💖 အမုန်းရန်များပျက်ပြယ်သော်
(or)
အချစ်များဖြင့်ဖန်ဆင်းမည် 💖
----------------
"ပန်းလိပ်ပြာ ရောက်ပြီလား "
"မရောက်သေးပါဘူး သူဋ္ဌေး "
သူသိချင်တာသိပြီးတာနဲ့ ဖုန်းကိုဆတ်ခနဲဆို
ချလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာတွင်အလိုမကျမှု
များနှင့်အတူ မဲနက်နေတဲ့မျက်ခုံးတန်းများ
အလယ်တွင်စုသွားရသည်။
"သခင်လေးစိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင် ကျွန်တော်
တစ်ခုလောက်ပြောချင်လို့ပါ "
" ပြော "
သခင်လေးကသူ့ကိုပြောဆိုတာနဲ့ အဂ္ဂ
အရဲကိုးကာပြောချလိုက်သည်။
"အဖြစ်အပျက်ကမျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း
မြန်ဆန်သွားတော့ သူမအတွက်လုံလောက်တဲ့အချိန်တစ်ခုပေးသင့်တယ်လို့ထင်ပါတယ်၊ နောက်ပြီးသခင်လေးရောပဲ သွေးအေးအေးနဲ့စဉ်းစားပြီးတဲ့အခါ ဘာလုပ်သင့်လဲဆိုတာသိသွားမှာပါ "
"ဘာလဲ ငါနဲ့ဝေးကွာနေတဲ့အချိန်အတွင်း
ငါ့ကိုသူပိုမုန်းသွားအောင်လို့လား...."
"အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး မပန်းလိပ်ပြာသွေးအေးသွားတဲ့အခါမှ သခင်လေးသေချာရှင်းပြလိုက်ရင်ပိုထိရောက်မယ်ထင်လို့ပါ "
အဂ္ဂပြောတာလည်းဟုတ်နေတာပဲ...
အရာရာတိုင်းမှာသေချာတဲ့အဖြေတစ်ခုရဖို့
လုံလောက်တဲ့အချိန်လိုအပ်စမြဲပဲလေ...။
အဂ္ဂနှင့်သခင်လေးစကားစပြက်သွားတော့မှ
ဗညားကစကားဆက်လိုက်သည်။
"သခင်လေးစုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့သခင်ကြီးအကြောင်း ကျွန်တော်စုံစမ်းလို့သိရပါပြီ "
သခင်ကြီးအကြောင်းလို့ ပြောလိုက်တာမို့
ဗညားမျက်နှာကိုကြည့်ကာ စိတ်ဝင်တစား
နားထောင်နေသည်။
"သခင်ကြီးတို့က bangkok မြို့လယ်ခေါင်မှာနေခဲ့ကြတာပါ၊ သခင်ကြီးရဲ့ လက်ရှိမိန်းမဒေါ်စံပယ်ဖြူ ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုကမသေးဘူးလို့ပြောလို့ရတယ်၊ မြို့ထဲမှာ electronics ဆိုင်နှစ်ဆိုင်ကိုလည်းဖွင့်ထားတယ် ပြီးတော့ fashion ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုလည်းပြန်ဝယ်ထားတယ်လို့သိရပါတယ်...
သခင်ကြီးကတော့ဒေါ်စံပယ်ဖြူပိုင်တဲ့ ဆိုင်တွေကိုတစ်လှည့်စီအုပ်ချုပ်နေတယ်လို့ကြားပါတယ်....သူတို့ရဲ့သမီး crystal
က အထက်တန်းကျောင်းပြီးထားတာ
လပိုင်းလောက်ပဲရှိပါသေးတယ်...ကျွန်တော်
စုံစမ်းလို့ရသမျှဒါအကုန်ပါပဲ..."
" အဟွန်း "
နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်ကိုတွန့်ကွေးကာ စားပွဲခုံ
ပေါ်ကစီးကရက်ဘူးကိုယူလိုက်ပြီး စီးကရက်တစ်လိပ်ထုတ်လိုက်တော့ ဗညားကအသင့်မီးညှိပေးသည်။ စီးကရက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်ဖွာပြီးမှ....
