အချစ်​တစ်ခု​၏​တိမ်​ငွေ့​ဖြူ



ဒီ​နေ​တော​ကျောင်းသွားဖို့နှင်းဖြူတသ်​ယောက်တည်းထွက်လာခဲ့သည်။သို့​ပေ​မယ်
နှင်းဖြူသူငယ်ချင်းဖြိုးနှင့်မျိုးကနှင်းဖြူကိုတစ်​ယောက်တည်း​ကျောင်းသွားဖို့ခွင့်မပေးပေ။

"မိ​နှင်း​ဖြူ....ဒီ​နေ​တောတစ်​ယောက်တည်း​ကျောင်းသွား​တောမယ်​ပေါ့။တို့ကို​တောင်​မ​ခေါ်ဘဲ"
"မဟုတ်ပါဘူး...မိဖြိုးရယ်။ငါနဲနဲညစ်​နေလို့ပါ"
"အံမယ်....နင်ကဘာညစ်စရာ​တွေများ​နေတာလဲ။ညကကိစ္စ​​ကြောင့်လား"

စကားကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲဒဲ့​ပြောတတ်သူမိမျိုးကနှင်းဖြူကိုဒဲ့​မေး​နေပြီးဖြစ်သည်။နှင်းဖြူဒီစကားကို​ဖြေရန်စဥ်​စားနေ​မိသည်။
ပြီး​နောက်သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး​ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"အမ​လေ....နှင်းဖြူရယ်။နင်မလဲနော်။
ရ၃လုံးကနင်ကိုသ​ဘောကျ​နေတာ ဘာ​ဖြစ်လဲ
နင်လည်းပြန်ပြီးသ​​ဘောကျကြည့်​ပေါ။သူကရုပ်​လေလည်းမဆိုးသလို။ဥစ္စာပေါ့...ရုပ်​ချော​လေပါဘဲဟာ။"
"ဒါ​မယ်...မဖြသ်နိုင်ဘူး​လေမိဖြိုးရယ်။ငါရင်ထဲမှာဘယ်သူရှိတယ်ဆိုတာနင်တို့လည်းသိ​နေတာဘဲ။"
"အင်း....သိတယ်။ဒါမယ်​နွေဦးကနင်ကိုသ​ဘောကျလားမကျလားဆိုတာနင်သိလို့လား"
မိဖြိုး၏ဒီအ​​မေး​လေ​ကြောင့်နှင်းဖြူ​ခေါင်းစိုက်၍.....
"အဲဒါက​တော.....ငါလည်းအတိကျမသိဘူး"
"ဒါဘဲ​လေနှင်းဖြူရယ်....နင်စဥ်စားကြည့်​ပေါ့။​တော်ကြာ​နေငါးအကြီးကိုလွတ်သွားအုန်းမယ်"
နှင်းဖြူတို့စကားကိုပိတ်လိုက်သူက​ မိမျိုး​ဖြစ်သည်။
"ကဲ....​တော်​တော။တို့အရွယ်ကအဲဒါ​တွေစဥ်စားရမယ်အရွယ်မဟုတ်​သေးဘူး​လေဟာ။ငါတို့ဒီနှစ်ကို၁၀တန်း​အောင်မှဖြစ်မှာ​လေ။အဲဒါ​လေဘဲ​ခေါင်းထဲမှာအရင်မှတ်ထားကြပါအုန်းမမတိုရယ်။"
သူတို့​တွေဘာစကား​တွေဘယ်လို​ပြော​ပြော
နှင်း​ဖြူစိတ်မ၀င်စားပေ။

​ကျောင်းကို​ရောက်ဆရာမစာသင်​ပေးမယ်လည်း၊နှင်းဖြူစာကိုစိတ်မ၀င်စား​ပေ။
မျက်လုံးများက​တော​နွေဦးဆီကိုပင်​ရောက်​နေသည်။နှင်းဖြူ​နွေဦးကိုလှမ်းကြည်ချိန်တိုင်း
ရဲရင်ရိူင်းနှင့်အကြည်သွားဆုံးမိလျှင်၊
​​ခေါင်းလွဲကာမျက်​စောင်းသာထိုးမိသည်။

