ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
"အ့ ဟင့် ကိုကို ထပါအုန်း... ဟင့် အဟင့်"
ရေပြင် သူ့ရင်ခွင်ထဲကလှုပ်ရှားမှုသဲ့သဲ့နဲ့ အသံစူးစူးလေးကြောင့် သူမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို မျက်ရည်စတစ်ချို့နဲ့အတူ ခြွေးစေးတို့စိုရွှဲနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူမျက်လုံးကျယ်သွားပြီး
"ဟင် ခခ ဘာဖြစ်လို့လည်း... "
"ဟင့် ဟို မီး မီးဗိုက်အောင့်လို့ကိုကို ဟင့် မာမီ.. မာမီနဲ့မမကိုခေါ်ပေးပါ အ့ ဟင့်"
"ကျစ် ဒီလောက်ဖြစ်နေတာကို သူတို့သွားခေါ်လည်း ဘာလုပ်လို့ရမှာလည်း ကျစ် ခဏနေအုန်း.... ခဏပဲ"
ရေပြင် သူမလေးဖြစ်တက်မှန်းသိလို့ အဆင်သင့်စောင်ထားတဲ့ဆေးတွေက အခုလိုအချိန်မှာ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာ အတော်ကံကောင်းတယ်ဆိုရမည် ရေပြင် တစ်ခါသုံးအပ်နဲ့ဆေးရည်အနည်းငယ်ပါတဲ့ ပုလင်းသေးလေးကိုခက်မြန်မြန်ယူလိုက်ပြီး
"တစ်အောင့်ပဲ မနာဘူး..."
"ဟင့် ဟုတ် အ့! "
ရေပြင် သူဆေးထိုးလိုက်တယ်ဆို ခေါင်းဦးစလေးကို ကပ်တင်းတင်းစုပ်ကိုင်ပြီး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားတာမို့
"ဆေးနည်းနည်းပြင်းသွားလို့ အိပ်ဆေးလည်းပါတယ် ခဏနေသက်သွားမှာ ဆေးပါတစ်ခါတည်းသောက်လိုက်"
ခခ ကိုကိုပြောနေတာကို ပြန်ဖြေခြင်စိတ်မရှိတော့တာမို့ ခေါင်းညိမ့်ခေါင်းခါနဲ့ပဲအမူအယာလုပ်ပြနေလိုက်သည်။
ရေပြင် ချက်ခြင်းဆိုသလို မျက်နှာလေးဖြူဖျော့ကာ ခေါင်းညိမ့်ခေါင်းခါပဲလုပ်နိုင်တော့တဲ့သူမလေးကြောင့် သူစိုးရိမ်စိတ်လွန်နေပင်မယ့် တစ်ဖက်ကနေလည်း သူမလေးဖြစ်နေကြဆိုတဲ့အတွေးတစ်ခုနဲ့ ဖြေဖျောက်ကာ ဆေးတိုက်ပြီးတယ်ဆို
"ရေနွေးအိပ်ကပ်လို့လွယ်အောင် အင်္ကျီလဲလိုက်မယ် မင်းဝတ်ထားတာ ဂါဝန်ကြီးမို့"
ခခ ကိုကိုသူမကိုပြောနေတဲ့စကားတွေကြားနေရပြီး ညင်းဆန်ခြင်နေပင်မယ့် လေးလံနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် ရှက်စိတ်တို့ပူထူစွာနဲ့ပဲ ညိမ်နေလိုက်ရသည်။ သို့သော် သူမတက်နိုင်သလောက် အင်္ကျီမလဲဖို့ ညင်းဆန်ကြည့်ပါသေးသည်။ မလုပ်နဲ့ မလဲနဲ့ကိုကို ဟင့်အင်း.. ဟင့်
ရေပြင် လူနာဆိုတဲ့စိတ်သွင်းကာ ဂါဝန်ဖြူလေးကိုခက်ခက်ခဲခဲလဲပေးလိုက်သည်။ ဒီကြားထဲ လဲနေတဲ့ သူ့လက်ကို အေးစက်စက် သူမလက်လေး တစ်ခါတစ်ခါ ဟန့်တားသလိုလုပ်နေတာမို့
"ခဏပဲ ပြီးပြီ"
ရေပြင် အားလုံးပြီးစီးသွားတယ်ဆို ရေနွေးအိပ်လေးကပ်ပေးလိုက်ပြီး သူမလေးမျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တယ်ဆို မျက်ရည်စတို့စီးစင်းနေတဲ့ အရှက်သည်းလွန်းတဲ့သူမလေးကြောင့် ရေနွေးအိပ်ကပ်ရက်နဲ့ပဲ သူမလေးဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး
"Sorry ဆရာဝန်စိတ်နဲ့လဲပေးတာမို့ ကိုမှတ်ဉာဏ်ထဲက ထုပ်လိုက်ပြီး ဒါက ရှက်စရာမဟုတ်ဘူး ဘာလို့ဆို မင်းနဲ့ကိုက..."
"ဟင့်အင်း...."
ရေပြင် သူ့စကားမဆုံးခင်ပဲ ဟန့်တားသလို သူ့ရင်ခွင်ဘက်စောင်းလာကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပုဝင်သွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူတစ်စွန်းတစ်စမြင်နေရတဲ့ နီမြန်မြန်နားလေးကြောင့် သူပြုံးလိုက်ကာ
"OK ok ကိုမပြောတော့ဘူး ဟုတ်ပြီလား..."
ရေပြင် သူပြောလိုက်တယ်ဆို ခေါင်းညိမ့်ပြနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သက်သာနေပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီးမို့ သူပြုံးလိုက်ပြီး
"အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက် ကိုစောင့်ပေးမယ်"
ရေပြင် အတော်ကြာသည်အထိ ရေနွေးအိပ်ကပ်ပေးပြီးတယ်ဆို သူမလေးဆီက တိုးလျလျအသက်ရူသံလေးကြောင့် သူမလေးအိပ်မောကျသွားပြီဆိုတာ သေချာသွားပြီမို့ သူပြုံးလိုက်ပြီး သူရင်ခွင်ထဲ နင့်မြုပ်နေတဲ့ သူမလေးကို အပေါ်စီးက မြက်နိုးမဝတဲ့အကြည့်တို့နဲ့ကြည့်နေရင်း မျက်နှာထက်ကို ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ဆံစတို့ကို ဖြေးညှင်းစွာ ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ပေါ်လွင်လာတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းအိအိလေးကို မတို့ရက်မထိရက်တဲ့အထိအတွေ့လေးနဲ့ အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေယူလိုက်ပြီး
"ဒီနေ့ကစပြီး မင်းလေးကို လွတ်လပ်ခွင့်မပေးတော့ဘူးကလေး..."
>>>>>>>>>>>>>>
"ဟင် ကိုကိုမထသေးတာလား..."