"နေနိုင်စားနိုင်တာထက်ပိုတယ်ပေါ့...ဒါနဲ့များမဝသေးလို့ ရန်ကုန်အထိနယ်ချဲ့ချင်နေကြသေးတယ် လောဘတွေများအတောကိုမသက်နိုင်ကြဘူး ...သူတို့မိသားစုကိုစောင့်ကြည့်ထား နည်းနည်းမှအလှုပ်မခံနဲ့ "
"ဟုတ်ကဲ့ စောင့်ကြည့်နေပါတယ်သခင်ကြီးနဲ့ဒေါ်စံပယ်ဖြူ ကတော့ အိမ်မှာပဲနေကြပါတယ်၊ အပြင်သိပ်မထွက်ကြပါဘူး...ဒါပေမဲ့သူတို့ရဲ့သမီးက အခုတလောအဝင်အထွက်များလို့ နောက်ကလိုက်ကြည့်တော့ သူ့အမေဘက်ကအမျိုးအိမ်ကိုခဏခဏသွားနေတာတွေ့ရပါတယ် "
"အကောင်သေးတယ်ဆိုပြီး အဆိပ်မရှိဘူးလို့မထင်နဲ့ ဒီအဖေဒီအမေကမွေးထုတ်ထားတာမလား..."
"ဟုတ်ကဲ့ သြော် သခင်လေးဖိတ်စာ "
ဗညားကသူ့လက်ထဲမှာ အသင့်ပါလာသော
ဖိတ်စာကို ထိုးပေးနေတာကြောင့် သူဆတ်ခနဲ လှမ်းဆွဲယူကာ စာအိတ်ထဲမှရွှေရောင်ဖိတ်စာကတ်ကို ဖွင့်ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူထင်ထား
သည့်အတိုင်း Royal City မှာပြုလုပ်မဲ့
လေလံပွဲဖိတ်စာပင်...အချိန်ကတော့လာမဲ့
သောကြာနေ့နံနက် ၁၀ နာရီဖြစ်သည်။ဖိတ်စာကို
စာအိတ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်ပြီး သူတို့ကို
တစ်ချက်ကြည့်ကာ...
" ရပြီ ဒါပဲမလား..."
" ဟုတ်ကဲ့ သွားခွင့်ပြုပါ "
သူခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြကာ ဘေးနားတွင်
ရှိသောထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သွေးအေးစွာ တီးတိုးရေရွတ်လိုက်သော ကြိမ်းဝါးသကဲ့သို့ စကားသံများ...။
"ဟွန်း အဲ့ပွဲမှာလေလံတင်မဲ့ပစ္စည်းက
ဘယ်လောက်တန်ဖိုးကြီးကြီး ဘယ်
လောက်ပဲခက်ခဲနေပါစေ ငါ့အပိုင်ပဲဖြစ်ရမယ်...၊ မကြာခင်ငါပိုင်ဆိုင်တဲ့အရာကိုလာယူမှာမို့လို့ ယခုလက်ရှိရှိနေတဲ့နေရာမှာ အန္တရာယ်ကင်းကင်းနဲ့စောင့်နေပါ "
°°°°°°°°°°°°°
"သမီးနေမကောင်းဘူးဆို မေမေလာနိုးတော့မလို့ သမီးပင်ပန်းလို့မထနိုင်တာပဲလို့တွေးမိပြီးလာမနိုးတော့တာ "
"ရပါတယ် ချွေးထွက်သွားရင်နေလို့ကောင်း
သွားမှာပါ "
"ကော်ဖီနဲ့မုန့်စားပြီး ဆေးသောက်လိုက်
ပြီးရင်အလုပ်သွားမနေတော့နဲ့ "
"မသွားပါဘူး ဆေးလည်းမသောက်တော့ဘူး ချွေးထွက်ရင်ကောင်းသွားမှာပါဆို "
"ကဲတွေ့လား crystal သမီးအစ်မက ဘယ်လောက်ပြောရဆိုရလက်ပေါက်ကပ်လဲဆိုတာ "
"ဟုတ်ပါ့ crystal တောင် ဆေးထိုးဆေးသောက်မကြောက်ဘူး...မမက ကလေးလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့"
"ပြောတော့ crystal လူတစ်ကိုယ်စိတ်တစ်မျိုးတဲ့ မကြားဖူးဘူးလား...."
