အတိတ်ခြေရာ
~~~~~~~~~
¤¤¤¤¤¤¤¤¤
"နေယံ....သားကျောင်းတက်ရတာအဆင်ရောပြေရဲလား"
ရှင်းတစ်ယောက်ရေပုံးထဲရေဖြည့်နေရင်
နားမလည်သလိုပြန်မေးလိုက်သည်။
"ဘာလိုလဲ...မေမေ...ကိစ္စတစ်ခုခုရှိလို့လား"
ရှင်းအမေမှာပြုံးလိုက်ပြီ
"ကိစ္စထွေထွေထူးထူးရယ်တောမရှိပါဘူး....
ငါ့သားရယ်။ဟိုတနေ့ကမင်းကျောင်းသွားတဲ့နေကမင်းအစ်မအကြီးမလာသေးတယ်"
ရှင်းဆွဲထားသည့်ရေပုံးကိုချလိုက်ပြီး။
"သူတို့ကဘာလာလုပ်တာလဲ။အကြောင်းမရှိဘဲတောလာမှာမဟုတ်ဘူး"
"ဟင့်....ဘယ်လိုပြောရမလဲတောင်မသိတောဘူး...."
"ဘာလိုလဲ....မမေ"
"မင်းအစ်မအကြီးမပေါ့...ငွေလိုလို့တဲ့လေ။
အဲဒါမေမေလည်းအတော်စိတ်ညစ်ပါတယ်..."
"လိုရပြန်ပြီးလားငွေက....."
"အင်း......"
"ဘယ်လောက်တောက်မိုလိုလဲ"
"ဒီ၁ခါနဲနဲမျညးတယ်ကွယ့်။"
"အဲဒါဆိုလည်းပေးမနေနဲတော....ဘယ်နှယ်ဗျာ။သူတို့ကအိမ်ထောင်တွေဘဲကျပြီးနေပြီ။ခုချိန်ထိအမေဆီကလက်ဖြန့်တောင်းချင်နေကြတုန်း...မပေးနဲမေမေ....အခုချိန်မှာသားကလည်း၁၀တန်းရောက်နေပြီး။ကိုယ့်မောင်လေးဟဲ့....ဆိုပြီး...ကျောင်းစိမ်းအကျီလေတစွထည့်တောင်မ၀ယ်ပေးတဲ့အမတွေက...အခုသူတိုလိုအပ်ချိန်ကျတောလာတတ်ကြတယ်။ထားလိုက်အမေ...
အဲ့...ဟာမတွေသူတိုလင်တွေနဲသူတိုဘာသူတို့
ခံပ့လေစေ"
"ဟယ့်....က်ုယ့်အမတွေကိုအဲလိုမပြောရဘူးလေ...ငရဲတွေတောကြီးကုန်တောမှာဘဲ"
"အငယ်ကလေးစားတာခံချင်လေးစားသအူရှိအောင်နေရမှာပေါ့...ခုတော့ျာ...ဘယ်နှယ်...တော်ပြီး....
အမေ...ငရဲကြီးရင်ငရဲလေကိုနိုင်လိမ့်မယ်"
"ဒီကောင်လေးနဲလည်း...ခက်ပါကွယ်....
ဘယ်နှယ်ကြောင့်ကွယ်"
ရှင်းအမေ၏ရင်တွင်းမှလေးလံသောအသံများဖြစ်သည်။
"မေမေ...ဘာခိုင်းစရာရှိသေးလဲ။ခိုင်းစရာမရှိတောရင်သားစာလုပ်တောမယ်"
"ဪ...ရော...ဒီမှာ....ဒီကြက်သားထုတ်လေ
ကို...ဟိန်းသူတို့အိမ်သွားပေးပေးစမ်းပါ....
သားရယ်....မေမေဒါတွေလုပ်ပြီးရင်စျေးထွက်ရမယ်"
ရှင်းကြက်သားထုတ်ကိုဆွဲလိုက်သည်။စက်ဘီးဖြင့်ဟိန်းသူတို့အ်မ်ဘက်ထွက်သွားသည်။
"ဗျို့......အိမ်ရှင်တို့....အိမ်ရှင်တို့.....