"က​လင်.....ကလင်.....လင်...လင်...."
​​ကျောင်းမုန့်စားဆင်းချိန်မှအချက်​ပေး​သောအသံဖြစ်သည်။နှင်းဖြူစာအုပ်များကိုသိမ်း​နေသည်။နှင်းဖြူစာအုပ်သိမ်းပြီးချိန်တွင်​နွေဦးကိုမ​တွေ့​တော​ပေ။နှင်းဖြူသူငယ်ချင်း​တွေမုန့်စားဖို​ခေါ်တာကိုလည်းနှင်းဖြူငြင်းမိသည်။
နှင်းဖြူ​နွေဦးကိုသာရှာချင်စိတ်များ​နေသည်။
နှင်းဖြူအခန်းထဲကထွက်ဖိုပြင်​နေစဥ်တွင်နှင်းဖြူလက်ကိုလူတစ်​ယောက်လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။နှင်းဖြူကြည့်လိုက်​တောရဲရင်ရိူင်းဖြစ်သည်။
"ရဲ​ရင့်​ရိူ​င်း.....နင်...ငါလက်ကိုလွတ်"
"နင်​ကလည်း....ဘာဖြစ်​တာလဲဟာ...လက်က​လေးကိုင်တာကို"
"ဘာဖြစ်​တာလဲ....ဟုတ်လား။ငါဘာဖြစ်တယ်ဆိုတာနင်ကို​ပြောပြရမှာလား"
နှင်းဖြူ​ပြော​သောစကားကိုပြန်မဖြေဘဲခေါင်းသာငုတ်လိုက်သည်။
နှင်းဖြူမဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံး၍.....
"ရွံ​လို.....ပြီးတော.....နင်ကိုမုန်းလို"

"အဲ​လောက်​ဘဲ​လား.....နှင်းဖြူ"
"​ပြောရရင်​တောအများကြီးဘဲ....ဒါမယ်ငါမှာအချိန်မရှိလိုဒီ​လောက်ဘဲ"
"အင်း...ကောင်းပြီးနှင်းဖြူ.....ဒါဆိုလည်းငါ၀ယ်ဘာတဲ့ဒီမုန့်​လေ​တောယူသွားပါ။"
"မယူဘူး...ငါလက်ကိုလွှတ်​ပေ​တော"
"နင့်.....ဒီမုန့်​တွေမယူရင်နင်လက်ကိုငါမလွတ်​ပေးနိုင်ဘူး"
"Aww....အဲလိုလား....ရ​တယ်လေ....​ပေး"
နှင်းဖြူရဲရင့်ရိူင်းဆီကမုန့်ကိုယူပြီး။အတန်းထဲကအမှုိက်ပုံးဆီဦးတည်သွားလိုက်သည်။မု​န်​တွေအားလုံးကိုလွတ်ပစ်ပြီးအပြင်ကိုထွက်​သွားသည်။
ရဲရင်ရိူင်းတစ်​ယောက်ကတောတံခါးပေါက်နားမှာမျက်လုံးအပြူသားနှင့်သာကျန်ခဲ့သည်။

