book

Index 4

အပိုင်း-၄

အတိတ်​ခြေရာ

~~~~~~~~~


¤¤¤¤¤¤¤¤¤

"​နေယံ....သားကျောင်းတက်ရတာအဆင်​ရော​ပြေရဲလား"


ရှင်းတစ်ယောက်ရေပုံးထဲရေဖြည့်နေရင်

နားမလည်​သလို​ပြန်​မေးလိုက်​သည်။


"ဘာလို​လဲ...​မေမေ...ကိစ္စတစ်ခုခုရှိလို့လား"


ရှင်းအ​မေမှာပြုံးလိုက်ပြီ


"ကိစ္စ​ထွေ​ထွေထူးထူး​ရယ်​တော​မရှိပါဘူး....

ငါ့သားရယ်။ဟိုတ​နေ့ကမင်း​ကျောင်းသွားတဲ့​နေကမင်းအစ်မအကြီးမလာ​သေးတယ်"


ရှင်း​ဆွဲထားသည့်ရေပုံးကိုချလိုက်ပြီး။


"သူတို့ကဘာလာလုပ်တာလဲ။အ​ကြောင်းမရှိဘဲ​တောလာမှာမဟုတ်ဘူး"


"ဟင့်....ဘယ်လို​ပြောရမလဲ​တောင်မသိ​တောဘူး...."


"ဘာလိုလဲ....မမေ"


"မင်းအစ်မအကြီးမပေါ့...ငွေ​လိုလို့​တဲ့​လေ။

အဲဒါ​မေမေလည်းအတော်စိတ်ညစ်ပါတယ်..."


"လိုရပြန်ပြီးလားငွေက....."


"အင်း......"


"ဘယ်​လောက်​တောက်မိုလိုလဲ"


"ဒီ၁ခါနဲနဲမျညးတယ်ကွယ့်။"


"အဲဒါဆိုလည်း​ပေးမ​နေနဲ​တော....ဘယ်နှယ်ဗျာ။သူတို့ကအိမ်​ထောင်​တွေဘဲကျပြီး​နေပြီ။ခုချိန်ထိအ​မေဆီကလက်ဖြန့်​တောင်းချင်​နေကြတုန်း...မပေးနဲ​မေမေ....အခုချိန်မှာသားကလည်း၁၀တန်းရောက်နေပြီး။ကိုယ့်မောင်လေးဟဲ့....ဆိုပြီး...ကျောင်းစိမ်းအကျီလေတစွထည့်တောင်မ၀ယ်ပေးတဲ့အမတွေက...အခုသူတိုလိုအပ်ချိန်ကျ​တောလာတတ်ကြတယ်။ထားလိုက်​အမေ...

အဲ့...ဟာမ​တွေသူတိုလင်​တွေနဲသူတိုဘာ​သူတို့

ခံပ့​လေ​စေ"


"ဟယ့်....က်ုယ့်အမတွေကိုအဲလိုမပြောရဘူးလေ...ငရဲ​တွေ​တောကြီးကုန်​တောမှာဘဲ"


"အငယ်က​လေးစားတာခံချင်လေးစားသအူရှိအောင်နေရမှာပေါ့...ခုတော့​ျာ...ဘယ်နှယ်...တော်​ပြီး....

အမေ...ငရဲကြီးရင်ငရဲ​လေကိုနိုင်လိမ့်မယ်"


"ဒီ​ကောင်​​လေးနဲ​လည်း...ခက်​ပါ​ကွယ်....

ဘယ်နှယ်​ကြောင့်ကွယ်"

ရှင်းအ​မေ၏ရင်တွင်းမှ​လေးလံသော​အသံ​များ​ဖြစ်သည်။


"​မေ​မေ...ဘာခိုင်းစရာရှိ​သေးလဲ။ခိုင်းစရာမရှိ​တောရင်သားစာလုပ်​တောမယ်"


"ဪ...ရော...ဒီမှာ....ဒီကြက်သားထုတ်လေ

ကို...ဟိန်းသူတို့အိမ်သွားပေးပေးစမ်းပါ....

