တိမ်လွှာဖြူလေးရဲ့ချစ်သက်သေ
"မာန် ခေါင်ကိုမေ့လိုက်ပါ."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ချစ်လေး မာန်ကိုနှောက်နေတာမဟုတ်လား အဟင်းး ချစ်လေးရယ် မာန်ကိုအဲလိုမနှောက်ပါနဲ့ကွာ"
"အတည်ပြောနေတာ မာန်ကို ခေါင် စိတ်ကုန်လာပြီး တစ်နေ့တစ်နေ့ ခေါင်အတွက်အချိန်ပေးမှုဆိုတာ မာန်မှာမရှိဘူး။ဒါကြောင့်လမ်းခွဲကြရအောင်"
"ခေါင်လည်း ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ ဘယ်လောက်စာများလည်းသိပါတယ်။မာန်ကအခုအချိန်ပေးနိုင်ပါပြီး။ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်တွေက မာန်အတွက်အရမ်းကိုအလုပ်များနေလို့ပါ"
"အဟွန်း ရှင်အချိန်ပေးလည်း ခေါင် လမ်းခွဲမှာပဲ "
"ချစ်လေးရယ် မာန် တောင်ပန်းပါတယ်နော်။အရင်လိုပြန်ချစ်ကြမယ်ကွာ မာန်အချိန်တွေအကုန်လုံးချစ်လေးအတွက်ပဲဖြစ်စေရမယ်"
"စိတ်မကောင်းပါဘူး ရှင်နောက်ကျသွားပြီး။ခေါင်မှာ ရှင်အတွက်အချစ်မရှိတော့ဘူး။တို့တွေမပတ်သက်ပဲနေကြရအောင်ပြောပြီး ခေါင်ကစတိုင်ကျစွာပြုံးပြီးထွက်သွားတော့ မာန်ကြေကွဲဝမ်းနည်းစွာကျန်ရစ်ခဲ့၏။နောက်ဆုံးသတင်းကြားလိုက်ရတာက လန်ဒန်ကို ခေါင်ရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်းနဲ့ခေါင် လက်ချင်းချိတ်ပြီး ထွက်သွားသည်။မာန်လည်း ဆရာဝန်အလုပ်ကိုပဲပိုအာရုံစိုက်ပြီးကြိုးစားခဲ့သည်"
အတိတ်ပုံရိပ်ကိုဖျောက်ပြီး မာန်တစ်ယောက် အရက်တွေမူးအောင်သောက်သည်။နောက်ဆုံး ဆိုင်ကကောင်လေးက ငြိမ်းတို့အိမ်ကိုဖုန်းဆက်ပြီးလာခေါ်ခိုင်းရသည်။
ငြိမ်းတစ်ယောက် ယောက်ယက်ခတ်လျက် ဉီးမာန်အလာကိုမျှော်နေမိတယ်။ကိုစိုင်း ဉီးမာန်ကိုသေချာခေါ်လာပါမလား။ဉီးမာန်က အရမ်းမူးနေတဲ့လို ဆိုင်ကကောင်လေးပြောတယ် သံပုရာရည်အဆင့်သင်ဖျော်ထားမှာ တွေးကာ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်ကာ အမြန်ဖျော်လိုက်သည်။ညက၁၂နာရီကျော်တာကြောင့် ခိုင်လေးကိုမနိုးတာပါ။တစ်အောင်နေ့တော့ ခြံထဲကို ဉီးမာန် ကားဝင်လာတာကြောင့်ပြေးကြိုမိတယ်။
"ဘာလို့..ငါကိုအိမ်ခေါ်လာရတာလဲ။ ငါ ..အိမ်မပြန်ချင်ဘူး.အရက်ဆက်သောက်မယ်"
အာလေးလျာလေးနဲ့ ယိုင်ထိုးနေတဲ့ ဉီးမာန်ကိုတွဲကာ အိပ်ခန်းဆီကိုခေါ်လာရသည်။