နှင်းဖြူ​နွေဦးကိုစာကြည့်​ဆောင်ဘက်မှာလိုက်ရှာမိသည်။စာကြည်​စေောင့်ဘက်တွင်လည်းမတွေ့သဖြင့်နှင်းဖြူစာသင်​ဆောင်ဘက်ကိုပြန်ခဲ့သည်။
စာသင်​ဆောင်၏​အောက်ဘက်၀ရံတာတွင်​နွေဦးကို​တွေ​လေသည်။​နွေဦးကို​တွေ့​တောနှင်းဖြူ​ခြေလှမ်းများကိုခပ်သွက်သွက်​​လျှောက်​လေသည်။​ခြေလှမ်းတို့၏မြန်နူန်းသည်။နှင်းဖြူ၏ရင်ထဲကနှလုံးခုန်နူန်းကို​တောမှီမည်မဟုတ်ပါ။
"​နွေဦး......"
"နှင်း​ဖြူ......."
တစ်​ယောက်နှင့်တစ်​ယောက်စကားအစ​​လေနှင့်နူတ်ဆက်မိ​သည်။
"နှင်းဖြူအခန်းကိုသွားမို့လား"
နှင်းဖြူ​ခေါင်းသာညိတ်မိသည်။
"အင်း....အ​ဲဒါဆိုအတူသွားမယ်​လေ"
နှင်းဖြူတို့အတူလမ်း​လျှောက်​နေချိန်တွင်နှင်းဖြူစကားစမိသည်။
"​နွေဦ..."
နှင်းဖြူ​ခေါ်လိုက်မိသည်ကို​နွေဦးတစ်ချက်ကြည်မိသည်။
"ညက​ကိစ္စ.....​နွေဦးစိတ်ထဲဘယ်လိုသ​ဘောထားလဲ"
​နွေဦး​တစ်ချက်​ပြုံး​၍
"ဪ...ဘာများလဲလိုနှင်းဖြူရယ်။ကျွန်​တော်ကဘာကိုစိတ်ထဲထားရမှာလဲ"
"ညကရ၃လုံးလုပ်ရပ်​တွေကလွန်တယ်ဆိုတာ​နွေဦးသိမှာပါ။နှင်းဖြူစိတ်ထဲမှာဘယ်သူရှိတယ်ဆိုတာသိသိရက်နဲ"
နှင်းဖြူ၏စကား​​ကြောင့်​နွေဦး​ခြေလှမ်းတို့ကိုရပ်တန့်လိုက်ပြီး၊နှင်းဖြူဘက်သို့မျက်နှာမူလိုက်သည်။
ခါးကိုအနည်းငယ်မျှကိုင်းညွတ်ပြီး.....
"ဒီမှာ....ကောင်မလေး....ဆက်​မပြော​နဲ​တော....ကို​ယ့်​ရင်ထဲ​မှာလည်း...ဘာမှမရှိ​ဘူး။​အခု​အရေးကြီး​ဆုံး​က....မင်း​လေ...ကိုယ့်နဲအတူတက္ကသိုလ်သွားဖို​ေြခလှမ်းကိုဘဲစဥ်စားထား။အဲဒါ​ကြောင့်စာကို​သေချာလုပ်ဟုတ်ပြီး​လား။
အရာအားလုံးကိုအ​ခြေ​နေ​တွေကသူဘာသူ​ဖြေရှင်း​ပေးလိမ်မယ်။အချိန်တန်ရင်တန်သလိုသိရမယ်။ဟုတ်ပြီးလာ။"
​​နွေဦး၏ဆုံးမစကားတို့သည့်နှင်းဖြူရင်ကိုပို၍ခုန်​စေသည်အပြင်နှင်းဖြူ၏လုပ်​ဆောင်ချက်တို့သည်လည်းနွေဦး၏အမိန့်အတိုင်သာဖြစ်သည်။
​နွေဦးနှင်းဖြူ​ခေါင်း​လေကိုကိုင်ပြီးစကား​ပြေ​နေသည်မြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်သူကရဲရင်ရိူင်းဖြသ်သည်။ရဲရင်ရိူင်းတစ်​ယောက်မခံသိမခံသာဖြစ်ကာအခန်းထဲကို​ဒေါသစိတ်၁၀၀%အပြည့်နှင်သာ၀င်ခဲ့သည်။

