ကောင်းကင်ပြာပြာအောက်တွင် တူညီသောအနက်ရောင်ဝတ်စုံ ကွဲပြားသော line colour လေးနှင့် တူညီသောခေါင်းဆောင်းအနက်ရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် လူအများအပြားကို ဟိုတစ်စု ၊ဒီတစ်စု နှင့် တက္ကသိုလ် ဝန်းအတွင်း အပြည့်တွေ့ရသည်။ ဘွဲ့လက်မှတ်ကိုယ်စီနှင့် ဓာတ်ပုံရိုက်နေကြသူများလည်းအများအပြားပင်၊ ဆူညံနေသော်လည်းပျော်ရွှင်မှုတွေကြောင့် ဘာကိုမှသိပ်မကြားနိုင်တော့ပါ ဆရာ၊ဆရာများ သူငယ်ချင်းများနှင့် အုပ်စုလိုက်တစ်စုပြီးတစ်စု ဓာတ်ပုံများရိုက်ကာ ကျွန်မ မအားလပ်နိုင်သေးပါ။ကျောင်းသားဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအမှတ်တရမို့ အပျော်လွန်သလို ဝမ်းနည်းမှုလေးကလည်း ကပ်ပါနေသည်။ဆရာ၊ဆရာမတွေနှင့်ထွေးပွေ့နှုတ်ဆက်လိုက် သူငယ်ချင်း​တွေနှင့် အရင်ကဟာသတွေပြောရင်း ရယ်လိုက် ၊မောလိုက် ၊ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်နှင့်အလုပ်တွေရှုပ်နေသည်။မေမေတို့ကလဲ မိသားစု ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့လှမ်းခေါ်နေ​​​​သောကြောင့် လက်ကလေးပြကာ မေမေတို့ဆီ ထွက်လာခဲ့သည်။ 'သစ္စာ.....သစ္စာ.....နင့်လက်မှတ်ကျန်ခဲ့ပြီ.....'သူငယ်ချင်းများအော်သံကြောင့် မေသစ္စာဦးပြန်လှည့်ကာ ဘွဲ့လက်မှတ်လေးသွားယူပြီး အမေတို့ဆီပြေးအသွား ဖိနပ်ဒေါက်ချော်ကာ ဒူခွေပြီး အလဲ လက်တစ်စုံက ကျွန်မလက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲထူပေးသောကြောင့် ပြုတ်မကျခဲ့ပါ။..။..။ 'ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.....သူမပြောပြီး အရှေ့ကိုသာဆက်ပြေးသွားသည်။ထို့နောက်လူတစ်စုနှင့်အတူဓာတ်ပုံရိုက်နေကြသည်။ရုပ်ကလေးတွေခပ်ဆင်ဆင်နှင့် မိသားစုဖြစ်ဟန်တူသည်။သူတို့ပျော်ရွှင်နေတဲ့ပုံလေးကအသက်ဝင်လှသည်။တကယ်တော့...ဒါကျွန်တော့အမေတက်ခဲ့တဲ့တက္ကသိုလ် အမေ့အတွက်အမှတ်တရဖြစ်အောင် ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးဖို့ camera လေးလည်ပင်းမှာစွဲလာပေမယ့် ဘာပုံရိုက်လို့ရိုက်ရမှန်းမသိတာကြောင့် ကျောင်းဝန်းမှာပတ်နေတာကြာခဲ့ပြီ သးမတို့မိသားစုလေးကိုကြည့်တော့ ပျော်ရွှင်မှုအပြည့်နဲ့ပါ။သူမတို့မိသားစုလေးကိုပဲ ကျောင်းဆောင်ကြီးကိုနောက်ခံထားပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ယူခဲ့မိသည်။ ကျွန်တော့်အမေသည်မြန်မာလူမျိုးစစ်စစ်တစ်ယောက်ပါ။အဖေကတော့တရုတ်လူမျိုးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှခွင့်မလွှတ်မည့်လူပါ.....အမေ့ကိုလောကကြီးကနေအစောဆုံးထွက်ခွာစေသည့်သူကို ကျွန်တော်လုံးဝခွင့်မလွှတ်နိုင်ပါ...ထို့ကြောင့်အလုပ်နားတာနှင့်မြန်မာနိုင်ငံကျွန်တော့်အမေရဲ့အိမ်မှာပဲလာနေတတ်သည်။အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းထဲတွင်အမေ့ပုံကိုနံရံအပြည့်ချိတ်ထားပြီးအရှေ့တွင်စားပွဲခုံအံဆွဲလေးထဲမှာအမေ့အတွက် အမှတ်တရလေးတွေထည့်ပေးထါးသည်။ထို့နောက် အိမ်ရှေ့ဝရံတာလေးမှာရှိတဲ့ခုံလေးမှာထိုင်ရင်း အဝေးကိုငေးကြည့်နေမိသည်။အမေငယ်ငယ်လေးတည်းကသင်ပေးလို့မြန်မာစကားပြောတတ်ခဲ့ခြင်းပါ။သင်ပေးတုန်းကတော့မလိုအပ်ဖူးထင်ကာ အမြဲရှောင်ပြေးခဲ့တဲ့ကျွန်တော်။အခုတော့အမေ့ကိုကျေးဇူးတင်မိတယ်။အမေ့ရဲ့မွေးရပ်မြေ အမေ့ရဲ့မိခင်ဘာသာစကား။အမေ့ရဲ့ဇာတိအခုကျွန်တော်ရှိနေနိုင်တာ၊ဒီမှာအမေနဲ့စကားပြောနေနိုင်တာ အမေ့ရဲ့အိမ်မှာအမေနဲ့နှစ်ယောက်တည်းနေခွင့်ရတာအညးလုံးအမေ့ရဲ့ကျေးဇူးပါ။

