အတိတ်ခြေရာ
@@@@@@@
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
လူတိုင်းမှာအတိတ်ဆိုတာရှိစမြဲပါ။ဒီအတိတ်တွေထဲမှာ ကောင်းတဲ့အရာတွေလည်းရှိနေနိုင်သလို ဆိုးတဲ့အရာတွေလည်းပါတတ်စမြဲပါ။
လရောင်မှီဆိုတဲ့ မှီအတိတ်ကိုပြောရရင်ဆိုးရွားလွန်းတဲ့အတိတ်တစ်ခုပေါ့။
အဆိုးရွာဆုံးထဲကတစ်ခူကတော မှီဟာကိုယ့်စိတ်ထဲသိပ်ယုံကြည်ခဲ့အိသည်ယောကျာ်း၂ယောက်ကြောင်းဖြစ်သည်။
တကယ့်တော ဒီဇာတ်လမ်းမှာမှီတို့၃ယောက်မတွေ့ခဲ့ရင်သိပ်ကောင်းမှာဘဲလိုမီှတွေးမိသည်။ယခုတောထိုသို့မဟုတ်ပေ။ဒါကြောင့်ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အရာတွေကိုမှီဘယ်သူကိုအပြစ်တင်ရမည်နည်း။တွေဆုံခွင့်ပေးခဲ့သောကံတရားလိုလား
သို့တည်းမဟုတ်သိပ်ကိုအယုံလွယ်ပြီးသိပ်ချစ်တတ်သည့်မှီနှလုံးသားကိုလား။တကယ့်လိုသာအတိတ်တွေကိုမီှနောက်ပြန်လှည့်လိုရရင်လေသိပ်ချစ်တတ်ခဲ့စည့်မှီနှလုံးသားကိုဒဏ်ခေတ်မိမည်မှာအမှန်ပင်ဖြစ်သည်။
ဒီအချိန်မှာမှီသက်ပြင်းက်ုလေးလံစွာချလိုက်ပြီး။ငြိမ်သက်နေသောကန်ရေပြင်ကိုစူးရှစွာကြည်ကာ လွန်ခဲ့စောအတိတ်ဆီကဇာတ်လမ်းသို့အတွေးနယ်ချဲလိုက်သည်။
😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥😥
ဟိုလွန်ခဲ့သောအတိတ်နှစ်တွေဆီသို့......
"ဖြောင်း.....ဖြောင်း......ဖြောင်း......."
တီချယ်ဒေါ်ခင်လေးဆွေ၏ကြိမ်လုံးရိုက်သံကြောင့် ကျောင်းသားများအားလုံးငြိမ်သက်သွားသည်။ကျောင်းသားအားလုံး၏အာရုံမျက်စိရှေ့တွင်ဒေါ်ခင်လေးဆွေ ရောက်ရှိလေပြီးဖြစ်သည်။
တီချယ်ခင်လေးဆွေ၏ ဘေးတွင်ရပ်နေသူမှာ
ကျမလရောင်မှီဖြစ်သည်။
လရောင်မီှ တီချယ်နံဘေးတွင်ကြောက်ကြောက်နှင့်ရပ်နေသည်ကိုသေချာစွာကြည်နေသူကနေယံရှင်းဖြစ်သည်
"ကဲ...ဒီနေ...အားလုံးနဲကျောင်းသူသစ်တစ်ယောက်ကိုမိတ်ဆက်မယ်"
တီချယ်ခင်လေးဆွေမှထိုသို့ပြောပြီး မှီဘက်ကိုလှည့်လိုက်ကာ.....
"ကဲ...သမီး...အတန်းထဲကလူတွေအားလုံးကိုသမီး...နာမည်...မိတ်ဆက်လိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ....တီချယ်"
မီှမျက်လုံးကိုမိှတ်လက်ကိုပိုက်လိုက်ပြီး သူမ
ကိုယ့်သူမအားတင်းလိုက်ကာ......
"အားလုံးဘဲ...မဂ်လာပါ...မှီနာမည်က...လရောင်မီှပါ...
