ဘုန်း...
"အမေရေ..."
"ဘာအမေရေမှမရှိဘူး ခင်ဗျား
ယောကျာ်းပဲ ရှိတယ်...."
ဖြန်း...
အထိန့်တလန့်နှင့် ချည်ရုန်း၍
သူ့ပါးအား ရိုက်မိသလို ဖြစ်သွားသဖြင့်
ချည်သူ့အား အလန့်တကြားလေး
ကြည့်နေမိတော့သည်။
ခွင်း စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်သွားသော
ပါးအား အသာကိုင်၍ ပစောင်အား
လျှာနှင့်ထိုးကာ သက်ပြင်းချ၍...
"အဟွန်း...ဘာလည်း တစ်ချက်ရိုက်
တစ်ခါနမ်းဆိုတာကို သဘောကျသွား
လို့လား ဒါဆိုလည်း ခင်ဗျား သဘောပဲ.."
"ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..ငါ...ငါမင်းကို
တမင်လုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး မတော်တဆ.."
"တော်စမ်းပါ...မတော်တဆပင်မဲ့လည်း
အခုရိုက်ပြီးပြီလေ..အဟက်...မင်္ဂလာ
ဦးမှာ ပါးရိုက်ခံရတာ ငါတစ်ယောက်ထည်း
ရှိမယ်ထင်တယ်...."
"အို...ချည်..ချည်....တမင်..."
"အမေ့..."
ပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ယာကြီးပေါ်
ခွင်း သူမကိုယ်လေးအားဖက်၍
အတူလှဲချပြီး သူမကိုယ်လေးအပေါ်
အုပ်မိုလာချိန် သူ့အား မျည်များဝဲနေသော
မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် ကြည့်လာချ်ိန်...ခွင်း...
ကျစ်သက်လိုက်ကာ...
"ချည် မင်း အကြည့်တွေ ပြင်လိုက်...
အခုမင်းနဲ့ရှိနေတာ မင်းယောကျာ်း...
ဆိုတာ မမေ့နဲ့..."
ချည် ပလက်ကလေးကနေ မျက်နှာလေး
အားမဲ့လိုက်ချ်ိန် မျည်ရည်တို့က နားထက်အစပ်သို့စီးဆင်းသွားတော့သည်။
"အဟွန်း ဘာလည်း ငါ့မိန်းမဆိုပြီး
အလိုမတူဘဲ ကျွန်မဘဝကို အရယူ
မယ်ပေါ့..."
စောစောက မျက်နှာနှင့်မတူတော့ပဲ
ပြန်၍ တင်းမာလာသော သူမမျက်နှာ
လေးကြောင့် ခွင်ကြည့်၍...
"ငါ့ကို သဘဝတရားအေးတွေ တိုက်မကျွေး
နဲ့ ချည် အခုမင်းပြောတာကို ငါကနာပြီး
မင်းကို ဒီညလွတ်ပေးမယ်ထင်လို့လား...
အဟက်.."
ထိုအခါ ချည်မျက်နှာလေးမှာ ပျက်သွား
ပြီး သူ့အား မကျေမနပ်လေးကြည့်နေမိသည်။
ခွင်းသူမ မျက်နှာပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက်သွား
သည်များအား အသေးစိတ်လိုက်ကြည့်၍
ပြုံးလိုက်ကာ.. သူမ နားရွက်လေးအနား
ငုံ့ချလိုက်၍..
"ကိုယ်..ဒီညအတွက် မင်းကို မလွတ်ပေးဘူး
ချည်...''
"ရှင်...အရမ်းယုတ်မာတာ..."
"အဟွန်း...လင်မယားတွေပဲ ဒီစကား
ကြီးသုံးရတာ မထူးဆန်းဘူးလား..."
ချည်သူ့မျက်နှာကြီး သေချာစူးစိုက်ကြည့်၍..
"လင်မယာတောင် အလိုမတူရင် မုဒိန်းမူ
မြှောက်တယ်ဆိုတာ ရှင်မသိဘူးလား
ခွင်းမာန်ဟုန်း..."
ခွင်း ပြုံးလိုက်၍....သူမ မျက်နှာလေး
နှင့် နှုတ်ခမ်းအေား လက်ကလေးနှင့် အသာထိကာပြုံးလိုက်ပြီး...
"အဟွန်း သိတာပေါ့...အများကြီး
သိတယ် ဒါပင်မဲ့ အခုမင်းပါ အိပ်ယာ
ပေါ်ရောက်နေပြီပဲ...''