ဗျို့...ဗျို့...အိမ်ရှင်တို့ဗျာ"
ရှင်းအတော်လေခေါ်ပြီးမှခြံထဲမှလူတစ်ယောက်တံခါးလာဖွင့်သည်။တစ်ဆက်တည်းမှာပင်ဟိန်းသူလည်းရှင်း၏အသံကြောင့်နိုးလာသည်။ဟိန်းသူအပေါ်၀ရံတာမှရှင်းကိုကြည်နေသည်။
"အိုးကွာ...မင်းကလည်း....အော်တာတိုးတိုးအော်ပါကွာ"
ဟိန်းသူတို့၏ခြံစောင်းကြီးကပြောသောစကားဖြစ်သည်
"တိုးတိုးအော်တော...ဘကြီးတို့အထဲကလူတွေကကြားတာကြ"
"အေးပေါ့ကွာ...ဘကြီးတို့လည်းနဲနဲအသက်ကြီးပြီးဆိုတော...ဒီလိုပါဘဲကွာ...ကဲ...ပေ...ကြက်သားထုတ်"
ရှင်းပြုံးလိုက်ပြီးကြက်သားထုတ်ကို"ရော့......"ဆို၍ပေးလိုက်သည်။
"ဟေ့ကောင်....မင်းငှက်ဆိုးထိုးသံကြောင့်...ငါအိပ်ရေးပျက်တယ်။ငါစိမ်းသည်ကျွန်မသား...ပေးစရာ...ရှိမြန်မြန်ပေးပြီး...မင်းခပ်သုတ်သုတ်လစ်လိုက်တော"
"လစ်မှာပါ....မင်းတို့လိုဂုဏ်သရေယောင်ဆောင်ထားတဲ့ကောင်တွေခေါ်ရင်တောင်မနေဘူး....."
"ဟေ့ကောင်...မင်းငါက်ု...ဘာပြောတာလဲ"
"မကြားဘူးလား...ပြန်ပြောရမှာလား"
"ဟာကွာ....ဒီကောင်ကတော...တောက်(စ်)"
ရှင်းခြံစောင့်လူကြီးကိုကြည်လိုက်ပြီး....
"ဘကြီး...သားကိုသွားခွင့်ပြုအုန်းဗျာ"
"အေးပါ...လူလေရယ်......"
ရှင်းပြန်ဖို့စက်ဘီးပေါ်တက်တောဟိန်းသူအမေထွက်လာသည်။
"ဟဲ့ကောင်လေး....နေအုံး...နေလယ်ကြမင်းအမေကိုအိမ်လာခဲ့ပါလိုကြားလား...ပြောလိုက်အုန်း"
"ပြောလိုက်ပါမယ်......"
ရှင်းအိမ်ပြန်ရောက်တောစက်ဘီးကိုသေချာစွာထားလိုက်သည်။ပြီးနောက်အိမေ်
ပေါက်၀မှာမျက်နှာမကောင်းစွာထိုင်နေသည်။ရှင်းအမေနောက်ဖွေးမှထွက်လာပြီးရှင်းနားလာမှာထိုင်လိုက်သည်။ရှင်းမျက်နှာကိုကြည်တောမျက်ရည်စများကိုရှင်းမေမေတွေ့လိုက်ရသည်။
"သား....ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
"မေမေ...သားတို့ဒီဘ၀ကဘယ်တောများမှလွတ်မှာလဲ"
"ဘာကြောင့်လဲ.....သားရယ်"
"လူတွေကမေမေကို...အခိုင်းစေလ်ုသဘောထားတာပြောတာတွေကို...သားမခံစားနိုင်ဘူး"
"ဪ...သားရယ်...ဒါကလည်း...ကိုယ့်ရဲ့ကံ
တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဘဲလေ...တကယ့်လိုများမေမေတို့အမှတ်မထင်ဘဲ...ထီးပေါက်သွားရေင်ရော...ဒါကလည်း...ကံတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းတစ်ခုဘဲလေ..
ဘယ်သူကဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာဘယ်သူမှမပြောနိုင်ဘူး...မေမေတို့ကိုစီမံထားတဲ့ကံကလွဲလိုပေါ့"
"ဒါဆို...သားတို့က...ကံမွဲလိုလူမွဲနေတာလား"
"အင်း...အဲလိုဘဲဆိုရမှာပေါ့...ငါ့သားရယ်...။
ကဲ...ဘာမှ...စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲတော.....
ကံဇာတ်ဆရာစီရင်တဲ့အတိုင်းဘဲသွားကြတာပေါ့"
နေယံအေ၀းကကောင်းကင်ကိုငေးကြည်လိုက်ရင်
"ကံဇာတ်ဆရာ...ကံဇာတ်ဆရာ......."
