ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
ရေပြင်ညီ နူးညံ့အိဆက်နေတဲ့အရာလေးကိုဖက်ထားရသလိုခံစားရတာမို့ သူတိုးဖက်လိုက်မိသည်။ နောက်နှာခေါင်းထဲဝင်လာတဲ့ ခက်သင်းသင်းမွှေးရနံ့လေးက ရှူရှိုက်မိတာနဲ့ ရုံးမရအောင် တွယ်နှောင်ထားသလို၊ ရေပြင်ညီ မိုးလင်းနေတာသိသလို ကောင်းလွန်းတဲ့အိမ်မက်လေးကြောင့် သူမထခြင်သေးတာမို့ မျက်နှာထက်က အပြုံးတို့နဲ့ တိုးတိုးပြီးဖက်ထားမိတော့သည်။ နောက် သူခက်သင်းသင်းရနေတဲ့ အနံ့လေးကိုရှူရှိုက်နေရင်း ရင်းနှီးနေလွန်းတဲ့အနံ့လေးကြောင့် သတိပေးလိုက်သလို ဆက်ခနဲမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို
"ဟာ! ခ ခခ"
ရေပြင်ညီ သူ့ရင်ခွင်ထဲနစ်မြုပ်မတက်ရောက်နေတဲ့ခခကို အံသြမှင်သက်စွာကြည့်နေရင်း အကြည့်တို့က သူဖက်ထားတဲ့ ခက်အိအိကျောပြင်လေးအရောက် ရှင်းလင်းလွန်းနေတဲ့ ကျောပြင်လေးနဲ့အတူ အောက်ခံအင်္ကျီလေးသာရှိနေတဲ့ သူမလေးကြောင့် သူ့လက်ကိုယောင်းယမ်းပြီး ဖယ်လိုက်တယ်ဆို
"ဒုန်း! ဒုန်း! သား...!. သားရေ.!.. ထပါအုန်းကွယ်..... မင်းညီမလေးပျောက်နေလို့...! ဟင့်! လုပ်ပါအုန်းသားရယ် သား!..."
ရေပြင်ညီ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ အပြင်က တံခါးထုသံတွေနဲ့အတူ မာမီစကားတွေကြောင့် သူစုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ
"ကျစ် ဟေ့! ခခ ဟေ့! ဟာကွာ... ကျစ်"
ရေပြင်ညီ အရေးအကြောင်းဆို အအိပ်ကြီးလွန်းတဲ့ခခကြောင့် သူလှုပ်နှိုးနေတာတောင် မနိုးတာမို့ သူစုပ်သက်လိုက်ပြီး ခက်မြန်မြန် ရှက်တစ်ထည်ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး သူမလေးကိုလည်း ကျောလုံသွားသည်အထိ စောင်ခက်မြန်မြန်ခြုံပေးကာ တံခါးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို မျက်ရည်တို့နဲ့လူအုပ်ကြီး တွေ့လိုက်ရပြီး ထိုထဲကအဆိုးဆုံးက သူ့မာမီပင်
"ဟင့် သားရယ် မင်းညီမလေးကိုရှာပါအုန်းကွယ် မူပိုပြောတာတော့ အိမ်ထဲဝင်သွားတယ်တဲ့ အခန်းတွေလည်းနှံ့နေပြီကွယ်... ဘယ်မှရှာမရဘူး.. ရွှတ် မာ... မာမီကိုများစိတ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာလားမသိဘူးသားရယ်.. ရွှတ် ညကလေ မာမီက မီးလေးသောက်ခြင်တဲ့ဝိုင်ကို တမင်မတိုက်တာမဟုတ်ပါဘူးသားရယ် မီးလေးက အသက်မပြည့်သေးတော့.."
ရေပြင်ညီ မာမီစကားတွေကြောင့် ညကအဖြစ်အပျက်တွေနဲ့ သူမလေးဘာကြောင့် အခန်းထဲရောက်လာကို သူဆက်စပ်မိလိုက်ပြီး
"ကျွန်တော့်အခန်းမှာ"
"အင်း အဲ့ဒါ သား... ဟင် ဘယ်လိုသား..."
"ဟုတ်တယ် ကျွန်တော့်အခန်းထဲမှာ ခခ"
ရေပြင်ညီသူ့စကားကြောင့် အားလုံးတအံတသြဖြစ်သွားကာ နောက်မှ မာမီက သဘောပေါက်သွားသလို သူကိုယ်ကြီးကိုရှောင်သွာပြီး အခန်းထဲတန်းဝင်သွားကာ
"အဟွန်း... မီးလေးကတော့လေ လူကြီးတွေကို ဒုက္ခပေးတယ် ကိုယ့်အကိုအခန်းထဲကို မနက်စောကြီးလာရတယ်လို့ အဟွန်း... မီးလေးရေ... ဟင်"
"ဟယ်"
"အာကျစ်"
"ဟင် တီလေး.."
လှိုင်းခက်ထန်ရော ဦးညီမင်းပါ မင်းခက်ထန်ကို ဆွဲခေါ်ကာ အခန်းဝက ရေပြင်ညီကိုပါ တစ်ခါတည်းဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။ မေးစရာတွေကရှိနေတာမို့...
ဒေါ်မေမီ သူမစောင်စကိုဆွဲလိုက်တယ်ဆို ဖွေးလျှလျှပေါ်လာတဲ့ ခခကျောပြင်လေးကြောင့် သူမအံ့သြတကြီးပြန်ဖုံးကာ သူမရှေ့က မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ ညီမဖြစ်သူကိုကြည့်နေတဲ့ဗေဒါဆီအကြည့်ရောက်သွားပြီး ဒေါ်ခေမာဆီမှာ အကြည့်တို့ကိုအဆုံးသက်ကာ
"မေမေ ဘယ် ဘယ်လို လုပ်ကြမလည်းဟင်"
"ဒီလိုအခြေနေရောက်မှတော့အေ... ပေးစားဖို့ပဲရှိတော့တာပေါ့ အရင်ကတည်းကလည်း ကျုပ်စဥ်းစားထားပြီးသားပါ မြေးမလေး၁၈ပြည့်အောင်စောင့်နေတာ ခုလိုဆိုတော့လည်း မထူးတော့ပါဘူး နောက်လည်းအတူတူပဲဆိုတော့"
"အဟွန်း... ဟုတ်တယ်နော်မေမေ သမီးဗေဒါလေးရော ဘယ်လိုသဘောရလည်း.."
"ရှင် ဟို မာမီနဲ့ဖွားသဘောပါ"
"အဟွန်း.. ငါ့ချွေးမကတော့လေ အခုထိ ရိုကျိုးတုန်း အဟွန်း... စိတ်မပူနဲ့သမီး မာမီက သမီးညီမလေးကို တကယ်သမီးရင်းလေးလိုချစ်တာ ခုကိစ္စမှာလည်း သားဘက်ကနေ မာမီကနေပဲတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်..."
"အို မဟုတ်တာ... ခုကိစ္စက မိပန်းကသာ ရေပြင့်အခန်းထဲရောက်နေတာပါ တောင်းပန်ရင်းတောင်းပန် ဗေဒါကပဲတောင်းပန်ရမှာပါ မာမီ ဗေဒါ အဆုံးအမညံ့ခဲ့လိုဖြစ်ရတာပါ"
ဗေဒါ ကိုယ့်ညီမလေးမို့ နှမျောတသတော့ရှိနေမိသည်။ ဘာကြောင့်ဆို ညီမလေးအရွယ်ကသိပ်ငယ်သေးသည်။
"အဟွန်း... ကဲကဲ သားမိနှစ်ယောက် အပြန်အလှန် တောင်းပန်မနေကြနဲ့ ကာယကံရှင် ကာလနဂါးမလေးကိုလည်းကြည့်အုန်း အိပ်လိုက်တာသိုးလို့"
"အို အိပ်ပါစေမေမေရယ်... မီးလေးပင်ပန်းနေရှာ အယ်"
"အို"
ဒေါ်မေမီစကားကြောင့် ဘေးနားကရပ်နေတဲ့ ဗေဒါမျက်နှာရဲခနဲဆို အသံပါထွက်သွားတာကြောင့် ဒေါ်ခေမာ ခေတ်ဆန်လွန်းတဲ့ ချွေးမဖြစ်သူကို
"ဟဲ့ မိမေ"
"အဟွန်း.... ကန်တော့မေ ကန်တော့"
"အာ... နာညီးလိုက်တာ မီးအိပ်အုန်းမို့ပါဆို ဘာလို့အခန်းထဲလာပြောနေကြတာလည်းလို့ တကယ်ပဲ အစောကြီး သူများခန်းထဲလာပြီး သွားကြတော့"
ဒေါ်မေမီ သူမတို့ကို မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ပြီးပြောသွားကာ တစ်ကိုယ်လုံးအကြောဆန့်လိုက်ပြီး ပြန်မှောက်အိပ်သွားတဲ့ခခကြောင့် သူမပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း ငပျင်းမလေး ထအုန်း ရှင်လေးယောက်ျားရတော့မှာသိလား.."
ခခ သူမနိုးနေပြီမို့ ရုပ်တရက်မာမီစကားကြောင့် ဆက်အိပ်မို့လုပ်ပြီးမှ
"ဟမ်! ဘယ်လို! ဟင် မမ ဖွား ဘာ ဘာလာလုပ်ကြတာလည်း..."
ဒေါ်မေမီ သူမပြောလိုက်တယ်ဆို ဆက်ခနဲထထိုင်လိုက်ပြီး သူမတို့ကိုမျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ ခခကြောင့်
"အင်္ကျီဝတ်လိုက်အုန်းလေ မီးလေးရဲ့"
ဒေါ်မေမီပြောမှ ခခသူမကိုယ်သူမပြန်ငုံ့ကြည့်ပြီး
"အာ... ဟုတ်သားပဲ ဟီး... မီးညက အင်္ကျီချွတ်ပြီးပြန်မဝတ်မိတာ ဟီး.."
"အို ဒီကောင်မလေး.."
