"သားသားမီးမှိတ်....ဟင်....ရှင်..အို..."
ကမ္ဘာစကားတောင်မဆုံးလိုက်
သူမကိုယ်လေးကိုမြွေတစ်ကောင်
ပမာ ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်း
လေးကိုပါ သိမ်းပိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရတော့သည်။
အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ကြာသွား
မှန်းမသိ...သူမအသက်ရူကြပ်လာကာ
သူ့ရင်ဘက်ကို အတင်းတွန်းထုတ်တာတောင်
သူမမလွှတ်ပေးတဲ့အပြင် သူမကိုယ်လေး
ကို ကလေးတစ်ယောက်ပွေ့သလို ပွေ့ပြီး အိပ်ယာ
အနမ်းမပြတ်ဘဲ အိမ်ယာဆီလှမ်းလာတော့
သူမအလန့်တကြား သူ့ရင်ဘက်ကို လက်ကလေး
တွေနဲ့ထုရိုက်သော်လည်း သူက ပန်းနဲ့ပေါက်သည့်
အလား...ဘာမှမဖြစ်သလို့ သူလိုသလိုသာ သူမနှုတ်
ခမ်းလေးကို အနမ်းတွေနဲ့ သိမ်းပိုက်နေတော့သည်။
အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ သူနမ်းနေရင်း
သူမကိုယ်လေးကိုပါ သူခန္နာကိုယ်ကြီးနဲ့အတူ
အိပ်ယာထဲ အပါ ဆွဲခေါ်သွားတော့ သူမ အမြန်ထ
ပြေးသော်လည်း သူက သူမကို ခါးလေးကနေ
ပင့်ချီလိုက်ပြီး...သူမကိုယ်လေးကို သူ့ရင်
ခွင်အောင်ကိုထည့်လိုက်တော့ သူမထိပ်လန့်သွားကာ..
"ကယ်ကြ....အွန်း...."
သူမစကားသံလေးတောင်မဆုံးနိုင်ဘဲ
သူနောက်တစ်ကြိမ်း သူမနှုတ်ခမ်းလေး
ကို ဆွဲယူ သိမ်းပိုက်ပြန်သည်။လက်ကလည်း
အငြိမ်မနေဘဲ...သူမ ဂေါင်ဝန်ကြိုးလေးကို
လာထိတော့ သူမ မျက်ရည်တွေကျလာပြီး
အသက်ရူတွေလည်းကျလာကာ...
"ကျွန်မ...ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်...
ကျွန်မကိုလွတ်ပေးပါနော်..."
မာန်မျက်ရည်တွေကျကာတောင်းပန်
နေသော သူမလေးကြောင့် အနမ်းတွေ
ရက်လိုက်ကာ...
"ကိုယ့်ကို..ခွင့်ပြုပေးပါ...ချာတိတ်...
မနက်ဖြန် မင်းနဲ့ကိုယ်က တရာဝင်
ဇနီးမောင်နှံဖြစ်ပြီး...ဒါ့ကြောင့်မငြင်း
နဲ့တော့ကွာ..."
"အို...ဟင့်အင်း...ဟင့်အင်း..."
သူမငြင်းဆန်နေသော်လည်း
ထိုလူရိုင်းကတော့ သူမအသံလေး
တွေကို ဥပက္ခာပြုကာ..သူ့ဆန္နအတိုင်း
အရှေ့ကိုသာဆက်နေမိတော့သည်။
မာန်သူမလေးကို အခုလိုသိမ်းပိုက်မှ
သူ သူမကို အမြန်ပိုင်ဆိုင်ရမှာ...မဟုတ်ရင်
သူမလေးအခြားသူနောက်ပါသွားရင်
သူသေရလိမ့်မယ်။
"စိတ်ချပါ...ချာတိတ်...ကိုယ်
မင်းတို့သားအမိကို အရမ်းချစ်
ပေးပြီး စိတ်ချမ်းသာအောင်ထား
မှာပါ...."
သူမနားလေးနားကပ်ပြောပြီး
သူမဂေါင်ဝန် ကြိုးလေးကို
ဖြေချလိုက်ပြီး ရင်ညွှတ်လေးကို
ငုတ်နမ်းလိုက်တော့ သူမ ခန္ဓာကိုယ် လေး
တုန်တက်သွားပြီး သူ့လည်းပင်း
ကိုအလန့်တကြား လှမ်းဖတ်လိုက်တော့
သူပြုံးလိုက်မိကာ...သူမလေးရဲ့
ညှပ်ရိုးလေးတလျှောက် ဆုပ်နမ်းပြီး....