"အို..ဒါ ရှင်အတင်းခေါ်လာတာလေ
လူယုတ်မာရဲ့..."
"စကား မများနဲ့ကွာ...ဒီည ဘာအကြောင်း
ကြောင်းမှ ကိုယ့်အချိန်တွေကို အပျက်မခံ
နိုင်ဘူး...."
"အို...."
သူပြောပြီး ငုံ့ချလာချိန် ချည်ခေါင်းလေး
စောင်းလိုက်သဖြင့် သူ့အနမ်းတို့ လည်တိုင်
လေးအထက် ကျရောက်လာတော့သည်။
ခွင်းပြုံးလ်ိုက်၍ ထိုလည်တိုင်
ဖြူဖြူလေးအား ငုံ့ကာနမ်း၍
ဖိစုပ်ကာ ကိုင်လိုက်တော့သည်။
"အာ့..ရှင်...အွန်း..."
ချည် နာပြီး ရှက်လွန်းသောကြောင့်
သူ့အား ခေါင်းလေးပြန်လည့်လာကာ
ရန်တွေ့ရန်ပြင်ချ်ိန်...လည်လွန်းသော
သူ ချည်နှုတ်ခမ်းလေးလေးအား
ကျွမ်းကျင်စွာစုပ်ယူနမ်းရှိုက်သွား
တော့သည်။
သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှပြီး ထူးဆန်းသော
အနမ်းတို့ကြောင့် ချည် သူ့ရင်ခွင်အောက်
က ကိုယ်လေးကြွတက်သွားပြီး ခြေချောင်း
လေးများ ကော့တက်သွားကာ လက်ကလေး
မှာလည်း ခေါင်းအူံးလေးအား အယောင်ယောင်အမှားမှားကိုင်ထား၍
အသက်ရူသံတွေပြင်းကာ ရင်တွေ ထိန့်လန့်၍
ခုန်နေတာ ပြုတ်ထွက်မတက်ပင်။
သူ့ရဲ့ အနမ်းတွေ အချိန်ကြာမြင့်စွာ
ချည်နှုတ်ခမ်းလေးအပေါ်တွင်
စတည်းချနေပြီး...သူ့လက်တို့
ချည် အင်္ကျီ ရင်ဖုံးလေးအပေါ်
ရောက်ရှိလာချိန် ချည်လန့်ဖြန့်သွား၍
သူ့အား တွန်းသော်လည်းမရ။
မြန်လှသော သူ့လက်တို့က ကြယ်သီး
လေးအား ဆွဲဆောင့်၍ ဖြုတ်လိုက်တော့သည်။
ဗြုတ်...
"အမေရေ...."
နှုတ်ခမ်းလေးအား အလွတ်ပေးလိုကသည်နှင့်အတူ ချည်အသံလေးမှာလည်း တုန်ယင်၍
ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
ခွင်း မျက်ရည်တွေကျနေသော သူမအား
ကြည့်၍ ပြုံးလိုက်ကာ..
"ဘာလို့ အဲဒီလောက် လန့်နေရတာလည်း
ငါက မင်းယောကျာ်းပဲ..."
"ဟင့်အင်း ဖယ် ချည် ရှင်နဲ့ မဖြစ်ချင်ဘူး...''
"ဘာ..."
ခွင်း သူမစကားကြောင့် အံကိုကြိတ်၍
မေးကျောကြီးများထောင်ထလာကာ
မာနတို့က ခေါင်းထောင်လာတော့သည်။
"အဟက်....ငါကလည်း အဲဒီလို
ငြင်းဆန်ရင်ပိုပြီးတော့ ဖြစ်ချင်တာ..."
"အို..ဟင့်အင်း...အွန..."
ချည်ထပ်မံ၍ ကျရောက်လာသော
သူ့အနမ်းများအား ထပ်မံ၍ ငြင်းဆန်
သော်လည်း သူကတော့ ရှေ့ဆက်နေကာ
သူမကိုယ်လေးအား ကျောပြင်လေးကနေ
မယူ၍ အနမ်းမပျက်စေဘဲ...သူမရဲ့ အင်္ကျီ
ကြယ်သီးပြုတ်နေသော အင်္ကျီအားချွတ်ထုတ်လိုက်ကာ ကုတင်အောက်ပစ်လိုက်တော့သည်။
"အို..ရှင်နှာဘူး..."
