ဒီ​နေ့က ငါ့ရဲ့အသက်​တစ်​ဆယ့်​ခြောက်​နှစ်​ပြည့်​တဲ့​နေ့​ပေါ့။ ငါ့ရဲ့လွတ်​လပ်​ပျော်​ရွှင်​ရတဲ့​နေ့ရက်​တွေရဲ့​နောက်​ဆုံး​နေ့တစ်​နေ့လည်းဖြစ်​တာ​ဘဲ။ မနက်​ဖြန်​ဆို ငါဟာအရှင်​မင်းကြီးရဲ့သား​တော်​တွေထဲက တစ်​ပါးရဲ့ဝမ်​ဖေးဖြစ်​လာ​တော့မယ်​လေ။ ငါ့ရဲ့ စစ်မှန်ပြီး​လွတ်​လပ်​တဲ့ပုံရိပ်​တွေ​ပျောက်​ဆုံးပြီး အတု​တွေကြားထဲမှာ ရှင်​သန်​ရ​တော့မယ်​။ အမှန်​ဆို ငါကအိမ်​တော်​ရဲ့အငယ်​ဆုံးသမီးတစ်​ယောက်​ပါ။ ဒါ​ပေမယ့်​စောစီးစွာ လက်​ထပ်​ရတဲ့ ဦးဆုံးသမီးလည်း ဖြစ်​နေပြန်​တယ်​။ 

ငါ့ကို အိမ်​တော်​က ကိုယ်​လုပ်​တော်​တစ်​ယောက်​က​မွေးဖွားခဲ့တာ​လေ။ ငါ့​မွေးမိခင်​ကို​တော့ ငါမြင်​ခွင့်​မရခဲ့ပါဘူး။​ပြောရမယ်​ဆို ငါကအိမ်​တော်​မှာ အာဏာအမဲ့ဆုံး​သောသူဘဲ။ ဒါကိုဘာ​ကြောင့်​မင်းကြီးသား​တော်​တစ်​ပါးနဲ့လက်​ထပ်​ရမှာလဲလို့ နင်​တို့​တွေးမိ​နေလား။ 

ငါနဲ့ အဲ့ဒီမင်းသားက ချစ်​ကြိုက်​နေကြလို့လားဆို​တော့ ငါသူ့ကိုမြင်​တောင်​မမြင်​ဖူးဘူး။ 

ငါက​အလွန်တရာ​ချော​မောလှပ​နေလို့လားဆို​တော့ ငါကရွက်​ကြမ်း​ရေကြိုတစ်​ယောက်​ပါဘဲ။

တစ်​နေ့က ငါတို့အိမ်​ကိုအမိန့်​စာတစ်​ခု​ရောက်​လာတယ်​။ အဲ့ဒါက​တော့ မင်းကြီးက သူ့ရဲ့အချစ်​ဆုံး​သော သား​တော်​လေးနဲ့ ငါတို့အိမ်​တော်​ကသမီးတစ်​ဦးနဲ့ လက်​ဆက်​ပေးဖို့ရာဘဲ။ 

အချစ်​ဆုံးသား​တော်​ဆို​တော့ ငါ့အ​ဖေက ငါ့ကိုချစ်​လွန်းလို့ အခွင့်​အ​ရေး​ပေးတယ်​များထင်​မိသွားကြလား။

ဒါဆိုနင်​တို့မှားမှာဘဲ။ အဲ့ဒီလက်​ထပ်​ပွဲက ငါ့အမ​တွေ အ​ကြောက်​အကန်​ငြင်းလို့သာ ငါဆီစိုက်​စိုက်​မြိုက်​မြိုက်​ရောက်​လာတာ​။ ဘာ​ကြောင့်​မင်းကြီးရဲ့အချစ်​ဆုံးသားကို မလိုချင်​ကြလဲလို့်​တွေးမိသွားပြန်​လား။ 

ဘာ​ကြောင့်​ဆို အဲ့ဒီမင်းသားက စိတ်​မမှန်​တဲ့​ရောဂါရှိ​နေတာ​ကြောင့်​လေ။​ပြောရမယ်​ဆို ငါကအရူးမယားဆိုတဲ့ ဘွဲ့ကိုခံယူ​ပေးရတာပါဘဲ။

မနက်​ဖြန်​ဆိုတဲ့​နေ့ရက်​ကို​ရောက်​လာမှာအနည်းငယ်​တော့လန့်​မိသား။ ဒါ​ပေမယ့်​ငါ​ရှောင်​လွှဲလို့လည်းမရနိုင်​ဘူး​လေ။ ဒါ​ကြောင့်​အရာအားလုံးကို​မေ့​လျော့ထားလိုက်​ပြီး ငါအိပ်​စက်​လိုက်​တယ်​။ 

​နောက်​တစ်​နေ့​တော့ 

ငါ့ကိုယ်​ပေါ်မှာ အနီ​ရောင်​မင်္ဂလာဝတ်​စုံကိုဆင်​မြန်းထားတယ်​။ ငါ့မျက်​နှာမှာလည်း ပဝါနီတစ်​ထည်​ဖုံးအုပ်​ထားရင်း မင်္ဂလာပွဲကို​ရောက်​ရှိလို့်လာတယ်​။ ငါ ရင်​တော့တစ်​ထိတ်​ထိတ်​ဖြစ်​နေသည့်​တိုင်​အောင်​ငါ့ကိုယ်​ငါ တည်​ညိမ်​ဟန်​ပြုလို့ထားတယ်​။

ငါအရှင့်​သားနား​ရောက်​လေ​တော့ တဟီဟီ ရယ်​နေသံကိုသာကြားရတယ်​။​သေချာ​ပေါက်​အဲ့ဒါက ငါ့ခင်​ပွန်း​လောင်းအရှင့်​သားထံမှ ရယ်​သံဖြစ်​လေတယ်​။ ငါစိတ်​အ​တော်​ဆင်းရဲသွားတယ်​ဆိုတာ ဝန်​ခံရမှာဘဲ။ ဒါ​ပေမယ့်​ထွက်​ပြေးလို့မှမရတာ လက်​မခံလို့မှမရတာ ။ ခုဆို ငါနဲ့သူက မိုး​မြေကန်​တော့ဖို့​တောင်​ဖြစ်​နေပြီ​လေ။ သိပ်​မကြာခင်​အချိန်​မှာ သူကငါ့ရဲ့ခင်​ပွန်းသည်​ဖြစ်​လာ​တော့မှာ။ အ​ခြေအ​နေတိုင်းကို လက်​ခံနိုင်​အောင်​ပြင်​ဆင်​ထားတာ​ကြောင့်​ခဏလေးအတွင်း ငါ့စိတ်​ကိုငါ​ထိမ်းလိုက်​နိုင်​တယ်​။ 

"မိန်းမ ဟီးဟီး မိန်းမ ဟီးဟီး..."