နားနားကိုပြန်ကပ်ကာ...
"ချစ်တယ်...ချာတိတ်..."
ကမ္ဘာ ဒုတိယအကြိမ်
သူ့လက်ထဲမှာပဲ အရှုံးပေး
လိုက်ရပါပြီ။
ကမ္ဘာအံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ
သူ့အနမ်းကြမ်းတွေနဲ့ ကမ္ဘာတစ်ကြီမ်
တစ်ခါရင်နှီးဘူးတဲ့ သူ့အထိအတွေ့
တွေကို ပင်ပန်းနာကျင်စွာ ရင်ဆိုင်ရင်း
မျက်ဝန်းများကိုမှိတ်ချလိုက်တော့ မျက်ရည်စီး
ကြောင်းတစ်ခုက မျက်ဝန်းမှတစ်ဆင့် နားလေးနားတွင်
ရပ်တန့်သွားရတော့သည်။
"သူ သူမရဲ့...မျက်နှာလေးအပေါ်ကို
တဖန်အနမ်းတွေ ပြန်ရောက်လာခဲ့ပြန်ပြီ..."
---------------------------------------^^^^^^^^^^@@@##
"အကိုလေး...နိုင်ငံခြားက
Meeting စတော့မှာပါ..."
"အင်း...ခဏနေ ထွက်ခဲ့မယ်.."
စစ်သွေး အကိုလေးအသံကြောင့်
ကြက်သိမ်းထကာ..ခေါင်းလေးကုတ်
ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
အခန်းအပြင်က စစ်သွေး
အသံကြောင့် နားပါးသော
သူ မျက်လုံးတွေပွင့်သွားပြီး
ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့...
သူမလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ
ကိုတိုးဝင်နေကာ အိပ်နေပုံလေး
ကကြောင်ပေါက်လေးအလား....
သူပြုံးလိုက်ကာ စောင်လွတ်နေသော
ပုခုံးနဲ့ လည်းတိုင်းဖွေးဖွေးလေး
တစ်လျှောက် သူ့ကြောင့် နီနေသော
အချစ်အမှတ်အသားလေးတွေကို
သူလိုက်နမ်းလိုက်ပြီး...သူမနဖူး
လေးမှာ အနမ်းတို့ကိုအဆုံးသတ်
လိုက်ကာ....သူမကိုလေးကို
အသာ ရင်ခွင်ထဲကနေ
ဘေးကို ချသိပ်လိုက်ပြီးစောင်ကို
သေချာဆဲဲခြုံပေးလိုက်ကာ...
ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
ကမ္ဘာ သူရေချိုးခန်းထဲရောက်သံကြားမှ
မှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးကို ဖွင့်လိုက်ကာ
မျက်ရည်တွေကျနေမိသည်။
ကမ္ဘာဒုတိယအကြိမ်
သူ့ထံအရှုံးပေးလိုက်ရပြန်ပါပြီ။
ကမ္ဘာကို သူအရမ်းထင်သေးတာပဲ။
သူ...ကမ္ဘာ့ကိုလွယ်လွယ်ရလို့..အခုလည်း...
"ဟင့်...အဟင့်..."
ကမ္ဘာတွေးပြီး အသံတိတ်ငိုကာ
သူပြန်မထွက်မလာခင် ဒီအခန်း
ထဲက ထွက်ဖို့ ထလိုက်သည်။
ကမ္ဘာ ငိုလွန်းအားကျီး
လို့ ကျိန်းဖန်နေသော မျက်ဝန်းတွေကို အားယူဖွင့်
လိုက်ကာ...ကုတင်ဘေးမှာ ကျနေသော သူမ ဂေါင်း
ဝန်လေးကိုအမြန်ယူဝတ်ပြီး..သားသားကို ခေါ်ပြီး
သူမ ဒီနေရာကနေ အမြန်ထွက်သွားရမည်။
ကမ္ဘာသူ့အကြောင်းကိုလည်း
ဘာမှမသိချင်တော့။သူကမ္ဘာ
ကိုဆို အရမ်းအနိုင်ကျင့်လွန်းသည်။
ကမ္ဘာနှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ...