ခခ သူမနိုးလာတယ်ဆို ကိုကို့ရင်ဘက်ကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ မော့ကြည့်လိုက်တယ်ဆို ခုထိအိပ်မောကျနေတုန်းကိုကိုကြောင့် သူမစက္ကန်မျှကြည့်နေမိသည်။ နီးကပ်လွန်းတဲ့အနေအထားမို့ အဝေးကကြည့်ရင် မသိသာတက်တဲ့ ကိုကို့မေးရိုးထက်က စိမ်းဖန့်ဖန့်တိုပျက်ပျက် မုန့်ဆိပ်မွှေးတို့က တကယ်တစ်ချောင်းခြင်းစီမြင်နေရတာ ကိုကို့မျက်နှာချောချောနဲ့လိုက်ဖက်လွန်းစွာ ယောက်ျားတန်မဲ့ပိရိသေသပ်လွန်းတဲ့နှုတ်ခမ်းတို့ထိပ်က နှာတံချွန်ချွန်နဲ့အတူ ထူခဲတဲ့မျက်လုံး မျက်တွင်းနက်နက် မျက်အိမ်ရှည်တဲ့ ကိုကိုမျက်လုံးတွေက မှေးမှိတ်ထားတာတောင် ခက်ရှုပ်ရှုပ်မျက်တောင်တို့က ကိုကို့မျက်နှာနဲ့ လိုက်ဖက်စွာ ခခတစ်ယောက် ရေပြင်မျက်နှာကို ဖြစ်ရှူသုံးသပ်ပြီးနော် ကောက်ချက်ချလိုက်တာက
"ငါ့ကိုကိုက အချောဆုံးပဲ ခိ"
ခခ တိုးလျှလျှအသံလေးနဲ့ပြောနေမိပြီး ကိုကိုတကယ်အိပ်နေတာဆိုတာကို ပြန်အတည်ပြုလိုက်ပြီး ကိုကို့ရဲ့ စိမ်းဖန့်ဖန့် မေးစေ့ထက်သို့ ခက်ဖွဖွ အနမ်းတစ်ခုခြွေချရင်း
"အရမ်းချစ်တယ်ကိုကို ခိ"
ခခတစ်ယောက် အနမ်းသူခိုးလေးလုပ်ပြီးတယ်ဆို ကိုကိုရင်ခွင်ထဲက အသာလေးတိုးထွက်လိုက်ပြီး ကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်လိုက်တော့သည်။ စောစောပြီးပြီး ကိုကိုကားပေါ်မရောက်ခင် သူမအရင်ရောက်နေမှဖြစ်မည်။ တပြင့်ဆို ကိုကိုနဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင်ရအုန်းမှာ၊ ညကအဖြစ်ကြောင့် သူမကိုကိုနဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင်ဖို့ တွန့်ဆုပ်နေမိသည်။
ရေပြင် ခခကုတင်ထက်ကဆင်းသွားပြီဆိုတော့မှ သူ့နှုတ်ခမ်းတို့ပြုံးရိပ်ဆင်သွားပြီး စိတ်ထဲမှ ကိုယ့်ကို ရုန်းထွက်မရအောင်လုပ်နေတာလား ကလေးရာ....
ရေပြင် အရှက်သည်းလွန်းတဲ့သူမလေးအကြောင်းသိနေတာမို့ သူမလေးအလိုကျဖြစ်အောင် သူမလေးအားလုံးပြီးစီးပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့မှ သူအိပ်ယာထလိုက်ပြီး ထိုင်ရပ်နဲ့ပဲ အကြောင်းမဲ့ မွေ့ယာဖြူလွှလွှကိုပြုံးကြည့်နေကာ နဖူးထက်ကဆံစတို့ကို သက်တင်းလိုက်ရင်း...
"အဟက် အဟွန်း......"
ရေပြင်တစ်ယောက် ခခထွက်သွားပြီးကတည်းက မပြီးနိုင်မစီးနိုင် နှလုံးပီတိဂွမ်းစည်ထိနေတဲ့ရုပ်နဲ့ ကုတင်ထက်အတော်ကြာသည်ထိအောင် မထသေးပဲ အတော်ကြာတော့မှ
"ဒေါက် ဒေါက် သားရေ... မီးလေးကားပေါ်ရောက်နေပြီနော် ထတော့လေကွယ်..."
ရေပြင် အခန်းရှေ့က မာမီအသံကြားတော့မှ ကုတင်ဘေးက နာရီကိုကြည့်လိုက်ပြီး
"ဟာ.... ကျစ် နောက်ကျပြီ တစ်အောင့်နေ ဆင်းလာခဲ့မယ်မာမီ ခဏပဲ"
"အွန်း အွန်း မြန်မြန်လုပ်"
ရေပြင်တစ်ယောက်တော့ မနက်ခင်းအစတို့က နူးညံသိမ်မွေ့ပျော့ရွှင်ခြင်းတွေနဲ့ယူစောင်လာပြီး ခဏအကြာမှာပဲ အခန်းတစ်ခုလုံး ရှုပ်ရှက်ခက်သွားတော့သည်။
"ဟူး.... ကျွန်တော်သွားပြီမာမီ"
"ဟယ် မနက်စာ..."
"မစားတော့ဘူး သွားပြီမာမီ နေ့လယ် မီးလေးကို ဖုန်းခေါ်လိုက်အုန်းနော်.."
"အေးအေး ဖြေးဖြေးမောင်းသွားအုန်း"
ရေပြင် မာမီပြောနေတာကို ပြန်ဖြေမနေတော့ပဲ ကားပေါ်ခက်မြန်မြန်တက်လိုက်တယ်ဆို အရှေ့ခန်းမှာ သူမလေးကိုမတွေ့တာမို့ စိတ်ထဲအလိုမကျသလိုဖြစ်သွားပင်မယ့်
"ဘုန်း! ဘာလို့ကိုယ့်ကိုမနှိူးတာလည်း... လုနောက်ကျပြီ"
ခခ ရောက်လာတာနဲ့ အပြစ်တန်းဆိုတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမရှေ့က ထိုင်ခုံလေးနဲ့ကွယ်ပြီး ရှေ့ခန်းကို မျက်စောင်းလေးခဲလိုက်ပြီး အသံခက်တိုးတိုးဖြင့် 'ကိုပါသာစောစောမထပဲနဲ့'
"မင်းကြောင့် ညကအိပ်ရေးပျက်ရတာနော် ကျေးဇူးတင်ဖို့တော့ကောင်းတယ်"
ခခ ကိုကို့ရဲ့ညကဆိုတဲ့စကားကြောင့် သူမျက်နှာလေးနွေးခနဲဖြစ်သွားပြီး
"ဟို ကျေးဇူး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကိုကို ဟိုလေ မူပိုက သူလမ်းထိပ်ကစောင့်နေပြီတဲ့"
ရေပြင် ကားဘက်မှန်ကကြည့်ပြီး မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူလှစ်ခနဲပြုံးလိုက်ပြီး သူမလေးအနေမလက်စေဖို့ သူဆက်မစတော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတော့သည်။
"အွန်း... နေ့လယ်စာ စားချိန်ကြရင် ကို့ကိုစောင့်"
"ဟုတ်"
ခခရဲ့စကားလေးဆုံးသွားပြီနော် ရေပြင်တို့ကားလေးတစ်ခုလုံး တိပ်ဆိပ်မှုတို့ကြီးစိုးသွားတာမူပိူတို့ရောက်လာသည်အထိပင်။
>>>>>>>>>>>>>
"ဟဲ့ မိခ နင်နဲ့နင့်ကိုကိုကအဲ့လိုပဲလား..... ငါနဲ့မူပိုက နင့်နဲ့နင့်ကိုကို ဘယ်တော့များစကားထပြောကြမလည်းဆိုပြီး နားထောင်ခြင်လွန်းလို့ တစ်လမ်းလုံး မျှော်တလင့်လင့်နဲ့ ဟိုက ဆရာကလည်း တည်တည်ကြီးနဲ့ စေ့စေ့တောင်မကြည့်ရဲဘူး နင်ကလည်း အရှေ့ကဘက်မှန်နဲ့ကွယ်ရာကိုကပ်နေတယ် အရှေ့မှာသွားစီးဆိုတော့လည်း... ဟင့်အင်းတဲ့... နင်တို့ဘာဖြစ်နေကြတာလည်း... မှန်မှန်ဖြေနော်မိခ ဘာလည်း ဆရာကနင့်ကိုရိုက်လို့လား..."
