ချစ်ခြင်းတစ်ခု၏တိမ်ငွေ့ဖြူ
ဒီနေ့ကျောင်းကိုနှင်းဖြူအစောကြီးရောက်လာသည်။အတန်းထဲမှာဘယ်သူမှမရှိသေးပေ။နှင်းဖြူခုံတွေကိုသေချာစီပြီးအခန်းကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖိုပြင်လိုက်သည်။ထိုအချိန်နှင်းဖြူအနောက်မှ......
"ဒီနေ့....မင်းအသင်းလား"
နှင်းဖြူအသံလာရာဘက်လှည့်ကြည်တောနွေဦး....
နှင်းဖြူကိုင်ထားသည့်တံမြက်စည်းလွတ်ကျသွားသည်။
ပြီးမှရှက်ရှက်နဲတံမြက်စည်းလေပြန်ကောက်ပြီး
"အင်း.....Eခန်းမှာဆိုဒီနေကနှင်းဖြူအသင်းနေပါ။အဲဒါကြောင့်စောစောလာတာပါ"
နွေဦးက"သြော်...ဟုတ်လား"ဟုပြောပြီးသူထိုင်တဲ့ခုံဆီသွား၍လွယ်အိတ်ကိုချပြီ....
"ဒါဆိုမင်းနဲငါကအသင်းနေတူတာဘဲ။ဒါဆိုအတူသန့်ရှင်ရေးလုပ်ကြတာပေါ့"ဟုပြောပြီးနှင်ူဖြူနားသို့ရောက်လာပြီးတံမြက်စည်းကိုင်ပြီးပြုံးပြသည်။
သူပြုံးလိုက်ချိန်မှာသူမျက်နှာဆွဲဆောင်မူအရှိဆုံးအရာလေဖြစ်တဲ့ပါးချိုင့်လေကပါနှင်းဖြူကိုပြုံးပြနေသည်။နှင်းဖြူသည်နွေဦးနှင့်ဒီလိုအနီးကပ်အတူတွေရလိမ့်မည်ဟုအိပ်မက်တောင်မမက်ဖူးပေ။ခုလိုတွေ့တောနှင်းဖြူရင်တွေပို၍ခုန်သည်။နွေဦးသည်နောက်မှာကျန်နေခဲ့သောနှင်းဖြူကိုလှမ်းခေါ်သဘဲ။
"နှင်းဖြူ....ဒီကိုဂေါ်ပြားနဲအမိူက်ပုံယူလာလေ"
"အို....ကြည်စမ်း...သူနှင်းဖြူနာမည်ကိုသိသွားပြီး"ဟုနှင်းဖြူစိတ်ထဲမှာပြော၍ပြုံးမိသည်။
သူဆီဂေါ်ပြားနဲအမိူက်ပုံယူပြီးနှင်းဖြူသွားလိုက်သည်။သူစုပုံထားသောအမိူက်များကိုဂေါ်ပြားနဲမီးညှပ်နဲယူပြီးသိမ်းလိုက်သည်။နှင်းဖြူတို့သန့်ရှင်ရေးလုပ်ပြီးချိန်မှာအခန်းထဲသို့ကျောင်းသားများတဖြောက်ဖြောက်နှင့်ရောက်လာသည်။နွေဦးကတောသန်ရှင်ရေးလုပ်ပြီရေသွားခပ်သည်ပြီးနောက်သူခုံစားပွဲပေါ်ပြန်ထိုင်၍စာအုပ်ထုတ်ပြီးစာလုပ်နေသည်။ထိုအချိန်မှာအသင်းသမားအချို့ရောက်လာပြီဘုရားပန်းလည်နဲလုပ်စရာရှိတာများကိုလုပ်ကြသည်။
နိုင်ငံတော်သီချင်းဆိုပြီးဘုရားရှိခုးချိန်ရောက်မှအတန်းထဲသို့အမောတကြီးရောက်လာသူကရဲရင့်ရိူင်းဖြစ်သည်။ဘုရားရှိခိုးပြီးချိန်တွင်Aအခန်းကတီချယ်နဲနှင်းဖြူတို့အတန်းပိုင်းရောက်လာသည်။နှင်းဖြူတို့ကျောင်းသားတွေတီချယ်တိုကိုနူတ်ဆက်ကြစည်။ပြီးမှတီချယ်တို့၂ယောက်က.....
