"အဟင့်...ဟင့်...လူယုတ်မာကြီး...
ရှင့်ကို သတ်မယ်သိလား..."
"ကျစ်....သည်းခြေရာ...ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ
ငါလှုပ်ရှားထားလို့ ပင်ပန်းနေတယ်..."
"သွားသေလိုက်လေ...ရှင်ကြီးကို
သတ်မယ်သိလား..."
"ကျစ် လာ ဒီမှာနေ..."
ရူပ်ပွနေသော ဆံနွယ်လေးများနှင့်
မျက်နှာလေးမှာနီရဲနေ၍
ဘေးတွင်ပုံနေသော ဟောင်းနွမ်းနွမ်း
ဂါဝန်လေးက သည်းအား လှောင်ပြောင်နေ
သယောင်။
သူကတော့ သူ့လိုချင်တာရသွားသော
ကြောင့် မျက်ဝန်းများမှိတ်ထားကာ
နေပြီး သည်းကိုပါ သူ့ရင်ခွင်ထဲ
ထည့်ဖက်ထားသောကြောင့် ထွက်မရပေ။
"ဒီမှာ လူကြီး...ရှင့်ကို လွတ်လို့ပြောနေတယ်
နော်..."
"ကျစ် သည်းခြေရာ မင်းနောက်တစ်ကြိမ်
ပြန်နွဲချင်လို့ အသံထွက်နေတာလား...
ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ....."
"ဟင့်အင်း...မနေနိုင်ဘူး ရှင်ကြီးကို
မကျေနပ်ဘူး အဟင့်...သူများက်ို
အနိုင်ကျင့်တာ...."
"မင်းက ငါ့မိန်းမလေ အနိုင်ကျင့်စရာလား..."
"အို..ဘာမိန်းမလဲ သည်းက
ဘယ်သူ့မိန်းမမှမဟုတ်ဘူး..."
စည်း သူမအပြောကြောင့်မျက်ဝန်းများ
ပွင့်လာကာ...
"ဘယ်သူမိန်းမလဲ မသိသေးဘူးလား
သိသွားအောင် ထပ်ဆိုးပြရမလား....''
"အို..ဖယ်နော် သဲက ကုတ်မှာ...."
"ကုတ်ပေါ့...အစက တစ်ခါထဲနဲ့
တော်တော့မလို့ပဲ မင်းနားပူအောင်လုပ်တော့
စိတ်ကမရတော့ပြန်ဘူး...အဟက်..."
"အို..လူကြီး မရတော့ဘူး..."
"မသိဘူး... မဆိုးနဲ့ သည်းခြေရာ
မကြမ်းချင်ဘူး မင်းက အမြဲတမ်း
ငါ့မိန်းမ ဖြစ်နေမှာ..."
"လူယုတ်မာကြီး..."
"မင်းနဲ့တူလာတာ...."
"ရှင့်ကို သည်း ရဲတိုင်မှာ..''
"တိုင်ပေါ့ မင်းကိုရပြီးနေပြီ
ခပ်ပျော်ပျော်ပဲ အဖမ်းခံလိုက်မယ်..."
နှစ်ဦးသား တစ်ယောက်က အတင်း
လိုက်နမ်းလိုက် တစ်ယောက်က
ရှောင်လိုက်နှင့် အမိအရ ရန်ဖြစ်နေကြတော့သည်။
"အို..ဘယ်ကိူလာက်ိုင်တာလဲ...''
သည့်နောက်ကျောလေးအား
ပင့်ကာဖက်ပြီး သူ့ရင်ဘက်ပေါ်
တင်လိုက်သော လူကြီးကြောင့်
သည် အဝတ်လစ်ဟင်းစွာ
သူ့ကိုယ်ကြီးပေါ် ရှက်ရွံ့စွာရောက်သွား
၍ အနေရခက်သော အခြေအနေကြီး
ကြောင့် မျက်နှာလေးမှာ ရဲတက်နေ၍
သူမအား ကြည့်နေသော သူ့မျက်ဝန်းများအား
ရှောင်ရင်း..နှုတ်ခမ်းလေးအား ဖိကိုက်ထား
မိတော့သည်။
"အဟွန်း..ဘယ်လိုလဲ မင်း
ငါ့မိန်းမဆ်ိုတာ သိပြီလား..."