သူက အတိုးလွန်းမကျယ်​လွန်း​သောအသံနဲ့​ပြောပြီးရယ်​နေတယ်​။ ငါသိတယ်​သူငါ့ကိုကြည့်​ပြီး လက်​ညိုးထိုး ရယ်​နေတာ။ ငါသူ့ကိုရှင်းလင်းစွာမမြင်​နိုင်​သည့်​တိုင်​အောင်​ဝါးတားတား​တော့မြင်​နိုင်​ပါ​သေးတယ်​။ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်​က​မထွားကြိုင်းသည့်​တိုင်​အောင်​သေး​ကွေးပိန်​လှီ​နေတာ​တော့မဟုတ်​ဘူး။ လှုပ်​ရှားမှု​ရေး​ရေး​လေး​တွေ မြင်​နေရ​ပေမယ့်​သူ့ပုံစံက သွက်​လက်​တဲ့က​လေးငယ်​တစ်​ယောက်​လှုပ်​ရှားမှုနဲ့တူတယ်​။ 

သူနဲ့ငါမိုး​မြေကန်​တော့​နေချိန်​မှာ​တောင်​သူ့ရဲ့ ရယ်​သံက​ပျောက်​မသွားဘူး။ သူက ငါ့လက်ေ​မာင်း​ကိုမထိတထိတို့တို့ပြီး ရယ်​မော​သေးတယ်​။ သူကစိတ်​မမှန်​ပေမယ့်​မင်္ဂလာပွဲကိုပျက်​စီးထိခိုက်​စေမယ့်​အထိ​တော့ အထိမ်းအကွပ်​မမဲ့​လေဘူး။ ဒါ​ကြောင့်​မင်္ဂလာပွဲက အဆင်​ပြေစွာပြီး​မြောက်​သွား​လေတယ်​။ 

ယောင်​နောက်​ဆံထုံးပါ ဆိုတဲ့ အတိုင်း​ငါဟာသူ့အိမ်​တော်​ကိုလိုက်​ပါခဲ့ရတယ်​။ ထုံးတမ်းစဉ်​လာအတိုင်း ငါဟာမင်္ဂလာအိပ်​ခန်းက​နေ သူ့ကို​စောင့်​နေရတယ်​။ ငါ​တွေး​တော​နေမိတယ်​ငါ့ရဲ့အိမ်​ထောင်​ရေးကို ဘယ်​လိုများ ကိုင်​တွယ်​ရပါ့လို့။ သိပ်​မကြာခင်​မှာဘဲ ငါ့အခန်းအပြင်​က​နေ တဟီဟီနဲ့ ရယ်​မောသံ​လေးကိုကြားရတယ်​။ တစ်​ဆက်​ထဲမှာဘဲ တံခါးဖွင့်​သံကြားရပြန်​တယ်​။

"ငါ​ဒီအထဲဝင်​ရင်​မုန့်​ဝယ်​ကြွေးမှာ​သေချာတယ်​နော်​"

သူက အခန်းတွင်း​ခြေလှမ်းမဝင်​ခင်​အထိမ်း​တော်​ကြီးဆီက ကတိကိုရ​အောင်​တောင်း​နေ​လေတယ်​။ အထိမ်း​တော်​ကြီးဆီက​သေချာစွာကတိအထပ်​ထပ်​ရ​တော့မှသာ သူဝင်​ရောက်​လာ​လေတယ်​။ ငါက​တော့ ငါ့​နေရာမှာသာ ညိမ်​သက်​စွာထိုင်​နေ​လေတယ်​။ သူကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ ငါ့ဆီတိုးလာတယ်​။​နောက်​ပြီး ငါ့ရဲ့ပဝါနီကို မထိတထိဆွဲပြန်​တယ်​။ သူက အချိန်​တော်​တော်​ကြာတဲ့ထိ ပဝါနီကို ထိကနမ်းတို့ကနမ်းသာလုပ်​နေတယ်​။​ပြောရမယ်​ဆို ငါကစိတ်​ရှည်​တဲ့သူ​မဟုတ်​ဘူး။ ငါဆက်​ပြီး သည်းမခံနိုင်​တော့တဲ့အဆုံး ငါ့ဟာငါပဝါဆကို ဆွဲဖြုတ်​ဖို့လုပ်​လိုက်​တယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​ငါ့လက်​ကို ခပ်​ကြမ်းကြမ်းလက်​တစ်​စုံက ဖမ်းဆုပ်​လိုက်​တယ်​။ ငါရုန်းထွက်​ဖို့လုပ်​လိုက်​ပေမယ့်​ဒါကအင်​အားကြီးလွန်းတယ်​။ သူကရူး​နေသည့်​တိုင်​အောင်​ပျော့ညံ့ညံ့​တော့မဟုတ်​ဘူးဘဲ လို့​တွေးမိတယ်​။

"ဟီးဟီး... ချစ်​ဇနီး​က မ​စောင့်​နိုင်​တော့ဘူး...ဟီးဟီး.."

သူ့စကား​ကြောင့်​ငါ့စိတ်​မရှည်​မှုကို ထိမ်းချုပ်​လိုက်​ရတယ်​။ 

'​နေပါ​စေ​တော့ တစ်​ညလုံးပဝါအုပ်​ပြီး​နေ​တော့မယ်​'

ငါ့အ​တွေးမဆုံး​သေးခင်​မှာဘဲ။ ငါ့မြင်​ကွင်း​တွေရှင်းလင်းသွားတယ်​။ ငါ့​ရှေ့မှာ ပြူးပြူးပြဲပြဲမျက်​နှာတစ်​ခုကလည်း ရှိလို့​နေပြီး နက်​မှောင်​တဲ့မျက်​ဝန်းတစ်​စုံက ငါ့မျက်​လုံး​တွေကို​သေချာစွာစူးစိုက်​ကြည့်​လို့​နေတယ်​။ အဲ့တစ်​ခဏအတွင်းမှာ ငါဟာညို့ခံလိုက်​ရတဲ့လူတစ်​ယောက်​လိုဘဲ။အချိန်​ခဏကြာပြီး​တော့မှ ထိုအမျိုးသားကသူ့ရဲ့သွားတန်း​ဖွေး​ဖွေး​တွေ​ပေါ်​အောင်​ရယ်​လိုက်​တယ်​။

"ဟားဟား...ဟား..ဟား....ကြည့်​ကြည့်​နင်​မှန်​ကြည့်​နင့်​ရုပ်​ကမလှဘူး ဟား ....ဟား...."

သူက ငါ့မျက်​နှာကို လက်​ညှိုးထိုးလိုက်​သူ့ဗိုက်​သူနှိပ်​လိုက်​နဲ့​အော်​ရယ်​နေတာ အူလှိုက်​သည်းလှိုက်​ဘဲ။ ငါလည်းသူ့ကို ရှုတည်​တည်​နဲ့သာကြည့်​နေလိုက်​တယ်​။ သူက ရယ်​ရင်းအားမလိုအားမရဖြစ်​ဟန်​တူရဲ့​ဘေးကစားပွဲကို တဘုန်းဘုန်းရိုက်​လေတယ်​။ 

"ဟား...ဟား...ဟား.....ခွမ်း"

သူ့ရယ်​သံနဲ့အတူ​စားပွဲ​ပေါ်ရှိမင်္ဂလာအရက်​အိုးက ကျကွဲသွား​လေတယ်​။ အဲ့ဒါက ငါ့​ခြေ​ထောက်​ဘေးကို ကျကွဲတာဖြစ်​လို့ ကွဲတဲ့အစအန​တွေက ငါ့​ခြေ​ထောက်​ကိုလာမှန်​လေ​တယ်​။ ငါ့​ခြေ​ထောက်​က ပူစပ်​စပ်​အရသာကို ခံစားလိုက်ရမှန်းသိ​ပေမယ့်​ငါသတိမထားမိပါဘူး။ ဘာ​ကြောင့်​ဆို ငါ့ရဲ့အသစ်​စက်​စက်​ချစ်​ခင်​ပွန်းကြီးက​ကြွေအိုးကွဲစ​တွေကို ကိုင်​ဖို့လက်​လှမ်း​နေတာ​ကြောင့်​ပါ။ ငါအမြန်​သူ့လက်​တွေကိုဆွဲယူလိုက်​တယ်​။

