ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
ပင်လယ်ကိုဖြတ်ကျော်လာတဲ့ လေးနုအေးအေးတို့က ဖြူလွှလွှကလကာတို့ကို တိုးဝှေ့တိုက်ခက်ရင်း...... အခန်းရဲ့ နေရာတစ်ခုသို့အရောက်
"ရှူး...... အဟွန်း..... လက်ဆက်လိုက်တဲ့အနံ့လေး....... ဟင်! "
ခခ နှာခေါင်းထဲသို့တိုးဝင်လာတဲ့ အနံ့တစ်ခုကြောင့် အိပ်နေရာက ဆက်ခနဲထထိုင်ကာ မျက်လုံးမဖွင့်သေးပဲ အနံ့လာရာဘက်ကို ရှူရှိုက်နေရင်း အနံ့ပိုပြင်းပြင်းလေးရလိုက်တာမို့ ဆက်ခနဲ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို
"ဟင်! ကြက်ကြော်... အဟား... ပွတာပဲ"
ခခ ကုတင်အနီးက သူမသိပ်ကြိုက်တဲ ကြက်ကြောက်ပန်ကန်တွေ့လိုက်တာနဲ့ ကုတင်ထက်ကနေ ဘယ်လိုအမြန်နှုန်းနဲ့ဆင်းလိုက်သည်မသိ ပန်ကန်နားချက်ခြင်းရောက်သွားပြီး ကြက်ကြော်ကိုင်လိုက်တယ်ဆို
"အဟမ်!"
"ဟင်"
ခခ ကြက်ကြော်လေးကိုင်ကာရှိသေး သူမနောက်နားက အသံကြောင့် လက်လေးတုန့်သွားပြီး နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို
"ဟင် ကိုကို..."
ရေပြင်ညီ ဟင်းခိုးသားနေတယ်ကြောင်လေးလို ကြက်ကြော်တုံးလေးကိုင်ကာ သူ့ကိုမြင်တယ်ဆို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့သူမလေးကြောင့် သူတစ်ချက်သာကြည့်ပြီး စာပွဲမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ခခ အခြေအနေအရဆို ဒီကြက်ကြော်က ကိုကိုကြောက်ထားပုံရသည်။ သို့သော် မျက်နှာအခြေအနေက ခက်တည်တည်ကြီးမို့ သူမမတောင်းရဲတာမို့ ကြက်ကြော်တုံးလေးပြန်ချကာ တတွေးလေးမျိုချလိုက်ပြီး
"ဟီး... ကိုကိုကြော်ထားတာလားဟင် ဒီမှာကြော်လို့ရတာပဲလား ဘာလို့ဘူဘေးကသွားမယူတာလည်းဟင်"
"မယူခြင်လို့"
ရေပြင်ညီ သူတမင်ပေါလိုက်တာဖြစ်သည်။ သူအိပ်ယာနိုးတယ်ဆို ရေခဲသေတ္တာထဲ စားစရာသွားရှာရင်း သားစိမ်းငါးစိမ်းတွေပါ ထည့်ပေးထားတာကြောင့် မီးဖိုးခန်းလေးရှိနေတာမို့ သူမလေးကို သတိရပြီး သူကြက်ကြော် ကြော်ပေးထားလိုက်တာဖြစ်သည်။ သို့သော်....
"ဟင်! ဒါဆို ဒါကမီးအတွက်...."
"ဟေ့! စည်းကမ်းမရှိ, စားခြင်ရင် မင်းပါသာသွားကြော််"
ခခ ကိုကို့အပြောကြောင့် ကြက်ကြော်ကိုလှမ်းနေတဲ့လက်လေးကရုတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ
"ဟင့် ကိုကိုကလည်း မီးမှမကြော်တက်တာ..."
ရေပြင်ညီ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ခြေချောင်းလေးတွေတစ်ခုနဲ့တစ်ခု ပွတ်တိုက်ကုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီ ပြောနေတဲ့သူမအသံတိုးလျှလျှလေးကြောင့် သူခက်တည်တည်တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဘေးနားကအသင့်ထားထားတဲ့ ပန်ကန်တဲ့ ကြက်ကြော်နှစ်တုံးထည့်ပေးလိုက်ကာ
"နှစ်တုံးတော့ရမယ်"
ခခ မျက်နှာအောက်ရောက်လာတဲ့ ကြက်ကြော်တုံးကြီးနှစ်တုံးကြောင့် သူမျက်လုံးလေးလဲ့ခနဲဖြစ်သွားပြီး
"ခိ ရတယ် ရတယ်ကိုကို ဟီး.... မီးက နှစ်တုံးနဲ့လည်းရတယ် ဟီး..."
