ရှဲ့ယွီသည် နှစ်ခွန်းမပြော ၊ ဟူကောရဲ့ အကျႌကော်လံစအား ဆောင့်ဆွဲ၍ သူ့အနီးတိုးကပ်လာစေလိုက်ပြီး မညှာမတာ တစ်ဖက်လူ၏ ဝမ်းဗိုက်အား ဒူးဖြင့်ဆောင့်ချပစ်လိုက်၏။ ဆက်လက်ပြီး ဟူကော၏တံတောင်ဆစ်အား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ထားလိုက်ပြီး တိမ်းရှောင်ရန်အချိန်မပေး သက်ညှာမှုမပေးပဲ တစ်ဖက်လူအား ဖမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။
ထိုသည်မှာ အတော်လေးကိုလှပစွာ ကိုင်ပေါက်လိုက်သည့် ဂျူဒိုအကွက်ပင်ဖြစ်လေသည်။ သပ်ရပ်ကျွမ်းကျင်လှ၏။ အကယ်၍ ဝန်းကျင်၌က အခုလောက်ထိ အခြေအနေမတင်းမာနေဘူးဆိုလျှင်ဖြင့် နောက်တွင်ရှိနေကြသည့် ဆိုင်ရှင်တစ်စုမှာ လက်ခုပ်သြဘာပေးမိကြပေမည်။
ဟူကောမှာ မြေပြင်နဲ့ ပြင်းထန်စွာညားလိုက်ရခြင်းကြောင့် မျက်စိမှာ အမှောင်ဖုံးသွားလျက် စကားလည်း မဆိုနိုင်တော့ချေ။
သို့တိုင် ရှဲ့ယွီသည် ထိုသူ့အား လွယ်လွယ်နဲ့ လွှတ်ပေးဖို့ရာ စိတ်ကူးမရှိသေး။ သူသည် ထိုလူ့အားမြေပြင်ထက်ကနေ ဆွဲ၍မလိုက်ပြီး ဓာတ်လှေကား၏ သံတံခါးဘက်စီသို့ ဆောင့်တွန်းကပ်ပစ်လိုက်သည့်အခါမှာတော့ 'ဒုန်းခနဲ' အသံတစ်သံထွက်ပေါ်၍လာသည်။ ထို့နောက် ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ဟူကော၏လည်ပင်းမှာ လက်ချောင်းတွေရဲ့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ညှစ်ဆုပ်ထားခြင်းအားခံလိုက်ရသည်။
"အတော်ကို စိတ်ကြီးဝင်နေတာပဲ ၊ ယောက်ျားဆိုတဲ့အတွက် ထောင်ကျဖူးတယ်ဆိုတာက ဆုတံဆိပ်ပဲလို့ ယူဆလိုက်တာပေါ့လေ ဟုတ်လား။"
ဟူကောမှာ ပြန်လည်တိုက်ခိုက်လို့လာသည်။ ကန်ပစ်ရန်ခြေထောက်အားမြှောက်လိုက်ပေမယ့် ထိုခြေထောက်မှာ ရှဲ့ယွီထံမှ ဒုတ်နဲ့ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်အဆော်ခံလိုက်ရပြန်၏။ ခြေသလုံးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်မပြတ်ရှိလေတော့၏။ ရှဲ့ယွီကလက်ကိုလွှတ်လိုက်သည့် အချိန်မှာတော့ ထိုသူမှာမြေပြင်ထက်သို့ တဖန်ပြန်၍ ပစ်လဲကျသွားပြန်သည်။ ထိူသူသည် လက်တစ်ဖက်ကမြေပြင်ကို ထောက်လို့ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်မှာ ဝမ်းဗိုက်အားဖိထားလျက် တင်းမခံနိုင်တော့သည့်အဆုံး အန်ချပစ်မိလေတော့သည်။
". . . . . . Fxxk"
"ခုနလေးက ဘယ်သူ့ကို သောက်ကောင်မလို့ဆဲလိုက်တာလဲ?"
ဟူကောသည် မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့် ရှဲ့ယွီ၏ ချောမောလှပသည့်မျက်နှာအားကြည့်ရင်းမှ ဖြည်းညင်းစွာနဲ့ အနားတိုးကပ်လို့သွားမိ၏။ လူငယ်၏ မျက်ဝန်းအိမ်အတွင်း၌ ရက်စက်တဲ့အငွေ့အသက်တွေအပြည့်ကိန်းဝပ်လျက်ရှိနေသည်မှာ ပြည့်လျှံလို့ပင်ကျလာတော့မည်။ ထိုကဲ့သို့ ထင်ရှားပေါ်လွင်သည့် ရုပ်ရည်ထက်ကို မျက်စိရှေ့ကလူရဲ့ အေးစက်စက်နိုင်မှု ၊ ထက်မြက်မှုနှင့် သုန်သုန်မှုန်မှုန်ရှိခြင်းတို့က သူအားပို၍ အံအားသင့်စေသည်။
ရှဲ့ယွီသည် နောက်တစ်ခေါက် ထပ်မေးလို့လာ၏ ၊ ဒေါသကိုချုပ်တည်းထားလျက် အသံမှာ တိုးညှင်း၍ကွဲအက်အက်နိုင်၏။
"မင်း ခုနက ဘယ်သူ့ကို သောက်ကောင်မလို့ဆဲလိုက်တာလဲ?"