ခခ သူမကို ရှက်သလိုမျက်နှာနဲ့ ထဟန့်လိုက်တဲ့မမကြောင့် သူမနားမလည်သလိုလေးဖြစ်သွားပြီမှ မာမီလှမ်းပေးတဲ့အင်္ကျီကိုဝတ်မို့လှမ်းယူလိုက်တယ်ဆို
"အာ... မာမီကလည်း အင်္ကျီအစွန်းကြီးလေလို့"
"အစွန်းကြီးလည်းဝတ်လိုက်ပါမီးလေးရယ် လောလောဆယ်ပဲဟာ ကိုယ့်အခန်းထဲရောက်မှပြန်ဝတ်"
ခခ မာမီစကားကြောင့် နာမလည်သလိုလေးနဲ့ သူမဗီရိုထားတဲ့ဘက်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို
"ဟင် မီး မီးဗီရိုရော..."
ဗေဒါ ကြောင်တောင်တောင်လုပ်နေတဲ့ မိပန်းကြောင့် သူမစိတ်မရှည်ခြင်တော့ပဲ
"ဟဲ့ ဘယ်လိုရှိမှာလည်း အခုရောက်နေတာ ရေပြင့်အခန်းလေ သွား ခုအင်္ကျီလဲ ပြီးရင် အခန်းပြန်တော့"
"ဟင် မီး မီးက ဘယ်လိုလုပ်ရောက်နေတာလည်း......"
"ဟောတော် မီးလေးတကယ်မသိတာလား..."
ခခ သူမကို အံသြဟန်လေးနဲ့မေးလာတဲ့မာမီကို မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့သေချာကြည့်ပြီး ခေါင်းရမ်းကာ
"ဟင်အင်း မီးမသိဘူး ဘယ်လိုရောက်နေတာလည်းဟင် မီး မီးဒီပုံစံကြီး.......... ဟင်...... အာ... သွား သွားပြီ သွားပြီမာမီ မီး မီးညက အခန်းမှားဝင်လာတာထင်တယ် ဒီ ဒီ ဒီပုံစံကို ကိုကိုမြင်သွားသေးလားဟင် အား.... ရှက်လိုက်တာ... မြင်သွားသေးလားဟင် မာမီ ကိုကိုကရော ညကဘယ်မှာအိပ်တာလည်း"
ဗေဒါ သူမထင်ထားတဲ့အတိုင်း ကိုယ့်ညီမတလွဲစိန်ကြောင့် သူမသက်ပျင်းချခြင်းနဲ့အတူ မာမီမဖြေခင်ပဲ
"ဘယ်မှာအိပ်ရမှာလည်း ဒီမှာပဲ အိပ်တာပေါ့ အဲ့တော့ ညည်းတို့ယူရတော့မယ်"
"ဟင် ဟမ် အာ... မ မဟုတ်ဘူး... မဟုတ်ဘူးမာမီ ဟင့်အင်းမမ ဖွား.. မဟုတ်ဘူးသိလား... မီး မီးသိတယ် ဘာမှ..."
"တော်တော့မီးလေး မီးလေးက ငယ်သေးလို့မသိတာပါ မာမီတို့လူကြီးတွေကပဲ ကြည့်စီစဥ်ပေးမယ်ဟုတ်ပြီလား.. လာ လာ မာမီပဲ မီးလေးအခန်းလိုက်ပို့တော့မယ်.."
ခခ သူမစကားဆုံးခင်ပဲ အတင်းဆွဲခေါ်သွားတဲ့ မာမီကြောင့် သူမ ယက်ကန်ယက်ကန်လေးနဲ့ပါသွားပြီး
"ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူးနော်မာမီ တကယ်ပြောတာ မီးမလိမ်ဘူး တကယ်... တကယ်သိလား.. မီးသွားရှင်းပြမယ် တကယ်ပြောတာ တကယ်ပါလို့ ဟင့် မီးမလိမ်တက်ဘူးလေ မီးကိုတောင်မယုံကြတော့ဘူးလား ဟင့် အဟင့် အီး.... မဟုတ်ပါဘူးဆိုမှ ဟီး..."
ဒေါ်မေမီ ခုလိုတွေကြိုမြင်လို့ မယ်မယ်ကြီးတို့နဲ့ဝေးရာ တမင်ဆွဲထုပ်လာလိုက်တာဖြစ်သည်။ မီးလေးနှစ်ခါမညင်းရ မယ်မယ်ကြီးကလိုက်လျောမှာမို့ သူမရတက်အေးဖို့ ဒီအခွင့်ရေးကိုအသုံးချရမည်လေ။ ဒေါ်မေမီ ခခကို အခန်းထဲကို ခက်မြန်မြန်ခေါ်လာလိုက်ပြီး
"မီးလေး... မီးလေး.. ခဏလေး ခဏလေး မာမီပြောအုန်းမယ် မီးလေးပြောနေတာတွေကို မာမီတကယ်ယုံတယ် ဟုတ်ပြီလား မာမီပြောတဲ့စကားကိုခဏနားထောင်အုန်း မီးလေး သားရေပြင်ကိုချစ်တယ်မဟုတ်လား.."
ခခ ဒေါ်မေမီရဲ့ ယုံတယ်ဆိုတဲ့စကားကြားမှ ငိုခြင်းတန်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး
"ဟင့် ဟုတ်"
"အဟွန်း... ဒါဆို မဟုတ်ဘူးလည်းမညင်းနဲ့ဟုတ်တယ်လည်းမပြောပဲ မာမီတို့စီစဥ်သလိုသာနေလိုက်တော့ မာမီပြောတာနားလည်လား.."
"ဟင့်အင်း မီးနားမလည်ဘူး မာမီတို့စီစဥ်မှာက မီးကို ကိုကိုနဲ့လက်ထပ်ခိုင်းမှာကိုလား.."
"ဟုတ်တယ်လေ မီးလေးရဲ"
"အာ.. ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မီးကိုကို့ကို ချစ်ပဲ ချစ်တာ တကယ်လက်မထပ်ခြင်ဘူး မီးကဒီတိုင်းပဲနေခြင်တာ"
"ဟောတော် ဒါဆို မီးကိုကိုက မီးလေးကိုလက်မထပ်ပဲ တစ်ခြားတစ်ယောက်ယူသွားရင်ရော အဲ့ကိ မီးချစ်လို့မရတော့ဘူးနော်"
"ဟင် ကိုကိုက.... တကယ်လားဟင် မာမီ"
"မာမီဘယ်တုန်းက ညာလို့လည်းမီးလေးရဲ့ သားကဆေးကျောင်းမှာ ဂုဏ်သတင်းမွှေးတော့ တပြင့်လူနဲ့ အကြောင်းပါသွားမှာ မာမီစိုးရိမ်တယ် မတော်တရော်နဲ့ဖြစ်သွားမှာလည်းဆိုးရတယ်ကွယ်"
"ဟုတ်တယ် ကိုကိုအဲ့လိုဖြစ်လို့မရဘူး... မီးကိုပဲချစ်ရမှာလေ တပြင့်လူနဲ့မရဘူး.. မီးယူမယ်မာမီ မီးအတည်ကြီးလက်ထပ်မှာသိလား တကယ်သိလား မြန်မြန်လုပ်ပေးပါနော်မာမီ နော် နော် နော်လို့ မာမီ"
>>>>>>>>>>>>>
"ဟဲ့ခခ နင့်မလည်းနော် လက်ထပ်လက်စွပ်ကျမှ အောက်ပြုပ်ကျရတယ်ဆို တကယ်ရှာမှရှားပဲ".
ခခ ကိုကို့သူငယ်ချင်းယောက်ျားလေးတွေက ညဦးပိုင်းလောက်ကတည်းကပြန်သွားပြီး သူမသူငယ်ချင်းမိန်းကလေးတွေကတော့ ညင့်နက်တဲ့ထိ အိမ်မပြန်ကြသေးပဲ ကဲကောင်းတုန်းပါ။ ခုတောင် သူမအရမ်းပင်ပန်းနေပြီဆိုပြီး အတင်းပြန်လွှတ်ရတာ ဒါကိုပဲ ကားနားရောက်တဲ့ထိ လေကျောမပျက်နိုင်တဲ့ချစ်လွန်းကြောင့် သူမကားပေါ်အတင်းတွန်းတင်ကာ
"သွားတော့ဟာ နင်တို့ငါ့ဆို ကပ်ရီဖို့ပဲ သွားကြတော့ သေခန်းပျက်ပဲ"
"ဟားဟား အားကိုးရသွားလို့ အာခံနေတာ မူပိုရေ သိတယ်မှတ်လား.."
"ဟုတ်တယ် ချစ်လွန်းရေ ကိုကိုရသွားပြီဆိုပြီတော့ ငါတို့ကို အာခံနေတာ"
"ဟုတ်တယ်ဟယ် အဲ့တော့ဘာဖြစမလည်း နင်တို့သာ ငါ့လိုစွန်အောင်လုပ်ကြ သွားကြတော့ သွား.."