"ကဲ...ဒီနေအသင်းခွဲမယ်"ဟုပြော၍အသင်းခွဲပေးသည်။
"နွေဦး၊ရဲရင်ရိူင်း၊ထွန်းထွန်းဦး၊မေသဒ္ဒါဖြိုး၊ငွေနှင်းဖြူ၊အိအိဖြိုး၊"ဟုခေါ်လိုက်သည်။နှင်းဖြူအပါအ၀င်အသင်းသား၁၅ယောက်ပါသည်။နှင်းဖြုတို့ကိုအဝါသင်ဟုဆိုလေသည်။တခြားကျန်ကျောင်းသားများကိုလည်းအသင်ဖွဲပေးသည်။ပြီးမှနှင်းဖြူတို့အတန်းပိုင်းက...
"အခုကစပြီး...အပြိုင်အဆိုင်တွေရှိသွားပြီး။အခုအသင်အတိုင်းစာလည်းပြိုင်ရမှာဖြစ်သလို။တခြားကျောင်းနဲပတ်သက်တဲ့ဂုဏ်ထူးဆောင်ရမှာတွေလည်းပြိုင်ရမယ်။အဲတော့
အခုအားလုံးအတန်းအပြင်ကိုထွက်ကြကိုယ့်အသင်းအတိုင်းဖွဲ့ပြီးအပြင်မှာစောင့်နေကြ"ဟုတီချယ်ကပြောသည်။နွေဦးနှင့်ဒီလောက်အထိအနီးဆုံးနေရမည်ကိုအိပ်မက်တောင်မမက်ဘူးသည်အတွက်
နှင်းဖြူအခုရင်တွေခုန်ရသည်။
တီချယ်တို့ကေလိမ်မော်အသင်ခေါ်ပြီးမှအဝါသင်ဟုခေါ်သည်။နှင်းဖြူတိုအကုန်အတန်းထဲပြန်ဝင်ကြသည်။တီချယ်ထိုင်ရမည်rollကိုပြသည်။
နွေဦး၊ရဲရင့်ရိူင်းတို့ကရှေ့ဆုံးမှာထိုင်သည်။နှင်းဖြူနဲအိအိဖြိုးကနွေဦးတို့
အနောက်မှာထိုင်သည်။မေသဒ္ဒါဖြိုးလည်းနှင်းဖြူတို့နှင့်အတူထိုင်သည်။ဒီအချိန်မှာနေရာမရဖြစ်နေသူကထွန်းထွန်းဦး
"ထွန်းထွန်းဦးနေရာမရဘူးလား။လာအရှေ့မှာလာထိုင်"ဟုတီချယ်ကဆိုလိုက်သည်။ထွန်းထွန်းဦးလည်းခေါင်းကုတ်ပြီးရှေ့ဆုံးမှာထိုင်လိုက်သည်။
ရဲရင့်ရိူင်းကနှင်းဖြူဘက်သို့လှည့်၍...