""ကိုစိုင်း ကျေးဇူးနားလိုက်တော့"
"ဟုတ်မမ "
ကိုစိုင်း ထွက်သွားမှာ ငြိမ်း ဖျော်ထားတဲ့သံပုရာရည်ကို အမူးပြေအောင်တိုက် အဝတ်စားလှဲပေးနဲ့အလုပ်ရှုပ်ကာ ပင်ပန်းရ၏။
"မိန်းမ တွေကအရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်..ငါကိုအဝတ်စားလှဲပေးနေတာ..ဘယ်သူလဲ.ဪငါရဲ့ ကလေးပါလား။မင်း..အရမ်းရက်စက်တယ်..ငါအသဲကွဲကိုခွဲတယ်။
"မခွဲပါဘူး ဉီးမာန်က ငြိမ်းရှင်းပြတာလက်မခံဘဲ စွပ်စွဲတာကို့ အဟင့်.. အိပ်တော့"
"အိပ်ရမယ် အင်း အိပ်မယ် ကလေးကိုဖက်ပြီးတော့ ပွောကာ ငြိမ်းရဲ့ကိုယ်ကိုဖက်ပြီး အနမ်းကြမ်းကြမ်းနမ်းကာ ငြိမ်းရဲ့ဘဝကို နောက်တစ်ချိန် အနမ်းကြမ်းတွေနဲ့သိမ်းပိုက်လိုက်ပြန်၏။ငြိမ်း အားရှိသလောက်ရုန်းသောလည်း ခွန်အားကြီးသော သူလက်ကရုန်းမထွက်ခဲ့ပါ"
"အဟင့်.. အဟင့်"
"ငိုနေတာလား ကလေး အားကျစ် ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ ဘယ်နှစ်နာရီထိုးပြီးလဲ"ပြောကာ ဘေးကစားပွဲကနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက်၄နာရီထိုးနေတာတွေ့ရ၏။
"လေးနာရီပဲရှိသေးတယ် ကလေးရယ်ဘာလုပ်ငိုနေတာလဲ ဉီးမာန် မုန်းသွားပြီးလား ..တောင်ပန်းပါတယ်ကွာ.နော်"
ငိုရိုက်နေတဲ့ ငြိမ်းကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ထားပြီး ပါချင်းကပ်ကာတောင်ပန်းနေ၏။
"ဉီးမာန်က ဘာလို့ ငြိမ်းကိုစွပ်စွဲလည်း ပြီတော့သူများအလိုမတူပဲ သိမ်းပိုက်တာနှစ်ခါရှိပြီး အီးး..ဟီးး"
"နှစ်ခါတောင်ရှိပြီးလား ဉီးမာန်ကအခုတစ်ခါပဲမှတ်မိတယ် အဟင်းး မငိုပါနဲ့ကွာ ဉီးမာန် ကလေးကိုအရမ်းချစ်မိလို ညနေကသဝန်တိုမိတာနော်"
ငြိမ်း လည်း ဉီးမာန်ရင်ခွင်ထဲမျက်နှာလေးပိုတိုးဝင်ပြီး လက်ကလည်းဉီးမာန် ကိုယ်ကိုဖက်ကာ ငိုသံမရပျပဲရှိုကျနမေိတယျ။
"ကလေး ဘယ်ကတည်းကငိုနေတာလဲကွာ"
"ဉီးမာန် ငြိမ်းကိုဒေါသထွက်ပြီးအိမ်ကထွက်သွားကတည်း"
"တောင်းပန်းပါတယ်ကွာနော် တိတ်တိတ် ကြည့်အုံးမျက်နှာနီပြီး ဖောင်းကာနေရော့ တစ်ညလုံးလည်းမအိပ်ရသေးဘူးမဟုတ်လား"
"အဲဒါ.ဉီးမာန်ကြောင့်လေး အီးးဟီးး"
"ဟုတ်ပါတယ်ကွာနော် တိတ်တော့နော် ဉီးမာန်ဖက်ထားပေးမယ်နော် ရင်ခွင်ထဲမှာအိပ်စက်တော့ ကလေးအနားယူသင့်ပြီး ဘာစကားမှာပြောဖိုမပြင်နဲ့တော့ မအိပ်ချင်သေးရင် ဉီးမာန်..အဟင်းးအဟင်းး"