"အမယ်လေး... သွားမှာပါဟယ်.. မိန်းမနော် ဒါတောင် တစ်ရက်မပြည့်သေးဘူး ဖြစ်နေလိုက်တာ အပျိုဘဝလေးနောက်ဆုံးရက်ကို မသမျှောတဲ့အတိုင်းပဲ"
ချစ်လွန်းက ရှေ့မကြည့်နောက်မကြည့်ပြောချလိုက်တာမို့ မူပိုတစ်ယောက် ရှေ့ခန်းက ဒရိုက်ပါဦးလေးကြီးကိုအားနာသွားပြီး ခက်ကြိပ်ကြိပ်နဲ့
"ဟဲ့ ချစ်လွန်း နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း ဟိုမှာရှိတယ်လေ"
ချစ်လွန်းတစ်ယောက် မူပိုပြတော့မှပဲ ရှေ့ကကားဒရိုက်ပါကို့မြင်သွားပြီး ရှက်ရှက်နဲ့
"အာ... ငါ ငါမသိလို့ပါဟာ... သွားမယ်လေ ဘာလုပ်နေတာလည်း မောင်းခိုင်းလိုက်တော့"
"ဟွန်း... ဖြစ်ခြင်လည်းချက်ခြင်း ခခရေ သွားပြီဟဲ့"
"အွန်း.. ကြွတော့"
"အေးပါဟယ် သွားမှာပါ"
"အော် အရေးထဲ ဦးလေးရေ မှန်ချလိုက်တော့"
ရန်ဖြစ်မပျက်သေးတဲ့ မတည့်အတူချစ်လွန်းနဲ့ခခကြောင့် မူပိုကပဲ ကြားက ဝင်ဖြတ်လိုက်ရတော့သည်။ မဟုတ်ရင် ဒီနေ့ပြီးမည်မဟုတ်။
ခခ ကားထွက်သွားပြီဆိုတော့မှ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။သူမပင်ပန်းနေပြီမို့ မြန်မြန်အိပ်ခြင်နေပြီဖြစ်သည်။ ခခ ပထမဆုံး အကျင့်ပါနေတဲ့ခြေထောက်တို့ကြောင့် သူမအခန်းဘက်လှမ်းပြီးတော့မှ သူမတို့တွက်စီစဥ်ထားတဲ့ မင်္ဂလာအခန်းကို သတိရသွားပြီး ရင်ထဲထိပ်ကနဲဖြစ်သွားကာ
"ငါလေးတကယ်ကြီး ယောက်ျားကြီးရသွားတာလား..."
ခခအခန်းရှေ့ရောက်တာနဲ့ တံခါးမဖွင့်သေးပဲ ခဏရပ်နေမိသည်။ 'ကိုကိုများရောက်နေပြီလား... ' ခခ တံခါးကိုခက်ဖြေဖြေလေး အသံမထွက်အောင်တွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ခေါင်းလေးပဲအထဲကို ဝင်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို
"ဒီချိန်ထိဘာလုပ်နေတာလည်း"
"အမယ်လေး!"
ခခ သူမခေါင်းဝင်လိုက်တယ်ဆို ရုပ်တရက် ခက်စောင့်စောင့်ထွက်လာတဲ့ ကိုကိုအသံကြောင့် လန့်သွားခြင်းနဲ့အတူ နှုတ်ခမ်းလေးချက်ခြင်းဆူလိုက်ပြီး
"ကိုကိုကလည်း ဖြေးဖြေးပြောပါ လန့်သွားတာပဲ နောက်ကျတာက မူပိုတို့ပြန်တဲ့ထိစောင့်နေလို့ပါ"
ရေပြင်ညီ ခခစကားကြောင့် ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး
"မင်းသူငယ်ချင်းတွေက မိန်းကလေးတန်မဲ့နဲ့ဒီလောက်တောင်ကဲရလားကွ ဒါလူတွေအိပ်ချိန်ဆိုတာတော့ နည်းနည်းတော့သိဖို့ကောင်းတယ်"
ခခကိုကိုအပြောက မသိရင် သူမသူငယ်ချင်းတွေက လူမဟုတ်တဲ့ပုံစံဖြသ်နေတကြောင့် မခံခြင်စိတ်နဲ့အတူ
"ကိုကိုနော်! မီးသူငယ်ချင်းတွေကို အဲ့လိုမပြောနဲ့ မီးသူငယ်ချင်းတွေက ကိုကို့သူငယ်ချင်းတွေလို သောက်စားမူးရူးနေတာမဟုတ်ဘူး အလကာ ဆရာ ဆရာနဲ့ ဘာဆရာလည်း အကုန်ငမူးတွေကြီးပဲ"
"ဟေ့! မင်းလွန်လာပြီနော်..."
"လွန်ပါစေ ကိုကိုသူများသူငယ်ချင်းတွေကျ တိရိစ္ဆာန်နဲ့နှိုင်းတယ်လေ အဲ့လောက်တော့ ပြန်ပြောမှာပဲ ပြန်ပြောမခံနိုင်ရင် လာမပြောနဲ့"
"ခခ မင်းစကားပြောတကယ်ရိုင်းပါလားကွ"
"မီးတို့က ကိုယ့်ကိုလာမရိုင်းရင် မရိုင်းဘူး ကိုယ့်ကို လာရိုင်းမှ ပြန်ရိုင်းတာ ကိုကိုအရင်လာရိုင်းတာနော် လာမမဲနဲ့"
ရေပြင်ညီ သူ့ကိုနှုတ်ခမ်းလေးလုံးနေအောင် ပြန်ရန်တွေ့နေတဲ့ သူမလေးကြောင့် သူဆက်မပြောခြင်တော့တာမို့ စာအုပ်ကို စာပွဲပေါ်လှမ်းတင်လိုက်ပြီး လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ဆက်ပြောနေရင် ထသက်မိမယ်... ဒါမင်္ဂလာဦးညမို့ သူသိပ်မပြောခြင်တော့ပါ...
ခခ သူမကို အဖက်ပြန်မလုပ်ပဲ ဟိုဘက်လှည့်အိပ်လိုက်တဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမမျက်နှာမဲ့ပြီး ရန်တွေ့သလို နောက်ကွယ်ကနေ လုပ်ပြပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်သည်။ အိပ်ခံနီးရေမချိုးရင် အိပ်မပျော်တက်တဲ့ သူမအတွက်တော့ ရေချိုးလိုက်မှ အဆင်ပြေမှာမို့.....
ရေပြင်ညီ ရေသံတွေကြားနေရတာ အတော်ကြာနေပြီမို့ သူစုပ်သက်နေမိသည်။ ဒီချိန်ကြီးရေချိုရင်လည်း မြန်မြန်ချိုးပါတော့လား နေလယ်နေ့ခင်းလို့ ဇိမ်ဆွဲချိုးနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူစိတ်ထဲပြောခြင်ပင်မယ့် ပြောလည်းမရမှာမို့ မျက်လုံးသာမှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ဒီလိုတစ်သက်လုံးသာ အမြဲနေရရင် စိတ်ဆင်းရဲပြီး သူမြန်မြန်အိုမှာပင်။ ရေပြင်ညီ ခဏကြတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပုံရတဲ့သူမလေးကြောင့် သူမျက်လုံးအသာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို တိုပျက်ပျက်ညအိပ်ဝတ်စုံဝမ်းဆက်တဲ့ ခေါင်းပါလျှော်လာတဲ့သူမလေးကြောင့် ထိန်းမရတော့တဲ့ ဆိုးရိမ်ဒေါသတို့နဲ့
"ကျစ် ခခ မင်းကလေးမဟုတ်တော့ဘူးနော် အမြဲလိုက်ပြောနေရင်လည်းမကောင်းဘူး ဒီချိန်ကြီး ဘာလို့ခေါင်းလျှော်ရတာလည်း မိန်းကလေးဆိုတာ အနေထိုင်ဆင်ခြင်ရတယ်"
ခခ ရေပြင်ညီပေါနေတာကို အာရုံမရောက်ပဲ သူမအိပ်ပြီထင်နေတဲ့ ကိုကိုက ရုပ်တရက်ထပြောလိုက်တာမို့ အံသြတဲ့ပုံလေးနဲ့
"ဟင် ကိုကိုက မအိပ်သေးဘူးလား.."
ရေပြင်ညီသူပြောနေတဲ့စကားနဲ့ သွေဖယ်ပြီးပြောလိုက်တဲ့ သူမလေးအမေးကြောင့်
"ကျစ် မင်းကိုအဲ့ဒါတွေပြောနေတာမဟုတ်ဘူး... ခေါင်းလျှော်တဲ့ကိစ္စကိုပြောနေတာ"
"မင်း မင်းနဲ့ ကိုကိုကလည်း ကြားရတာတစ်မျိုးကြီးပဲ ခခပဲခေါ် ခေါင်းကမလျှော်လို့မရလို့လျှော်ရတာ တစ်ခေါင်းလုံးကပ်စီးကြီးလေ နောက်ပြီကော်တွေရောဆိုတော့ မလျှော်လို့မရလို့ပါ ကိုကိုရဲ့ ဟီး..."
"ဒါဆိုလည်း ခေါင်းကိုသေချာdreyrနဲ့မှုတ်ပြီမှအိပ်"
"ဟီး ဟုတ်ကို ဟိုလေ မီးကို dreyrလေးမှုတ်ပေးပါလားဟင်ကိုကို မီးမမှုတ်တက်လို့ ဟီး..."
ရေပြင်ညီ သူ့ကိုရှိသမျှသွားအကုန်ဖြဲပြပြီး ခိုင်းကောင်းအောင်လုပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့်
"အရင်က မင်းဘယ်သူမှုတ်ပေးလို့လည်း ကိုယ့်ပါသာမှုတ်"
"လုပ်ပါ ကိုကိုရာ အရင်က မာမီမရှိ မမရှိတယ်လေ ကိုကိုပဲ မီးဆံပင်ညှပ်မယ်ဆိုတော့ မညှပ်ရဘူးဆို ခုလိုအရှည်ကြီးဖြစ်လာတာကိုကို့ကြောင့်နော် မီးမှာ ဆယ်တန်းဆိုပြီး သူများတွေလို အခွင့်ရေးရပြွး ဆံပင်တိုလည်းမညှပ်ရဘူး ဟွန့်"
ရေပြင်ညီ မိန်းကလေးဆို ဆံပင်တိုနံ့နံ့နဲ့ ကြည့်မရတာမို့ သူမလေးကို မရမက ဆံပင်အရှည်ထားခိုင်းထားတာဖြစ်သည်။ ဒါကို ခုတော့ သူ့အပြစ်ဖြစ်နေပြီမို့
"ဟိုဘက်လှည့်"
"ဟီး.... ဒါမှ တို့ကိုကိုကွ အဲ့ဒါကြောင့် ချစ်နေရတာသိလား ဟီး..."