"ရှင်က လူယုတ်မာ..."
"အေးဟုတ်တယ်ကွာ...လာစမ်း..
ယုတ်မာပြတာပေါ့..."
"အမေ့ရေ..."
သည်းကိုယ်လေးအားလိမ့်လိုက်ချိန်
သူ့ရင်ခွင်အောက် ပြန်ရောက်သွားပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား အစပျိုးကာ
ပြန်လည်သိမ်းပိုက်သွားသော သူ။
သည်း သူ့ရဲ့အနမ်း သူ့ရဲ့အထိအတွေ့
များအား ရှက်ရွံစွာဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေး
ဖ်ိကိုက်၍သာ အားမတန်မာန်လျော့၍
ငြိမ်နေရတော့သည့။
ထိုအချိန် မျက်ဝန်းတောင့်သို့ မျက်ရည်စ
လေးများက စီးကျလာလျှက်...
သည်းကို မချစ်ဘဲနဲ့...လူကြီးရယ်
--==----===================^^^^🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓
"မနက်ဘုန်းကြီးတွေကြွလာမှာ
ဒေါ်ကလျာ ကပ်မဲ့ပစ္စည်းတွေ
အဆင်သင့် လုပ်ပြီးပြီလား..."
"လုပ်ပြီးပြီ ပွင့်....သမီးည်ို့ရော
မလာဘူးလား...''
"မလာဘူး ဒေါ်ကလျှာ အိမ်မှာ
အိပ်ပျော်နေတယ်ပြီးတော့
ကျွန်မ ဒေါ်ကလျာက်ိုပြောစရာရှိတယ်..."
"ပြောပါကွယ်..."
ဒေါ်ကလျာ ခေါင်လေးငြိမ့်ပြလ်ိုက်စဥ်
ညို့ရဲ့မိခင် ဒေါ်ဇွန်ပွင့် သက်ပြင်သချ၍..
"အခုဆို သည်းခြေရာလဲမရှိတော့ဘူး
ဒေါ်ကလျာစောင့်ရှောက်ရမဲ့သူ
မရှိတော့ဘူးဆိုတာ ဒေါ်ကလျာ
သိပါတယ်နော်...''
"သ်ိပါတယ်ကွယ်...."
"ကျွန်မအများကြီးမပြောချင်ဘူး
ကျွန်မယောကျာ်းက ဒေါ်ကြီး
ငိုပြရင် သနားပြီး ခေါ်ထားအူံးမှာ
အဲ့ဒီတော့ ဒေါ်ကလျာ မနက်ဖြန်
နာရေးပြီးတာနဲ့ ဒီကနေ ထွက်သွားပေးပါ..."
ဒါကိုပြောလာမယ်ဆ်ိုတာ သိသော
ဒေါ်ကလျာ ခေါင်းငြိမ့်ပြ၍...
"ဒေါ်ကြီး သိပါပြီကွယ် စဥ်းလဲစဥ်း
စားထားပါတယ် သည်းလေးမရှ်ိတော့တဲ့
ဒီမှာလဲ ဒေါ်ကြီးမနေပါဘူးကွယ်..."
ဒေါ်ဇွန်ပွင့် ပြုံးလိုက်ကါ.
"ကျေးဇူးပဲ ကျွန်မ ဒေါ်ကြီးကို
ဒီအတိုင်း မလွတ်ပါဘူး
ထိုက်သင့်သလောက်ပေးလိုက်မှာပါ.."
"နေပါစေကွယ်...မလိုချင်ပါဘူး
ဒေါ်ကြီး ဒီအတ်ိုင်း သွားမှာပါ
တစ်ခုပါပဲ သည်းလေးရဲ့..''
"တော်တော့ ဒေါ်ကြီး ဒါ ကျွန်မ
တို့ရဲ့မိသားစုရေးပါ ဒေါ်ကြီး
မပါတာ ကောင်းမယ်..."
"ကောင်းပါပြီကွယ်... "
"ပြီးတော့ ဟိူကလေးကိုပါ
ခေါ်သွားပေးပါ ဘယ်ကမှန်းမသိ
ရူပ်ရူပ်ရှပ်ရှပ်..."