'ရမှာပေါ့ ဒီလောက်အတုံးကြီးကြီးတွေကို' ရေပြင်ညီစိတ်ထဲမှ တီးတိုးရေရွတ်ရင်း သူ့ရှေ့က အားရပါးရစားနေတဲ့သူမလေးကို သေချာကြည့်နေမိသည်။ မျက်နှာတောင်မသစ်နိုင်ပဲ စားနေပုံက တကယ်ညစ်ပတ်မလေး ဆံပင်ရှည်တွေက အိပ်ရာထကာစမို့ ပွရောင်းရောင်းဖြစ်နေတာမို့ သူအမြင်မတော်လို့ သက်တင်ပေးခြင်ပင်မယ့် သူ့စိတ်တို့က ညင်ဆန်နေခဲ့သည်။ အိပ်ရာထစပင်မယ့် ကြည့်လဲ့နေတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းဖွေးဖွေးလေးတွေက တကယ့်အသည်းယားစရာပါ။ ကြက်ကြော်တုန်းကို သည်းမည်းကြည့်နေတဲ့ မျက်တောင်ကော့ကော့လေးတွေက ကော့ညွှတ်ထူခဲနေပြီး ဆီအနည်းငယ်ပေးနေတဲ့ နှာခေါင်းထိပ်လုံးလုံးလေးက ဆွဲကိုက်ခြင်းစရာအတိ မာမီဝယ်ပေးထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံအတွန့်လက်ဖောင်းလက်ရှည်ဝါအဝန်အဖြူလေးနဲ့က တကယ့် အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လိုပါ။ သူဒီအရုပ်လေးကို တကယ်ရော ပိုင်ဆိုင်နေရပြီလား....
"ဒေါက် ဒေါက် ခခရေ!... ခခ!"
"ဟင်! ချစ်လွန်းတို့... လာပြီ! လာပြီ!... ခဏလေး!..."
ရေပြင်ညီ ရုပ်တရက်ဆိုသလို ဆူညံသွားတဲ့ အသံစာစာလေးတွေကြောင့် သူရဲ့လှပနေတဲ့ မနက်ခင်လေးသည်။
"ကျစ် တကယ့်အရှုပ်ထုပ်တွေ.."
"ကိုကို မီးချစ်လွန်းတို့နဲ့ ကမ်းခြေသွားအုန်းသိလား... ဟီး..."
ရေပြင် သူ့ကိုလာခွင့်တောင်းဖော်တော့ရသေးတဲ့သူမလေးကြောင့် မျက်နှာတည်တည်နဲ့ အကြည့်လွှဲနေကာ
"မင်းပါသာ ဘယ်သွားသွား ငါ့ကိုခွင့်တောင်းစရာမလိုဘူးလို့မနေ့ညကတည်းက မင်းကိုပြောပြီသား"
"ဟွန့် ကိုကိုကလည်း...."
"ခခရေ သွားမယ်လေဟာ... နေမြင့်ရင်မကောင်းဘူးနော်..."
ခခ ကိုကို့စကားကြောင့် စိတ်ထဲမကောင်းပင်မယ့် သူမကိုယ်တိုင်ကလည်းသွားခြင်နေတာမို့..
"မီး တစ်အောင့်လေးပဲသိလား လှိုင်းစီးခြင်လို့"
ရေပြင်ညီ ခခရဲ့ လှိုင်းစီးမယ်ဆိုတဲ့အသံကြားလိုက်တာနဲ့
"ဘာ!"
"ဟင် ဘာဖြစ်လို့လည်းကိုကို"
"ကျစ် ဘာမှမဟုတ်ဘူး မင်းပါသာ လုပ်ခြင်တာလုပ်"
"........"
ခခ မျက်နှာကြီးက တည်တင်းကာ အသံမာမာကြီးနဲ့ကိုကိုကြောင့် စိတ်ကမသွားခြင်တော့ပင်မယ့် ချစ်လွန်းတို့ပါနေတာမို့ သူမဘာမှပြောမနေတော့ပဲ အင်္ကျီလဲဖို့ပြင်လိုက်တော့သည်။
ရေပြင်ညီ သူဒီလောက်ပြောလို့မသွားမလားအောင်းမေ့တယ် အင်္ကျီတောင်ရွေးနေလိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူဒေါသတို့အထွပ်ထိပ်ရောက်နေပင်မယ့် ရှေ့က စားလက်စပန်ကန်တွေယူပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်သည်။တွေ့နေရင် ဘာလုပ်မိမယ်မသိတာမို့
"ဟာ ဒုက္ခပဲ အမြန်လိုခြင်ပါတယ်ဆို..... ဘယ်လိုလုပ်ရမလည်းမသိဘူး.. ဟင့် ချစ်လွန်းရေ.... မူပို..... လာပါအုန်း..."
"........."
ခခ သူမဝတ်မယ့်တီရှပ်လေးက နောက်ကြယ်သီးလေးနဲ့မို့ သူမဝတ်ပြီးမှအခက်တွေ့နေတာဖြစ်သည်။ ခခ အတော်ကြာအောင် အသံပြန်မကြားရတာမို့ ကိုကိုကရှိနေပင်မယ့်လည်း ခုလိုကြီးတော့ အကူညီမတောင်းခြင်တာမို့ သူမအသံကိုနည်းနည်းမြှင့်လိုက်ကာ
"ချစ်လွန်းရေ...!... မူပို...!..."
"ဟ့! ဘာလို့ဒီလောက်အသံဗြဲနဲ့အော်နေတာလည်း ဒီအခန်းက အသံလုံးတယ်ဆိုတာမင်းမသိဘူးလား ခေါ်ခြင်အပြင်ထွက်ခေါ်လိုက်"
ခခ ရုပ်တရက်ဝင်လာပြီး သူမနောက်ကျောဘက်မှာ ဒေါသတကြီးလာပြောနေတဲ့ ကိုကိုအသံကြောင့် သူမကျောပြင်ဖွေးဖွေးလေးကိုတောင် ဖုံးဖို့မေ့ရောနေပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကြည့်နေမိပြီးမှ
"အား....!.... သွား!... သွား...! ဘုန်း! ဘုန်း! ဟေ့! ခခ မင်းနော်! သွား...! သွား...! နှာဘူးကြီး... သူများအင်္ကျီလဲနေတာကိုဝင်လာတယ်... သွား...! ဘာ!! မင်း! အ့!"