"တွေ့ပြန်ပြီးနော်....တောသူမ"ဟုပြောပြီးပြန်လှည့်သွားသည်။တီချယ်တို့အတန်းခွဲအသင်ခွဲပြီးတောစာသင်ကြသည်။
နေလည်မုန့်စားဆင်းချိန်မှာ
နွေဦးသည်စာအကုန်ပြီးသည်ဖြစ်သည်အတွက်စာကြည်တိုက်ကိုသွားသည်။နှင်းဖြူလည်းအနောက်ကလိုက်၍စာကြည်တိုက်ဆီသွားခဲ့သည်။နှင်းဖြူကာတွန်းစာအုပ်တစ်အုပ်ယူပြီးနွေဦး၏မလှမ်းမကမ်းမှာနေလိုက်သည်။သိပ်ကိုရင်ခုန်ရတဲ့နွေဦးကိူတစ်ချက်တစ်ချက်ခိုးကြည်မိသည်။နွေဦးဘေးနားကမေသဒ္ဒါဖြိုးကိုလည်းကြည်၍မနာလိုဖြစ်မိသည်။နှင်းဖြူနောက်တစ်ခါခိုးကြည်မည်အလုပ်တွင်နှင်းဖြူအရှေ့ကနေပေါ်လာသည်သူမှာရဲရင့်ရိူင်းဖြစ်သည်။
"အမလေ...လန့်လိုက်တာဟယ်....အခြောက်မ"
"ဟား...ဟား...နင်ကဘာလိုလန့်တာလဲ.. တောသူမ"
"ဘာလိုမှမဟုတ်ဘူးနင်မျက်နှာကိုတွေ့လိုလန့်တာ"
"ငါမျက်နှာကအဲလောက်တောင်ကြောက်ဖိုကောင်းတာလဲ။ဒါမှမဟုတ်နင်ကငါကိုကြောက်နေတာလား"
"စဥ်စားလေနင်ကိုငါကဘာကြောင့်ကြောက်ရမှာလဲ....အာရုံနောက်ကောင်ရ၃လုံးရယ်"ဟုပြောပြီးနှင်းဖြူစာအုပ်ကိုပြန်ကိုင်လိုက်သည်။
"ဟိတ်...ဒီမှာမင်းငါကိုနာမည်ဖျက်တာအတော်များနေပြီးနော်..."
"ဟွန်း....."
"ဒီမှာတောသူမ...နင်စာအုပ်ကိုပြောင်းပြန်ဖတ်တတ်တာလား"
နှင်းဖြူစာအုပ်ကိုအသေချာကြည်တောမှဟုတ်ပါသည်စာအုပ်ကပြောင်းပြန်ဖြစ်နေသည်။နှင်းဖြူရှက်ရှက်နှင့်စာအုပ်ကိုအတည့်ပြန်ထားလိုက်သည်။
"ဒါနဲ...မင်း...ကာတွန်စာအုပ်ဖတ်နေတာလား"
"ဟုတ်တယ်...ဘာဖြစ်လဲ။"
"လူကြည်တော၁၀တန်းနော်..."
"ဟုတ်တယ်၁၀တန်း.....ဆိုတာနဲကာတွန်းမဖတ်ရဘူးတဲ့လား"
နှင်းဖြူပြော၍မျက်စောင်းထိုးမိသည်။
"စနိူးဝိူက်(မနှင်းဖြူ)...."ဟုရဲရင့်ရိူင်းအသံထွက်ရွတ်မိသည်။
"ဟား...ဟား....မင်းနဲနာမည်တူတာကိုရွေးဖတ်တာဘဲ"
"ဒီမှာ...ရ၃လုံးနင်မှာအချိန်တွေအားနေလား"
"မအားပါဘူး"
"မအားရင်ဘာလိုငါ့နှောင့်ယှက်နေတာလဲ။ဘာလဲနင်ကငါအတွက်အချိန်တွေပေးရအောင်ငါကအဲလောက်တောင်ချောနေပြီးလား။အဲလိုဆိုငါကိုယ့်ငါတောင်ဘ၀င့်မြင်ခြင်မိတယ်"နှင်းဖြူပြုံး၍ပြောမိသည်။
"စဥ်စားပေါ့.....ေ၀းသေး"
"အဲဒါဆိုထပ်မနှောင့်ယှက်ပါနဲ"ဟုနှင်းဖြူပြောပြီးထွက်လာသည်။
ရဲရင်ရိူင်းတစ်ယောက်နှင်းဖြူပြောသောစကားများကိုတွေးရင်ကျန်ခဲ့သည်။
ရဲရင်ရိူင်းကျန်ခဲ့သည်နေရာကိုမေသဒ္ဒါဖြိုးကြည်၍နွေဦးကိုပြောသည်။
"အဲ၂ယောက်ကဘာတွေလည်းမသိဘူးနော်။ရဲရင့်ရိူင်းအဲကောင်မလေကိုစိတ်၀င်စားနေတာလားမသိဘူး"
နွေဦးမေသဒ္ဒါကိုကြည်၍
"ငါမသိဘူး...ကျောင်းခေါင်းလောင်းထိုးတောမယ်ငါအရှေ့ကသွားနှင့်တောမယ်"လိုပြောပြီးနွေဦးမေသဒ္ဒါရှေ့ကနေထွက်လာသည်။
ဒီနေ့ကျောင်းဆင်းပြီးနောက်၂ရက်သည်။ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သည်။ဒီကျောင်းပိတ်ရက်တွင်နှင်းဖြူနွေဦးကိုသတိရမိတောမည်။တနဂ်နွေနေ့ကျောင်းပိတ်ရက်မှာဦးလေနေမကောင်းသဖြင့်နှင်းဖြူဒေါ်လေကိုဝိုင်းကူရတောသည်။
"နှင်းဖြူ.....ဒီချိုင့်၂ချိုင့်ကိုဒီလိပ်စာအတိုင်းသွားပေးပေးပါအုန်း။"
"ဟုတ်. ..ဒေါ်လေ...."