အခန်းဝကနေ သူတ်ို့အား သနား
သဖွယ်ကြည့်နေသော ကလေးအား
ဒေါ်ကလျာကြည့်၍ ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ..
"ကောင်းပါပြီကွယ်....".
ဇွန်ပွင့်ထွက်သွားမှ ဒေါ်ကလျာ
နံရံပေါ်က သည်းပုံလေးအား
ကြည့်၍ မျက်ရည်တွေကျလာကာ..
"အဟင့်...ဟင့်...သနားစရာ
သည်းလေးရယ်....ဖြစ်မှဖြစ်ရတယ်ကွယ်..
အဟင့်...ဟင့်...."
------====================^^^^^🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓
ကိစ္စတွေပြီးလ်ို့ နှစ်ယောက်သား
ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး သစ်ပင်
အရိပ်ကြီးမှာ ကျောချင်းပေး၍
ထိုင်ကာနေသော စည်းနှင့်သည်း။
စည်း မျက်နှာပေါ်တွင်တော့ လိူချင်တာ
ရသွားသောကြောင့် ကျေနပ်သော
အပြုံးတို့က ဖြစ်ပေါ့နေကာ
သည်းမျက်နှာလေးတွင်တော့
ငိုထားသောကြောင့် မျက်ဝန်း
မို့အစ်အစ်လေး ဖြစ်နေ၍
နှုတ်ခမ်းလေး ပွစိပွစိလုပ်ကာ
သူ့အား မေတ္တာပို့နေတော့သည်။
ဒီတစ်ခါ မချစ်ဘဲ သည်းကို လာထိကြည့်
အသက်နဲ့လဲပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားမိသည်။
"သည်းခြေရာ ငှက်ပျောသီးစားမလား..."
"ဘာ...."
အော်လ်ိုက်သော သူမကြောင့်
စည်း ငဲ့ကြည့်ကာ...
"ဘာတွေထင်နေတာလဲ ဒီမှာ
ငှက်ပျောသီးပြောတာ...''
ဝဖြ်ိုးနေသော ငှက်ပျောသီးအား
ပြကာပြောလာသောသူ့အား
သည်း မျက်စောင်းထိုးလိုက်ကာ..
"မစားဘူး...''
စည်း ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ပင်လယ်ပြင်ကြီး
ကိူသာကြည့်နေလိုက်သည်။
သည်းအား အနားကလဲ အထမခံ
ရှိနေရင်လဲ စကားအကောင်းမပြောသော
သူ့ကြောင့် ဝမ်းနည်းမ်ိတာအမှန်။
အရက်ရက်က သည်းကိုသည်းသည်း
လှုပ်ဂရုစိုက်ပေးတဲ့ လူကြီးအား
သည်းပြန်လိုချင်မိသည်။
သူ့ရဲ့ ပြောင်းလဲသွားသော ပုံစံတွေ
ကြောင့် သည်းရင်ထဲ တစ်ဆစ်ဆစ်
နာကျင်နေမိကာ ပါးပြင်လေးအထက်
ကျလာသော မျက်ရည်များအား
သုတ်ကာ တစ်ဖက်သ်ို့သာ လှည့်နေ
လိုက်သည်။
စည်း သူမအား တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်၍
ပျော့တော့မည့်စိတ်အား တင်းထားလိုက်ကာ
မင်း ထပ်ပြီး အသုံးချခံချင်လို့လား စည်း...
"ဟင်....."
ထိုအချိန် ကျွန်ကြီးဆီသ်ို့ လာနေသော
စက်လှေတစ်စီးကြောင့် စည်း
အံ့အားသင့်၍ ဝမ်းသာသွားကာ
ထရပ်လိုက်၍ ကမ်းစပ်အနားပြေးသွား
လိုက်ကာ...လမ်းယမ်းပြလိုက်သည်။
"ဒီမှာ...လူရှိတယ်..."
လူကြီးရဲ့အသံကြောင့် သည်း
ဝမ်းသာသွားကာ ကမ်းစပ်နား
ပြေးသွား၍ ခုန်စွခုန်စွဖြင့်
သူမတို့ဆီ မောင်းလာသော
စက်လှေအားကြည့်ကာ..
"ဟေး...အိမ်ပြန်ရတော့မယ်..အဟင့်...
ဟင့်...သည်းတို့..သည်းတ်ို့အိမ်ပြန်ရတော့မယ်နော် လူကြီး..."
စည်း ပျော်၍ ငို နေသော သူမအားကြည့်၍
ခပ်တင်းတင်းလေး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ
ဖက်လိုက်၍...
ပြုံးလိုက်ကာ...
"ဟုတ်တယ် အိမ်ပြန်ရတော့မယ်...သည်း''
ထို့နောက် စက်လှေကြီးမှာ သူတို့အနား
တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာကာ
စက်လှေပေါ်က သူတ်ို့အား ဝမ်းသာအားရ
ကြည့်၍ အော်နေသော ကုဋေနှင့်မိုးထက်။
"စည်း...."
"စည်း....သည်းခြေရာ..."
--=========================^^^^🍓🍓🍓🍓🍓🍓
နောက်တစ်နေ့မနက်
ထည်ဝါလှသော အိမ်ကြီးထဲ
ဧည့်သည် များဖြင့်ပြည့်နေကာ
မကြာခင်ကြွလာတော့မည်
ဆရာတော်ကြီးအား.တရားနာယူရန်
စောင့်နေကြသော အသိမိတ်ဆွေ
ဆွေမျိုးများ။
ပိုက်ဆံရှိအသိုင်းအဝိုင်း
ဖြစ်သောကြောင့် တက်ရောက်သည့်
သူများသည့်အပြင် လေးစားရသော
ဆရာဝန်နာရေးဖြစ်သောကြောင့်
လူက ပို၍စည်နေတော့သည်။
ထိုထဲတွင် သားဖြစ်သူစိတ်ကြောင့်
ပိန်သွားသော ဒေါ်ရွှေစင်
မျက်ဝန်မှ မျက်ရည်များကအဝဲသားပင်။
ဒေါ်ရွှေစင်ဘေး.ရွှေရည်မှုန်သည်လဲ
ထိုင်ကာ အားပေးဖေးမပေးနေရှာသည်။
"အန်တီ....စိတ်ကို အရမ်းမတင်းထားပါ
နဲ့အန်တီရယ်...ကိုကို ကောင်းရာမွန်ရာ
ရောက်မှာပါ...''
"အင်းပါ ရွှေလေးရယ်....''
Ring... Ring...Ring..
ထိုအချိန် အိမ်ဖုန်းထမြည်လာသော
ကြောင့် တစ်ဖက်တွင်ထိူင်နေသော
ဦးသစ်ဝေ ထသွား၍..ကိုင်လိုက်ကါ။...
"ဟယ်လို....."
".............''
"အော် မောင်မိုးထက်ပြောလေ....
ဘယ်ရောက်နေလဲ ပျောက်နေပါလားကွ...."
ဦးသစ်ဝေ သားနာရေးမလာန်ိုင်လ်ု့
ဆက်ပြီးသတင်းမေးသည်ထင်၍
ပြုံးကာမေးလိုက်ချိန်...
"ဖေဖေ...ကျွန်တော်ပါ....''
ဦးသစ်ဝေ ဖုန်းထဲက သားဖြစ်သူ
အသံကြောင့် လူက ကျောက်ရုပ်
တစ်ရုပ်လို ဖြစ်သွားကါ...တော်တော်
နှင့်အသံမထွက်နိုင်ဘဲ ရှိနေပြီး
အတော်ကြာ..
"သား...သား..မသေဘူးနော်..."
"ဟင်...."
ထိုအချိန် ထိုင်နေသော လူအချို့မှာလဲ
အံ့သြကာ တိတ်စိတ်သွားကြကာ...
မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေကြတော့သညိ။
ထိုစကားကြောင့် မျက်နှာဝင်းပသွားသော
ဒေါ်ရွှေဥတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်မိသွားကာ..
"သား....သားစည်း မသေဘူးပေါ့..."
ဆက်ရန်...
စာရေးသူ - လွမ်းခြင်း