တံခါးပွင့်သံလို တံခါးရွက်က တကျွီ့ကျွီ့မြည်သံကို
ကြားလိုက်ရသဖြင့် သူဆတ်ကနဲထထိုင်လိုက်သည်။
ရင်သည် တစ်ခုခုကို စိုးရွံ့နေသလို ခံစားနေရ၏။
ခြေသံကတရွေ့ရွေ့နီးလာသလိုခံစားရသဖြင့် သူနားစွင့်လိုက်သည်။ သူ့အခန်းရှေ့ရောက်သောအခါ ခြေသံကရပ်တန့်သွား၏။
တံခါးရွက်၏ ညီးညူသံကြောင့် နားကိုဆက်စွင့်ထားလိုက်သည်။
သူကြားလိုက်သည်က ခေါ်သံသဲ့သဲ့လေးရယ်။ သည်ခေါ်သံကြားလိုက်သောအခါ သူ့ရင်ထဲဗုံးတစ်လုံးဖောက်ခွဲလိုက်သည့်အတိုင်း မြည်ဟီးသွားလေသည်။
" ကို ကိုရေ ကို ကယ်ပါဦး ကို "
ခေါ်သံနှင့်အတူ ရေစက်ကျသံများကိုထပ်မံကြားလိုက်ရသဖြင့် သူ့ရင်ထဲမွန်းကြပ်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရင်လာရ၏။
" မလာနဲ့ မလာနဲ့ သွား သွား "
သူအထိတ်တလန့် အော်လိုက်သည်။
" ကို ကိုရေ ကိုရေ ကယ်ပါဦး "
" မလာနဲ့ မလာနဲ့ သွား ငါ့ဆီမလာနဲ့ အား "
အသံကိုခြစ်ကာ အော်ပစ်လိုက်မိသည်။ အိပ်မက်ဆိုးထဲက
လန့်နိုးသွားရပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများ ရွှဲနစ်နေလေပြီ။
နိမ့်ချည် မြင့်ချည်ခုန်နေသော ရင်ကြောင့် အိပ်ယာနံဘေးတွင် ထားထားသည့် ရေကရားထဲမှ ရေကို
ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။
အိပ်မက်မှန်း အသိစိတ်က သိလိုက်သည်။ ထိတ်လန့်စိတ်က တည်ငြိမ်သွားသဖြင့် အိပ်ယာပေါ်က ဆင်းကာ အခန်းတံခါးကို
ဖွင့်လိုက်၏။ သူ့အခန်းရှေ့တွင် ရေများအိုင်နေသည်ကို
တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူ့စိတ်ထဲဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားသည်။
" ဒီရေတွေ ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ "
တစ်ယောက်တည်း နားမလည်စွာ ပြန်မေးလိုက်သည်။ မျက်ဝန်း၌ ပေါ်လာသော ပုံရိပ်တစ်ခုကြောင့် သူ့ရင်ထဲစူးခနဲဖြစ်သွား၏။
" မင်းကို မေ့ထားပါရစေ ငြိမ်းရယ် "
ရင်ထဲမှ တိတ်တိတ်ညည်းမိသည်။ပါးပြင်
ပေါ် အလိုအလျောက်စီးဆင်းလာသည့် မျက်ရည်များကို မပွတ်သုတ်တော့။
ထိုနေ့လေးကို တစ်သက်တာ မေ့နိုင်မည်မဟုတ်။
မျက်ဝန်း၌ ပုံရိပ်အချို့ထင်ဟပ်လာလေ၏။
သူဒေါသများ ပေါက်ကွဲနေလေ၏။ သူ့အပေါ် သစ္စာဖောက်ရက်သော ငြိမ်း ကို အသေသတ်ပစ်ချင်လောက်အောင် စိတ်နာရသည်။
ငြိမ်းနှင့်သူ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်ပင်ပြည့်တော့မည်။
သည်နှစ်ထဲ လက်ထပ်ရန် တိုင်ပင်ထားကြ၏။ ငြိမ်းနာမည်က သစ်သစ်ငြိမ်း ။ ငွေကြေးပြည့်စုံ၍ ပညာတတ် ၊ရုပ်ချော သဖြင့် ချွေးမတော်ချင်သူ ပေါလေသည်။