ရင်ထဲကပဲ့တင်ထပ်နေသောအသံများပင်ဖြစ်သည်။
"ဪ...အမေ...နေလယ်ကြရင်ဒေါ်ယဥ်လှဟိန်းသူအမေက...သူအိမ်ကိုလာခဲ့ပါတဲ့"
"အင်းပေါ့.....သွားရမှာပေါ့.....ကံဇာတ်ဆရာအလိုတော်ကျပေါ့"
ပြောပြီးရှင်းနားကထသွားသည်
************************************
ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းချိန်တိုင်းမှီတိူ့အဖွဲနှင့်အတူရှင်းနဲတပူးပူးရှိခဲ့သည်။ဟိန်းသူကလည်းမှီကိုနှောင့်ယှက်မြဲဖြစ်သည်။မှီကလဘ်းဟိန်းသူကိုရှောင်မြဲဖြစ်သည်။မုန့်စားဆင်းချိန်မှာမှီအိမ်သာဘက်သွားချင်လာသည့်အတွက်ကေသီကိုအကူညီတောင်းမိသည်။
"ကေသီ....မှီ...အိမ်သာ...သွားချင်လိုလိုက်ခဲ့ပေးပါလား"
"အင်းပါ...မှီရယ်...ကေသီလ်ုက်ခဲ့ပေးမယ်နော်"
ေ
ကေသီ...မှီ...နောက်ကလိုက်သွားသည်။
ထိုအချိန်မှီကိုမျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည်နေသူဇင်မေတို့အဖွဲပါမှီတို့နောက်ကပါလားသည်။
"ရှုး....မင်းလစ်လိုက်တော"
"ရှင်........"
"လစ်လိုက်တောလို့....မင်းမကြာဘူးလား"
"ကြား....ကြား....ကြားပါတယ်"
ကေသီအပြင်မှာဘာဖြစ်နေသည်ကိုမှီမသိပေ။
"ကသေီ........."
ဇင်မေကလက်ဖြင့်တိတ်တိတ်နေဆိုသောပုံစံပြလိုက်သည်။ပြီးမှသွားတောဆို၍ပြောသည်။
ကေသီမည်သို့ပင်ဖြစ်စေပေးကပ်၍ထိုနေရာတွင်ရှိနေသည်။
"ကသေီမ......."
မှီအိမ်သာခန်းထဲမှထွက်လာသည်။
မှီနားသို့ဇင်မေတို့ရောက်လာသည်။
"မင်းကိုဟိန်းသူရယ်နေယံရှင်းရယ်နဲ...ေ၀းေ၀းနေပြောထားတာကိုမင်းနားမပါဘူးလား"
"ဟာ....ဘာလားဘဲနော်....ရှင်က....
မှီကေ၀းေ၀းနေပေးမယ်...ရှင်လူတွေကမှီနားကပ်လာတာလေ...အဲတောလည်း"
"အဲတောလည်း....ဘာဖြစ်လဲ"
မှီပခုံးတွန့်လိုက်ပြီး......
"ဘာဖြစ်ရမှာလဲ....မတက်နိုင်ဘူးလေ"
"ဪ....မတက်နိုင်ဘူး...ဟုတ်လား....မတက်နိုင်ခြင်းအုန်း....
ကဲဟာ"
မှီပါးကိုဇင်မေရိုက်လိုက်သည်။ရိုက်လိုက်သောအရှိန်ကြောင့်မှီမျက်နှာတစ်ဖက်လှည့်၍ခေါင်ငုံသွားသည်သွးသည်။မှီနူတ်ခမ်းဘေးမှာသွေစလေဖြစ်သွာယသည်။မှီခေါင်းကိုပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး.....
"တောက်....စောက်ကောင်မ...ငါအမေတောင်မရိုက်ဘူးတဲ့ပါးကိုညည်းကရိုက်ရဲတယ်ပေါ့"
ဇင်မေကလက်ကိုပိုက်လိုက်ပြီး......
"Sorryတောင်ပန်းဖိုတောလုပ်ခိုင်းဖိုမစဥ်စားနဲ...ဇင်ကြီး...ဆိုတဲ့ငါက...ငါခိုင်ူတာကိုမလုပ်ရင်အဲလိုဘဲဆုံးမနေကြ....ဒီလက်နဲနင်ကိုရိုက်တာအပါအ၀င်ရှိပြီးလဲဆိုတာ...မရေတွက်နိုင်တောဘူယ...ဟား...ဟား......"
မှီလက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်လိုက်ပြီး....