"မထိနဲ့"

သူက ငါ့ကို​မော့ကြည့်​လာတယ်​။​သူ့မျက်​ဝန်း​တွေက အဓိပ္ပါယ်​တွေရှိ​နေသ​ယောင်​ဘဲ။ ငါ​သေချာကြည့်​မိ​တော့ သူ့မျက်​ဝန်း​တွေထဲက အူ​ကြောင်​ကြောင်​တွေဘဲရှာ​တွေ့တယ်​။​နောက်​တော့ သူကငါ့ကိုရယ်​ပြပြန်​တယ်​။

"ဟီး....ဟီး...ချစ်​ဇနီး​လေးက ဒီခင်​ပွန်းရဲ့လက်​ကို ကိုင်​ချင်​လို့လား "

သူက ငါ့ကိုထိုသို့​မေးလာ​လေ​တော့ ငါသူ့လက်​တွေကို လွှတ်​ချပစ်​လိုက်​တယ်​။​နောက်​ပြီး သူနဲ့မျက်​နှာခြင်းဆိုင်​နေရာက​နေ ငါ့မျက်​နှာကို လွှဲဖယ်​လိုက်​ပြီး

"မဟုတ်​ဘူး နင်​အဲ့ဒါ​တွေထိမှာစိုးလို့"

​ကြွေကွဲစ​တွေကို လက်​ညှိုးထိုးပြလိုက်​တော့ သူကသူက အဲ့အကွဲ​တွေကိုပြန်​ကြည့်​ပြန်​တယ်​။​နောက်​ပြီး ငါ​ပြော​နေရင်းနဲ့ကို သူကထိဖို့ရန်​လက်​လှမ်းပြန်​တယ်​။ ငါထပ်​ပြီးသူ့လက်​ကိုဆွဲလိုက်​ရပြန်​တယ်​။

"မထိနဲ့ဆိုရင်​မထိနဲ့​ပေါ့ အဲ့ဒါ​တွေထိမိရင်​နင်​သွေးထွက်​ပြီး နာလိမ့်​မယ်​"

ငါသူ့ကိုစိတ်​ရှည်​ရှည်​ထားပြီး​ပြောပြလိုက်​တယ်​။ သူကဟုတ်​လားဆိုတဲ့အကြည့်​နဲ့ ငါ့ကိုကြည့်​လာပြန်​တယ်​။ 

"နင်​မယုံဘူးလား"

ဆို​တော့ သူက​ခေါင်းရမ်းပြလာတယ်​။​နောက်​ပြီး

"မဟုတ်​ဘူး ဒီခင်​ပွန်းက ချစ်​ဇနီး​လေးရဲ့စကားကို ယုံတယ်​" တဲ့။

ငါသိလိုက်​တယ်​။ သူကထိမ်းချုပ်​ရလွယ်​ကူမယ့်​အရူး​လေးတစ်​ယောက်​ဘဲဆိုတာ။ ငါပြုံးပြီးသူ့ကို​ပြောလိုက်​တယ်​။

"ဟုတ်​တယ်​နင်​ကငါ့စကားကိုယုံရမယ်​" လို့။

တစ်​ညလုံး ငါတို့နှစ်​ယောက်​က မင်္ဂလာ ကုတင်​ပေါ်မှာ ငုတ်​ရိုက်​ထားသလိုထိုင်​ပြီး စကား​ပြော​နေခဲ့ကြတယ်​။ သူ့ရဲ့ တဟီးဟီးရယ်​သံကြီးကို သည်းခံရင်း သူသိသင့်​သိအပ်​တာ​တွေကို​ပြောပြ​ပေး​နေတာ​ပေါ့။ ညဝက်​လောက်​ရောက်​ချိန်​မှာ​တော့ သူ့ကိုထိုကဲ့သို့အချိန်​ပြည့်​ရယ်​မ​နေရန်​သိမ်းသွင်း​အောင်​မြင်​လိုက်​တယ်​။

***

မနက်​ခင်း​ရောက်​တဲ့အခါ အ​စေခံ​တွေက ငါတို့အခန်းထဲကိုဝင်​ရောက်​လာတယ်​။​နောက်​ပြီး အိပ်​ယာ​ပေါ်က ပဝါဖြူစကိုလာ​ရောက်​သိမ်းဆည်း​လေတယ်​။ သူက​တော့ ကုတင်​ဘေးက ခုံတစ်​ခုံးမှာ တည်​တည်​လေးထိုင်​နေတယ်​။ သူ့ပါးစပ်​ကိုလုံလုံခြုံခြုံပိတ်​ထားပြီး​တော့​ပေါ့။ ငါက​တော့ ပြတင်းတစ်​ခုရဲ့​ဘေးမှာ ရပ်​လို့​နေပြီး ငါ့ရဲ့ခင်​ပွန်းအရှင့်​သားကို ကြည့်​လို့​နေတယ်​။ သူက တစ်​ချက်​တစ်​ချက်​ငါ့ကိုလှမ်းလှမ်းကြည့်​တယ်​။ သူပြုံးရယ်​ချင်​ပေမယ့်​ထိမ်းချုပ်​ထားမှန်းသိသာ​အောင်​သူ့ရဲ့ပါးစပ်​တွေကို အတင်းဖိပိတ်​ထားတယ်​။ သူငါ့ကိုကြည့်​တဲ့အကြည့်​တွေက သူ​တော်​တယ်​နော်​လို့​ပြောချင်​နေသ​ယောင်​ရှိတာမို့ ငါပြုံးလိုက်​မိတယ်​။ 

အ​စေခံ​တွေက ပဝါဖြူကိုကြည့်​ပြီး ပြုံးစိစိလုပ်​နေကြတာ​ကြောင့်​ငါပဝါဖြူကိုကြည့်​လိုက်​မိတယ်​။ သူတို့ဘာ​ကြောင့်​ပြုံးသလဲဆိုတာ အ​ဖြေ​တွေ့သွား​တော့ ငါတခဏတာ​ကြောင်​အသွားတယ်​။ အဲ့ဒါက​တော့ ပဝါဖြူ​ပေါ်မှာ အနီကွက်​တစ်​ကွက်​ရှိ​နေ​တာ​ကြောင့်​ဘဲ။ သို့​ပေမယ့်​ခဏအကြာမှာ ငါ့​ခြေ​ထောက်​တွေကို လုံခြုံ​အောင်​ဖုံးအုပ်​လိုက်​တယ်​။