နှင်းဖြူတို့သည်သာမန်လူဖြစ်သည်အတွက်စျေးထိတ်တွင်မုန့်ဟင်းခါးရောင်းသည်။ခါတိုင်းဆိုဒီလိုorderမှာတဲ့အိမ်တွေကိုလိုက်ပို့ရသူကနှင်းဖြူဦးလေဖြစ်သည်။
ဦးလေနေ မကောင်းတောအခုနှင်းဖြူအလှည့်ရောက်လာပြီးဖြစ်သည်၊
"အိမ်နံပါတ်၁၃ဆိုတောဒိအိမ်ဘဲ..."
နှင်းဖြူဘဲတီးလိုက်သည်။အိမ်ထဲမှလူတစ်ယောက်ထွက်လာသည်။
"အဘ...နှင်းဖြူမုန့်ဟင်းခါးလာပို့တာပါ"
"အော်....အေး.....သမီးခဏလေနော်ဘဘချိုင့်သွားလှည့်ပြီး။ပိုက်ဆံပါလာပေးမယ်နော်"ထိုအချိန်အိမ်ထဲမှအသံတစ်ခုထွက်လာသည်။
"ဦးလေအိမ်ရှေ့ကဘယ်သူလဲ။"
"မုန့်ဟင်းခါးလာပို့တဲ့ကလေးမလေပါ...မမကြီး"
"ရူပ်ရူပ်တွေမမြင်ခြင်းဘူးနော်"ဟုပြော၍ထိုမိန်းမကြီးအိမ်ထဲ၀င်သွားသည်။
ဘကြီးလည်းအိမ်ထဲ၀င်သွားသည်။
"ဟင့်.....အသက်ကြီးတဲ့လူကမမကြီးခေါ်ရအောင်။ဒီမိန်မကြီးအတော်မာနကြီးမှာဘဲငါကိုလည်းရူတ်ရူတ်လိုပြောသေး။သေချာတယ်ဒီမိန်းမကြီးကမာနတံခွန်လွင့်နေတာဘဲ။သေရင်ဒီပစ္စည်းတွေကသူနောက်ပါမှာကြနေတာဘဲအကုန်ထားခဲ့ရမှာကို....ဟွန်း...."ထိုအချိန်မှာခြံထဲကနေထွက်လာသူမှာစောနဘကြီးမဟုတ်ဘဲနွေဦးဖြစ်နေသည်။
"နှင်းဖြူ...ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ"
နွေဦးမေးသောစကားကိုနှင်းဖြူပြန်မဖြေနိူင်ဘဲနွေဦးကိုဘဲမေးခွန်ပြန်ထုတ်မိသည်
"ဒီအိမ်က....."
"ကျွန်တော်အိမ်လေ"
နှင်းဖြူနူတ်ခမ်းပါးလေမှ"ရှင်"ဟုတိုးတိတ်စွာရွတ်မိသည်။ထိုအချိန်မှာ
"သမီေရေ....လာပို့တာကျေးဇူးပါကွယ်"ဟုအဘကဆိုသည်။
"ဒါဆို...မင်းကမုန့်ဟင်းခါးလာပို့တာလား"
"ဟုတ်တယ်....."
