Part-3.3
ဒီမီးငှက်လေးအား လွန်ခဲ့သော နှစ်တစ်သိန်းခန့်က ကျိုးရင်းနတ်ဘုရားမ နှစ်တစ်သောင်းခန့် အိပ်စက်အနားယူစဉ်က စိမ့်စိမ်းပြာသို့ ဆင်းသက်ကာ တပည့်ဖြစ်သူ၏ နတ်ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အသက်ဓာတ်အား သွားရောက် ကြည့်ရှုစဉ်က လမ်းတွင် တွေ့ကာ ကောက်ယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ထိုမီးငှက်ငယ်လေး၏ နောက်ကြောင်းအား အရေးမလုပ်ပဲ အရုပ်လေးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲ ထားကာ ခါးတွင် ချိတ်ဆွဲထားတတ်လေသည်။
မီးငှက်က လှပသော မီးအတောင်ပံများဖြင့် ပျံသန်းလိုက်ပြီး.. တလင်းဂူဝရှိ ကြာကိုင်း တစ်ကိုင်းပေါ်တွင် ခြေကုတ်ယူလျက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေသည်။ ဆစ်ကျီ နတ်မင်းအနားတွင် ရှိသော ရင်းအာက ဆစ်ကျီ နတ်မင်းအား၊
“ဆရာ.. မီးငှက်ကို ဘာလို့ အစောင့်အရှောက် ဖြစ်စေတာလဲ.. အရင် နှစ်တစ်သိန်းကျော်တုန်းကနေ အခုထိ ဆရာ မီးငှက်ကို မထုတ်သုံးခဲ့ဖူး မဟုတ်လား..”
“အဲ့တုန်းက မလိုဘူး.. အခုလိုတယ်၊ ဖုန့်ဟွာမ် မင်း ဒီဝိဉာဉ်ငယ်လေးကို ခစားပါ”
ဆရာက သူ၏ မပြောင်းလဲသေးသော အသံဖြင့် တည်ကြည်စွာ ပြောသည်။ အေးစက်စွာကြည့်လာပြီးမှ..
“မင်း သွားပြီး အနားယူတော့ ရင်းအာ.. မင်း ဒီနေ့ ရေခဲလွှာကို မင်းရဲ့ အသက်ဓာတ် တစ်ဝက်သွင်းလိုက်တာ မဟုတ်လား.. မင်းအစားစားပြီး အနားယူသင့်တယ်..”
“ဆရာတူညီလေး ရင်းအာကို ခေါ်သွားပါ့မယ်..”
ဆစ်ကျီ ယီမင်နှင့် ရင်းအာ ထွက်သွားပြီ ဆိုမှ အရှေ့တွင် ထိုင်နေလျက် ရှိသော ရှင်းရောင်းအား..
“တလင်းဂူကို သူတို့က ငှားသွားပြီ ဆိုတော့.. ဒီနေ့ကစပြီး မင်း ငါ့နန်းဆောင်ထဲမှာပဲ နေပါ.. အဲ့ဒီအတွက် ဒီနေ့ မင်းပြင်ဆင်ဖို့ လိုတယ်..”
“ကောင်းပါပြီ.. နတ်မင်း..”
ရှင်းရောင်းက.. မျက်ဝန်းတွေကို ပိတ်ထားလျက်ဖြင့်ပင် ကြာရွက်ပေါ်တွင် ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်၏။ ရေထဲသို့ ကျတော့မလို ဖြစ်သွား၍ ဆစ်ကျီ လှမ်းဖမ်းလိုက်ရပြီး.. ရင်ခွင်အတွင်းသို့ ရောက်လာခါမှ မဖြစ်သင့်ဘူး ဆိုသည့် အသိတစ်ချက်ဖြင့် လက်အတွင်းမှ ပြန်ပြီး လွှတ်ချလိုက်မိသည်။
“ဗွမ်း!!..”
“အား..”
ဆစ်ကျီ နတ်မင်း၏ မှန်ကန်လှသော အသိတရားနောက်တွင် ရှင်းရောင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးက ကြာနီရေကန်အတွင်းသို့ ဗွမ်းခနဲ ပြုတ်ကျသွားလေတော့၏။ သူမ ထံမှလည်း အားဟူသည့် အော်ငြီးသံက မတိုးမကျယ် ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်အား အစအဆုံး မြင်လိုက်ရသော.. ကျိုးယွီက ထိုင်ရမလို ထရမလိုဖြင့်.. ရှင်းရောင်းအား ကူရမလား မကူရမလားဟု တွေးနေမိသည်။
သို့သော်.. ဆစ်ကျီက ရှင်းရောင်းအား ကြာရွက်ပေါ်တွင် ဖွဖွလေး ရပ်နေရာမှ.. လက်ကမ်းလိုက်ပြီး.. တခြားသော အစိတ်အပိုင်းတို့အား လုံးဝ မထိတွေ့စေရန် အလွန်အမင်းသတိထားလျက်ဖြင့်.. သူမကမ်းလာသော လက်ကို.. လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ကမ်းစပ်ပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်လေသည်။
“ဘုတ်!.. အ..”
ထိုအခါတွင်မှ.. သူမမျက်လုံးတွင် ကာဆီးထားသော မျက်လုံးအကာက ရေတွေ စိုရွဲနေရင်းမှ.. နောက်ထပ် အဝေးသို့ ပစ်တင်ခံလိုက်ရတော့.. အောက်သို့ ကျွတ်ကျသွား၏။ ဆစ်ကျီ နတ်မင်းက တလင်းကြာနီရေကန် တံတားမှ ဖြတ်လျက် ရှင်းရောင်းအနီးတွင် ဒူးတစ်ဖက်ထောက်လျက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး..
“နောက်ဆိုရင်.. ငါ့အရှေ့မှာ လဲကျတာမျိုး မဖြစ်စေနဲ့.. မင်းတို့ နတ်သမီးတွေက စိတ်ပျက်ဖို့ ကောင်းတဲ့ မတော်တဆတွေ လုပ်တတ်ကြတယ်..”
ထိုအခါတွင်တော့ ကျိုးယွီက အနားသို့ ရောက်လာပြီ ဖြစ်ပြီး.. ဆရာဖြစ်သူအား.. မျက်မှောင်ကုတ်လိုက်ကာ..
“ဆရာက ဒေါ်လေးဆို အမြဲတမ်း ချော်လဲနေတတ်တာ.. ဘယ်တော့မှ မဆူဘူး.. ညီမလေးရှင်းက မျက်စိကို ကာထားမှတော့.. အခုလို မတော်တဆ ဆိုတာက..”
“ပါးစပ်ပိတ်ထား.. ငါ့နန်းဆောင်မှာ ဘယ်သူမှ မျက်လုံးကို ကာကွယ်ထားဖို့ မလိုဘူး..”
ထိုစကားမျှသာ ပြောသွားပြီး နန်းဆောင်အတွင်းသို့ ဝင်သွားတော့၏။ ကျိုးယွီက ငယ်သူပီပီ ဆရာဖြစ်သူ၏ အပြုအမူကို နားမလည်နိုင်ပဲ.. ရှင်းရောင်းအား.. တွဲထူလိုက်ရင်း..
“ဆရာက အမြဲတမ်း အဲ့လိုပဲ ဒေါ်လေးနဲ့ ဆရာတပည့် ဖြစ်နေတာ မထူးဆန်းတော့ဘူး.. ပြီးတော့ ဆရာပြောသွားတာ ကြားတယ်.. မဟုတ်လား.. မျက်လုံးအကာကို သုံးဖို့ မလိုဘူး.. သူ့နန်းဆောင်ထဲမှာဆို ဆရာခွင့်ပြုတယ်တဲ့..”
“ကြားတယ်..”
ရှင်းရောင်းက ကျိုးယွီ တွဲထူလိုက်တဲ့အတိုင်းလေး ထလိုက်လာပြီး ပြုတ်ကျသွားသော.. မျက်လုံးစည်းပုဝါကို ကောက်ယူလိုက်ရင်း ဆံပင်တွေကို မျက်နှာပေါ်မှ သပ်တင်လိုက်တော့..
“ရိုး.. ညီမလေးရှင်း.. မင်းမှာ ဒီလောက်လှတဲ့ မျက်လုံးတွေ ရှိနေတာပဲ.. မျက်လုံးအဆံ ပုလဲလိုမျိုး အဖြူရောင် ရှိတဲ့ ကြယ်နတ်သမီးကို တွေ့ဖူးသွားပြီ.. မင်းမျက်လုံးတွေကို ပြန်ကာပေးချင်စိတ်တောင် ဖြစ်သွားပြီ..”
“ကျေးဇူးပါ..”
ရှင်းနတ်သမီးငယ်က ကျိုးယွီအား ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောလိုက်ပြီးမှ တွဲထားသော လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး အနားမှ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ ကျိုးယွီ မျက်လုံးအတွင်းတွင်တော့.. ခုနတုန်းက ဆစ်ကျီ နတ်မင်း၏ အပြုအမူကို ပြန်ပြီး တွေးမိသွားသည်။
“အစပိုင်းတုန်းက ကမန်းကတမ်း ပြုတ်ကျမှာ စိုးပြီးမှ နောက်ကျတော့ ပြုတ်ကျသွားစေတယ်.. ဆရာက ဒီရက်ပိုင်း အဲ့လို အပြုအမူတွေနဲ့ ထူးဆန်းလိုက်တာ.. အစတည်းက မကူချင်လည်း မကူနဲ့တော့ သူများကို တမင်သက်သက် ပစ်ချသလိုပဲ..”
@@@@@@@@@@
ကောင်းကင်သန္ဓေသား မွေးဖွားလာသောနေ့..၊
မနက်အစောပိုင်းမှာတင် ဆစ်ကျီ နတ်မင်း နန်းဆောင်တွင် နတ်မင်းသားနှစ်ပါးနှင့် ကျိုးလျန်က ရောက်နေသည်။ ယီမင်နှင့် ရင်းအာက နောက်မှ ရောက်လာပြီး ယီမင်က.. တလင်းဂူအား ပိတ်ပင်ထားခြင်းအား ဖယ်ရှားလိုက်၏။
ထိုစဉ်မှာပဲ.. ဆစ်ကျီ နတ်မင်းက ရောက်လာပြီး..
“ကျိုးယွီ မီးငှက်က ဘယ်သွားလိုက်တာလဲ..”
လှမ်းမေးလိုက်သော စကားကြောင့် ကျိုးယွီက ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြင့် ထလာပြီး..
“ကစားမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ် ဆရာ..”
ဆစ်ကျီ နတ်မင်းက ကျိုးယွီအား.. လက်ဖြင့် ရမ်းလိုက်တော့ ကျိုးယွီက လဲကျသွားတော့၏။
“ဘုတ်!!..”
ရင်းအာမျက်နှာလေး ဖြူဖျော့နေပြီ ဖြစ်သည်။ အစောင့်နှစ်ဦးတွင် ကျိုးယွီက သတိလစ်နေလျက်.. မီးငှက်က ပျောက်နေခြင်းတွင်.. ရင်းအာ.. ခြေလှမ်းတို့က တလင်းဂူအတွင်းသို့ လျင်မြန်စွာ ပြေးဝင်သွားတော့.. သူမတင်ထားသော ကျောက်ကလပ်အပေါ်တွင်.. ကြာဖူးသဏ္ဍာန် နတ်သက်ကယ် ရေခဲဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည့် ဝိဉာဉ်အိမ်ကလေးက မရှိတော့ပေ။ ထိုအစား.. ကြာဖူးသဏ္ဍာန် နတ်သက်ကယ်ရေခဲက ကွဲထွက်နေပြီး.. တလင်းဂူ၏ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ကွဲကြေနေလေသည်။
“ကျိုးဟူ.. ကျိုးဟူ.. အား!!!..”
“ရင်းအာ!!..”
ရပ်နေမှာတင် ပြိုလဲကျသွားသော ကျိုးရင်းကို ယီမင် ဆွဲယူပွေ့ချီလိုက်ပြီးမှ.. မျက်ရည် တစ်စက်က ပါးပြင်မှ လျောခနဲ ဆင်းကျလာ၏။ သို့သော် ရင်းအာက သူ့လက်အတွင်းမှ အတင်းရုန်းကန်လိုက်ပြီး.. ကျကွဲနေသော နတ်သက်ကယ် ရေခဲဘေးတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ..
“ကျိုးဟူ.. အမေ့ ကလေးလေး.. ဘယ်သူကများ..”
နတ်သက်ကယ် ရေခဲ အစအနများကို တစ်စစီ ကောက်လိုက်ပြီးမှ.. သူမက မချိတင်ကဲ ရေရွတ်သည်။ သူမလက်အတွင်းဝယ် ခရမ်းရောင် ရေခဲ အစများအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးမှ..
“အား!!.. အား!!..”