သူက အရူးမင်းသားဖြစ်​တဲ့အတွက်​ကြောင့်​ညီလာခံမတက်​ရဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​သူ့ကို​နေ့လည်​ချိန်​ထိ ငါမ​တွေ့ရတက်​ဘူး။​နေ့လည်​ချိန်​ကျော်​ရင်​တော့ သူ့အထိမ်း​တော်​နဲ့အတူ ငါဆီကို​ရောက်​လို့လာတက်​တယ်​။ သူမရှိတဲ့အချိန်​တွေဆို စာအုပ်​တွေဖတ်​ရင်း ဗျတ်​စောင်းတီးရင်း ငါ့အချိန်​တွေဖြုန်း​လေ့ရှိတယ်​။ သူ​ရောက်​လာတဲ့အချိန်​တွေဆို သူနဲ့စကား​တွေအများကြီး​ပြောရင်းကုန်​ဆုံး​လေ့ရှိတယ်​။ ငါတို့နှစ်​ဦးရဲ့​နေ့ရက်​တွေက​ပျော်​ရွှင်​သာယာ​နေတယ်​။ ငါ့ဖခင်​အိမ်​မှာထက်​ပိုပြီး စိတ်​ချမ်းသာတယ်​ဆိုတာ​ပြောစရာ​တောင်​မလိုဘူး။

တစ်​နေ့​တော့ ငါတို့အိမ်​တော်​ကို သတင်းတစ်​ခု​ရောက်​လို့လာတယ်​။ အဲ့ဒါက​တော့ နန်းတက်​မင်းသားနဲ့ ငါတို့အိမ်​တော်​ကအမကြီးတို့ရဲ့ မင်္ဂလာသတင်းဘဲ။ အဲ့ဒီသတင်းနဲ့အ​တူ ငါတို့နှစ်​ဦးတက်​ရောက်​ရန်​ဆိုတဲ့ အမိန့်​တော်​ပါ ပါလာ​လေတယ်​။ ငါအဲ့ဒီပွဲကိုမတက်​ရောက်​ချင်​ဘူး။ ဘာ​ကြောင့်​ဆို အ​ဖြေကရှိပါတယ်​။ ငါ့ခင်​ပွန်း​ကြောင့်​ပေါ့။ သူနဲ့တက်​ရောက်​ရမှာကို ရှက်​ကြောက်​လို့​မဟုတ်​ဘူး။ ငါသူ့ရဲ့လက်​ကိုတွဲပြီးပွဲတက်​ချင်​ပါတယ်​။ သူဘယ်​လိုအ​ခြေအ​နေမှာဖြစ်​ဖြစ်​ပေါ့။ သို့​ပေမယ့်​ငါ့ခင်​ပွန်းကို အထင်​သေးခြင်း သနားခြင်း​လှောင်​ရယ်​လိုခြင်းဆိုတဲ့ အကြည့်​တွေနဲ့ကြည့်​လာမှာကိုမလိုလားဘူး။ 

သို့​ပေမယ့်​ငါ့ခင်​ပွန်းက ငါ့လက်​မောင်းကို ဆွဲလို့ 

"ချစ်​ဇနီး ငါချစ်​ဇနီးနဲ့ တူတူသွားမယ်​နော်​"

တဲ့။ 

သူ့ရဲ့​တောင်းဆိုမှုကိုလည်း ငါမငြင်းပယ်​နိုင်​ဘူး။ ဒါ​ကြောင့်​ငါသူနဲ့အတူပွဲတက်​ဖို့ ဆုံးဖြတ်​လိုက်​တယ်​။ ငါ့ခင်​ပွန်းကိုငါကာကွယ်​မယ်​လို့​တွေးရင်းနဲ့​ပေါ့။

ပွဲကြီးက ကြီးကျယ်​ခမ်းနားတယ်​။ ဟုတ်​တာ​ပေါ့ ဒါက အာဏာကြီးမားတဲ့​နန်းတက်​မင်းသားနဲ့ ငါတို့အိမ်​တော်​က ပဏာမသမီး ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲဘဲ​လေ။ ငါ့ရဲ့ခင်​ပွန်းက​တော့ ငါ့လက်​ကိုတွဲရင်း တပြုံးပြုံးလုပ်​နေတယ်​။ ရယ်​သံ​တော့ထွက်​မ​နေ​တော့ပါဘူး သူကငါ့စကားနား​ထောင်​တယ်​လေ။ မင်္ဂလာပွဲက အမတ်​တွေနဲ့ အဖိုးတန်​ဧည့်​သည်​တွေက ငါ့ခင်​ပွန်းကို ကြည့်​ပြီးတိုးတိုး​ဝေဖန်​နေကြတယ်​။ အမျိုးသမီးအချို့ကလည်း ငါ့ကိုအရူးမိန်းမဆိုတဲ့အကြည့်​နဲ့ ခပ်​လှောင်​လှောင်​ကြည့်​နေကြ​သေးတယ်​။ ငါဂရုမစိုက်​ပါဘူး အရူးမိန်းမဖြစ်​ရတာ ဘယ်​လောက်​စိတ်​ချမ်းသာရမှန်း သူတို့မှမသိတာ။

"ချစ်​ဇနီး ချစ်​ဇနီး ပန်းလှလှ​လေး​တွေကြည့်​ရ​အောင်​"

"ပန်းလှလှ​လေး​တွေ?"

ငါ့ရဲ့အ​မေးကို သူကအပြုံးချိုချို​လေး​တွေနဲ့ တုန့်​ပြန်​ပြီး​ခေါင်းညိမ့်​ပြတယ်​။​နောက်​ပြီး ငါ့လက်​ကိုဆွဲလို့ ခန်းမ​ဆောင်​ထဲက​နေ​ပြေးထွက်​ခဲ့တယ်​။ သူ​ဆွဲ​ခေါ်ရာ​နောက်​ကို​ပြေးလိုက်​ရင်း တစ်​နေရာအ​ရောက်​မှာ​တော့ ငါအရမ်းအံ့ဩသွားခဲ့တယ်​။ ငါ့​ရှေ့ကမြင်​ကွင်းက အရမ်းကိုလှပလွန်းတာ​ကြောင့်​ငါမှင်​သက်​သွားမိတယ်​။ ကန်​ရေပြင်​အပြည့်​ပွင့်​အာ​နေတဲ့ကြာ​ပန်း​တွေက လှချင်​တိုင်း လှ​နေတယ်​။ ကန်​ရေပြင်​ကို ဖြတ်​တိုက်​တဲ့​လေညှင်း​လေး​တွေ​ကြောင့်​သစ်​ရွက်​လေး​တွေ တစ်​ခုနဲ့တစ်​ခုပွတ်​တိုက်​ရင်း ထွက်​လာတဲ့အသံကလည်း လက်​ရာ​မြောက်​လှတဲ့ သံစဉ်​တစ်​ပုဒ်​ဖြစ်​လို့​နေတယ်​။

သူကဒီတစ်​ခါ​တော့ အသံထွက်​ရယ်​မောလိုက်​ပြီး

"ချစ်​ဇနီး လှတယ်​နော်​လှတယ်​ချစ်​ဇနီး"

သူ့အသံကြား​တော့မှ ငါ့အသိစိတ်​ပြန်​ကပ်​နိုင်​တယ်​။ နန်း​တော်​ထဲမှာ ဒီ​လောက်​လှပတဲ့​နေရာရှိတယ်​ဆိုတာ ငါမသိခဲ့ဘူး။ ဒီ​နေရာ​လေးက မင်္ဂလာပွဲရဲ့ ဆူညံသံနဲ့တခြားဆီဘဲ။ ဒါက​ကောင်းကင်​ဘုံ တစ်​ခုလို့​တောင်​ယူဆလို့ရတယ်​။ 

ငါ့ခင်​ပွန်းရဲ့ လက်​တွေကိုငါဆုပ်​ကိုင်​လိုက်​တယ်​။ ပြီး​တော့ ငါတိုးတိုး​လေးဆိုလိုက်​တယ်​။

"​ကျေးဇူးပါ ကျွန်မ​ရဲ့​ပျော်​ရွှင်​မှု​တွေအားလုံးက ရှင့်​ကြောင့်​ဖြစ်​လာတာမို့​ကျေးဇူးပါ"

​ပြောရင်း ပူ​နွေးတဲ့ မျက်​ရည်​စက်​တွေက​ငါမသိလိုက်​ခင်​မှာ ဘာ​ကြောင့်​မှန်းမသိပါဘဲ အလိုလို ကျ​ရောက်​လာကြတယ်​။ ငါ့ခင်​ပွန်းက​တော့ ငါ့ကိုကြည့်​ပြီး ပြုံး​နေရာက​နေ ပြာပြာသလဲဖြစ်​လို့ သွားတယ်​။

"ချစ်​ဇနီး မငိုပါနဲ့ချစ်​ဇနီး ဘာလို့ငိုတာလဲ မုန့်​မစားရလို့လား"

သူ့ရဲ့​ကြောင်​တောင်​တောင်​နိုင်​တဲ့​မေးခွန်း​တွေ​အောက်​မှာဘဲ ငါပြုံးမိပြန်​တယ်​။ ငါ​ခေါင်းညိမ့်​ပြလိုက်​တော့ သူကဘယ်​ချိန်​ကထည့်​လာမှန်းမသိတဲ့ အင်္ကျီလက်​ထဲက မုန့်​ခြောက်​အချို့ထုတ်​ပေးလာတယ်​။ 

"ချစ်​ဇနီးစားချင်​ရင်​ပေးမယ်​နော်​မငိုနဲ့တိတ်​တိတ်​"

သူ့ရဲ့လက်​ထဲကမုန့်​ကို ငါ့ဆီထိုး​ပေးပြီး သူ့လက်​တွေကိုအင်္ကျီနဲ့ပြန်​သုတ်​လိုက်​သေးတယ်​။​ပြီး​တော့မှ ငါ့မျက်​ရည်​တွေကို ဖွဖွ​လေးလာသုတ်​ပေး​လေတယ်​။ ငါခံစားမိပြန်​ပြီ သူ့လက်​တွေပိုပြီး ကြမ်းတမ်းလာသလိုခံစားမိပြန်​ပြီ။ ငါ့ပါးပြင်​ပေါ်က သု့လက်​တွေကို ငါ့လက်​နဲ့ဆုပ်​ကိုင်​လိုက်​တယ်​။​နောက်​ပြီး သူ့လက်​ဖဝါး​တွေကို​သေချာကြည့်​မိတယ်​။ သို့​ပေမယ့်​သူကသူ့လက်​တွေကို မြန်​မြန်​ပြန်​ဆွဲယူလိုက်​ပြီး 

"ချစ်​ဇနီး မုန့်​ရပြီ​ဆို​တော့ မငို​တော့ဘူး​နော့်​"

ငါ​ခေါင်းထပ်​ညိမ့်​ပြလိုက်​ပြီး သူ့ခါး​ဆီငါ့လက်​တွေနဲ့ဖက်​တွယ်​လိုက်​တယ်​။ ငါ့​မျက်​နှာကိုသူ့ရင်​ဘက်​မှာအပ်​လိုက်ြ​ပီး

"အင်း မငို​တော့ဘူး နင်​သာ ငါ့ကိုဖက်​ပေးထားရင်​ဘယ်​တော့မှမငို​တော့ဘူး"

ငါ့စကားကိုကြား​တော သူ့​ခေါင်းကို တဆက်​ဆက်​ညိမ့်​လိုက်​ပြီး ပြောလာတာ "အင်းအင်း" တဲ့။ 

ကြာကန်မှာ အချိန်ဖြုန်းခဲ့တာ​ကြောင့်​ငါတို့ မင်္ဂလာအခမ်းအနားက​နေ ပြန်​လာ​တော့​မှောင်​ရီဖြိုးဖျအချိန်​ကို​ရောက်​လို့သွားတယ်​။ သူကအရူး​လေးဆို​တော့ မြင်းစီးလို့မဖြစ်​တာ​ကြောင့်​ငါနဲ့အတူ​ဝေါယာဉ်​လိုက်​စီးတယ်​။ တစ်​နေရာအ​ရောက်​မှာ​ဝေါယာဉ်​က ရပ်​တန့်​လို့သွားတယ်​။ ဘာ​ကြောင့်​လဲလို့ ငါစပ်​စုဖို့​လိုက်​ကာစကိုဖယ်​လိုက်​တဲ့အခါ ဝတ်​စုံအနက်​နဲ့လူတစ်​စုက ဓားကိုယ်​စီကိုင်​ထားပြီး ငါတို့ကိုချိန်​ရွယ်​လို့ထားတယ်​။ 

ငါသူ့အတွက်​စိတ်​ပူလို့သွားတယ်​။ သူထွက်​ပြေးနိုင်​မှာမဟုတ်​တာကို​တွေးမိတာ​ကြောင့်​

"အရှင့်​သား ရှင်​ကျွန်​မစကားကိုနား​ထောင်​မယ်​မဟုတ်​လား"

သူက​ခေါင်းညိမ့်​လို့ပြလာတယ်​။ 

"ဟုတ်​ပြီ ဒါဆို ရှင်​အိမ်​တော်​ကိုပြန်​တက်​လား"

လို့ ငါထပ်​မေးလိုက်​တယ်​။ သူက​ခေါင်းညိမ့်​ပြပြန်​တယ်​။ တကယ်​ဘဲ ငါ့ခင်ပွန်းအရူး​လေးက အိမ်​တော်​ပြန်​လမ်းကို မှတ်​မိ​ကောင်းပါရဲ့လို့ ငါ​တွေးမိတယ်​။ 

"ဒါဆို ကျွန်​မ​ရှင့်​ကို​ပြေးလို့​ပြောရင်​ပြေးရမယ်​နော်​အဲ့လူ​တွေနဲ့​ဝေး​အောင်​အိမ်​တော်​ရောက်​တဲ့ထိ​ပြေးရမယ်​နော်​"