ဘကြီးမှနွေဦးကိုကြည်၍
"သားမုန့်ဟင်းခါးစားခြင်ရင်စားလိုရပြီးနော်။"
"ဟုတ်...ဘကြီး...."
နှင်းဖြူတနာက်တစ်နေရာပို့စရာရှိသည်အတွက်
"ကိုနွေဦးနှင်းဖြူကိုခွင့်ပြုပါအုန်း။နှင်းဖြူနောက်တစ်နေရာပို့စရာရှိသေးလို"
ဟုပြောပြီးနှင်းဖြူထွက်လာလိုက်သည်။တကယ်တောနှင်းဖြူပျော်နေခြင်းဖြစ်သည်။နှင်းဖြူတို့ဆိုင်ကမုန့်ဟင်းခါး၀ယ်စားသူကနွေဦးဆိုသည်ကိုပေါ့။
အိမ်နံပါတ်၂။
"ဒီအိမ်ဘဲ"
နှင်းဖြူဘဲတီးလိုက်သည်။
အိမ်ထဲမှအန်တီတယောက်ထွက်လာသည်။
"မုန်ဟင်းခါးလာပို့တာအန်တီ"ဟုနှင်းဖြူဘက်ကဘဲအရင်ဆိုလိုက်သည်။
"သြော်....အန်တီကိုချိုင့်ပေးသမီးလေ...ခြံထဲမှာခနစောင့်နော်....
နှင်းဖြူခေါင်းစိုက်၍ခြံထဲ၀င်မိသည်။
နှင်းဖြူခြံထဲမှာတွေးနေတာက
"ဟင့်...ဒီအန်တီကျတောလည်းသဘောကောင်းလိုက်တာ။နွေဦးအမေနဲများကွာပါ"ဟုနှင်းဖြူတွေးနေမိသည်။
နှင်းဖြူခြံထဲမှာစောင့်နေစဥ်မှာအိမ်ထဲကလူတစ်ယောက်ထွက်လာသည်
"ဟာ...တောသူမနင်ငါတို့ခြံထဲဘယ်လိုရောက်နေတာလဲ"
ရဲရင့်ရိူင်းကိုတုန်ပြန်ဖို့နှင်းဖြူကြိုးစားလိုက်ချိန်မှာရဲရင့်ရိူင်းအနောက်မှ
"မုန့်ဟင်းခါးလာပိုတာလေ...သားရဲ့"
အန်တီကပြောပြီးနှင်းဖြူကိုချိုင့်နဲပိုက်ဆံလှမ်းပေးသည်။
"အဲဒါဆို...အန်တီသမီးကိုခွင့်ပြုပါအုန်း"ဟုဆိုပြီးနှင်းဖြူထွက်လာသည်
"အဲဒါဆိုအမေသားလည်းအပြင်ခဏသွားအုန်မယ်"
"ဟင့်....မင်းကအစောကြီးရှီသေးဘယ်သွားမိုလဲ"
"ခဏလေပါအမေရယ်နော်"
လိုရဲရင်ရိူင်းပြောပြီးစက်ဘီနှင့်နှင်းဖြူနောက်ကိုလိုက်လာသည်။
"ဟိတ်...မင်းတို့ကမုန့်ဟင်းခါးရောင်းတာလား"
"ဟုတ်တယ်...ဘာဖြစ်လဲ"
"မဟုတ်ပါဘူးမေးကြည်တာပါ။
ဒါဆိုမင်းကမုန်ဟင်းခါးသယ်ကြီးပေါ့"
နှင်းဖြူစက်ဘီးခဏရပ်၍
"ဟုတ်တယ်လေ"
"မင်းမရှက်ဘူးလား
"ဘာလိုရှက်ရမှာလဲ....ကိုယ့်ကိုယ်ထမင်းကျွေးနေတဲ့အလုပ်ကိုရှက်တယ်ဆိုထမင်းငတ်သွားမှာပေါ့။ရှက်ခြင်ရှက်အဲလိုမေးတဲ့နင်သာရှက်ရမှာ"လိုပြောပြီးနှင်းဖြူစက်ဘီးဆက်နင်းလိုက်သည်။
ရဲရင့်ရိူင်းလည်းဘာမှမပြောသားနိုင်အောင်ဖြစ်သွားသည်။
"ဟာ...ဟိတ်...ဖြည်းဖြည်းနင်းပါဟာ။နင်နောက်ကိုကျားမလိုက်ပါဘူး။"
ရဲရင်ပြောသောစကားကိုနှင်းဖြူက
"အေး...ကျားတောမလိုက်ဘူး...ကျားထက်ဆိုးတဲ့သတ္တဝါလိုက်နေလိုအမြန်နင်းနေရတာ"လိုပြောပြီး...