"မဟုတ်ပါဘူး ချစ်လွန်းရယ်... ကိုကိုကငါ့ကိုဒီလောက်ချစ်တာ ဘာလို့ရိုက်ရမှာလည်း... ပေါက်ကရ"
"အဟွန်း... ငါတော့ အဲ့လိုမထင်ပါဘူးနော်... ဟိုလေ မိခ ဟို ဆရာကလေ.. ဟို ငါတို့မြင်လိုက်တိုင်း တည်တည်ကြီးဆိုတော့လေ ဟို နင့်ကိုစကားပြောရင်ရော ဘယ်လိုလည်းဟင် ဟို နင်တို့roရင် ဆရာကဘယ်လိုပုံလည်းဟင်"
"ဟမ် ဘာroတာလည်းချစ်လွန်းရဲ့ နင်တို့နော် ဘာလို့ ငါ့ကိုကိုအကြောင်း ဒီလောက်သိခြင်နေကြတာလည်း မိန်းမတွေနော်....."
"အမယ်လေး.... ငါတို့ဒုသနသောမဖြစ်ခြင်ပါဘူးဟယ်.... ငါတို့ကရိုးရိုးမေးတာပါ ဆရာကအမြဲတည်နေတော့ နင်တို့နှစ်ယောက်တည်းရှိချိန်ဆို ဘယ်လိုနေလည်းသိခြင်လို့ဟီး..."
"ဟင် ဘာကိုမေးတာလည်းချစ်လွန်းရဲ့ နှစ်ယောက်တည်းနေချိန်လည်း ဒီလိုပဲနေတာလေ ဘာဖြစ်လို့လည်း..."
"ကျစ် မိခ နင်တော်တော်ဝေးပါလားဟယ်... ဟွန်း.."
"တော် တော် ချစ်လွန်း နင်မမေးနဲ့တော့ ငါပဲမေးမယ် မိခ"
"ဟွန်"
ခခအဖြစ်က ချောင်ပိတ်မိနေတဲ့ကလေးတစ်ယောက်လို ချစ်လွန်းတဲ့မူပိုဝိုင်းမေးသမျှ မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ပြန်ဖြေနေရရှာသည်။
"နင့်ကို နင့်ကိုကိုနမ်းဖူးလား..."
"ဟင်! ဘာ ဘာကြီးမေးတာလည်း မူပိုနင်နော်..."
"အမလေး မိခမရယ်... အိမိထောင်သည်ဖြစ်တဲ့နင်က ဒါလေးမေးတယတောင်ရှက်နေရတယ်ဆို ဖြေးမှာသာဖြေးစမ်းပါဟာ ငါတို့သိခြင်လို့နော် နော်..."
"အင်း.... ဟို မနမ်းဖူးဘူး..."
"ဟင် ဒါဆို တစ်ခါတည်းအဆင့်ကျော်လိုက်တာလား.."
"ဟဲ့ မိလွန်းမ နင့်မလည်းနော်..... အသာနေစမ်းပါ ငါမေးပါ့မယ်... ခခ"
"ဟင်"
"နင့်ကို တကယ်ပဲ တစ်ခါမှမနမ်းဖူးတာလား.. တစ်ခါတောင်မနမ်းဖူးတာလား......."
ခခ သူမကိုတစ်ခွန်းက နှစ်ခွန်းအတင်းမေးလာပြီဆို လွှဲမဖြေတက်တော့တာကြောင့်
"ဟို နမ်းတော့နမ်းဖူးတယ်.... ဒါမယ့် တကယ့်အနမ်းမဟုတ်ဘူး..."
"ဟင် ဘာလည်းဟ့ နင့်စကားကြီးကလည်း.."
"ဟုတ်တယ် ဟို အဲ့တုန်းက ကိုကိုက ငါ့ကိုအတင်းကြီးနမ်းတာလေ နောက်ပြီး ကားတွေထဲကလို ချစ်လို့ပုံကြီးမဟုတ်ဘူး ငါ့ကိုသက်ပြတာထင်တယ် အဲ့ဒါကြီးကို ငါကလည်းမလိုခြင်ဘူးကိုကိုကလည်းမလုပ်ခြင်ပဲလုပ်တာဆိုတော့ အနမ်းမမည်တော့ဘူး"
"အာ.... နင့်ဟာကလည်း ဟုတ်မလိုလိုနဲ့ ရှုပ်နေတာပဲ နမ်းပါတယ်ဆိုမှ အနမ်းပေါ့ဟ့"
"ဟင့်အင်း အနမ်းဆိုတာ ငါ့ကိုမာမီပြောပြတာက အနမ်းဆိုတာက လွယ်လွယ်လေးသုံးနှုန်းနေကြလို့ တန်ဖိုးမဲ့သလိုဖြစ်နေကြတာတဲ့ တကယ့်အနမ်းဆိုတဲ့စကားလုံးကို သိပ်နက်နဲတာတဲ့ ချစ်လွန်းရင်လည်းအနမ်းဖြစ်သလို မုန်းလွန်းရင်လည်းအနမ်းက အဆိပ်ပဲတဲ့ အနမ်းဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပြည့်စုံဖို့ဆို အနမ်းလေးဖြစ်တည်လာဖို့ ချစ်ခင်သက်ဝင်နေကြတဲ့ သူနှစ်ဦးရဲ့အချစ်တွေယုံကြည်မူတွေရင်းရတာတဲ့ တစ်ယောက်ယောက်ဘက်က အချစ်မပါခဲ့ရင် ဒါက အနမ်းမခေါ်ဘူးဟ့"
ချစ်လွန်းနဲ့မူပိုနှစ်ယောက် သူမတို့လောက်အချစ်အကြောင်းမသိဖူးထင်ထားခဲ့တဲ့ ခခက အချစ်အကြောင်းသေချာရှင်းပြသွားတာမို့ သူမတို့မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့နားထောင်ပြီး တံတွေးအတူတူမြိုချလိုက်ကာ
"အင်း... ဒါဆို.. အနမ်းဆိုတာ အဲ့လိုမှခေါ်တာပေါ့နော် ဒါဆို ငါတို့ဇာတ်လမ်းတွဲတွေထဲမှာကြည့်ရတဲ့ မင်းသားက မင်းသမီးကိုအတင်းအနိုင်ယူနမ်းတာကို ငါတို့က roတယ် မင်းသားကချစ်တက်လိုက်တာထင်နေတာ ခုလိုကျ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးပေါ့နော်.."
"အင်း ငါလည်းအဲ့ဒါတော့မသိဘူးလေ ငါက အနမ်းရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို မာမီပြောပြသလို နင်တို့ကိုပြန်ပြောပြတာလေ"
"အွန်း အွန်း အေးပါဟယ်.. အော် ဒါနဲ့....."
"ဟဲ့ ဟဲ့ မိခ ဟို ဟိုမှာ နင့်ကိုကိုဝင်လာပြီ ထ ထလေယ စာလာသင်တာထင်တယ်"
"ဟင်! အမ် အင်း...."
"မ...င်္ဂ....လာ...ပါ....ဆရာ....."
"အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါ ထိုင် ထိုင် ဒီနေ့ဆရာစာအုပ်လာထုပ်ရမယ့်အကြောင်းလာပြောတာပါ ဒီနှစ်မှ စတက်တဲ့ ကျောင်းသားသစ်တွေမို့ မသိတာတစ်ခုခုဖြစ်ဖြစ် ကျောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး အကြောင်းတစ်စုံတစ်ရာရှိရင် ဆရာ့ကိုလာအကူညီတောင်းလို့ရပါတယ်။ ဒီနေ့က ပုံမှန်ဆို မင်းတို့ရဲ့ အတန်းပိုင်ဆရာမက အရင်လာနှုတ်ဆက်ရမှာပါ သူမအားလို့ ဆရာအစားလာပေးတာပါ။ ဆရာနာမည်က Dr ရေပြင်ညီပါ၊ ဖုန်းနံပါတ်ကို ဒီမှာပဲရေးခဲ့လိုက်မယ်နော်.... မရှင်းတာ နားမလည်လိုက်တာရှိရင် ပြန်မေးလို့ရပါတယ်"
"....."
"ဟဲ့ ချောလိုက်တာဟယ်... နာမည်ကလည်ူရေပြင်ညီတဲ့ အငက်အတော်ငယ်အုန်းမယ်နော် ခိ ဦးပေါ့ဟယ်.."
ခခ ကိုကိုပြောသွားတဲ့အထဲမှာ သူမ မနကျေပ်စရာပါလို့ ကိုကို့ကိုဂျိုကြည့်ကြည့်နေပြီး သူမအတန်းရဲ့အရှေ့က ကောင်မလေးတစ်စုအပါအဝင် အနားတစ်ဝိုက်က တီးတိုးသံတွေကြောင့် သူမနှုတ်ခမ်းလေးပိုစူထားကာ ကိုကို့ကို မကြည်ကြည့်နဲ့ပိုကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ရေပြင်ညီ ရှေ့ဆုံးမှာထိုင်မယ်ထင်ထားပင်မယ့် ထငမထားသလိုမတွေ့တာကြောင့် အတန်းထဲ မသိမသာ တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ တွေပါပြီး မျက်လုံးတောက်တောက်လေးနဲ့ သူ့ကိုမှုန်ကုပ်ကုပ်ကြည့်နေတဲ့သူမလေး မနက်ကအကောင်းကြီးပါ ဘာကိုအလိုမကျနေပါလိမ့် ရေပြင်ညီ ခခရဲ့မှုန်တေတေအကြည့်လေးကြောင့် စိတ်ထဲ ခိုးလို့ခုလုဖြစ်သွားမိတာတော့အမှန်ပါ။
"မေးစရာမရှိတော့ဘူးဆို အတန်းချိန်outပြီ"
"အယ်... ဆရာ ဆရာ နေပါအုန်းရှင့်"
ရေပြင်ညီ ထွက်သွားဖို့ခြေလှမ်းပြင်ပြီးမှ ကျောင်းသူတစ်ယောက်အသံကြောင့် သူကြာ့်လိုက်တယ်ဆို ဟိုတစ်ခါနှုတ်ဆက်ပွဲမှာတွေ့တဲ့ကောင်မလေးမို့ သူမျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်မိသည်။ နောက်မှ
"မေးစရာကျန်သေးလို့လား..."
"ရှင် ဟုတ်ကဲ့ဆရာ မီအခုတစ်ခါတည်းပဲ စာအုပ်လိုက်ယူခြင်လို့ရလားမသိဘူး.."
ရေပြင်ညီ ပုံမှန်ဆို ရတယ်ပြောမိမှာအမှန်ပင်မယ့် ဒီကောင်မလေးဖြစ်နေတာမို့
"Sorry ဆရာဒီချိန်ပြီး နောက်တစ်ခန်းဝင်ဖို့ရှိသေးလို့ စာအုပ်သွားယူခြင်ရင် ယူလို့တော့ရတယ် ဒါမယ့် ငါရှိမှာမဟုတ်ဘူး"
ညိုမီ အများနဲ့မို့ မညင်းလောက်ဖူး ထင်ထားပင်မယ့် ညင်းလိုက်တဲ့ဆရာကြောင့် သူမလည်းပဲ အောင့်သက်သက်နဲ့
"ရှင် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ဆရာ.. ဒါဆို မီ ဆရာရှိချိန်ကျမှပဲလာခဲ့ပါ့မယ်ရှင့်"
ရေပြင် ပြန်ပြောမနေတော့ပဲ ထွက်လာလိုက်တော့သည်။
"ကျစ် ခုခေတ်မိန်းကလေးတွေ မိန်းမရှိတဲ့ယောက်ျားတောင် ကျစ်"
ချစ်လွန်းနဲ့မူပိုနှစ်ယောက် ဆရာထွက်သွားသည်အထိ ခခမျက်နှာအဆခြအနေကြောင့် သူမတို့လည်း ခက်ရွံ့ရွံ့ဖြင့်
"ခခ ဘာဖြစ်လို့လည်း....."
"......."
ချစ်လွန်းအမေးကို့ပြန်ဖြေခြင်းမရှိတဲ့ခခကြောင့် မူပိူနဲ့ချစ်လွန်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မေးဆက်နေကြပြီး ခဏအကြာ
"အာ... သိပြီ နောက်က ဟိုကောင်မကြောင့်လား ခေါင်းထဲထည့်မနေနဲ့ ဆရာက သူ့ကိုအရေးတောင်မလုပ် နင်တွေ့တယ်မဟုတ်လား.... ထားလိုက်ပါဟာ အမှိုက်တွေ"
ချစ်လွန်းနဲ့မူပိုကအာပေါက်အောင်ပြောနေကြပင်မယ့် ခခအတွေးထဲတွင်တော့ ဆရာမမအားလို့လာရအောင် ကိုကိုနဲ့ဆရာမက အဲ့လောက်ရင်းနှီးနေကြတာလား အိမ်မှာဆို အနေတည်ပြီး ငါ့တောင်အရေးမလုပ်ခြင်တဲ့သူကြီးက ဒီမှာကျ ဘာလို့အဲ့လောက်ကောင်းပြနေရတာလည်း သူ့မှာ မိန်းမငါတစ်ယောက်လုံးရှိကြောင်းလည်းမပြောပြသွားဘူး ဘာလည်း လူပျိုပုံစံမျိုးနေခြင်လို့လား အဲ့ဒါမို့ ကျောင်းမှာဆို ဆရာခေါ်ခိုင်းတာလား တွေ့မယ် ရှင်ကြီးအိမ်ရောက်ရင် မီးအကြောင်းကောင်းကောင်းသိပြီမှတ် ဦးရေပြင်ညီ
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
စားလုံးပေါင်းအမှားပါရင်သည်းခံဖတ်ပေးကြပါနော်🙏 ဒီချိန်ထိစောင့်မျှော်အားပေးနေကြတဲ့ စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးထူးပါရှင့်🙏❤ အိမ်လှလှလေးတွေ ပိုင်ဆိုင်နိုင်ကြပါစေနော် အားလုံးပဲ မင်္ဂလာညချမ်းလေးပါရှင်🙏
စာဖတ်သူများကို အစဥ်လေးစားလျှက်
#မြူခိုးဝေဝေ
ကိုကို့မို့ ချစ်တာလို့ ☹
အပိုင်း (၁၃)
"အ့ ဟင့် ကိုကို ထပါအုန်း... ဟင့် အဟင့်"
ရေပြင် သူ့ရင်ခွင်ထဲကလှုပ်ရှားမှုသဲ့သဲ့နဲ့ အသံစူးစူးလေးကြောင့် သူမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆို မျက်ရည်စတစ်ချို့နဲ့အတူ ခြွေးစေးတို့စိုရွှဲနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သူမျက်လုံးကျယ်သွားပြီး
"ဟင် ခခ ဘာဖြစ်လို့လည်း... "
"ဟင့် ဟို မီး မီးဗိုက်အောင့်လို့ကိုကို ဟင့် မာမီ.. မာမီနဲ့မမကိုခေါ်ပေးပါ အ့ ဟင့်"
"ကျစ် ဒီလောက်ဖြစ်နေတာကို သူတို့သွားခေါ်လည်း ဘာလုပ်လို့ရမှာလည်း ကျစ် ခဏနေအုန်း.... ခဏပဲ"
ရေပြင် သူမလေးဖြစ်တက်မှန်းသိလို့ အဆင်သင့်စောင်ထားတဲ့ဆေးတွေက အခုလိုအချိန်မှာ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာ အတော်ကံကောင်းတယ်ဆိုရမည် ရေပြင် တစ်ခါသုံးအပ်နဲ့ဆေးရည်အနည်းငယ်ပါတဲ့ ပုလင်းသေးလေးကိုခက်မြန်မြန်ယူလိုက်ပြီး
"တစ်အောင့်ပဲ မနာဘူး..."