​ကျောင်းဆင်းချိန်တွင် ကားအ​ကောင်းစားနှင်​မေသဒ္ဒါဖြိုးကို​စောင့်​နေသူက​နွေဦးအမေ​ဖြစ်သည်။
"သမီး...သဒ္ဒါ"
"အန်တီ.....​နွေဦးကိုလာကြိုတာလား။​နွေဦးတို့ကအခန်းထဲမှာဘဲရှိ​သေးတယ်"
"မဟုတ်ပါဘူး...သမီးရယ်။အန်တီသမီးဆီလာတာပါ။အန်တီ​မေးစရာ​လေရှိလိုပါ။အန်တီနဲခဏ​လောက်လိုက်ခဲ့​ပေးနိုင်မလား"
"ဟုတ်....ရပါတယ်။ဒါမယ်...​နောက်ကျရင်​မေ​မေက"
"ရပါတယ်​သမီး​ရယ်...အန်တီ....သမီးကိုပြန်လို​က်ပို့​ပေးပါမယ်"
​ဒေါ်ထိပ်ထားခင်၏​တောင်းဆိုမူကြောင့်မေ​သဒ္ဒါ​ဖြိုး​တစ်ယောက် မငြင်းဆန်​နိုင်တောဘဲ
​ဒေါ်ထိပ်ထားခင်၏ကား​ပေါ်သို့လိုက်ပါသွား​သည်။
"သမီး....သဒ္ဒါ....အန်တီသမီးကို​မေးမယ်။
သမီး အန်တီကိုအမှန်တိုင်း​ဖြေ​ပေး​။ဘာမှမသိုမဝှက်ဘဲအန်တီကိုအမှန်အတိုင်း​ဖြေ​ပေး"
"ဟုတ်....အန်တီ...သမီးအန်တီကိုအမှန်တိုင်း​ဖြေပေး​ပါမယ်။
အန်တီသမီးကိုဘာများ​မေးမိုလဲ။"
"သမီးသဒ္ဒါ....သားတို့နဲအခုတစ်​လောတွဲ​​နေတဲ့​ကောင်မ​လေကိုသမီးသိလား"
"ဟုတ်....သိပါတယ်အန်တီ"
"သူနာ​မည်။......."
"​ငွေနှင်းဖြူပါ"
"အင်း....အဲ​ကောင်မလေနဲသားတိုနဲကအရမ်းရင်နှီးလားသမီး။"
"ဟုတ်....အန်တီ...သမီးအဲဒါ​တော​သေချာမသိပါဘူး"
"သူကအခန်း​ပြောင်းပြီး​တောသမီးတို့ဆီ​ရောက်လာတာပါ။"
"ဟုတ်​ပြီး.....သမီးအ​နေနဲသူအ​ကြောင်းကိုသိသ​လောက်အန်တီကို​ပြောပြနိုင်မလား"
အ​စောတည်းကဒီအ​ကြောင်းရာ​တွေကို​ပြောချသ်​နေ​သော​မေသဒ္ဒါဖြိုးအတွက်အခုအခါမှာအခွင့်​ရေးတစ်ခုဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"သမီး....သိသလောက်​တော...သူမက
အခန်းeက​ပြောင်းလာတာ။စာအ​ခြေ​နေက​တောမဆိုးဘူးလိုဘဲ​ပြောရမလားမသိဘူး။သူမှာမိဘ​တွေ​တောမရှိ​တောဘူး။​ခုချိန်မှာသူအ​ဒေါ်​တွေနဲ​နေတယ်။သူ့အ​ဒေါ်​တွေက​စျေးထိပ်မှာအသုပ်စုံနဲမုန့်ဟင်းခါး​ရောင်းတယ်။ပြီး​တော​သူမ....​နွေဦးကိုသ​ဘောကျ​နေတယ်လိုလည်းသမီးထင်တယ်"
ကား​ပေါ်မှာ​ဒေါ်ထိပ်ထားခင်တစ်​ယောက်​မေသဒ္ဒါဖြိုး​ပြော​သောစကားများကို​သေချာစွာနား​ထောင်​နေမိသည်။
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကျောင်းရှေ့အ၀င်အ၀တွင်နွေဦးတစ်ယောက်
ရဲရင့်ရိူင်းကိုစကား​ပြောရန်​စောင့်​နေသည်။

