Chapter 9                           ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်က မကြာခင်မှာဘဲ သူ့တာဝန်တွေကို ပြန်ထမ်းဆောင်ဖို့ သတိလည်လာတယ် သူ့ရှေ့က ခိုလေးတစ်ကောင်ကို ရုတ်တရက်သတိထားမိသွားတယ် ခြေထောက်တွေကို ချည်နှောင်ထားတဲ့ တကောင်ထဲသော ခိုလေးပေါ့ သူ အဲ့ခိုလေးကို မြန်မြန်သီးသန့်ခွဲထားလိုက်တယ် ပီးတော့ အစွန်းလေးမှာ ခိုလေးကို ညင်ညင်သာသာလေး နေရာပြန်ချပေးထားလိုက်တယ် ပီးတော့ သူ တုံ့ဆိုင်းနေခဲ့တယ် သူ မှတ်စုစာအုပ်ကို ဖတ်သင့်လား အဲ့တာက စာအိတ်ပိတ်မထားပါဘူး သူက စက္ကူလိပ်လေးကို မြန်မြန်အလိပ်ဖြေလိုက်တယ် အဲ့မှာ နာမည်တစ်ခုက လွဲလို့ ဘာမှ မပါတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် အဲ့နာမည်ကတော့ Francesco de’ Pazzi ပါ Ezio  က ပခုံးကို တွန့်လိုက်တယ်  သူက အဲ့စာအိတ်က သူ့ထက် သူ့အဖေ အတွက် အဓိပ္ပာယ် တခုခုရှိလိမ့်မယ် လို့ ထင်လိုက်တယ်vieri ၏ ဖခင်နှင့် ome တို့ ၏ အမည်သည် မီလန် ၏ duke of millan ၏ duke ကို ထိပ်တိုက်တွေ့ရန် အကြောင်းအရာ - giovanni ကို သိပြီးသားဖြစ်သည်-နောက်ထပ် သိသာထင်ရှားမှု က သူ့ထက်ပို ၍ ရှိသင့်သည် ။

အနည်းဆုံးတော့ အဲ့တာက အတည်ပြုတဲ့ သဘောကို ဆောင်ပါတယ်

        ဒါပေမယ့် သူက သူ့အလုပ်တွေကို မြန်မြန်လုပ်ခဲ့ရတယ် မှတ်စုကို သူ့ခါးပတ်ဘေးအိတ်ထဲမှာ ဝှက်ထားပီးတော့ ပထမစာအိပ်ထဲက လိပ်စာအတိုင်း သွားခဲ့တယ် အဲ့ဒီ တည်နေရာက သူ့ကို အံ့သြစေခဲ့တယ် အနီရောင် အရပ်ဒေသထဲမှာ္ပါနေလို့ပါ  သူ Christina နဲ့ မတွေ့ခင်က Federico ကို မကြာခဏ ရောက်ဖူးပါတယ် ဒါပေမယ့် အဲ့မှာ သက်တောင့်သက်သာရှိတယ်လို့ တခါမှ မခံစားဖူးပါဘူး သူ့အဖေက dingy alley ကို ချဉ်းကပ်လိုက်တာနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ dagger hilt ကို လက်တစ်ဆုပ်စာချလိုက်တယ် ။ လိပ်စာက စျေးပေါတဲ့ ဝိုင်ကို ရွံ့စေးခွက်ထဲမှာ ဝန်ဆောင်မှုပေးတဲ့ အဆင့်အတန်းနိမ့်တဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို ဦးတည်သွားခဲ့တယ် 

         ဆုံးရှုံးတဲ့ အနေနဲ့ နောက်ထပ် ဘာလုပ်မှာလဲ သူ့ဘေးက အသံတစ်သံက သူ့ကို အံ့အားသင့်စေတယ်

         မင်း Giovanni ရဲ့ သားလား

       မုတ်ဆိတ်တွေက ကြက်သွန်နံ့ထွက်နေတဲ့ ခပ်ရိုင်းရိုင်းကြည့်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို သူက ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်လိုက်တယ် သူက တချိန်က လှပခဲ့မယ်လို့ ထင်ရတဲ့ မိန်းမကြီးတစ်ယောက်နောက် လိုက်ပါခဲ့တယ် ဒါပေမယ့် သူမဆီမှာ ချစ်ခင် နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းစရာတွေ မရှိတော့တာ ဆယ်စုနှစ်တခုလောက်တောင်ကြာပီ ထင်ရပါတယ် သူမဆီမှာ ဘာမှ မကျန်တော့ရင်တောင်မှ ကြည်လင်ပီး ထက်မြက်တဲ့ မျက်လုံးတွေ ကျန်နေပါသေးတယ်

