Becoming Empress but She isn't a Girl

အပိုင္း ၅

ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ က်ဴးယင္ခပ္ေစာေစာနိုးလာသည္။ ပံုမွန္ထက္အမ်ားၾကီး လန္းဆန္းကာ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေနသည္မို႔ သူေစာေစာနိုးလာခဲ႔တာျဖစ္နိုင္သည္။ လန္းလန္းဆန္းဆန္းခႏၶာအား သန္႔ရွင္းေစရန္ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္မွ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲတြင္ သန္႔ရွင္းျခင္းအမႈကိုျပဳသည္။ ေရေတြကေအးစက္မေနေသာ္ျငား ေႏြးလြန္းသည္လည္းမဟုတ္ေပ။ 

က်ဴးယင္ကား ေရေၾကာက္တတ္သည္.. ေရေအးမည္ကိုေၾကာက္တတ္သည္... ေရကိုထိလိုက္ခ်ိန္တြင္ တစ္ကိုယ္လံုးသို႔ ေအးစိမ့္မႈေတြပ်ံ႔သြားသည့္အခါ သူစိတ္ရႈပ္စြာသက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ဒီမွာႏွစ္ရက္ေတာင္ေနလာျပီးမွ ေခ်းမ်ားေနမိသည္မွာ ယမန္ညကထိေတြ႕ခဲ႔ရေသာ ေကာင္းလြန္းသည့္ေရေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေကာင္းလြန္းသည္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ ေရကားေႏြးေနရံုျဖစ္ကာ အပူလြန္သည့္ဘက္လည္းမေရာက္သျဖင့္ က်ဴးယင္အထူးႏွစ္သက္မိခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေရျဖင့္သာ မနက္ခင္းေလးကို စတင္ရမည္ဆိုလွ်င္ တစ္ေန႔လံုးမဂၤလာရွိေနေတာ့မွာ....... သို႔ေပမယ့္ ဟိုေထာင့္မက်ိဳးတဲ႔အကိုၾကီးရွိေနျပန္လ်င္လည္း ဒုကၡကမ်ားဦးမည္။

မနက္ေစာေစာစီးစီး စိတ္ရႈပ္စရာကိုေတြးမိလိုက္သည္မို႔ ယေန႕ကေတာ့ က်ဴးယင္အတြက္ လာဘ္တိတ္ေတာ့မည္ထင္သည္။ 

သခြားေမႊးေရာင္၀တ္စံုကို လဲ၀တ္ျပီးေတာ့ အခန္းေထာင့္မွခံုတစ္ခုေပၚတင္ထားသည့္ လက္ပေတာ့အရြယ္ေလာက္ရွိေသာ အသစ္စက္စက္ ေရခဲအျပားၾကီးကိုၾကည့္လိုက္ရာ က်ဴးယင္ေက်ေက်နပ္နပ္ျပံဳးမိသြားသည္။ ေရခဲျပားေပၚတြင္ ခန္႕ညားလွေသာစာေပသမားဟန္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ တစ္ခန္းလံုးလင္းထိန္သြားေစနိုင္ေလာက္သည္အထိ ေတာက္ပစြာျပံဳးေနေလသည္။

ထို႔ေနာက္ နဥ္ကိုရွာရန္အခန္းထဲက ထြက္လိုက္ေတာ့သည္။

အေဆာင္မွအျပင္သို႔ေျခခ်ခ်ိန္တြင္ အျမင္ ရင္းႏွီးေနေသာငွက္သည္ သူ႔ေရွ႕တည့္တည့္သို႔ပ်ံကာ၀ဲေနသည္။ ငွက္ကား လွေသာ္လည္း ဤသည္က ဌက္အစစ္မဟုတ္သည္ကို သူမေန႔ကျမင္ျပီးျပီမို႔ က်ဴးယင္လန္႔ေနမိသည္။ 

က်ဴးယင္အေနာက္သို႔ မသိမသာျပန္ဆုတ္တာကိုသတိထာမိသြားလို႔ပဲလားမသိ ထိုဌက္ဟာ က်ူးယင္အနားပိုကပ္လာသည္။ က်ဴးယင္လည္းအေနာက္ကိုထပ္ဆုတ္ရာ အေဆာင္တံခါးႏွင့္ ေက်ာကပ္မိသြားသည္။ ထိုအခါမွ ဌက္သည္ သူ႔ေရွ႕တြင္စက္၀ိုင္းပံုတစ္ခ်က္ ပ်ံ၀ဲကာ က်ဴးယင္၏ပခံုးေပၚလာနားသည္။ က်ူးယင္မ်က္လံုးျပဴးကာ ကိုယ္ကိုယ္ေတာင့္ထားမိသည့္အခါ ထိုဌက္က ႏႈတ္သီးျဖင့္ က်ဴးယင္နားအား အသာဖြဖြဆိတ္သည္။ 

"မေၾကာက္နဲ႔ "

နားထဲပီသစြာၾကားလိုက္ရသလို ရင္းႏွီးေနသည့္အသံေၾကာင့္ က်ဴးယင္တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္မိသည္။ ဌက္တစ္ေကာင္ထံမွ လူစကားထြက္လာသည္ကို မည္သူကမေၾကာက္ဘဲေနမည္လဲ... အထူးသျဖင့္ ထိုဌက္ဟာ လူအသြင္ေျပာင္းနိုင္သည့္ မေကာင္းဆိုးရြားဌက္လည္း ျဖစ္ေနေသးသည္။ သူက ဒီေလာကကိုေရာက္တာမၾကာေသးတဲ႔ ဂ်ဴနီယာညီငယ္ေလးပါ .... အကိုဌက္က ဒီလိုမေျခာက္လွန္႕ပါနဲ႔..... 

သူ႔ကိုနတ္လို႔နဥ္ကေျပာေပမယ့္ ဘယ္လိုနတ္မွန္းသူလည္းမသိဘူးေလ... ဒီဌက္ကသူ႔ကိုစားလိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...

က်ဴးယင္ စိတ္ထဲတြင္သာ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေနေသာ္လည္း အျပင္ပန္းတြင္မူ မ်က္ႏွာေလးျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္ကလြဲ ထူးထူးျခားျခားမရွိေပ။

ေနရာတြင္ပင္ ျငိမ္ကာေတာင့္ေတာင့္ၾကီးရပ္ေနသည့္ က်ူးယင္ေၾကာင့္ ပခံုး ေပၚက ဌက္ဟာ က်ဴးယင္မ်က္ႏွာကို ေစာင္းကာၾကည့္ေလသျဖင့္ သူအသက္ပင္ေအာင့္လိုက္မိသည္။ 

သူ႔မ်က္ႏွာနားကပ္ေနတဲ႔ ႏႈတ္သီးၾကီးနဲ႔ သူ႔ပါးကိုထိုးဆိတ္ေတာ့မွာလား... နားကိုမ်ားကိုက္ျဖတ္ေတာ့မွာလား... ဒါမွမဟုတ္ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ေဖာက္ထုတ္ေတာ့မွာလား... လွ်ာကိုက္စဥ္ကခံစားခဲ့ရသည့္ နာက်င္မႈကိုေအာက္ေမ့ရင္း က်ူးယင္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္လာေတာ့သည္။ သူေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ထပ္ျပီးပံုဆိုးပန္းဆိုး၊ အဂၤါခ်ိဳ႔တဲ႔ျပီးမေသခ်င္ဘူး...... 

သို႔ေသာ္ သူေတြးထားသလိုထိုဌက္က ရန္မျပဳဘဲ သူ႔ပါးကိုသာႏႈတ္သီးေလးျဖင့္ ပြတ္သပ္လာသျဖင့္ က်ဴးယင္ပါးေလးတြန္႔ခနဲျဖစ္ခ်င္သြားသည္။

သူမ၀ံ႔မရဲျဖင့္ ေခါင္းေလးအသာေစာင္းကာ ဌက္အားေစြၾကည့္လိုက္သည့္အခါ သူ႔ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကိုပါ ဌက္ကႏႈတ္သီးျဖင့္ အသာပြတ္သပ္လာသည္။ မာေက်ာေသာႏႈတ္သီးသည္ ေအးစက္၍လည္းေနေသးသည္မို႔ က်ဴးယင္ကိုယ္လည္းတြန္႔ခနဲျဖစ္သြားရျပန္သည္။ ဌက္မွာေတာ့ သေဘာတက်ျဖင့္ သူ႔ပါးကိုပြတ္သပ္ေနဆဲ။ 

ဤဌက္က သူနဲ႔ရင္းႏွီးလိုသည္လား... သူေၾကာက္တဲ႔မေကာင္းဆိုး၀ါးဌက္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူးလား... ၾကည့္ရတာသည္က ဌက္မွာ လူအသြင္ေျပာင္းလွ်င္သာ ဟိတ္ဟန္ၾကီးသည့္ ရဲရင့္ေသာစစ္သူၾကီးသဖြယ္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ဌက္ဘ၀တြင္ေတာ့ တိရိစာၦန္တို႔၏ဗီဇအတိုင္း ပြတ္သီးပြတ္သတ္ေနခ်င္တာျဖစ္ရမည္။ ထိုသို႔ေတြးမိေတာ့ က်ူးယင္ဌက္ကေလးကို ျပံဳးျပံဳးေလးလွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးဌက္ဘက္သို႔လွည့္ထားသလိုျဖစ္သြားစဥ္တြင္ ထိုဌက္သည္က်ူးယင့္ႏႈတ္ခမ္းအား ဖ်က္ခနဲနမ္းလိုက္သည္။ 

ဒီဌက္ေလးကေတာ့ သူ႔ကိုအရမ္းခင္ေနပံုပင္ ..... သူအရင္က ကစ္တီလို႔ေခၚတဲ႔ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ေမြးဖူးသည္။ သူကေၾကာင္အရမ္းခ်စ္ေပမယ့္ အေမႊးေတြနွင့္ မတည့္တာေၾကာင့္ၾကက္တူေရြးသာေမြးျပီး ေၾကာင္နာမည္ေပးခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ကစ္တီသည္ သူ႔ကိုအရမ္းကပ္ကာ သူ႔ပါးကိုနမ္းလိုက္ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္လုပ္ေနတတ္သည္မို႔ တိုက္ဆိုင္သြားသည့္အခါ က်ူးယင္ ကစ္တီကိုသတိရသြားရသည္။ 

ကစ္တီေလးကမရွိေတာ့ေပမယ့္ ဒီဌက္ဆိုးေလးကိုပဲ အစားထိုးခ်စ္လိုက္ပါေတာ့မယ္.... 

သည္ဌက္ လူပံုေျပာင္းသည့္အခါ သူ႔ကိုမွတ္မိေလာက္မည္မထင္ အရင္ေန႕ေတြကျမင္ဖူးေနခဲ႔တာကိုေတာင္ ညကႏႈတ္မဆတ္ခဲံေသးဘဲ။ ဒါမွမဟုတ္ တမင္ေခ်တာမ်ားလား... ဒါမွမဟုတ္ ဌက္ကတစ္ေကာင္ထဲမဟုတ္တာမ်ားလား.....

ဌက္အားပခံုးေပၚတင္ကာ က်ူးယင္လမ္းေလွ်ာက္လာသည္မွာ ေရကန္သို႔သြားေသာလမ္းခြသို႔ပင္ေရာက္ရွိလာျပီျဖစ္သည္။ 

ထိုစဥ္တြင္ သူ႔ပခံုးေပၚမွဌက္ေလးမွာရုတ္တရက္ပ်ံေျပးသြားသျဖင့္ က်ူးယင္အေတြးစေတြျပတ္သြားရသည္။ ထို႔အျပင္ ေအးစိမ့္ေနေသာ ျမဴႏွင္းေ၀ေနသည့္ေလွ်ာက္ေလးေလးတြင္၇ပ္ေနရင္းက ေႏြးေထြးမႈကိုသူခံစားလိုက္၇သည္။ အနည္းငယ္လင္းလက္သြားကာမ်က္လံုးက်ိန္းသြားရသည္မို႔ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္မ်က္လံုးကိုကာလိုက္၇သည္။ အနည္းငယ္က်င့္သားရကာလက္ဖယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ူးယင္အားအလြန္အမင္းရင္းႏွီးေနေသာအၾကည့္တို႔ျဖင့္ၾကည့္ေနေသာ နတ္ႏွစ္ပါးဟာ ျမဴေတြၾကားမွေပၚလာ၏။ 

နတ္ေတြဟု သူတန္းေျပာနိုင္သည္က နဥ္ေျပာျပခ်က္အရဆက္စပ္ေတြးမိလိုက္ျခင္းပင္။ 

ဒီနတ္ေတြက သူ႔ကိုသိေနတာလား၊ ဘယ္လိုပတ္သတ္မႈမ်ိဳးႏွင့္လဲ ဟူေသာအေတြးေတြကေခါင္းထဲပလံုစီလာေသာ္လည္း ေလာေလာလတ္လတ္ေရခဲျပားမွျမင္ဖူးထားေသာသူ႔ရုပ္သြင္ကိုသတိရလိုက္သည့္အခါ အမ်ိုးေတြျဖစ္မည္မွန္းက်ဴးယင္သိလိုက္သည္။

ဒီနတ္ေတြသိပ္ေခ်ာပါတယ္ေတြးေနတာ ငါနဲ႔တူေနလို႔ကိုး.....

အမ်ိုးေတြမွန္းေသခ်ာျပီးသည့္ေနာက္မွာ မည္သူကအေဖလဲ၊ မည္သူက အကိုလဲ ဟုေတြးရျပန္သည္။ နတ္ေတြက အသက္မၾကီးၾကဘူးမဟုတ္လား... နဥ္ဆိုလွ်င္ အရမ္းကိုခန္႕ညားကာေခ်ာေမာျပီးအ၇ြယ္တင္နုပ်ိုဆဲေပေလ။ 

ဒါ့အျပင္ ထိုနတ္ေတြအားမည္သို႔ႏႈတ္ဆတ္ရမည္နည္းဟု ေတြးေနမိခ်ိန္တြင္ လိုခ်င္သည့္အ၇ုပ္အားေတြ႕လိုက္ရသည့္ ကေလးမ်ားလို သူ႔ထံအေျပးလာကာ ၀ိုင္းဖက္လိုက္ျကသည္မို႔ က်ဴး ယင္ကူကယ္ရာမဲ့သြားရ၏။

--------

ဆက္ရန္😁