ရေပြင်ညီ ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ခခအပြောကြောင့် ပြုံးမိသွားတာ သူ့ကိုယ်သူတောင် သိရဲ့လားမသိ။
ရေပြင်ညီ dreyrမှုတ်ပေးနေရင် သင်းပျံပျံရနေတဲ့ သူမလေးဆီက ဆပ်ပြာနံ့လိုလိုရနံ့လေးကြောင့် သူစက္ကတ့်မျှရှူရှိုက်ပြီးမှ သတိဝင်လာကာ
"ရပြီ ရပြီ အိပ်တော့"
"ဟင် ပြီးသွားပြီလားကိုကို"
"အင်း ခြောက်ပြီ"
"ဟီး ဟုတ်"
ရေပြင်ညီ ခခ dreyrသွားထားတော့ပြီဆ်ုတော့မှ သူ့ကိုသူနားမလည်နိုင်အောင် စုပ်သက်နေမိသည်။ ဒီကောင်မလေးက သူ့လက်ပေါ်မှာကြီးလာတဲ့ကလေးတစ်ယောက် ဒါကိုဘာကိစ္စ အသွင်ပြောင်းခြင်နေရတာလည်း သူမလေးက ကလေးမို့ စိတ်ကစားပင်မယ့် ကိုယ်ကစိတ်ကစားသင့်တဲ့အရွယ်မဟုတ်
"ကျစ်"
ရေပြင်ညီ စုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ မွေ့ယာတစ်ဖက်မှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး ဒီညအဖို့ သူအ်ိပ်ပျော်အောင်ကြိုးစားရတော့မည်။
ခခ သူမdreyrသွားထားပြီးပြန်လာတော့ ကိုကိုကအိပ်တောင်နေပြီမို့ ပြာလဲ့လဲ့ဖြစ်နေတဲ့ အခန်းကိုတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်ကာ
"အမယ်လေး..."
ခခ အခန်းသစ်ဖြစ်တာတစ်ကြောင်း နောက်မှောင်နေတာကြီးမို့ ကြောက်ကြောက်နဲ့ ခက်သွက်သွက်ဝင်လှဲလိုက်ပြီး စောင်ကိုရင်ဘက်ထိဆွဲခြုံကာ ဝိုင်စက်နေတဲ့မျက်လုံးလေးပဲဖော်ထားပြီး ကြောက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အခန်းထောင့်ဘက်တွေကိုပဲ မျက်လုံးကရောက်ရောက်သွားတက်သေးသည်။
"ဟင်"
ခခ ရုပ်တရက် ပြတင်းပေါက်ကလကာက လွင့်ကနဲဖြစ်သွားတာမို့ သူမအသံထွက်သွားခြင်းနဲ့အတူ စောင်ကိုပါးစပ်မှာ ဖိပိတ်ထားရင် လအလင်းရောင်ကျနေတဲ့ ကလကာတွေဆီကိုကြည့်ကာ ကြောက်လွန်းလာတာမို့ ခေါင်းတောင်မစောင်းရဲ တစ်ကိုယ်လုံးမလုပ်ရဲတော့ပဲ တောင့်တောင့်လေးနဲ့မျက်လုံးလေယပဲစောင်းကာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကိုကို့ကျောကိုကြည့်လိုက်ပြီး အားကိုးမဲ့သွားသလို ခံစားချက်ကြီးကြောင့် မျက်လုံးဝိုင်းလေးထဲက အိကနဲမျက်ရည်တို့စိုစွတ်လားပြီး
"ဟင့် အဟင့် ကိုကို...... ကိုကို.... ကိုကိုလို့..... အီး............."
ခခသူမအထက်ထက်ခေါ်လည်းမနိုးတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမမရတော့တဲ့အဆုံးငိုချလိုက်တော့သလို စောင်ခြုံထဲက လက်သေးသေးလေးကလည်း ကျောကုန်းကိုပုပ်ကာ
"ကိုကို ကိုကိုလို့! အီး.... ဟီး...."
ရေပြင်ညီ မှေးကနည်းအိပ်ပျော်သွားပြီး ရုပ်တရက် သူမလေးငိုသံကြားလိုက်တယ်ဆို ဆက်ခနဲလှည့်ကြည့်ပြီး
"ဟာ! ဘာဖြစ်..... ဟင်"
"မီးကြောက်လို့ပါဆို ဘာလို့မနိုးလာတာလည်းလို့ ဟီး......"
ရေပြင်ညီ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရုပ်တရက်ဆိုသလိုရောက်လာခြင်းနဲ့အတူ သူ့ကိုငိုကြီးချက်မအော်ငိုပြနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူစက္ကန့်မျှကြာင်နေပြီမှ
"ကျစ် မဟုတ်တာကွာ... ဘယ်အရွယ်ရှိနေပြီလည်း... တော်ပြီ တိပ်တော့ ညင့်နက်နေပြီ"
"သူပါသူကြောက်တာ မီးကဘယ်လိုလုပ်တက်မှာလည်းလို့ ကိုကိုမီးဖွင့်ပေး မီး မှောင်နေရင်ကြောက်တယ်"
"ကျစ် ဘာလို့မီးဖွင့်မှာလည်းကွာ... မီးလင်းနေရင် ကိုယ်မအိပ်တက်ဘူး"
"မီးက မှောင်နေရင်မအိပ်ရဲဘူးလို့ ဟီး......."
ရေပြင်ညီပြောလည်းပြော ငိုဖို့အစချည်လိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူလက်ချက်ခြင်းဆိုသလို မီးခလုပ်ပေါ်ရောက်သွားပြီ
"ဖျောက်, ရပြီ ရပြီ ငိုတော့မငိုနဲ့တော် ဟုတ်ပြီလား ကျစ် ဒီညတော့ကွာ... ကဲ ဖယ်တော့ "
"ဟင့်အင်း.."
"ဘာ"
"ဟုတ်တယ် မီးအခန်းသစ်မို့ ဝိုဘက်မှာမအိပ်ရဲဘူး ဒီတိုင်းလေး ခဏအိပ်မယ်သိလား ဟိုလေ ကိုကိုခွာပြီအိပ်ခြင်ရင် မီးအိပ်ပျော်သွားမှ ဝိုဘက်တွန်းလိုက်သိလား မီးကရတယ် မနိုးဘူးသိလား ဟီး..."
"မင်းရပင်မယ့် ငါမရဘူး သွား ခခ ဟိုဘက်မှာအိပ်"
"ဟင့်အင်း မအိပ်ခြင်ပါဘူးဆို ကိုကိုနော်..."
ရေပြင်ညီ သူ့ရင်ခွင်ထဲက အကောင်ပေါက်လေးက နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောနေတာကြောင့် သူစိတ်ကိုမနည်းထိန်းကာ
"ကျစ် ခခ မင်းကိုယ့်ကိုဘာလို့ထင်နေလည်း..."
"ဟင် အော်ကိုကိုက မီးရဲ့ကိုကိုလေ ခုတော့မီးပိုင်သွားပြီ ဟီး..."
ရေပြင်ညီ လိုခြင်တာရလို့ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ကလေးတစ်ယောက်လို့ အပြစ်ကင်းစွာ ရယ်ပြနေတဲ့သူမလေးကြောင့် မရိုးသားခြင်နေတဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကို စုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ
"ကျစ် မဟုတ်တော့ဘူး အရင်က ကိုကိုက မင်းငယ်ငယ်လေးကတည်းက အတူစော့အတူနေခဲ့တဲ့ ကိုကို ခုက မတူတော့ဘူး မင်းရဲ့ယောက်ျားဆိုတဲ့နေရာကိုရောက်သွားပြီ"
"ဟင် အင်းလေ ခခလည်းအဲ့ဒါပြောတာပဲဟာ ကိုကိုလည်း... ခိ ကိုကိုက တကယ်ဝေးတာပဲ အိပ်ခြင်နေပြီကိုကိုရာ အိပ်တော့မယ်"
ရေပြင်ညီ သူသိသူတက်တဲ့ပုံလေးနဲ့ပြောကာ ချင်ခြင်းသူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးကာအိပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူသက်ပျင်းချနေမိသည်။ ဒီပုံစံတိုင်းရှေ့ဆက်ဖို့ဆို သူ့အတွက်မလွယ်လှ....
>>>>>>>>>>>>>>
"ခလေး အိပ်တော့လေကွာ... ဘာလုပ်နေတာလည်း..."
ဗေဒါ စောနက ညီမလေးငိုသံကြားလိုက်တာမို့ သူမမှာမအိပ်နိုင်ပဲ ထိုင်မရထမရဖြစ်နေမိသည်။ ညီမလေးဘာဖြစ်လို့လည်း.... သူမသွားကြည့်ခြင်ပင်မယ့် ရေပြင်ညီရှိတယ်ဆိုတဲ့စိတ်က မသွားဖို့တားစည်းနေလေသည်။
လှိုင်း ညီမအသံလေးကြားတာနဲ့ စိတ်ပူပန်လွန်နေတဲ့ ခလေးကြောင့် သူပြုံးလိုက်ပြီး
"ခလေး ကိုယ်တို့သားလေးသာ မိန်းမရရင် မင်းဘယ်လိုနေမလည်း ကိုယ်ကြည့်ခြင်လိုက်တာ အဟွန်း.."
"အို ဦးနော် သားကခုမှ ဘယ်အရွယ်ရှိလို့လည်း ဒါအဖေပြောရမယ့်စကားလား..."
"အဟွန်း ဟုတ်ပါပြီ ကိုယ့်မိန်းမလေးရယ်.... လာ ကိုယ်တို့အိပ်ရအောင်"
"အိပ်နှင့် ဗေဒါ.... အို ဦး..."
"အဟွန်း.... သူများတွေ မင်္ဂလာဦးနေပြီ ကိုယ်တို့လည်း ဦးရအောင်"
"အာ..... ဦး......"
