ဒီနေ့က

                          ၂၁.၂.၂၀၂၀

                           သောကြာနေ့

            ပါပါးမရှိတော့တာ တစ်လပြည့်တဲ့နေ့

ခံစားချက်လား...?

ဝမ်းနည်းတာပေါ့...

အရမ်းကို....အရမ်းပေါ့

တစ်လလုံးမှာ မငိုခဲ့တဲ့နေ့ဆိုတာ မရှိခဲ့ဘူး...

မလွမ်းခဲ့တဲ့နေ့ဆိုတာ မရှိခဲ့ဘူး...

ပြန်လိုချင်လိုက်တာ...

ဘာလို့များ အဲ့လောက်အစောကြီး ထွက်သွားခဲ့ရတာလဲပါးရယ်...

ရင်ထဲမှာ ဓားနဲ့မွှန်းနေသလိုပါပဲလား...

အရင်ကလေ...

ကိုယ်အရမ်းချစ်တဲ့လူကို ဆုံးရှုံးရရင် အရမ်းခံစားရတယ်တို့...ရင်ကွဲမတတ် ခံစားရပါတယ်တို့...အချိန်တိုင်း လွမ်းနေမိတယ်တို့...ဆိုတဲ့စာတွေ ကဗျာတွေကို အပိုတွေလို့ ထင်ခဲ့ဖူးတယ်...

ရေးတဲ့လူတွေကို အပိုသိပ်လုပ်ပြီးရေးတယ်...ဖတ်ပြီးခံစားနေတဲ့လူတွေကိုလည်း အပိုတွေလုပ်နေကြတယ် အချိန်တန်မေ့မှာပဲ နေနိုင်သွားမှာပဲကိုဆိုပြီး စိတ်ထဲကကြိတ်လှောင်ခဲ့ဖူးတယ်...

အခုကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျခံစားရတော့မှ နားလည်တော့တယ်...

ဒါတွေက တကယ်ပါလား...

တကယ်ကို ခံစားရတာပါလား...

လွမ်းတယ် ပါပါးရယ်...

အရမ်းကိုလွမ်းတယ်...

အခုဆိုရင် ပါပါးဘယ်ကိုများ ရောက်နေလေမလဲ...။