သား​ရယ်....​မေ​မေဒါ​တွေလုပ်ပြီးရင်​စျေးထွက်ရမယ်"


ရှင်းကြက်သားထုတ်ကိုဆွဲလိုက်သည်။စက်ဘီးဖြင့်ဟိန်းသူတို့အ်မ်ဘက်ထွက်သွားသည်။


"ဗျို့......အိမ်ရှင်​တို့....အိမ်ရှင်​တို့.....

ဗျို့...ဗျို့...အိမ်ရှင်တို့ဗျာ"


ရှင်းအ​တော်​လေ​ခေါ်ပြီးမှခြံထဲမှလူတစ်​ယောက်တံခါးလာဖွင့်သည်။တစ်ဆက်တည်းမှာပင်ဟိန်းသူလည်းရှင်း၏အသံ​ကြောင့်နိုးလာသည်။ဟိန်းသူအ​ပေါ်၀ရံတာမှရှင်းကိုကြည်နေသည်။


"အိုးကွာ...မင်းက​လည်း....​အော်တာတိုးတိုး​အော်ပါကွာ"

ဟိန်းသူတို့၏ခြံ​စောင်းကြီးက​ပြော​သောစကားဖြစ်သည်


"တိုးတိုးအော်​တော...ဘကြီးတို့အထဲကလူ​တွေကကြားတာကြ"


"​အေး​ပေါ့​ကွာ...ဘကြီးတို့လည်းနဲနဲအသက်ကြီးပြီးဆိုတော...ဒီ​လိုပါ​ဘဲ​ကွာ...ကဲ...ပေ...ကြက်သားထုတ်"


ရှင်းပြုံးလိုက်ပြီးကြက်သားထုတ်ကို"ရော့......"ဆို​၍​ပေး​လိုက်သည်။


"ဟေ့​ကောင်....မင်းငှက်ဆိုးထိုးသံကြောင့်...ငါအိပ်​ရေးပျက်တယ်။ငါစိမ်းသည်ကျွန်​မ​သား...​ပေးစရာ...ရှိမြန်မြန်​ပေးပြီး...မင်းခပ်သုတ်သုတ်လစ်လိုက်​တော"


"လစ်​မှာပါ....မင်းတို့လိုဂုဏ်သ​ရေ​ယောင်​ဆောင်ထားတဲ့​ကောင်​တွေ​ခေါ်ရင်တောင်မနေဘူး....."


"ဟေ့​ကောင်...မင်း​ငါက်ု...ဘာ​ပြောတာလဲ"


"မကြား​ဘူးလား...ပြန်​ပြောရမှာလား"


"ဟာကွာ....ဒီကောင်​က​တော...​တောက်(စ်)"


ရှင်းခြံစောင့်လူကြီးကိုကြည်လိုက်ပြီး....


"ဘကြီး...သားကိုသွားခွင့်ပြုအုန်းဗျာ"


"​အေး​ပါ...လူ​လေရယ်......"


ရှင်းပြန်ဖို့စက်ဘီးပေါ်တက်တောဟိန်းသူအမေထွက်လာသည်။


"ဟဲ့​ကောင်လေး....​နေအုံး...​နေလယ်ကြမင်းအ​မေကိုအိမ်လာခဲ့ပါလိုကြားလား...​ပြောလိုက်အုန်း"


"ပြောလိုက်​ပါမယ်......"


ရှင်းအိမ်ပြန်​ရောက်​တောစက်ဘီးကို​သေချာစွာထားလိုက်သည်။ပြီးနောက်အိမေ်

​ပေါက်၀မှာမျက်နှာမ​ကောင်းစွာထိုင်​နေသည်။ရှင်းအ​မေ​နောက်​ဖွေးမှထွက်လာပြီးရှင်းနားလာမှာထိုင်လိုက်သည်။ရှင်းမျက်နှာကိုကြည်​တောမျက်ရည်စများကိုရှင်း​မေ​မေ​တွေ့လိုက်ရသည်။


"သား....ဘာဖြစ်လာတာလဲ"


"​မေ​မေ...သားတို့ဒီဘ၀ကဘယ်​တောများမှလွတ်မှာလဲ"


"ဘာ​ကြောင့်​လဲ.....သားရယ်"


"လူ​တွေက​မေ​မေကို...အခိုင်း​စေလ်ုသ​ဘောထားတာ​ပြော​တာတွေ​ကို...သားမခံစားနိုင်ဘူး"


"ဪ...သား​ရယ်...ဒါ​ကလည်း...ကိုယ့်​ရဲ့​ကံ

တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဘဲ​လေ...တကယ့်လိုများ​မေ​မေတို့အမှတ်မထင်ဘဲ...ထီး​ပေါက်သွားရေင်​ရော...ဒါ​ကလည်း...ကံတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းတစ်ခုဘဲလေ..