"ဉီးမာန်နာဘူးကြီး အိပ်ပြီးအိပ်ပြီး"ပြောကာသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာသူရဲ့လက်မောင်းကိုခေါင်အုံးကာ ရင်ဘက်ထဲမျက်နှာကပ်ပြီးအိပ်စက်နေသောသူမလေးရဲ့မျက်နှာကိုကြည်နူးစွာကြည့်နေမိသည်။
"ခေါင် ကိုတစ်ခုကူညီပေးပါလား မာန်"
ဆေးရုံမှာ ဆရာဝန်၊သူနာပြုတွေနဲ့roundလှည့်ပြီးချိန်နားနေခန်းမှာနားတုန်း ခေါင် ရောက်လာ၍ ပြောချင်ဖြစ်သည်။
"sorry ငါမှာအချိန်မရှိဘူး "
."မာန်တစ်အောင်နေ ဂျူတီထွက်ရမှန်းသိတယ် ကူညီပေးပါနော် ခေါင်ကို့"
"ဂျူတီထွက်ရင် ကလေးနဲ့ရုပ်ရုင်ကြည့်မယ်လို့ကတိပေးထား"
" ဪ ခေါင် မသိလို့ပါ"
"အခုသိပြီးပဲ တစ်ခြားအကူညီတောင်းစရာလူအများကြီးရှိပါတယ် ကလေးတောင်ဖုန်းဆက်လာပြီး။ဟဲလို ကလေး ဉီးမာန်တစ်အောင့်နေထွက်လာပြီးနော်"
"ဉီးမာန် ကဂျူတီထွက်ပြီးလား"
"တစ်အောင့်နေ ဂျူတီထွက်ပြီး"
"ဟုတ်ကဲ့ ငြိမ်းကအခု မာမီနဲ့စားသောက်ဆိုင်ရောက်နေတာ"
"ဉီးမာန်ကိုသတိရနေတာ ကလေးကိုလည်း ဉီးမာန်ကတစ်ချိန်လုံးသတိရနေတာ လွမ်းတယ်ကွာအဟုတ် အခုတောင်တွေ့ချင်လာပြီး အဟင်းအဟင်း"
"ဉီးမာန် ဘာတွေကြားနေတာလဲ ငြိမ်းပြောတာက မာမီနဲ့စားသောက်ဆိုင်ရောက်နေတယ်လို့"
"ကလေးရယ် ဉီးမာန်သိပါတယ်ဗျာ ကလေးဉီးမာန်ကိုအရမ်းချစ်မှန်း ကလေးထပ်ပြောစရာမလိုအောင်သိပြီးသား ပိုချစ် မွ မွ"
"ဟာ ဉီးမာန်!!"
"ကလေး ဒါပဲနော် ဉီးမာန်အသံကိုဆက်ကြားချင်ရင်လည်းခဏစောင့် ကလေးဆီဉီးမာန်လာခဲ့မယ် byby ကလေး"
မာန်ဖုန်းချပြီးဘေးက ခေါင်ကို မျက်ခုံးပင့်ပြပြီး
"ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ ခေါင် "
"ဘာမှမလုပ်ပါဘူ မာန် ဟိုကောင်မလေးကိုသိပ်ချစ်တာပဲလား"
"ဟုတ်တယ် အရမ်းချစ်တာ ပြီးတော့ ကလေးက ငါကိုနားလည်ပေးတယ်။ သွားပြီးနော် တာတာ့"
ခေါင်တစ်ယောက် ငြိမ်းကို ပိုပြီးမုန်းတီလာပါသည်။
"မာန်ကို ခေါင်ရအောင်ပြန်ယူပြမယ်..ငြိမ်းစံယဉ်မွန် နဲ့မာန်ကိုအဝေးဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်ပစ်မယ်"
ခေါင်ရဲ့တီးတိုရေရွတ်ပုံက တကယ်ကိုစိတ်လွှတ်နေလူတစ်ယောက်လို ကြောက်ဖို့ကောင်းပါသည်။