"ကမ္ဘာရှင့်ကိုအရမ်းမုန်းတယ်...အဟင့်..."
သူမ သားကိုတစ်ခန်းဝင် တစ်ခန်းထွက်
ရှာသော်လည်းမတွေ့...သူမစိုးရိမ်လွန်
သွားကာ....သူ့စီပြန်သွားပြီး သားကို
ဘယ်မှာထားလည်းဆိုတာမေးဖို့...
လှည့်လိုက်ချိန်...
"အမေ့...ရှင်..ရှင်...ဘာလုပ်တာလည်း
လွှတ်...အခုလွှတ်ပေး..."
သူ သူမကို ပွေ့ချီလိုက်တော့
အလန့်တကြားလေးရုန်းကာ
သူ့ကို မျက်ဝန်းစိမ်းစိမ်းတွေနဲ့
ပြန်ကြည့်နေသော မျက်ဝန်များ
ကိုမမြင်ယောငိဆောင်ကာ...
"ချာတိတ်...ဒါဘယ်ကိုသွားအုံးမလို့လည်း..
ကိုယ်ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့
မင်းကိုမတွေ့တော့ ကိုယ်ဘယ်လောက်
စိုးရိမ်သွားလည်းဆိုတာသိလား..."
"ဟင့်အင်း...မသိဘူး..ရှင်ကျွန်မကို
လွှတ်..အရှက်မရှိတဲ့သူ...နှာဘူး..."
ကမ္ဘာ သူ့ကိုလည်းရဲရဲမကြည်ရဲ့
ရေချိုးဝတ်စုံဖားဖားကြီးတစ်ထည်
ကိုသာဝတ်ဆင်ထားတဲ့ သူနဲ့ နီးနီး
ကပ်ကပ်မနေချင်တာကြောင့် သူမ
အသန်းအသန်ရုန်းနေသေည်လည်း
သူကမလွှတ်ပေးတော့ သူမ အသည်း
တွေယားလာကာ...ပေါ်နေသော သူ့ရင်
ဘက်ကို ကိုက်ချလိုက်သည်။
"အား!-------"
သူ့ရဲ့ အော်သံကြောင့်
သူမကိုက်နေရာမှ အလန့်တကြား
သူ့ကို ပြူးပြူးလေးမော့ကြည့်တော့
သူက သူမမျက်နှာလေးထက်ကို
ငုံနမ်းလိုက်ကာ...ပြုံးပြီး..
"ကိုက်လေ..ချာတိတ်...
ချာတိတ်ကိုက်တာ...ကိုယ်
ယားလို့အော်လိုက်တာ..."
"ဘာ...အရူး..."
သူမပြောလည်းပြော သူ့
ရင့်ဘက်ကိုရိုက်သော်လည်း
သူကတော့ ပန်းနဲ့ပေါက်သည့်အလား
ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ကိုခံယူနေသည်။
သူ...သူမကို အခန်းထဲပြန်
ခေါ်သွားတော့ ကမ္ဘာအကြောက်
အကန်ရုန်းကာ..
"ရှင်...ရှင်ဘာလို့ ကျွန်မကို
အခန်းထဲကိုခေါ်လာတာလည်း..."
"အဟွန်း..."
သူမမေးသော်လည်း သူ
ဘာမှမဖြေဘဲ သူမကိုအိပ်
ယာအစပ်ကိုချလိုက်တော့
ကမ္ဘာ အမြန်ထရပ်ကာ..ထွက်
ပြေးဖို့ကျန်သော်လည်း လျှင်မြန်
လှတဲ့ သူ့လက်တွေက သူမခါးလေး
ကိုအနောက်ကနေ သိမ့်ကြုံးဖက်ထားပြီး
သူ့ပေါင်ပေါ်ကို သူမ နောက်ပြန်လေးထိုင်
မိလျှက်ဖြစ်သွားသည်။
"အို...ရှင်...ဘာတွေလုပ်နေတာလည်း
နှာဘူးရဲ့..."
"ဟာ...မိန်းမကလည်းကွာ
ကိုယ့်ကို နာမည်တွေပေးလိုက်တာ
စုံနေတာပဲ..."
သူပြောလည်းပြော သူမ
အနောက်ကမြင်နေရသည့်
ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကို
ဖ်ကပ်နမ်းလိုက်တော့ သူမလေး
အတင်းရုန်းသော်လည်း သူတင်း
ကြပ်အောင် ခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်
ပြီး....
