`တိုက်ဆိုင်တယ်နော် ခင်ဗျားကဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ´

ခန့်နိုင်ကအသံမာမာနဲ့မေးသည်..

`ကျွန်တော်သူမကိုလာခေါ်တာ ခင်ဗျားနဲ့ဘာများသက်ဆိုင်လို့လဲ´

`ခင်ဗျားကရော ဘာများသက်ဆိုင်နေလို့ မေဦးကိုခေါ်ချင်နေရတာလဲ ဒါကအလုပ်ကသွားတဲ့ခရီးနော်´

လိဝေသူ့ကိုဘာမှဆက်မပြောပဲမေဦးဘက်လိုက်ကာ..

`မင်းဘယ်ကားနဲ့သွားချင်လဲ.. တကယ်လို့မင်းသူတို့ကားနဲ့လိုက်သွားမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ဒီကနေလှည့်ပြန်ပေးလို့ရတယ်.. အကယ်၍ကိုယ့်ကားနဲ့သွားမယ်ဆိုရင် ကိုယ်မင်းသွားမယ့်နေရာတိုင်းကို ကိုယ်ပို့ပေးမယ်..´ 

မေဦး လိဝေကိုပြုံးပြီးကြည့်နေမိသည်.. ခန့်နိုင်ကဒေါသထွက်ဟန်နှင့်..

`မေဦး.. ဒါအလုပ်ကသွားတဲ့ခရီး.. မင်းမသွားလို့မရဘူးနော်..´

မေဦးခန့်နိုင်ဘက်ကိုလှည့်လိုက်သည်..

`ကျွန်မသိတယ်.. ကျွန်မသွားမှာပါ.. ဒါပေမယ့်ရှင့်ကားနဲ့တော့မဟုတ်ဘူး လိဝေလိုက်ပို့လိမ့်မယ် သူကဒီနေရာတွေသိပ်မကျွမ်းပေမယ့် ရှင်တို့ကားနောက်ကနေလိုက်မောင်းလို့ရတာပဲ´

`မင်းကသူနဲ့နှစ်ယောက်တည်းစီးမယ်ပေါ့.. မင်းဘယ်တုန်းကအဲလောက်အယုံလွယ်သွားတာလဲ´

`ရှင်လွန်မလာနဲ့.. ရှင်တို့တောင်အလုပ်နဲ့ဘာမှမသက်ဆိုင်တဲ့သူတွေကိုခေါ်တင်နိုင်သေးတာ ကျွန်မကရောဘာလို့သွားချင်တဲ့သူနဲ့မသွားရမှာလဲ.. အယုံလွယ်တာ မလွယ်တာရှင်သိစရာမလိုဘူး ရှင်သိပ်သိချင်ရင်တော့မှတ်ထားပေါ့... ဝမ်လိဝေဟါ ကျွန်မမိသားစုပြီးရင်ကျွန်မယုံတဲ့တစ်ဦးတည်းသောသူပဲ..´

`မင်း... သူကဘာကောင်းလို့လဲ.. ချမ်းသာနေလို့လား..´

မေဦးဒေါသအရမ်းထွက်သွားကာ ပါးရိုက်ရန်သွားပေမယ့် လိဝေကလက်ကိုဆွဲကာခါးကနေဖက်လိုက်သည်..

`မင်း ကိုယ်နဲ့သွားမယ်ဆို အိတ်တွေယူလေ.. ခရီးထွက်တာပျော်စရာကိစ္စပါ မလိုတဲ့အရာတွေကို မင်းဥပေက္ခာထားသင့်တယ်..´

မေဦးခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုထိန်းလိုက်သည်.. ခန့်နိုင်ဘက်လှည့်ကာ

`ရှင့်ကားသမားကို ကျွန်မအိတ်လေးယူထုတ်ပေးဖို့ပြောပေးပါ..´ 

ခန့်နိုင်ဒေါသထွက်ပြီး ထွက်သွားသည်.. သော်တာက

`ငါပြောပြီးထုတ်ခိုင်းထားလိုက်မယ်.. မထင်မိဘူးနင်ကအပြင်လူကိုပိုယုံနေတာပဲ.. နောက်မှငိုစရာမတွေ့စေနဲ့ပေါ့..´

`နောက်ကျောဓားထိုးပြီး သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်တတ်တဲ့သူမဟုတ်လို့ နင်စိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး.. ´

`တောက်.. ´

သော်တာ တောက်ခေါက်ကာထွက်သွားသည်.. 