'တီ.....တီ.....တီ' စိတ်ကူးကောင်းနေ အတွေးကောင်းနေတုန်း ဝင်လာတဲ့ဖုန်းကြောင့် အတွေးတွေပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီ၊ oversea ထုန်းမို့တရုတ်ကမှန်းသိပြီးသားပါ

'HELLO'

ကျွန်တော်တရုတ်လိုသာပြောလိုက်သည်။'အကို ကျွန်တော် ​ယောင်လင်ပါ အလုပ်ကိစ္စတွေများနေပြီ အကိုနောက်လပြန်လာရမယ်ထင်တယ် ဇာတ်လမ်းတွေလည်းငြင်းပေမယ့် လာနေကြတုန်းပဲ' 'ငါမင်းကိုဒီနှစ်ဇာတ်လမ်းတွေမရိုက်ဖူး ကြော်ငြာရိုက်ကူးရေးအသေးစားတွေပဲလုပ်မယ်လို့ပြောတယ်လေ မင်းရှင်းအောင်မပြောဖူးလား?' ဟုအသံမာမာနှင့်​မေးတော့ 'မဟုတ်ဖူးအကို သူတို့က နောက်နှစ်အတွက်လာ​နေတာပြီးတော့ကြည့်ဦး အစ်ကို အနုပညာသက်တမ်း၉နှစ်မှာ ဇာတ်လမ်းတွဲ၃တွဲနဲ့ ရုပ်ရှင် တစ်ကားပဲရိုက်တယ်လေ အစ်ကိုချမ်းသာလို့ မဟုတ်ရင် ဒီလိုရပ်တည်လို့​ဖြစ်မှာမဟုတ်ဖူးလေ အကိုလျှောက်လုပ်မနေပါနဲ့ နောက်လရောက်အောင်ပြန်လာပါ 'ပွစိပွစိနဲ့ပြောနေသောယောင်လင်အား နားထောင်ရင်း စိန်မရှည်တော့သောကြောင့် 

'သိပြီ နောက်ရောဘာရှိသေးလဲ?'ဟုသာမေးလိုက်သည်။

'အကိုမမေ့နဲ့နော်'