မှီသူမကိုယ့်သူမမိတ်ဆက်ပြီး။တီချယ်ခင်လေးဆွေမှအတန်းထဲက လူတွေက်ုတစ်ချက်ကြည်လိုက်ပြီး.....
"အားလုံး...သူငယ်ချင်းနာမည်ကိုမှတ်ထားကြနော်။"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ...တီချယ်"
တီချယ်ကမှီကိုပြန်ကြည်လိုက်ပြီး.......
"မီှ....သမီး...လွတ်တဲ့နေရာမှာသွားထိုင်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ...တီချယ်"
မီှတီချယ်ရှေ့မှခေါင်းကိုအသာငုံလက်ကိုပိုက်ပြီးထွက်လာသည်။ပြီးနောက်မှီရွေးချယ်လိုက်သည့် အတန်းက အလယ်roll၏အလယ်လောက်ရှိသောနေရာတွင်မှီနေရာယူလိုက်သည်။မီှထိုင်ပြီးတောမှတီချယ်ကနာမည်စာရင်းစကောက်လေသည်။ယောကျာ်လေးအမည်များကိုတီချယ်ကစခေါ်လေသည်။
မီှမှတ်မိသလောက်အယောက်၂၀မြောက်လူကိုတီချယ်ဘက်ကခေါ်လေသည်။
"ဟိန်းသူ........"
ထူးသံမကြားပေ။ဒုတိယအကြိမ်တီချယ်ကထပ်ခေါ်လေသည်။
"ဟိန်းသူ......"မထူးပေ။နောက်ဆုးအကြိမ်ခေါ်ခါနီးမှာယောကျာ်းလေးထဲမှတစ်ယောက်ကမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး......
"ဟိန်းသူ...မရှိဘူး....တီချယ်"
"ဒီနေ...ဒီကောင်...ကျောင်းထပ်ပြတ်တာလား...နေယံရှင်း"
တီချယ်ခင်လေးဆွေအမေးကိူနေယံရှင်းဘက်မှခေါင်းခါသည်။
"ကျောင်းတောမပြတ်ဘူးလိုတော....ကျွန်တော်ကိုမှာလိုက်ပါတယ်"
"အဲဒါဆို...အဲကောင်ဘယ်မှာလဲ။"
"ကျွန်တော်လည်းမသိဘူးတီချယ်.....
ဒါမယ်...သူဘက်က....ကျွန်တော်ကိုပြောလိုက်တာက...."
နေယံရှင်းစကားကိုအရင်မပြောခင်တီချယ်မျက်နှာကိုအရင်ကြည်လိုက်သည်။အခြေနေသိပ်မကောင်းပေမယ်လည်းပြောရမည်အရေးဖြစ်သည့်အတွက်ပြောလိုက်သည်
"မနေ့ကတီချယ်ပြောထားတာကိုသူကမှတ်ပြီးမလာတာပါ"
"ဟင့်...မနေ့က...ငါပြောတာ"
"ဟုတ်ပါတယ်တီချယ်...တီချယ်က...တီချယ်စာသင်ချိန်မှာမသင်ချင်တဲ့လုအပြင်ထွက်နေဆိုလိုပါတဲ့....အဲဒါကြောင့်...