ကားဆရာတွေအထုတ်ချပေးပြီးတာနဲ့ လိဝေကအထုတ်တွေကိုသူ့ကားပေါ်တင်ပေးသည်.. ထို့နောက်မေဦးကို ကားတံခါးလေးဖွင့်ပြီး တက်ဖို့လက်ပြသည်.. မေဦးကားပေါ်တက်ပြီးတော့ လိဝေလည်းကားပေါ်တက်ကာ ကားစက်နှိုးလိုက်သည်..

`လိဝေ.. ရှင်ဒီကိုဘယ်တုန်းကရောက်တာလဲ´

`မင်းကိုတွေ့တည်းကလိုက်လာတာလေ မိနစ်ပိုင်းပဲကွာမှာပေါ့ရောက်တာက´

`ကျွန်မမေးတာက ဒီနိုင်ငံကိုဘယ်တုန်းကရောက်တာလဲလို့..´

`မနက်က.. ရောက်တာနဲ့ဒီကားကို ကားအပြင်ဆိုင်မှာသေချာသွားစစ်နေတာ မသုံးတာကနှစ်နဲ့ချီနေပြီမို့လေ အဲဒါကညနေမှပြီးတာ ဒါကြောင့်မင်းကိုမပြောဖြစ်လိုက်တာ..´

`ဒါဆိုရှင်မနေ့ညတည်းကထွက်လာ​တာပေါ့..´

`အင်း..´

`ရှင်တစ်ရက်လုံးမအိပ်ရသေးဘူးမလား´

`ကိုယ်လေယာဥ်ပေါ်မှာအိပ်ခဲ့ပါတယ်..´

`ရှင်ကားမောင်းလို့ဖြစ်လို့လား..´

လိဝေပြုံးကာ မေဦးအနားတိုးကပ်လာသည်.. မေဦးအနောက်ကိုမသိမသာဆုတ်သွားသည်.. လိဝေကမေဦးနောက်ကခါးပတ်လေးကိုယူပြီး ခါးပတ်ပတ်ပေးသည်.. နောက်ပြီးအဲအတိုင်းလေးကပ်ကာ..

`မင်းလုံခြုံအောင် ခါးပတ်ပတ်ထားရမယ်လေ.. နောက်ပြီးလျှောက်မတွေးပါနဲ့ ကိုယ်အဆင်ပြေတယ် မင်းသာနည်းနည်းအိပ်ထားလေ.. နုန်းနေသလိုပဲ.. လိမ္မာတယ်.. အိပ်တော့´ ဟုဆိုပြီးမေဦးခေါင်းလေးကိုပုတ်လိုက်သည်.. မေဦးခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြီး ဟိုဘက်ကိုသာလှည့်အိတ်သည်.. လိဝေနီးကပ်လာတဲ့အချိန်တည်းက မေဦးရင်ခုန်သွားမိသည်.. ရှက်ရှက်နှင့်သာ ကျောပေးပြီးအိပ်တော့သည်.. ခဏအကြာမှာကားစက်နှိုးပြီးနောက် ကားလေးဟာအရှိန်မှန်မှန်ရွေ့သွားသည်..

သို့သော်ရုတ်တရက်လီဝေက တစ်စုံတစ်ခုကိုမေဦးပေါ်ခြုံပေးလိုက်သောကြောင့် မေဦးလိဝေကိုလှည့်ကြည့်သည်..ကိုယ်ပေါ်ကလိဝေခြုံပေးတဲ့ ဂွမ်းစောင်ခပ်ထူထူတစ်ထည်ကိုကိုင်ကာ မေဦးလိဝေကိုကြည့်သည်.. ဂွမ်းစောင်ကအသစ်မို့ အနံတောင်ရနေသေးသည်.. လိဝေကမေဦးကိုပြန်ကြည့်ကာ..

`တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်ဒီကားကိုပဲယူလာမိတာ ဒီကားက ပြတင်းပေါက်မှန်ကာလို့မှအဆင်မပြေတာ.. ကိုယ်ကအသစ်ဝယ်ရင်မမှီမှာစိုးတာနဲ့ အဆင်ပြေသလိုမိုးကာဇစ်လေးပဲ ပြတင်းပေါက်ကာဖို့တပ်ခဲ့နိုင်တာ မှန်တံခါးတွေလိုလေလုံမှာမဟုတ်ဘူး မင်းချမ်းနေတော့မယ်..´

`ရပါတယ်.. ရှင်ခြုံဖို့စောင်ရောပါရဲ့လား´

`အင်း.. ကိုယ်အလာတုန်းက ၃ထည်လောက်ဝယ်လာတယ်..´

`ဪ..´

`မင်းချမ်းရင်ပြော.. နေဦးကိုယ်ဒါလုပ်ပေးမယ်..´

ပြတင်းပေါက်ကိုကာဖို့လုပ်ထားတဲ့ မိုးကာသားလေးကို လိဝေဇစ်ဆွဲချလိုက်သည်.. အမှန်ပင်.. မိုးကာနှင့်ကားရှေ့မှန်ကြားဟတဲ့နေရာသေးသေးလေးကလည်း လေကအရှိန်နှင့်ဝင်လာသည်.. မေဦးဂွမ်းစောင်လေးကိုသေချာခြုံကာထွေးပြီး အိပ်လိုက်သည်.. 

လိဝေမေဦးပုခုံးလေးကိုလှုပ်ကာနှိုးသည်..မေဦးမျက်လုံးလေးဖွင့်လာတော့..

`နိုးပြီလား... ရှေ့ကကားရပ်သွားတယ် အပေါ့အပါးသွားဖို့နားတာတဲ့ မင်းရောလမ်းဆင်းလျှောက်ဦးမလား..´

`ဪ.. အင်း.. ခဏဆင်းမယ်လေ..´

`ဖြည်းဖြည်းထ..´

လိဝေပြောပြီးနောက်ဆင်းကာမေဦးဘက်က မိုးကာဇစ်လေးဖွင့်ကာ တံခါးဖွင့်ပေးသည်..  မေဦးဆင်းကာ အပေါ့အပါးသွားလာပြီးနောက် ကားဆီပြန်လာတော့ လိဝေကပေါင်မုန့်ထုတ်လေးလှမ်းပေးသည်..

`ရော့.. ဒါလေးစားဦး..´

`ကျွန်မဗိုက်မဆာဘူး..´

`မင်းစားမှဖြစ်မယ်..´

`ဘာလို့လဲ..´

`ကိုယ့်ကားက သိပ်မကောင်းဘူး ကိုယ်အသစ်ဝယ်လိုက်သင့်တာ မင်းကိုဒုက္ခများစေပြီ.. လေလည်းမလုံ လမ်းကကြမ်းနဲ့ ကိုယ်မင်းကိုစိတ်မချဘူး ဒါလေးသောက်ပြီး ဒီဆေးလေးသောက်လိုက်ပါ.. ဒါမှမင်း ခရီးကိုအေးအေးဆေးဆေးသွားနိုင်မှာ..´

မေဦးဘာမှမပြောတော့ပဲ လိဝေပေးတဲ့မုန့်လေးကိုစားကာ ဆေးသောက်လိုက်သည်..ခဏနေတော့ ကားဆရာကြီးကစကားလာပြောသည်..

`ကောင်လေးတို့ နောက်ခဏနေကားထွက်ရင် မရပ်တော့ဘူး ပုပ္ပါးတောင်ကိုတောက်လျှောက်မောင်းတော့မှာ...´

`ဟုတ်ကဲ့.. ကျေးဇူးပါရှင့်..´

မေဦးပြန်ဖြေလိုက်သည်..  ကားပေါ်ရောက်တော့ ခါးပတ်ပတိကာစောင်ကိုခြုံထားလိုက်သည်.. လိဝေမေဦးခေါင်းလေးပွတ်ပေးလိုက်သောကြောင့် မေဦးလိဝေကိုပြုံးပြကာ ကြည့်တော့

`လိမ္မာတယ် အိပ်တော့.. ဆေးသောက်ထားတာ.. အနည်းဆုံး ၅နာရီလောက်တော့ အိပ်လို့ရသေးတယ် မြန်မြန်အိပ်..´

`အင်း.. ရှင်ဂရုစိုက်မောင်းနော်..´

မေဦးဟိုဘက်လှည့်ကာ မျက်လုံးများပိတ်ထားလိုက်သည်..ဆေးရှိန်ကြောင့်လားမသိ ခဏအတွင်းပင်အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်..