"သမီး သားကဘာပြောလဲ"
"မသိပါဘူး မာမီရဲ့ ဉီးမာန် နားမကောင်းတော့ဘူးထင်တယ် သမီးပြောတာကတစ်ခြား ဉီးမာန်ကြားတာကတစ်ခြား မာမီ"
"အေး ဟုတ်လား ဒါဆိုရင်တော့ နားစမ်းခိုင်းရမယ်ထင်တယ်။ဒါနဲ့ သားကဒီကိုလာမှာလား"
"လာမယ်တဲ့ မာမီ"
"ဒါဆိုရင်စောင့်လိုက်ရအောင် မာမီရဲ့သမီးမျက်တွင်းနည်းနည်းချောင်နေပါလား"
"အိပ်ရေးပျက်ထားလို့ပါ မာမီ"
"မြေးရအောင်ကြိုးစားနေတာလား"
"ဟာ မာမီနော် မဟုတ်ပါဘူး သမီးညဘက်စာဖတ်တာများသွားလို့ပါ"
"အဟွန်းမဟုတ်ရင်လည်း ဒီလောက်ထိရှက်စရာမလိုပါဘူးနော် မာမီလည်းအိမ်ထောင်သည်ပါပဲ အဟင်း အဟင်းး"
"မာမီနော်"
"အလိုလေးတော် မလုံတဲ့အိုးကအကှဲမြန်ပါလား မာမီဘာသာရယ်တာ သမီးကဘာကြောင့်ရှက်နေရတာတုန်း"
"ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး အအေးပဲသောက်တော့မယ်"
ဒေါ်ဖြိုးမေ ချွေးမအချောလေး ရှက်နေတာကို့ကြည့်ပြီးပြုံးနေမိပါသည်။
"မေမေ မိငြိမ်းက သမီးနေရာကိုလုယူတာ ကိုမာန်ရဲ့အိမ်ထောင်ဘက်က သမီးပဲဖြစ်သင့်တာပေါ့ အခုတော့သူ့ကြောင့် သမီးအရမ်းခံစားနေရပြီး။အန်တီဖြိုးကလည်း ငြိမ်းကိုအရမ်းချစ်တာ ဆင်ထားတဲ့ရတနာတွေပဲကြည့်အရမ်းစျေးကြီး မှာဒီဇိုင်းကလည်းလှမှာလှ မေမေ သမီးလိုချင်တယ်"
"သမီးရဲ့လုပ်ငန်းက ငွေနဲ့ဝယ်ပေါ့"
"လုပ်ငန်းကလည်း အရှုံးပေါ်နေပြီး မေမေ"
"ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးတော့လဲ သမီးအရမ်းတော်တာကို့"
"မိငြိမ်းကြောင့်ပေါ့ မေမေရဲ့ ကိုမာန်ကိုဆုံးရှုံးရပြီးနောက် သမီးဘာမှမလုပ်နိုင်တော့ဘူး လုပ်ငန်းစာရင်းတွေအကုန်ကွာပြီး လုပ်ငန်းက ဒေဝါလီခံရတော့မယ် အဟင့် အဟင့်"
"မိငြိမ်းမ မိငြိမ်းမ ငါတို့သားမိသူ့ကြောင့်အခုလိုဖြစ်ရတာ တောက် "
အမှန်တကယ် မြတ်နိုးရဲ့လုပ်ငန်းက လောင်းကစားလုပ်လို့အရှုံးပေါ်ရတာပါ။မြတ်နိုးအပေါင်းအသင်းမှားပြီး လောင်းကစားလောကထဲရောက်သွားတာကိုဘယ်သူမှမသိကြပါ။
"မမကြီး သားမာန်ဆီမသွားဘူးလား"
"သွားမှာပေါ့ ဟိုကောင်မကိုဒီအတိုင်းလွှတ်ထားလို့ရမလား မတန်မရာ ငါတူကိုယူထား"
"လေးလည်း မကျေနပ်ဘူးအဲဒီကောင်မကို့ ဖြိုးကလည်းအရမ်းချစ်နေတာ သားမာန်က ဟိုကောင်မကိုမယူချင်ပဲ ဖြိုးအတင်းယူခိုင်းလိုယူရတာများလား"