ဟိန်သူက...ဒီနေတီချယ်အချိန်ကိုမလာတာပါ"
"ဪ...ဒင်းက...ဒီလိုလား...အဲကောင်ခုဘယ်မှာလဲ"
"အဲဒါတောကျွန်တော်လည်းမသိပါဘူး...တီချယ်"
ဒေါ်ခင်လေးဆွေမှာလက်ကာလိုက်ပြီးနေယံရှင်းကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
"ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်။ငါ့အတန်းချိန်မှာအဲလိုကျက်သရေတုံးတွေမရှိတာကောင်းတယ်။ငါလည်းအကုသိုလ်ကင်းတယ်။ဒင်းလည်းငရဲကလွတ်တယ်"
တီချယ်ပြောပြီးမိန်းကလေးနာမည်များကိုစခေါ်လေသည်။မိန်းကလေးနာမည်များခေါ်လိုပြီးချိန်မှာတီချယ်ကစာသင်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ထိုအချိန်မှာကျောင်းအုပ်ကြီးရုံးခန်းဆီမှတီချယ်ခင်လေးဆွေအားခေါ်သံကိုမီှတိုတသ်တန်းလုံးသာမကတစ်ကျောင်းလုံးပင်ကြားသည်။
"တီချယ်...ရုံးခန်းသွားအုန်းမယ်။မင်းတို့အားလုံးငြိမ်ငြိမ်နေနော်"
"ဟုတ်ကဲပါ...တီချယ်"ဟုပြောလိုက်ပေမယ်
ကျောင်းသားအားလုံး၏သဘာ၀က ဆရာမထွက်သွားလျှင်စကားများကြသည်မှာဓမ္မတာပင်ဖြစ်သည်။
ထိုထဲမှမှီဘေးမှာထိုင်သော၃ယောက်ကမှီကိုစမိတ်ဆက်လေသည်။
"Hi...လရောင်မှီ...တို့နာမည်ကကေသီလွင့်။
တို့က...ချစ်စု"
နောက်ဆုံးသောတစ်ယောက်ကမီှကိုပြုံးပြလိုက်ရင်.......
"တို့က...သီရိမေ........."
ထိုထဲမှကေသီလွင့်ကသီရိမေကိုစလ်ုက်သည်
"ဘာသီရိမေလဲ.....နင်က...သီရိထုံပါ"
"ဟာကွာ....ကေသီ...မစနဲ...တီချယ်မရှိတုန်းစကားပြောရတာကိူ...ကောင်းကောင်းပြောစမ်းပါကွာ"
"Ok ......"
လရောင်မီှသူတို့၏ခင်မင်မူကိုကြည်ကာပြုံးမိသည်။မှီစာအုပ်များကိုစာပွဲခုံထဲသို့ထည့်နေစဥ်ချစ်စုကမှီကိုသေချာကြည်ပြီး.. .
"မင်းနာမည်က....လရောင်မှီနောိ"
"ဟုတ်ပါတယ်...မှီကိုတရင်းတနှီးနဲမှီလိုခေါ်လည်းရပါတယ်"
"Ok...မှီ...မင်းကနာမည်လေလှသလို..လူလေကလည်းချစ်စရာလေဘဲ"
ချစ်စုပြောသောစကားကိုကေသီလွင်ကရွတ်နောက်နောက်နဲနောက်ပြေန်သည်။
"ဟေ.....ချစ်စုတို့ကတောမြှောက်နေပြီး
သတိထားတော....မှီရေ"
"ဟာ...ကေသီကလည်းစပြန်ပြီ"
ချစ်စုပြောလိုက်သောစကားဖြစ်သည့်
ထိုအချိန်မှာမီှသည်နူတ်ခမ်းလေကိုမပွင့်တပွင့်ထပ်ပြုံးလိုက်သည်။ဒီအရွယ် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်အပြုံးတို့သည်မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက် အပြစ်ကင်းစင်သော
အပြုံးပန်းလေပင်ဖြစ်သည်။ထိုအပြုံးတို့ကိုငေးနေမိသူက နေယံရှင်းဖြစ်သည်။လရောင်မှီ ၏အပြုံးတို့ကိုနေယံရှင်းငေးနေစဥ်မြင်ကွင်းတို့ကိုရှုတ်လိုက်
သူကအလင်းသစ်ဖြစ်သည်။
အလင်းသစ်သည်အလယ်roll၏နောက်မှ
လာပြီးမီှကိုနူတ်ဆက်လေသည်
"လရောင်မှီ........"
