သျှန် ဒီရက်ပိုင်း မန္တလေးမှာပဲအနေများနေရသည်။

ပြည်ပကအလုပ်တွေကလည်း သျှန့်လက်ထောက် အမြွှာနှစ်ယောက်တည်းက အငယ် Num နဲ့လွှဲထားလို့ရတာမို့ Num နဲ့သာလွှဲထားလိုက်သည်။

Nic နဲ့ Num ဆိုတာ သျှန် ကိုယ်တိုင်ပေးထားတဲ့နာမည်တွေပေါ့

သျှန် အမေရိကားမှာ ကျောင်းတက်နေစဉ် လုပ်ငန်းတွေအစပြုခါစအချိန်ကာလလောက်က ဘန်ကောက်ဘက်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးထွက်ရင်း ဒီညီကိုနှစ်ကောင် ဘန်ကောက်က လမ်းဘေးတနေရာမှာ သူများတွေရဲ့အပြောခံအဆိုခံပုံစံနဲ့တွေ့ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

အစက သျှန် နဲ့မဆိုင်တဲ့ကိစ္စပဲဆိုပြီး ကျော်သွားမို့ပေမဲ့ 

အငယ်ကောင်လေးရဲ့ မျက်ဝန်းတွေထဲက အေး‌စက်စက်ပုံစံအငွေ့အသက်တွေရယ် အကြီး‌လို့ထင်ရတဲ့ကောင်လေးရဲ့ မဟုတ်မခံပုံစံတွေရယ်ကြောင့် သနားလို့ ကူညီမိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကူညီတယ်ဆိုတာလည်း ပြောဆိုနေသူတွေကြားက ဆွဲထုတ်လာပေးပြီး ပိုက်ဆံအနည်းငယ်ပေးကာ ထားခဲ့မည်ဟုတွေးထားခဲ့တာပင်။

"ကူညီပါ"

မြန်မာလိုပီပီသသပြောလာသော အငယ်တယောက်၏စကားတခွန်းနဲ့တင် ကိုယ့်လူမျိုးဆိုတဲ့အသိနဲ့ ပြီးတော့ ကောင်လေးတွေပုံစံက ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်ပုံသွင်းလို့ရသည့် 13 14 အရွယ်လေးတွေ ဒီတိုင်းသာပစ်ထားခဲ့လိုက်ရင် လမ်းဘေးနေဘဝမျိုးနဲ့ တကယ့်ကို ဂျစ်ပစီဖြစ်သွားလိမ့်မည် ထို့ကြောင့် ဒီကောင်လေးနှစ်ယောက်၏ ညစ်ပေနေသော လက်လေးတွေကို သျှန့်လက်တဖက်စီတွင် တယောက်စီ လက်တွဲကာ ထိုလမ်းကြားလေးမှ ခေါ်ထုတ်လာခဲ့မိသည်။

ဘန်ကောက်က သျှန်တည်းသော Hotel ကိုရောက်မှ ရေမိုးချိုးအဝတ်အသန့်လေးတွေဝတ်စားစေလိုက်သောအခါ ညီကိုနှစ်ယောက်လုံးက တကယ့်ကိုလူရည်သန့်လေးတွေပင်။

"မင်းတို့ မြန်မာစကားတတ်တယ်မလား"

"အင်း "

ပြန်ဖြေပုံကအစအချိုးမပြေ 

"မင်းတို့က ညီအစ်ကိုတွေလား ဘယ်သူကအကြီးလဲ"

"ငါကအကြီး ပြီးတော့ ငါတို့က အမြွှာတွေ သူကအငယ်"

လက်ထောင်ပြီးပြောလာတဲ့သူ‌ကို သျှန် စိတ်တိုင်းမကျစွာ မျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးမိသည်။ကလေးငယ်လေးတွေက အပြောအဆိုကအစ ရိုင်းစိုင်းနေသည်။