              မဟုတ်ဘူး အရူးရဲ့ လို့ သူမက အဲ့လူကြီးကို ပြောလိုက်တယ် သူက သေချာပေါက် သူ့အဖေလို ဖြစ်လာမှာပဲ

           မင်း ငါတို့ အတွက် တခုခု ပါလာလားလို့ အမျိုးသမီးကြီးကို လျစ်လျူရှုပီး လူကြီးက မေးလိုက်တယ် အဲ့ဒါကို ဒီကိုပေး လို့ ဆက်ပြောတယ်

           Ezio က တုံ့ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်နေတယ် သူလိပ်စာကို ပြန်စစ်လိုက်တယ် လိပ်စာကလဲ အမှန်ပါပဲ

              အဲ့တာကို လက်လွှဲလိုက် သူငယ်ချင်း ဆိုပီး လူကြီးက ယိုင်နဲ့နဲ့    နဲ့ ချည်းကပ်လာတယ် Ezio ရဲ့ ရင်ဝကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုက်သလိုပါပံ အဲ့လူကြီးက  ကြက်သွန်နီတွေ ကြက်သွန်ဖြူတွေပေါ်များ နေနေတာလား

              သူက စာကို အဲ့လူကြီးလက်ထဲကို ထည့်လိုက်ပါတယ် ပီးတော့ ချက်ချင်းယူပီး အဲ့လူကြီးဘေးက သားရေလွယ်အိတ်ထဲကို ပြောင်းထည့်လိုက်ပါတယ်

            တော်လိုက်တဲ့ကောင်လေး လို့ သူကပြောပီး ပြုံးလိုက်တယ် Ezio က သူ့မျက်နှာမှာ အံ့ဖွယ် မြင့်မြတ်တဲ့ အပြုံးရှိနေတာကို အံ့သြသွားပါတယ် ဒါပေမယ့် သူ့စကားလုံးတွေကတော့ မဟုတ်ပါဘူး

မစိုးရိပ်ပါနဲ့ သူက ထပ်ပြောတယ် ငါတို့မှာ ကူးစက်ရောဂါတွေ ဘာတွေ မရှိပါဘူး အဲ့ လူကြီးက မိန်းမကြီးကို လှမ်းကြည့်ပီး အနည်းဆုံး တော့ ငါ့မှာမရှိဘူးပေါ့

          မိန်းမကြီးက ရယ်ပီး သူ့လက်မောင်းကို ရိုက်လိုက်တယ် ပီးတော့ သူတို့ ထွက်သွားကြတယ်

          ezio က alley ကို သက်သာပျောက်ကင်းစေခဲ့တယ် ။ ဒုတိယအက္ခရာပေါ်က လိပ်စာက သူ့ကို ဆရာရဲ့ အနောက်ဘက်မှာပဲ လမ်းတစ်လျှောက် လမ်းတစ်လမ်းဆီ ဦးတည်သွားခဲ့တယ် ။ ပိုကောင်းတဲ့ အရပ်ပဲ ဒါပေမယိ့ တအား တိတ်ဆိတ်နေသလိုပဲ  သူ မြို့ကို ဖြတ်ပီး မြန်မြန်လှုပ်ရှားခဲ့တယ်

            လမ်းကို ဖြတ်ပီး ဆောက်ထားတဲ့ ပေါင်းကူးတစ်ခုအောက်မှာ သူ့ကိုစောင့်နေတာကတော့  သန်သန်မာမာ လူတစ်ယောက်ပါ စစ်သားတစ်ယောက်နဲ့တောင် တူပါသေးတယ် သူက ခေတ်ဟောင်းသားရေ စစ်သားဝတ်စုံတွေ နဲ့ တူတာ ဝတ်ဆင်ထားတယ် ဒါပေမယ့် သူက သန့်ရှင်း လတ်ဆတ်တဲ့ အနံ့ကိုရနေပါတယ် ပီးတော့ သူက အမွှေးအမျှင်တွေ မရှိဘဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပါ 

                 ဒီမှာ  သူက လက်ယပ်ခေါ်တယ်

                 ငါမင်းအတွက် တခုခုရှိတယ် လို့ Ezio ကပြောတယ် ဘသူ့ဆီကလဲဆိုတာတော့ .........

             Giovanni Auditore ဆီကလား လူကြီးက လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောတယ်

             လူကြီးက လမ်းရဲ့ အထက်အောက် ဘေးဘီဝဲယာကို လှည့်ပီး ကြည့်လိုက်တယ် အဝေးက လမ်းမီးထွန်းနေတဲ့ သူတစ်ယောက်ကိုပဲ မြင်ရတယ် မင်းငါြနောက်ကိုလိုက်ခဲ့မလား

              လိုက်ရဲလား ......