အလင်းသစ်၏ခေါ်သံကြောင်မှီ အလင်းသစ်ကိုလှည့်ကြည်လိုက်သည်။မျက်လုံးမှာတောမည်သူနည်းဟူသောမေးခွန်းများကိုထုတ်နေသည်။ထိုအချိန် အလင်းသစ်မှမီှ ပခုံးကိုပုတ်လိုက်ပြီး၊
"ဟဲ....မီှ....နင်ငါကိုမမှတ်မိတောဘူးလား"
မှီခေါင်းငိုအသာယာခါလိုက်သည်။
"ငငါလေ...အလင်းသစ်...လေဟာ...
နင်အမေတွေနဲသိတယ်လေ။ငါတို့ကငယ်ငယ်
ကသူငယ်ချင်းတွေလေ...နင်မမှတ်မိဘူးလား:
အလင်းသစ်မည်သို့ပင်ပြောစေ မှီမှာအလင်းသစ်ကိုမမှတ်မိပေ။
"အေးပါလေ...မမှတ်မိဘုးဆိုလည်းထားတော
နင်ငါကိုမသိပေမယ်။ငါကတောနင်ကိုသိတယ်
သူငယ်ချင်းမရယ်...ဒါနဲနင်အခုကသစ်ရပ်ကွက်မှာဘဲနေတာမလား"
"အင်း.. .ဟုတ်တယ်"
"Ok...အဲဒါဆို...ကျောင်းပြန်ရင်အတူပြန်ကြမယ်"
အလင်းသစ်. မီှကိုပြောပြီး။မှီပြန်ပြောတာတောင်မစောင့်ဘဲထွက်သွားသည်။
အလင်းသစ်ထွက်သွားသည့်နောက်သို့ မှီမျက်လုံးလေက ေ၀၀ဲကြည်လိုက်တောသူနှင့်အကြည်ခြင်းဆုံလေသည်။သူဆိုသူမှာ တခြားလူမဟုတ်
နေယံရှင်းပင်ဖြစ်သည်။နေယံရှင်းသည်
မှီနှင့်အကြည်ခြင်းဆုံးသွားသော မျက်လုံးများကို လျှင်မြန်စွာပင်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။
သိပ်မကြာခင်မှာတီချယ်ခင်လေးဆွေတစ်ယောက်ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကိုဂုတ်ကဆွဲပြီးအတန်းထဲပြန်၀င်လာသည်။
"ဟိန်းသူ....မင်းငါအချိန်မှာစာမသင်ခြင်း...အပြင်ဝရံတာမှာထွက်နေလိုရတယ်။အခုတောဘယ်နှယ့်ကျောင်းချိန်မှာအတန်းထဲမရှိ...ဟိုသွားဒီသွားနဲ...မင်းကြောင့်ငါအတန်းနာမည်ပျက်တယ်။အဲတောမင်းအခုစာမသင်ချင်ဘူးမလား"
ဟိန်းသူကပုခုံးကိုတွန့်ပြလိုက်သည်။
"အေး....ဟုတ်ပြီးအဲဒါဆိုမင်းဝရန်တာမှာထွက်နေလိုက်"
တီချယ်ပြောသည့်စကားတို့ကိုအရေးမစိုက်တောဘဲဟိန်းသူပုဆိုးကိုမလိုက်ပြီးအပြင်ထွက်သွားသည်။တီချယ်ကစာဆက်သင်ရန်မှီတို့ကို
Engစာအုပ်ထုတ်ခိုင်းသည်။တီချယ်စာသင်နေစဥ်မှာ မီှထိုထူးဆန်းလွန်သည့် ဟိန်းသူကိုတစ်ချက်တစ်ချက်ကြည်မိသည်။ထို့သို့ကြည်မိတိုင်းဟိန်းသူနှင်မှီတစ်ခါတစ်ရံမှာအကြည်ခြင်းဆုံသလိုနေယံရှင်းနှင့်လည်းအကည်ခြင်းဆုံမိသည်။ဟိန်းသူနှင့်အကြည်ခြင်းဆုံချိန်မှာကြောက်စိတ်တို့ကလွမ်းနေပေးမယ်။
နေယံရှင်းနှင့်အကြည်ခြင်းဆုံချိန်မှာတောမှီနှလုံးသားလေကမခုန်စဖူးခုန်လေသည်။
နေလယ်ကျောင်းဆင်းချိန်မှာမှီတို့မုန့်သွား၀ယ်ရန်အတန်းထဲမှထွက်လာကြသည်။မှိတစ်ယောက်ခေါင်းငိုက်စိုက်စွာထွက်လာသဖြင့်လှေခါးရင်းမှာလူတစ်ယောက်၏ရင်ခွင့်နှင့်တိုက်မိသည်။မော့ကြည်လိုက်တောဟိန်းသူဖြစ်သည်။
"မင်းမျက်လုံးမပါဘူးလား....."
"ပါတာပေါ့....ပါလိုဘဲရှင့်ကိုကြည်နေတာလေ"
"မှီ......"
ကေသီလွင့်ခေါ်သောအသံကိုဟိန်းသူကကေသီလွင့်တိုကိုတစ်ချက်ကြည်လိုက်ပြီ။
"မင်းတို့သွားတော........"
အမှန်တောဒီကျောင်းတစ်ခု၏လူဆိုးမှာဟိန်းသူလိုပြောလျှင်မှားနိုင်ဖွယ်မရှိပေ။ဟိန်းသူသည်ကျောင်းတစ်ခုလုံး၏ရှောက်သီးဖြစ်သည်။သူနှင့်ဖက်ပြီးရန်မဖြစ်ကြသလိုသူကိုတွေ့လျှင်ပင်အေ၀းကရှောင်ကြသည်။
ကေသီလွင့်တို့မှီကိုကြည်ပြီးထွက်သွားသည်။
"နေအုန်းလေ....ကေသီ"
ခေါ်သံကိုတောင်မသိချင်ယောင်ဆောင်ထွက်သွားသည်။ကေသီတို့ထွက်သွားတောမှဟိန်းသူမှီကိုပြန်ကြည်လိုက်ပြီ။
"ဒါဆို...ငါ...ဘာလို၀င်တိုက်လဲ။ဘာလဲ...
မင်းငါကိုသဘောကျနေလိုလား"
မှီထိုအမေးကြောင့်မျက်လုံးပြူးကာ.....
"ဟင့်....ရှင်ကိုမှီက...သဘောကျနေလို....ဟုတ်လား....အမလေး....စဥ်စားပေါ့"
ဟိန်းသူ သူမကိုစူးရှစွာကြည်နေသည်၊သူကိုထိုသို့ပြန်ပြောရဲသူမှာဒီကျောင်းတစ်ခုလုံးတွင်သူမတစ်ယောက်သာယှိနေသည်။
"မင်း...ငါကို...မသိဘူးလား"
"ဟက်အင်း...မသိဘူး...သိစရာလည်းမလိုဘူးထင်တယ်"
"လိုတယ်...ဒီကျောင်းတစ်ခုလုံးမှာငါလို့ကောင်
ကိုပြန်ပြောရဲတာမင်းတစ်ယောက်ဘဲရှိသေးတယ်။ဒါနဲ...မင်းကပျောင်းသူသစ်လား"
"ဟုတ်တယ်......."