"ဟင့် ဟုတ် အ့! "
ရေပြင် သူဆေးထိုးလိုက်တယ်ဆို ခေါင်းဦးစလေးကို ကပ်တင်းတင်းစုပ်ကိုင်ပြီး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားတာမို့
"ဆေးနည်းနည်းပြင်းသွားလို့ အိပ်ဆေးလည်းပါတယ် ခဏနေသက်သွားမှာ ဆေးပါတစ်ခါတည်းသောက်လိုက်"
ခခ ကိုကိုပြောနေတာကို ပြန်ဖြေခြင်စိတ်မရှိတော့တာမို့ ခေါင်းညိမ့်ခေါင်းခါနဲ့ပဲအမူအယာလုပ်ပြနေလိုက်သည်။
ရေပြင် ချက်ခြင်းဆိုသလို မျက်နှာလေးဖြူဖျော့ကာ ခေါင်းညိမ့်ခေါင်းခါပဲလုပ်နိုင်တော့တဲ့သူမလေးကြောင့် သူစိုးရိမ်စိတ်လွန်နေပင်မယ့် တစ်ဖက်ကနေလည်း သူမလေးဖြစ်နေကြဆိုတဲ့အတွေးတစ်ခုနဲ့ ဖြေဖျောက်ကာ ဆေးတိုက်ပြီးတယ်ဆို
"ရေနွေးအိပ်ကပ်လို့လွယ်အောင် အင်္ကျီလဲလိုက်မယ် မင်းဝတ်ထားတာ ဂါဝန်ကြီးမို့"
ခခ ကိုကိုသူမကိုပြောနေတဲ့စကားတွေကြားနေရပြီး ညင်းဆန်ခြင်နေပင်မယ့် လေးလံနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် ရှက်စိတ်တို့ပူထူစွာနဲ့ပဲ ညိမ်နေလိုက်ရသည်။ သို့သော် သူမတက်နိုင်သလောက် အင်္ကျီမလဲဖို့ ညင်းဆန်ကြည့်ပါသေးသည်။ မလုပ်နဲ့ မလဲနဲ့ကိုကို ဟင့်အင်း.. ဟင့်
ရေပြင် လူနာဆိုတဲ့စိတ်သွင်းကာ ဂါဝန်ဖြူလေးကိုခက်ခက်ခဲခဲလဲပေးလိုက်သည်။ ဒီကြားထဲ လဲနေတဲ့ သူ့လက်ကို အေးစက်စက် သူမလက်လေး တစ်ခါတစ်ခါ ဟန့်တားသလိုလုပ်နေတာမို့
"ခဏပဲ ပြီးပြီ"
ရေပြင် အားလုံးပြီးစီးသွားတယ်ဆို ရေနွေးအိပ်လေးကပ်ပေးလိုက်ပြီး သူမလေးမျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တယ်ဆို မျက်ရည်စတို့စီးစင်းနေတဲ့ အရှက်သည်းလွန်းတဲ့သူမလေးကြောင့် ရေနွေးအိပ်ကပ်ရက်နဲ့ပဲ သူမလေးဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး
"Sorry ဆရာဝန်စိတ်နဲ့လဲပေးတာမို့ ကိုမှတ်ဉာဏ်ထဲက ထုပ်လိုက်ပြီး ဒါက ရှက်စရာမဟုတ်ဘူး ဘာလို့ဆို မင်းနဲ့ကိုက..."
"ဟင့်အင်း...."
ရေပြင် သူ့စကားမဆုံးခင်ပဲ ဟန့်တားသလို သူ့ရင်ခွင်ဘက်စောင်းလာကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပုဝင်သွားတဲ့သူမလေးကြောင့် သူတစ်စွန်းတစ်စမြင်နေရတဲ့ နီမြန်မြန်နားလေးကြောင့် သူပြုံးလိုက်ကာ
"OK ok ကိုမပြောတော့ဘူး ဟုတ်ပြီလား..."
ရေပြင် သူပြောလိုက်တယ်ဆို ခေါင်းညိမ့်ပြနေတဲ့သူမလေးကြောင့် သက်သာနေပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီးမို့ သူပြုံးလိုက်ပြီး
"အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက် ကိုစောင့်ပေးမယ်"
ရေပြင် အတော်ကြာသည်အထိ ရေနွေးအိပ်ကပ်ပေးပြီးတယ်ဆို သူမလေးဆီက တိုးလျလျအသက်ရူသံလေးကြောင့် သူမလေးအိပ်မောကျသွားပြီဆိုတာ သေချာသွားပြီမို့ သူပြုံးလိုက်ပြီး သူရင်ခွင်ထဲ နင့်မြုပ်နေတဲ့ သူမလေးကို အပေါ်စီးက မြက်နိုးမဝတဲ့အကြည့်တို့နဲ့ကြည့်နေရင်း မျက်နှာထက်ကို ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ဆံစတို့ကို ဖြေးညှင်းစွာ ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ပေါ်လွင်လာတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းအိအိလေးကို မတို့ရက်မထိရက်တဲ့အထိအတွေ့လေးနဲ့ အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေယူလိုက်ပြီး
"ဒီနေ့ကစပြီး မင်းလေးကို လွတ်လပ်ခွင့်မပေးတော့ဘူးကလေး..."
>>>>>>>>>>>>>>
"ဟင် ကိုကိုမထသေးတာလား..."
