မင်းမကြည့်လို့ ( အပိုင်း...၂၀)
****************************
" မိုးသားနဲ့ တ်ိမ်လွှာ လက်ထပ်ကြတော့မယ် ကိုကို သိပြီးပြီလား "
'' ဖိတ်စာရောက်လာပြီလား "
'' အင်း "
သူမ ထမင်းစားခြင်းကို အဆုံးသတ်ကာ ပန်းကန်တွေကို သိမ်းလိုက်သည်...
" ပြီးပြီလား.. မိန်းမ အစားနည်းလိုက်တာကွာ စားမကောင်းဘူးလား ''
'' ဝပြီ ကိုကို နွယ်လေးသိပ်မဆာလို့ နွယ်စာကြည့်ခန်းထဲရှိမယ်နော် ကိုကို ''
သူမော့မကြည့်ပဲသိသည်...
ဒီကောင်မလေးအလုပ်တွေအိမ်ထိပါလာတာ...
အောင်မြင်မှု့အရှိန်ရကာစမို့...
သူမအလုပ်တွေရှုပ်နေတာ..သူသိသော်လည်း စိတ်ထဲသိပ်အလိုမကျချင်...
တကယ်ဆို သူတို့ဟာမင်္ဂလာဦးဇနီးမောင်နှံမဟုတ်လား...
ချစ်စခင်စကြင်နာစမှာတော့ အနားကပ်နေချငိသေးသည်...
သူ့ကို မမှီခိုတော့သည့်ကောင်မလေးကို....
ကလေးဘဝကလို ပြန်မြင်ချင်သေးသည်...
သို့သော် အတိတ်က ကလေးမလေးဟာ အတိတ်မှာကျန်နေခဲ့ပြီမဟုတ်လား...
အတူလက်ဆုံစားနေသည့်ထမင်းဝိုင်းမှာသူတစ်ယောက်ထဲခြောက်ကပ်စွာကျန်နေခဲ့လေသည်မို့..
အရသာရှိစွာစားသုံးနေသည့် ညစာတွေကို ဆက်မစားချင်တော့ပါ
သူ...စိတ်ထဲရှိနေတာတွေထုတ်မပြောဖြစ်တာ
သူမစိတ်ခုမသွားစေဖို့ဖြစ်သည်မဟုတ်လား..
ရင်ထဲကစကားတွေမြိုသိပ်ရင်း...
သူမကို လုံးဝအဆုံးရှုံးမခံနိုင်သည်မို့....
အရာရာသည်းခံရမည်
အတက်နိုင်ဆုံးအလျှော့ပေးရမည်....
တနေ့ထက်တနေ့ပိုပိုချစ်ပေးရမည်....
သူမအကြိုက်...ခါးစိမ့်စိမ့်ကော်ဖီတခွက်ဖျော်ရင်း သူ စာကြည့်ခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်...
" ကိုကို "
'' နွယ်လေးအတွက်ကော်ဖီ...အရမ်းညနက်တဲ့ထိမလုပ်နဲ့နော် "
ကော်ဖီခွက်ကိုချပေးရင်း...
သူမနဖူးလေးခပ်ဖွဖွနမ်းကာ..အနှောက်ယှက်မဖြစ်ဖို့ သူပြန်ထွက်သွားပေးရန်စဥ်းစားလိုက်သော်လည်း...
လှည့်ထွက်သွားသည့်သူ့လက်ကိုဆွဲကာထိုင်နေရာကနေသူ့ခါးတွေကိုဖတ်ထားသည့်သူမက
"ကိုကို့ ကိုပစ်ထားမိတာတောင်းပန်ပါတယ်"
သူမဆီပြန်လှည့်ကာ သူမခေါင်းလေးကိုခပ်ဖွဖွပွတ်သတ်ပေးရင်း..
" ဘာကိုတောင်းပန်နေရပြန်တာလဲ ကလေးရယ် နွယ်လေးအခုလို ကြိုးစားနေတာလေးကိုပဲ ကိုကိုကသဘောကျပြီးသားပါကွာ...
အလုပ်တွေရှိလို့လုပ်နေရတာအပြစ်မှမဟုတ်လာကိုကိုလဲ အလုပ်တွေရှိတဲ့အခါ နွယ်လေးကိုပစ်ထားပြီးလုပ်ရမှာပဲလေ "
'' ဟုတ် "
အားနာနေဟန်ရှိသည့်ကောင်မလေးကြောင့်....
သူသဘောကျစွာပြုံးလိုက်မိသည်...
ဒီကောင်မလေးသာရှိရင်သူ့အတွက်ကျန်တာဘာမှမလိုအပ်ပါ....
အလုပ်တွေအားလုံးပြီးတော့ ၁၂နာရီထိုးခါနီးနေပြီ....
သူမ အခန်းထဲခပ်ဖွဖွဝင်လိုက်ကာ...
အိပ်ပျော်နေသည့် သူ့မျက်နှာချောချောကိုကြည့်ရင်း နဖူးကိုနမ်းလိုက်သည်...
" အချိန်အကြာကြီး ကို့ယောက်ျားကိုပစ်ထားတာ နဖူးပဲလား နှုတ်ခမ်းတွေကိုရောမနမ်းချင်ဘူးလား "
မျက်လုံးတွေမှိတ်ရင်း ပြောလိုကိသည့် သူ့အသံကြောင့် သူမလန့်သွားသလို...
သူ့နံဘေးထိုင်နေသည့်သူမကိုယ်လေးကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲချထွေးပွေ့ပစ်လိုက်သည်မို့...
" အာ..ကိုကိုနော်...အွန့် "
သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို..ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းပစ်လိုက်ပြီး...
" ကိုကို့ ကိုပစ်ထားလို့ အပြစ်ပေးတာ "
'' အပြစ်မဟုတ်ဘဲ ဆုချနေသလိုပဲ "
ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ပြောလာသည့်သူမကို အသည်းယားစွာ ရင်ခွင်ထဲထွေးပွေ့ထားလိုက်မိသည်....
ဒီကောင်မလေးသာရှိနေမယ်ဆိုရင်....
ဘာပဲရင်ဆိုင်ရ...ရင်ဆိုင်ရသူရင်ဆိုင်နိုင်သည်ထင်ရဲ့...
" သိရဲ့လား ကို့ဘဝမှာနွယ်လေးမရှိလို့မဖြစ်ဘူး "
နောက်ထပ်ဖလှယ်လာသည့်အနမ်းတွေကြားမှာ..
နှစ်ဦးစလုံးပျော်ဝင်ရင်း....
အတူဖြတ်သန်းကြတဲ့ ချစ်ခရီးလမ်းဟာ...
အမြဲချောမွေ့နေစေချင်သည်....
..........
" ကိုကို ပုံစံအတိုင်းပဲ နေလို့မရဘူးလား "
" ဘာကိုလဲ နွယ်လေးရဲ့ "
'' မသိဘူးဒီတိုင်းပဲ စိတ်ရင်းကိုမခံစားရလို့ "
စကားအဆုံးမှာ အခန်းတံခါးကို အသံမြည်အောင်ပိတ်ပစ်လိုက်ပြီး...
Lock ချပစ်လိုက်မိသည်....
အမြဲအလျှော့ပေးနေတာမျိူးမဟုတ်ပဲ...
မှားတာရှိရင်ဆူမည့်...သူ
လမ်းလွဲနေရင်လမ်းပြပေးမည့်သူ...
မကျေနပ်တာမျိူသိပ်မထားပဲ.. ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆွေးနွေးတိုင်ပင်ရင်း..
ညှိနှိုင်းရင်းနေသွားချင်သည်....
အရင်က..... ကိုကိုဘယ်မှာများရောက်သွားပါလိမ့်
အချိန်ပြည့်တောင်းပန်ပါသည်ဆိုသည့်စကားတွေပဲ ကြားနေရတာ...
ရင်ထဲမခံစားနိုင်တော့ပါ...
သူ...ဘာတွေကိုများတချိန်လုံးတောင်းပန်နေခဲ့ပါလိမ့်..
သူမဟာ...သူ့အတွက် သင်တောင့်သက်သာဖြစ်စေတဲ့ လူ မဟုတ်ခဲ့ဘူးလား...
မင်းတိမ်လွှာတို့မင်္ဂလာပွဲကပြန်ရောက်ထဲကအခန်းတံခါးပိတ် ဝင်နေပစ်လိုက်သည်..လူကြီးတွေနှင့်အတူနေသည်မို့တခါတရံအသံမကျယ်စေဖို့ထိန်းရတာလဲမွန်းကြပ်ဖွယ်ဖြစ်နေပြန်သည်...
သူမ ကိုယ်သူမလဲ နားမလည်နိုင်တော့ပါဘာကြောင့်....သူမ အရာရာအလိုမကျဖြစ်နေရတာပါလိမ့်...
'' ကိုကို "
တံခါးဖွင့်ချလိုက်သည်နှင့်....
အခန်းဝမှာတံခါးကိုမှီကာထိုင်နေသောသူ့ကိုမြင်လိုက်ရသည်...
ကလေးတွေလဲမဟုတ်တော့ပဲ.....
ဒီလိုပုံစံမြင်ရတော့စိတ်ဆိုးရခက်ပျော်ရခက်ပါလားကိုကိုရာ
" ဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ "
'' နွယ်လေးက စိတ်ဆိုးနေတော့ ကိုကိုဝင်မလာရဲလို့ "
မဝံမရဲမျက်နှာလေးနဲ့....မို့သူမပြုံးလိုက်မိတော့မှသူပါပြုံးလာနိုင်ရှာသည်...
" ဘာလို့ကလေးဆန်နေတာလဲ ကိုကိုကတော့"
" စိတ်ဆိုးပြေပြီလား..."
"စိတ်မဆိုးပါဘူး..ဒါပေမဲ့ကို့ဘာကိုယ်ဘာမှားလဲရောသိရဲ့လား "
" ကိုယ်....."
"တောင်းပန်ပါတယ်လို့ပြောဦးမလို့မှတ်လား "
''ကိုယ်ဘာမှားလဲမသိပေမဲ့...နွယ်လေးအပေါ်ထားသမျှခံစားချက်ပြောသမျှစကား...အပြုအမူအကုန်လုံး စိတ်ရင်းတွေဆိုတာတော့ယုံပေးပါကွာ ''
'' နွယ်လေးတောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို "
သူ့ရင်ခွင်ထဲပြေးဝင်ဖက်တွယ်ရင်း....
သူမစိတ်မကောင်း......
သူမ လုပ်ရပ်ကတအားကိုလွန်သွားသလားမသိပါ...
သူမချစ်ရတဲ့သူ့ကိုအဆုံးရှုံးမခံနိုင်တာသူမကိုယ်သူမသိေသာ်လည်း...
သူကြောင့်...
သူမကိုယ်တိုင်ကြိုးစားပြောင်းလဲလိုက်သည့်ဘဝမှာသူမပျော်ဝင်နေပြီထင်ပါရဲ့.....