ဘယ်သူကဘာ​ဖြစ်မယ်ဆိုတာဘယ်သူမှမ​ပြော​နိုင်ဘူး...​မေ​မေတို့ကိုစီမံထားတဲ့ကံကလွဲလို​ပေါ့"


"ဒါဆို...သား​တို့က...ကံမွဲလိုလူ​မွဲ​နေ​တာလား"


"အင်း...အဲလို​ဘဲ​ဆိုရ​မှာပေါ့...ငါ့​သားရ​ယ်...။

ကဲ...ဘာမှ...စိတ်မကောင်း​မဖြစ်​နဲ​တော.....

ကံဇာတ်ဆရာစီရင်တဲ့အတိုင်းဘဲသွားကြတာ​ပေါ့"


​နေယံအ​ေ၀းက​ကောင်းကင်ကို​ငေး​ကြည်​လိုက်ရင်

"ကံဇာတ်ဆရာ...ကံဇာတ်​ဆရာ......."

ရင်ထဲကပဲ့တင်ထပ်​နေ​သောအသံများ​ပင်ဖြစ်​သည်။


"ဪ...အမေ...နေလယ်ကြရင်ဒေါ်ယဥ်လှဟိန်းသူအမေက...သူအိမ်ကိုလာခဲ့ပါတဲ့"


"အင်း​​ပေါ့.....သွား​ရမှာ​ပေါ့.....ကံဇာတ်ဆရာအလို​တော်ကျ​ပေါ့"

​ပြောပြီးရှင်းနားကထသွားသည်

************************************

​ကျောင်းတက်​ကျောင်းဆင်းချိန်တိုင်းမှီတိူ့အဖွဲနှင့်အတူရှင်းနဲတပူးပူးရှိခဲ့သည်။ဟိန်းသူကလည်းမှီကို​နှောင့်ယှက်မြဲဖြစ်သည်။မှီကလဘ်းဟိန်းသူကိုရှောင်မြဲဖြစ်သည်။မုန့်စားဆင်းချိန်မှာမှီအိမ်သာဘက်သွားချင်လာသည့်အတွက်​ကေသီကိုအကူညီ​တောင်းမိသည်။


"​ကေသီ....မှီ...အိမ်သာ...သွားချင်လိုလိုက်ခဲ့​ပေးပါလား"


"အင်း​ပါ...မှီ​ရယ်...​ကေသီလ်ုက်ခဲ့​ပေးမယ်​နော်"

​ကေသီ...မှီ...​နောက်ကလိုက်သွားသည်။

ထိုအချိန်မှီကိုမျက်စိ​ဒေါက်​ထောက်ကြည်​နေသူဇင်​မေတို့အဖွဲပါမှီတို့​နောက်ကပါလားသည်။


"ရှုး....မင်းလစ်လိုက်​တော"


"ရှင်........"


"လစ်လိုက်တောလို့....မင်းမကြာဘူးလား"


"ကြား....ကြား....ကြားပါတယ်"


​ကေသီအပြင်မှာဘာဖြစ်​နေသည်ကိုမှီမသိ​ပေ။


"ကသေီ........."


ဇင်​မေကလက်ဖြင့်တိတ်တိတ်​နေဆို​သောပုံစံပြလိုက်သည်။ပြီးမှသွား​တောဆို၍ပြောသည်။

​​ကေသီမည်သို့ပင်ဖြစ်စေပေးကပ်၍ထိုနေရာတွင်ရှိနေသည်။


"ကသေီမ......."


မှီအိမ်သာခန်းထဲမှထွက်လာသည်။

မှီနားသို့ဇင်မေတို့ရောက်လာသည်။


"မင်းကိုဟိန်းသူရယ်နေယံရှင်းရယ်​နဲ...​ေ၀း​ေ၀း​နေ​ပြောထားတာကိုမင်းနားမပါဘူးလား"


"ဟာ....ဘာလားဘဲနော်....ရှင်က....