လို့မှာလိုက်​တယ်​။ သူက​တော့ ငါ့ကိုသာ​ငေးကြည့်​လို့​နေတယ်​။ အပြင်​ဘက်​မှာ​တော့ လက်​နက်​ချင်း ထိခပ်​သံ​တွေ ဆူညံလို့​နေပြီ။ ဝတ်​စုံနက်​တွေက အင်​မတန်​တော်​လွန်းတာ​ကြောင့်​ငါတို့ဘက်​ကအ​ရေးနိမ့်​နေ​လေတယ်​။ ငါသူ့လက်​ကို ဆွဲကိုင်​လိုက်​ပြီး အပြင်​ကိုလှမ်းထွက်​လိုက်​တယ်​။​နောက်​ပြီး နီးရာက​သေဆုံး​နေတဲ့တပ်​သားတစ်​ယောက်​ရဲ့ ဓားကို​ကောက်​ကိုင်​လိုက်​တယ်​။ သူကငါ့လက်​ကို ဖြစ်​ညစ်​လိုက်​တာ ငါခံစားမိတယ်​။ သူ​ကြောက်​နေတယ်​လို့ ငါ​တွေးမိ​တာ​ကြောင့်​မ​ကြောက်​ဖို့အကြည့်​တွေနဲ့သာ ငါနှစ်​သိမ့်​မိတယ်​။ ဝတ်​စုံနက်​တွေက ငါတို့ထွက်​လာတာ မြင်​တဲ့အခါ သူတို့ဓားဦး​တွေက ငါတို့ဆီမှာသာ ဦးတည်​ကုန်​တယ်​။ ဒါ​ကြောင့်​ပြေး လို့​ပြောပြီး အ​မှောင်​ရိပ်​ဘက်​တွန်းပို့လိုက်​တယ်​။ ငါကဓား​ရေး​တော်​နေတဲ့သူ မဟုတ်​ပေမယ့်​အနည်းအကျင်း​တော့ တက်​ထားပါတယ်​။ ဒါ​ကြောင့်​သူ​ပြေးဖို့အချိန်​ရ​အောင်​ငါတက်​နိုင်​သ​လောက်​တားဆီး​နေတယ်​။ ငါလို ဓား​ရေးညံ့ဖျင်းသူတစ်​ယောက်​က ဘယ်​လိုလုပ်​အချိန်​ကြာကြာဆွဲထားနိုင်​မှာလဲ။ သူတို့ရဲ့ ဓားသွား​တွေက ငါ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဖြတ်​ရှရာ​တွေ​ပေးကြတယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​အဲ့ဒါ​တွေကငါ့ကို​သေနိုင်​လောက်​တဲ့ထိ​တော့မဟုတ်​သေးဘူး။ ငါ့ကိုယ်​ငါ​တောင်​မနည်းကာကွယ်​နေရတဲ့အချိန်​နောက်​ထပ်​ဝတ်​စုံနက်​တစ်​ယောက်​ထွက်​လို့လာပြန်​တယ်​။ ငါထိပ်​လန့်​သွားမိတယ်​။ ငါ​သေရမှာ​ကြောက်​လို့​တော့ မဟုတ်​ပါဘူး အဲ့ဒီဝတ်​စုံအနက်​နဲ့လူ ထွက်​လာတာက အရှင့်​သား​ပြေးသွားခဲ့တဲ့ဘက်​ဖြစ်​နေတာ​ကြောင့်​ပါ။ သို့​ပေမယ့်​အံ့ဩစရာ​ကောင်းတာက အဲ့ဝတ်​စုံနက်​နဲ့လူက အခြားဝတ်​စုံနက်​တွေကိုပြန်​သတ်​နေတာဘဲ။ သူ့ရဲ့ဓား​ရေးက​ပြောင်​မြောက်​တိကျလွန်းတယ်​။ သူဓားတစ်​ချက်​ဝေ့လိုက်​ရင်​တစ်​ယောက်​သေဆုံးသွားတာဘဲ။ ဒီလူက ငါတို့ဘက်​ကလူလို့​တွေးလိုက်​ချိန်​မှာဘဲ ငါဟာ​လောကကြီးနဲ့အဆက်​ပြတ်​လို့သွားတယ်​။

***

ငါ့မျက်​လုံး​တွေဖွင့်​လိုက်​ချိန်​မှာ အရင်​ဦးဆုံးမြင်​တွေ့ရတာက ဖြူလွှလွှမျက်​နှာကျက်​တစ်​ခုဘဲ။ ငါသိလိုက်​ပြီ ငါ့အိပ်​ခန်းကိုငါပြန်​ရောက်​နေပြီဆိုတာ။ ငါ​ဘေးကိုကြည့်​လိုက်​ချိန်​မှာ ငါ့လက်​တွေကိုကိုင်​ပြီး အိပ်​မောကျ​နေတဲ့ အရှင့်​သားကို​တွေ့လိုက်​ရ​လေတယ်​။ ငါထထိုင်​ဖို့ကြိုးစားလိုက်​ရင်​ဘဲ ငါ့ခန္ဓာတစ်​ခုလုံးက နာကျင်​လို့လာတာ​ကြောင့်​ညည်းသံတိုးတိုး​လေး ထွက်​လို့သွားတယ်​။ တကယ့်​ကို ငါ့အသံကတိုးတိုး​လေးပါ။ သို့​ပေမယ့်​ငါ့​ဘေးကလူက​တော့​ခေါင်း​ထောင်​လာတယ်​။ 

"ချစ်​ဇနီးနိုးပြီလား"

သူ့ရဲ့အသံ​လေးက တိုးတိုး​လေးနဲ့ အလွန်​ပုံမှန်​ဖြစ်​နေတယ်​။ သူ့မျက်​နှာ​လေးက မို့အစ်​လို့​နေတာ ငိုလွန်းထားတဲ့ ရုပ်​က​လေးနဲ့တူတယ်​။ သူ့ပုံစံ​လေး​ကြောင့်​ငါပြုံးလိုက်​မိတယ်​။

"ရှင်​ဘေးကင်းလို့ ကျွန်​မ​ပျော်​တယ်​"

ငါ့စကားအဆုံးမှာ သူကငါ့လက်​ဖဝါး​တွေကိုဖြန့်​ယူပြီး သူ့ပါးမှာအပ်​လိုက်​လေတယ်​။​နောက်​ပြီး​ပြောလာတာက

"​နောက်​ဆို ချစ်​ဇနီးကို မထိခိုက်​အောင်​ကာကွယ်​ပါ့မယ်​"

သူ့အ​ပြော​လေး​ကြောင့်​ငါရယ်​မိပြန်​တယ်​။ သူ့ကိုယ်​သူ​တောင်​မကာကွယ်​နိုင်​တဲ့ အရူး​လေးက ငါ့ကိုကာကွယ်​မယ်​လို့​ပြော​နေတာ​ကြောင့်​ဒါဟာ ရယ်​စရာ​ကောင်း​နေတယ်​လေ။ ဒါ​ပေမယ့်​ငါ​ခေါင်းတစ်​ချက်​ညိမ့်​ပြလိုက်​ပြီး​ပြောလိုက်​တယ်​။ 

"​ဒါဆို ချစ်​ခင်​ပွန်းရဲ့ ကာကွယ်​မှု​အောက်​မှာဘဲ​နေ​တော့မယ်​" လို့။

ငါ​ကျန်းမာ​ရေးပြန်​ကောင်းဖို့ အချိန်​တစ်​လ​တောင်​ကြာမြင့်​ခဲ့တယ်​။ သူက​တော့ မနက်​ခင်းတိုင်း မရှိတက်​ပြန်​ပါဘူး။ ငါကျန်းမာ​ရေး​ကောင်းလာ​ပေမယ့်​အိမ်​တော်​ဝင်းထဲမှာသာ​နေစမြဲပါဘဲ။ 

တစ်​နေ့

သူငါ့ဆီ​ရောက်​မလာခဲ့ဘူး။​

ထို​နေ့မှာဘဲ တိုက်​ဆိုင်​စွာ နန်းတက်​မင်းသားအိမ်​တော်​မှာ ကျူး​ကျော်​ဝင်​ရောက်​သူရှိခဲ့ပြီး နန်းတက်​မင်းသားကို ဒါဏ်​ရာအပြင်းအထန်​ရ​စေခဲ့တယ်​။ ငါအရမ်းစိတ်​ပူခဲ့တယ်​။ နန်းတက်​မင်းသားအိမ်​တော်​ကို​တောင်​ဝင်​ရောက်လုပ်​ကြံနိုင်​တာ ငါတို့လိုအိမ်​တော်​လေးကိုဝင်​ရောက်​ပြီး မကာကွယ်​နိုင်​တဲ့ သူ့ကိုထိခိုက်​စေဖို့ဆိုတာ ကျူး​ကျော်​သူ​တွေအတွက်​အလွယ်​လေးမဟုတ်​လား။

နောက်​တစ်​နေ့​ရောက်​လာခဲ့​ပေမယ့်​သူ့မျက်​နှာ​လေးကနွမ်းနယ်​နေတယ်​။ ငါသူ့ကို​မေးခဲ့​ပေမယ့်​သူက 'မုန့်​စားမယ်​' လို့ဘဲထ​အော်​ခဲ့တယ်​။ သူအပူအပင်​ကင်းစွာ မုန့်​စား​နေနိုင်​ပေမယ့်​ငါက​တော့ သူ့အတွက်​အ​တော်​ပူပန်​နေရတယ်​။ တိုင်းပြည်​ပြည့်​ရှင်​ကလည်း နာမကျန်းဖြစ်​နေတာ​ကြောင့်​အာဏာလုပွဲကြီးဖြစ်​တည်​လာပြီ​လေ။ 

အရင်​က ငါထင်​ခဲ့တာ ။ ငါ့ခင်​ပွန်းရဲ့ ကျန်းမာ​ရေးအ​ခြေအ​နေ​ကြောင့်​ငါတို့ဘဝက​အေးချမ်းစွာ​နေနိုင်​မယ်​လို့။ ဒီနန်း​ရေးအရှုပ်​တော်​ပုံနဲ့ မသတ်​ဆိုင်​စွာ​နေနိုင်​လိမ့်​မယ်​လို့​ပေါ့။ ခု​တော့ လုံးဝကွဲပြားတာဘဲ။ ငါ​မျှော်​လင့်​မိတယ်​။ ငါ့ခင်​ပွန်းမှာ ကာကွယ်​နိုင်​တဲ့စွမ်းရည်​ရှိ​နေဖို့​ပေါ့။

​ည​နေခင်းအချိန်​မှာဘဲ မင်းသား၃ရဲ့အိမ်​တော်​ကို တရား​ရေးရုံး​တော်​က တပ်​သား​တွေဝန်းရံခြင်းကိုခံလိုက်​ရ​လေတယ်​။ နန်းတက်​မင်းသားကို လုပ်​ကြံခြင်းဆိုတဲ့​ခေါင်းစဉ်​နဲ့ အိမ်​သားအားလုံး ဖမ်းဆီးခြင်းခံရ​လေတယ်​။ မင်းသား၃ က​တော့ မိမိ မလုပ်​ခဲ့​ကြောင်း ငြင်းဆန်​ပေသည့်​အရာမဝင်​လေဘူး။ သား​တော်​သုံးပါးရှိ​ပေသည့်​တစ်​ဦးက လုပ်​ကြံခံရသူ တစ်​ဦးက အသိမပြည့်​ဝ​သော မင်းသားငယ်​။ ထို့​ကြောင့်​နန်းတက်​မင်းသားသာ ကျဆုံးခဲ့လျှင်​အကျိုးအမြတ်​ရမှာက မင်းသား၃ တစ်​ဦးတည်းသာဖြစ်​လေတယ်​။ ထို့ပြင်​နန်းတက်​မင်းသားနှင့်​မင်းသားသုံး၏ အခြား​သော ရန်​ညိုးရန်​စများရှိ​နေခြင်း​ကြောင့်​လည်း​ပို၍သံသယ​ဝင်​စေ​လေတယ်​။ 

ငါဆု​တောင်းမိတယ်​။ ထိုပြဿ နာ​တွေက ငါတို့မိသားစုထံမြှားဦးမလှည့်​လာ​စေဖို့​ပေါ့။ ငါ့ရဲ့ခင်​ပွန်းကိုသာ စွပ်​စွဲခဲ့မယ်​ဆိုရင်​ငါ့ခင်​ပွန်းက တရားခံဘဲဖြစ်​နေရမှာ။ သူ့မှာ ငြင်းဆန်​နိုင်​တဲ့ အ​ခြေအ​နေမရှိဘူး။ သူတို့စွပ်​စွဲသမျှခံ​နေရ​တော့မှာ။ 

ဒီ​နောက်​ပိုင်း သူငါ့ဆီလာတာ နည်းသွားတယ်​။ ငါသူ့ကိုအရမ်း သတိရလာတာ​ကြောင့်​သူ့အ​ဆောင်​ဆီ သွားလည်​ပတ်​ဖို့ ငါ​တွေးမိသွားတယ်​။ ဒါ​ကြောင့်​ငါ့ရဲ့အ​စေခံတစ်​ယောက်​ကို မီးဖို​ဆောင်​သွားပြီး အ​ကောင်းဆုံးသ​ရေစာ​တွေယူ​စေလိုက်​တယ်​။​ထို့​နောက်​သ​ရေစာပန်းကန်​ကို ငါကိုယ်​တိုင်​ယူ​ဆောင်​ပြီး သူ့ရဲ့အ​ဆောင်​တော်​ထံ တက်​ကြွစွာ လှမ်းခဲ့တယ်​။ ငါတစ်​လမ်းလုံး​တွေး​နေခဲ့တာ။ သူငါ့ကိုမြင်​လိုက်​ရင်​ပျော်​ပြီး​ပြေးဖက်​မှာလား။ ဒါမှမဟုတ်​ငါ့လက်​ထဲကသ​ရေစာပန်းကန်​ကို အရင်​ယူမှာလား လို့​ပေါ့။

သူ့ကိုအံ့ဩ​စေချင်​တာ​ကြောင့်​အိမ်​တော်​အ​စောင့်​တွေကို​တောင်​တိုးတိုးတိတ်​တိတ်​နေရန်​အချက်​ပြခဲ့တယ်​။ ငါမသိခဲ့တာက အံ့ဩရမှာ သူမဟုတ်​ဘဲ ငါဖြစ်​နေမှာကို​ပေါ့။ 

ငါသူ့အခန်း​ရှေ့​ခြေစုံရပ်​မိချိန်​မှာဘဲ အခန်းထဲကစကားသံအချို့ကိုကြားရတယ်​။ အဲ့ဒါက​တော့ နန်းတက်​မင်းသားကို လုပ်​ကြံခဲ့မှုနဲ့ ပတ်​သတ်​ပြီး​ဆွေး​နွေး​နေကြတာဘဲ။ ငါတမင်​တကာ​ချောင်း​နား​ထောင်​တာမဟုတ်​ပေသည့်​ငါအားလုံးကိုညိမ်​ညိမ်​လေးရပ်​ပြီး နား​ထောင်​နေမိတယ်​။​နောက်​ပြီး​ပြော​နေတဲ့စကားသံက ငါ့ရဲ့ချင်​လှစွာ​သော အရူး​ယောကျာ်းရဲ့ အသံဘဲ။ ငါ​ယောင်​ယမ်းပြီး​ခြေတစ်​လှမ်း​တောင်​ဆုတ်​မိသွားတယ်​။ ဒါကို သတိထားမိသွား​တော့

