book

Index 3

အပိုင်း-၃

အတိတ်​ခြေရာ

~~~~~~~~~~


¤¤¤¤¤¤¤¤¤


​နောက်​နေ့​ကျောင်းတက်ရက်မှာချစ်စုကိုမ​တွေ့ရ​တော​ပေ။​ကေသီနှင်အတူသီရိနဲမှီတို့လည်းချစ်စုအတွက်အ​တော်​လေစိတ်မ​ကောင်းဖြစ်​နေ​လေသည်။


"ဟိတ်...ကောင်မလေး​တွေ...ဒီနေ့...​ကေသီတို့​ကျောင်းဆင်းရင်ချစ်စုအိမ်သွားမလား"


"အင်း....​ကောင်းသားသွားကြတာ​ပေါ့"


"ဒါနဲ...​ကေသီဟို၂​ယောက်ကို​ရော​ခေါ်မှာလား"


"ဘယ်၂​ယောက်လဲ...သီရိရယ်"


"အလင်းသစ်နဲ​နေယံရှင်း​လေ"


"အိုး...သူတ်ု့လိုက်ချင်ရင်လည်းလိုက်ပ့​စေလေ

သီရိမရယ်"


"အင်း​ပါ......"


"ဒါနဲ...သီရိ...မင်း...အလင်းသစ်ကိုသ​ဘောကျ​နေတာလား"


"ဟင့်....​ကေသီကိုဘယ်သူ​ပြောလဲ"


"ဒီမှာ...သီရိ...မင်းတခြားသူကိုလိမ်လိုရမယ်

​ကေသီကိုလိမ်လို့ရမယ်များထင်​နေလား"


"အောင်မာ....အဲဒါဆို...ညည်း​လေကဆရာကြီး​ပေါ့"


"ဟယ်...ဟယ်....ဘယ်လို​ပြောရ​မလဲ....

ဒါနဲ...ပြီးတော...မှီ"


"မှီရေသတိသာထားတော...​သီရိဘက်က​နေမှီဘက်ကိုလှည့်လာပြီး"


သီရိစကားကြောင့်ကေသီရယ်ပြလိုက်သည်၊


"ဟယ်...ဟယ်....​ကေသီကသိချင်စိတ်ကထိန်းမရလိုပါ။

ဒါလေတစ်ခုတောခွင့်လွတ်ကွယ်......."


သီရိ​မေး​စေ့​လေကိုမထိတထိကိုင်လိုက်ပြီးကေသီဆိုလိုက်သောသီချင်းဖြစ်သည်။


"ကဲ​ပါ...စမနေပါနဲတော...​ကေသီ"


"အင်း​ပါ...မစ​တော​ဘုး...ခု...​ကေသီအတည်​မေးပြီး"


"အင်း......"


"မှီ....."


​ကေသီအနားကပ်​ခေါ်သံ​ကြောင့်မှီ​ကေသီကိုကြည်လိုက်သည်​။


"အင်း....."


"မင်း​အမှန်​ဖြေ....မင်းဟို၂​ယောက်တည်းကဘယ်သုနဲညိ​နေလဲ"


"ဟင့်...​ကေသီ....မင်း​မေး​တာ...မှီနားမလည်ဘူး"


"အင်း....မျက်လုံး​တွေနဲအပြုမူ​တွေက​နေတဆင့်...​ကေသီသိ​နေတာအဲ၂​ယောက်ကမှီ

ကိုစိတ်၀င်စား​နေတာမလား"


"ဘာလဲ....​နေယံရှင်းနဲဟိန်းသူကို​ပြော​မေတာလား"


"အင်း......မှီဘယ်သူကို​ရွေးချင်လဲ"


"တော်​ပါကွာ....​ကေသီကလည်း"


"ကေသီကအတည့်မေးနေတာ....မှီ...

မှီကိုကူညီ​ဖို့...."