"အန်တီရေ crystal လည်း လက်မြှောက်လိုက်ပြီ၊ ဘာဟင်းချက်လဲဟင် "
"ငါးခူစင်းကော ကြက်သားသုပ် ပြီးတော့အရည်ဟင်းတစ်ခွက်ချက်မလားလို့ "
"ဟုတ်လား ဒါဆိုဒီနေ့တော့အဝစားပြီးမှပြန်မယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စကားပြောနှင့်ကြ၊ အန်တီဟင်းသွားချက်လိုက်ဦးမယ် "
"Yes boss "
Crystal လေးနဲ့လိပ်ပြာတစ်နေကုန်စကားပြောနေကြပြီး ညနေစောင်းလို့ crystal လေး ညနေစာ
စားပြီးပြန်သွားတော့မှ လိပ်ပြာအပေါ်ထပ်သို့ပြန်တက်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲမှာဖင်ပူ
အောင်မထိုင်ရသေးဘဲ အောက်ထပ်မှဧည့်သည်ရောက်နေတယ်လို့ လှမ်းခေါ်တာကြောင့် ပြန်ဆင်းလာခဲ့ရပြန်သည်။
"ဘယ်သူလဲ မေမေ "
"သြော် ကိုသီဟမင်းဒင် ထိုင်ပါဥိီး၊ လန့်သွားတာပဲ ဘယ်သူများလဲလို့ "
"လိပ်ပြာကဘယ်သူလို့ထင်လို့လဲ "
"တခြားမဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်းပါ "
"မေမေ မေမေနဲ့မိတ်မဆက်ပေးရသေးဘူးပဲ
ဒါ ကိုသီဟမင်းဒင်တဲ့ လိပ်ပြာကိုလမ်းမှာ
တစ်ခါကူညီခဲ့ဖူးတယ် "
"အေး အန်တီကတော့ သမီးရဲ့ အမေ
ဒေါ်သစ်ခွဖြူ ပါ၊ သမီးကအဲလိုပဲ လမ်းသွားရင်းနဲ့ သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတိုးလာတာများတယ်... နောက်ပြီးဘာလုပ်လုပ်နမော်နမဲ့နဲ့ "
" မေမေကလည်း..."
"မဟုတ်လို့လား စကားပြောကြဦး၊ အန်တီတစ်ခုခုသွားစီစဉ်လိုက်ဦးမယ် "
"နေပါစေအန်တီ ကျွန်တော်စကားခဏပြောရုံလောက်ပါ "
"အေး ဒါဆိုလည်းမေမေအနောက်မှာရှိနေမယ် သမီးတစ်ခုခုလိုရင်ခေါ်လိုက် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
"လိပ်ပြာနေမကောင်းဘူးလား "
"ဟုတ်တယ် ဟင် ဘယ်လိုလုပ်သိနေတာလဲ
မဟုတ်မှ ကိုသီဟမင်းဒင်ဗိုက်ထဲမှာ ပုဏ္ဏားလေးရှိနေတယ်နဲ့တူတယ် "
"ဒီလောက်ကတော့ ကိုယ့်ဗိုက်ထဲမှာပုဏ္ဏားရှိစရာမလိုပါဘူး...လိပ်ပြာကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တာနဲ့သိတယ် မျက်နှာမှာသွေးရောင်တွေမရှိသလို နှုတ်ခမ်းတွေကလည်းဖြူဖျော့နေတာပဲလေ "
"ဟုတ်ပါပြီ ဒါဆိုရင်တော့ဆရာဝန်လုပ်ဖို့ကောင်းတယ် ဒါနဲ့အရေးကြီးကိစ္စရှိလို့လားဟင် "
"အရေးတကြီးတော့မဟုတ်ပါဘူး ဟိုတစ်ခါ
လိပ်ပြာကတိပေးထားတာမေ့သွားမှာစိုးလို့
သတိလာပေးတာ "
"အင်း သြော် ထမင်းစားဖို့ဖိတ်ထားတာကိုမလား...အခုတစ်ခါတည်းစားသွားပါလား
အဆင်ပြေရင်... "
"ဟွန်း ကိုယ်ကအဲဒါကိုပြောင်းပြန်လုပ်မလားလို့လာခဲ့တာ အခုတော့ "
သူပြောလိုက်တဲ့စကားကို လိပ်ပြာနားမလည်ဟန်ဖြင့် မျက်လုံးများပြူးကျယ်ကာ ဝိုင်းစက်သွားရင်းသူ့ကိုမော့ငေးကြည့်နေမိသည်။
ပြီးမှခပ်သဲ့သဲ့ရယ်လိုက်ရင်း...