မှီကေ၀းေ၀းနေပေးမယ်...ရှင်လူ​တွေကမှီနားကပ်လာတာလေ...အဲ​တောလည်း"


"အဲ​တောလည်း....ဘာဖြစ်လဲ"


မှီပခုံးတွန့်လိုက်ပြီး......


"ဘာဖြစ်​ရ​မှာလဲ....မတက်နိုင်ဘူး​လေ"


"ဪ....မ​တက်​နိုင်ဘူး...ဟုတ်လား....မတက်နိုင်ခြင်းအုန်း....

ကဲဟာ"


မှီပါးကိုဇင်​မေရိုက်လိုက်သည်။ရိုက်လိုက်​သောအရှိန်​ကြောင့်မှီမျက်နှာတစ်ဖက်လှည့်၍​ခေါင်ငုံသွားသည်သွးသည်။မှီနူတ်ခမ်း​ဘေးမှာ​သွေစ​လေဖြစ်သွာယသည်။မှီ​ခေါင်းကိုပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး.....


"တောက်....စောက်​ကောင်​မ...ငါအ​မေ​တောင်မရိုက်ဘူးတဲ့ပါးကိုညည်းကရိုက်ရဲတယ်​ပေါ့"


ဇင်မေကလက်ကိုပိုက်လိုက်ပြီး......


"Sorry​တောင်ပန်းဖို​တောလုပ်ခိုင်းဖိုမစဥ်စားနဲ...ဇင်​ကြီး...ဆိုတဲ့​ငါက...ငါခိုင်ူတာကိုမလုပ်ရင်အဲလိုဘဲဆုံးမနေကြ....ဒီလက်နဲနင်ကိုရိုက်တာအပါအ၀င်ရှိပြီးလဲဆိုတာ...မရေတွက်နိုင်တောဘူယ...ဟား...ဟား......"


မှီလက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်လိုက်ပြီး....


"ညည်းခိုင်းတာကိုမလုပ်နိုင်သလိူ...ညည်းခိုင်းတာမလုပ်လို့ညည်းလက်နဲရိုက်တဲ့လူ​တွေကညည်းလူ​တွေဘဲဖြသ်​စေရမယ်...အဲထဲမှာငါမပါဘူး...ညည်းလိုက်နဲရှိက်တဲ့လူ​တွေမ​ရေတွက်နိုင်ပေမယ်။ညည်းကို

ရိုက်​တဲ့လူ...​ရေတွက်နိုင်​အောင်ငါကလုပ်​ပေးရမှာ​ပေါ့"


"ဘာ​ပြောတယ်....နင်ကငါကိုပြန်​ပြောတယ်​ပေါ့ဟုတ်လား"


"ဟုတ်တယ်...ဟုတ်​ယုံ​အပြင်....ကဲ​ဟာ...ဖြောင်း......."


ဇင်​မေပါးတစ်ဖက်လည်​သွားသည်။


"ညည်းကိုရိုက်တဲ့လူပထမဆုံးအနေနဲငါတစ်ယောက်ရှိသွားပ့ီးဆိုတာ...ညည်းမှတ်ထားလိုက်​...ဪ...​နောက်တစ်ခုရှိ​သေးတယ်...ညည်းလင်​တွေနဲငါကို​ေ၀း​​ေ၀း

နေ​စေချင်​ရင်...ညည်းလင်တွေကိုသွားပြော...

ငါ့လာမ​ပြောနဲ...အာရုံ​နောက်တယ်...ဟင့်"


  မှီသည်သူမကိုဇင်မေတို့ဝိုင်းထားသည့်နားကထွက်လာသည်။


"သွား​စို့....​ကေသီ......."