ချည် လက်ကလေးနှစ်ဖက်အား ဘရာလေး
တစ်ထည်သာကျန်နေသော သူမရင်ဘက်
လေးအား ယှက်နွယ်လိုက်သော်လည်း
သူလက်တို့က သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်အား
တစ်ဖက်ဆီယူ၍ မိုယာအထက်ဖိဆုပ်ကိုင်ကာ
လည်တိုင်လေးတွေဆီ အနည်းတို့ ထပ်မံကျ
ရောက်လာပြီး သူမဘရာအနောက်ဂျိတ်လေးအား လက်လျှို၍ ဖြုတ်လိုက်တော့သည်။
"အမေ့ရေ...."
ဖြောက်....
ထိုအချိန် အခန်းမီးအလင်းရောင် မှောင်
ကျသွားသည်နှင့်အတူ အသက်ရူသံပြင်း
ပြင်းနှင့် လူနှစ်ယောက်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှု
သည်လည်း ငြိမ်ကျသွား၍ ခဏအကြာ
ဘေးကုတင်အထက်တင်ထားသော
နာရီလေးသည်လည်း ကုတင်၏ လှုပ်ရှား
မှုကြောင့် ကြမ်းပြင်အထက် ကျလာတော့သည်။
ထိုညက သူတို့နှစ်ယောက်အတွက်... မင်္ဂလာဦးညပင်။
----------==================^^^^^🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓
"မောင်...ရချိုးတော့လေ ညနေ
စာခဏနေစားကြမယ်.."
ဦးတမာန်အခန်းထဲတွင် လမ်းလျှောက်
နေသောကြောင့် ဒေါ်သက်ထား အခန်းထဲ
ဝင်လာချိန် တအံ့တသြလေး ပြောလိုက်သည်။
"အင်းပါ သက်ရဲ့ မောင် မင်းသားကို
အံ့သြလွန်းလို့...ဟိုရက်က သမီးချည်နဲ့သိတာ
ဘယ်လို သူတို့နှစ်ယောက်က သမီးရည်းစား
ဖြစ်သွားရတာလည်း... "
"အို..မောင်ကလည်း ဘာများလည်းလို့...
သားအကြောင်းလည်း သိသားနဲ့ သူချစ်လို့
သူသမီးလေးကို လက်ထပ်မယ်ပြောတာ
နေမှာပါ..ပြီးတော့ အခု သမီးချည်လေးကပါ
ဟုတ်ပါတယ် ပြောနေတာကို..."
"ဒါတော့ ဟုတ်တယ်လေ..ဒါပင်မဲ့ကွာ
မောင် မယုံနိုင်လို့..."
"မောင်ရယ်..အခု သားနဲ့ သမီးလေးက
အကြင်ဇနီးမောင်နှံတွေတောင်ဖြစ်နေပြီ
မောင်က ဘာကိုမယုံတာလည်း..ထားလိုက်တော့..ရေသွားချိုး သွား...ပြီးရင် ညနေစာ
စားရမယ် မောင်က အစာအိမ်ရှိလို့ အစား
နောက်ကျလို့မရဘူးနော်...သိတယ်မဟုတ်လား..."
"မောင် သိပါတယ်ကွာ....ဒါနဲ့...
မင်္ဂလာဖိတ်စာက မောင့်အသိက
သူလက်ဖွဲ့အနေနဲ့ ပို့ပေးချင်တယ်တဲ့...
ရိုက်ပြီး နောက်သုံးရက်လောက်နေ
လေယာဉ်နဲ့ ရောက်လိမ့်မယ်..သက်
ထည့်ရမဲ့ နာမည်တွေကို စာစီပြီး
မောင့်ကိုပေး..."
"ဟုတ်ကဲ့ မောင်...သက် ဖူးကို
သူတို့ဘက်က ထည့်မဲ့ နာမည်တွေ
သေချာမေးပြီး စာစီပြီး မောင့်ကို
မနက်ဖြန်ပေးမယ်နော်..."
"အင်း...ဒီဇိုင်းကို သားနဲ့ သမီး
ချည်လေးကို ရွေးခိုင်းလိုက်...''
"ဟုတ်ကဲ့မောင်..."
ဒေါ်သက်ထား ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွား
သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား ကြည့်၍
ပြုံးကာ အိပ်ယာအားသေသပ်စွာ
ပြင်လိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ဘက်
ထွက်လာတော့သည်။
------=================^^^^^^🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓
"ကို....ဘာလုပ်နေတာလည်း..."