ခခ သူမနိုးလာတယ်ဆို ကိုကို့ရင်ဘက်ကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ မော့ကြည့်လိုက်တယ်ဆို ခုထိအိပ်မောကျနေတုန်းကိုကိုကြောင့် သူမစက္ကန်မျှကြည့်နေမိသည်။ နီးကပ်လွန်းတဲ့အနေအထားမို့ အဝေးကကြည့်ရင် မသိသာတက်တဲ့ ကိုကို့မေးရိုးထက်က စိမ်းဖန့်ဖန့်တိုပျက်ပျက် မုန့်ဆိပ်မွှေးတို့က တကယ်တစ်ချောင်းခြင်းစီမြင်နေရတာ ကိုကို့မျက်နှာချောချောနဲ့လိုက်ဖက်လွန်းစွာ ယောက်ျားတန်မဲ့ပိရိသေသပ်လွန်းတဲ့နှုတ်ခမ်းတို့ထိပ်က နှာတံချွန်ချွန်နဲ့အတူ ထူခဲတဲ့မျက်လုံး မျက်တွင်းနက်နက် မျက်အိမ်ရှည်တဲ့ ကိုကိုမျက်လုံးတွေက မှေးမှိတ်ထားတာတောင် ခက်ရှုပ်ရှုပ်မျက်တောင်တို့က ကိုကို့မျက်နှာနဲ့ လိုက်ဖက်စွာ ခခတစ်ယောက် ရေပြင်မျက်နှာကို ဖြစ်ရှူသုံးသပ်ပြီးနော် ကောက်ချက်ချလိုက်တာက
"ငါ့ကိုကိုက အချောဆုံးပဲ ခိ"
ခခ တိုးလျှလျှအသံလေးနဲ့ပြောနေမိပြီး ကိုကိုတကယ်အိပ်နေတာဆိုတာကို ပြန်အတည်ပြုလိုက်ပြီး ကိုကို့ရဲ့ စိမ်းဖန့်ဖန့် မေးစေ့ထက်သို့ ခက်ဖွဖွ အနမ်းတစ်ခုခြွေချရင်း
"အရမ်းချစ်တယ်ကိုကို ခိ"
ခခတစ်ယောက် အနမ်းသူခိုးလေးလုပ်ပြီးတယ်ဆို ကိုကိုရင်ခွင်ထဲက အသာလေးတိုးထွက်လိုက်ပြီး ကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်လိုက်တော့သည်။ စောစောပြီးပြီး ကိုကိုကားပေါ်မရောက်ခင် သူမအရင်ရောက်နေမှဖြစ်မည်။ တပြင့်ဆို ကိုကိုနဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင်ရအုန်းမှာ၊ ညကအဖြစ်ကြောင့် သူမကိုကိုနဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင်ဖို့ တွန့်ဆုပ်နေမိသည်။
ရေပြင် ခခကုတင်ထက်ကဆင်းသွားပြီဆိုတော့မှ သူ့နှုတ်ခမ်းတို့ပြုံးရိပ်ဆင်သွားပြီး စိတ်ထဲမှ ကိုယ့်ကို ရုန်းထွက်မရအောင်လုပ်နေတာလား ကလေးရာ....
ရေပြင် အရှက်သည်းလွန်းတဲ့သူမလေးအကြောင်းသိနေတာမို့ သူမလေးအလိုကျဖြစ်အောင် သူမလေးအားလုံးပြီးစီးပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့မှ သူအိပ်ယာထလိုက်ပြီး ထိုင်ရပ်နဲ့ပဲ အကြောင်းမဲ့ မွေ့ယာဖြူလွှလွှကိုပြုံးကြည့်နေကာ နဖူးထက်ကဆံစတို့ကို သက်တင်းလိုက်ရင်း...
"အဟက် အဟွန်း......"
ရေပြင်တစ်ယောက် ခခထွက်သွားပြီးကတည်းက မပြီးနိုင်မစီးနိုင် နှလုံးပီတိဂွမ်းစည်ထိနေတဲ့ရုပ်နဲ့ ကုတင်ထက်အတော်ကြာသည်ထိအောင် မထသေးပဲ အတော်ကြာတော့မှ
"ဒေါက် ဒေါက် သားရေ... မီးလေးကားပေါ်ရောက်နေပြီနော် ထတော့လေကွယ်..."
ရေပြင် အခန်းရှေ့က မာမီအသံကြားတော့မှ ကုတင်ဘေးက နာရီကိုကြည့်လိုက်ပြီး
"ဟာ.... ကျစ် နောက်ကျပြီ တစ်အောင့်နေ ဆင်းလာခဲ့မယ်မာမီ ခဏပဲ"
"အွန်း အွန်း မြန်မြန်လုပ်"
ရေပြင်တစ်ယောက်တော့ မနက်ခင်းအစတို့က နူးညံသိမ်မွေ့ပျော့ရွှင်ခြင်းတွေနဲ့ယူစောင်လာပြီး ခဏအကြာမှာပဲ အခန်းတစ်ခုလုံး ရှုပ်ရှက်ခက်သွားတော့သည်။
"ဟူး.... ကျွန်တော်သွားပြီမာမီ"
"ဟယ် မနက်စာ..."
"မစားတော့ဘူး သွားပြီမာမီ နေ့လယ် မီးလေးကို ဖုန်းခေါ်လိုက်အုန်းနော်.."
"အေးအေး ဖြေးဖြေးမောင်းသွားအုန်း"
ရေပြင် မာမီပြောနေတာကို ပြန်ဖြေမနေတော့ပဲ ကားပေါ်ခက်မြန်မြန်တက်လိုက်တယ်ဆို အရှေ့ခန်းမှာ သူမလေးကိုမတွေ့တာမို့ စိတ်ထဲအလိုမကျသလိုဖြစ်သွားပင်မယ့်
"ဘုန်း! ဘာလို့ကိုယ့်ကိုမနှိူးတာလည်း... လုနောက်ကျပြီ"
ခခ ရောက်လာတာနဲ့ အပြစ်တန်းဆိုတဲ့ကိုကိုကြောင့် သူမရှေ့က ထိုင်ခုံလေးနဲ့ကွယ်ပြီး ရှေ့ခန်းကို မျက်စောင်းလေးခဲလိုက်ပြီး အသံခက်တိုးတိုးဖြင့် 'ကိုပါသာစောစောမထပဲနဲ့'
"မင်းကြောင့် ညကအိပ်ရေးပျက်ရတာနော် ကျေးဇူးတင်ဖို့တော့ကောင်းတယ်"
ခခ ကိုကို့ရဲ့ညကဆိုတဲ့စကားကြောင့် သူမျက်နှာလေးနွေးခနဲဖြစ်သွားပြီး
"ဟို ကျေးဇူး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကိုကို ဟိုလေ မူပိုက သူလမ်းထိပ်ကစောင့်နေပြီတဲ့"
ရေပြင် ကားဘက်မှန်ကကြည့်ပြီး မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်တဲ့သူမလေးကြောင့် သူလှစ်ခနဲပြုံးလိုက်ပြီး သူမလေးအနေမလက်စေဖို့ သူဆက်မစတော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတော့သည်။
"အွန်း... နေ့လယ်စာ စားချိန်ကြရင် ကို့ကိုစောင့်"
"ဟုတ်"
ခခရဲ့စကားလေးဆုံးသွားပြီနော် ရေပြင်တို့ကားလေးတစ်ခုလုံး တိပ်ဆိပ်မှုတို့ကြီးစိုးသွားတာမူပိူတို့ရောက်လာသည်အထိပင်။
>>>>>>>>>>>>>
"ဟဲ့ မိခ နင်နဲ့နင့်ကိုကိုကအဲ့လိုပဲလား..... ငါနဲ့မူပိုက နင့်နဲ့နင့်ကိုကို ဘယ်တော့များစကားထပြောကြမလည်းဆိုပြီး နားထောင်ခြင်လွန်းလို့ တစ်လမ်းလုံး မျှော်တလင့်လင့်နဲ့ ဟိုက ဆရာကလည်း တည်တည်ကြီးနဲ့ စေ့စေ့တောင်မကြည့်ရဲဘူး နင်ကလည်း အရှေ့ကဘက်မှန်နဲ့ကွယ်ရာကိုကပ်နေတယ် အရှေ့မှာသွားစီးဆိုတော့လည်း... ဟင့်အင်းတဲ့... နင်တို့ဘာဖြစ်နေကြတာလည်း... မှန်မှန်ဖြေနော်မိခ ဘာလည်း ဆရာကနင့်ကိုရိုက်လို့လား..."