"ချာတိတ် ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ..
ကိုယ်ပြောစရာရှိလို့.."
သူမအာ့တော့မှ ငြိမ်ကျသွားကာ...
"ကျွန်မသားရော.."
"အဟွန်းရှိပါတယ်..."
"ဟင်..ရှင်ဘာရယ်တာလည်း..."
"ချစ်လို့..."
"ဟမ်..."
သူပြောလည်းပြော သူမခါးလေး
ကို ပိုပြီးခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်ကာ..
သူမ နားနားကို ကပ်ကာ...
"ချာတိတ်...အဝတ်အစားလဲ
ခဏနေ ရှေ့နေကြီးတွေနဲ့
ဧည့်သည်တွေလာလိမ့်မယ်..."
"ဟင်...ဘာလို့လာမှာလည်း...အို.."
သူမအလန့်တကြားလှည့်မေးတော့
သူ လှည့်လာတဲ့ ပါးပြင်လေးကို
ဖိကပ်နမ်းလိုက်ကာ...
"ချာတိတ်နဲ့ကိုယ်...လက်ထပ်ဖို့လေ..."
"အို...ရှင့်ကိုဘယ်သူကလက်ထပ်
မယ်ပြောလို့လည်း.."
"အဟင်း...အခုချိန်ထိ ချာတိတ်
ကငြင်းတုံးပဲကွာ...ညကလို..ကိုယ်.."
"အို...ရှင်နော်..."
သူမ သူ့ကိုလှည့်ပြီး ရိုက်လိုက်တော့
သူသူမလက်ကလေးကို ယူလိုက်ပြီး
နမ်းလိုက်ကာ...
"ချာတိတ်..ကိုယ်အရှည်ကြီးတွေ
မရှင်းပြတက်ဘူးကွာ...ချာတိတ်
နဲ့ကိုပတ်သတ်မိတဲ့အချိန်ထည်းက
ကိုယ်ချာတိတ်ကို ရှာနေခဲ့တာ...
အပုန်းကောင်းလွန်းတဲ့ ချာတိတ်
ကြောင့် ကိုယ်မရှာတွေ့ခဲ့ဘူး...
ကံတရားကြီးကမျက်နှာသာပေး
ခဲ့လို့ ချာတိတ်ကို ကိုယ်ပြန်တွေ့ခဲ့တယ်...
ပိုကံကောင်းခဲ့တာက ကိုယ့််မှာ ချာတိတ်
တစ်ယောက်ထည်းတင်မဟုတ်ဘူး
ကိုယ်ရဲ့ကိုယ်ပွားလေးပါရှိနေတာသိရတော့
ကိုယ်အရမ်းပျော်ခဲ့တာသိလား...."
"ဟင့်အင်းမသိဘူး...ကမ္ဘာရှင့်ကို
လက်မထပ်ဘူး...''
"ဟာ...ကလေးကလည်းကွာ...
ခေါင်းမာလိုက်တာ...ကလေး
ကိုယ့်ကိုလက်မထပ်မလို့မရ
တော့ဘူး...ကိုဘဝကို ကလေးဖျက်စီး
ပစ်လိုက်ပြီး...သိလား.."
"ကမ္ဘာနှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ
သူ့ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး....
"ရှင့်ကို....ဦးမာန်တံခွန်ရော
ဟုတ်ရဲ့လား...ရှင့်ကို
ကျွန်မ...လူကြီးလူကောင်းပီသမယ်
လို့ထင်ထားတာ...အခုတော့ရှင့်က
တဏာရူးကြီးပဲ..."
မျက်နှာလေးမဲ့ကာပြောလာသော
သူမကြောင့်..မာန်အသည်းယား
စွာပြုံးလိုက်ပြီး....
"အာ့ဒါ ကလေးဖြစ်နေလို့
ကိုယ်တဏာရူးတာပါကွာ...
အခုလည်းထပ်ရူးခွင့်ပေးနော်...."
"အို...ဦးမာန်တံခွန် ရှင်နော်..."
သူမအော်သံစာစာလေးကြောင့်
သူသွားလေးတွေပေါ်အောင်ရယ်
လိုက်ကာ...သူမနားလေးနားကပ်ပြီး...