"အင်း...ဒါနဲ...​ကေသီက...သူတို့၂​ယောက်မှီကိုစိတ်၀င်းစားတယ်ဆိူတာဘယ်လိုသိ"


"အမ​လေ...ဒါ​များ...မှီရယ်။ဒီမှာကြည်​ကေသီ​ပြောပြမယ်"


"Ecoဆရာမကယောကျာ်းလေတလှည့်မိန်းက​​လေးတလှည့်စာမေးတိုင်းလေ....​နေယံရှင်းကမှီဘဲ​မေးတယ်​လေအဲဒါတစ်ချက်​နောက်တစ်ခုကမှီစားပွဲ​ပေါ်ကမနက်တိုသ်းပန်းပွင့်​လေကသူဘဲ​နေမှာ"


"အင်း...ဟုတ်လား...ဒါ​ကြောင့်...​ကေသီက

မှီကိုထင်​ကြေး​ပေး​နေတာလား"


"ထင်​ကြေးမဟုတ်ဘူးမှီ....မယုံရင်​လောင်းလိုရတယ်"


"ကဲ​ပါ​လေ...ထားပါ​တော​ကေသီရယ်"


"အင်း...​နောက်အ​အေးဘူ​ပေးတဲ့တစ်​ယောက်က​တော​ပြော​နေစရာ​တောင်မလိုဘူးမှီ​သိမှာပါ"


"အင်း....သိတယ်​လေ"


"အင်း...အဲ...ဟိန်းသူဆိုတဲ့ကောင်ကိုတောသတိထား...မှီ"


"ဪ...အင်း​ပါ...မှီကိုသတိ​ပေးတာ​ကျေးဇူးပါ​နော်သီရိ"


"ဒါနဲ...မှီ...မင်း​ရော...ဘယ်သူကိုစိတ်၀င်းစားလဲ"


​ကေသီ​မေး​သောစကားဖြစ်သည်​။


"ဘယ်သူမှစိတ်မ၀င်စား​ဘူး....မိစပ်စုရယ့်"


"အမ​ယ်...လာမ​လိမ်​နဲ...မင်းလည်း​နေယံရှင်းကိုစိတ်၀င်စားတယ်မလား"


"လာ​ပြန်ပြီး.....ဘာ​ကြောင့်လဲ"


"အင်း....မင်းက...ရှင်း​ပေးတဲ့ပန်းကိုကျပန်း​ပြီး

ဟိန်းသူအ​အေးကျ​တောတီချယ်ဆီသွား​ပေးတာ​လေ"


"အင်း...အဲ​ကောင်​အအေး​ဘူး...အမိူက်ပုံးထဲမရောက်တာတောင်...ကံ​ကောင်းတယ်မှတ်"


"မင်း...ဘာ​ကြောင့်ဟိန်းသူကိုအဲ​လောက်မုန်းတာလဲ"


"မသိဘူး....​ရှေးဘ၀ကသူအ​ပေါ်မုန်းတီးစိတ်​တွေများခဲ့လို့လားမှမသိတာ"


"အယ်...ဟုတ်​မယ်....ဟုတ်မယ်"


သီရိပြုံးပြလိုက်သည်။ဟုတ်ပါသည်။​ကေသီ​ပြော​သောစကားများသည်မှန်ပါသည်။​နေယံရှင်းကမှီကိုစိတ်၀င်းစားသလိုမှီကလည်းရှင်းအ​ပေါ်သ​ဘောကျစိတ်ရှိပါသည်။သို​ပေမယ်မှီကမိန်းက​လေးဖြစ်သည်။မိန်းက​လေးဖြစ်သည့်မှီတို့အတွက်ဒီနိုင်ငံမှာတင်းကျပ်လွန်သည့်လူမူပတ်၀န်းကျင်၊စည်း​ဘောင်​တွေကမှီတို့ကိုချုပ်နှောင်း​ထားသည့်​အတွက်

မှီတို့မိန်မ​တွေအ​နေနဲက်ုယ့်ကချစ်ပါသည်ဆိုရင်​တောင်ဖွင့်ဟခွင့်မရှိဘဲ​ယောကျာ်းသား​တို့၏

ချစ်ရေးဆိူမူကိုပင်စောင့်ရသည်။


မုန့်စားတန်းဆင်းချိန်ရောက်ပြီးဖြစ်သည်။


"မှီ...မုန့်သွား၀ယ်ရအောင်လေ...."


"အင်း......."