"ညည်းခိုင်းတာကိုမလုပ်နိုင်သလိူ...ညည်းခိုင်းတာမလုပ်လို့ညည်းလက်နဲရိုက်တဲ့လူတွေကညည်းလူတွေဘဲဖြသ်စေရမယ်...အဲထဲမှာငါမပါဘူး...ညည်းလိုက်နဲရှိက်တဲ့လူတွေမရေတွက်နိုင်ပေမယ်။ညည်းကို
ရိုက်တဲ့လူ...ရေတွက်နိုင်အောင်ငါကလုပ်ပေးရမှာပေါ့"
"ဘာပြောတယ်....နင်ကငါကိုပြန်ပြောတယ်ပေါ့ဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ်...ဟုတ်ယုံအပြင်....ကဲဟာ...ဖြောင်း......."
ဇင်မေပါးတစ်ဖက်လည်သွားသည်။
"ညည်းကိုရိုက်တဲ့လူပထမဆုံးအနေနဲငါတစ်ယောက်ရှိသွားပ့ီးဆိုတာ...ညည်းမှတ်ထားလိုက်...ဪ...နောက်တစ်ခုရှိသေးတယ်...ညည်းလင်တွေနဲငါကိုေ၀းေ၀း
နေစေချင်ရင်...ညည်းလင်တွေကိုသွားပြော...
ငါ့လာမပြောနဲ...အာရုံနောက်တယ်...ဟင့်"
မှီသည်သူမကိုဇင်မေတို့ဝိုင်းထားသည့်နားကထွက်လာသည်။
"သွားစို့....ကေသီ......."
မှီစိတ်တိုတိုနှင့်ကေသီကိုဆွဲခေါ်လာသည်။
ကေသီလမ်းတစ်၀က်ရောက်တောမှီကိုကြည်ပြီးလက်ခုပ်ဩဘာများတီးလေသည်။
"ဝိုး....မှီ....မင်းကလည်းခေသူမဟုတ်ပါလား"
"တော်ပါကွာ...ကေသီ...မှိကကိုယ့်ကိုမစော်ကားရင်တောအေးဆေး...စော်ကားလာရင်တော ...လုံးကြီးတင်မပြောနဲ
သေးသေးတင်တောင်မခံချင်ဘူး...အဲဒါမှီစိတ်
"ဒါဆို...လရောင်မှီဆိုတဲ့ကောင်မလေးက...
အိပ်နေတဲ့ခြသေ်လေပေါ့"
"တော်ပါ....ကေသီရယ်....နောက်မနေနဲတော...ဒါနဲ...ကေသီကသူတို့ကိုကြောက်တာလား"
"အင်း...."
"ဘာကြောင့်......"
"အရင်တုန်းကကေသီလည်းမှီလိုပါဘဲ....ဒါမယ်သူတို့ကကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်....မှီသတိထားပါ"
"အင်းပါ...ကေသီရယ်...သတိပေးတာ...ကျေးဇူးပါ"
"ဪ....မှီ...နူတ်ခမ်းမှာသွေးစတွေသုတ်လိုက်ပါအုန်း"
"ရတယ်...ကေသီ...တမင်မသုတ်ဘဲထားတာ...မှီကိစ္စတစ်ခုသိချင်သေးလို့"
မှီတို့အတန်းထဲရောက်တောမှီကိုကြည်နေသောသူများကသတိထားမ်သည်။
"မှီ...ဘာဖြစ်တာလဲ...အိမ်သာသွားတုန်းကအကောင်း...ပြန်လာတောဘယ်လိုဖြစ်ပြီးသွေးစတွေပေးလာတာလား"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...သီရိရယ်...အက်ရှင်ကားလေနဲနဲရိုက်ခဲယုံပါ"
"ဟင်...ဘယ်လို...ဘယ်လို"
"အက်ရှင်ကားနဲနဲရိုက်လာတာလို့...ok"
"သီရိ...နားမလည်ဘူး"
"ဒီမှာ...သီရိ...အချိန်တန်ရင်မင်းနားလည်လိုက်မယ်"
ထိုအချိန်မှာဟိန်းသူရောက်လာပြီးမှီ၏မေးစေ့ကိုကိုင်ကာမှီနူတ်ခမ်းကသွေးစတို့ကိုသေချာကြည်ပြီး.....
"ဘယ်ကောင်လုပ်လိုက်တာလဲ...ငါကိုအခုချက်ချင်းပြောစမ်း"
"ဒီမှာ...ရှင်အမိန်ပေးတိုင်း...မှီမလုပ်နိုင်ဘူး
သိချင်ရှင်ဘာရှက်စုံစမ်း....."