ဦးစက်ရောင် အခန်းပြတင်းပေါက်
ကနေ ခြံကြီးထဲအားငေးကြည့်နေချိန်
ဒေါ်မြဖူးငုံ ရာက်လာ၍ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ
ပခုံးအား ကိုင်၍ မေးလိုက်သည်။
သူတို့အား တမာန်တို့ အိမ်မှာ
နေဖို့ခေါ်သော်လည်း အေးဆေးနေတက်သော
ကြောင့် ရန်ကုန်က ဝယ်ထားသော အိမ်မှာပဲ
သမီးလေး မင်္ဂလာပွဲ ပြီးသည့်အထိ
နေကြမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားကြပြီး နေကြတာ
ဖြစ်သည်။
ထိုအခါ ဦးစက်ရောင် ဇနီးဖြစ်သူဘက်
ပြန်လှည့်လာ၍...
"အင်း...ကိုယ်စဥ်းစားနေတာ..
အခုကိုယ်တို့သမီးလေး အိမ်ထောင်
ပြုသွားတော့ ကိုယ်တို့မပိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့
အသိက ကိုယ်အနည်းငယ်ဝမ်းနည်းမိလို့ပါ...''
ဒေါ်မြဖူးငုံ ပြုံး၍...ခင်ပွန်း
ဖြစ်သူအားမော့ကြည့်ကာ..
"ကိုရယ်..သမီးလေးက ကံကောင်း
မှာပါ..မိဘအပေါ်သိတက်လိမ္မာတဲ့ကလေး
ကံကောင်းမှာပါ...ပြီးတော့..သားခွင်းကလည်းအေးစက်စက်နိုင်ပင်မဲ့ သမီးလေး
အပေါ် ကြင်နာမှာပါ..ပြီးတော့ သမီးလေး
ရထားတဲ့ ယောက္ခမတွေကလည်း တစိမ်းတွေ
မှမဟုတ်တာကိုရယ်...''
"ကိုယ်လည်းဒါ့ကြောင့် စိတ်အနည်းငယ်အေး
နေတာပါ..သမီးလေး ပျော်ရွှင်မှာပါ သမီးလေးကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်ထားတာပဲ.. "
"ဖူးလည်း ယုံကြည်တယ် သမီးလေးရဲ့
ရွေးချယ်မှု မမှားနိုင်ဘူးဆိုတာ..."
ဇနီးမောင်နှံ နှစ်ဦးပြောပြီး ပြုံးလိုက်
ကြတော့သည်။
---------=====================^^^^^🍓🍓🍓🍓🍓🍓
"ရှင်..ကျွန်မကို လွတ်မှာလား
မလွတ်ဘူးလား..ခွင်းမာန်ဟုန်...''
"ဘာလို့လည်း... "
စောင်ခြုံထံတွင် အခုထိ မထွက်ရ
သေးသော ချည် နှုတ်ခမ်းလေးဖိ
ကိုက်ပစ်ပြီး သူမကိုယ်လေးအား
ဖက်ထားသော သူ့ကြောင့် ကိုယ်မှာ
အဝတ်မရှိသော သူမ သူ့အား မကျေမနပ်
ကြည့်နေမိတော့သည်။
ခွင်း တစ်ခုခုအားသဘောပေါက်
သွားကာ...
"အဟွန်း...အဝတ်အစားဝတ်မလို့လား...
ဝတ်လေ..."
ချည် မျက်နှာလေးမှာ တင်းနေပြီး
လက်ကမလွတ်ပေးသေးသော
သူ့အား...ကြည့်ကာ..
"ရှင်မလွတ်တော့...ကျွန်မ ဘယ်လို
ထမလည်း.."
"အဟက်..ဟုတ်သားပဲ..လက်က
မလွတ်ချင်နေတာ လူကတော့
လွတ်ပါတယ်...''
စကားအား ကပ်၍ပြောလာသော
သူ့ကြောင့် ချည် နှုတ်ခမ်းလေးအား
ဖိကိုက်ထား၍ သူ့ရင်ဘတ်ဖွေးဖွေး
ကြီးအား အားထည့်၍ ကုန်းကိုက်လိုက်
တော့သည်။
"အာ့..ချည်...ခင်ဗျား..''
"အို....အမေ့...မင်း လူယုတ်မာ...''
ဆက်ရန်...
စာရေးသူ - လွမ်းခြင်း