မှီစိတ်တိုတိုနှင့်ကေသီကိုဆွဲခေါ်လာသည်။


​ကေသီလမ်းတစ်၀က်​ရောက်​တောမှီကိုကြည်ပြီးလက်ခုပ်ဩဘာများတီးလေသည်။


"ဝိုး....မှီ....မင်းကလည်း​ခေသူမဟုတ်ပါလား"


"​တော်ပါကွာ...​ကေသီ...မှိကကို​ယ့်ကိုမ​စော်ကားရင်​တော​အေး​ဆေး​...​စော်ကားလာရင်​တော ...လုံးကြီးတင်မပြောနဲ

သေးသေးတင်တောင်မခံချင်ဘူး...အဲဒါမှီစိတ်


"ဒါဆို...လရောင်​မှီ​ဆိုတဲ့​ကောင်မလေးက...

အိပ်နေတဲ့ခြ​သေ်​လေ​​ပေါ့"


"တော်​ပါ....ကေ​သီ​ရယ်....နောက်​မနေ​နဲ​တော...ဒါနဲ...​ကေသီကသူတို့ကို​​ကြောက်တာလား"


"အင်း...."


"ဘာ​ကြောင့်......"


"အရင်တုန်းက​ကေသီလည်းမှီလိုပါဘဲ....ဒါမယ်သူတို့က​ကြောက်ဖို့​ကောင်းတယ်....မှီသတိထားပါ"


"အင်း​ပါ...ကေ​သီ​ရယ်...သတိပေး​တာ...​ကျေးဇူးပါ"


"ဪ....မှီ...နူတ်ခမ်းမှာ​သွေးစ​တွေသုတ်လိုက်ပါအုန်း"


"ရတယ်...​ကေသီ...တမင်မသုတ်ဘဲထားတာ...မှီကိစ္စတစ်ခုသိချင်​သေးလို့"


မှီတို့အတန်းထဲ​ရောက်​တောမှီကိုကြည်နေသောသူများကသတိထားမ်သည်။


"မှီ...ဘာဖြစ်​တာလဲ...အိမ်သာသွားတုန်းကအကောင်း...ပြန်လာ​တောဘယ်လိုဖြစ်ပြီး​သွေးစ​တွေ​ပေးလာတာလား"


"ဘာမှမ​ဟုတ်​ပါဘူး...သီရိ​ရယ်...အက်ရှင်ကား​လေနဲနဲရိုက်ခဲယုံပါ"


"ဟင်...ဘယ်လို...ဘယ်လို"


"အက်ရှင်ကားနဲနဲရိုက်လာတာလို့...ok"


"သီရိ...နားမလည်ဘူး"


"ဒီမှာ...သီရိ...အချိန်တန်ရင်မင်းနားလည်လိုက်မယ်"


ထိုအချိန်မှာဟိန်းသူ​ရောက်လာပြီးမှီ၏​မေး​စေ့ကိုကိုင်ကာမှီ​နူတ်ခမ်းကသွေးစတို့ကိုသေချာကြည်ပြီး.....


"ဘယ်​​ကောင်လုပ်လိုက်​တာလဲ...ငါကိုအခုချက်ချင်း​ပြောစမ်း"


"ဒီမှာ...ရှင်အမိန်ပေးတိုင်း...မှီ​မလုပ်နိုင်ဘူး

သိချင်ရှင်ဘာရှက်စုံစမ်း....."


မှီ​ပြောရင်ဟိန်းသူလက်ကိုပုတ်ချလိုက်သည်။နေယံရှင်းလည်းမှီနားရောက်လာသည်။


"မှီ...ရရဲလား....​ရော့...တစ်သျှူး...​သွေး​တွေသုတ်လိုက်အုန်း"


"ရတယ်...ဒီနေ့က​စပြီး...ရှင်​တို့​၂​ယောက်လုံး

မှီနဲ​ေ၀း​ေ၀း​နေ​ပေးပါ"


"ဘာ​ကြောင့်"တစ်ခါမှမတည့်ကြ​သောနှစ်​ယောက်ကဒီတစ်​ခေါက်အတိုင်​ဖောက်ညီသွားကြသည်။


"အ​ကြောင်းပြချက်သိချင်ရင်ရှင်တို့ဘာသာရှင်တို့စုံစမ်း။ရှင်တို့စုံစမ်းတဲ့အ​ဖြေရမှမှီနဲစကားပြန်​ပြော"


"ဟာ​ကွာ...."

ဟိန်းသူက​တော​ခေါင်းကုတ်ပြီးမှီနားကထွက်သွာသည်။​နေယံရှင်းက​တော...