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
Tagမတွဲနိုင်တာ တကယ်အနူးညွှန့်တောင်းပန်ပါတယ်နော် မာနကြီးတာမဟုတ်သလို တပြင့်အကြောင်းကြောင့်လည်းမဟုတ်ပါဘူးရှင့် tagက၁၆၀ကေျာ်နေတော့ ဖုန်းကtag၅၀နောက်ဆုံးမို့ မတွဲရတာပါ အမြဲအားပေးခဲ့တဲ့သူတွေကိုလည်း တကယ်အားနာနေမိပါတယ် တကယ်တစ်မျိုးမထင်ကြပါနဲ့နော် စိတ်လည်းမဆိုးကြပါနဲ့ရှင့် တကယ်ကြီးတောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်🙏❤
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏
စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုအစဥ်လေးစားလျှက်🙏
#မြူခိုးဝေဝေ
ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
အပိုင်း (၂)
ရေပြင်ညီ နူးညံ့အိဆက်နေတဲ့အရာလေးကိုဖက်ထားရသလိုခံစားရတာမို့ သူတိုးဖက်လိုက်မိသည်။ နောက်နှာခေါင်းထဲဝင်လာတဲ့ ခက်သင်းသင်းမွှေးရနံ့လေးက ရှူရှိုက်မိတာနဲ့ ရုံးမရအောင် တွယ်နှောင်ထားသလို၊ ရေပြင်ညီ မိုးလင်းနေတာသိသလို ကောင်းလွန်းတဲ့အိမ်မက်လေးကြောင့် သူမထခြင်သေးတာမို့ မျက်နှာထက်က အပြုံးတို့နဲ့ တိုးတိုးပြီးဖက်ထားမိတော့သည်။ နောက် သူခက်သင်းသင်းရနေတဲ့ အနံ့လေးကိုရှူရှိုက်နေရင်း ရင်းနှီးနေလွန်းတဲ့အနံ့လေးကြောင့် သတိပေးလိုက်သလို ဆက်ခနဲမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို
"ဟာ! ခ ခခ"
ရေပြင်ညီ သူ့ရင်ခွင်ထဲနစ်မြုပ်မတက်ရောက်နေတဲ့ခခကို အံသြမှင်သက်စွာကြည့်နေရင်း အကြည့်တို့က သူဖက်ထားတဲ့ ခက်အိအိကျောပြင်လေးအရောက် ရှင်းလင်းလွန်းနေတဲ့ ကျောပြင်လေးနဲ့အတူ အောက်ခံအင်္ကျီလေးသာရှိနေတဲ့ သူမလေးကြောင့် သူ့လက်ကိုယောင်းယမ်းပြီး ဖယ်လိုက်တယ်ဆို
"ဒုန်း! ဒုန်း! သား...!. သားရေ.!.. ထပါအုန်းကွယ်..... မင်းညီမလေးပျောက်နေလို့...! ဟင့်! လုပ်ပါအုန်းသားရယ် သား!..."
ရေပြင်ညီ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ အပြင်က တံခါးထုသံတွေနဲ့အတူ မာမီစကားတွေကြောင့် သူစုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ
"ကျစ် ဟေ့! ခခ ဟေ့! ဟာကွာ... ကျစ်"
ရေပြင်ညီ အရေးအကြောင်းဆို အအိပ်ကြီးလွန်းတဲ့ခခကြောင့် သူလှုပ်နှိုးနေတာတောင် မနိုးတာမို့ သူစုပ်သက်လိုက်ပြီး ခက်မြန်မြန် ရှက်တစ်ထည်ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး သူမလေးကိုလည်း ကျောလုံသွားသည်အထိ စောင်ခက်မြန်မြန်ခြုံပေးကာ တံခါးဖွင့်လိုက်တယ်ဆို မျက်ရည်တို့နဲ့လူအုပ်ကြီး တွေ့လိုက်ရပြီး ထိုထဲကအဆိုးဆုံးက သူ့မာမီပင်
"ဟင့် သားရယ် မင်းညီမလေးကိုရှာပါအုန်းကွယ် မူပိုပြောတာတော့ အိမ်ထဲဝင်သွားတယ်တဲ့ အခန်းတွေလည်းနှံ့နေပြီကွယ်... ဘယ်မှရှာမရဘူး.. ရွှတ် မာ... မာမီကိုများစိတ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာလားမသိဘူးသားရယ်.. ရွှတ် ညကလေ မာမီက မီးလေးသောက်ခြင်တဲ့ဝိုင်ကို တမင်မတိုက်တာမဟုတ်ပါဘူးသားရယ် မီးလေးက အသက်မပြည့်သေးတော့.."
ရေပြင်ညီ မာမီစကားတွေကြောင့် ညကအဖြစ်အပျက်တွေနဲ့ သူမလေးဘာကြောင့် အခန်းထဲရောက်လာကို သူဆက်စပ်မိလိုက်ပြီး
"ကျွန်တော့်အခန်းမှာ"
"အင်း အဲ့ဒါ သား... ဟင် ဘယ်လိုသား..."
"ဟုတ်တယ် ကျွန်တော့်အခန်းထဲမှာ ခခ"
ရေပြင်ညီသူ့စကားကြောင့် အားလုံးတအံတသြဖြစ်သွားကာ နောက်မှ မာမီက သဘောပေါက်သွားသလို သူကိုယ်ကြီးကိုရှောင်သွာပြီး အခန်းထဲတန်းဝင်သွားကာ
"အဟွန်း... မီးလေးကတော့လေ လူကြီးတွေကို ဒုက္ခပေးတယ် ကိုယ့်အကိုအခန်းထဲကို မနက်စောကြီးလာရတယ်လို့ အဟွန်း... မီးလေးရေ... ဟင်"
"ဟယ်"
"အာကျစ်"
"ဟင် တီလေး.."
လှိုင်းခက်ထန်ရော ဦးညီမင်းပါ မင်းခက်ထန်ကို ဆွဲခေါ်ကာ အခန်းဝက ရေပြင်ညီကိုပါ တစ်ခါတည်းဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။ မေးစရာတွေကရှိနေတာမို့...
ဒေါ်မေမီ သူမစောင်စကိုဆွဲလိုက်တယ်ဆို ဖွေးလျှလျှပေါ်လာတဲ့ ခခကျောပြင်လေးကြောင့် သူမအံ့သြတကြီးပြန်ဖုံးကာ သူမရှေ့က မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ ညီမဖြစ်သူကိုကြည့်နေတဲ့ဗေဒါဆီအကြည့်ရောက်သွားပြီး ဒေါ်ခေမာဆီမှာ အကြည့်တို့ကိုအဆုံးသက်ကာ
"မေမေ ဘယ် ဘယ်လို လုပ်ကြမလည်းဟင်"
"ဒီလိုအခြေနေရောက်မှတော့အေ... ပေးစားဖို့ပဲရှိတော့တာပေါ့ အရင်ကတည်းကလည်း ကျုပ်စဉ်းစားထားပြီးသားပါ မြေးမလေး၁၈ပြည့်အောင်စောင့်နေတာ ခုလိုဆိုတော့လည်း မထူးတော့ပါဘူး နောက်လည်းအတူတူပဲဆိုတော့"
"အဟွန်း... ဟုတ်တယ်နော်မေမေ သမီးဗေဒါလေးရော ဘယ်လိုသဘောရလည်း.."
"ရှင် ဟို မာမီနဲ့ဖွားသဘောပါ"
"အဟွန်း.. ငါ့ချွေးမကတော့လေ အခုထိ ရိုကျိုးတုန်း အဟွန်း... စိတ်မပူနဲ့သမီး မာမီက သမီးညီမလေးကို တကယ်သမီးရင်းလေးလိုချစ်တာ ခုကိစ္စမှာလည်း သားဘက်ကနေ မာမီကနေပဲတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်..."
"အို မဟုတ်တာ... ခုကိစ္စက မိပန်းကသာ ရေပြင့်အခန်းထဲရောက်နေတာပါ တောင်းပန်ရင်းတောင်းပန် ဗေဒါကပဲတောင်းပန်ရမှာပါ မာမီ ဗေဒါ အဆုံးအမညံ့ခဲ့လိုဖြစ်ရတာပါ"
ဗေဒါ ကိုယ့်ညီမလေးမို့ နှမျောတသတော့ရှိနေမိသည်။ ဘာကြောင့်ဆို ညီမလေးအရွယ်ကသိပ်ငယ်သေးသည်။
"အဟွန်း... ကဲကဲ သားမိနှစ်ယောက် အပြန်အလှန် တောင်းပန်မနေကြနဲ့ ကာယကံရှင် ကာလနဂါးမလေးကိုလည်းကြည့်အုန်း အိပ်လိုက်တာသိုးလို့"
"အို အိပ်ပါစေမေမေရယ်... မီးလေးပင်ပန်းနေရှာ အယ်"
"အို"
ဒေါ်မေမီစကားကြောင့် ဘေးနားကရပ်နေတဲ့ ဗေဒါမျက်နှာရဲခနဲဆို အသံပါထွက်သွားတာကြောင့် ဒေါ်ခေမာ ခေတ်ဆန်လွန်းတဲ့ ချွေးမဖြစ်သူကို
"ဟဲ့ မိမေ"
"အဟွန်း.... ကန်တော့မေ ကန်တော့"
"အာ... နာညီးလိုက်တာ မီးအိပ်အုန်းမို့ပါဆို ဘာလို့အခန်းထဲလာပြောနေကြတာလည်းလို့ တကယ်ပဲ အစောကြီး သူများခန်းထဲလာပြီး သွားကြတော့"
ဒေါ်မေမီ သူမတို့ကို မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ပြီးပြောသွားကာ တစ်ကိုယ်လုံးအကြောဆန့်လိုက်ပြီး ပြန်မှောက်အိပ်သွားတဲ့ခခကြောင့် သူမပြုံးလိုက်ပြီး
"အဟွန်း ငပျင်းမလေး ထအုန်း ရှင်လေးယောက်ျားရတော့မှာသိလား.."
ခခ သူမနိုးနေပြီမို့ ရုပ်တရက်မာမီစကားကြောင့် ဆက်အိပ်မို့လုပ်ပြီးမှ
"ဟမ်! ဘယ်လို! ဟင် မမ ဖွား ဘာ ဘာလာလုပ်ကြတာလည်း..."
ဒေါ်မေမီ သူမပြောလိုက်တယ်ဆို ဆက်ခနဲထထိုင်လိုက်ပြီး သူမတို့ကိုမျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ ခခကြောင့်
"အင်္ကျီဝတ်လိုက်အုန်းလေ မီးလေးရဲ့"
ဒေါ်မေမီပြောမှ ခခသူမကိုယ်သူမပြန်ငုံ့ကြည့်ပြီး
"အာ... ဟုတ်သားပဲ ဟီး... မီးညက အင်္ကျီချွတ်ပြီးပြန်မဝတ်မိတာ ဟီး.."