"ချစ်တယ်...ကလေး...ကိုယ်
မင်းကိုအရမ်းချစ်တယ်..."
သူရဲ့ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ အသံက
ကမ္ဘာရင်ခုန်သံကို တူကြီးနဲ့
ထုလိုက်သလို ကမ္ဘာရင်ကို
အခုန်မြန်စေပါသသည်။
-------------------------------------------^^^^^^^^^^^🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒
ကမ္ဘာသူ့ရဲ့ ဇွတ်တရွတ်ဆန်မှုကြောင့်
သူမ သူနဲ့ လကအထပ်ဖို့သဘော
တူလိုက်ရပါသည်။သဘောမတူလို့လည်းမရ
သားသားက သူမှသူဖြစ်နေတော့လည်း
ကမ္ဘာခွဲထားလိုက်ရင် သားသားရောဂါ
ပိုတိုးမှာပဲဘအဖတ်တင်လိမ့်မည်။
အခုတော့သားသားလည်း အရင်လို
ပျော်ပျော်ရွင်ရွင် လေးပြန်ဖြစ်လာ
တာကြောင့် ကမ္ဘာပေးဆက်ရတာ
ကျေနပ်ပါတယ်။ကမ္ဘာသူ့ကိုမချစ်
သေးပင်မဲ့ ဇနီးမယားတာဝန်ကို
ကျေအောင် ကမ္ဘာနေမှာပါ။
မာန်အခန်းထဲဝင်လာတော့
အခန်းထဲမှာ မက်တပ်လေးရပ်ပြီး
ဘာတွေတွေးနေလည်းမသိသော
သူ့ရဲ့မိန်းမလေး...မာန်ထိုပုံစံလေးကို
ပဲအသည်းယားနေကာ...ခါးလေးကို
အနောက်နေဖက်လိုက်ပြီး...ဂုတ်သား
ဖွေးဖွေးလေးကိုငုံ့နမ်းကာ...
"ကလေး...ဘာလုပ်နေတာလည်း..."
"ဟင်..."
ကမ္ဘာလန့်သွားကာ ထူးသလို
လေးဖြစ်သွားပြီး..သူ့မခါးလေး
ကိုထက်ထားသော သူ့လက်ကို
ဆွဲဖယ်သော်လည်းမရတာကြောင့်
ဆူပုတ်ပုတ်လေးဖြစ်သွားပြီး...
"ဒီမှာ...ရှင်..ကျွန်မအနားမကပ်လို့
မရဘူးလား..."
"ဟင့်အင်းမရဘူး...ကိုယ်က
အချိန်ပြည့် ကလေးအနားပဲ
ကပ်ချင်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်
ရမလည်း..."
သူမမြင်ရမှန်းသိသော်လည်း
သူမမျက်စောင်းလေးထိုးကာ..
ခေါင်းလေးငဲ့စောင်းလိုက်ပြီး...
"ရှင်က...နှာဘူး...''
"ကလေးဟုတ်လို့..ဘူးတာပါဗျာ..."
"ဟွန့်..ရှင့်ကိုမနက်ကထည်းက
ကျွန်မကြည်တာမဟုတ်ဘူး..."
"ဟာ..ကလေးနော်..ကိုယ်က
မင်းထက်ကြီးတယ်...ရိုရိုသေ
သေခေါ်...ပြီးတော့မနက်က
ကိုယ်ဘာလုပ်လို့လည်း...
ကလေယက ကိုယ့်ကိုမကြည်
ရအောင်...."
သူပြောတော့ သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ
မျက်နှာလေးကို မဲ့ပစ်လိုက်သည်။
မနက်က လက်မှတ်ထိုးပွဲလုပ်တာတောင်
လူကြီးတွေအရှေ့မှာတောင် သူမကို
နမ်းလိုက်..ပခုံးလေးဖက်လိုက်နဲ့ သူမရှက်ပင်မဲ့
တပြုံးပြုံးဖြစ်နေတဲ့ လူကြီးတွေအရှေ့မှာ
သူမ မျက်နှာတွေပူပြီး ထွက်ပြေးချင်စိတ်
တောင်ပေါက်မိသည်။လက်ကိုလည်း
မလွှတ်တမ်းကိုင်ထားတာကြောင့်
သူမ မျက်နှာလေးမဲ့နေရကာ..