သူက ငွေကြေးနိမ့်ပါးသူပင်။ ငြိမ်းအချစ်ကိုရရှိသော်လည်း
ငြိမ်းနှင့်နီးစပ်ရန် ကြိုးစားနေရသူတစ်ယောက်။ အမြဲလိုလိုပင် ငြိမ်းအတွက် စိတ်ပူပင်နေရသူတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ကြားရသည့်သတင်းက သူ့ရင်ကို ဒေါသဖြင့်လောင်မြိုက်စေ၏။ နေ့လယ်က သူငယ်ချင်းအောင်စိုး လာပြောပြသော စကားများအား နားမှာ ပြန်ကြားယောင်လာသည်။
" ငြိမ်း လက်ထပ်တော့မယ် သက်ထင် သူ့အိမ်ကသဘောတူတဲ့သူနဲ့ "
အောင်စိုးကို မယုံနိုင်သလို ပြန်မေးမိလိုက်၏။ အောင်စိုးက ဆက်ဖြေသည်။
" ဟုတ်တယ် သူ့အိမ်ကိုသူလွန်ဆန်မရဘူးလေ သူ့အမေကိုယ်တိုင် ငြိမ်းဆီငါသွားလည်တော့ ပြောလိုက်တာ
ငြိမ်းကိုမေးကြည့်တော့ သူငိုတယ် မင်းကိုချစ်ပေမယ့်
သူ့အိမ်ကို သူမငြင်းရဲဘူးတဲ့ သူဘယ်လောက်ချစ်ချစ်
မင်းကိုသူမေ့ရတော့မယ်တဲ့ မင်းတို့နှစ်ယောက်အတွက် ငါလည်းစိတ်မကောင်းဘူးသက်ထင် "
အောင်စိုးစကားတွေပြန်ကြားယောင်သောအခါ တောက်တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်းခေါက်မိ၏။ ယခုချိန်မှာ
သူခံစားနေရသော အပူမီးအား ဒေါသစိတ်များ ၊ ထပ်ဆင့်ဖုံးလွှမ်းလာသည့်အခါ ပို၍ရင်မှာလောင်မြိုက်လာ၏။
ငြိမ်း၏ ချိုအီနေသော အသံလွင်လွင်လေးအား သူကြားလိုက်ရသဖြင့် ငြိမ်းကိုပြန်လှည့်ငေးကြည့်ဖြစ်သည်။
ငြိမ်းတို့အိမ်၏ အနောက်ဖက်တွင် ကျယ်ပြန့်သော ကန်ကြီးတစ်ကန်ရှိ၏။ ထိုကန်ထဲတွင် ငါးများမွေးမြူထားလေသည်။ လသာနေသဖြင့် ကန်ကြီးက
လှပနေသလို ခံစားနေရ၏။ လေတဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်နေသဖြင့် ကန်ရေပြင်ပေါ်တွင် လှိုင်းကြက်ခွပ်လေးများ ပြေးနေသည်ကို လရောင်အောက်တွင် မထင်မရှား မြင်ရသည်။ သက်ထင်နှင့် ငြိမ်း
တို့နှစ်ယောက် အမြဲတွေ့နေကြနေရာလေးလည်းဖြစ်၏။
ငြိမ်းကို နောက်ဆုံးလာတွေ့ရန် သူချိန်းလိုက်သဖြင့် ငြိမ်းရောက်လာခြင်းပင်။
သူရင်တစ်ခုလုံး နာကျင်လွန်းသဖြင့် သူမချိတင်ကဲ ခေါ်လိုက်မိ၏။
သူ့ခေါ်သံကြောင့် ရွှန်းလဲ့လဲ့ မျက်၀န်းများဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်၍ ငြိမ်းက ပြန်ထူးသည်။
" ကိုကြားတာတွေ အမှန်လား "
သူ့မေးသံအဆုံးတွင် ငြိမ်းထံမှသက်ပြင်းချသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရ၏။
ပြီးမှ ဖြည်းလေးစွာနှင့်
" ကို ရယ် ငြိမ်းကိုခွင့်လွှတ်ပါ ငြိမ်း ကိုနားလည်ပေးပါ ငြိမ်းကြောင့် မေမေ့ကိုစိတ်မဆင်းရဲစေချင်သလို မေမေ့ကိုမနာကျင်စေချင်ဘူး ငြိမ်း ငြိမ်း အိမ်ကိုလွန်ဆန်မရလို့ပါကိုရယ် ကို့ကိုငြိမ်းသိပ်ချစ်ပါတယ် "
ဟုဖြေသည်။ သူနာနာကျင်ကျင် ထရယ်လိုက်၏။
သူရယ်သည်ကိုမြင်တော့ငြိမ်းက ခေါင်းလေးကို ငုံ့ထားသည်။
" ချစ်တယ် ငါ့ကိုသိပ်ချစ်တယ်လား ဟုတ်လား "
သူဒေါသတကြီးအော်ေမးတော့
တအိအိနှင့် ငြိမ်းကရှိုက်ငိုနေသည်။
" မင်းနဲ့ငါ ချစ်ခဲ့ကြတာဘာလဲ အပျင်းပြေလား
ငါက မင်းအတွက် ဘာလဲ ပြောစမ်း ငြိမ်း
ငါ့ကိုကျ မင်းဘယ်လိုသဘောထားတာလဲ
ငါသာ ချမ်းသာတဲ့သူတစ်ယောက်ဆို မင်းဒီလိုလုပ်ရက်မလား ငါ့ရဲ့အိပ်မက် ၊ စိတ်ကူး ၊ မျှော်လင့်ချက်တွေ အားလုံးပျက်ဆီးခဲ့ရပြီ
မင်းကိုငါသိပ်မုန်းတယ် ငြိမ်း "
" ဟင့် ဟင့် မဟုတ်ပါဘူး မဟုတ်ပါဘူး ကိုရယ် ငြိမ်းရှင်းပြပါရစေ "
ပြောပြောဆိုဆိုလှည့်ထွက်လာသည့် သူ့ရင်ထဲ နာကျင်မှုကြောင့် ပါးပြင်၌ စိုစွတ်နေသည့် မျက်ရည်များကို
မပွတ်သုတ်ဘဲ အားရပါးရငိုချပစ်လိုက်၏။
နောက်တစ်နေ့တွင် ငြိမ်းတစ်ယောက် ရေကန်ထဲခုန်ချပြီး
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သတ်သေသော သတင်းကြားလိုက်ရသည်။ သည်နေ့ထိ ငြိမ်းကို စိတ်ထဲစွဲ၍
အိပ်မက်ထဲ၌ ခဏ ၊ ခဏ တွေ့နေရခြင်းပင်။
ငြိမ်း၏ စိတ်ဝိညာဉ်သည် မသေခင်ပင် သူ့အား စိတ်ပဲစွဲသွားလား
မသိသော်လည်း သူ့ကိုတော့ အစဉ်အိပ်မက်ပေးနေတော့သည်။
***********
ခြေသံကို ကြားနေရလေပြီ။ သည်ခြေသံက သူနှင့် ယဉ်ပါးလွန်းလှ၏။ သူ့ရင်ထဲ တုန်ရင်လာရပြန်သည်။
ငြိမ်းတစ်ကိုယ်လုံးရေများ ရွှဲရွှဲစိုနေသည်။ ငြိမ်း၀တ်ထားသည့် အဝတ်စားများမှ ရေများ တပေါက်ပေါက် ကျနေ၏။
ငြိမ်း၏မျက်နှာ၌ အေးစက်သော အငွေ့များ လွှမ်းခြုံနေကြသည်။ သူ့ကိုစူးရဲသော မျက်ဝန်းနှင့်စူးစိုက်ကြည့်နေ၏။
" ကို ကိုရေ ငြိမ်းကိုကယ်ပါ ကို ငြိမ်းရေမကူးတတ်ဘူး "
" ကို ငြိမ်းကိုလာခေါ်ပါ "
ထိုစကားများသာ တတွတ်တွတ်ရွတ်နေသည့် ငြိမ်းက သူ့အနား တစ်ဖြည်းဖြည်း တိုးလာသည်။
" မ လာနဲ့ သွား သွား ငါ့အနားမလာနဲ့ နင့်ကိုကြောက်တယ် ငါကြောက်တယ် သွား သွား နင့်ကိုငါမုန်းတယ်
အား မလာနဲ့ နင်မလာနဲ့နော်"
သူ့အော်သံအဆုံး ငြိမ်းက သူ့အနား ပိုပို တိုးလာကာ သူ့ကို လက်ယပ် ခေါ်သည်။
" ငြိမ်းနောက်လိုက်ခဲ့ပါ ကိုရေ ငြိမ်းကို လာကယ်ပါ "
သူ့ကိုအော်ခေါ်နေသည့် ငြိမ်းအား ဒေါသတကြီး သူပြန်အော်ထုတ်ပစ်လိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်းမျက်နှာပေါ်၌ ဒေါသရောင်များ ပြောင်းလာကြကာ သူ့ကို အော်သည်။
" ငါ့ကိုသတ်တဲ့နင့်ကို ငါပြန်သတ်မယ် ငါပြန်သတ်မယ် "
" မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး မလာနဲ့ သွား သွား "
သူေမာင်းထုတ်ေသာ်လည်း နောက်မဆုတ်ဘဲ ငြိမ်းက သူ့အနားရောက်လာကာ သူ့လည်ပင်းကို သူမ၏အေးစက်သည့်လက်နှင့် ဆုပ်ပြီး ညှစ်တော့၏။
" ငါ့ကိုနင်သတ်ကြောင်း ဝန်မခံရင် နင့်ကို ငါသတ်ပစ်မယ်"
" ငါသတ်ပါတယ် နင့်ကို ငါချစ်လွန်းလို့ပါ ငါဝန်ခံပါ့မယ် "
သူအလန့်တကြားလှိမ့်အော်မိလေတော့သည်။ အိပ်မက်က
လန့်နိုးလာပြီး အရာရာကို ထိတ်လန့်လာ၏။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကြောက်စိတ်ကြောင့် ချွေးများရွှဲနစ်နေသည်။ ငြိမ်း၏ အေးစက်စက်မျက်နှာအား မြင်ယောင်ရင်း ချုံးပွဲချငိုလိုက်၏။ သူမခံစားနိုင်တော့ပါ။ ညစဉ်ခြောက်လှန့်နေသော အိပ်မက်တွေ၏ခြောက်လှန့်ခြင်းဒဏ်ကို သူမခံစားနိုင်တော့။
သူဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ နောက်တစ်နေ့တွင်
ရဲစခန်းသွား ၍ ဖြောင့်ချက်ပေး ဝန်ခံလိုက်လေတော့၏။
ထိုနေ့ညက
" မိန်းမရိုင်းမ ငါ့ကိုအရူးလုပ်တာ နင့်ကိုသိပ်ရွံတယ် "
" မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ပါဘူး ကိုရယ် ငြိမ်းရှင်းပြပါရစေ "
" ဘာရှင်းပြမှာလဲ ဘာအရူးလုပ်ချင်သေးတာလဲ
နင့်ဘဝကိုနင်ရွေးချယ်ပြီးပြီ ငါပြန်မယ် ငါသေတဲ့အထိ
နင့်ကို မုန်းနေမယ် "
" ကို ကို ငြိမ်းပြောတာနားထောင်ပါဦး "
နာကျည်းစွာ ပြောရင်းလှည့်ထွက်သော သူ့ကို ငြိမ်းက
လှမ်းဆွဲလေ၏။ ဒေါသစိတ် ၊ နာကျည်းစိတ် ပြင်းထန်နေသော သူက ငြိမ်းလက်ကိုပုတ်ထုတ်ရင်း
ငြိမ်းကို ဆောင့်တွန်းလိုက်သည်။ သူ့အားနှင့် အားကုန်ဆောင့်တွန်းမှုကြောင့် ငြိမ်းတစ်ယောက်
ရေကန်ထဲ ပြုတ်ကျသွားလေ၏။
သူအံ့ဩစွာ ငေးကြည့်နေမိရင်း ရုတ်တရက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပါ။
" ကို ကိုရေ ကယ်ပါ ငြိမ်းရေမကူးတတ်ဘူး "
ရေထဲမှ ဝူးဝူးဝါးဝါး အားကိုးတကြီး အော်နေသော ငြိမ်းကို
ကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိသည်။
တဖြည်းဖြည်းရေထဲ ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်နေသော ငြိမ်းကို ကြည့်ရင်း နာကျည်းစိတ်က ပြန်ဝင်လာ၏။
ထိုစိတ်ကလွှမ်းမိုးလာသောအခါ ၊ အပြစ်မရှိဘဲ သူ့အားထားခဲ့သော ငြိမ်းကို ကျောခိုင်းခဲ့လေတော့သည်။