"အို ဒီကောင်မလေး.."
ခခ သူမကို ရှက်သလိုမျက်နှာနဲ့ ထဟန့်လိုက်တဲ့မမကြောင့် သူမနားမလည်သလိုလေးဖြစ်သွားပြီမှ မာမီလှမ်းပေးတဲ့အင်္ကျီကိုဝတ်မို့လှမ်းယူလိုက်တယ်ဆို
"အာ... မာမီကလည်း အင်္ကျီအစွန်းကြီးလေလို့"
"အစွန်းကြီးလည်းဝတ်လိုက်ပါမီးလေးရယ် လောလောဆယ်ပဲဟာ ကိုယ့်အခန်းထဲရောက်မှပြန်ဝတ်"
ခခ မာမီစကားကြောင့် နာမလည်သလိုလေးနဲ့ သူမဗီရိုထားတဲ့ဘက်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို
"ဟင် မီး မီးဗီရိုရော..."
ဗေဒါ ကြောင်တောင်တောင်လုပ်နေတဲ့ မိပန်းကြောင့် သူမစိတ်မရှည်ခြင်တော့ပဲ
"ဟဲ့ ဘယ်လိုရှိမှာလည်း အခုရောက်နေတာ ရေပြင့်အခန်းလေ သွား ခုအင်္ကျီလဲ ပြီးရင် အခန်းပြန်တော့"
"ဟင် မီး မီးက ဘယ်လိုလုပ်ရောက်နေတာလည်း......"
"ဟောတော် မီးလေးတကယ်မသိတာလား..."
ခခ သူမကို အံသြဟန်လေးနဲ့မေးလာတဲ့မာမီကို မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့သေချာကြည့်ပြီး ခေါင်းရမ်းကာ
"ဟင်အင်း မီးမသိဘူး ဘယ်လိုရောက်နေတာလည်းဟင် မီး မီးဒီပုံစံကြီး.......... ဟင်...... အာ... သွား သွားပြီ သွားပြီမာမီ မီး မီးညက အခန်းမှားဝင်လာတာထင်တယ် ဒီ ဒီ ဒီပုံစံကို ကိုကိုမြင်သွားသေးလားဟင် အား.... ရှက်လိုက်တာ... မြင်သွားသေးလားဟင် မာမီ ကိုကိုကရော ညကဘယ်မှာအိပ်တာလည်း"
ဗေဒါ သူမထင်ထားတဲ့အတိုင်း ကိုယ့်ညီမတလွဲစိန်ကြောင့် သူမသက်ပျင်းချခြင်းနဲ့အတူ မာမီမဖြေခင်ပဲ
"ဘယ်မှာအိပ်ရမှာလည်း ဒီမှာပဲ အိပ်တာပေါ့ အဲ့တော့ ညည်းတို့ယူရတော့မယ်"
"ဟင် ဟမ် အာ... မ မဟုတ်ဘူး... မဟုတ်ဘူးမာမီ ဟင့်အင်းမမ ဖွား.. မဟုတ်ဘူးသိလား... မီး မီးသိတယ် ဘာမှ..."
"တော်တော့မီးလေး မီးလေးက ငယ်သေးလို့မသိတာပါ မာမီတို့လူကြီးတွေကပဲ ကြည့်စီစဉ်ပေးမယ်ဟုတ်ပြီလား.. လာ လာ မာမီပဲ မီးလေးအခန်းလိုက်ပို့တော့မယ်.."
ခခ သူမစကားဆုံးခင်ပဲ အတင်းဆွဲခေါ်သွားတဲ့ မာမီကြောင့် သူမ ယက်ကန်ယက်ကန်လေးနဲ့ပါသွားပြီး
"ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူးနော်မာမီ တကယ်ပြောတာ မီးမလိမ်ဘူး တကယ်... တကယ်သိလား.. မီးသွားရှင်းပြမယ် တကယ်ပြောတာ တကယ်ပါလို့ ဟင့် မီးမလိမ်တက်ဘူးလေ မီးကိုတောင်မယုံကြတော့ဘူးလား ဟင့် အဟင့် အီး.... မဟုတ်ပါဘူးဆိုမှ ဟီး..."
ဒေါ်မေမီ ခုလိုတွေကြိုမြင်လို့ မယ်မယ်ကြီးတို့နဲ့ဝေးရာ တမင်ဆွဲထုပ်လာလိုက်တာဖြစ်သည်။ မီးလေးနှစ်ခါမညင်းရ မယ်မယ်ကြီးကလိုက်လျောမှာမို့ သူမရတက်အေးဖို့ ဒီအခွင့်ရေးကိုအသုံးချရမည်လေ။ ဒေါ်မေမီ ခခကို အခန်းထဲကို ခက်မြန်မြန်ခေါ်လာလိုက်ပြီး
"မီးလေး... မီးလေး.. ခဏလေး ခဏလေး မာမီပြောအုန်းမယ် မီးလေးပြောနေတာတွေကို မာမီတကယ်ယုံတယ် ဟုတ်ပြီလား မာမီပြောတဲ့စကားကိုခဏနားထောင်အုန်း မီးလေး သားရေပြင်ကိုချစ်တယ်မဟုတ်လား.."
ခခ ဒေါ်မေမီရဲ့ ယုံတယ်ဆိုတဲ့စကားကြားမှ ငိုခြင်းတန်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး
"ဟင့် ဟုတ်"
"အဟွန်း... ဒါဆို မဟုတ်ဘူးလည်းမညင်းနဲ့ဟုတ်တယ်လည်းမပြောပဲ မာမီတို့စီစဉ်သလိုသာနေလိုက်တော့ မာမီပြောတာနားလည်လား.."
"ဟင့်အင်း မီးနားမလည်ဘူး မာမီတို့စီစဉ်မှာက မီးကို ကိုကိုနဲ့လက်ထပ်ခိုင်းမှာကိုလား.."
"ဟုတ်တယ်လေ မီးလေးရဲ"
"အာ.. ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မီးကိုကို့ကို ချစ်ပဲ ချစ်တာ တကယ်လက်မထပ်ခြင်ဘူး မီးကဒီတိုင်းပဲနေခြင်တာ"
"ဟောတော် ဒါဆို မီးကိုကိုက မီးလေးကိုလက်မထပ်ပဲ တစ်ခြားတစ်ယောက်ယူသွားရင်ရော အဲ့ကိ မီးချစ်လို့မရတော့ဘူးနော်"
"ဟင် ကိုကိုက.... တကယ်လားဟင် မာမီ"
"မာမီဘယ်တုန်းက ညာလို့လည်းမီးလေးရဲ့ သားကဆေးကျောင်းမှာ ဂုဏ်သတင်းမွှေးတော့ တပြင့်လူနဲ့ အကြောင်းပါသွားမှာ မာမီစိုးရိမ်တယ် မတော်တရော်နဲ့ဖြစ်သွားမှာလည်းဆိုးရတယ်ကွယ်"
"ဟုတ်တယ် ကိုကိုအဲ့လိုဖြစ်လို့မရဘူး... မီးကိုပဲချစ်ရမှာလေ တပြင့်လူနဲ့မရဘူး.. မီးယူမယ်မာမီ မီးအတည်ကြီးလက်ထပ်မှာသိလား တကယ်သိလား မြန်မြန်လုပ်ပေးပါနော်မာမီ နော် နော် နော်လို့ မာမီ"
>>>>>>>>>>>>>
"ဟဲ့ခခ နင့်မလည်းနော် လက်ထပ်လက်စွပ်ကျမှ အောက်ပြုပ်ကျရတယ်ဆို တကယ်ရှာမှရှားပဲ".
ခခ ကိုကို့သူငယ်ချင်းယောက်ျားလေးတွေက ညဦးပိုင်းလောက်ကတည်းကပြန်သွားပြီး သူမသူငယ်ချင်းမိန်းကလေးတွေကတော့ ညင့်နက်တဲ့ထိ အိမ်မပြန်ကြသေးပဲ ကဲကောင်းတုန်းပါ။ ခုတောင် သူမအရမ်းပင်ပန်းနေပြီဆိုပြီး အတင်းပြန်လွှတ်ရတာ ဒါကိုပဲ ကားနားရောက်တဲ့ထိ လေကျောမပျက်နိုင်တဲ့ချစ်လွန်းကြောင့် သူမကားပေါ်အတင်းတွန်းတင်ကာ
"သွားတော့ဟာ နင်တို့ငါ့ဆို ကပ်ရီဖို့ပဲ သွားကြတော့ သေခန်းပျက်ပဲ"
"ဟားဟား အားကိုးရသွားလို့ အာခံနေတာ မူပိုရေ သိတယ်မှတ်လား.."
"ဟုတ်တယ် ချစ်လွန်းရေ ကိုကိုရသွားပြီဆိုပြီတော့ ငါတို့ကို အာခံနေတာ"
"ဟုတ်တယ်ဟယ် အဲ့တော့ဘာဖြစမလည်း နင်တို့သာ ငါ့လိုစွန်အောင်လုပ်ကြ သွားကြတော့ သွား.."