"မှီသ​​​ဘောအတိုင်းဖြသ်​စေရပါမယ်"ဟုပြောပြီးမှီနားကထွက်လာကြသည်။


​ကျောင်းဆင်း​တော​ကေသီကိုသူ့မအသင်းသား​တွေနှင့်အတူတသ်​ယောက်တည်းထားခဲ့ရသည်။ဒီထဲမှာမပြန်သေးသူကဟိန်းသူရော​နေယံရှင်း​ရောမပြန်​သေး​​ပေ။ကေသီအတန်းထဲကအလုပ်ပြီးလိုထွက်လာသည်။


"ကသေီ....."


"ဟင့်....ရှင်းပါလား...မပြန်​သေးဘူးလား"


"ကျွန်​တော်...​ကေသီကို​စောင့်​နေတာ"


"အင်း.............."


"မှီ...အ​ကြောင်း​လေ....မှီဘာကြောင့်ကျွန်တော်ကိုပါ...သူငယ်ချင်းမလုပ်ချင်ရ​တောတာလဲ"


"ဪ...အဲဒါမေးမို့လားရှင်းက....."


"အင်း....."


"ရှင်းကို​တောအ​ကြောင်းပြချက်မရှိပါ....အယ်

တစ်ခု​တော​ရှိတာ​ပေါ့...ပြဿနာ​က...ဇင်ကြီး...သူမရဲ့သတိ​ပေးချက်​ကြောင့်မှီစိတ်ရူတ်ပြီး...ရှင်းကိုပါသူငယ်ချင်းမလုပ်ချင်တော​တာ..."


"ဇင်ကြီးနဲကျွန်​တော်နဲကဘာပတ်သက်မူမှမရှိတာ"


"အဲဒါကတောရှင်အပိုင်းလေ....​ကေသူက​တော...ရှင်းကို​ပြောပြပြီပြီး"


"အင်း​ပါ...​ကေသီရယ်...ကျွန်တော်​ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...."


"ရပါတယ်....."


ရှင်း....​ကေသီ​ရှေ့ကထွက်သွားသည်။​ကေသီ​ကျောင်း​ပေါက်၀​ရောက်​တောဟိန်းသူတို့အဖွဲ့

ကေသီကိုစောင့်နေပြန်သည်။


"​ကေသီ.....​ပြောစမ်း...မင်းနဲမှီကတပူးပူးဆိုတော...မင်းအ​ကြောင်းရင်းကိုသိတယ်မလား"


"သိတယ်....."


"အဲဒါဆိုငါကို​ပြောစမ်း...."


"မပြော​နိုင်​ပါဘူး...မှီကမ​ပြောဖိုမှာထားတယ်"


"ဟာ...တောက်...မင်းကို​ပြောဆိုပြော​စမ်း...."


ဟိန်းသု​ဒေါသပုန်းထလာသည့်အတွက်​ကေသီ​ကြောက်​ကြောက်ဖြက့်ပြောရတောသည်။


"ဟုတ်​...​​ပြောဆို​ပြောပါမယ်...."


"အဲလို​မှ​ပေါ့....လိမ်မာတယ်"


"ဇငိကြီး​ကြောင့်ပါ"


"ဘာ...အ​ကြောင်းစူံရှင်းပြစမ်း"


ဟိန်းသူ၏အမိန့်​ကြောင့်ကေသီမှနေလယ်ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကိုတစ်ခုမကျန်အကုန်ပြောပြလေသည်။

ဟိန်းသူမှာ​ဆေးလိပ်ကိုထုတ်၍ရိူက်ဖွားလိုက်ပြီး.....


"မင်း​သွား​လို​ရပြီ....."


"ဟုတ်....ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ"


​ကေသီ...ဟိန်းသူတို့​ရှေက​နေခပ်သွက်သွက်ထွက်လာသည်။


"ဇင်​မေ...ဇင်​မေ....​တွေကြ​သေးတာ​​ပေါ့"

ဟိန်းသူနူတ်မှကြိမ်ဝါးလိုက်သောစကားဖြစ်သည်။


​နောက်အခန်းဆက်​ရန်..............


စား​ရေသူ-V (EYU)


rate now: