ကျွန်မတို့အစီအစဥ်လေးအတိုင်း ဘွဲ့ရပြီးတော့ သော်တာရယ် ကျွန်မရယ် ကိုရယ် mini fashion house လေးတစ်ခုကိုဝယ်လိုက်ကြသည်။ မူဆည်ကစက်ရုံကနေ အကျီ တိုက်ရိုက်မှာယူဖို့ချိတ်ဆက်ပြီးသားမို့ အားလုံးကအဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ ကျွန်မတို့စုံးယောက်ဆိုင်ထဲက ပစ္စည်းတွေကို ​နေရာရွေ့ကြ ပစ္စည်းတွေရှင်းကြနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ အလုပ်ဝင်မယ့်မိန်းကလေးတွေလည်းအသင့်၊ ရောက်မယ့် ပစ္စည်းတွေလဲအသင့်မို့ နောက်အပတ်ကနေစဖွင့်လို့ရလေပြီ marketing ပိုင်းနဲ့လည်းဆက်သွယ်ပြီး လက်ကမ်းစာစောင်တွေ ကြော်ငြာလေးတွေဝေခိုင်းထားသည်။သတင်းစာ ဂျာနယ်တွေမှာလည်းဖွင့်မည့်နေ့ကိုကြေငြာပြီးပြီမို့ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့သာကျန်တော့သည်။ 'Dream land'ကျွန်မတို့ရဲ့အိပ်မက် မိန်းကလေးတိုင်းရဲ့အိပ်မက်ထဲကနေရာလေးဖြစ်အောင်သေချာအပြင်အဆင်ကိုဂရုစိုက်ထားသည်။နံရာများကိုအပြာနုလေးထားပြီး မီးအဖြူနဲ့အဝါကိုဆင်ထားသည် ဇာလိုက်ကာများကိုနံရံတိုင်းကိုကာထားသည်။ နံရံတစ်ခုကိုမှန်အပြည့်ကပ်ထားသည်။အခန်းတစ်ခုကိုလှည့်လည်စစ်ဆေးပြီး ကျွန်မတို့ပြန်လာကြသည်။သော်တာကတော့ဝယ်စရာရှိသည်ဟုဆိုကာအရင်ထွက်သွားသည်။ကိုနှင့်ကျွန်မကတော့တနေရာဝင်ပြီးမုန့်စားကြသည်။

'မေ....ဘာထပ်စားဦးမလဲ?'

ကိုကကျွန်မကို ငြင်ငြင်သာသာနဲ့မေးသည်။ကျွန်မခေါင်းလေးယမ်းပြရင်း

'ဒါအရင်ကုန်အောင်စားဦးမယ်'

'မေ...ကိုတို့ဆိုင်လေးလဲ ဖွင့်ကြတော့မယ် မေ.....ဘာဆက်လုပ်ချင်လဲ' 'ဘာကိုလဲဟင်'

'ကိုယ်တို့ရှေ့ဆက်ဖို့လေ.....'မေမျက်လုံးလေးများအဝိုင်းသားနှင့်ရှက်သွေးဖြာသွားသည်။'ကိုနော်...လျှောက်ပြောနေတယ် ဘာကိုရှေ့ဆက်မှာလဲ မေကအခုမှ၂၁နှစ်ပြည့်ထားတာ ငယ်ငယ်လေးရှိသေး..။ပြီးတော့ဆိုင်ကလည်းမဖွင့်ရသေးဘူးလေ အမြတ်ကလဲ 100% sure မဖြစ်သေးဖူး လျှောက်မတွေးနဲ့ ' 'ဟုတ်ပါပြီဗျာ။မေ့သဘောပါ  ဒါပေမယ့် ကိုယ့်သတို့သမီးကတော့ ဒီက မေသစ္စာဦးဆိုတဲ့သူပဲ ဖြစ်ရမယ်...ဟုတ်ပြီလား'

'တော်ပြီ ။Toilet ခနသွားဦးမယ်'အမှန်တော့ မေရှက်ရမ်းရမ်းပြီးထွက်ပြေးတာပါ။

ကျွန်တော်စားနေတဲ့ pizzaအချဥ် အကျီပေါ်ကျသွားလို့ toiletထဲမှာဝင်ဆေးခဲ့သည်။Lady, Gent မခွဲထားပေမယ့် toiletကနှစ်ခုမို့တော်သေးသည်။သို့သော် နှစ်ခုလုံးကလူရှိနေ၍ ဘေစင်လေးမှာပဲ အကျီကိုဆေးပြီးထွက်လာတော့ မနေ့ကအပျော်လွန်နေတဲ့မိန်းကလေးကိုတွေ့လိုက်သည်။မျက်နှာလေးကပြုံး၍ပင် ဒါကသူမရဲ့ပင်ကိုနေတတ်တဲ့သဘာဝများလားမသိပါ။သို့သော်တူညီသောအချက်ကတော့သူမလျှောက်လာတဲ့လမ်းမှာကျနေတဲ့ plastic အိတ်လေးကိုမမြင်ပဲနင်းပြီးခြေချော်သွားခြင်းပင်ကျွန်တော်လျင်လျင်မြန်မြန်နဲ့သာလက်မောင်းကိုဖမ်းဆွဲပေးလိုက်သည်။' ကျေးဇူးတင်ပါတယ် 'နောက်ထပ်တစ်ခေါက် သူမဒီစကားလေးပဲပြောပြီးပြုံးကာ ထွက်ပြေးသွားပြန်သည်။ကျွန်တော်ပြုံးမိသည်။သူ့အပြုံးကကူးစက်ခြင်းများလားဟုတွေးရင်းခေါင်းလေးခါကာ ကိုယ့်စားပွဲကိုယ်ပြန်ထိုင်ပြီးPizzaကိုသာဆက်စားနေတုန်း အရှေ့ဝိုင်းက ကောင်လေးပြောနေတဲ့ ဖုန်းသံသဲ့သဲ့လေးကိုကြားရသည်။'ကိုယ်အခုမေနဲ့ စားနေတာ ဘယ်လိုထွက်လာရမှာလဲ မေရိပ်မိသွားမယ်..မင်းနောက်တစ်နာရီလောက်တော့စောင့်....မေလာနေပြီ....နောက်မှပြန်ခေါ်မယ်'သေချာနားမလည်ပေမယ့် သူ့ကောင်မလေးကို သစ္စာဖောက်မှန်းသာသိသည်။ကိုယ့်ကိစ္စမဟုတ်လို့ မသိသလိုသာနေလိုက်ပေမယ့် သူ့ဝိုင်းမှာပြန်လာထိုင်တဲ့မိန်းကလေးက ခုနကအပြုံးချိုချိုနဲ့မိန်းကလေး.....စိတ်မကောင်းတော့ဖြစ်မိသည်။ဒီကိစ္စတွေသူသိသွားရင် အခုလိုပြုံးနိုင်မည်မထင်ပါ။ ကျွန်တော်လည်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် သစ္စာဖောက်မှုကိုတော့အလွန်ကိုရွံမုန်းသည်။'ဟူး'သက်ပြင်းလေးချ ခေါင်းလေးခါကာ ဆိုင်ထဲမှသာထွက်လာခဲ့သည်။

'မေ.....'

'ကိုယ်ခနနေရင်အပြင်ခနသွားမယ်'

'ဟင်......'

'ကိုယ့်သူငယ်ချင်း ပစ္စည်းဝယ်ပြီးမှ ပိုက်ဆံအိတ်ပျောက်တာသိလို့တဲ့ကိုယ်သွားပေးမလို့ ပြီးတော့သူနဲ့ခနတော့ စကားပြောဖြစ်ကြမယ်ထင်တယ် စိတ်မဆိုးနဲ့နော် '

နားမလည်ဟန်နဲ့ကြည့်နေသောမေ့လက်ကလေးအားဆုပ်ကိုင်ပြီးပြောသည်။

'အင်းပါ...ပြန်ရောက်ရင်ဖုန်းဆက်ဦး'

'ဟုတ်ပါပြီ...မေကလိမ္မာတယ်'

'ကို နက်ဖြန်မေထွးမွေးနေ့နော်....မမေ့နဲ့အုံး'

'အင်းပါ ကိုမေတို့ကိုလာကြိုမယ် ညနေလောက် ဟုတ်ပြီလား?'ဟုဆိုကာစားသောက်ဖွယ်ရာတွေကိုလက်စသတ် ပြီးသူထွက်သွားသည်။မေလည်းမေမေ့အတွက် စပျစ်သီးcakeလေးဝယ်ပြီးပြန်လာခဲ့သည်။အပြန်လမ်းမှာမေထွေးအတွက် sony bluetooth headset အနီရောင်လေးလဲဝယ်ခဲ့သည်။တကယ်ကမေထွေးအနီရောင်ကြိုက်လို့မဟုတ်ပါ ကိုယ်ကသာအနီရောင်ကြိုက်လို့ဝင်ဝယ်ရင်း ဝယ်ခဲ့တာ.....

ကျွန်တော်ကားအမြန်မောင်းပြီး ပြန်လာတော့သော်တာကအိမ်ရှေ့မှာရပ်နေသည်။ကျွန်တော့်ကားအိမ်ရှေ့နားရောက်တော့သူမကားရှေ့မှာလက်နှင့်ကာပြီးရပ်လိုက်သည်။ရုတ်တရက်မို့ ကျွန်တော်ဘရိတ်အမြန်နင်းလိုက်ရသည်။သူမကတော့ကားထဲပြေးဝင်ပြီး ကျွန်တော့ကိုဆီးကာဖက်သည်။ကျွန်တော်သူ့လက်များကိုဖယ်ကာ 'သော်တာ.....ဘာလုပ်တာလဲ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားမယ် ဖယ်..လက်တွေကို...' 

'မြင်ပေါ့ ဘာဖြစ်လဲ သော်တာဂရုမစိုက်ဖူး သော်တာ..ဒါသော်တာ့အမျိုးတွေ မေနဲ့လဲအသိတွေလေ..မြင်ရင်မကောင်းဖူး..လွှတ် '

'မြင်ပါစေကွာ' 

'သော်တာမဆိုးနဲ့ကွာ..မေသိသွားမယ်' 

'ဟာ တမေတည်းမေနေတယ်..တော်ပြီ။ဖက်ချင်စရာမကောင်းတော့ဘူး..'  

သော်တာနှုတ်ခမ်းဆူပြီး ကားနောက်ကိုမှီထိုင်လိုက်သည်။ကျွန်တော်ကတော့ ကားကိုအမြန်မောင်းကာရပ်ကွက်ထဲမှထွက်လာပြီး လမ်းပေါ်ရောက်မှ အရှိန်လျော့ခဲ့သည်။

 'သော်တာ ဘယ်သွားချင်လို့လဲ ' 

'မသွားဖူး။လာမမေးနဲ့'

 'သော်တာသွားချင်လို့ လှမ်းခေါ်တာမဟုတ်ဖူးလား ကိုယ်မေနဲ့ မုန့်စားနေတာတောင် အရေးကြီးတယ်ဆိုလှမ်းခေါ်ပြီးတော့ ..' 

' ဟာ...မကြားချင်ဖူး အဲ့နာမည်မကြားချင်ဘူး နားငြီးတယ်'

 'ကဲ....အဲ့ဒါဆို ဘယ်သွားမှာလဲ '

 'ကန်တော်ကြီးသွားမယ်' 

'ဟုတ်ပါပြီဗျာ' 

ကားလေးကိုအရှိန်မှန်မှန်နဲ့သာထွက်ခဲ့ကြသည်။ ကရဝိတ်ကြီးနားကသစ်ပင်အောက်မှာကားကိုရပ်ထားသည်။ ကန်လေးနှင့်လေတအေးအေးမို့ နေလို့ကောင်းနေသည်။ညနေလဲဖြစ်ပြီမို့ နေမပူတော့ပါ။သစ်ပင်အောက်မှာရပ်ရင်း လေအေးအေးကိုသာခံစားမိနေသည်။

'နိုင်.....'

'ဟင်.....'

'သော်တာ့ကိုချစ်လား..?'

'အင်း..ချစ်ပါတယ်'

'နိုင်.....'

'ဟင်.....'

'ဘယ်လောက်ချစ်လဲ ?'

'အများကြီးပေါ့'

သော်တာခနဲ့ပြီးခပ်တိုးတိုးလေးရယ်လိုက်သည်။

'လူလိမ်'

'ဟင်....ဘာလို့?'

'နိုင်...သော်တာ့ကိုချစ်တယ်ရင်မှန်မှန်ဖြေနော်'

'အင်း'

'သော်နဲ့မေဦးနဲ့ဘယ်သူ့ကိုပိုချစ်လဲ?'

ခန့်နိုင်ရုပ်ကလေးတည်သွားသည်။ပြိးတော့သော်တာ့ကိုကျော်ပြီးနှစ်လှမ်းလောက်လျှောက်ကာ..

'သော်တာကလည်းကွာ.....သော်တာကသော်တာ၊မေကမေလေ၊ဆိုင်မှမဆိုင်တာ'

'နိုင်....မဖြေဖူးပေါ့'

'ကဲ ဟုတ်ပါပြီ။သော်တာ့ကိုပိုချစ်ပါတယ်'

သော်တာအောင်နိုင်သူအပြုံလေးနှင့်ခန့်နိုင်အနားသွားကာခန့်နိုင်ကိုအနောက်ကနေဖက်လိုက်သည်။

'နိုင်...ဒါဆိုသူ့ကိုဖွင့်ပြောဖို့စဥ်းစားပါဦး'

'ဟင်'

'မဟင်နဲ့နိုင်...သော်တာလည်းမိန်းကလေးနော် နိုင်နဲ့သူ့ကိုမြင်ရတာမခံစားနိုင်တော့ဖူး။နိုင်သိလား...မေသစ္စာဦးဆိုတာနိုင်နဲ့အရင်စချစ်ခဲ့ယုံပါ သော်တာ့လောက်ချစ်လို့လား..သော်တယ့လောက်အလိုလိုက်လို့လားသော်တာ့လောက်နိုင့်အပေါ်နီးနီးကပ်ကပ်ချစ်လို့လား'

'ဒါကတော့ သော်တာရယ်..မေကရှေးရိုးဆန်တာ သော်တာအသိပဲကို'

'နိုင်...နိုင်ကအခုအဲလို သော်တာနဲ့ပြတ်ချင်နေတာလား?...သော်တာ့ကိုသွေးတိုးမစမ်းနဲ့နော်'

'မဟုတ်ပါဖူးကွာ'

'ဒါဆိုပြော...ဘယ်တော့သူ့ကိုပြောမှာလဲ?

သူနဲ့ဘယ်တော့လမ်းခွဲမှာလဲ.?'

'သော်တာရယ်.....'

ခန့်နိုင်နှုတ်ဆိတ်နေသည်။သော်တာဒေါသနှင့်ခန့်နိုင်ကိုတွန်းပြီးကားထဲမှဖုန်းကိုယူကာခန့်နိုင်ဘက်လှည့်ပြီးခြိမ်းခြောက်တော့သည်။

'နိုင် သော်တာ့ကိုတိကျတဲ့ရက်မပြောရင် သော်တာအခုဖုန်းဆက်ပြီးပြောမယ်'

'သော်တာ....သော်တာ....မလုပ်ပါနဲ့ ကိုယ်ပြောပါ့မယ်ကွာ ...တကယ်ပါ'ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဖုန်းကိုလုကာအတင်းတားရသည်။သော်တာကတော့နှုတ်ခမ်းဆူကာကြည့်နေသည်။

'နိုင်....ပြော ဘယ်တော့လဲအတိအကျ'

'ဆိုင်ဖွင့်ပြီးအခြေကျတဲ့အချိန်ကျပြောပါ့မယ်ကွာနော်...စိတ်လျော့ပါ'

'နိုင် ကတိပေးတယ်နော်'

'ပေးပါတယ်ကွာ...ပေးပါတယ် ဒီကြားထဲဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်'

'နိုင်.....'

သော်တာဒေါသနှင့်အကျယ်ကြီးအော်လိုက်သည်။

'အဲ့လောက်​တောင် ချစ်တယ်ပေါ့ဟုတ်လား? ဒါဆို နိုင်နဲ့သော်တာရဲ့အခြေအနေကိုသိရင်ရော...သူချစ်မယ်ထင်သေးလား'

'မဟုတ်ပါဖူးကွာ...ကဲ​ ပြော...သော်တာကျေနပ်အောင်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ?'

'နက်ဖြန်မေဦး ညီမ မေထွေးမွေးနေ့ နိုင်နဲ့အတူသွားချင်တယ်'

'ဘာ...'

'သော်တာ မဆိုးပါနဲ့ကွာ သိသွားမယ်.....'

'နိုင့်ကိုပြောပြီးပြီ ဘာလိုချင်လဲဆိုတာကို သော်တာ့ကိိုစိတ်ကျေနပ်စေချင်ရင် နိုင်လုပ်ကိုလုပ်ပေးရမှာပဲ နိုင်စဥ်းစားပေါ့'

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သော်တာဆောင့်ကာအောင့်ကာနှင့် ကားထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ခန့်နိုင်တစ်ယောက်စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့်ဘေးကသစ်ပင်ကိုတစ်ချက်ရိုက်ပြီး ခနရပ်နေပြီးမှ ကားထဲသို့ပြန်ဝင်ကာမောင်းထွက်သွားသည်။

ဒီအဖြစ်အပျက်ကိုအစအဆုံးမြင်လိုက်ရသော ဝမ်လီဝေမှာ ရင်မောနေမိသည်။ထိုမိန်းကလေးရဲ့အပြုံးတွေမကြာခင်ပျောက်သွားတော့မည်။စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ ကိုယ်နဲ့မသိပေမယ့် သူမကို ဒီလိုအဖြစ်မျိုးတော့မကြုံစေချင်ပါ။...။...။