစကားတွေအရ တစ်ခါပြင်ဖူးသင်ဘူးနားလည်ဆိုသလို အတိပ်တစ်ချို့က သူမအနမ်းတွေပြန်မြင်ယောင်လာကာ
"ဟင့်အင်း... မီး မီးသိပြီ မီးအိပ်တော့မယ်ကိုကို မ မနက်ဖွားနဲ့ စွမ်းထကပ်ရမှာ အဲ့ဒါ အဲ့ဒါမို့..."
"အဟွန်း.... မရဘူး.... ကိုယ်အိပ်နေတုန်းကတော့ အိပ်မရအောင် ဂျစ်တိုက်နေပြီး ခုမှ အကြောင်းပြချက်တွေလာမပြနဲ့မရတော့ဘူး.."
ခခ ပုံမှန်ဆို မျက်နှာတည်တည်ကြီးနဲ့ကိုကိုက ခုလိုသူလိုခြင်တာရှိရင် ကွာခြားလွန်းသွားတဲ့ မျက်နှာကြောင့် သူမနှုတ်ခမ်းလေးဆူသွားကာ
"အဲ့ဆို မာမီတို့မ့တို့နမ်းသလိုနမ်း အင့် အဲ့မှာ"
ရေပြင်ညီ ကလေးဆန်စွာ မာမီတို့နမ်းသလိုနမ်းဆိုပြီးနှုတ်းခမ်းဆူပြီး ပါးဖောင်းဖောင်းလေးအတင်းထိုးပေးနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူအသည်းယားကာ
"အဟွန်း မရတော့ဘူး..."
"ဟင်! အာ.. အင့်! အွန်း.... အင့် အွန်း..."
ခခတစ်ယောက် ရေပြင်ညီခေါ်ဆောင်သွားတဲ့ အနမ်းနယ်မြေထဲကို အလူးသာမလွန့်သာရောက်ဖြစ်အောင်ရောက်သွားတော့သည်။
>>>>>>>>>>>
"သား... ပန်းမြိုင်လယ်ဆိုတဲ့ကောင်မလေးကို မတွေ့တွေ့အောင်ရှာပါ ဒါဟာ မင်းရဲ့ အနာဂတ် ဇနီးလောင်းပဲ..... တစ်ချိန်ချိန်မှာ ဖေတို့ရဲ့အပြစ်ကျွေးတွေကို မင်းဆက်နိုင်ဖို့ ဖေမျှော်လင့်တယ်သား..."
"ကျစ်"
မဟာတစ်ယောက် သူငယ်စဉ်ကတည်းက ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ ဖေဖေ့ရဲ့ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးကို အကြိမ်ကြိမ်ယူဖတ်မိနေတာ ဒီနေ့ထိပင်။ တစ်သက်မှာ တစ်ခါသာ အပျော်သင်္ဘောထွက်မောင်းဖူးတဲ့ဖေဖေ သူအပျော်တွေမဆုံးလိုက်ပါ။ သူထိုအချိန်က ၄နှစ်သားသာသာမို့ အကြောင်းရာတစ်ချို့ကို မှတ်မိနေဆဲပါ။ သူကိုယ်တိုင် ဖေ့ဖေ့သင်္ဘောနောက်မလိုက်ကလို့ငိုနေခဲ့တာ သိပ်မကြာခင်အချိန်မှာပဲ ဖေဖေသင်္ဘောမှောက်လို့တဲ့ နောက် ဖေဖေအိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ဖေဖေလမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး သူများအကူညီမပါပဲ မထနိုင်တော့ဘူး ဒီလိုဒုက္ခတွေကြားထဲက ပန်းမြိုင်လယ်ဆိုတဲ့မိန်းကလေးနဲ့ဗေဒါဆိုတဲ့မိန်းကလေးကိုလိုက်ရှာဖို့ အကြိမ်ကြိမ်သူ့ကိုမှာသွားခဲ့သေးသည်။ ဖေဖေက သူမသေခင် ဘဝတစ်လျှောက်လုံး နောင်တတစ်ချို့နဲ့သေခဲ့ရပင်မယ့်။ သူကတော့ ဒီလိုဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ဖေ့ဖေ့အတွက် သူဘယ်တော့မှမကျေနပ်နိုင်ပါ။
"အဟက် မင်းအနားကိုရောက်ဖို့မဝေးတော့ဘူး ပန်းမြိုင်လယ်..."
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
စာဖတ်သူများကို အစဉ်လေးစားလျှက်
#မြူခိုးဝေဝေ