'သိတယ်'ဟုသာပြောပြီးဖုန်းချလိုက်သည်။

ထို့နောက်ဝမ်လီဝေတစ်ယောက်ထိုင်နေရင်း ရက်တွေတွက်ကြည့်တော့နှစ်ပတ်ကျော်သာလိုတော့သည်။သက်ပြင်းလေးချရင်းထိုင်ခုံနောက်ကျောလေးကိုမှီပြီး မျက်လုံးများမှိတ်ထားလိုက်သည်။ လေအေးအေးလေးကသာ တိုဝှေ့နေတော့သည်..........ကောင်းကင်ပြာပြာအောက်တွင် တူညီသောအနက်ရောင်ဝတ်စုံ ကွဲပြားသော line colour လေးနှင့် တူညီသောခေါင်းဆောင်းအနက်ရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် လူအများအပြားကို ဟိုတစ်စု ၊ဒီတစ်စု နှင့် တက္ကသိုလ် ဝန်းအတွင်း အပြည့်တွေ့ရသည်။ ဘွဲ့လက်မှတ်ကိုယ်စီနှင့် ဓာတ်ပုံရိုက်နေကြသူများလည်းအများအပြားပင်၊ ဆူညံနေသော်လည်းပျော်ရွှင်မှုတွေကြောင့် ဘာကိုမှသိပ်မကြားနိုင်တော့ပါ ဆရာ၊ဆရာများ သူငယ်ချင်းများနှင့် အုပ်စုလိုက်တစ်စုပြီးတစ်စု ဓာတ်ပုံများရိုက်ကာ ကျွန်မ မအားလပ်နိုင်သေးပါ။ကျောင်းသားဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအမှတ်တရမို့ အပျော်လွန်သလို ဝမ်းနည်းမှုလေးကလည်း ကပ်ပါနေသည်။ဆရာ၊ဆရာမတွေနှင့်ထွေးပွေ့နှုတ်ဆက်လိုက် သူငယ်ချင်း​တွေနှင့် အရင်ကဟာသတွေပြောရင်း ရယ်လိုက် ၊မောလိုက် ၊ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်နှင့်အလုပ်တွေရှုပ်နေသည်။မေမေတို့ကလဲ မိသားစု ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့လှမ်းခေါ်နေ​​​​သောကြောင့် လက်ကလေးပြကာ မေမေတို့ဆီ ထွက်လာခဲ့သည်။ 'သစ္စာ.....သစ္စာ.....နင့်လက်မှတ်ကျန်ခဲ့ပြီ.....'သူငယ်ချင်းများအော်သံကြောင့် မေသစ္စာဦးပြန်လှည့်ကာ ဘွဲ့လက်မှတ်လေးသွားယူပြီး အမေတို့ဆီပြေးအသွား ဖိနပ်ဒေါက်ချော်ကာ ဒူခွေပြီး အလဲ လက်တစ်စုံက ကျွန်မလက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲထူပေးသောကြောင့် ပြုတ်မကျခဲ့ပါ။..။..။ 'ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.....သူမပြောပြီး အရှေ့ကိုသာဆက်ပြေးသွားသည်။ထို့နောက်လူတစ်စုနှင့်အတူဓာတ်ပုံရိုက်နေကြသည်။ရုပ်ကလေးတွေခပ်ဆင်ဆင်နှင့် မိသားစုဖြစ်ဟန်တူသည်။သူတို့ပျော်ရွှင်နေတဲ့ပုံလေးကအသက်ဝင်လှသည်။တကယ်တော့...ဒါကျွန်တော့အမေတက်ခဲ့တဲ့တက္ကသိုလ် အမေ့အတွက်အမှတ်တရဖြစ်အောင် ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးဖို့ camera လေးလည်ပင်းမှာစွဲလာပေမယ့် ဘာပုံရိုက်လို့ရိုက်ရမှန်းမသိတာကြောင့် ကျောင်းဝန်းမှာပတ်နေတာကြာခဲ့ပြီ သးမတို့မိသားစုလေးကိုကြည့်တော့ ပျော်ရွှင်မှုအပြည့်နဲ့ပါ။သူမတို့မိသားစုလေးကိုပဲ ကျောင်းဆောင်ကြီးကိုနောက်ခံထားပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ယူခဲ့မိသည်။ ကျွန်တော့်အမေသည်မြန်မာလူမျိုးစစ်စစ်တစ်ယောက်ပါ။အဖေကတော့တရုတ်လူမျိုးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှခွင့်မလွှတ်မည့်လူပါ.....