သူ့ကိုပဲ အသဲတယားယားဖြစ်နေရသည်။
"ဟာ...ကလေးခေါ်လေဗျာ....ကိုကိုလို့...''
သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို မဲ့ရွဲ့ကာ
သူဖက်ထားသော လက်တွေကို
ဖယ်လိုက်တော့ သူအသာတကြည်
လွတ်ပေးတော့..သူမ သူ့ကိုမျက်နှာ
ချင်းဆိုင်လိုက်ကာ...သေချာကြည့်ပြီး...
"မခေါ်နိုင်ဘူး...ရှင်ကအသက်ကြီး
နေပြီး..ဘာကိုကိုလည်း..ဦးလေးအရွယ်
ကဦးလေးပေါ့...."
"ဟာ...ကလေး...ကိုယ်က အခုမှ ၂၉နော်...
ငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ...ပြီးတော့
ကိုယ်အစွမ်းအစကို ကလေးသိပါတယ်..."
ကမ္ဘာသူ့ရဲ့ အနှောင်အသွားမလွတ်
တဲ့စကားကြောင့် မျက်နှာလေးရဲ့
တွတ်သွားကာ...
"ရှင်...ရှင်...အရှက်မရှိတဲ့သူ..."
"ဟား...ဟား...ကိုယ်ဘာပြော
လို့လည်းကလေးရဲ့...ကိုယ်အစွမ်း
အစရှိလို့ အခုလို အောင်မြင်လာတာကို
ပြောတာလေ...နေပါအုံး ကလေးက
ဘာတွေးမိလို့လည်း...."
သူရဲ့မချိုမချဥ်လူလည်ကျသော
အမေးကြောင့် သူမမျက်စောင်းလေး
ထိုးပစ်ကာ...
"အရူး..."
"အဟွန်း..အာ့ဒါဆို ကလေးက
အရူးမိန်းမ..."
"အား...ဦးမာန်တံခွန် ကျွန်မ
ထုတော့မှာနော်..."
သူမရဲ့ ဆွေဆွေခုန်နေတဲ့
ကလေးဆန်ဆန်ပုံစံလေးကို
ကြည့်ပြီး သူ့မှာ အချစ်တွေ
ဒီရေးအလား တိုးလားကာ..
အသည်းတွေယားနေရသည်။
"ဟားး....ဟားး....ဟားး...."
သူရယ်နေတာကိုက
အမြင်ကပ်ဖွယ်အတိ။
သူမမျက်စောင်းလေးထိုး
ပြီး အပြင်ထွက်ရန်ပြင်တော့...
"ဟာ..ဟေ..ဟေ...ဒါဘယ်လည်း..."
သူမဆူပုတ်ပုတ်လေးနဲ့ လက်ကို
လာဆွဲကိုင်သော သူ့ကို ဂျိုကြည့်
ကြည့်လိုက်ပြီး...
"ဘယ်ရမှာလည်း...သားသားနဲ့
သွားအိပ်မလို့ပေါ့..."
"ဘာ...."
"အမလေးလန့်တာ...ဖြေးဖြေး
အော်ပါ...ကမ္ဘာကြားပါတယ်..."
"ကလေးနော်...ကိုယ်အလို
လိုက်လို့ အရမ်းဆိုးမလာနဲ့..."
"ဘာ...ကျွန်မက ဘာကို
ဆိုးလို့လည်း..."
သူမ မကျေနပ်သလိုလေးပြောတော့
သူက မျက်ဝန်းတွေ မေးစင်းပြီး သူမ
တစ်ကိုယ်လုံးကိုကြည့်တော့...သူမ
မနေတက်စွာ...
"ဟင်....ရှင်..ရှင်ဘာကြည့်တာလည်း..."
"အဟက်..လှလို့..."
"နှာဘူး..."
မာန့်မြန်မာဝတ်ဆုံလေးကို
ချပ်ရပ်နေအောင် ဝတ်ဆင်ထားပြီး
လှပသော ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ ချစ်စရာ
ကောင်းနေသော ချစ်ဇနီးလေးကို
ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ကာ...
"ကိုယ်က...နှာဘူးတော့
နှာဘူးပဲ...မင်းအတွက်သီး
သန့်နှာဘူးလေ..."
"အို..ဦးမာန်တံခွန်...."
ဆက်ရန်.....
စာရေးသူ - လွမ်းခြင်း