"မဖြစ်နိုင်ပါဘူး မမလေးရယ် သားမာန်က ဟိုကောင်မကိုကာကွယ်နေတာမတွေ့ဘူးလား အရမ်းမုန်းဖို့ကောင်းတာပဲ ငြိမ်းစံယဉ်မွန်ကို့"
"ငါတို့ ဖြိုးမသိအောင်သွားရမယ်။ပြီးတော့ သားမာန်လည်း အိမ်မှာမရှိတဲ့အချိန် သွားပြီးပညာပေးရမယ်"
"ဟုတ်တယ်မမကြီး ဖြိုးနဲ့သားမန်မသိအောင် lesson ပေးရမယျ"
"Ok "
ခြံထဲမှာအလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဒရိုင်ဘာအကိုချောချောကို ခိုင်လေးစိတ်ဝင်စားမိတယ်။ခိုင်လေးက အသက် ၁၆နှစ်ဆိုတော့ စိတ်ကစားတဲ့အရွယ်ပါ။
"အကို ခိုင်လေး ဘာဝိုင်းကူရမလဲ"
"ကူချင်လို့လား ညီမ"
"ဟုတ်"
"ဒါဆိုရင် ဒီပန်းအိုးလေး ဟိုနားရွှေ့ရအောင်"
"ဟုတ်ကဲ့ "
စိုင်းနဲ့ ခိုင်လေး ပန်းအိုးရွှေတော့ စိုင်းရဲ့လက်ကြမ်းကြမ်းကြီး ခိုင်လေး လက်ကို မတော်တဆထိမိတော့ အပျိုအရွယ် ခိုင်လေးရဲ့ရင်တွေခုန်ရပါသည်။
"ပန်းအိုးတော့ရွှေ့ပြီးပြီး.. ခိုင်လေးအရမ်းပင်ပန်းသွားလား မျက်နှာနီနေရော့"
"မပင်ပန်းပါဘူး နေပူလို့ မျက်နှာနီတာပါ"
"ခိုင်လေးက ချစ်စရာလေးနော် အသားဖြူဖြူ မျက်ဝန်းရွဲရွဲကြီးနဲ့ ကိုယ်ကလည်း ဝဖိုင့်ဖိုင့်လေး"
"အဟီးး..ခိုင်းလေးကို သူငယ်ချင်းတစ်ချို့ကဝလို ဝက်ကလေးလို့ခေါ်ကြတယ်"
"အရမ်းကြီးလည်း မဝပါဘူးဗျာ ခိုင်လေးက ချစ်စရာဖိုးဝရုပ်လေးနဲ့ပဲတူတာပါ"
"ကိုစိုင်းနော် မဝဘူးဆိုပြီး ဖိုးဝရုပ်တဲ့ ဟွန့်"
"အဟားး တကယ်ဝက်ပုတ်ပဲ နှုတ်ခမ်းဆူတော့ ဝက်လေးနဲ့တူသွားပြီး"
"ကိုစိုင်းနော် ခိုင်လေးကိုလာစနေတဲ့ တော်ပြီး ဘာမှဝိုင်းမကူတော့ဘူးပြောကာ အိမ်ထဲပြေးဝင်သွားသည်။စိုင်းက တော့ရယ်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။
"ကလေးချစ်တယ်နော်"
"ဟာ ဉီးမာန် ဘာလိုထပ်ခါထပ်ခါပြောနေရတာလဲ"
"ဉီးမာန်ပြောတာတောင် ကလေးကချစ်တယ်လို့ အခုထိမဖြေသေးဘူး"
"ငြိမ်း မသိဘူး"
"ဟာ ဘာကိုမသိတာတုန်း ကလေးရည်စားထားဖူးလား"
"ဉီးမာန်နော် ဘာတွေမေးနေတာလဲ ရည်းစားထားဖို့နေနေသာသာ ယောကျာ်းလေးသူငယ်ချင်းတောင်မရှိဘူး"
"ဝမ်းသာလိုက်တာ ဉီးမာနျကလှဲပြီး ဘယ်ယောကျာ်းနဲ့မှမသတ်သက်နဲ့.ပြောပြီး အလှပန်းအိုးထိုးနေတဲ့ သူမလေးကိုအနောက်ကနေဖက်ထား၏။
နောက်နေ့ဆက်ရန်
စာရေးသူ သွေးမိန့်