"အမယ်လေး... သွားမှာပါဟယ်.. မိန်းမနော် ဒါတောင် တစ်ရက်မပြည့်သေးဘူး ဖြစ်နေလိုက်တာ အပျိုဘဝလေးနောက်ဆုံးရက်ကို မသမျှောတဲ့အတိုင်းပဲ"
ချစ်လွန်းက ရှေ့မကြည့်နောက်မကြည့်ပြောချလိုက်တာမို့ မူပိုတစ်ယောက် ရှေ့ခန်းက ဒရိုက်ပါဦးလေးကြီးကိုအားနာသွားပြီး ခက်ကြိပ်ကြိပ်နဲ့
"ဟဲ့ ချစ်လွန်း နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း ဟိုမှာရှိတယ်လေ"
ချစ်လွန်းတစ်ယောက် မူပိုပြတော့မှပဲ ရှေ့ကကားဒရိုက်ပါကို့မြင်သွားပြီး ရှက်ရှက်နဲ့
"အာ... ငါ ငါမသိလို့ပါဟာ... သွားမယ်လေ ဘာလုပ်နေတာလည်း မောင်းခိုင်းလိုက်တော့"
"ဟွန်း... ဖြစ်ခြင်လည်းချက်ခြင်း ခခရေ သွားပြီဟဲ့"
"အွန်း.. ကြွတော့"
"အေးပါဟယ် သွားမှာပါ"
"အော် အရေးထဲ ဦးလေးရေ မှန်ချလိုက်တော့"
ရန်ဖြစ်မပျက်သေးတဲ့ မတည့်အတူချစ်လွန်းနဲ့ခခကြောင့် မူပိုကပဲ ကြားက ဝင်ဖြတ်လိုက်ရတော့သည်။ မဟုတ်ရင် ဒီနေ့ပြီးမည်မဟုတ်။
ခခ ကားထွက်သွားပြီဆိုတော့မှ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။သူမပင်ပန်းနေပြီမို့ မြန်မြန်အိပ်ခြင်နေပြီဖြစ်သည်။ ခခ ပထမဆုံး အကျင့်ပါနေတဲ့ခြေထောက်တို့ကြောင့် သူမအခန်းဘက်လှမ်းပြီးတော့မှ သူမတို့တွက်စီစဉ်ထားတဲ့ မင်္ဂလာအခန်းကို သတိရသွားပြီး ရင်ထဲထိပ်ကနဲဖြစ်သွားကာ
"ငါလေးတကယ်ကြီး ယောက်ျားကြီးရသွားတာလား..."
ခခအခန်းရှေ့ရောက်တာနဲ့ တံခါးမဖွင့်သေးပဲ ခဏရပ်နေမိသည်။ 'ကိုကိုများရောက်နေပြီလား... ' ခခ တံခါးကိုခက်ဖြေဖြေလေး အသံမထွက်အောင်တွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ခေါင်းလေးပဲအထဲကို ဝင်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို
"ဒီချိန်ထိဘာလုပ်နေတာလည်း"
"အမယ်လေး!"
ခခ သူမခေါင်းဝင်လိုက်တယ်ဆို ရုပ်တရက် ခက်စောင့်စောင့်ထွက်လာတဲ့ ကိုကိုအသံကြောင့် လန့်သွားခြင်းနဲ့အတူ နှုတ်ခမ်းလေးချက်ခြင်းဆူလိုက်ပြီး
"ကိုကိုကလည်း ဖြေးဖြေးပြောပါ လန့်သွားတာပဲ နောက်ကျတာက မူပိုတို့ပြန်တဲ့ထိစောင့်နေလို့ပါ"
ရေပြင်ညီ ခခစကားကြောင့် ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး
"မင်းသူငယ်ချင်းတွေက မိန်းကလေးတန်မဲ့နဲ့ဒီလောက်တောင်ကဲရလားကွ ဒါလူတွေအိပ်ချိန်ဆိုတာတော့ နည်းနည်းတော့သိဖို့ကောင်းတယ်"
ခခကိုကိုအပြောက မသိရင် သူမသူငယ်ချင်းတွေက လူမဟုတ်တဲ့ပုံစံဖြသ်နေတကြောင့် မခံခြင်စိတ်နဲ့အတူ
"ကိုကိုနော်! မီးသူငယ်ချင်းတွေကို အဲ့လိုမပြောနဲ့ မီးသူငယ်ချင်းတွေက ကိုကို့သူငယ်ချင်းတွေလို သောက်စားမူးရူးနေတာမဟုတ်ဘူး အလကာ ဆရာ ဆရာနဲ့ ဘာဆရာလည်း အကုန်ငမူးတွေကြီးပဲ"
"ဟေ့! မင်းလွန်လာပြီနော်..."
"လွန်ပါစေ ကိုကိုသူများသူငယ်ချင်းတွေကျ တိရိစ်ဆာန်နဲ့နှိုင်းတယ်လေ အဲ့လောက်တော့ ပြန်ပြောမှာပဲ ပြန်ပြောမခံနိုင်ရင် လာမပြောနဲ့"
"ခခ မင်းစကားပြောတကယ်ရိုင်းပါလားကွ"
"မီးတို့က ကိုယ့်ကိုလာမရိုင်းရင် မရိုင်းဘူး ကိုယ့်ကို လာရိုင်းမှ ပြန်ရိုင်းတာ ကိုကိုအရင်လာရိုင်းတာနော် လာမမဲနဲ့"
ရေပြင်ညီ သူ့ကိုနှုတ်ခမ်းလေးလုံးနေအောင် ပြန်ရန်တွေ့နေတဲ့ သူမလေးကြောင့် သူဆက်မပြောခြင်တော့တာမို့ စာအုပ်ကို စာပွဲပေါ်လှမ်းတင်လိုက်ပြီး လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ဆက်ပြောနေရင် ထသက်မိမယ်... ဒါမင်္ဂလာဦးညမို့ သူသိပ်မပြောခြင်တော့ပါ...
ခခ သူမကို အဖက်ပြန်မလုပ်ပဲ ဟိုဘက်လှည့်အိပ်လိုက်တဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမမျက်နှာမဲ့ပြီး ရန်တွေ့သလို နောက်ကွယ်ကနေ လုပ်ပြပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်သည်။ အိပ်ခံနီးရေမချိုးရင် အိပ်မပျော်တက်တဲ့ သူမအတွက်တော့ ရေချိုးလိုက်မှ အဆင်ပြေမှာမို့.....
ရေပြင်ညီ ရေသံတွေကြားနေရတာ အတော်ကြာနေပြီမို့ သူစုပ်သက်နေမိသည်။ ဒီချိန်ကြီးရေချိုရင်လည်း မြန်မြန်ချိုးပါတော့လား နေလယ်နေ့ခင်းလို့ ဇိမ်ဆွဲချိုးနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူစိတ်ထဲပြောခြင်ပင်မယ့် ပြောလည်းမရမှာမို့ မျက်လုံးသာမှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ဒီလိုတစ်သက်လုံးသာ အမြဲနေရရင် စိတ်ဆင်းရဲပြီး သူမြန်မြန်အိုမှာပင်။ ရေပြင်ညီ ခဏကြတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပုံရတဲ့သူမလေးကြောင့် သူမျက်လုံးအသာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို တိုပျက်ပျက်ညအိပ်ဝတ်စုံဝမ်းဆက်တဲ့ ခေါင်းပါလျှော်လာတဲ့သူမလေးကြောင့် ထိန်းမရတော့တဲ့ ဆိုးရိမ်ဒေါသတို့နဲ့
"ကျစ် ခခ မင်းကလေးမဟုတ်တော့ဘူးနော် အမြဲလိုက်ပြောနေရင်လည်းမကောင်းဘူး ဒီချိန်ကြီး ဘာလို့ခေါင်းလျှော်ရတာလည်း မိန်းကလေးဆိုတာ အနေထိုင်ဆင်ခြင်ရတယ်"
ခခ ရေပြင်ညီပေါနေတာကို အာရုံမရောက်ပဲ သူမအိပ်ပြီထင်နေတဲ့ ကိုကိုက ရုပ်တရက်ထပြောလိုက်တာမို့ အံသြတဲ့ပုံလေးနဲ့
"ဟင် ကိုကိုက မအိပ်သေးဘူးလား.."
ရေပြင်ညီသူပြောနေတဲ့စကားနဲ့ သွေဖယ်ပြီးပြောလိုက်တဲ့ သူမလေးအမေးကြောင့်
"ကျစ် မင်းကိုအဲ့ဒါတွေပြောနေတာမဟုတ်ဘူး... ခေါင်းလျှော်တဲ့ကိစ္စကိုပြောနေတာ"
"မင်း မင်းနဲ့ ကိုကိုကလည်း ကြားရတာတစ်မျိုးကြီးပဲ ခခပဲခေါ် ခေါင်းကမလျှော်လို့မရလို့လျှော်ရတာ တစ်ခေါင်းလုံးကပ်စီးကြီးလေ နောက်ပြီကော်တွေရောဆိုတော့ မလျှော်လို့မရလို့ပါ ကိုကိုရဲ့ ဟီး..."
"ဒါဆိုလည်း ခေါင်းကိုသေချာdreyrနဲ့မှုတ်ပြီမှအိပ်"
"ဟီး ဟုတ်ကို ဟိုလေ မီးကို dreyrလေးမှုတ်ပေးပါလားဟင်ကိုကို မီးမမှုတ်တက်လို့ ဟီး..."
ရေပြင်ညီ သူ့ကိုရှိသမျှသွားအကုန်ဖြဲပြပြီး ခိုင်းကောင်းအောင်လုပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့်
"အရင်က မင်းဘယ်သူမှုတ်ပေးလို့လည်း ကိုယ့်ပါသာမှုတ်"
"လုပ်ပါ ကိုကိုရာ အရင်က မာမီမရှိ မမရှိတယ်လေ ကိုကိုပဲ မီးဆံပင်ညှပ်မယ်ဆိုတော့ မညှပ်ရဘူးဆို ခုလိုအရှည်ကြီးဖြစ်လာတာကိုကို့ကြောင့်နော် မီးမှာ ဆယ်တန်းဆိုပြီး သူများတွေလို အခွင့်ရေးရပြွး ဆံပင်တိုလည်းမညှပ်ရဘူး ဟွန့်"
ရေပြင်ညီ မိန်းကလေးဆို ဆံပင်တိုနံ့နံ့နဲ့ ကြည့်မရတာမို့ သူမလေးကို မရမက ဆံပင်အရှည်ထားခိုင်းထားတာဖြစ်သည်။ ဒါကို ခုတော့ သူ့အပြစ်ဖြစ်နေပြီမို့
"ဟိုဘက်လှည့်"
"ဟီး.... ဒါမှ တို့ကိုကိုကွ အဲ့ဒါကြောင့် ချစ်နေရတာသိလား ဟီး..."