မှီပြောရင်ဟိန်းသူလက်ကိုပုတ်ချလိုက်သည်။နေယံရှင်းလည်းမှီနားရောက်လာသည်။
"မှီ...ရရဲလား....ရော့...တစ်သျှူး...သွေးတွေသုတ်လိုက်အုန်း"
"ရတယ်...ဒီနေ့ကစပြီး...ရှင်တို့၂ယောက်လုံး
မှီနဲေ၀းေ၀းနေပေးပါ"
"ဘာကြောင့်"တစ်ခါမှမတည့်ကြသောနှစ်ယောက်ကဒီတစ်ခေါက်အတိုင်ဖောက်ညီသွားကြသည်။
"အကြောင်းပြချက်သိချင်ရင်ရှင်တို့ဘာသာရှင်တို့စုံစမ်း။ရှင်တို့စုံစမ်းတဲ့အဖြေရမှမှီနဲစကားပြန်ပြော"
"ဟာကွာ...."
ဟိန်းသူကတောခေါင်းကုတ်ပြီးမှီနားကထွက်သွာသည်။နေယံရှင်းကတော...
"မှီသဘောအတိုင်းဖြသ်စေရပါမယ်"ဟုပြောပြီးမှီနားကထွက်လာကြသည်။
ကျောင်းဆင်းတောကေသီကိုသူ့မအသင်းသားတွေနှင့်အတူတသ်ယောက်တည်းထားခဲ့ရသည်။ဒီထဲမှာမပြန်သေးသူကဟိန်းသူရောနေယံရှင်းရောမပြန်သေးပေ။ကေသီအတန်းထဲကအလုပ်ပြီးလိုထွက်လာသည်။
"ကသေီ....."
"ဟင့်....ရှင်းပါလား...မပြန်သေးဘူးလား"
"ကျွန်တော်...ကေသီကိုစောင့်နေတာ"
"အင်း.............."
"မှီ...အကြောင်းလေ....မှီဘာကြောင့်ကျွန်တော်ကိုပါ...သူငယ်ချင်းမလုပ်ချင်ရတောတာလဲ"
"ဪ...အဲဒါမေးမို့လားရှင်းက....."
"အင်း....."
"ရှင်းကိုတောအကြောင်းပြချက်မရှိပါ....အယ်
တစ်ခုတောရှိတာပေါ့...ပြဿနာက...ဇင်ကြီး...သူမရဲ့သတိပေးချက်ကြောင့်မှီစိတ်ရူတ်ပြီး...ရှင်းကိုပါသူငယ်ချင်းမလုပ်ချင်တောတာ..."
"ဇင်ကြီးနဲကျွန်တော်နဲကဘာပတ်သက်မူမှမရှိတာ"
"အဲဒါကတောရှင်အပိုင်းလေ....ကေသူကတော...ရှင်းကိုပြောပြပြီပြီး"
"အင်းပါ...ကေသီရယ်...ကျွန်တော်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...."
"ရပါတယ်....."
ရှင်း....ကေသီရှေ့ကထွက်သွားသည်။ကေသီကျောင်းပေါက်၀ရောက်တောဟိန်းသူတို့အဖွဲ့
ကေသီကိုစောင့်နေပြန်သည်။
"ကေသီ.....ပြောစမ်း...မင်းနဲမှီကတပူးပူးဆိုတော...မင်းအကြောင်းရင်းကိုသိတယ်မလား"
"သိတယ်....."
"အဲဒါဆိုငါကိုပြောစမ်း...."
"မပြောနိုင်ပါဘူး...မှီကမပြောဖိုမှာထားတယ်"
"ဟာ...တောက်...မင်းကိုပြောဆိုပြောစမ်း...."
ဟိန်းသုဒေါသပုန်းထလာသည့်အတွက်ကေသီကြောက်ကြောက်ဖြက့်ပြောရတောသည်။
"ဟုတ်...ပြောဆိုပြောပါမယ်...."
"အဲလိုမှပေါ့....လိမ်မာတယ်"
"ဇငိကြီးကြောင့်ပါ"
"ဘာ...အကြောင်းစူံရှင်းပြစမ်း"
ဟိန်းသူ၏အမိန့်ကြောင့်ကေသီမှနေလယ်ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကိုတစ်ခုမကျန်အကုန်ပြောပြလေသည်။
ဟိန်းသူမှာဆေးလိပ်ကိုထုတ်၍ရိူက်ဖွားလိုက်ပြီး.....
"မင်းသွားလိုရပြီ....."
"ဟုတ်....ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ"
ကေသီ...ဟိန်းသူတို့ရှေကနေခပ်သွက်သွက်ထွက်လာသည်။
"ဇင်မေ...ဇင်မေ....တွေကြသေးတာပေါ့"
ဟိန်းသူနူတ်မှကြိမ်ဝါးလိုက်သောစကားဖြစ်သည်။
နောက်အခန်းဆက်ရန်..............
စားရေသူ-V (EYU)