ရွှေမင်းသမီးေလးရဲ့ချစ်တေးသံ
ညအချိန်ခါလမိုက်ညကြီးက...အရမ်းကိုခြောက်ခြားဖို့ကောင်းတယ်။ခွေးဟောင်းသံတွေကလည်းဆူညံလျက်..မကောင်းဆိုးဝါးတွေပျော်ပါးရာအချိန်ဆိုလည်းမမှားပါဘူ..အမှောင်နဲ့အတူစိတ်ရိုင်းတဲ့ဝင်နေတဲ့လူတစ်ချို့လည်းရှိတယ်။
"ဟေ့ကောင်..ဒီကလေးတွေဟိုဘက်ပို့ပြီးရင်ငါတို့အလုပ်ပြီးပြီးပေါ့"
"ဒါပေါ့ကွာပိုက်ဆံလည်းအများကြီးရမှာ"
"အဲဒီအခါကောင်မလေး..အလန်းတွေနဲ့ကဲမယ်"
"ငါရောပဲကွာ"
"ဉီးဉီး..သားအိမ်ပြန်ချင်တယ်"
"ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာလေးပြောတဲ့..ကလေးလေးကချစ်စရာလေးပါ..မျက်နှာလေးသနားစရာဖြစ်ပေမဲ့..သူတို့အတွက်ကတော့ရယ်စရာလို့ဖြစ်နေတယ်။
"အဟင်းး..အဟင်းး"
"ပြန်ပို့ရအောင်..ငါတို့ကငတုံးမဟုတ်ဘူး..သူများတွေတောင်အိပ်နေတာမင်းလည်းအိပ်"
"အင်ဟင်း..သားကိုအရင်နေရာပဲပြန်ပို့ပေး..သားဘာသာတောင်းစားတော့မယ်..ဒီလိုချည်းမနေချင်ဘူး"
."တိတ်စမ်း..နားငြီးတဲ့မင်းကိုငါတို့ခေါ်လာတာကိုပဲကျေးဇူးတင်..မင်းအခုကောင်းကောင်းနေရတယ်လေး..သွား..သွားအိပ်တော့"
်"ကလေးလေခမျာ...ရှိုက်ငိုပြီးသူနေရာသူပြန်သွားသည်။
"တောက်..အလကားကလေးတွေ... မြန်မြန်ရောင်းပစ်မှာဖြစ်မယ်"
"မလောပါနဲ့ကွာ..ငါတို့ဒီကလေးတွေစောင့်ကြည့်စရာမလိုတော့ပါဘူး..မကြာခင်ဝယ်တယ်သူရောက်လိမ့်..ငါတို့အေးအေးဆေးဆေးကဲလိုရပြီး"
"မင်းတို့အေးအေးဆေးဆေးနေလိုရအောင်ကျုပ်ပို့ပေးမယ်..ပြောပြီးထိုလူနှစ်ယောက်ကိုဓားနဲ့..
လည်းပင်ကိုထိုးပစ်လိုက်တယ်။သွေးတွေက..သူမျက်နှာပေါ်အများကြီးစင်တယ်..လက်နှစ်ဖက်ကထိုးထားတဲ့ဓားတွေကိုပြန်နုတ်ပြီးတော့..ဟိုလူနှစ်ယောက်ရဲ့အသက်မဲ့ကိုယ်ကမြေပေါ်လှဲကျသွားတယ်။ ထိုနောက်..နှင်းဆီနက်ဂိုဏ်းကလူတွေကို..အလစ်ဝင်တိုက်ပစ်တယ်..လေအလျင်နဲ့တူသောအရှိန်ဖြင့်..မည်သူကိုမှမငဲ့ညာပဲတိုက်ခိုက်တယ်..တစ်ဘက်လူတွေကလည်းသေနတ်တွေဆွဲထုတ်ပစ်ဖို့အချိန်တောင်မရလိုက်ဘူး..သူရဲ့ဓားလက်ချက်နဲ့..အသက်တွေအများကြီးပါသွားတယ်။
"ဟေ့...ဟိုအဖျက်သမားလာနေပြီး...ငါတို့လူတွေတောတော်သေနေပြီး..တိုက်ခိုက်ကြ"
"တိမ်ယံ..တစ်ကိုယ်တော်လှုပ်ရှားရသိပ်တော့မလွယ်..ရန်သူကိုငဲ့ညာဖို့..သနားကြင်နာဖို့မရှိအထူးသဖြင့်..တစ်ဘက်ရန်သူကို.အခွင့်အရေးမပေးဘဲ..သူကဉီးအောင်တိုက်ပစ်သည်။