"ဒါနဲ...ရ၃လုံးနင်ဘာလိုငါနောက်ကလိုက်ပြီးစက်ဘီးနင်းနေရတာလဲ"နှင်းဖြူမေးသောစကားကိုရဲရင့်ရူိင်းတစ်ချက်ပြုံး၍
"နင်နောက်လိုက်တယ်လိုဘာလိုထငွနေရတာလဲ။ဒီလမ်းကရောနင်ပိုင်တဲ့လမ်းလား"
"သြော်....အေး...ဒီလမ်းကိုတောငါမပိုင်ဘူး...ဒါမယ်နင်ငါနောက်ကကပ်လိုက်နေလိုမေးတာ"
ရဲရင်ရိူင်းရယ်၍
"ဟိုရှေ့မှာလမ်းထိပ်တွေလားအဲလမ်းထိပ်မှာငါphဘေ၀ယ်မလို...ok"
နှင်းဖြူရဲရင့်ပြောသောစကားကိုမဲ့ပြလိုက်သည်။
ရဲရင်ရိူင်းနှင်းဖြူကိုကြည်ပြီး
"ကောင်မလေးရေ....ရုပ်ဆိုးမလေ...မင်းကိုငါစိတ်ပူလိုမင်းကိုလိုက်ပို့တယ်လိုဘာကြောင့်ငါမပြောထွက်ရတာလဲကွာ။ငါကိုဆိုအမြဲကပ်ကပ်လန်အောင်ရန််တွေငါကလည်းမင်းကိုတွေ့ရင်မစဘဲမနေနိုင်။ဒါမယ်မင်းစိတ်ဆိုးတာလေကချစ်ဖိုကောင်းတယ်လိုငါခံစားရတယ်။"လိုရဲရင်တွေးနေမိချိန်တွင်
"ကဲ...ရ၃လုံးငါသွားပြီးbye...bye.."လိုပြောပြီးနှင်းဖြူတို့လမ်းထိပ်မှာလမ်းကြောင်းခွဲလိုက်သည်။
တကယ်တောရဲရင်ရိူင်းတို့လမ်းသည်လူအသွားအလာနည်းသောကြောင့်နှင်းဖြူကိုစိတ်ပူ၍လမ်းထိပ်ထိလိုက်ပို့ချင်ဖြစ်သည်။
မင်းကတောငါကိုတချိန်လုံးရန်တွေ့ငါကလည်းမင်းကိုမစရမနေနိုင်။မင်းရဲအကြည်တွေနွေဦးဆီမှာရှိတိုင်းငါမနာလိုဘူးရုပ်ဆိုးမလေရေ။နှင်းဖြူ....ငွေနှင်းဖြူ...မင်းကအတော်ကိုရိုးအတဲကောင်မလေးဘဲကွာဘာကြောင့်ရဲရင့်ရိူင်းနဲမင်းကိုငါအမြဲတွေ့နေရတာလဲ။ငါသူငယ်ချင်းနဲတောငါပြိုင်ဘက်မဖြစ်ချင်ဘူးငွေနှင်းဖြူရေ။
နွေဦးရင်မှာနှင်းတွေဝေနေပြီးငွေနှင်းဖြူလေရေ။။။။
.....................................ဆက်ရန်
Online writer-🌻V🌸