မှီတို့အဖွဲနဲအလင်းသစ်နဲ့​နေယံရှင်းနားကိုသွားလိုက်သည်။


"ရှင်း...သွားမယ်လေ...မုန့်အရင်သွား၀ယ်ရအောင်...ပြီးမှ...ထမင်းစားမယ်​လေ"


"မှီ​တို့​ဘဲ​သွားပါ......။ကျွန်​တော်ထမင်းဘဲစား​တောမယ်။ပြီးရင်လည်း...တီချယ်ဆီသွားရအုန်းမယ်"


မှီ​ကေသီတို့ကိုကြည်​လိုက်ပြီး​။


"အဲဒဆိုလည်း​ကေသီ...မင်းတို့​ဘဲ​သွား​လိုက်

မှီမုန့်မှာလိုက်မယ်"


"အင်း....အဲဒါဆိုလည်းသ​ဘောသ​​ဘော....."


မှီ​ကေသီတို့နှင့်အတူမုန့်ကို၂​ယောက်စာမှာလိုကွသည်။

ပြီးမှ​နေယံရှင်းကိုကြည်လိုက်ပြီး.....


"ရှင်း...မှီနဲအတူသွားစားမယ်​လေ"


"အင်း...."


မှီတို့၂​ယောက်ထမင်းအတူစားဖြစ်သည်။ဒီအချိန်​လေကိုမှီအ​နေနဲမြတ်နိုးသလို​နေယံရှင်းအ​နေနဲလည်းမြတ်နိုးလိမ့်မည်ဟုမှီထင်သည်။

မှီတို့ထမင်းစား​နေစဥ်မှီနဲ​နေယံရှင်းကြားသို့ချိုင့်တစ်ခု​ရောက်လာသည်။

မှီတို့ကြည်လိုက်​တောအကျီအဖြူ​အောက်မှရှပ်နီ၀တ်ထားသောဟိန်းသူ။


"ရှင်...အခုဘာလုပ်တာလဲ"


ဟိန်းသူသူမကိုစောင်းကြည်လိုက်ပြီး.....


"ထမင်းစား​တာ​လေ....."


"ရှင်​နေရာမှာရှင်သွားစားပါ"


"မင်း...ဒီနေရာပိုင်းတယ်ဆိုတာ...မင်းစာထုတ်ထားလိုလား"


"စာမ​ထုတ်ထား​ပေးမယ်...ဒါက​မှီ​နေရာ...

ရှင်နဲမဆိုင်ဘူး"


မှီ​၏​စကား​များ​ကြောင့် ဟိန်းသူထမင်းထည့်ထားသည့်ချိုင့်ကိုစောင့်ချ

လိုက်ပြီး​။


"ဒီမှာ...ထမင်းစား​နေတယ်...မင်းအငြိမ်​နေလိုမရဘူးလား"


"အဲဒါ​ဆို...ရှင်​နေရာမှာ...ရှင်သွားစားပါလား"


"မှီ........"


​နေယံရှင်း၏​ခေါ်သံကြောင်းမှီနေယံရှင်းကိုကြည်လိုက်သည်။


"နေပါ​စေ...မှီ​ရယ်....အမိူက်တစ်ခုအတွက်နဲ

အလုပ်ရူတ်မခံပါနဲ....."


ရှင်း၏စကားကြောင့်ဟိန်းသူခုံကိုလက်သီးဖြင်ထိုးလိုက်ပြီ။


"ဘာ​ကွ........"


ရှင်း...ဟိန်းသူ၏စကားကိုမသိ​ယောင်​ဆောင်လိုက်သည်။မှီဘက်ကို​ကြည်​လိုက်ပြီး...


"ဒီနေထမင်းအတူစားခွင့်ရတာသိပ်၀မ်းသာပါတယ်....မှီ"


ရှင်း...မှီတို့နားကထွက်သွားသည်။ဒီမြင်ကွင်းကိုမြင်သွားသူကဟိန်းသူကိုတစ်ဖက်သတ်စွဲလမ်းနေသူဖြစ်သည့်နောက်အခန်းကဇင်​မေဖြစ်သည်။ဇင်​မေကိုအတန်းအားလုံးကလူတွေသိသည်ကဇင်ကြီးဖြစ်သည်။


"ဟိတ်​ကောင်....​ေ၀ယံ...ဟိန်းကြီးဘာဖြစ်နေတာလဲ။အဲကောင်မကရောဘာလဲ....."


"ဟို...ဟို....ဟို​လေ....သူက...အာစိသ​ဘောကျ​နေတဲ့တစ်​ယောက်....."


"ဘာ......"


"အမ​လေး....​ဖြေး​ဖြေး​ပြောပါဗျ"


"ပြန်ပြော​စမ်း....."


"အာစိသဘောကျနေသူပါ......"