"ရှိုင်း......"
ရဲရင်ရိူင်းမသိချင်​ယောင်​ဆောင်၍စက်ဘီးကိုသာ​ဒေါက်ဖြုတ်လိုက်သည်။ပြီးမှ​နွေဦး​ရှေ့မှထွက်သွားဖို့အလုပ်တွင်​နွေဌီးတသ်​ယောက်ရဲရင်ရိူင်းလက်​မောင်းကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
"နွေဦး .....မင်းငါလက်ကိုလွတ်လိုက်"
"ရှုိင်း.....ငါတို့ကသူငယ်ချင်းတွေလေကွာ။
ငါတို့စကားခန​ပြောရ​အောင်"
ရဲရင်ရ်ူင်းတစ်​ယောက်သက်ပြင်းကိုအသာချ၍
"မင်းကငါကိုဘာ​ပြောစရာရှိတာလဲ"
"ငါ​ပြောချင်တာက.....မင်း...နှင်းဖြူကိုမ​နှောင့်ယှက်ပါနဲ​တောလား။"
"မင်း​ပြောချင်တာအဲစကားလား။"
"အေး.....ဟုတ်တယ်။"
"အဲဒါဆိုရင်တောငါသွားတောမယ်။မင်းငါလက်ကိုလွတ်လိုက်​တော။"
​နွေဦးတစ်​ယောက်​ပေ​တေပြီးရဲရင်ရိူင်းလက်​မောင်းကိုဆက်​ကိုင်​ထားသည်။
"ငါမင်းကို​ပြောချင်တ့ဲသဘောက။
မင်းနှင်းဖြူကိုခန​လောက်လွတ်ထားလိုက်ပါလား"
"​တော်ပါကွာ။​နွေဦးရာ
မင်းကိုနှင်းဖြူကသ​ဘောကျ​နေ​တောမင်းအတွက်အရာရာက​အေး​ဆေး​ပေါ့။ငါအတွက်​တောအဲလိုမဟုတ်ဘူး​။"
"ဒါဆိုရင်မင်းကိုငါ​မေးမယ်။
မင်း.....နှင်းဖြူကိုအရင်ကမင်းတွဲခဲ့တဲ့​ကောင်မ​လေး​တွေလိုဘဲလား။အဲလိုဆိုမင်းအ​နေနဲနှင်းဖြူကိုဒဏ်ရာ​တွေမ​ပေးပါနဲ​။
နှင်းဖြူကိုမနာကျင်​စေချင်ဘူး။"
ရဲရင်ရိူင်းတစ်​ယောက်နူတ်ခမ်းမှာအပြုံးတစ်ခုပြပြီး​နွေဦးကို​သေချာကြည်​လိုက်သည်။
"မင်း....အဲလိုထင်ရ​င်....အရမ်းမှားသွားမှာ​ပေါ့ကွာ။ငါအ​နေနဲနှင်း​ဖြူကို​ရှေ့​ရေးအတွက်ပါရည်ရွယ်ထားပြီးသားကွာ။အဲ​တောမင်းအ​နေနဲမတားသင့်​တောဘူးလိုငါထင်တယ်။"
ရဲရင်ရိူင်းစကားကိုအပြတ်​ပြောပြီး​နွေဦးဆွဲထား​သောလက်ကိုဖြုတ်ချလိုကွသည်။စက်ဘီးကိုတွန်း၍ထွက်သွားဖို့အလုပ်တွင်​ခြေလှမ်းတို့ကိုခနရပ်တန်း.....
"ဒါနဲ....​နွေဦးငါတစ်ခု​ပြောဖို့ကျန်​သေးတယ်။ရဲရင့်ရိူင်းဆိုတဲ့....ငါက
​​ငွေနှင်းဖြူဆိုတဲ့​ကောင်မ​လေကိုမိဘကသ​ဘောမတူရင်​တောင်ငါကသူကိုတန်ဖိုးထားချစ်မယ်ဆိုတာ
မင်းထပ်မှတ်ထားလိုက်အုန်း​။မင်း​ရောငါလိုလုပ်နိုင်လား"
ရဲရင်ရိူင်း၏ထိုအ​မေး​ကြောင်​နွေဦးတစ်​ယောက်ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘဲကျန်နေခဲ့သည်။

ကျွန်​တော်တို့တခါတရံမှာ​တွေ့ကြုံရသည့်အချစ်တို့သည်ကလူတစ်​ယောက်ကိုကာကွယ်ဖို့အတွက်လား.....?
စွန့်ခွာဖိုအတွက်......?
အ​ရေးရာဆုံး​သောအ​ဖြေတစ်ခုမရှိသည်အမေးစကားသည်အချစ်လေလား.......?

စိတ်ထဲမှာတီတိုး​ရေရွတ်မိရင်ဖြင့်​နွေဦးတစ်​ယောက်အိမ်ကိုပြန်ခဲ့သည်​။

ဆက်ရန်....................................
Auother --V