ကလေးဝယ်ဖို့လာတဲ့လူတွေလည်း..သေနတ်နဲ့ဝိုင်းပစ်ကြတယ်...တိမ်ယံကလည်း..လေဟုန်အသွင်ပေါ့ပါးဖျတ်လက်စွာ..တိုက်ခိုက်တော့အချင်းချင်းပြန်မှန်ပြီး..ရန်သူတွေသေကြတယ်။
တိုက်ပွဲနာရီဝက်ကြာတော့..လူဆိုးတွေပြန်ပြေးကြရတယ်။
တိမ်ယံရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာသွေးတွေချည်းပဲ..သူသတ်ခဲ့တယ်လူတွေရဲ့သွေးတွေပါ..လက်မောင်းနားစီးကျတဲ့သွေးက..တိမ်ယံသေနတ်ထိမှန်ထားတာပါ။
"ကလေးတွေအကုန်..ကြောက်လန့်စွာအော်ကြတော့..
"တိတ်ကြစမ်း..အကုန်လုံးကားပေါ်တက်"
"သားတို့သတ်မှာလားဟင်..ဉီးဉီး"
"မသတ်ပါဘူး..ဒါပေမဲ့ကားပေါ်ကိုအခုချက်ချင်းမတက်ရင်အကုန်သေရမယ်". .ပြောတော့ကလေးတွေအကုန်လုံးကားပေါ်ပြေးတက်ကြပါတယ်။
"သေနတ်ထိထားတဲ့..လက်မောင်းကိုသွေးတိတ်အောင်ခါးပတ်နဲ့ချီပြီး..အဝတျစားကိုလှဲပွီးကားအမွနျမောငျးထှကျခဲ့ပါတယျ..ကျည်ဆံမထုတ်ရသေးတဲ့အတွက်သေလောက်နာကျင်ရပါတယ်။
မြရောင်ယံ..ဆိုတဲ့မိဘမဲ့ဂေဟာလေးကိုရောက်တော့..ကလေးတွေကိုနိုးပြီး..အဆောက်အဉီးထဲဝင်ခဲ့တယ်..ဘဘ ကိုလည်းကလေးတွေကရုစိုက်ဖို့...ဆရာ၊ဆရာမတွေကိုလည်း.ကလေးတွေကရုစိုက်ဖိုမှာပြီး..ကာပေါ်ပြန်တက်မယ်အလုပ်.
"ဉီးဉီး..သားတို့ကယ်ပေးလို့ကျေးဇူးပါ။
တိမ်ယံ..ကလေးရဲ့ခေါင်းလေးကိုဖွပြီး..ကျေးဇူးတင်ရင်လိမ်လိမ်မာမာနေနော်ပြောပြီးကားပေါ်တက်ပြီးမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။
"မနက်၇နာရီရောက်ပြီး..တိမ်ယံပြန်မရောက်လို ဖူးဖူး..စိတ်ပူရပါတယ်..မမငုဝါကလည်းအလုပ်ရှိလို့ပြန်သွားပြီး။
"ဒေါက်..ဒေါက်"
"ဟမ်..သူပြန်လာပြီးလားပြောပြီး..တံခါးဖွင့်လိုက်တော့..သူမထင်ထားတာကမျက်နှာကြောတင်းပြီးတစ်လောကလုံးသူ့လုပ်စားထိုင်စားနေတဲ့ရုပ်ပေါ့..အခုမြင်နေရတာ..မျက်နှာဖြူဖတ်ဖြူရော့နဲ့..သူအခန်းထဲဝင်ပြီး..အရက်ပျံတို့ဆေးတို.ပတီးတွေယူပြီးသူအင်ကျီကို...ချွတ်ကာလက်မောင်းက..ကျည်ဆံကိုထုတ်တယ်။
"ရှင်ဘာဖြစ်လာတာလဲ..ကျည်ဆံထိတာ..ဆေးခန်းသွားမယ်လေး.ဖူးဖူး ပျာယာခတ်နေတော့"
"ခင်ဗျားငြိမ်ငြိမ်နေပေးလို့မရဘူး..နာတာကတစ်မျိုး..ခင်ဗျာကိုကြည့်ရတာမျက်စိနှောက်တာတစ်မျိုး..စိတ်ပူမနေနဲ့..ကျုပ်မသေနိုင်ဘူး"
"ရှင်သေမှာစိုးလိုမဟုတ်ပါဘူး..ကျွန်မနေစရာမရှိမှစိုးလို့"
"ကျစ်...ပူမနေနဲ့ကျုပ်သေရင်လည်း..ခင်ဗျာဒီနေရာကိုအပိုင်တောင်ရသွားအုံးမယ်.."