"မဟုတ်ပါဘူး ချစ်လွန်းရယ်... ကိုကိုကငါ့ကိုဒီလောက်ချစ်တာ ဘာလို့ရိုက်ရမှာလည်း... ပေါက်ကရ"
"အဟွန်း... ငါတော့ အဲ့လိုမထင်ပါဘူးနော်... ဟိုလေ မိခ ဟို ဆရာကလေ.. ဟို ငါတို့မြင်လိုက်တိုင်း တည်တည်ကြီးဆိုတော့လေ ဟို နင့်ကိုစကားပြောရင်ရော ဘယ်လိုလည်းဟင် ဟို နင်တို့roရင် ဆရာကဘယ်လိုပုံလည်းဟင်"
"ဟမ် ဘာroတာလည်းချစ်လွန်းရဲ့ နင်တို့နော် ဘာလို့ ငါ့ကိုကိုအကြောင်း ဒီလောက်သိခြင်နေကြတာလည်း မိန်းမတွေနော်....."
"အမယ်လေး.... ငါတို့ဒုသနသောမဖြစ်ခြင်ပါဘူးဟယ်.... ငါတို့ကရိုးရိုးမေးတာပါ ဆရာကအမြဲတည်နေတော့ နင်တို့နှစ်ယောက်တည်းရှိချိန်ဆို ဘယ်လိုနေလည်းသိခြင်လို့ဟီး..."
"ဟင် ဘာကိုမေးတာလည်းချစ်လွန်းရဲ့ နှစ်ယောက်တည်းနေချိန်လည်း ဒီလိုပဲနေတာလေ ဘာဖြစ်လို့လည်း..."
"ကျစ် မိခ နင်တော်တော်ဝေးပါလားဟယ်... ဟွန်း.."
"တော် တော် ချစ်လွန်း နင်မမေးနဲ့တော့ ငါပဲမေးမယ် မိခ"
"ဟွန်"
ခခအဖြစ်က ချောင်ပိတ်မိနေတဲ့ကလေးတစ်ယောက်လို ချစ်လွန်းတဲ့မူပိုဝိုင်းမေးသမျှ မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ပြန်ဖြေနေရရှာသည်။
"နင့်ကို နင့်ကိုကိုနမ်းဖူးလား..."
"ဟင်! ဘာ ဘာကြီးမေးတာလည်း မူပိုနင်နော်..."
"အမလေး မိခမရယ်... အိမိထောင်သည်ဖြစ်တဲ့နင်က ဒါလေးမေးတယတောင်ရှက်နေရတယ်ဆို ဖြေးမှာသာဖြေးစမ်းပါဟာ ငါတို့သိခြင်လို့နော် နော်..."
"အင်း.... ဟို မနမ်းဖူးဘူး..."
"ဟင် ဒါဆို တစ်ခါတည်းအဆင့်ကျော်လိုက်တာလား.."
"ဟဲ့ မိလွန်းမ နင့်မလည်းနော်..... အသာနေစမ်းပါ ငါမေးပါ့မယ်... ခခ"
"ဟင်"
"နင့်ကို တကယ်ပဲ တစ်ခါမှမနမ်းဖူးတာလား.. တစ်ခါတောင်မနမ်းဖူးတာလား......."
ခခ သူမကိုတစ်ခွန်းက နှစ်ခွန်းအတင်းမေးလာပြီဆို လွှဲမဖြေတက်တော့တာကြောင့်
"ဟို နမ်းတော့နမ်းဖူးတယ်.... ဒါမယ့် တကယ့်အနမ်းမဟုတ်ဘူး..."
"ဟင် ဘာလည်းဟ့ နင့်စကားကြီးကလည်း.."
"ဟုတ်တယ် ဟို အဲ့တုန်းက ကိုကိုက ငါ့ကိုအတင်းကြီးနမ်းတာလေ နောက်ပြီး ကားတွေထဲကလို ချစ်လို့ပုံကြီးမဟုတ်ဘူး ငါ့ကိုသက်ပြတာထင်တယ် အဲ့ဒါကြီးကို ငါကလည်းမလိုခြင်ဘူးကိုကိုကလည်းမလုပ်ခြင်ပဲလုပ်တာဆိုတော့ အနမ်းမမည်တော့ဘူး"
"အာ.... နင့်ဟာကလည်း ဟုတ်မလိုလိုနဲ့ ရှုပ်နေတာပဲ နမ်းပါတယ်ဆိုမှ အနမ်းပေါ့ဟ့"
"ဟင့်အင်း အနမ်းဆိုတာ ငါ့ကိုမာမီပြောပြတာက အနမ်းဆိုတာက လွယ်လွယ်လေးသုံးနှုန်းနေကြလို့ တန်ဖိုးမဲ့သလိုဖြစ်နေကြတာတဲ့ တကယ့်အနမ်းဆိုတဲ့စကားလုံးကို သိပ်နက်နဲတာတဲ့ ချစ်လွန်းရင်လည်းအနမ်းဖြစ်သလို မုန်းလွန်းရင်လည်းအနမ်းက အဆိပ်ပဲတဲ့ အနမ်းဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပြည့်စုံဖို့ဆို အနမ်းလေးဖြစ်တည်လာဖို့ ချစ်ခင်သက်ဝင်နေကြတဲ့ သူနှစ်ဦးရဲ့အချစ်တွေယုံကြည်မူတွေရင်းရတာတဲ့ တစ်ယောက်ယောက်ဘက်က အချစ်မပါခဲ့ရင် ဒါက အနမ်းမခေါ်ဘူးဟ့"
ချစ်လွန်းနဲ့မူပိုနှစ်ယောက် သူမတို့လောက်အချစ်အကြောင်းမသိဖူးထင်ထားခဲ့တဲ့ ခခက အချစ်အကြောင်းသေချာရှင်းပြသွားတာမို့ သူမတို့မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့နားထောင်ပြီး တံတွေးအတူတူမြိုချလိုက်ကာ
"အင်း... ဒါဆို.. အနမ်းဆိုတာ အဲ့လိုမှခေါ်တာပေါ့နော် ဒါဆို ငါတို့ဇာတ်လမ်းတွဲတွေထဲမှာကြည့်ရတဲ့ မင်းသားက မင်းသမီးကိုအတင်းအနိုင်ယူနမ်းတာကို ငါတို့က roတယ် မင်းသားကချစ်တက်လိုက်တာထင်နေတာ ခုလိုကျ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးပေါ့နော်.."
"အင်း ငါလည်းအဲ့ဒါတော့မသိဘူးလေ ငါက အနမ်းရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို မာမီပြောပြသလို နင်တို့ကိုပြန်ပြောပြတာလေ"
"အွန်း အွန်း အေးပါဟယ်.. အော် ဒါနဲ့....."
"ဟဲ့ ဟဲ့ မိခ ဟို ဟိုမှာ နင့်ကိုကိုဝင်လာပြီ ထ ထလေယ စာလာသင်တာထင်တယ်"
"ဟင်! အမ် အင်း...."
"မ...င်္ဂ....လာ...ပါ....ဆရာ....."
"အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါ ထိုင် ထိုင် ဒီနေ့ဆရာစာအုပ်လာထုပ်ရမယ့်အကြောင်းလာပြောတာပါ ဒီနှစ်မှ စတက်တဲ့ ကျောင်းသားသစ်တွေမို့ မသိတာတစ်ခုခုဖြစ်ဖြစ် ကျောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး အကြောင်းတစ်စုံတစ်ရာရှိရင် ဆရာ့ကိုလာအကူညီတောင်းလို့ရပါတယ်။ ဒီနေ့က ပုံမှန်ဆို မင်းတို့ရဲ့ အတန်းပိုင်ဆရာမက အရင်လာနှုတ်ဆက်ရမှာပါ သူမအားလို့ ဆရာအစားလာပေးတာပါ။ ဆရာနာမည်က Dr ရေပြင်ညီပါ၊ ဖုန်းနံပါတ်ကို ဒီမှာပဲရေးခဲ့လိုက်မယ်နော်.... မရှင်းတာ နားမလည်လိုက်တာရှိရင် ပြန်မေးလို့ရပါတယ်"
"....."
"ဟဲ့ ချောလိုက်တာဟယ်... နာမည်ကလည်ူရေပြင်ညီတဲ့ အငက်အတော်ငယ်အုန်းမယ်နော် ခိ ဦးပေါ့ဟယ်.."
ခခ ကိုကိုပြောသွားတဲ့အထဲမှာ သူမ မနကျေပ်စရာပါလို့ ကိုကို့ကိုဂျိုကြည့်ကြည့်နေပြီး သူမအတန်းရဲ့အရှေ့က ကောင်မလေးတစ်စုအပါအဝင် အနားတစ်ဝိုက်က တီးတိုးသံတွေကြောင့် သူမနှုတ်ခမ်းလေးပိုစူထားကာ ကိုကို့ကို မကြည်ကြည့်နဲ့ပိုကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ရေပြင်ညီ ရှေ့ဆုံးမှာထိုင်မယ်ထင်ထားပင်မယ့် ထငမထားသလိုမတွေ့တာကြောင့် အတန်းထဲ မသိမသာ တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ တွေပါပြီး မျက်လုံးတောက်တောက်လေးနဲ့ သူ့ကိုမှုန်ကုပ်ကုပ်ကြည့်နေတဲ့သူမလေး မနက်ကအကောင်းကြီးပါ ဘာကိုအလိုမကျနေပါလိမ့် ရေပြင်ညီ ခခရဲ့မှုန်တေတေအကြည့်လေးကြောင့် စိတ်ထဲ ခိုးလို့ခုလုဖြစ်သွားမိတာတော့အမှန်ပါ။
"မေးစရာမရှိတော့ဘူးဆို အတန်းချိန်outပြီ"
"အယ်... ဆရာ ဆရာ နေပါအုန်းရှင့်"
ရေပြင်ညီ ထွက်သွားဖို့ခြေလှမ်းပြင်ပြီးမှ ကျောင်းသူတစ်ယောက်အသံကြောင့် သူကြာ့်လိုက်တယ်ဆို ဟိုတစ်ခါနှုတ်ဆက်ပွဲမှာတွေ့တဲ့ကောင်မလေးမို့ သူမျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်မိသည်။ နောက်မှ
"မေးစရာကျန်သေးလို့လား..."
"ရှင် ဟုတ်ကဲ့ဆရာ မီအခုတစ်ခါတည်းပဲ စာအုပ်လိုက်ယူခြင်လို့ရလားမသိဘူး.."
ရေပြင်ညီ ပုံမှန်ဆို ရတယ်ပြောမိမှာအမှန်ပင်မယ့် ဒီကောင်မလေးဖြစ်နေတာမို့
"Sorry ဆရာဒီချိန်ပြီး နောက်တစ်ခန်းဝင်ဖို့ရှိသေးလို့ စာအုပ်သွားယူခြင်ရင် ယူလို့တော့ရတယ် ဒါမယ့် ငါရှိမှာမဟုတ်ဘူး"
ညိုမီ အများနဲ့မို့ မညင်းလောက်ဖူး ထင်ထားပင်မယ့် ညင်းလိုက်တဲ့ဆရာကြောင့် သူမလည်းပဲ အောင့်သက်သက်နဲ့
"ရှင် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ဆရာ.. ဒါဆို မီ ဆရာရှိချိန်ကျမှပဲလာခဲ့ပါ့မယ်ရှင့်"
ရေပြင် ပြန်ပြောမနေတော့ပဲ ထွက်လာလိုက်တော့သည်။
"ကျစ် ခုခေတ်မိန်းကလေးတွေ မိန်းမရှိတဲ့ယောက်ျားတောင် ကျစ်"
ချစ်လွန်းနဲ့မူပိုနှစ်ယောက် ဆရာထွက်သွားသည်အထိ ခခမျက်နှာအဆခြအနေကြောင့် သူမတို့လည်း ခက်ရွံ့ရွံ့ဖြင့်
"ခခ ဘာဖြစ်လို့လည်း....."
"......."
ချစ်လွန်းအမေးကို့ပြန်ဖြေခြင်းမရှိတဲ့ခခကြောင့် မူပိူနဲ့ချစ်လွန်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မေးဆက်နေကြပြီး ခဏအကြာ
"အာ... သိပြီ နောက်က ဟိုကောင်မကြောင့်လား ခေါင်းထဲထည့်မနေနဲ့ ဆရာက သူ့ကိုအရေးတောင်မလုပ် နင်တွေ့တယ်မဟုတ်လား.... ထားလိုက်ပါဟာ အမှိုက်တွေ"
ချစ်လွန်းနဲ့မူပိုကအာပေါက်အောင်ပြောနေကြပင်မယ့် ခခအတွေးထဲတွင်တော့ ဆရာမမအားလို့လာရအောင် ကိုကိုနဲ့ဆရာမက အဲ့လောက်ရင်းနှီးနေကြတာလား အိမ်မှာဆို အနေတည်ပြီး ငါ့တောင်အရေးမလုပ်ခြင်တဲ့သူကြီးက ဒီမှာကျ ဘာလို့အဲ့လောက်ကောင်းပြနေရတာလည်း သူ့မှာ မိန်းမငါတစ်ယောက်လုံးရှိကြောင်းလည်းမပြောပြသွားဘူး ဘာလည်း လူပျိုပုံစံမျိုးနေခြင်လို့လား အဲ့ဒါမို့ ကျောင်းမှာဆို ဆရာခေါ်ခိုင်းတာလား တွေ့မယ် ရှင်ကြီးအိမ်ရောက်ရင် မီးအကြောင်းကောင်းကောင်းသိပြီမှတ် ဦးရေပြင်ညီ
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
စားလုံးပေါင်းအမှားပါရင်သည်းခံဖတ်ပေးကြပါနော်🙏 စာဖတ်သူတစ်ဦးခြင်းစီကိုကျေးဇူးအထူးထူးပါရှင့်🙏❤ အိမ်လှလှလေးတွေ ပိုင်ဆိုင်နိုင်ကြပါစေနော် အားလုံးပဲ မင်္ဂလာညချမ်းလေးပါရှင်🙏
စာဖတ်သူများကို အစဉ်လေးစားလျှက်
#မြူခိုးဝေဝေ