ရေပြင်ညီ ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ခခအပြောကြောင့် ပြုံးမိသွားတာ သူ့ကိုယ်သူတောင် သိရဲ့လားမသိ။
ရေပြင်ညီ dreyrမှုတ်ပေးနေရင် သင်းပျံပျံရနေတဲ့ သူမလေးဆီက ဆပ်ပြာနံ့လိုလိုရနံ့လေးကြောင့် သူစက္ကတ့်မျှရှူရှိုက်ပြီးမှ သတိဝင်လာကာ
"ရပြီ ရပြီ အိပ်တော့"
"ဟင် ပြီးသွားပြီလားကိုကို"
"အင်း ခြောက်ပြီ"
"ဟီး ဟုတ်"
ရေပြင်ညီ ခခ dreyrသွားထားတော့ပြီဆ်ုတော့မှ သူ့ကိုသူနားမလည်နိုင်အောင် စုပ်သက်နေမိသည်။ ဒီကောင်မလေးက သူ့လက်ပေါ်မှာကြီးလာတဲ့ကလေးတစ်ယောက် ဒါကိုဘာကိစ္စ အသွင်ပြောင်းခြင်နေရတာလည်း သူမလေးက ကလေးမို့ စိတ်ကစားပင်မယ့် ကိုယ်ကစိတ်ကစားသင့်တဲ့အရွယ်မဟုတ်
"ကျစ်"
ရေပြင်ညီ စုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ မွေ့ယာတစ်ဖက်မှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး ဒီညအဖို့ သူအ်ိပ်ပျော်အောင်ကြိုးစားရတော့မည်။
ခခ သူမdreyrသွားထားပြီးပြန်လာတော့ ကိုကိုကအိပ်တောင်နေပြီမို့ ပြာလဲ့လဲ့ဖြစ်နေတဲ့ အခန်းကိုတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်ကာ
"အမယ်လေး..."
ခခ အခန်းသစ်ဖြစ်တာတစ်ကြောင်း နောက်မှောင်နေတာကြီးမို့ ကြောက်ကြောက်နဲ့ ခက်သွက်သွက်ဝင်လှဲလိုက်ပြီး စောင်ကိုရင်ဘက်ထိဆွဲခြုံကာ ဝိုင်စက်နေတဲ့မျက်လုံးလေးပဲဖော်ထားပြီး ကြောက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အခန်းထောင့်ဘက်တွေကိုပဲ မျက်လုံးကရောက်ရောက်သွားတက်သေးသည်။
"ဟင်"
ခခ ရုပ်တရက် ပြတင်းပေါက်ကလကာက လွင့်ကနဲဖြစ်သွားတာမို့ သူမအသံထွက်သွားခြင်းနဲ့အတူ စောင်ကိုပါးစပ်မှာ ဖိပိတ်ထားရင် လအလင်းရောင်ကျနေတဲ့ ကလကာတွေဆီကိုကြည့်ကာ ကြောက်လွန်းလာတာမို့ ခေါင်းတောင်မစောင်းရဲ တစ်ကိုယ်လုံးမလုပ်ရဲတော့ပဲ တောင့်တောင့်လေးနဲ့မျက်လုံးလေယပဲစောင်းကာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကိုကို့ကျောကိုကြည့်လိုက်ပြီး အားကိုးမဲ့သွားသလို ခံစားချက်ကြီးကြောင့် မျက်လုံးဝိုင်းလေးထဲက အိကနဲမျက်ရည်တို့စိုစွတ်လားပြီး
"ဟင့် အဟင့် ကိုကို...... ကိုကို.... ကိုကိုလို့..... အီး............."
ခခသူမအထက်ထက်ခေါ်လည်းမနိုးတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမမရတော့တဲ့အဆုံးငိုချလိုက်တော့သလို စောင်ခြုံထဲက လက်သေးသေးလေးကလည်း ကျောကုန်းကိုပုပ်ကာ
"ကိုကို ကိုကိုလို့! အီး.... ဟီး...."
ရေပြင်ညီ မှေးကနည်းအိပ်ပျော်သွားပြီး ရုပ်တရက် သူမလေးငိုသံကြားလိုက်တယ်ဆို ဆက်ခနဲလှည့်ကြည့်ပြီး
"ဟာ! ဘာဖြစ်..... ဟင်"
"မီးကြောက်လို့ပါဆို ဘာလို့မနိုးလာတာလည်းလို့ ဟီး......"
ရေပြင်ညီ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရုပ်တရက်ဆိုသလိုရောက်လာခြင်းနဲ့အတူ သူ့ကိုငိုကြီးချက်မအော်ငိုပြနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူစက္ကန့်မျှကြာင်နေပြီမှ
"ကျစ် မဟုတ်တာကွာ... ဘယ်အရွယ်ရှိနေပြီလည်း... တော်ပြီ တိပ်တော့ ညင့်နက်နေပြီ"
"သူပါသူကြောက်တာ မီးကဘယ်လိုလုပ်တက်မှာလည်းလို့ ကိုကိုမီးဖွင့်ပေး မီး မှောင်နေရင်ကြောက်တယ်"
"ကျစ် ဘာလို့မီးဖွင့်မှာလည်းကွာ... မီးလင်းနေရင် ကိုယ်မအိပ်တက်ဘူး"
"မီးက မှောင်နေရင်မအိပ်ရဲဘူးလို့ ဟီး......."
ရေပြင်ညီပြောလည်းပြော ငိုဖို့အစချည်လိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူလက်ချက်ခြင်းဆိုသလို မီးခလုပ်ပေါ်ရောက်သွားပြီ
"ဖျောက်, ရပြီ ရပြီ ငိုတော့မငိုနဲ့တော် ဟုတ်ပြီလား ကျစ် ဒီညတော့ကွာ... ကဲ ဖယ်တော့ "
"ဟင့်အင်း.."
"ဘာ"
"ဟုတ်တယ် မီးအခန်းသစ်မို့ ဝိုဘက်မှာမအိပ်ရဲဘူး ဒီတိုင်းလေး ခဏအိပ်မယ်သိလား ဟိုလေ ကိုကိုခွာပြီအိပ်ခြင်ရင် မီးအိပ်ပျော်သွားမှ ဝိုဘက်တွန်းလိုက်သိလား မီးကရတယ် မနိုးဘူးသိလား ဟီး..."
"မင်းရပင်မယ့် ငါမရဘူး သွား ခခ ဟိုဘက်မှာအိပ်"
"ဟင့်အင်း မအိပ်ခြင်ပါဘူးဆို ကိုကိုနော်..."
ရေပြင်ညီ သူ့ရင်ခွင်ထဲက အကောင်ပေါက်လေးက နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောနေတာကြောင့် သူစိတ်ကိုမနည်းထိန်းကာ
"ကျစ် ခခ မင်းကိုယ့်ကိုဘာလို့ထင်နေလည်း..."
"ဟင် အော်ကိုကိုက မီးရဲ့ကိုကိုလေ ခုတော့မီးပိုင်သွားပြီ ဟီး..."
ရေပြင်ညီ လိုခြင်တာရလို့ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ကလေးတစ်ယောက်လို့ အပြစ်ကင်းစွာ ရယ်ပြနေတဲ့သူမလေးကြောင့် မရိုးသားခြင်နေတဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကို စုပ်သက်ခြင်းနဲ့အတူ
"ကျစ် မဟုတ်တော့ဘူး အရင်က ကိုကိုက မင်းငယ်ငယ်လေးကတည်းက အတူစော့အတူနေခဲ့တဲ့ ကိုကို ခုက မတူတော့ဘူး မင်းရဲ့ယောက်ျားဆိုတဲ့နေရာကိုရောက်သွားပြီ"
"ဟင် အင်းလေ ခခလည်းအဲ့ဒါပြောတာပဲဟာ ကိုကိုလည်း... ခိ ကိုကိုက တကယ်ဝေးတာပဲ အိပ်ခြင်နေပြီကိုကိုရာ အိပ်တော့မယ်"
ရေပြင်ညီ သူသိသူတက်တဲ့ပုံလေးနဲ့ပြောကာ ချင်ခြင်းသူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးကာအိပ်နေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူသက်ပျင်းချနေမိသည်။ ဒီပုံစံတိုင်းရှေ့ဆက်ဖို့ဆို သူ့အတွက်မလွယ်လှ....
>>>>>>>>>>>>>>
"ခလေး အိပ်တော့လေကွာ... ဘာလုပ်နေတာလည်း..."
ဗေဒါ စောနက ညီမလေးငိုသံကြားလိုက်တာမို့ သူမမှာမအိပ်နိုင်ပဲ ထိုင်မရထမရဖြစ်နေမိသည်။ ညီမလေးဘာဖြစ်လို့လည်း.... သူမသွားကြည့်ခြင်ပင်မယ့် ရေပြင်ညီရှိတယ်ဆိုတဲ့စိတ်က မသွားဖို့တားစည်းနေလေသည်။
လှိုင်း ညီမအသံလေးကြားတာနဲ့ စိတ်ပူပန်လွန်နေတဲ့ ခလေးကြောင့် သူပြုံးလိုက်ပြီး
"ခလေး ကိုယ်တို့သားလေးသာ မိန်းမရရင် မင်းဘယ်လိုနေမလည်း ကိုယ်ကြည့်ခြင်လိုက်တာ အဟွန်း.."
"အို ဦးနော် သားကခုမှ ဘယ်အရွယ်ရှိလို့လည်း ဒါအဖေပြောရမယ့်စကားလား..."
"အဟွန်း ဟုတ်ပါပြီ ကိုယ့်မိန်းမလေးရယ်.... လာ ကိုယ်တို့အိပ်ရအောင်"
"အိပ်နှင့် ဗေဒါ.... အို ဦး..."
"အဟွန်း.... သူများတွေ မင်္ဂလာဦးနေပြီ ကိုယ်တို့လည်း ဦးရအောင်"
"အာ..... ဦး......"
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
သည်းခံဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးပါရှင့်🙏
စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုအစဉ်လေးစားလျှက်🙏
#မြူခိုးဝေဝေ