"သေမယ်စကားပဲပြောနေတဲ့..ကျွန်မဘာကူညီရမှာလဲ"
"ကျည်ဆံထုတ်ပေး"
"ဟမ်...."
"သူမမျက်နှာလေး..အရမ်းကြောက်လန့်သွားတော့"
"အရမ်းကြောက်မနေနဲ့..သေတော့မယ်အတိုင်းပဲဖြစ်ပျက်သွားတာက"
"ဒါကတော့လန့်တာပေါ့..ရှင်နော်..ကိုယ်ချင်းမစာ
မနာမပြောနဲ့"
သူမလေး..ရန်တှေ့ပုံကိုကွညျ့ပွီး..သူကျည်ဆံထုတ်ရင်အရမ်းနာကျင်မှာဖြစ်တဲ့အတွက်..သူမလေးနဲ့ရန်ဖြစ်ရင်နဲ့..နာကျင်မှုကိုအာရုံမရောက်အောင်လွဲလိုက်တာပါ။
"ဘာတွေဒေါသကြီးနေတာလဲ..ကျုပ်အိမ်မှာလည်းကပ်နေသေးတယ်..ကျုပ်မျက်နှာမာဖို့လည်းထားအုံး"
"အို..ဘာဖြစ်လဲကျွန်မမျက်နှာနဲ့ကျွန်မမာတာ..ရှင်ကိုကရုစိုက်စရာလား..ရှင်ကရော့မျက်နှာမမာလိုလား..၂၄နာရီလုံးလုံးမျက်မှောင်ကြုပ်နေတာကို့..ရှင်အိမ်မှာနေတယ်ဆိုပြီး..ကျွန်မကိုအနိုင်လာမကျင့်နဲ့..ပြီးတော့ရှင့်ခြိမ်းခြောက်တာလည်း ခံနေရတာသက်သာတယ်ထင်နေလား..ကျွန်မကို..သတ်မယ်ဆိုတာချည်းပြောနေတာလေး"
""ခင်ဗျားတော်တော့..လျှာရှည်တာပဲ..ပြောပြီးတိမ်ယံကျည်ဆံကိုထုတ်ပစ်တော့နာကျင်မှုကို..သိပ်မခံစားလိုရပါ။
"လျှာရှည်တာ..ဘာဖြစ်လဲ..ကျွန်မလျှာနဲကျွန်မရှည်..ရှင်ကိုဘာလုပ်နေလိုလဲ"
"ဘာမှမလုပ်ဘူး..ခင်ဗျာလျှာကျုပ်ကိုလည်းလာလုပ်ကြည့်ဖြတ်ပစ်မယ်..အခုကျုပ်ကိုပတ်တီးလာစည်းပေး"
"ဟွန့်..ရှင်ကိုစေတနာရှိလိုစည်းပေးတဲ့မထင်နဲ့...ရှင်အိမ်မှာကပ်နေခွင့်ပြုလို့စည်းတာပြောပြီး..မျက်နှာလေးတင်းလျက်..မျက်ခုံးနက်နက်လေးတွေကကျုံထားတာ..တောတော်ဒေါသကိုထွက်နေတဲ့ပုံ..ပတ်တီးကိုလည်း..မစည်းတတ်စည်းတတ်နဲ့စည်းပေးလိုပြီးခါနီးမှ
"ခင်ဗျားစေတနာ..မရှိရင်လည်းမစည်းပေးပါနဲ့ပြောပြီး..စည်းထားတဲပတ်တီးကိုဖြေမယ်လုပ်တော့..ဖူးဖူး သူရဲ့လက်ကိုရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။