"အိုးဟို...အဲဒါကြောင့်မင်းကငါကိုမသိတာကို"
ဟိန်းသူ သူမရင်ဘက်ကကျောင်းတံဆိပ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။
"Grade-11....ဒါဆိုမင်းနဲငါကတစ်ခန်းတည်းဘဲ"
"ဟုတ်တယ်ရှင်....မှီမုန့်စားနောက်ကျတောမယ်...ရှင်မှီကိုရန်ရှာနေတာပြီးအုန်းမှာလား"
မှီအပြောကြောင့်ဟိန်းသူမှီခေါင်းကိုအသာပုတ်လိုက်ပြီး....။
"ကောင်းပြီး....ကလေးမ.....See youပေါ့"
လိုပြောပြီးမှီကိုလမ်းဖွင့်ပေးသည်။
"စိတ်ကူးထဲတောင်မရှိဘူး"
ဟိန်းသူကိုပြန်ပြောပြီးဟိန်းသူရှေ့ကထွက်လာသည်။
မုန့်စျေးတန်းထဲရောက်တောကေသီတို့နှင့်မှီတွေ့လေသည်။ကေသီတို့အအေး၀ယ်နေသောဆိုင်နားသို့မှီသွားလိုက်သည်။
"အမလေ...နော်...နင့်တိုများ...သိပ်ကိုစိတ်ချရတာဘဲနော်...အခုမှခင်တဲ့သူငယ်ချင်းပူပူနွေးနွေးကိုဟိုသူတောင်းစားရှေ့မှာထားခဲ့နိုင်တယ်နော်"
မှီကသူတောင်းစားလိုပြောလိုက်သောစကားကြောင့်ကေသီမျက်လုံးပြူးပြီး။
"မှီသူကိုသူတောင်းစားလိုခေါ်လိုင်တာလာူ"
"အအင်းလေ...ဘာလိုလဲ"
"အမလေ....ဟိုကကြားရင်တောမလွယ်ဘူးမှီ"
"ဟင့်...ကေသီတို့ကအဲကောင်ကိုအဲလောက်တောင်ကြောက်တာလား"
"ကြောက်တာမဟုတ်ဘူး...မှီရေ....ချဥ်တာ"
စကားကိုလှမ်းထောက်ပြောလိုက်သူကချစ်စုဖြစ်သည်။
"ဒါနဲ...မှီ...သူနဲဘာစကားတွေများသေးလဲ"
"မများပါဘူး...သီရိရယ်...သူပြောတာကိုပြန်ပြောခဲ့တယ်။အဲဒါလောက်ပါဘဲ"
"နင်ပြန်ပြောတာကိုသူကဘာမှမလုပ်ဘူးလား"
ကေသီအမေးကိုမှီပုခုံးလေတွန့်လိုက်ပြီး။
"No"
"ဟာ...အဲဒါဆိုရင်တော...ဒီကောင်ထူးဆန်းသွားပြီး...မှီရေ...မင်းသတိသာထားတော"
ချစ်စုစကားကိုမှီမှပြန်မေးမိသည်။
"Why.....?"
"ဘာကြောင့်ဆိုဒီလိုဖြစ်တိုင်ူဒီကောက်ကလွတ်ပေးတာရှားတယ်...မင်းကိုလွတ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုတော...ဒီကောင်မှာအကြံကြီးတောရှိမှာ"
ချစ်စုစကားကိုကေသီကလက်ဖျောက်တီးပြီးထောက်ခံလိုက်သည်။
"လုံး၀ကိုsure"
ကေသီတိုသတိပေးသောစကာယကိုမှီမှာခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြီးနေသည်။
မုန့်စားဆင်ူချိန်ပြီးမှီတို့အတန်းပြန်စသည်
အတန်းပြန်စတည်းကဟိန်းသူတစ်ယောက်မျက်လုံးများမှီအနားကမခွာတောပေ။
နေယံရှင်းတို့၏အကြည်တို့ကလည်းမခွာပေ။ဒါကိုသတိထားစောင့်ကြည်နေသည့်သူကအလင်းသစ်ဖြစ်သည်။
မှီမှာနေယံရှင်းနှက့်အကြည်ဆုံးတိုင်းရင်ခုန်ရပေမယ်။ဟိန်းသူနှင့်အကြည်ဆုံးတိုင်းမျက်စောင်းသာခဲ့မိသည်။
ကျောင်းဆင်းချိန်မှာမိုးတွေကသည်းလွန်စွာရွာနေသည်။မှီတစ်ယောက်အောက်ထပ်ကဝရံတာမှာမိုးအတိတ်စောင့်နေသည်။
"လရောင်မှီ....."
ခေါ်သံကြောင့်အနောက်ကိုကြည်တောနေယံရှက်းဖြစ်သည်။
"ဪ....ရှင်...."
"မင်းထီးမပါလို့လား......"