"ဘယ်​သူလဲ" 

ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ တံခါးပွင့်​လာပြီး ဓားရှည်​ကိုဆွဲကိုင်​ထားတဲ့ ငါ့ရဲ့ခင်​ပွန်းကိုမြင်​လိုက်​ရတယ်​။ 

သူက ငါသိတဲ့ငါ့ခင်ပွန်း​မဟုတ်​တော့ဘူး။ ငါသိတဲ့ငါခင်​ပွန်းက အရမ်းရိုးအပြီး အသိဥာဏ်​မပြည့်​ဝသည့်​တိုင်​အောင်​ဖြူစင်​ပြီးချစ်​ဖို့​ကောင်းတယ်​။ သို့​ပေမယ့်​ငါ့​ရှေ့ကလူက​တော့​ကောက်​ကျစ်​ပြီး ခက်​ထန်​တယ်​လို့ ငါမြင်​တယ်​။ 

သူငါ့ကိုမြင်​လိုက်​တော့ ခက်​ထန်​ပြီးရက်​စက်​တော့မယ့်​သူ့မျက်​နှာက ထိတ်​လန့်​သ​ယောင်​ဖြတ်​ပြေးသွားတာ ငါမြင်​လိုက်​တယ်​။ သို့​ပေမယ့်​သူကချက်​ချင်းပင်​

"ချစ်​ဇနီး ခင်​ပွန်းဆီ အလည်​လာတာလားမုန့်​ရောပါလာတာလား"

အရင်ကလို တုံးတုံးအအ ခင်ပွန်းသည်လေး ဖြစ်သွားတာ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာဘဲ။ ငါကိုယ်ငါမသိတော့ဘူး။ သူ့အမေးကို ဘယ်လိုပြန်ဖြေသင့်သလဲဆိုတာ။

'ဟုတ်တယ်' လို့ ဘဲ ဘာမှမကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဖြေရမလား။ ဒါမှမဟုတ် ဒေါသတကြီးသူ့ကိုထုရိုက်ပြစ်ပြီး 'လူလိမ် လူညာ' လို့အော်ပြစ်ရမလား။ နောက်ဆုံးတော့ ငါလုပ်လိုက်မိတာက ခေါင်းလေး တစ်ချက်ညိမ့်ပြလိုက်ယုံပါဘဲ။ နောက်ပြီး အကြောင်းပြချက်ရှာကာ ငါ့အဆောင်ကိုငါပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အဆောင်ပြန်ရောက်သည့်တိုင်အောင် ငါမယုံနိုင်သေးဘူး။ ဒါဟာ အိပ်မက်ဖြစ်ပါစေလို့ ငါဆုတောင်းနေတယ်။ ဒီအိပ်မက်ကနေ မြန်မြန်နိုးထဖို့ဘဲ ဆုတောင်းမိနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ဆုကတောင်းတိုင်းပြည့်တာမှ မဟုတ်တာ။ ငါလက်မခံချင်ရင်တောင်မှ ဒါကအမှန်တရားဘဲ။ ငါအဆောင်ထဲကနေ မထွက်ဘဲနေတာ ဘယ်နှစ်ရက်တောင်မသိဘူး။ 

နောက်ဆုံးတော့ ငါ့ဆီသူရောက်လာခဲ့ပြီ။ သူက သူ့အရေခွံကို ငါ့ရှေ့မှာ ခွာချလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ဟန်တူရဲ့။ ငါ့အခန်းတံခါးပြန်ပိတ်သွားတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် သူဟာ ပုံမှန်လူတစ်ယောက် အငွေ့အသက်တွေ လွှမ်းသွားတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာမှာတော့ နူးညံ့ချစ်ခင်ခြင်းတွေကိုသာ လွှမ်းခြုံလို့ထားတယ်။ အဲ့ဒီမျက်နှာကို အတော်ကြာတဲ့ထိ ငါစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ သူက ပြုံးပြလာကာ ဆိုလာတယ်။

"ရှင်မ ကိုယ့်ကအရမ်းခန့်ညားနေလို့လား"

သူ့စကားက စနောက်နေသည့်တောင်အောင် ငါ့ကို မပျော်ရွှင်စေဘူး။ သူက တဖြည့်ဖြည်း ငါနဲ့အရမ်းကပ်လာကာ ဆိုလာတယ်။

"ကိုယ် မင်းကိုဖုံးကွယ်ထားမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်"

သူ့ရဲ့ ကြမ်းရှနေတဲ့ လက်တစ်စုံနဲ့ ငါ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ သူ့မျက်လုံးအမူအယာ အားလုံးမှာ တောင်းပန်ခယခြင်းတွေ ပြည့်နေတယ်။ ငါ ဘာပြန်ပြောသင့်လဲ ငါတကယ်မသိတာကြောင့် နှုတ်ဆိတ်ပြီးသာ နေလိုက်တယ်။ သူက ထပ်ပြောလာတယ်။

"ကိုယ်က မင်းကို အန္တရာယ်ကင်းကင်းနဲ့ အမြင့်ဆုံးနေရာမှာထားချင်တာ"

သူ့စကားရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က ဘာလဲ ငါနားလည်တယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကိုထူးဆန်းတဲ့ အကြည့်နဲ့ ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ငါပြောလိုက်တယ်။

"ခုလက်ရှိအခြေအနေကသာ အကောင်းဆုံးလို့ ကျွန်မထင်တယ်"

"ဒါက မင်းကိုမလုံခြုံစေဘူး"

သူရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ စိတ်ပူခြင်းတွေ ပြည့်နှက်လာတယ်။ အဲ့ဒါက ငါ့ကိုစည်းရုံးမှု မအောင်မြင်မှာ ကြောက်နေခဲ့လို့လား။ ငါ့ကြောင့် သူ့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက် ပေါက်ကြားမှာ စိုးနေတာလား။ 

"အလုံခြုံဆုံးက အမြင့်ဆုံးနေရာဘဲ"

အဲ့ဒီစကားပြောလိုက်ချိန်မှာ သူ့မျက်ဝန်းထဲက ရက်စက်မှုတွေ ကောက်ကျစ်မှုတွေကို ငါမြင်နေရတယ်။ အဲ့ဒီ မြင်ကွင်းမျိုးကို ငါမလိုလားဘူး။ သူ့ကို ဒီလိုရက်စက်ပြီး ကောက်ကျစ်တဲ့သူ ဖြစ်မလာစေချင်ဘူး။ 

အရင်က တုံးတုံးအအနဲ့ အသိချို့တဲ့နေပေမယ့် ဖြူစင်တဲ့ ငါ့ခင်ပွန်းကိုသာ ပြန်လိုချင်တယ်။

ဩော် မေ့လို့ အရင်ကတည်းကလည်း ဖြူစင်မှုဆိုတာ သူ့ဆီမှာ မရှိခဲ့ဘူးဘဲ။ အယောင်ဆောင် ဖြူစင်မှုဘဲ ရှိနေခဲ့တာ ။ ငါကသာ အရူးတစ်ယောက်လို ယုံကြည်နေခဲ့တာ။ သူဆိုတာ ဘယ်တုန်းကမှ ဖြူစင်စွာ ရှိမနေခဲ့ဘူး။ သူဆိုတာ အမြဲ လိမ်ညာမှုတွေနဲ့ ပြည့်နက်နေခဲ့တာ။

##########