"ငြိမ်ငြိမ်နေ..ပတ်တီးကိုဖြေဖို့မစဉ်းစားနဲ့..စည်းထားရတာလွယ်တာမဟုတ်ဘူး..ရှင်ဒဏ်ရာအတွက်..ကျွန်မဝယ်ထားတဲ့မုန့်စားပြီးဆေးသောက်ပြီးအိပ်....ဘာမှကန့်လန်တိုက်ဖို့မစဉ်းစားနဲ့..ရှင်ကလူနာ..ကျွန်မပြောသလိုလုပ်"ပြောပြီးသူမ..သူကိုလုပ်ပေးစရာရှိလုပ်ပေးပြီး..မီးဖိုချောင်ထဲမှာတက်သမျှသိသမျှချက်ပြုတ်လိုက်ရတယ်...အရင်လိုတော့မဟုတ်ပါဘူး..နည်းနည်းပါးတော့..လုပ်တတ်လာပါပြီး
ဒါတောင်.သူကလှမ်းအော်ပြောသေးတယ်.."ကျုပ်အိမ်ကိုမီးလောင်တိုက်..မသွင်းနဲ့နော်"သူမကတော့..မျက်နှာမဲ့ပြီးပြန်အော်လိုက်တယ်..ရှင်အိမ်ကိုမီးလောင်တိုက်မသွင်းဘူး
ရှင်ကိုပဲ..မီးရှို့ပစ်မှာ"
သူမရဲ့လုမ်းအော်သံကြောင့်..နာကျင်မှုကြားတဲ့ကရယ်လိုက်ရသေးတယ်..သူမနဲ့ရန်ဖြစ်ရတာသူဒေါသတွေမထွက်လာတဲ့အပြင်ပျော်ဖို့ကောင်းနေသေးတယ်..တော်တော့စွာ.ကောင်မလေး..တီးတိုးပြောပြီး..အိပ်ယာဘေးကပန်းချီပုံတူ..လသားအရွယ်ကလေးမလေးကို..သူရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး...ကိုကိုရဲ့ချစ်တေးသံ..လေးကရော့..အရွယ်ရောက်နေပြီးလားဟင်..အရမ်းကိုသတိရတယ်ကွာ..ကိုကိုတွေ့အောင်ရှာမှာပြောပြီး..သူရဲ့အတိတ်ကို..ပြန်တွေးမိသွားတယ်။
"အီးးဟီးးဟင့်ဟင့်.."
"မငိုပါနဲ့ကွာ..နော်လိမ်မာပါတယ်"
"သားသားရဲ့ဖေဖေနဲ့မေမေကိုရက်ရက်စက်စက်သတ်သွားတာ..သားသားအဲဒီလူကြီးကိုပြန်သတ်မှာ"
"အေးပါကွာ..ဉီးလည်းသတ်ချင်တာပေါ့အဲဒီလူကို့...အခုတော့မငိုနဲ့တော့နော်..ထမင်းစားပြီးအားပြည့်အောင်လုပ်..သားသားကို..ဉီးသိုင်းသင်ပေးမယ်ပြန်ကလဲစားချေလိုရအောင်"
"ဟုတ်.ဉီးအဲဒီဆေးမျင်ကြောင်ကို..သားသား..ပုံဆွဲထားတယ်။
"ဟုတ်လားပြပါအုံးကွာ"
"ဒီမြာ..ဉီး"
"ဉီးအုန်းကြိုင်..အံ့သြသွားရပါတယ်..၅နှစ်သားလေးက..ပုံဒီလောက်တူအောင်ဆွဲတတ်မယ်မထင်မလို့ပါ..ဆေးမျင်ကြောင်ကအရမ်းတူပါတယ်နဂါးပုံကလည်းအပြင်မှာအတိုင်းပဲ"
"သားသားကတော်လှချည်းလားကွာ...အရမ်းတူတာပဲ"
"သားသားက..ပုံဆွဲဝါသနာပါတယ်..မေမေကသင်ပေးထားတာပြောပြီး..သူအမေကိုသတိရသွားပြီးငိုတော့
"မငိုပါနဲ့သားရဲ့..ဒေါ်ဒေါ်ဆီလာနော်...ညီမလေးကိုသွားကြည့်မယ်နော်"
."ကလေးကို..ချော့မောပြီးထမင်းပါကျွေးလိုက်အုံးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ..အကိုကြီးရဲ့ဒါနဲ့မောင်ကလည်းပြန်မလာသေးဘူး"