"ဟုတ်တယ်ရှင့်......."
"ဒါဆို....ရော့....ကိုယ့်ထီးယူသွား"
"အယ်...မှီက...ရှင်ထီးယူလိုက်တော...ရှင်ကရောဘယ်လိုပ့န်မှာလဲ"
"ရပါတယ်...ကိုယ့်အိမ်ကနီးတယ်...ပြီးတောမင်းကမိန်းကလေးလေ..တော်ကြာမိုးမိရင်ခက်မယ်"
မှီမျက်နှာကိုတသ်ဖက်လှည့်ရင်နူတ်ခမ်းကိုရွဲလိုက်ကာ....
"မှီကမိန်းကလေးမို့အားနွဲသူမို့...ညှာတာတယ်ဆို...ရှင်ထီးကိုရှင်ပြန်ယူသွား.....ရော့"
"ဟာ...အဲလိုဆိုလိုတာမဟုတ်ပါဘူး။
ကျွန်တော်ကတကယ့်စေတနာနဲပေးတာပါ"
"အဲဒါဆိုလည်း...ပြီးတာဘဲ...စေတနာဆိုတဲ့စကားကြောင့်ေ၀ဒနာဖြစ်အောင်မလုပ်တောဘူး...ဒါမယ်မှီတို့လိုမိန်းမသားတွေကိုအားနွဲသူဆိုပြီးယူဆနေတဲ့ရှင့်တိုယောကျာ်းတွေရဲ့အယူဆတွေကိုပြင်လိုက်တော..."
"ဟုတ်ပါပြီးဗျာ....အဲဒါဆိုကိုယ့်ကဘဲတောင်ပန်းပါတယ်...ok"
"Ok....."
"အဲဒါဆို...ကိုယ့်ကိုခွင့်ပြုအုန်း"
"အင်း....."
နေယံရှင်းထွက်သွားတောမှကေသီလွင့်တို့အဖွဲနှင့်အလင်းသစ်ဆင်းလာသည်။
"အအမလေ....မှီရေ...တို့တွေအကုန်တွေ့တယ်နော်"
မှီပြုံးသာနေသည်။
"ဝိုး...ဒီတစ်ခေါပ်မှီအပြုံးတွေအရမ်းလှနေပါလား။ပြီူတောအရမ်းလည်းတောက်ပ နေတယ်"
"တော်ပါကွာ....မင်းတို့ကလည်း"
မှီရှက်သွားသည်။မှီရှက်ပြူံးတို့ကိူကြည်ပြီးကေသီကဘဲ
"ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မိန်းကလေးတွေရှက်ပြုံး...ပြုံးရင်...အဲလူကိုလိုတာထက်ပိုစိတ်၀င်စားလ်ုတဲ့"
"ဟား...ဟား...မဖြစ်နိုင်တာ...ကေသီရယ်
ရယ်စရာတွေပြောနေသလိုဘဲ"
"အေးပေါ့...အခုတောရယ်စရာ...အချိန်တစ်ခုထိစောင့်ကြည်မယ်မှီ"
"Okပါ....ကသေီ"
"ကဲ...တော်တော...အိမ်ပြန်ဖို့နောက်ကျတောမယ်မိုးလည်းစည်းပြီးပြန်ကျစို့။တော်ကြာမိုးထပ်ရွာမှအကုန်ကြွက်စုတ်ရေနစ်တွေဖြစ်ကုန်မယ်"
"အေးပါ...အလင်းသစ်ရယ်...အဲဒါဆိုသွားစို့"
ပြောလ်ုက်သူကသီရိမေဖြစ်သည်။
မှီတို့အားလုံးကျောင်း၀န်ကြီးထဲမှထွက်လာကြသည်။
နောက်အခန်းဆက်ရန်.............
စာဖတ်သူလေများ၏အားဆေးလေများပေးခဲ့အုန်းနော်။သဘောကျမကျcmtလေထားခဲ့ပေးအုန်းနော်❤❤❤❤❤
စာရေးသူ-V