ခခ ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူမလက်တွေ ချုပ်နှောင်လိုက်ပြီး နံရံမှာ ခက်ကြမ်းကြမ်ကပ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် နာသွားတာမို့ မျက်နှာလေးမဲ့ရှုံနေတုန်း...
"ငါ့ကိုနှာဘူးဟုတ်လား..."
"ဟင် ကိုကို.."
ခခ သူမမျက်နှာလေးစောင်းနေတုန်း ရုပ်တရက် ကိုကိုအံကြိပ်သံနဲ့စကားကောင့် သူမမော့ကြည့်လိုက်တယ်ဆို သူမကြုံဖူးတဲ့မျက်လုံးကြီးတွေကြောင့် သူမကြောက်တကြား...
"ကို ကိုကို....."
"မင်း ငါ့ဂုဏ်သိက္ခာတွေကိုဆွဲချတာများပြီခခ.. ဒီတစ်ခါတော့ အပြောနဲ့အလုပ်နဲ့ညီအောင်..."
"ဟင်! ဟင့်အင်း ကို... အွန်း.... အွင်း..... အွန့် အွန်း.... ဘုပ် ဘုပ် ဘုပ် အွန်း... ဘုပ် အွင်း..... ဟင့် အဟင့် ဟီး....... ကိုကို့မုန်းတယ် ကိုကို့ကိုအဲ့လိုတွေ အနိုင်ယူလိုမုန်းတယ်... မုန်းတယ်သိလား.... ဟီး...."
"မုန်း! ကြိုက်သလောက်မုန်း... မင်းနောက်ခါငါ့ကိုအဲ့လိုထပ်ပြောကြည့် ဒီထက်ပိုဆိုသွားမယ် တောက်! ဒုန်း!"
ခခ သူမငြင်းဆန်ရှုန်းကန်နေပင်မယ့် နှုတ်ခမ်းတွေပူထူနေအောင် နမ်းရှိုက်ပြီးမှ လွှတ်ပေးကာ သူမကို ဒေါသတကြီးပြောပြီထွက်သွားတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမနေရာမှာတင်ထိုင်ချလိုက်ကာအစွမ်းကုန်ငိုချလိုက်မိသည်။ ကိုကိုအဲ့လိုတွေ လုပ်လို့ မုန်းခြင်နေတာ... မီး မီးကို တန်ဖိုးမထားလို့ မုန်းခြင်နေတာ.... မီးပိုင်ဆိုင်ခြင်တဲ့ ကိုကိုက ခုလိုကိုကိုမဟုတ်ဘူးကိုကို....
>>>>>>>>>>>>>
"ခခ နင်ကလည်းဟာ... ပြောတုန်းက လှိုင်းစီးမယ်ဆိုပြီးတော့ ခုကျ နင်ကမှိုင်နေတယ်"
ခခ သဲသောင်ပြင်ပေါ်ရောက်နေပင်မယ့် စိတ်တို့က ကိုကိုဆီမှာမို့ စိတ်တို့က မလန်းခြင်
"အွန်း နင်တို့ပဲစီးတော့ဟာ.... ငါမစီးခြင်တော့ဘူး.... နင်တို့စီးတာပဲကြည့်တော့မယ် အဟွန်း.."
ခခအပြောကို မူပိုရောချစ်လွန်းရော အလိုမကျပင်မယ့်လည်း...
"ဟွန့် မိန်းမနော်... မပြောခြင်ဘူး ဒီတစ်ခါတော့ အခွင့်ရေးပေးလိုက်မယ် နောက်ခါဆိုငါတို့နဲ့စီးရမယ်"
"အေးပါဟယ် နင်တို့ကလည်း..."
"အွန်း... သွားပြီ ငါတို့ခဏနေပြန်လာခဲ့မယ်"
"အွန်း...."
ခခ ချစ်လွန်းတို့ထွက်သွားပြီးတယ်ဆို ကမ်းခြေအလှကို မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ကြည့်နေမိတုန်း နေရာတစ်ခုအရောက်
"ဟင်! ဟယ်!"
>>>>>>>>>>>>>
ရေပြင်ညီ ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ အပြင်ထွက်လာပြီး အရမ်းလှတဲ့သဲသောင်ပြင်ထက်မှာ လမ်းလျှောက်နေသော်လည်း ခံစားချက်တို့က အဓိပ္ပါယ်မဲ့နေခဲ့ ရေပြင်ညီ သူမလေးရဲ့ မုန်းတယ်ဆိုတဲ့စကားသံတွေက နားထဲအထပ်ထပ်ပဲ့တင်ထပ်နေတာမို့ ဒေါသတို့က သဲသောင်ပြင်ထက်သို့
"ကျစ်"
ရေပြင်ညီ အလိုမကျမှုတို့ကြောင့် သဲတို့ကို ခြေထောက်နဲ့ ထိုးခက်မိနေတုန်း အကြည့်တို့က ကမ်းခြေအရောက် မျက်မှောင်တစ်ချက်ကျုံ့မိသွားသည်။ရေပြင်ညီ လူအုပ်နည်းနည်းရှဲတဲ့နေရာကိုအကြည့်အရောက်
"ဟာ! ခခ!"
"လုပ်ကြပါအုန်းရှင် ခခ... ဟင့် အကိုရယ် လုပ်ပါအုန်း... ခခ..."
ရေပြင်ညီ လူအုပ်ကြားထဲ ပြေးဝင်သွားတယ်ဆို မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ခွင်ကြောင့်
"တောက်! ဖယ်စမ်း...!.."
"ဟာ!"
ရေပြင်ညီ ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာမသိပင်မယ့် သူမလေးကို ပွေ့ထားသူက ယောက်ကျားလေးဆိုတဲ့အသိကြောင့် သူတွန်းထုပ်လိုက်ကာ ခက်မြန်မြန်ပွေ့ယူပြီး လူအုပ်ကြားထဲကထွက်လာလိုက်သည်။ နောက်မှာဘာဖြစ်ကျန်နေခဲ့တယ်ဆိုတာတော့ ရေပြင်ညီသိမယ်မထင်။
မဟော် ရုပ်တရက်ဆိုသလို အားနဲ့တွန်းခံလိုက်ရတာကြောင့် လူလည်းနာသွားသလို ဘာလိုလိုဂျေဝင်ခံရတာက သူ့အတွက် ရှက်ဖို့အကောင်းဆုံးမို့ အမှတ်ကြီးလွန်းတဲ့ မဟော် အကြည့်တို့က ကြောက်မတ်ဖွယ်အတိ။
>>>>>>>>>>
"ဟို တောင်းပန်ပါတယ်ဆရာရယ်... သမီးတို့လည်း သောင်ပြင်မှာရှိနေမယ်ထင်လို့.... "
ရေပြင်ညီ drပြန်ပြီးသွားတာနဲ့ အခန်းဝကိုရောက်လာကြပြီး အတင်းတောင်းပန်နေတဲ့ချစ်လွန်းတို့ကြောင့် သူပြောခြင်စိတ်လည်းမရှိတာမို့
"နင်တို့အခန်းပြန်လို့ရပြီ"
"ဟို ဆရာရယ်...."
"ကျစ် ငါနှစ်ခါမပြောဘူး မူပို မနက်လက်မှတ်ဖြတ်ပြီးပြီး တစ်ခါတည်းပြန်လိုက်မှာလား..."
"ရှင် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ဆရာ မူပိုတို့ပြန်လိုက်မှာပါ"
"အွန်း ဒါဆို စောစောအိပ်ကြတော့"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ..."
မူပိုတို့ ရေပြင်ညီတံခါးပိတ်သွားတာနဲ့
"ဟဲ့ ဆရာက ခခကို သည်းသည်းလှုပ်နေတာပဲနော်..."
"အော်... ချစ်တာကိုဟဲ့"
"အော် ငါလည်းသိပါတယ်ဟယ်... ဆရာက ပိုလွန်းလို့ပြောတာ အသက်ကယ်ပေးတဲ့ ဟိုကောင်လေးချောချောကို တွန်းချလိုက်တာ ငါသေပြီတောင်မှတ်တာ"
"ဟဲ့ ဒီလောက်ကျားကိုးစီးစားမကုန်တဲ့ကိုယ်ကြီးက သေမလား မိပိုမနော်... မပြောခြင်ဘူး..."
"ဟီး... နင်ကလည်း ချောတာကိုဟဲ့ ငါတို့နဲ့ အသက်တူတူလောက်ထင်တယ်နော် ဟီး...."
"အော်... ပြောနေရင်းနဲ့ ဟိုက ဘယ်နိုင်ငံသားလည်းတောင်မသိဘူး နင်နော်.."
"အော်... ထိုင်းလေးဆိုတဲ့ ထိုင်းပေါ့ဟ့ ငါကအဆင်ပြေပါတယ်ဟ့"
"မိန်းမ ဆေးမမှီတော့ဘူး တော်တော်ဖြစ်"
"ခိ နည်းနည်းပါဟယ်...."
ရေပြင်ညီ တံခါးပိတ်ပြီးတယ်ဆို အခန်းဘက်သို့ခြေဦးအလှည့်
"ဖေ့ ဖေ့ ဟင့် ဖေ့ ဟင့် ဖေ့"
ရေပြင်ညီ သူမလေးအသံကြောင့် ခြေလှမ်းကျဲများနဲ့ ချက်ခြင်းဆိုသလိုရောက်သွားမိသည်။ ကုတင်ထက်က ချက်ခြင်းဆိုသလို မျက်နှာလေးချောင်ချသွားပြီ ကယောင်ကတန်း ငြီးနေတဲ့ သူမလေးကြောင့် သူ သူမလေးနားခက်ဖွဖွလှဲလိုက်ကာ နွေးထွေးစွာ ဖတ်ထားလိုက်မိသည်။ သူဖက်လိုက်တယ်ဆို ကိုယ်လုံးသေးသေးလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာကာ
"ကိုကို....."
ရေပြင်ညီ ဒီတစ်ခါခခခေါ်လိုက်တဲ့နာမည်လေးကြောင့် သူပြုံးလိုက်ကာ သူမလေးကို ပိုပြီးထွေးပွေ့လိုက်မိသည်။
"မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ မင်းရဲ့အရိပ်ကိုတောင် ကိုယ်မနာလိုတယ်ကလေး..."
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ကဲ မဟော်ဆိုတာ ပေါ်လာပြီနော်...
ဒီချိန်ထိ စောင့်ဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကို ကျေးဇူးအထူးပါနော် အမြဲညင့်နက်တော့ တကယ်အားနာမိပါတယ် အကြိုက်မတွေ့လို့ စောင့်ရကျိုးမနပ်သွားရင်လည်း တကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်🙏
စာဖတ်သူများကို အစဥ်လေးစားလျှက်
#မြူခိုးဝေဝေ
ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
အပိုင်း (၆)
ပင်လယ်ကိုဖြတ်ကျော်လာတဲ့ လေးနုအေးအေးတို့က ဖြူလွှလွှကလကာတို့ကို တိုးဝှေ့တိုက်ခက်ရင်း...... အခန်းရဲ့ နေရာတစ်ခုသို့အရောက်
"ရှူး...... အဟွန်း..... လက်ဆက်လိုက်တဲ့အနံ့လေး....... ဟင်! "
ခခ နှာခေါင်းထဲသို့တိုးဝင်လာတဲ့ အနံ့တစ်ခုကြောင့် အိပ်နေရာက ဆက်ခနဲထထိုင်ကာ မျက်လုံးမဖွင့်သေးပဲ အနံ့လာရာဘက်ကို ရှူရှိုက်နေရင်း အနံ့ပိုပြင်းပြင်းလေးရလိုက်တာမို့ ဆက်ခနဲ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို
"ဟင်! ကြက်ကြော်... အဟား... ပွတာပဲ"
ခခ ကုတင်အနီးက သူမသိပ်ကြိုက်တဲ ကြက်ကြောက်ပန်ကန်တွေ့လိုက်တာနဲ့ ကုတင်ထက်ကနေ ဘယ်လိုအမြန်နှုန်းနဲ့ဆင်းလိုက်သည်မသိ ပန်ကန်နားချက်ခြင်းရောက်သွားပြီး ကြက်ကြော်ကိုင်လိုက်တယ်ဆို
"အဟမ်!"
"ဟင်"
ခခ ကြက်ကြော်လေးကိုင်ကာရှိသေး သူမနောက်နားက အသံကြောင့် လက်လေးတုန့်သွားပြီး နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို
"ဟင် ကိုကို..."
ရေပြင်ညီ ဟင်းခိုးသားနေတယ်ကြောင်လေးလို ကြက်ကြော်တုံးလေးကိုင်ကာ သူ့ကိုမြင်တယ်ဆို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့သူမလေးကြောင့် သူတစ်ချက်သာကြည့်ပြီး စာပွဲမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ခခ အခြေအနေအရဆို ဒီကြက်ကြော်က ကိုကိုကြောက်ထားပုံရသည်။ သို့သော် မျက်နှာအခြေအနေက ခက်တည်တည်ကြီးမို့ သူမမတောင်းရဲတာမို့ ကြက်ကြော်တုံးလေးပြန်ချကာ တတွေးလေးမျိုချလိုက်ပြီး
"ဟီး... ကိုကိုကြော်ထားတာလားဟင် ဒီမှာကြော်လို့ရတာပဲလား ဘာလို့ဘူဘေးကသွားမယူတာလည်းဟင်"
"မယူခြင်လို့"
ရေပြင်ညီ သူတမင်ပေါလိုက်တာဖြစ်သည်။ သူအိပ်ယာနိုးတယ်ဆို ရေခဲသေတ္တာထဲ စားစရာသွားရှာရင်း သားစိမ်းငါးစိမ်းတွေပါ ထည့်ပေးထားတာကြောင့် မီးဖိုးခန်းလေးရှိနေတာမို့ သူမလေးကို သတိရပြီး သူကြက်ကြော် ကြော်ပေးထားလိုက်တာဖြစ်သည်။ သို့သော်....
"ဟင်! ဒါဆို ဒါကမီးအတွက်...."
"ဟေ့! စည်းကမ်းမရှိ, စားခြင်ရင် မင်းပါသာသွားကြော်"
ခခ ကိုကို့အပြောကြောင့် ကြက်ကြော်ကိုလှမ်းနေတဲ့လက်လေးကရုတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ
"ဟင့် ကိုကိုကလည်း မီးမှမကြော်တက်တာ..."
ရေပြင်ညီ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ခြေချောင်းလေးတွေတစ်ခုနဲ့တစ်ခု ပွတ်တိုက်ကုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီ ပြောနေတဲ့သူမအသံတိုးလျှလျှလေးကြောင့် သူခက်တည်တည်တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဘေးနားကအသင့်ထားထားတဲ့ ပန်ကန်တဲ့ ကြက်ကြော်နှစ်တုံးထည့်ပေးလိုက်ကာ
"နှစ်တုံးတော့ရမယ်"
ခခ မျက်နှာအောက်ရောက်လာတဲ့ ကြက်ကြော်တုံးကြီးနှစ်တုံးကြောင့် သူမျက်လုံးလေးလဲ့ခနဲဖြစ်သွားပြီး
"ခိ ရတယ် ရတယ်ကိုကို ဟီး.... မီးက နှစ်တုံးနဲ့လည်းရတယ် ဟီး..."
'ရမှာပေါ့ ဒီလောက်အတုံးကြီးကြီးတွေကို' ရေပြင်ညီစိတ်ထဲမှ တီးတိုးရေရွတ်ရင်း သူ့ရှေ့က အားရပါးရစားနေတဲ့သူမလေးကို သေချာကြည့်နေမိသည်။ မျက်နှာတောင်မသစ်နိုင်ပဲ စားနေပုံက တကယ်ညစ်ပတ်မလေး ဆံပင်ရှည်တွေက အိပ်ရာထကာစမို့ ပွရောင်းရောင်းဖြစ်နေတာမို့ သူအမြင်မတော်လို့ သက်တင်ပေးခြင်ပင်မယ့် သူ့စိတ်တို့က ညင်ဆန်နေခဲ့သည်။ အိပ်ရာထစပင်မယ့် ကြည့်လဲ့နေတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းဖွေးဖွေးလေးတွေက တကယ့်အသည်းယားစရာပါ။ ကြက်ကြော်တုန်းကို သည်းမည်းကြည့်နေတဲ့ မျက်တောင်ကော့ကော့လေးတွေက ကော့ညွှတ်ထူခဲနေပြီး ဆီအနည်းငယ်ပေးနေတဲ့ နှာခေါင်းထိပ်လုံးလုံးလေးက ဆွဲကိုက်ခြင်းစရာအတိ မာမီဝယ်ပေးထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံအတွန့်လက်ဖောင်းလက်ရှည်ဝါအဝန်အဖြူလေးနဲ့က တကယ့် အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လိုပါ။ သူဒီအရုပ်လေးကို တကယ်ရော ပိုင်ဆိုင်နေရပြီလား....
"ဒေါက် ဒေါက် ခခရေ!... ခခ!"
"ဟင်! ချစ်လွန်းတို့... လာပြီ! လာပြီ!... ခဏလေး!..."
ရေပြင်ညီ ရုပ်တရက်ဆိုသလို ဆူညံသွားတဲ့ အသံစာစာလေးတွေကြောင့် သူရဲ့လှပနေတဲ့ မနက်ခင်လေးသည်။
"ကျစ် တကယ့်အရှုပ်ထုပ်တွေ.."
"ကိုကို မီးချစ်လွန်းတို့နဲ့ ကမ်းခြေသွားအုန်းသိလား... ဟီး..."
ရေပြင် သူ့ကိုလာခွင့်တောင်းဖော်တော့ရသေးတဲ့သူမလေးကြောင့် မျက်နှာတည်တည်နဲ့ အကြည့်လွှဲနေကာ
"မင်းပါသာ ဘယ်သွားသွား ငါ့ကိုခွင့်တောင်းစရာမလိုဘူးလို့မနေ့ညကတည်းက မင်းကိုပြောပြီသား"
"ဟွန့် ကိုကိုကလည်း...."
"ခခရေ သွားမယ်လေဟာ... နေမြင့်ရင်မကောင်းဘူးနော်..."
ခခ ကိုကို့စကားကြောင့် စိတ်ထဲမကောင်းပင်မယ့် သူမကိုယ်တိုင်ကလည်းသွားခြင်နေတာမို့..
"မီး တစ်အောင့်လေးပဲသိလား လှိုင်းစီးခြင်လို့"
ရေပြင်ညီ ခခရဲ့ လှိုင်းစီးမယ်ဆိုတဲ့အသံကြားလိုက်တာနဲ့
"ဘာ!"
"ဟင် ဘာဖြစ်လို့လည်းကိုကို"
"ကျစ် ဘာမှမဟုတ်ဘူး မင်းပါသာ လုပ်ခြင်တာလုပ်"
"........"
ခခ မျက်နှာကြီးက တည်တင်းကာ အသံမာမာကြီးနဲ့ကိုကိုကြောင့် စိတ်ကမသွားခြင်တော့ပင်မယ့် ချစ်လွန်းတို့ပါနေတာမို့ သူမဘာမှပြောမနေတော့ပဲ အင်္ကျီလဲဖို့ပြင်လိုက်တော့သည်။
ရေပြင်ညီ သူဒီလောက်ပြောလို့မသွားမလားအောင်းမေ့တယ် အင်္ကျီတောင်ရွေးနေလိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူဒေါသတို့အထွပ်ထိပ်ရောက်နေပင်မယ့် ရှေ့က စားလက်စပန်ကန်တွေယူပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်သည်။တွေ့နေရင် ဘာလုပ်မိမယ်မသိတာမို့
"ဟာ ဒုက္ခပဲ အမြန်လိုခြင်ပါတယ်ဆို..... ဘယ်လိုလုပ်ရမလည်းမသိဘူး.. ဟင့် ချစ်လွန်းရေ.... မူပို..... လာပါအုန်း..."
"........."
ခခ သူမဝတ်မယ့်တီရှပ်လေးက နောက်ကြယ်သီးလေးနဲ့မို့ သူမဝတ်ပြီးမှအခက်တွေ့နေတာဖြစ်သည်။ ခခ အတော်ကြာအောင် အသံပြန်မကြားရတာမို့ ကိုကိုကရှိနေပင်မယ့်လည်း ခုလိုကြီးတော့ အကူညီမတောင်းခြင်တာမို့ သူမအသံကိုနည်းနည်းမြှင့်လိုက်ကာ
"ချစ်လွန်းရေ...!... မူပို...!..."
"ဟ့! ဘာလို့ဒီလောက်အသံဗြဲနဲ့အော်နေတာလည်း ဒီအခန်းက အသံလုံးတယ်ဆိုတာမင်းမသိဘူးလား ခေါ်ခြင်အပြင်ထွက်ခေါ်လိုက်"
ခခ ရုပ်တရက်ဝင်လာပြီး သူမနောက်ကျောဘက်မှာ ဒေါသတကြီးလာပြောနေတဲ့ ကိုကိုအသံကြောင့် သူမကျောပြင်ဖွေးဖွေးလေးကိုတောင် ဖုံးဖို့မေ့ရောနေပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကြည့်နေမိပြီးမှ
"အား....!.... သွား!... သွား...! ဘုန်း! ဘုန်း! ဟေ့! ခခ မင်းနော်! သွား...! သွား...! နှာဘူးကြီး... သူများအင်္ကျီလဲနေတာကိုဝင်လာတယ်... သွား...! ဘာ!! မင်း! အ့!"
ခခ ရုပ်တရက်ဆိုသလို သူမလက်တွေ ချုပ်နှောင်လိုက်ပြီး နံရံမှာ ခက်ကြမ်းကြမ်ကပ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် နာသွားတာမို့ မျက်နှာလေးမဲ့ရှုံနေတုန်း...
"ငါ့ကိုနှာဘူးဟုတ်လား..."
"ဟင် ကိုကို.."
ခခ သူမမျက်နှာလေးစောင်းနေတုန်း ရုပ်တရက် ကိုကိုအံကြိပ်သံနဲ့စကားကောင့် သူမမော့ကြည့်လိုက်တယ်ဆို သူမကြုံဖူးတဲ့မျက်လုံးကြီးတွေကြောင့် သူမကြောက်တကြား...
"ကို ကိုကို....."
"မင်း ငါ့ဂုဏ်သိက္ခာတွေကိုဆွဲချတာများပြီခခ.. ဒီတစ်ခါတော့ အပြောနဲ့အလုပ်နဲ့ညီအောင်..."
"ဟင်! ဟင့်အင်း ကို... အွန်း.... အွင်း..... အွန့် အွန်း.... ဘုပ် ဘုပ် ဘုပ် အွန်း... ဘုပ် အွင်း..... ဟင့် အဟင့် ဟီး....... ကိုကို့မုန်းတယ် ကိုကို့ကိုအဲ့လိုတွေ အနိုင်ယူလိုမုန်းတယ်... မုန်းတယ်သိလား.... ဟီး...."
"မုန်း! ကြိုက်သလောက်မုန်း... မင်းနောက်ခါငါ့ကိုအဲ့လိုထပ်ပြောကြည့် ဒီထက်ပိုဆိုသွားမယ် တောက်! ဒုန်း!"
ခခ သူမငြင်းဆန်ရှုန်းကန်နေပင်မယ့် နှုတ်ခမ်းတွေပူထူနေအောင် နမ်းရှိုက်ပြီးမှ လွှတ်ပေးကာ သူမကို ဒေါသတကြီးပြောပြီထွက်သွားတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမနေရာမှာတင်ထိုင်ချလိုက်ကာအစွမ်းကုန်ငိုချလိုက်မိသည်။ ကိုကိုအဲ့လိုတွေ လုပ်လို့ မုန်းခြင်နေတာ... မီး မီးကို တန်ဖိုးမထားလို့ မုန်းခြင်နေတာ.... မီးပိုင်ဆိုင်ခြင်တဲ့ ကိုကိုက ခုလိုကိုကိုမဟုတ်ဘူးကိုကို....
>>>>>>>>>>>>>
"ခခ နင်ကလည်းဟာ... ပြောတုန်းက လှိုင်းစီးမယ်ဆိုပြီးတော့ ခုကျ နင်ကမှိုင်နေတယ်"
ခခ သဲသောင်ပြင်ပေါ်ရောက်နေပင်မယ့် စိတ်တို့က ကိုကိုဆီမှာမို့ စိတ်တို့က မလန်းခြင်
"အွန်း နင်တို့ပဲစီးတော့ဟာ.... ငါမစီးခြင်တော့ဘူး.... နင်တို့စီးတာပဲကြည့်တော့မယ် အဟွန်း.."
ခခအပြောကို မူပိုရောချစ်လွန်းရော အလိုမကျပင်မယ့်လည်း...
"ဟွန့် မိန်းမနော်... မပြောခြင်ဘူး ဒီတစ်ခါတော့ အခွင့်ရေးပေးလိုက်မယ် နောက်ခါဆိုငါတို့နဲ့စီးရမယ်"
"အေးပါဟယ် နင်တို့ကလည်း..."
"အွန်း... သွားပြီ ငါတို့ခဏနေပြန်လာခဲ့မယ်"
"အွန်း...."
ခခ ချစ်လွန်းတို့ထွက်သွားပြီးတယ်ဆို ကမ်းခြေအလှကို မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ကြည့်နေမိတုန်း နေရာတစ်ခုအရောက်
"ဟင်! ဟယ်!"
>>>>>>>>>>>>>
ရေပြင်ညီ ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ အပြင်ထွက်လာပြီး အရမ်းလှတဲ့သဲသောင်ပြင်ထက်မှာ လမ်းလျှောက်နေသော်လည်း ခံစားချက်တို့က အဓိပ္ပါယ်မဲ့နေခဲ့ ရေပြင်ညီ သူမလေးရဲ့ မုန်းတယ်ဆိုတဲ့စကားသံတွေက နားထဲအထပ်ထပ်ပဲ့တင်ထပ်နေတာမို့ ဒေါသတို့က သဲသောင်ပြင်ထက်သို့
"ကျစ်"
ရေပြင်ညီ အလိုမကျမှုတို့ကြောင့် သဲတို့ကို ခြေထောက်နဲ့ ထိုးခက်မိနေတုန်း အကြည့်တို့က ကမ်းခြေအရောက် မျက်မှောင်တစ်ချက်ကျုံ့မိသွားသည်။ရေပြင်ညီ လူအုပ်နည်းနည်းရှဲတဲ့နေရာကိုအကြည့်အရောက်
"ဟာ! ခခ!"
"လုပ်ကြပါအုန်းရှင် ခခ... ဟင့် အကိုရယ် လုပ်ပါအုန်း... ခခ..."
ရေပြင်ညီ လူအုပ်ကြားထဲ ပြေးဝင်သွားတယ်ဆို မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ခွင်ကြောင့်
"တောက်! ဖယ်စမ်း...!.."
"ဟာ!"
ရေပြင်ညီ ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာမသိပင်မယ့် သူမလေးကို ပွေ့ထားသူက ယောက်ကျားလေးဆိုတဲ့အသိကြောင့် သူတွန်းထုပ်လိုက်ကာ ခက်မြန်မြန်ပွေ့ယူပြီး လူအုပ်ကြားထဲကထွက်လာလိုက်သည်။ နောက်မှာဘာဖြစ်ကျန်နေခဲ့တယ်ဆိုတာတော့ ရေပြင်ညီသိမယ်မထင်။
မဟော် ရုပ်တရက်ဆိုသလို အားနဲ့တွန်းခံလိုက်ရတာကြောင့် လူလည်းနာသွားသလို ဘာလိုလိုဂျေဝင်ခံရတာက သူ့အတွက် ရှက်ဖို့အကောင်းဆုံးမို့ အမှတ်ကြီးလွန်းတဲ့ မဟော် အကြည့်တို့က ကြောက်မတ်ဖွယ်အတိ။
>>>>>>>>>>
"ဟို တောင်းပန်ပါတယ်ဆရာရယ်... သမီးတို့လည်း သောင်ပြင်မှာရှိနေမယ်ထင်လို့.... "
ရေပြင်ညီ drပြန်ပြီးသွားတာနဲ့ အခန်းဝကိုရောက်လာကြပြီး အတင်းတောင်းပန်နေတဲ့ချစ်လွန်းတို့ကြောင့် သူပြောခြင်စိတ်လည်းမရှိတာမို့
"နင်တို့အခန်းပြန်လို့ရပြီ"
"ဟို ဆရာရယ်...."
"ကျစ် ငါနှစ်ခါမပြောဘူး မူပို မနက်လက်မှတ်ဖြတ်ပြီးပြီး တစ်ခါတည်းပြန်လိုက်မှာလား..."
"ရှင် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ဆရာ မူပိုတို့ပြန်လိုက်မှာပါ"
"အွန်း ဒါဆို စောစောအိပ်ကြတော့"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ..."
မူပိုတို့ ရေပြင်ညီတံခါးပိတ်သွားတာနဲ့
"ဟဲ့ ဆရာက ခခကို သည်းသည်းလှုပ်နေတာပဲနော်..."
"အော်... ချစ်တာကိုဟဲ့"
"အော် ငါလည်းသိပါတယ်ဟယ်... ဆရာက ပိုလွန်းလို့ပြောတာ အသက်ကယ်ပေးတဲ့ ဟိုကောင်လေးချောချောကို တွန်းချလိုက်တာ ငါသေပြီတောင်မှတ်တာ"
"ဟဲ့ ဒီလောက်ကျားကိုးစီးစားမကုန်တဲ့ကိုယ်ကြီးက သေမလား မိပိုမနော်... မပြောခြင်ဘူး..."
"ဟီး... နင်ကလည်း ချောတာကိုဟဲ့ ငါတို့နဲ့ အသက်တူတူလောက်ထင်တယ်နော် ဟီး...."
"အော်... ပြောနေရင်းနဲ့ ဟိုက ဘယ်နိုင်ငံသားလည်းတောင်မသိဘူး နင်နော်.."
"အော်... ထိုင်းလေးဆိုတဲ့ ထိုင်းပေါ့ဟ့ ငါကအဆင်ပြေပါတယ်ဟ့"
"မိန်းမ ဆေးမမှီတော့ဘူး တော်တော်ဖြစ်"
"ခိ နည်းနည်းပါဟယ်...."
ရေပြင်ညီ တံခါးပိတ်ပြီးတယ်ဆို အခန်းဘက်သို့ခြေဦးအလှည့်
"ဖေ့ ဖေ့ ဟင့် ဖေ့ ဟင့် ဖေ့"
ရေပြင်ညီ သူမလေးအသံကြောင့် ခြေလှမ်းကျဲများနဲ့ ချက်ခြင်းဆိုသလိုရောက်သွားမိသည်။ ကုတင်ထက်က ချက်ခြင်းဆိုသလို မျက်နှာလေးချောင်ချသွားပြီ ကယောင်ကတန်း ငြီးနေတဲ့ သူမလေးကြောင့် သူ သူမလေးနားခက်ဖွဖွလှဲလိုက်ကာ နွေးထွေးစွာ ဖတ်ထားလိုက်မိသည်။ သူဖက်လိုက်တယ်ဆို ကိုယ်လုံးသေးသေးလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာကာ
"ကိုကို....."
ရေပြင်ညီ ဒီတစ်ခါခခခေါ်လိုက်တဲ့နာမည်လေးကြောင့် သူပြုံးလိုက်ကာ သူမလေးကို ပိုပြီးထွေးပွေ့လိုက်မိသည်။
"မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ မင်းရဲ့အရိပ်ကိုတောင် ကိုယ်မနာလိုတယ်ကလေး..."
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
ကဲ မဟော်ဆိုတာ ပေါ်လာပြီနော်...
စာဖတ်သူများကို အစဉ်လေးစားလျှက်
#မြူခိုးဝေဝေ