"နင်ယောကျာ်းကိုစိတ်ပူမနေနဲ့..ပြန်လာမှာပါ
အကိုဖြစ်တဲ့ငါကိုရှက်ကြအုံး"
"အကိုကြီးကလည်းနော်..ကလေးအရှေ့မှာဘာတွေပြောနေလည်းမသိဘးပြောပြီး..တိမ်ယံကိုချီပြီး..အိပ်ခန်းလေးထဲခေါ်သွားတယ်။
အရမ်းဖို့ကောင်းတဲ့..သမီးလေးကခြေကာယား
လက်ကာယားနဲ့..တိမ်ယံကို.ရယ်ပြတယ်။
"ဟာ..ညီမလေးကချစ်စရာလေး..ပါးလေးကဖောင်းနေရော့..မျက်နှာလေးကလည်းနုနုအိအိလေး..ချစ်လိုက်တာ..အဟီးး"
"သားသားချီမလား"
"ချီမယ်..ချီမယ်..ညီမလေးကချစ်စရာလေး"
"ပေးချီပါမယ်ရှင်..ကိုကိုကလည်းဖြစ်နေလိုက်တာညီမလေးကိုအရမ်းချီချင်တာပဲလား..ကြီးလာရင်လဲ..ညီမလေးကိုအခုလိုပဲချီရမယ်နော်..ကိုကိုလို့သမီးလေးကပြောမှာလားဟင်...ဒေါ်ဒေါ်ကပြောတော့..ညီမလေးကချစ်ဖို့ကောင်းအောင်ရယ်ပြီး..အူအူ..ဝါးဝါးလိုပြန်ပြောတယ်။
တိမ်ယံတစ်ယောက်..ညီမလေးရဲ့..အူအူ..ဝါးဝါးပြောသံလေးကြောင့်..ချစ်တေးသံလိုချစ်စနိုးခေါ်မိတယ်။
ခြံထဲမှာ..အပြင်းအထန်အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်လေ့ကျင်နေတဲ့..တိမ်ယံကိုကြည့်ပြီး..
"မောင်..တိမ်ယံကအရမ်းငယ်သေးတယ်လေး
အရမ်းကြီးသိုင်းမသင်ပေးပါနဲ့လား"
"မောင်လည်း..သိပ်မသင်ပါဘူး..အကိုကြီးကလည်းသင်ပေးတဲ့..ဒါပေမဲ့အရမ်းမသင်ပေးပါဘူး..သားကစိတ်အားအရမ်းထက်သန်တာ..သူအရှေ့မှာ..မိဘနှစ်ပါးလုံးအသတ်ခံထားရတော့...သူရဲ့စိတ်က ကလဲစားချေဖို့ပဲ အာရုံရှိတယ်
ဒါတောင်...သမီးလေးကို..သူစိတ်ထဲထည့်ထားလို့မဟုတ်ရင်..တစ်ချိန်လုံးလေ့ကျင်နေမှာ.."
"ခင်လေး..လည်း.သားသားကိုအားတဲ့အချိန်စာသင်ပေးနေတာ..သားကသူအရမ်းြမတ်နိုးတဲ့ပန်းချီဆဲွဲခြင်းကိုတောင် မလုပ်တော့ဘူးမောင်"
"အဲဒါ..မိုးကြိုးကြောင့်..မောင်ရဲ့သူငယ်ချင်းကိုလည်းသူသတ်ပစ်တာ..မြတ်လေးနွယ်ကိုပါ...သူသတ်တာ..ကံကောင်းလို..တိမ်ယံ မသေတာ..မောင်ကတော့..မကျေနပ်ဘူး..ပြောပြီးဒေါသထွက်နေတဲ့ မောင်ကိုချော့ရပါသည်။
စာရေးသူ သွေးမိန့်