"ကိုသီဟမင်းဒင်က နောက်တတ်တယ်နော် "
"ကိုယ်နောက်တာမဟုတ်ဘူးလိပ်ပြာရဲ့၊
မိဘတွေကိုခွင့်တောင်းပြီး လိပ်ပြာကို
အပြင်မှာတစ်ခုခုလိုက်ကျွေးမလို့ အခုတော့
လိပ်ပြာနေမကောင်းဘူးဆိုတော့ နောက်မှပဲလိုက်ကျွေးတော့မယ် "
မထင်မှတ်ထားတဲ့စကားကြောင့် လိပ်ပြာသူ့ကိုအံ့အားသင့်စွာကြည့်နေမိပြန်သည်။
"ရပါတယ် လိပ်ပြာကိုတကူးတကကြီးလိုက်ကျွေးစရာမလိုပါဘူး...."
"ကိုယ်ကလုပ်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ပြီးရင်
ဘာအခက်အခဲရှိရှိမရှိရှိ မဖြစ်ဖြစ်အောင်လုပ်တတ်တယ် အဲဒါကိုယ့်အကျင့် "
"နောက်ပြီး ကိုယ့်နာမည်အပြည့်အစုံခေါ်နေတာ မမောဘူးလား..."
လိပ်ပြာကသူ့နာမည်ကို မောတာမမောတာ
အသာထား ယဉ်ကျေးမှုအရခေါ်ရမည်ဆို
သောစိတ်ကြောင့် ခေါ်နေခြင်းပင်။
"လိပ်ပြာကဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...ကိုသီဟမင်းဒင်ကြားရတာတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေရင် လိပ်ပြာဘယ်လိုပြောင်းခေါ်ပေးရမလဲ၊ တခြားသူတွေကရောဘယ်လိုခေါ်ကြလဲ "
သူခေတ္တခဏငြိမ်သက်နေပြီးမှ လှုပ်လှုပ်
ရှားရှားဖြစ်လာကာ ...
"ကိုယ့်ကိုလူတော်တော်များများကသူဋ္ဌေးလေး ဒါမှမဟုတ်သူဋ္ဌေးလို့ခေါ်ကြတယ်...တစ်ယောက်သောသူကလွဲလို့ပေါ့ "
သူဒီစကားပြောနေချိန်တွင် ဟိုကောင့်မျက်နှာကိုမြင်ယောင်လာကာ ဒါသများထွက်လာ၍ အံကြိတ်သလိုဖြစ်သွားရသည်။
"သူကဘယ်လိုခေါ်လို့လဲဟင် လိပ်ပြာသိခွင့်
ရမလား..."
"ဟွန်း ရပါတယ် မင်းဒင်တဲ့ "
"သြော် ဒါဆိုလိပ်ပြာလည်း ကိုမင်းဒင်လို့
ခေါ်မယ်လေ ဖြစ်ရဲ့လား..."
"လိပ်ပြာသဘောပါ လိပ်ပြာလည်းနေကောင်းတာမဟုတ်တော့ ကိုယ်ပြန်တော့မယ် လိုက်မပို့နဲ့တော့နော် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
ကိုမင်းဒင်ပြန်သွားပြီးလိပ်ပြာအပေါ်ပြန်
မတက်ချင်တော့လို့ ဧည့်ခန်းထဲမှာပဲထိုင်
နေမိသည်။ မေမေကဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကို
ကိုင်လာပြီး လိပ်ပြာဆီလာနေတာကိုတွေ့နေ
ရသည်။
"ငါ့သမီးတို့ ဆန်းပွင့်ချက် အိမ်တော့ချောင်းပေါက်တော့မယ်နဲ့တူတယ်ဟေ့ "
"မေမေနော် သူများကို "
"သူများကိုမဟုတ်ဘူး မေမေ့သမီးအချောလေးကိုပြောနေတာ "
လိပ်ပြာမေမေယူလာတဲ့ ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုလက်လှမ်းယူလိုက်စဉ် မေမေကလိပ်ပြာဆံပင်ကိုသပ်ကာပြောနေသောကြောင့် လိပ်ပြာအောက်နှုတ်ခမ်းကိုစုထော်ထားမိသည်။
"ဒါနဲ့သူကဘာအလုပ်လုပ်တာလဲ "
လိပ်ပြာဆန်ပြုတ်တစ်ဇွန်းကို ခပ်စားလိုက်ရင်းက...
"အမှန်အတိုင်းပြောရရင် လိပ်ပြာလည်းမသိဘူး လမ်းသရဲတွေလက်ထဲကလိပ်ပြာကိုကူညီပြီးသူ့လိပ်စာကတ်ပေးတယ်... ပြီးတော့ တစ်ခုခုလိုက်ကျွေးဖို့ခေါ်တယ် "
" အဲ့တော့ "
"လိပ်ပြာငြင်းလိုက်မိတယ် ဒါပေမဲ့အိမ်မှာထမင်းလာစားဖို့တော့ ကျေးဇူးဆပ်တဲ့အနေနဲ့ဖိတ်လိုက်မိတယ် မေမေ "
"ဒါဆိုဘာလို့မစားဘဲပြန်သွားတာလဲ..."
"လိပ်ပြာလည်းအဲဒါပဲပြောချင်တာ မေမေတို့ကိုခွင့်တောင်းပြီး လိပ်ပြာကိုအပြင်မှာတစ်ခုခုလိုက်ကျွေးမလို့တဲ့လေ အခုလိပ်ပြာနေမကောင်းလို့ပြန်သွားတာ "
" သြော် "
လိပ်ပြာလည်းပုခုံးတစ်ချက်တွန့်ပြရင်း လက်ထဲကဆန်ပြုတ်ကိုသာ ကုန်အောင်ခေါင်းငုံ့သောက်နေသည်။ ပူပူလေးမို့ သောက်လို့ကောင်းကာ အဝင်ဖြောင့်နေ၏။
"စကားမစပ် သမီးနေကောင်းသွားပြီလား ဆေးခန်း"
"ကောင်းတယ် နေကောင်းသွားပြီမယုံရင်စမ်းကြည့် "
မေမေ့ကိုစကားဆက်ပြောမခံဘဲ ကိုယ်ပူစမ်းရန် လိပ်ပြာမျက်နှာကို မေမေ့ရှေ့အတင်းထိုးပေးနေသည်။ မေမေကတော့...
"ကိုယ်ငွေ့လေးတော့ကျန်သေးတယ် ကြည့်လုပ်နော် "
" ဟဲ ဟဲ "
မေမေ့ကိုမျက်နှာပြောင်ပြရင်း ပန်းကန်လေးကိုကိုင်ကာ မီးဖိုချောင်ထဲပြေးဝင်သွားသည်။
°°°°°°°°°°°
သောကြာနေ့ နံနက်
ခါးအောက်ပိုင်းကို အဖြူရောင်တဘက်ဖြင့်
ပတ်ထားပြီး အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ
ခေါင်းကိုတဘက်တစ်ထည်ဖြင့်သုတ်နေရင်း
ရေချိုးခန်းထဲမှ သတိုးထွက်လာသည်။ အဝတ်ဗီရိုရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ အဖြူနှင့်အနက်များပြည့်နေသည့်အထဲမှ အဖြူရောင်လက်ရှည်အကျီကိုထုတ်ယူလိုက်ပြီးဝတ်လိုက်သည်။ အောက်ကအနက်ရောင်စတိုင်ပဲန်ဘောင်းဘီရှည်ကို ဝတ်ဆင်ကာ ဗီရိုတံခါးကိုပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ခုတင်ဘေးသို့လျှောက်လာခဲ့သည်။
စားပွဲခုံပေါ်တွင်တင်ထားသောတန်ဖိုးကြီး
စိန်ပွင့်များဖြင့် အနားကွပ်ထားသည့်အဖြူရောင်လက်ပတ်နာရီကို ဘယ်ဘက်လက်တွင်် သေချာဝတ်ဆင်လိုက်၏။ ဆံပင်ကိုလက်ဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက်သပ်တင်ပြီးမှ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ကာ တစ်နေရာကိုဆက်လိုက်သည်။
"ငါခိုင်းထားတဲ့အတိုင်းတိတိကျကျလုပ်
အမှားအယွင်းမရှိစေနဲ့ "
" ကောင်းပြီ "
ဖုန်းပြောပြီးသည်နှင့် လက်ရှည်အကျီကို
တံတောင်ဆစ်နားထိ ခေါက်တင်လိုက်ပြီး
အောက်ထပ်သို့ ခပ်မှန်မှန်လေးဆင်းလာခဲ့သည်။
အောက်ထပ်တွင် သူ့တပည့်ကျော်နှစ်ယောက်နှင့် ကြီးမြကမနက်စာဝိုင်းနှင့်အတူ စောင့်နေတာ မြင်ရလေသည်။
"သခင်လေး good morning "
ထုံးစံအတိုင်း ဗညားကတော့ ခပ်သွက်သွက်ပင်။ ဗညားကိုအသိအမှတ်ပြုသလိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ထမင်းစားဝိုင်းရဲ့ထိပ်ဆုံးခုံတွင် သူဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"သခင်လေး ဒီနေ့မနက်စာကတော့ သခင်လေးကြိုက်တဲ့ရန်ကုန်မုန့်ဟင်းခါးကို ကြီးမြရှယ်ချက်ထားတယ် "
ကြီးမြကပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ လက်ကိုလည်းအနားမပေး မုန့်ပန်းကန်ထဲသို့ဟင်းရည်နှင့်အကြော်မျိုးစုံထည့်ပေးနေသည်။
ထူးဆန်းစွာပင် ဒီနေ့အိမ်အခြေအနေမှာ
မသင်္ကာစရာကောင်းလောက်အောင် တိတ်ဆိတ်နေသည်။ မသင်္ကာတာနဲ့ သူ အဂ္ဂကိုမေးဆတ်ပြလိုက်တော့ အကင်းပါးတဲ့အဂ္ဂက...
"အေးအေးဆေးဆေးပါပဲသခင်လေး...
ဘယ်မှမသွားကြပါဘူး တစ်ယောက်ကတော့ခါတိုင်းလိုပါပဲ "
အဂ္ဂပြောတာကို သူသဘောပေါက်သွားသည်။ ဟိုကောင်မလေးကလွဲလို့ အကုန်အိမ်ထဲမှာရှိတယ်ဆိုတဲ့သဘောပဲ၊ ဒါလည်းထူးဆန်းတာပဲ ဘာလို့တစ်ချိန်လုံးအိမ်ထဲအောင်းနေကြတာလဲ....။
"သခင်လေးစားလေ ကြီးမြလုပ်ထားတာမကောင်းလို့လား..."
" သြော် မဟုတ်ပါဘူး "
မုန့်ကိုတစ်ဇွန်းခပ်စားလိုက်ပြီးမှ...
"ကောင်းပါတယ် "
"တော်သေးတာပေါ့ "
မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ လေလံပွဲကျင်းပရာ
နေရာဖြစ်တဲ့ Royal City hotel သို့ထွက်လာ
ခဲ့ကြသည်။ ဗညားကိုတော့အိမ်ကအခြေအနေကို မျက်ခြေမပြက်ကြည့်ရန်ထားခဲ့သည်။
Royal City hotel ရဲ့မြေအောက်ထပ်ကား
ပါကင်တွင် ကားကိုရပ်ထားခဲ့ကြပြီး ပွဲကျင်းပရာခန်းမထဲသို့ အဂ္ဂနှင့်အတူလျှောက်လာခဲ့သည်။
ပွဲစချိန်ကနီးကပ်လာလို့ပဲလားမသိ ခန်းမထဲသို့ လူအဝင်အထွက်များနေသည်။ ခန်းမထဲတွင် စီတန်းထားသောခုံများကအလုံး ၃၀ လောက်ရှိမည်။ ပွဲစီစဉ်သူရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အရ ရှေ့ဆုံးခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အဂ္ဂကိုတော့ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်စောင့်နေရန်မှာလိုက်သည်။ သူ့ရှေ့မှဂါဝန်နက်ပြာရောင်စက ဝဲသွားသည်နှင့်တစ်ပြိင်နက် အနံ့ခပ်စူးစူးကိုပါပူးတွဲရလိုက်သဖြင့် ဘေးကို
ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ သူနဲ့ယှဉ်ရပ်ခုံတွင် ဝင်
ထိုင်လိုက်သူက ခုနကသူ့မျက်စိရှေ့တွင်ဝဲ
သွားသည့်နက်ပြာရောင်ဂါဝန်ပိုင်ရှင်
မိုးထက်မြင့်ပင်ဖြစ်သည်။ တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်
ပြီးမှ ဆတ်ခနဲဆို အကြည့်လွှဲလိုက်ပေမယ့်
နောက်ကျသွားပြီ။
"ကိုကို နောက်ကျတယ်နော် မိုးကမျှော်နေတာ အခုတော့စကားပြောဖို့တောင်အချိန်သိပ်မရတော့ဘူး... "
သူကတစ်ခွန်းဆို ဒင်းကဆယ်ခွန်းလောက်
ပြောမဲ့မိန်းမမလား....မထူးပါဘူးလေ။
"မမိုးထက်မြင့်က ကိုယ့်ပစ္စည်းရောင်းမထွက်မှာစိုးလို့လာကြည့်တာလား..."
"မိုးလို့ပဲခေါ်ပါ ရင်းရင်းနှီးနှီးပေါ့ကိုကိုရဲ့၊
လေလံတင်မဲ့ထဲမှာမိုးတို့ပစ္စည်းပါတယ်ဆိုတာကိုကိုကသိတယ်၊ အင်းပေါ့
ဒီလောက်ကလေးကတော့ ကိုကို့အတွက်အသေးအဖွဲဆိုတာသိပါတယ်....နောက်ဆုံး
လေလံတင်မဲ့ပစ္စည်းက မိုးတို့ဖေဖေပိုင်တဲ့
ပစ္စည်းလေ မိုးကိုလက်ဆောင်ပေးပါလို့
ပူဆာတာတောင်မရဘူး....ဒါနဲ့ကိုကို မိုးအတွက်လေလံဆွဲပေးမယ်မဟုတ်လားဟင် "
"ပွဲပြိီးတဲ့အထိစောင့်ကြည့်လိုက်ပါဦး ဆန္ဒမစောပါနဲ့"
" အင်း ဟီး ဟီး "
စိတ်ပျက်စရာပဲ ရေလာအောင်မြောင်းပေးရင်းနဲ့ သူပေးတဲ့မြောင်းထဲပြုတ်ကျပြီး လျောနေဦးမယ်...။ သူ့စိတ်ထဲပြောနေရင်းကပင် လေလံပွဲကစတင်နေပြီဖြစ်သည်။
"ယခု ပထမဦးဆုံးလေလံတင်မဲ့ပစ္စည်းကတော့ ရှေးဟောင်းချိန်သီးနာရီပဲဖြစ်ပါတယ်....၊ အဖွင့်စျေးကတော့ ၅ သိန်းပါ၊ စတင်စျေးခေါ်နိုင်ပါပြီ..."
အရှေ့မှာရောင်းရဖို့ပစ္စည်းကို အမွှန်းတင်နေပေမဲ့ သူ့စိတ်တွေကတော့ လက်ထဲကဖုန်းကိုကြည့်နေပြီး ချီတုံချတုံဖြစ်နေသည်။ သူမဆီဖုန်းဆက်လိုက်ရင်ကောင်းမလား...ဒီအချိန်ဘာများလုပ်နေမလဲ သူမကရောသူ့လိုပဲသတိရနေမလား...။
သူ့စိတ်တစ်ခုလုံးကိုသူမကထိန်းချုပ်ထားသည်။
°°°°°°°°°°°
မနက်အစောကြီးနိုးနေပေမဲ့ မထချင်သေး...
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးလေးပင်ကာထမရအောင် ကမ္ဘာမြေကြီးရဲ့ ဆွဲအားက ကြီးမားလွန်းလှသည်။ မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်နုနုလေးက ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးကိုဖြတ်သန်းကာ လိပ်ပြာရဲ့စာကြည့်စားပွဲပေါ်သို့ဖြာကျနေ
သည်။ စိတ်ပြေလက်ပျောက်ဘေးနားတွင်ရှိသော ဖုန်းကိုလှမ်းယူကာ လိုင်းသုံးနေသည်။
လိပ်ပြာရင်ထဲမှာ တစ်ခုခုလိုနေသလို ဟာတာတာကြီးဖြစ်နေပြီး မကြာမီမုန်တိုင်းလာတော့မှာမို့ လေပြေတိုက်ခတ်နေသလိုမျိုးကိုလည်းခံစားနေရသည်။
လိပ်ပြာရှေ့တည့်တည့်မှ တိုင်ကပ်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၈ နာရီ ထိုးနေပြီမို့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ မျက်နှာသစ်၊သွားတိုက်ပြိီး မနက်စာစားရန်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့စဉ် အခုရက်ပိုင်းတွင်ကြားနေရမြဲဖြစ်သည့်အသံစာစာလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ လိပ်ပြာစိတ်ချမ်းသာသွားရသည်။
"မမ morning "
"morning ပါရှင့်၊ crystal လေးကလန်ထွက်နေတာပဲ ရိုးမှရိုးရဲ့လားမသိဘူး..."
Crystal လေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ခါတိုင်းလိုဂါဝန်တိုလေးနဲ့မဟုတ်ဘဲ ဂျင်းဘောင်းဘီ
၃ quarter လေးနဲ့ T-shirt အဖြူလေးကို
လူငယ်ဆန်ဆန်တွဲဝတ်ထားတာမို့စလိုက်ခြင်းပင် ...။
"Crystal ကဒီမြို့အနှံ့ရောက်ဖူးတာဆိုတော့လေ ဒီကလူတွေက crystal ကိုတော်တော်သိမှာကိုး၊ အခုဟာက shopping ထွက်မလို့ blf ကိုလာခေါ်တာ...ငြင်းမယ်မကြံနဲ့နော်၊ ဒါ crystal ရဲ့တစ်ချက်လွှတ်အမိန့် "
" ဟွန်း "
Crystal လေးက လူကြီးတစ်ယောက်လို
ခါးထောက်ရင်း လိပ်ပြာကိုအမိန့်ပေးနေတာမို့ လိပ်ပြာအသံထွက်အောင်ရယ်လိုက်မိသည်။
ဘုံမဝင်စုံမဝင်များပြားလှတဲ့အဝတ်တွေနဲ့
ပြည့်နေသော လိပ်ပြာဗီရိုကြီးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး
ဟိုဟိုဒီဒီလှန်လျောကြည့်ကာ မိုးပြာရောင်အကျီပေါ်မှာ အနက်စင်းလေးတွေပါတဲ့ချည်သားအကျီလက်ရှည်နှင့်အတူ ဂျင်းဘောင်းဘီကိုထုတ်ယူကာဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ မျက်နှာက ပြောင်သလင်းခါနေတာမို့ uv ပါတဲ့မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးကို လိမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုပန်းနုရောင်လေးတင်လိုက်ကာ ပိုက်ဆံအိတ်နဲ့ဖုန်းကိုယူ
ကာပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။
"Wow so beautiful "
"မြှောက်နေမှန်းသိတယ်နော် "
"No ဘာလို့လဲသိလား...အဲဒါ crystal နဲ့တူလို့ချောတာလေ ဟီး "
"ဟုတ်ပါပြီ ဒါနဲ့မေမေ့ကိုပြောပြီးသွားပြီလား အပြင်သွားမယ်လို့ "
"Yes ပြောပြီးပြီ လာသွားမယ် "
လိပ်ပြာနဲ့ crystal တို့နှစ်ယောက်ဆိုင်ကယ်လေးဖြင့် ကလောမြို့ရဲ့ အထင်ကရနေရာများနှင့်အကျီဆိုင်များကိုပတ်ခဲ့ကြသည်။
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°♥•°
အပိုင်း(၃၅) ဆက်ရန် >>>
#Ruby Linn