ဟူကောသည် စကားတစ်ခွန်းမျှမဆိုချေ။
"ဘယ်လိုပြုမူပြောဆိုရတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူကမှ မင်းကိုသင်ပေးမထားတော့ ငါသင်ပေးရတာပေါ့လေ။"
ရှဲ့ယွီသည် မြေပြင်ထက်စီက ထိုအမှိုက်သရိုက်ကောင်အား ခြေဖျားကိုသုံးပြီး ကန်ချပစ်ချေသည်။
ဟူကောနောက်ဘက်ရှိ တပည့်သုံးလေးယောက်မှာ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ကြည့်လာကြ၏။ တစ်ယောက်ချင်းစီ၏ မျက်ဝန်းထဲ၌ ချီတုံချတုံဖြင့် တွန့်ဆုတ်လျက်ရှိကြကြောင်း မြင်တွေ့ရသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ပြိုင်တူပင် ထွက်ပြေးကြလေတော့သည်။
"သွားပြီးပဲ ၊ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ?"
အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့တစ်ယောက်သည် ပြေးရင်းလွှားရင်းမှ မေးလာ၏ : "ငါတို့ ရဲသွားတိုင်ကြရင်ရော?"
"လခွမ်းကို ရဲတိုင်!"
ကျန်တစ်ယောက်က ဆိုလာ၏။
"အဲ့လိုသာလုပ်လိုက်ရင် နောက်ဆို ငါတို့ဒီလမ်းမှာ ဘယ်ရမ်းကားလို့ရတော့မလဲ!"
ကုရွှယ်လန် ရဲစခန်းကနေ ဖုန်းလက်ခံရရှိချိန်သည် ညနေခင်းရေနွေးကြမ်းသောက်သုံးနေစဉ်အတွင်း၌ဖြစ်သည်။
ထိုအမျိုးသမီးသည် ပိုးထည်ပဝါအား ချွတ်လိုက်၏ ၊ အတွင်း၌မူကား အဆင့်မြင့် ဇာပန်းထိုးဂါဝန်ရှည်တစ်ထည်အား ဝတ်ဆင်လို့ထားသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ပေါ်လွင်အောင် ချုပ်လုပ်ထားခြင်းလည်းဖြစ်ပြီး ပြောမပြတတ်အောင် တင့်တယ်၍ ကျက်သရေရှိလှပေသည်။ ဂါဝန်အနားကွပ်တွင်တော့ မှိန်ဖျော့ဖျော့အရောင် ပန်းနှစ်ပွင့်အား ခပ်လျှိုလျှိုထိုး၍ထား၏ ၊ ခြေချင်းဝတ်သည် ဖြူဥ၍ သေးသွယ်သွယ်ရှိလျက် တောက်ပြောင်ရှင်းသန့်လှသည့် ကျောက်စိမ်းအသွင်ဆောင်၏။
ဂရုတစိုက်ပုံသွင်းကာ ကောက်ထားသည့် ဆံပင်ရှည်တို့က မျက်နှာဘေးဘက်တွင်ဝဲကာကျ၍နေသည်။ သူမသည် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ ဂုဏ်သရေရှိအမျိုးသမီးတွေရဲ့ လက်တလောသဘောကျမိသည့် ဆောင်းရာသီဖက်ရှင်တွေအကြောင်း ပြောလို့နေကြသည်အား ပြုံးလျက်နားဆင်၍နေလေသည်။ ရံဖန်ရံခါတော့ တစ်ခွန်းစနှစ်စ ဝင်ပြောတတ်၏။
"မဒမ်ချန်က ဒီလောက်တောင်သဘောကျနေမှတော့ နောက်နေ့ကြအရောက်သွားဝယ်လိုက်လေ. . . . . . "
"မမကြီး ၊ ဖုန်းလာတယ်။"
ကုရွှယ်လန်သည် လှည့်လာလျက် ကြွေထည်ရေနွေးခွက်စီလက်လှမ်းရင်း အမေးရှိလာ၏။
"ဘယ်သူဆက်လာတာလဲ?"
ဖုန်းကိုင်သည့်သူမှာ ပြောသင့်မပြောသင့် စက္ကန့်အနည်းငယ် တွေဝေလို့သွား၏။ ထို့နောက်တွင်မူ ကိုယ်ကိုကိုင်းညွှတ်လျက် ကုရွှယ်လန်၏နားအနားကပ်၍ နှစ်ဦးတည်းကြားရရုံ လေသံမျှဖြင့် ဆိုလိုက်သည်။
"ရဲ ၊ ရဲစခန်းက။ ဒုသခင်လေး ခိုက်ရန်ဖြစ်လို့လို့ပြောတယ် ၊ ရိုက်တာ အတော်ပြင်းလို့ တစ်ဖက်လူက ဆေးဖိုးဝါးခအော်တောင်းနေတယ်တဲ့ ၊ မမကြီး ဒီကိစ္စဘယ်လိုလုပ်လိုက်ရမလဲ? လူလွှတ်ပြီး ကြည့်ခိုင်းလိုက်ရမလား?"
ကုရွှယ်လန်သည် မျက်နှာကွက်ခနဲပျက်၍ သွားလေသည်။
~ ~ ~