"တောက်.....ဟိန်း​ကြီးကို...ငါတစ်ယောက်ဘဲပိုင်ဆိုင်ရမယ်...ဘယ်သူမှမပိုင်ဆိုင်ရဘူး"


ဇင်​မေစိတ်ထဲက​ဆိုလို​က်​သည်။

​ကျောင်းဆင်းချိန်​ရောက်​တောအားလုံးကနူတ်ဆက်ကာအိမ်ပြန်ကြသည်။

မှီတို့သူငယ်ချင်းတွေစုပြီးချစ်စုအိမ်သို့သွားခဲ့ကြသည်။


"​​ဟေ...ချစ်စု​ရေ...."


ချစ်စုအိမ်ထဲမှချစ်စုအမေထွက်လာသည်။


"ဪ...ကေ​သီ​တို့​ပါလား....။ချစ်စုဆီလာတာလား"


"ဟုတ်တယ်​အန်တီ..."


"အေး...သမီးတို့သူငယ်ချင်းက​တောမရှိ​သေးဘူးကွယ်။သူအလုပ်သွားတယ်။ပြန်မလား​သေးဘူးကွယ်"


"ဟင့်......"


အားလုံးတစ်​ယောက်မျက်နှာတစ်​ယောက်ကြည်​လိုက်​ကြသည်။


"လာ​လေ.....သမီးတို့အိမ်​ပေါ်တက်ကြ"


"ရပါတယ်....အန်တီ​...​ကေသီတို့မတက်​တောဘူး။ပြန်ပါ​တောမယ်။​

ဟို...စု​လာရင်​သာ...​ကေသီတိုလာသွား​ကြောင်း​ပြော​ပေးပါ​နော်အန်တီ"


"ဪ...အေး​ပါ...သမီးရယ်"


​ကေသီတို့အားလုံးချသ်စုအိမ်က​နေလှည့်ပြန်လာကြသည်။လမ်းတွင်​အားလုံး

ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ခွဲပြန်ကြသည်။မှီကအိမ်အပြန်လမ်းကြားကိုချိုး၀င်လာသည်​။

မှီစက်ဘီး​ရှေ့ကလူတစ်​ယောက်ကပိတ်ရပ်လိုက်သည်။


"ဓီမှာ...ရှင်​သေချင်​နေတာလား။​သေချင်ကား​ရှေ့သွားရပ်စက်ဘီးနဲတိုက်လိုမ​သေဘူး"


ဇင်​မေမှမှီနားသွားလိုက်ပြီး၊ဇင်မေအဖွဲ့သားများကလည်းမှီကို၀ိုင်းလိုက်သည်။


"မင်းကစွာတေးမဘဲ......"


"ရှင်ကဘယ်သူလဲ"


"ငါနာမည်ကို...အတန်း​တိုင်း​သိတယ်...မင်းမသိဘူးလား"


"မသိလို​မေးတာ​ပေါ့ရှင်။သိမှ​တောရှင်နာမည်ကိုအာ​ညောင်ခံ​မေးမလား"


"Okငါနာမည်ဇင်ကြီး။မင်းကိုအခုငါသတိပေးမယ်...​သေချာနား​​ထောင်......."


မှီ...ဇင်​မေကို​သေချာကြည်​လိုက်သည်။

ဇင်​မေကလည်းမှီကိုကြည်လိုက်ပြီး....


"မင်း...ဟိန်းသူနဲခပ်ေ၀းေ၀းနေပါ..."


"ဪ...အဲဒါသတိ​ပေးဖိုလာူ"


"ဟုတ်တယ်....နောက်တစ်​ခု...​နေယံရှင်း

နဲလည်းကင်းကင်း​နေပါ။"


"ဘာ​ကြောင့်လဲ"


"ထပ်​မ​မေး​နဲ....ကင်းကင်းနေဆိုကင်းကင်းနေ

စကားမရှည်နဲ"


မှီ...ဇင်​မေကိုပြုံးပြလိုက်ပြီ။


"ရှင်ပြောချင်တာ...ဒါ​ဘဲ​မလား...အဲဒါဆိုမှီကိုခွင့်ပြုပါအုန်း"

"မင်းငါပြေ္တာမှတ်ထားပါ...သွားလိုရပြီး"


​နောက်အပိုင်းဆက်ရန်.........


စာ​ရေးသူ-V


rate now: