အချစ်ပန်းတွေဝေခဲ့သည်
"ငါအမေကို သတ်တာ မင်းပေါ့ "
"မဟုတ်ပါဘူး သခင်ကြီး အဟွတ် အဟွတ် အသက်ရှုကျပ်တယ်"
"အမှန်တိုင်းဖြေစမ်း မိန်းမယုတ်မ"
"မဏိ မသတ်ပါဘူး သခင်ကြီးမှာ ဘာသက်သေရှိလိုလဲ အီးဟီး မယ်တော်ကြီးက မဏိကို သမီးအရင်းလိုချစ်တာကို သတ်စရာလား"
"မူယာမာယာတွေများလွန်ပါလား ပန်းမဏိ နင်သတ်တာကို ငါသိနေတာပဲ သက်သေလား ရော့ အဲဒါ သက်သေပဲ "
ဉီးမင်းရက်စက် ဆီသို့ ဖုန်းကိုပြလိုက်၏။ ပန်းမဏိကို လည်းပင်ညစ်ထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်ပြီး ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်လျှင် ဒေါသတွေ ထွက်လာရပြီး တပည့်တစ်ဉီးကို ခေါင်းအုံးယူခိုင်းသည်။
"ငါကို ခေါင်းအုံတစ်လုံးယူလာပေး"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်ကြီး "
"မင်းက ငါအမေကို ခေါင်းအုံနဲ့ဖိသတ်တဲ့ပေါ့ ငါအမေလို မင်းပြန်သေရမယ် "
"သခင်ကြီး မဏိကို ငဲညာပေးပါ"
"ငဲ့ညာပေးရမယ် ဟုတ်လား ငါကရူးနေလို့ငဲညာရမှာလား "
"တောင်ပန်းပါတယ် သခင်ကြီး ခွင့်လွှတ်ပေးပါ "
ပန်းမဏိ တစ်ယောက် ဉီးမင်းရက်စက်ရဲ့ ခြေသလုံးကိုဖက်တောင်ပန်း၏။ ဧည်ခန်းထဲမှာ ဉီးမင်းရက်စက်၊ ဒေါ်မြပုလဲနဲ့ ဒေါ်ပန်းမဏိ၊ တို့ပဲရှိသည်။ တပည့်တစ်ယောက်က ခေါင်းအုံယူလာပေးသောအခါ ခြေသလုံးဖက်တောင်ပန်းနေတဲ့ ပန်းမဏိကို ဆွဲယူပြီး ဆိုဖာပေါ်တွန်းလှဲကာ ခေါင်းအုံးနဲ့ဖိသတ်သည်။
"သေစမ်း မိန်းမယုတ်မ ငါအမေသေသလို နင်ပြန်သေရမယ်"
ပန်းမဏိ ခမျှာအသက်ရှုတွေမွန်းကြပ်ပြီး အသကုန်ရုန်း၏။ ဉီးမင်းရက်စက်ကလည်း ဒေါသမျက်လုံးတွေပြူးထွက်ကာ ခေါင်းအုံနဲ့ ဖိသတ်၏။ ဒေါ်မြပုလဲ ကပြုံးပြီးကြည့်နေသည်။ ထိုအချိန် တံခါးကို ဝုန်းခနဲ့ဖွင့်ကာ ဒေါ် စံဆုမွန် ဉီးမင်းရက်စက်ကို အတင်းဆွဲတားသည်။
"ဉီးမင်း မလုပ်ပါနဲ့ မမမဏိကို မသတ်ပါနဲ့ တောင်ပန်းပါတယ်"
"ဖယ်စမ်း စံ ငါ မိန်းမယုတ်ကို သတ်ရမှာ ကျေနပ်မယ် သူ့ကြောင့် ငါအမေသေရတာ လွှတ်စမ်းကွာ ဆိုကာ စံကို တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ တွန်းအားက ပြင်းတာကြောင့် စံ ကျွန်းသစ်ခုံအစွန်းတိုက်မိကာ နဖူးမှာ သွေးထွက်သွားရသည်။ထိုအခါမှာ ဉီးမင်းရက်စက် ပန်းမဏိကို ခေါင်းအုံနဲ့မဖိသတ်တော့ပဲ စံ ဆီသို့ အပြေးလေး လာထူသည်။
"ဝုန်း အားး"
"စံ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ခေါင်းမှာသွေးတွေနဲ့ အခုချက်ချင်း ဆရာဝန် ခေါ်!!!
"စံ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဉီးမင်း လူတွေကို ထပ်မသတ်ပါနဲ့ မမပန်းမဏိ က သခင်မကြီးကို သတ်တဲ့ဆိုလည်း ဉပဒေအရအပြစ်ပေးလိုက်ပါနော်..ဆိုကာ စံ မေ့လှဲသွားသည်။
သူရဲ့ အချစ်ဆုံးမိန်းမ မေ့လှဲသွားတာကြောင့် ချက်ချင်းပွေ့ချီကာ အခန်းထဲကနေထွက်ခဲ့သည်။ အခန်းထဲကနေမထွက်ခင် ပန်းမဏိကို မွေအောကျခနျးမှာ ချုပ်ထားလိုက်"လိုပြောသွားသည်။
မြပုလဲကတော့ ဒေါသတွေအလိပ်လိုက်ထွက်ကာ ဒေါ်စံဆုမွန်ကို သတ်ပစ်ချင်လာသည်။
"တောက် အရှုပ်ထုတ်မ ငါအစီစဉ်တွေကို ပျက်စီးတယ် ဟိုမိန်းမမှာသေတော့မှာကို့ ဒင်းလာတားလို့မသေတာ အရှုပ်ထုတ်မ နင်ငါအကြောင်းသိမယ် ငါမှာ သက်သေရဖို့ မယ်တော်ကြီးအခန်းထဲ ကင်မရာဖွက်ထားရတာကို့ အခုတော့ သဲထဲရေသွန်း ဖြစ်ပြီး တောက်!!"
@@@@
"ဗွက်! !"
"အားး အေးတယ် "
"အေးရင် သေလိုက် မိန်းမယုတ်မာ နင်ကို ဘယ်လို အပြစ်ပေးရမလဲ"
"တောင်းပန်တယ် သခင်ကြီး အင့်ဟင့် မဏိ မှားပါတယ် မဏိကို ခွင့်လွှတ်ပါ "
"မခွင့်လွှတ်နိုင်ဘူး ငါနင့်ကို ပေးမယျအပွစျက ဟိုကောင်တွေ ဒီမိန်းမယုတ်မာကို ကြာပွတ်နဲ့အချက်၁၀၀ရိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ ရွမ်းး ရွမ်း ရွမ်းး"
"အားးး "
ရိုက်ချက်ပြင်းလှတဲ့ ကြာပွတ်ဒဏ်ကြောင့် မဏိရဲ့ ကိုယ်မှာ သွေးတွေအများအပြားထွက်၏။
"ဒယ်ဒီ မာမီကို မရိုက်ပါတဲ့ သားတောင်ပန်းပါတယ် "
"တိတ်စမ်း မင်းဒေဝါ ငါအပြစ်ပေးနေတဲ့ နေရာကို မင်းမလာနဲ့ အခုချက်ချင်း လာဆွဲထုတ်ကြစမ်း"
"ဒယ်ဒီ မာမီကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့"
"သားမာမီကို ကယ်ပါအုံးး"
"မာမီ မာမီကို မရိုက်ပါနဲ့ "
"ရွမ်း ရွမ်း"
"ဒယ်ဒီ သား တောင်ပန်းတယ် ငါကို လာမဆွဲနဲ့ ဆိုလွှတ် စမ်း.."
မင်းဒေဝါ သူကို လာဆွဲခေါ်တဲ့ လူတွေကို ပြန်လည်တိုက်ခိုက်သည်။ ကိုယ်ခံပညာ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် မင်းဒေဝါကို ဘယ်သူမှမနိုင်ပါ။နောက်ဆုံး မင်းဒေဝါက ဉီးမင်းရက်စက် ခေါင်းကို သေနတ်နဲ့ချိန်ထားလိုက်၏။
"ဟမ် မင်းဘာလုပ်တာလဲ"
"ဒယ်ဒီမလုပ်နဲ့နော် လုပ်ရင် ဒယ်ဒီ ရဲ့ခေါင်းထဲကျည်ဆံဝင်သွားမယ် သားမာမီကို အခုချက်ချင်းလွှတ်ပေး ဟိုလူတွေ နည်းနည်းမှ လှုပ်ဖို့မကျန်နဲ့ မင်းတို့ဂိုဏ်းချုပ်ရဲ့ ခေါင်းထဲ ကျည်ဆံပစ်သွင်းလိုက်ရမလား ငါမာမီအခုချက်ချင်းလွှတ်ပေး"
"တောက် ကျွေးတဲ့လက်ကို ပြန်ကိုက်တဲ့ ကောင်"
"စကားများမနေနဲ့ ဉီးမင်းရက်စက် အခုချက်ချင်း မာမီကိုလွှတ် အေးမလွတ်ပေးရင် ခင်ဗျားကြီးခေါင်းထဲ ကျည်ဆံဝင်ဖို့ပြင် "
"မင်းက ကိုယ်အဖေကိုပြန်သတ်မလို့လား "
"သတ်သင့်ရင် သတ်ရမှာပဲ ဉီးမင်းရက်စက်လည်း ဉီးမင်းရက်စက်ရဲ့အောင်မြင်မှုအတွက် ကိုယ်ရင်သွေးကို ကိုယ်ပြန်သတ်ခဲ့တာပဲ"
"ဘာကွာ မင်းဒေဝါ! !!!"
""အော်မနေနဲ့ ကျုပ်အမေကို လွှတ်ပေးမလွှတ်ပေးရင် ခင်ဗျားပါ ငရဲလိုက်ရမယ်"
"တောက် အခုချက်ချင်းလွှတ်ပေးလိုက် အဲဒီမိန်းမယုတ်မာကို "
ပန်းမဏိကို လွှတ်ပေးသည်နှင့် မင်းဒေဝါ ဉီးမင်ရက်စက်ရဲ့ နားထင်ကို သေနတ်နဲ့ချိန်ပြီး ဓားစားခံအဖြစ် ခေါ်လာသည်။မြေအောက်ခန်းကနေ အပြင်ကို ရောကျလြှငျ အဆင်သင့်ပြင်ထားတဲ့ ကားပေါ်ကို တက်ပြီး မောငျးခဲ့သညျ။ လမ်းတစ်ဝက်ကို ရောက်တာနဲ့ ဉီးမင်းရက်စက်ကို ကားပေါ်ကနေတွန်းထုတ်ပြီး အလျှင်အမြန်မောင်းပြေးသွား၏။
@@@
"ဘယ်သူမှမရှိဘူးလား စံ ရေဆာလို့"
"ရေဆာရင် ရေသောက်ရမှာပေါ့ အရှုပ်ထုတ်မရဲ့"
"မမပုလဲ စံအခန်းထဲ ဘာလာလုပ်တာလဲ "
"ဘာလာလုပ်တာလဲဆိုတော့ နေရာတကာပါလွန်တဲ့ နင်ကိုအပြစ်လာပေးတာ ဆိုကာ စံရဲ့ ဆံပင်ကို ဆောင့်ဆွဲပြီး ရေချိုခန်းထဲသို့ခေါ်ခဲ့သည်။
"အား နာတယ် မမပုလဲ စံဆံပင်ကို လွှတ်ပါ"
"မလွှတ်နိုင်ဘူး ရေ အရမ်းဆာတယ်ဟုတ်လား သောက်လေ သောက်လေ အရှုပ်ထုတ်မ နင်ကြောင့် ငါအကြံအစည်ပျက်ကုန်တာ ဟိုကောင်မ လွှတ်သွားသလို့ နင့်လည်း ပြင်းထန်တဲ့ ဝေဒနါခံစားရမယ်"
ပုလဲ စံရဲ့ဆံပင်ဆွဲပြီး ရေတိုင်ကီထဲ ခေါင်းကိုနှစ်သည်။စံမှာ အသက်ရှုမရသဖြစ် အတင်းရုန်း၏။မကြာခင် ပုလဲက ရေတိုင်ကီကနေခေါင်းကို အပေါ်ပြန်ထုတ်၏။စံလည်း အသက်ကို ဝအောင်ရှုသွင်းသည်။
"မမပုလဲ စံ တောင်ပန်းပါတယ် အင့်ဟင့်"
"မတောင်ပန်းနဲ့ နင်ကြောင့် ဉီးမင်းရက်စက်လည်း ဆေးရုံရောက်နေရပြီး"
"ဘာဖြစ်လိုလဲ"
"ဘာဖြစ်ရမှာလဲ မင်းဒေဝါကားပေါ်ကနေတွန်းချတဲ့ အရှိုနျကွောငျ့လေး အဟက် အခုဆိုရင် ငါသားက ဂိုဏ်းချုပ်နေရာရသွားပြီး နင်ကိုလည်း အရှင်မထားဘူး နင်သားနောက်လိုက်သွားဖို့ပြင်ထား အရှုပ်ထုပ်မရဲ့ "
ပုလဲ ဆံပင်ကို စောင့်ဆွဲပြီးရေချိုးခန်းကနေ စံကို ခေါ်လာ၏။ ထိုနောက် စံကို မှေ့ယာဖို့ စောင့်တွန်းသည်။
"အားး မမပုလဲရဲ့ စံကို ချမ်းသာပေးပါ"
"စိတ်မကောင်းဘူး နင်ကို ချမ်းသာပေးဖိုအစီအစဉ်လုံးဝမရှိတာ အပြင်ကလူတွေ ဒီကောင်မကို မြေအောက်ခန်းကိုခေါ်သွားကြ!!
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မကြီး"
လူငယ်နှစ်ဉီးက စံကို ဆွဲခေါ်သွားကြ၏။စံမှာ ရုန်းရင်ကန်ရင်ပါသွားရသည်။ဒေါ်မြပုလဲကတော့ အားရပါးရထရယ်သည်။
ဟားး..ဟား ငါအရမ်းဖြစ်ချင်တဲ့ သခင်မကြီးနေရာကိုရပြီး ငါသားလည်းဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်နေပြီး စံဆုမွန် ၄ရက်လောက်မေ့နေတာ ကျေးဇူးပဲ ဟိုကောင်မ ပန်းမဏိတို့သားမိလည်း ဘယ်ပျောက်နေလဲမသိဘူး သူတို့ကို အမြန်ရှာပြီး သတ်ပစ်ရမယ် အဲဒါဆိုရင် ငါတို့သားမိ နေရာကိုလုမယ်သူမရှိတော့ဘူး ဟားး"
@@@@
ဂိုဏ်းချုပ် မူးယစ်ဆေးတွေ အကုန်ရောင်းပြီးပြီး ဒါက ရောင်းလိုရတဲ့ ငွေတွေပါ"
ကုန်တင်ကားအပြည့်ရှိတဲ့ ပိုက်ဆံကိုကြည့်ပြီး မိုးဒေဝါ မျက်နှာအံ့ဪကာ အပျော်လွန်နေသည်။သူ့တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ဒီလောက်များပြားတဲ့ ပိုက်ဆံတွေကိုမမြင်ဖူးပါ။
ဝိုးး များလိုက်တာ ဒီငွေတွေအကုန်ငါပိုက်ဆံပဲပေါ့ ငါဘဝမှာ ဒီလောက်များတဲ့ ငှေတှကေိုမကိုငျဖူးဘူး ဒါနဲ့ နတ်ဆိုးရဲ့ လုပ်ငန်းတွေကို အရမယူနိုင်သေးဘူးလား"
"ယူလိုမရဘူး သူရဲ့တပည့်တွေက အသက်နဲ့ရင်းပြီးကာကွယ်ထားတာ "
"တောက် ဒီကောင်သေတာတောင် သူနောက်လိုက်ခွေးတွေက သူစည်းစိမ်ကို ကာကွယ်နေတုန်းလား "
"ဟုတ်ပါတယ် ဂိုဏ်းချုပ် သူတပည့်တစ်ချို့က သူ့တို့သခင်လေးပြန်လာမယ်လို့ ယုံကြည်နေတာ"
"ဟား တကယ်အရူးတွေပဲ သေတဲ့လူတွေက ဘယ်လိုလုပ်ပြန်လာနိုင်မှာလဲ ဒီညပဲ သူတို့စံအိမ်ကိုဝင်စီးမယ် ဟိုသားမိသတင်းဘာကြားလဲ"
"သခင်လေးမင်းဒေဝါက မဂ်နီဂိုဏ်းမှာခိုလှုံနေပါတယ်"
"အဟက် သူတို့က သူများဆီမှာကျွန်ခံနေတာပဲ ဒါနဲ့ ဟိုဘက်နိုင်ငံပိုမယ် မိန်းကလေး အယောက်၄၀၀ရါကို ဒီညပို့နိုင်အောင်စီစဉ်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဂိုဏ်းချုပ်"
"သွားတော့ ငါအနားယူဖို့အတွက် မိန်းကလေးနှစ်ယောက်အခန်းထဲလွှတ်လိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဂိုဏ်းချုပ်"
မိုးဒေဝါက ငရဲမင်းဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်သွားပြီးနောက်ပိုင်း အရမ်းရက်စက်ကာ ဂိုဏ်းသားတွေအပေါ် ဩဇာအာဏာကြီးလာသည်။ အပျော်အပါးတွေမက်ကာ တစ်ခြားဂိုဏ်းတွေကိုလည်း လေးစားမှုမရှိတော့ပါ။ဉီးမင်းရက်စက်ကိုလည်း ဆေးရုံကနေမဆင်းနိုင်အောင် ဆရာဝန်ကိုလာဘ်ထိုးပြီး အခြေအနေဆိုးအောင်လုပ်ခိုင်းသည်။မရဏစံအိမ်က လူတွေအကုန်လုံး မိုးဒေဝါနဲ့ဒေါ်မြပုလဲကို ဘုရင်၊ဘုရင်မ သဖွယ် ဆက်ဆံကြရသည်။
@@@
"မာမီ သားတို့ဘာဆက်လုပ်မလဲ"
"ဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ ဟိုဂျိုးကြွနေတဲ့ သားမိရဲ့ဂျိုးကိုချိုးပစ်ရမှာပေါ့ တောက် ခွေးနေရာကခွေးမနေဘဲ ဂိုဏ်းချုပ်နေရာရရတဲ့လို စိတ်တိုလိုက်တာ "
"ဒေါသတှလြော့ပါ ဒီည မိုးဒေဝါတို့ ဂိုဏ်းက တစ်ဖက်နိုင်ငံကို မိန်းကလေး၄၀၀ရါကို တစ်ဖက်နိုင်ငံပို့ဖို့စီစဉ်ထားတဲ့ အဲဒါကို မြပန်းတို့ဖြတ်လုရမယ်"
"သခင်မလေးမြပန်က ဘယ်လိုသိတာလဲ"
"ဒီလောက် ပါးပါးလေးပါ မိုးဒေဝါက သူကိုယ်သူမာန်တက်ပြီး မြပန်းတို့ဂိုဏ်းတွေကို အထင်သေးနေတာ သူ့မကြာခင်ပျက်စီးစေရမယ် ဉပမာနတ်ဆိုး သေသလို့ သူမကြာခင်သေရမယ်"
"ဒါပေါ့ မြလေးရ ကိုကြီးတို့ ငရဲမင်းဂိုဏ်းကို အရယူရမယ် မင်းတို့နှစ်ယောက်လည်း ငါအပေါ်ကျေးဇူးကန်းဖို့မစဉ်းစားနဲ့"
"တွေးတောင်မတွေးဝံ့ပါဘူး ဂိုဏ်းချုပ်ကြီးရယ် အန်တီတို့သားမိတွေက မဂ်နီဂိုဏ်းချုပ်ကြီး ရဲ့ကျွန်တွေပါ"
"Ok လေး မင်းဒေဝါ ဒီည အစီအစဉ်ကို မင်းဉီးဆောင်ရမယ် "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဂိုဏ်းချုပ် အမိန့်တိုင်းပါ"
"ပြီးတာပဲ ရေပါတာပဲလိုချင်တယ် ရေဘူးပေါက်တာမလိုချင်ဘူး ဒီအလုပ်မအောင်မြင်ရင် ရှင်တို့သားမိ ငရဲသွားဖို့ပြင်ထား ကိုကြီးကို မြပန်း ပြုစုမယ် အခန်းထဲသွားရအောင်"