အမေ့ကိုလောကကြီးကနေအစောဆုံးထွက်ခွာစေသည့်သူကို ကျွန်တော်လုံးဝခွင့်မလွှတ်နိုင်ပါ...ထို့ကြောင့်အလုပ်နားတာနှင့်မြန်မာနိုင်ငံကျွန်တော့်အမေရဲ့အိမ်မှာပဲလာနေတတ်သည်။အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းထဲတွင်အမေ့ပုံကိုနံရံအပြည့်ချိတ်ထားပြီးအရှေ့တွင်စားပွဲခုံအံဆွဲလေးထဲမှာအမေ့အတွက် အမှတ်တရလေးတွေထည့်ပေးထါးသည်။ထို့နောက် အိမ်ရှေ့ဝရံတာလေးမှာရှိတဲ့ခုံလေးမှာထိုင်ရင်း အဝေးကိုငေးကြည့်နေမိသည်။အမေငယ်ငယ်လေးတည်းကသင်ပေးလို့မြန်မာစကားပြောတတ်ခဲ့ခြင်းပါ။သင်ပေးတုန်းကတော့မလိုအပ်ဖူးထင်ကာ အမြဲရှောင်ပြေးခဲ့တဲ့ကျွန်တော်။အခုတော့အမေ့ကိုကျေးဇူးတင်မိတယ်။အမေ့ရဲ့မွေးရပ်မြေ အမေ့ရဲ့မိခင်ဘာသာစကား။အမေ့ရဲ့ဇာတိအခုကျွန်တော်ရှိနေနိုင်တာ၊ဒီမှာအမေနဲ့စကားပြောနေနိုင်တာ အမေ့ရဲ့အိမ်မှာအမေနဲ့နှစ်ယောက်တည်းနေခွင့်ရတာအညးလုံးအမေ့ရဲ့ကျေးဇူးပါ။ 'တီ.....တီ.....တီ' စိတ်ကူးကောင်းနေ အတွေးကောင်းနေတုန်း ဝင်လာတဲ့ဖုန်းကြောင့် အတွေးတွေပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီ၊ oversea ထုန်းမို့တရုတ်ကမှန်းသိပြီးသားပါ 'HELLO' ကျွန်တော်တရုတ်လိုသာပြောလိုက်သည်။'အကို ကျွန်တော် ​ယောင်လင်ပါ အလုပ်ကိစ္စတွေများနေပြီ အကိုနောက်လပြန်လာရမယ်ထင်တယ် ဇာတ်လမ်းတွေလည်းငြင်းပေမယ့် လာနေကြတုန်းပဲ' 'ငါမင်းကိုဒီနှစ်ဇာတ်လမ်းတွေမရိုက်ဖူး ကြော်ငြာရိုက်ကူးရေးအသေးစားတွေပဲလုပ်မယ်လို့ပြောတယ်လေ မင်းရှင်းအောင်မပြောဖူးလား?' ဟုအသံမာမာနှင့်​မေးတော့ 'မဟုတ်ဖူးအကို သူတို့က နောက်နှစ်အတွက်လာ​နေတာပြီးတော့ကြည့်ဦး အစ်ကို အနုပညာသက်တမ်း၉နှစ်မှာ ဇာတ်လမ်းတွဲ၃တွဲနဲ့ ရုပ်ရှင် တစ်ကားပဲရိုက်တယ်လေ အစ်ကိုချမ်းသာလို့ မဟုတ်ရင် ဒီလိုရပ်တည်လို့​ဖြစ်မှာမဟုတ်ဖူးလေ အကိုလျှောက်လုပ်မနေပါနဲ့ နောက်လရောက်အောင်ပြန်လာပါ 'ပွစိပွစိနဲ့ပြောနေသောယောင်လင်အား နားထောင်ရင်း စိန်မရှည်တော့သောကြောင့် 'သိပြီ နောက်ရောဘာရှိသေးလဲ?'ဟုသာမေးလိုက်သည်။ 'အကိုမမေ့နဲ့နော်' 'သိတယ်'ဟုသာပြောပြီးဖုန်းချလိုက်သည်။ ထို့နောက်ဝမ်လီဝေတစ်ယောက်ထိုင်နေရင်း ရက်တွေတွက်ကြည့်တော့နှစ်ပတ်ကျော်သာလိုတော့သည်။သက်ပြင်းလေးချရင်းထိုင်ခုံနောက်ကျောလေးကိုမှီပြီး မျက်လုံးများမှိတ်ထားလိုက်သည်။ လေအေးအေးလေးကသာ တိုဝှေ့နေတော့သည်.........